เข้าสู่ระบบแชร์
ประกาศผลสอบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 22:46:30บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตแห่งรัก พิษกำเริบ1
หลังจากที่เจ้าหน้าที่ทางการกลับไปแล้วซ่งจื่อหรูจึงถือโอกาสเข้าเมือง อีกสามวันจะเซ่นไหว้บรรพบุรุษจำเป็นต้องซื้อของ วันนี้ท่านปู่จะกลับมาแล้วยังไงก็ต้องต้อนรับ ไม่รู้ว่าทางบ้านใหญ่จะทำอย่างไรบ้างหลี่ม่านอวี้กับหลี่ถิงถิงเรียนรู้การทำอาหารจากซ่งจื่อหรูไปบ้างนางสอนเท่าที่วัตถุดิบในบ้านจะหาได้นางไม่ต้องการให้แม่เฒ่าหลี่กับบุตรชายได้ผลประโยชน์เดิมทีตั้งใจรอฟังข่าวจากทางด้านเซี่ยหนานอินติดต่อมาก่อน แต่ว่านางไม่อยากหวังมากนัก ลงมือก่อนได้เปรียบจึงทำผัดหน่อไม้แห้งกับสามชั้น มันเทศในบริเวณที่ดินของบ้านตนปลอกแล้วนำมานึ่ง จากนั้นก็ตากแดดเด็กน้อยคนนั้นรู้สึกจะเป็นหลานชายของปู่หกกลับบ้านไปนำตระแกรงมาให้สี่ใบ ซ่งจื่อหรูนำใบบัวมาลวกน้ำร้อน ก่อนจะนำไปผึ่งให้แห้งจากนั้นก็ห่อมันเทศหนึบ ตักผัดหน่อไม้แห้งกับหมูสามชั้น ต้มหน่อไม้แห้งพะโล้กับเครื่องในหมูที่เหลือใส่ในโถหลังจากที่พะโล้ของเขียงหมูจางต้าหู่โด่งดังก็ไม่มีผู้ใดไม่กล้ากินเครื่องในอีกหมูในมิติตัวโตมากแล้ว แม่พันธุ์ที่ตั้งท้องก็ใกล้คลอด ต้องหาทางนำออกมาสักทีไก่เหล่านั้นอีกมีสามร้อยกว่าตัวแต่ละตัวโตเกือบสามชั่งแล้ว ขืนยังให้อยู่ในมิติผักที่นางอุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก พิษกำเริบ2
ซ่งจื่อหรูถามเขา เมิ่งหยวนมีสีหน้าตกใจแต่ก็พยักหน้า เดิมทีนางต้องการขึ้นเขาแต่เพราะห่วงความปลอดภัยคนในบ้านจึงไม่กล้าออกไป แม้ว่าจิงอี้และจิงเสวียนจะคอยดูแล แต่นางสังเกตุว่าพวกเขาจะหายไปทุกๆยามอวิ๋น(03.00-04.59) หลี่ต้าเหวินเป็นคนเจ้าเล่ห์ นางไม่ไว้ใจหากทิ้งเด็กๆไว้"เจ้ารู้จักหญ้าเหมันต์หรือ แม้ว่าท่านตาเจ้าจะมีความรู้มากมายแต่หญ้าชนิดนี้แม้แต่หมอก็มิแน่ว่าจะรู้จัก อีกทั้งยังหายากข้าเคยเห็นแต่ภาพวาด กับรู้เพียงวิธีใช้" เมิ่งหยวนถามซ่งจื่อหรูนางพยักหน้าให้เขา"ข้ารู้จักเจ้าค่ะ แต่ที่หายากเพราะต้องหาตอนกลางคืนเท่านั้น ท่านหมอเมิ่งอาการอาสะใภ้จะกำเริบอีกครั้งเมื่อไหร่เจ้าคะ""สมุนไพรที่เจ้าให้นางแช่มีสรรพคุณดีมาก น่าจะไม่กำเริบอีกครึ่งเดือน นี่เป็นยาบำรุงช่วงนี้ยาเดิมห้ามใช้แล้ว ไม่เช่นนั้นหากนางต่อต้านฤทธิ์ยาจะยิ่งรักษายากขึ้น ข้าต้องไปแล้วมีคนไข้รออยู่ นังหนูเจ้าเป็นคนมีความสามารถทีเดียว ถ้าเป็นคนอื่นคงทำอะไรไม่ถูก"เมิ่งหยวนไม่รับค่ารักษา จากนั้นก็สะพายล่วมยาเดินจากไป ซ่งจื่อหรูมองตาม ลักษณะเช่นนี้ย่อมไม่ใช่หมอชาวบ้านแน่ๆ กระบี่จ่อคอขนาดนั้นหากเป็นคนธรรมดาย่อมตกใจจนเข่าอ่อนแล้ว แต่เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก หมั้นหมาย
