LOGINShare
แผนผู้กล้าเจ็บตัว
Last Updated:
2025-03-15 10:59:10
Related chapters
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก แผนผู้กล้าเจ็บตัว2
วังหลวงองค์ชายใหญ่เหอผิงฟาหนาน ประสานมือตรงหน้าฮ่องเต้"เสด็จพ่อลูกมีเรื่องขอความเป็นธรรม"เหอผิงฉีปิงเงยหน้าขึ้นจากกองฎีกา"มีเรื่องใดกันถึงร้อนรนเพียงนี้นี่ยามห้าย (21.00-22.59) เจ้าไม่รอถึงพรุ่งนี้""เสด็จพ่อลูกไม่อาจทนได้จนถึงพรุ่งนี้ ในเมื่อเจ้ารองฟาหยางหยามเกียรติของลูกยิ่งนัก""เช่นไรจึงกล่าวหาเจ้ารองว่าหยามเกียรติ""เจ้ารองอาศัยพลังเวท ให้แม่หมอที่ต่างร่ำลือเรื่องผูกด้ายชะตารักเกลียดผูกด้ายให้เขากับหลงถานไป๋อี้ชิงทำให้นางเปลี่ยนใจไปจากลูก""เหอผิงฟาหนาน ..เรื่องรักใคร่เช่นไรจึงจะบงการกันได้ หากนางมีใจให้กับเจ้าจริงเพียงแค่ผูกด้ายชะตาเหลวไหลนั่นคิดว่าจะทำให้นางเปลี่ยนใจจากเจ้าเชียวหรือ""เสด็จพ่อ.. แต่ผู้คนล้วนกล่าวขานว่า นางล้วนสามารถทำให้ผู้คนรักเกลียด”“เหลวไหล อย่าได้นำเรื่องเหลวไหลแบบนี้มาบอกกล่าวข้าอีก”“เสด็จพ่อในพระทัยท่านมีข้าบ้างหรือเปล่า ในพระทัยท่านนอกจากเหอผิงฟาหยางแล้วยังมีลูกคนนี้หรือไม่”เหอผิงฉีปิงสะบัดมือลงบนใบหน้า ฟาหนานอย่างแรง“จำไว้ ลูกของข้าต้องอดทนห้ามอ่อนแอ ห้ามมีน้ำตา การจะเอาชนะทุกอย่างได้ต้องอาศัยความแข็งแกร่งของจิตใจเท่านั้น”ฟาหนานประสานมือตรงหน้า“
Last Updated : 2025-03-15ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก แผนผู้กล้าเจ็บตัว3
"แม่นางน้อยรีบพาคุณชายท่านนี้ไปหาหมอก่อนทางนี้พวกเราจัดการกันเอง"ลุงขายซาลาเปาพูดรัวเร็วหวงหลานพยุงร่างสูงโงนเงน ป้าร้านขายน้ำตาลก้อนมาช่วยพยุงอีกข้างไปยังร้านหมอ"ขอบคุณท่านป้า"หวงหลานเอ่ยคำขอบคุณ ป้าร่างท้วมยิ้มอย่างเป็นมิตร"ไม่เป็นไรรีบพาคุณชายหาหมอเสียก่อนอาการคงจะหนักน่าดูถึงกลับหมดสติไปเลยทีเดียว"หวงหลานเองก็กังวลไม่น้อย"ท่านหมอ ท่านหมอมีคนเจ็บ"หมอชรารีบออกมาจากห้องเคี่ยวยาทางด้านหลัง ช่วยหวงหลานจับฟาหยางนอนบนแท่นนอน"แม่นางน้อยท่านออกไปก่อนจึงดีข้าจะตรวจดูบาดแผลให้ละเอียด"หวงหลานออกไปยืนด้านนอกอย่างว่าง่ายแต่ก็ไม่วายเป็นกังวลเกือบครึ่งชั่วยาม ท่านหมอจึงออกมาข้างนอกมือไม้เปรอะไปด้วยเลือดหวงหลานสีหน้าเป็นกังวลที่สุด"แม่นางผู้นี้เป็นอะไรกับกับคุณชายผู้นั้น""ข้าแค่เพียงรู้จักเขาแค่ผิวเผิน""อืม ข้าได้ยินเขาเรียกชื่อหวงหลานตลอดเวลา ไม่ทราบว่าเป็นใคร คงห่วงใยแม่นางหวงหลานคนนั้นไม่น้อย""ข้าเอง""อ๋อ เขาช่างเป็นบุรุษจิตใจดียิ่งช่วยแม้กระทั่งคนที่รู้จักเพียงผิวเผินแล้วยังแสดงความห่วงใยเพียงนี้""ท่านหมออาการบาดเจ็บของเขา""น่าห่วงยิ่งแล้ว บาดแผลแม้ไม่ลึกนักทว่าแผลกับสร้างความเจ็บป
