Share

บทที่ 5

ตอนฉันจะจากไป ฉินเฟิงเอ่ยปาก “เธอคิดดูสักหน่อยเถอะ เด็กวัยนี้ไม่มีแม่ไม่ได้ อีกทั้ง......” สายตาเขาฉายแววเป็นประกาย ราวกับจับจุดอ่อนฉันได้ “จากลูกรักมา เธอไม่เสียใจเหรอ?”

ฉันตั้งใจครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ความทรงจำที่หวนกลับมานั้นกลับมีเพียงเรื่องเกี่ยวกับหนิวหนิวเท่านั้น

ผักที่หนิวหนิวชอบที่สุดคือมะเขือเทศและมันฝรั่ง ไม่เลือกกิน สิ่งเดียวที่ไม่กินคือขิง ไม่เป็นไรเธอก็ไม่ชอบเหมือนกัน

สีที่หนิวหนิวชอบที่สุดคือสีฟ้า ที่จริงเธอชอบใส่กระโปรงมากกว่ากางเกงขาสั้น แต่เด็กหญิงกลับหยิ่งเกินกว่าจะยอมรับ

เรื่องเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ ไม่เหลือเงาฉินตัวตัวตามติดอีกต่อไปแล้ว

ฉันเงยหน้า มุมมปากหยักยิ้มธรรมชาติ “คุณทักเตือนให้ฉันแล้ว ฉันต้องกลับก่อน ลูกสาวฉันยังไม่ได้ทานข้าวน่ะ”

หลังจากฉินเฟิงทำหน้าเหมือนไม่เชื่อสายตา เธอเปิดประตู ขึ้นรถก่อนเคลื่อนตัวกลับบ้าน

ยามถึงบ้าน หนิวหนิวทำการบ้านเสร็จแล้ว กำลังนั่งดูทีวีบนโซฟาคนเดียว

พอเห็นเธอกลับมา เด็กหญิงวิ่งไปห้องครัวพร้อมขาสั้นๆของตน เดินออกมาพร้อมโจ๊กหนึ่งถ้วย

“ขอบใจจ้ะ”

ได้กลิ่นหอมอบอวลของข้าวหอมแล้ว เธอลูบหัวหนิวหนิวก่อนหยอกล้อเด็กน้อยเล่น

“หนูจะไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status