ซ่งจื่อหรูเดินไปเปิดประตูรั้วก็เห็นหลี่ถิงถิงยืนอยู่ ด้านหลังมีเกวียนวัวตามมา ในเกวียนมีข้าวของวางไว้"พี่สี่พวกเขาบอกว่ามาจากโรงเหล็กในตำบลนำของที่พี่สั่งไว้มาส่งเจ้าค่ะ"หลี่ถิงถิงอธิบาย ซ่งจื่อหรูพยักหน้าจากนั้นคนงานก็ช่วยนางขนของมาไว้ด้านใน ซ่งจื่อหรูจ่ายเงินส่วนที่เหลือคนงานของร้านเหล็กก็กลับไป"น้องห้า พี่มีเรื่องต้องทำเจ้าช่วยไปตามพี่สามมาหาพี่สักหน่อย รีบไปรีบมา"ซ่งจื่อหรูสั่งจบหลี่ถิงถิงก็รับคำและรีบวิ่งกลับบ้าน แค่เพียงถ้วยชาหลี่ม่านอวี้ก็เดินตามมา"น้องสี่ มีอะไรหรือไม่พี่กลัวท่านแม่อาละวาดอีก เมื่อวานนางก็ตีกับท่านย่า"หลี่ม่านอวี้เอ่ยถาม"พี่สามข้าต้องการให้ท่านเข้าตำบลแทนข้าสักหน่อย หนึ่งไปจินปู่เตี้ยนนำจดหมายไปให้จินเหนียง สองนำจดหมายและสิ่งของเหล่านี้ไปที่ร้านเถ้าแก่เหลียง สามนำร่มและพัดสองเล่มนี้ไปร้านหนึ่งในใต้หล้าของคุณหนูจาง จางอวี้เซียน จากนั้นซื้อของสำหรับต้อนรับท่านปู่วันนี้ กับซื้อของเซ่นไหว้บรรพบุรุษตามรายการที่เขียน พี่จิงเสวียนจะไปเป็นเพื่อนท่านเอง ให้ถิงถิงดูแลป้าสะใภ้ใหญ่หนึ่งวัน นางไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่มีใครไปกระตุ้นนาง"เมื่อบอกกล่าวหลี่ม่านอวี้เรียบร้อยนา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก ซื้อของเซ่นไหว้
หลี่ม่านอวี้ตรงไปยังตำบล วันนี้หลี่ซ่งเหวินพาหลี่ไค่ซุนบุตรชายไปบ้านแม่ยายพร้อมภรรยาเพื่อบอกข่าวดีที่บุตรชายของเขาสอบติด หลี่ม่านอวี้จึงต้องขอยืมเกวียนวัวของปู่ใหญ่มาโดยมีจิงเสวียนเป็นคนบังคับ"นี่พี่จิงเสวียน ทั้งเอวและคอขอข้าเคล็ดไปหมดแล้ว ข้าอยากอาเจียนมากเลย"หลี่ม่านอวี้พะอืดพะอม"ขอโทษจริงๆนะแม่นางม่านอวี้ ข้าเคยแต่บังคับม้าน่ะทำเจ้าลำบากเสียแล้ว"จริงเสวียนไม่เคยบังคับเกวียนวัว เขาพามันเดินหน้าสามก็จะถอยหลังสองก้าว พอเริ่มจะบังคับได้ก็ควบทันที จนหลี่ม่านอวี้เมาเกวียน อาเจียนไปหลายรอบ"อืม ไม่เป็นไรหรอก ท่านช้ากว่านี้หน่อยก็แล้วกัน วัวไม่ใช่ม้าท่านเร่งไปมันก็ไม่ได้ไวขึ้นหรอก"จิงเสวียนผ่อนแรงลง เห็นสภาพนางก็อดตำหนิตนเองไม่ได้ แต่เขาไม่เคยขับเกวียนจริงๆนี่นา ไม่นานทั้งสองก็ถึงตำบล จิงเสวียนนำเกวียนไปจอดไว้ จ่ายเงินค่าจ้างผู้ดูแลจากนั้นก็เดินตามหลี่ม่านอวี้ไปจินปู่เตี้ยนเมื่อถึงจึงเคาะประตูร้านเรียกจินเหนียง สักพักก็มีคนเปิดประตูออกมา เป็นเด็กสาวคนนึงอายุประมาณสิบห้าปี หน้าตาสะสวยคล้ายจินเหนียงถึงแปดส่วน หลี่ม่านอวี้บอกจุดประสงค์ที่มานางจึงร้องเรียกคนด้านใน"ท่านแม่ มีแม่นางแซ่หลี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก ท่านปู่กลับมาแล้ว
