บทที่ 9

เพิ่งออกมาฉันก็เห็นเฉินเวย เห็นฉันปรากฏตัวต่อหน้าเธออย่างสดใส เฉินเวยทําหน้าไม่เชื่อ แล้วพุ่งมาตรงหน้าฉัน “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เธอ เธอมาประกันตัวเขาหรือ?”

เธอเอามือกุมท้องตัวเอง หน้าซีด เพราะได้รับบาดเจ็บ เธอจึงนั่งรถเข็นมา

ท่าทางแบบนี้ทําให้ฉันอดตกใจไม่ได้ นี่เพิ่งผ่านไปไม่นานเอง ดอกไม้งามที่เคยคลอเคลียอยู่ในอ้อมอกของหลีจิ่นเฉิงอย่างอ่อนโยน ตอนนี้กลายเป็นสภาพแบบนี้ซะแล้ว ฉันคาดไม่ถึงเลยจริงๆ

แต่พอมาคิดดูอีกที คนอย่างเธอจะมีชีวิตที่ดีได้ยังไงกัน ยิ่งเธอแย่ฉันก็ยิ่งมีความสุข

ฉันยิ้มตาหยีมองเธอ “ขอโทษจริงๆ เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการปีนขึ้นไปที่ตําแหน่งนี้ ไม่คิดว่าทุกอย่างจะหายไปหมดแล้ว”

“หลีจิ่นเฉิงเขาแทงฉัน ฉันจะให้เขาชดใช้เงิน!”

ฉันส่ายหน้า “ขาดทุนเป็นไปไม่ได้หรอก ตอนนี้บริษัทเป็นของฉันแล้ว หลีจิ่นเฉิงเขามีแต่ชีวิตแย่ๆ ชีวิตนี้ก็ต้องอยู่ในคุกเท่านั้น”

“ส่วนเธอ” ฉันชี้ไปที่เธอ “ในช่วงที่ความสัมพันธ์การแต่งงานระหว่างฉันกับหลีจิ่นเฉิงยังคงอยู่ ทางที่ดีคือเขาไม่ใช้เงินเพื่อเธอนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะทวงทั้งหมดกลับมา”

วันหลังทําตัวดีๆนะ

ฉันตบหน้าเธอแล้วเดินจากไป เธอโกรธจนด่ากร