บทที่ 5

“ฉันจะไม่หย่าหรอก คุณตายใจเถอะ เสี่ยวอันอยู่บนสวรรค์ ก็ไม่อยากเห็นผมหย่ากับคุณหรอก ส่วนลูก เราจะมีกันอีก”

ฉันตบหน้าไปทีหนึ่ง "คุณมันไม่ใช่คน ไสหัวไปซะ!"

ฉันทั้งเตะทั้งตีไล่เขาออกไป อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอัดอั้นตันใจกลับมาเกิดใหม่ ไอ้สัตว์เดรัจฉานตัวนี้กลับสามารถพูดแบบนี้ออกมาได้

ฉันก็ไม่เกรงใจ ให้ทนายฟ้องหย่าโดยตรง ฉันจะไม่ปล่อยให้เขามีชีวิตที่ดีแน่นอน

หลีจิ่นเฉิงเพิ่งก้าวเท้าออกไป เฉินเวยก็นัดฉันไปพบแล้ว ตอนที่เห็นเขาในร้านกาแฟ เธอลูบท้องตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ฉันขอแนะนําให้เธอเลิกยุ่งได้แล้ว ฉันได้เห็นข้อความทั้งหมดที่เธอส่งให้เขาเมื่อคืนแล้ว ซูเจี๋ย ไม่คิดว่าชีวิตของเธอจะลําบากขนาดนี้ ลูกชายก็ไม่อยู่แล้ว ถ้าฉันเป็นเธอฉันก็จะไม่อยู่แล้วเหมือนกัน”

“เธอก็ไม่สาวแล้วนะ จากไปเองเถอะ มีหน้ามีตาหน่อย ฉันกับจิ่นเฉิงยังมีลูกกันได้อีก”

ฉันยิ้ม ยกมือขึ้นสาดกาแฟร้อนใส่หน้าเธอ เธอกรีดร้องทันที “เธอทําอะไรน่ะ!”

ทุกคนรอบๆ มองเธอและฉันทันที ฉันเริ่มตะโกนเสียงดัง "นังสารเลวไร้ยางอาย อ่อยผัวฉันแล้วยังทําร้ายลูกของฉันอัก! ยังมีหน้ามาแข่งกับฉัน ฉันขอตบหน่อยเถอะ! ถ้าแน่จริงก็โทรแจ้งตํารวจสิ