ซ่งจื่อหรูทำกับข้าวอย่างน้ำแกงหนึ่งอย่าง ชุดที่จินเหนียงตัดนั้นงดงามอย่างมานางมีฝีมือด้านนี้จริงๆ พรุ่งนี้ต้องขึ้นเขาไปเก็บกวาดสุสาน ผักที่อยู่ในมิติเติบโตเต็มที่แล้ว น้ำในลำธารสามารถช่วยเร่งการเติบโตได้อย่างดี นำมาให้คนในบ้านดื่มกิน ทุกคนล้วนสุขภาพดีขึ้นยกเว้นเพียงฮั่วหราน น้ำในมิติไม่แน่ใจว่าสามารถถอนพิษชนิดนี้ได้ไหมนี่เป็นพิษที่สกัดจากงูเจ็ดชนิด การสกัดพิษชนิดนี้ต้องจับงูขณะที่พวกมันจำศิลมาสกัดเอาพิษออกมาใช้ ใส่เพียงนิดจะทำให้เกิดอาการหนาวสั่นคล้ายเป็นโรคลมหนาว เมื่อจุดกำยานที่ทำจากเครื่องหอมยิ่งเป็นการกระตุ้นพิษงูให้กำเริบ หญ้าเหมันต์เป็นสมุนไพรที่ใช้ดูดพิษงูนี้ งูที่ใช้สกัดพิษเป็นงูเลือดเย็นต้องใช้ความเย็นที่มากกว่ามาดูดซับ เสียงของซ่งจื่อเย่วร้องเรียกนางจึงออกจากภวังค์"พี่ใหญ่....พี่ห้ามาบอกว่าท่านปู่ใกล้ถึงแล้วเจ้าค่ะ"ซ่งจื่อเย่วบอกแก่พี่สาว ทั้งสามคนเปลี่ยนชุดใหม่ ซ่งจื่อหรูเห็นทรงผมที่ฮั่วหรานทำให้ของซ่งจื่อเย่วและซ่งจื่อห่าวก็เอ่ยชม"อาสะใภ้ ฝีมือทำผมของท่านงามนัก วันหลังข้าคงต้องหัดเรียนกับท่านบ้างแล้วเจ้าค่ะ"ซ่งจื่อหรูเอ่ยชม"ได้สิ วันไหนเจ้าว่างก็มาเรียนอาสะใภ้จะสอนเจ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก เลี้ยงลูกอย่างไรยังสู้เด็กคนนึงเลี้ยงน้องไม่ได้เลย
ซ่งจื่อหรูออกมาจากมิติก็เห็นซ่งจื่อเย่วนอนหลับน้ำลายไหลมุมปาก ส่วนขานั้นวางก่ายอยู่บนหน้าอกของซ่งจื่อห่าวน้องชาย"พี่ใหญ่...ข้าอยากกินลูกท้อจังคงหวานมากเลย"ซ่งจื่อเย่วละเมอถึงลูกท้อ ที่พวกเขาเพิ่งปลูกเมื่อวานต้นที่นางนำออกมามีลูกท้อเล็กๆติดอยู่ ซ่งจื่อหรูใช้มือค่อยๆลุบปอยผมที่ยุ่งเหยิงจากใบหน้าน้อยๆเนื่องจากนางนอนดิ้น ซ่งจื่อห่าวรู้สึกถึงว่ามีคนมองอยู่จึงตื่นขึ้นมา ก็เห็นพี่สาวคนโตกำลังใช้ผ้าซับน้ำลายพี่สาวคนรองอยู่จึงเอ่ยถาม"พี่ใหญ่ เหตุใดยังไม่นอนขอรับนี่ก็ดึกแล้ว"ซ่งจื่อห่าวลุกขึ้นมาก่อนจะถามพี่สาว"พี่ไปสุขามานะ จื่อห่าวนอนเถอะอีกหนึ่งชั่วยามก็ใกล้เช้าแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปสุสานท่านพ่อท่านแม่และท่านตาบนเขาเพื่อทำความสะอาด มะรืนก็เชงเม้งแล้ว"ซ่งจื่อหรูบอกแก่น้องชายจากนั้นทั้งคู่ก็นอนลง ได้ยินเสียงซ่งจื่อเย่วละเมอถึงของกินเป็นระยะ เด็กคนนี้ในหัวคงมีแต่เรื่องกินจริงๆยามเหมาซ่งจื่อหรูตื่นขึ้นมาก่อไฟหุงข้าว นางต้มโจ๊กจากนั้นก็ล้างเปลือกไข่จนสะอาดสิบฟองใส่ในหม้อโจ๊กต้มพร้อมกัน เนื้อหมูที่อยู่ในโอ่งที่บ่อน้ำเหลือไม่มาก นำมาสับก่อนจะใส่เกลือปรุงรสเล็กน้อย นำขิงและต้นหอมมาซอยวันก่อนขึ้นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก ไหว้บรรพบุรุษ
หลี่ไหลฝูพูดจบก็โบกมือตัดบท แม่เฒ่าหลี่ไม่กล้าหากมีปัญหาตอนนี้คงไม่ดีแน่ๆจึงจำใจปลุกหลี่อ้ายเสิ่นให้ไปซักผ้า ให้หลี่ต้าเหวินตามหลี่ต้าจูไปนา เขาถึงกับกัดฟันนึกในใจว่าไม่รู้บิดาจะกลับมาทำไม หลี่อ้ายเสิ่นงอแงไม่ยอมทำ แต่ด้วยภายใต้สายตาจับจ้องของหลี่ไหลฝูสุดท้ายแม่เฒ่าหลี่จำต้องลากนางไปและช่วยบุตรสาวซักผ้าที่ริมแม่น้ำ สร้างความประหลาดใจแก่คนในหมู่บ้านมากนัก มีเสียงซุบซิบไม่ขาด"เกิดอะไรขึ้น ร้อยวันพันปีไม่เห็นหลี่อ้ายเสิ่นจะหยิบจับอะไรสักอย่าง""นั่นสิ อย่าว่าแต่นางเลยเจ้าเคยเห็นยายเฒ่านี่ทำงานหรือเปล่า วันๆเอาแต่เอาเปรียบผู้อื่น""ชู่!!จุ๊ๆๆ เมื่อเช้าข้าได้ยินว่าท่านลุงไหลฝูดุนาง หากว่าใครไม่ทำก็ไม่ต้องกินข้าว เฮ้อพูดก็พูดเถอะ เด็กจื่อหรูคนนั้นนะจิตใจดีเสียจริงๆ เด็กไปในหมู่บ้านเราที่ไปช่วยงานนางกลับบ้านมามีของกินติดกลับมาด้วยทุกครั้งไม่เคยขี้เหนียวเลย แถมกิริยามารยาทลูกหลานพวกเราก็ดีขึ้น""มิน่าเมื่อเช้าข้าได้ยินลุงไหลฝูงพูดว่าแก่จนปูนนี้เลี้ยงลูกยังไม่ได้ดีเท่าเด็กคนนึง"ชาวบ้านนินทาสองแม่ลูกซักผ้าเสร็จก็พากันเดินหัวเราะจากไป หลี่อ้ายเสิ่นโยนเสื้อลงถังไม้พร้อมกระทืบเท้าปากก็ด่าซ่งจื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก เจราจาขายหมูและไก่
หลังจากลงจาเขาชิงลั่วซ่งจื่อหรูพาน้องๆกลับบ้าน จากนั้นก็นั่งกินมื้อเช้า จิงเสวียนล้วงบางอย่างมาส่งให้ซ่งจื่อหรู เป็นกล่องไม้ยาวแกะสลักงดงามกล่องนึง นางรับมาจากนั้นก็เปิดออกดู เห็นปิ่นปักผมหยกสีเขียวมรกตอันหนึ่ง หยิบขึ้นมาส่องก็เห็นประกายจากหยกคล้ายเกลียวคลื่นดูแล้วงดงามยิ่งนัก แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดจิงเสวียนจึงมอบให้นาง"พี่จิงเสวียนเหตุใดพี่จึงให้ของสิ่งนี้แก่ข้า มันมีค่ามากเกินไป อีกทั้งข้ายังเด็กไม่คู่ควรหรอกเจ้าค่ะ ข้าเองก็ไม่ได้คิดกับท่านเช่นชู้สาว" ซ่งจื่อหรูแปลกใจ"แม่นางซ่งล้อเล่นแล้วท่านอย่าเข้าใจข้าผิด นี่เป็นของที่คุณชายของข้าให้นำมามอบแด่แม่นางซ่งขอรับ คุณชายกล่าวว่าของชิ้นนี้จะงามก็ต่อเมื่ออยู่กับท่าน"จิงเสวียนรีบแก้ตัว"อาหรู หรงเอ๋อร์อุตส่าห์มีน้ำใจเจ้ารับไว้เถอะ อีกอย่างตอนนี้เจ้าก็หมั้นหมายกันแล้วถือเสียว่านี่เป็นสินสอดก็แล้วกัน""แต่ว่าอาสะใภ้ ข้ายังเด็กอยู่เลยนะเจ้าคะ""พี่ใหญ่ท่านก็อายุสิบสี่แล้ว แม้ว่าท่านปู่จะกลับมาแล้ว แต่ตอนนี้เราใช้แซ่ซ่งมิใช่แซ่หลี่เรื่องคู่ครองท่านตัดสินใจเองได้"ซ่งจื่อห่าวที่เงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นมา เมื่อซ่งจื่อห่าวพูดจบก็นั่งกินข้าวต่อเงียบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27
บทล่าสุด
ลิขิตแห่งรัก อดีตของจินเหนียง
ซ่งจื่อหรูมองหน้าอารองของนางขนมร้อยชิ้นเนี่ยนะจะเลี้ยงแขกเหรอ จากนั้นนางก็ซื้อเต้าฮวยและของแห้งไปฝากจินเหนียง คนส่วนใหญ่ได้อาชีพมาจากนางจึงไม่รับเงิน ซ่งจื่อหรูจึงทำได้แค่ขอบคุณแล้วรีบกลับบ้านใช่นางขี้เกียจและขี้เกียจมากๆ แต่อย่างไรเล่าซ่งจื่อเย่วซ่งจื่อห่าวและจ้าวเฟยเซียนไม่กินของที่คนอื่นทำโดยเฉพาะจื่อห่าว ไม่รู้ว่าจะเหมือนอะไรกันนักหนาขนาดเกิดคนละภพละชาติความเรื่องมากยังเหมือนกันอีกเฮ้อเหนื่อยใจรถม้าของซ่งเต๋อมาจอดรอแต่เช้าแล้ว คนงานเปิดประตูร้านเห็นรถม้าจอดอยู่ก็รีบไปตามเถ้าแก่ทันที จินเหนียงออกมาต้อนรับเขาพร้อมชวนทานมื้อเช้า เขาเองก็ยังไม่ได้กินมาจึงตอบตกลงกับข้าวไม่พิถีพิถันนัก มีเพียงผัดผักกาดกับหมูสามชั้น ไข่ผัดพริกหยวก ข้าวต้มและยำหัวผักกาดดอง ต้องยอมรับว่าหลานเขาดองผังเก่งจริงๆ ตอนนี้เป็นสินค้าที่ขายดีที่สุดก็ว่าได้ จินเสี่ยวฮวาวิ่งตึงตังลงมาจากชั้นสองจนถูกสายตามารดาตำหนิ"ท่านอย่าถือสานางเลยนะเจ้าคะ ข้ามัวแต่หาเงินกลัวนางจะลำบากเลยปล่อยปะละเลย หย่อนการอบรมนางไปบ้าง"จินเหนียงเอ่ยขอโทษเบาๆ" นางยังเด็ก ท่านค่อยๆสอนเถอะ หลานสี่นางฝากเต้าฮวยมาให้เห็นว่าท่านชอบทาน นางจัดห่อส
ลิขิตแห่งรัก ซื้อขนมฝากสาวน้อย
"เสี่ยวฮวา ลูกไปกับท่านอาหลี่ไปตามรายชื่อที่แม่เขียนให้พวกเขาเป็นช่างทอผ้าเก่าแก่ของบิดาเจ้า ดูว่าใครยังพอทำงานไหว ใครยังสามารสอนงานลูกศิษย์ได้ ต่อไปนี้ไม่ทำงานไม่มีขนมให้เจ้ากินมีเพียงข้าวสามมื้อ"จินเหนียงดูบุตรสาวจริงจังจินเสี่ยวฮวาทำท่าฮึดฮัด บ่นอุบอิบทำปากยู่แต่จำต้องยอมตามขึ้นรถม้าไปอย่างง่ายดายเวลาท่านแม่โกรธนั่นคือโกรธจริงๆ รถม้าวิ่งไปตามถนนเข้าหมู่บ้านเล็กๆออกหมู่บ้านนี้ ยามเซินแล้วเพิ่งจะมาได้เพียงห้าหลังแต่ละคนรับปากว่าจะมาทำงานให้อีกครั้งทางเข้าหมู่บ้านสุยโจวมีหลุ่มขรุขระมากมายรถม้าตกหลุมบ่อยครั้งจนจินเสี่ยวฮวาอาเจียนไม่หยุด หลี่ซ่งเต๋อต้องคอยลูบหลังให้นางเขาสั่งคนขับให้วิ่งช้าๆ เด็กสาวอาเจียนจนไม่ไหวหลี่ซ่งเต๋อไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่าจะต้องเดินทางไปที่อื่นบนรถมาไม่มีพรมจึงอุ้มนางไว้บนตักให้นางนอนพักพิงกับอกเขา ลำแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดไว้ไม่ให้นางกกระเทือนจากแรงกระแทกของล้อรถมากนัก จินเสี่ยวฮวาหมดแรงก่อนจะใช้แขนคล้องคอท่านอาตรงหน้าเพราะกลัวตกแล้วหลับไป หลี่ซ่งเต๋อพานางมาส่งเขาอุ้มนางลงมาจินเหนียงเห็นสภาพบุตรสาวก็สงสาร"ทางลำบากนัก พรุ่งนี้ข้าจะเอารถม้าคันใหญ่มานางจะได้นั
ลิขิตแห่งรัก รองประมุขหอดอกบัว
ทางด้านซ่งจื่อหรูที่คอยห่วงใยดูแลเหล่าบรรดาคนรักของผู้ที่ไปปราบกบฎก็เหนื่อยไม่น้อย เซี่ยหนานอินไปได้ไม่นานจางอวี้เซียนก็คลอดบุตรชายตอนนี้กำลังอยู่เดือน ในมือมีฝ้ายอยู่มากมายเดิมทีนางกว้านซื้อมาหนึ่งหมื่นชั่งแต่กลับไปเจอชาวบ้านที่ปลูกฝ้ายแต่ไม่อยู่ในสัญญาของวั่นทงนางสงสารรับซื้อมาเกือบสองหมื่นชั่ง คงต้องทำเครื่องปั่นด้ายกับหาคนมาเรียกรู้วิธีการทอทุกครั้งต้องสั่งผ้าจากอี้โจวกับกุ้ยโจว ซ่งจื่อหรูยึดฮวาเหยียนมาจากจางฟ่านได้จากนั้นก็ปลดป้ายออกเปลี่ยนเป็นจินปู่เตี้ยน จินเหนียงดูแลเป็นหุ้นส่วนกับนาง หุ่นไม้เทียบเท่าตัวคนเวลานำชุดสำเร็จสวมใส่สามารถทำให้ตัดสินใจในการซื้อได้ง่าย ตอนนี้ซ่งจื่อหรูออกแบบชุดและลายปัก จินปู่เตี้ยนทำหน้าที่ผลิตและจำหน่ายมีฝ้ายอยู่ในมือต้องหาทางทำให้งอกเงยมากกว่ามาทำใส้เสื้อกั๊กกับผ้านวมหลี่ม่านอวี้ไม่ว่างต้องคอยดูแลหลี่อ้ายเสิ่นพี่เพิ่งคลอด ตัวนางเองก็ต้องดูแลป้าสะใภ้ หลี่ถิงถิงยังห่วงเล่น หลี่เหิงกับหลี่หานเดินทางไปเตรียมตัวสอบ มีแค่อาซ่งเต๋อที่คุ้นเคยกับจินเหนียง หลังจากเซี่ยน้อยหลับซ่งจื่อหรูจึงเดินทางไปบ้านท่านปู่ใหญ่ เพื่อหาท่านอาซ่งเต๋อ"ท่านปู่ใหญ่ ข้าจื่อห
ลิขิตแห่งรัก เดินทางเข้าเมืองหลวง
คืนนี้ซ่งจื่อหรูนอนกอดอยู่กับจ้าวเฟยหรง เขากล่อมนางทั้งคืนในใจทั้งคู่ต่างมีกังวล"ท่านพี่ ข้าเพิ่งเจอกับท่านเหตุใดมีเรื่องให้ต้องห่างกันอีกแล้ว"ซ่งจื่อหรูถอนหายใจถามด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นจ้าวเฟยหรงรับรู้ว่านางร้องไห้จึงลุกขึ้นมาจับนางนั่งบนตักก่อนจะเกยคางกับไหล่นวลเนียนมือโอบเอวนางไว้"อย่าร้อง ข้าสัญญาจะกลับมาหาเจ้า น้องหญิงเราจากจากกันนานเกินไปชาตินี้ข้าไม่ใช่คนไม่เอาไหนอีกแล้ว ข้าต้องรอดกลับมาหาเจ้า""ชาติก่อนท่านปกป้องข้ากับลูกท่านไม่ใช่คนไม่เอาไหน ท่านพี่ท่านต้องปลอดภัยกลับมานะตอนนี้เป็นข้าที่อยากอุ้มท้องมีลูกให้ท่าน ชาติก่อนท่านจากไปไม่ทันเห็นหน้าลูกด้วยซ้ำ ชาตินี้ท่านต้องช่วยข้าเลี้ยงพวกเขาเลี้ยงลูกของเราห้ามทิ้งข้าไปอีก""ได้ข้าสัญญาเจ้าอยู่ที่นี่มีคนคอยปกป้อง ข้ารู้เจ้าเกลียดจ้าวเฉิงแต่อาหรูหากเจ้าไปด้วยมีแต่จะทำให้ข้าห่วงหน้าพะวงหลัง อยู่กับเสด็จแม่รอข้าชนะกลับมาแล้วข้าจะมีลูกกับเจ้าหลายๆ คน"จ้าวเฟยหรงจูบซับน้ำตาให้นาง เขาอยากรักนางแต่ร่างกายนางยังเด็กเกินไป เขาเห็นหลี่อ้ายเสิ่นคลอดบุตรนางเจ็บทรมานมาก เขาควรเชื่อซ่งจื่อหรูรอให้นางพร้อมกว่านี้ อีกอย่างไม่รู้ว่าต้องสู้กับจ้าวเ
ลิขิตแห่งรัก ซ่งจื่อหรูลงมือ
"อ้ายเสิ่น ข้ารักเจ้านะแต่เรื่องบ้านเมืองสำคัญ เลี้ยงลูกให้ดีรอข้ากลับมาหาเจ้ากับลูก จิงอี้"จิงเสวียนหยิบจดหมายมาดูก็ถอนหายใจเด็กคนนี้ไปชายแดนแทนเขาโง่หรือไงนะ อ้ายเสิ่นเจ็บท้องมาสองชั่วยามแล้วหลี่ไหลฝูมาถึงก็โกรธมาก ต่อให้เป็นหลานชายอาจารย์เขาๆก็ไม่สนแล้ว ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเช่นนี้หากเขากลับมาต้องคิดบัญชีแน่ๆหนึ่งชั่วยามต่อมาหลี่อ้ายเสิ่นก็คลอดเด็กคู่แฝดออกมาเป็นผู้ชาย นางนอนร้องไห้ไม่หยุดจนซ่งจื่อหรูกลัวว่านางเป็นซึมเศร้าหลังคลอด เซียวอวี้หรานเดินมาหานางพร้อมกับก้มลงกระซิบบางอย่างหลี่อ้ายเสิ่นมองหน้าเซียวอวี้หรานก่อนจะพยักหน้า แล้วหันไปมองเด็กทั้งสองที่ถูกห่อผ้าไว้หลังจากเด็กคลอดออกมาปลอดภัย จิงเสวียนเตรียมตัวออกจะไปตามน้องชายก็ถูกจางหมัวมัวเชิญมาให้ไปพบเซียวอวี้หรานเขาจึงตามไป พอเข้ามาถึงก็เห็นเซียวอวี้หรานนั่งลงตรงหน้ามีป้ายคำสั่งบางอย่าง เขาจำได้นั่นเป็นคำสั่งของกองทัพกิเลนทองของท่านตาเขาในอดีตนี่เป็นตรารองแม่ทัพ ท่านน้ามีมันได้เช่นไรมิใช่ว่าถูกทำลายไปตั้งแต่คราวที่เกิดกบฎแล้วหรือ"ท่านน้า นี่คืออะไรขอรับหมายความว่าเช่นไร" จิงเสวียนแปลกใจกับสิ่งที่อยู่บนโต๊ะตอนนี้"ให้เจ้า
ลิขิตแห่งรัก ล่วงรู้แผนการ
ซ่งจื่อหรูกำลังนั่งดูแผนที่ ซ่งอวิ่นห่าวนอนหนุนตักนางอยู่เหลือวงสีแดงรอบกำไลแค่สิบวงแปลว่าเขาสามารถมาได้อีกแค่สิบครั้ง"อาเจ้ ผิงผิงสามขวบแล้วผมกำลังคิดว่าจะให้เรียนที่ไหนดี ผมกับหุ้นส่วนเปิดบริษัทในแถบยุโรบ หรือให้ผิงผิงเรียนที่นั่นดีครับ"ซ่งอวิ่นห่าวปรึกษาเรื่องบุตรสาว"อย่าเลย เรียนที่ไทยก็ได้ไม่ค่อยกดดัน โตอีกหน่อยพอเข้ามัธยมค่อยย้ายมาเรียนที่จีน""อาเจ้ยุโรปก็ไม่แย่นะ ผมไปดูมาหลายที่แล้ว""อาห่าว อย่าส่งลูกไปที่แบบนั้นแต่เด็ก ควรปลูกฝังลูกให้รู้จักรากเหง้าวัฒนธรรมของบรรพุรุษแต่ยังเล็ก ไว้จบไฮสคูลแล้วหากเขาไม่อยากเรียนที่ไทยหรือที่จีนค่อยถามอีกที พี่เคยบังคับนายหรือเปล่าพี่ลากนายไปทุกที่ให้นายรูจักคนไปทั่ว คุณยายเองก็สอนนายให้มีความเคารพผู้ใหญ่ ตอนอยู่เมืองไทยนายยกมือไหว้กระทั้งยามของหมู่บ้าน ที่นายสำเร็จทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะนายเรียนเมืองนอกแต่เพราะนายรู้ว่าเวลาไหนควรวางตัวเช่นไร วัฒนธรรมเอเซียดีงามอยู่แล้วอย่าผลักลูกไปรับวัฒนธรรมแตกต่างแต่เด็ก""โอเคผมเชื่อพี่ ว่าแต่พี่ดูอะไรอยู่ผมเห็นพี่คิ้วขมวดนั่งดูตั้งนานแล้ว"ซ่งอวิ่นห่าวเห็นพี่สาวนั่งจ้องกระดาษแผ่นนั้นมานานก็สงสัย"แผนที่นะ
ลิขิตแห่งรัก จ้าวเฟยหรงกลับมาแล้ว
ตลาดหมู่บ้านหลี่ซานตอนนี้ปากทางเข้าหมู่บ้านมีร้านค้าเต็มไปหมด สะพานจากหมู่บ้านไปท่าเรือก็มีจุดขายอาหาร มีคนจากหมู่บ้านต่างๆมาเช่าที่มากมาย เนื่องจากมีการก่อสร้างจึงค้าขายดี ซ่งจื่อหรูยังคงเลี้ยงอาหารคนที่สร้างท่าเรือวันละสองมื้อตามเดิม เสบียงได้รับมาจากทางราชสำนักเนื่องจากการที่ปีนี้สามารถจ่ายภาษีได้ ทางการจึงเล็งเห็นความสำคัญของท่าเรือจากนั้นก็สนับสนุนทางด้านเสบียง ในตลาดมีร่างน้อยๆสามร่างกำลังเข้าออกตามร้าน หลี่ถิงถิงจุงมือซ่งจื่อเย่วกับจ้าวเฟยเซียนมาหาของกิน นางเป็นเด็กจมูกไว หากมีของกินแปลกใหม่มักจะถึงก่อนคนอื่น"ท่านป้าสาม ข้าขอเต้าหู้ทอดสิบชิ้นเจ้าค่ะ"หลี่ถิงถิงเดินตลาดทักทายร้านค้าซื้อของกินจนเต็มมือ"ท่านย่าหกจื่อเย่วขอขนมงาสิบชิ้นเจ้าค่ะ เซียนเซียนเอาอะไรไหม""ท่านยายข้าอยากได้น้ำตาลปั้นเจ้าค่ะ นี่เงินเท่าไหร่เจ้าคะ"จ้าวเฟยเซียนเอ่ยกับแม่ค้าหลี่ถิงถิงจับเงินยัดใส่มือคืนจ้าวเฟยเซียน จากนั้นก็รับเอาขนมมา ก่อนที่นางกับซ่งจื่อเย่วจะหันไปบอกเหล่าแม่ค้าพร้อมกัน" ท่านย่าท่านป้ารบกวนเก็บเงินที่ท่านปู่นะเจ้าคะ"จากนั้นเด็กทั้งสามก็พากันไปที่ลานต้นไหวพร้อมกับเรียกเด็กในหมู่บ้านมาน
ลิขิตแห่งรัก ที่แท้จอมกระบี่อันดับหนึ่งก็คือซื่อจื่อขี้โรค
" แล้วหลานเมียข้านางทำอย่างไร""คุณหนูซ่งรู้ว่าฝ้ายครั้งนี้ต้องส่งเข้าเมืองหลวง จึงกระจายคน ไปกว้านซื้อต่อให้ต้องจ่ายค่าปรับให้วั่นทงแต่ชาวบ้านก็ยังเหลือเงินแม้ไม่มากแต่ไม่ขาดทุน คุณหนูซ่งจ่ายราคาฝ้ายเกือบสิบเท่าขอรับ"" นางซื้อแพงขนาดนั้นไม่ขาดทุนหรือ ข้าต้องการทำลายวั่นทงก็จริงแต่ถ้านางขาดทุนท่านพี่กลับจากเป่ยเหลียงเล่นงานข้าตายแน่""คุณชายท่านคิดผิดแล้ว ปกติฝ้ายราคาชั่งละเจ็ดสิบอีแปะตามราคาตลาด คุณหนูซ่งจ่ายชั่งล่ะหนึ่งตำลึงเชียวนะขอรับ"" นางทำอะไรนั่น จ่ายแพงเช่นนี้ไม่ขาดทุนหรือ""คุณชายครั้งนี้ทางวังหลวงต้องการฝ้ายหนึ่งหมื่นชั่ง ตอนนี้ในตลาดไม่มีฝ้ายจำหน่ายแล้ว วั่นทงรับผิดชอบส่งฝ้ายเข้าวังในครั้งนี้ ไม่ว่าอย่างไรย่อมต้องซื้อฝ้ายจากคุณหนูซ่ง นางตั้งราคาที่ชั่งละห้าตำลึงขอรับ""ซื้อมาหนึ่งหมื่นตำลึงได้กำไรห้าหมื่นตำลึง เด็กคนนี้น่ากลัวจริงๆ หากแต่งเข้าจวนอ๋องเมื่อไหร่คงมีเรื่องให้ขุนนางที่ชอบเอาเปรียบชาวบ้านร้องไห้ไม่น้อย นางเก่งยิ่งนักลงมือวันเดียวก็ทำเศรษฐีกลายเป็นขอทาน" จิงอี้ชอบใจ"เปล่าขอรับนางให้องค์ชายห้าติดต่อกับคนของวังหลวงโดยตรงจึงรู้ว่า วั่นทงขายฝ้ายให้ในวังหนึ่งชั่งหก
ลิขิตแห่งรัก เซียวอวี้หรานคลอดบุตรสาว
หมู่บ้านหลี่ซานตอนนี้บ้านของซ่งจื่อหรูกำลังวุ่นวายเซียวอวี้หรานเจ็บครรภ์จะคลอดบุตร บรรดาหมอตำแยกำลังวิ่งเข้าวิ่งออก นางเจ็บครรภ์มาหนึ่งชั่วยามแล้ว หลี่อ้ายเสิ่นที่นั่งอยู่ด้านนอกหน้าซีด มือนางมีเหงื่อออกตัวเย็นเฉียบจิงอี้ที่เดินมาก็กระซิบข้างหู"ฮูหยิน เจ้าอย่าอยู่ตรงนี้เลย ดูเจ้าสิหวาดกลัวจนตัวสั่นแล้ว" จิงอี้ปลอบใจภรรยา" ทะ ท่านพี่ เหตุใดคลอดบุตรน่ากลัวเช่นนี้กันเจ้าคะ ข้ากลัวมากเลย ข้าๆ"หลี่อ้ายเสิ่นได้ยินเสียงร้องด้านใน ก็วิตกกังวล"อย่ากลัวเลยทูลหัว ถึงเวลานั้นข้าจะอยู่ข้างๆเจ้า ไม่ให้เจ้าต้องหวาดกลัว ตอนนี้กลับเรือนเถิด ขืนอยู่ที่นี่อาจทำให้เจ้าวิตกจนกระทบลูกในท้องได้"หลี่อ้ายเสิ่นพยักหน้า จิงอี้อุ้มนางพาเดินกลับบ้านระหว่างทางเจอกับซ่งจื่อหรูที่กำลังรีบกลับทันทีที่รู้ข่าว ตอนนี้จิงอี้คำก็พี่สะใภ้สองคำก็พี่สะใภ้ ในจดหมายคราวก่อนเขาถูกพี่ชายสั่งมาห้ามเรียกนางว่าหลานเมีย ห้ามให้นางเรียกเขาอาเขย นอกจากลุงจงก็มีพี่ชายลูกพี่ลูกน้องคนนี้นี่แหละที่น่ากลัวกว่าท่านลุงในวังเสียอีก"พี่สะใภ้ ท่านมาแล้วหรือ"" อาเขย ท่านนี่นะเหลวไหลตามพี่หรงไปได้ ข้าจะไปดูอาสะใภ้หน่อย อ้อเรื่องที่ท่านให้ค