Last Updated : 2025-03-15ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก แผนผู้กล้าเจ็บตัว4
“ท่านลุง”กงฉานประสานมือตรงหน้าลุงขายซาลาเปา“อ๋อ คงมาตามหาคุณชายที่ได้รับบาดเจ็บคนนั้น แม่นางน้อยหวงหลานพาเขาไปที่ร้านหมอเพราะเขาบาดเจ็บ” กงฉานเลิกคิ้วสูง“บาดเจ็บ”“ พวกเราช่วยไว้ทันไม่อย่างนั้นคง สิ้นชีพไปแล้ว”กงฉานหน้าถอดสี“ท่านลุงขาลา”สาวเท้ายังร้านหมอ“คุณชาย คุณชายใจเย็นๆ เขาไปกันแล้วไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”“ไปไหนไปไหนกันแล้ว องค์ชาย ไม่สิคุณชายท่านนั้น อาการสาหัสมากน้อยเพียงใด”“คุณชาย นั่งลงใจเย็นๆ ข้าจะเล่าให้ฟัง”ก่อนหน้านั้น“คุณชาย เป็นอย่างไรบ้าง”“ท่านหมอ ยังยังไม่ถึงตาย”“อืม ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก ข้าทำแผลให้คุณชายเสียก่อนดีกว่า แล้วค่อยดื่มยานี่ที่ข้าเคี่ยวไว้”“ท่านหมอหากข้าจะ ไหว้วานท่าน”“เรื่องใดกัน”“ท่านหมอท่านช่วย บอกแม่นาง คนข้างนอกนั่นเรื่องอาการบาดเจ็บของข้า”“แน่นอน ข้าต้องบอกนางอยู่แล้ว”“ไม่สิท่านต้องบอกนางว่า อาการของข้าน่าห่วงยิ่งนัก”“ข้าไม่ถนัดเรื่องโป้ปด”“ถือว่าช่วยข้า" หยิบถุงเงินในอกเสื้อส่งให้ท่านหมอที่รับเอาอย่างงงๆ"ถือเสียว่านี่เป็นสินน้ำใจเล็กน้อยให้ท่านช่วยบอกนาง ท่านจะพูดอย่างไรก็ได้ให้นางพาข้ากลับไปกับนางเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ”“เรื่องก็มีเท่
Last Updated : 2025-03-17ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ปล่อยให้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้
ฟาหยางยิ้มหวงหลานพยุงฟาหยางนั่งลงใต้ร่มไม้ครึ้ม ที่นัดพบกับมารดา“หิวจัง”“นี่เพิ่งจะถึงเวลาเที่ยง”“ข้าอยู่ในวังหลวง ถึงเวลาก็ต้องได้กิน”“ที่นี่ไม่มีของกินจะทำอย่างไรเล่า”“แต่ข้าหิวจริงๆ นะ”“ก็ได้”หวงหลานเดินลงไปในแม่น้ำ พยายามจับปลาในแม่มากที่มากมายชุกชุม แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จับไม่ได้ ฟาหยางเหลือบตามองข้างๆ ลูกพลับสุกเหลืองทั้งต้น ลุกขึ้นดึงลูกพลับจากต้นมาเคี้ยวงับๆ“นี่นี่นี่เจ้า ไม่ต้องจับแล้ว”กินจนอิ่มจึงตะโกนบอกหวงหลานที่ตั้งหน้าตั้งตาจับปลามือเปล่า หันหลังให้ฟาหยางบนฝั่ง“ไม่ต้องห่วง พวกมันเยอะแยะขนาดนี้ข้าจะจับมาย่างให้ท่านกิน”กระโจน พุ่งตัวลงไปในน้ำด้วยความลืมตัว เสื้อผ้าอาภรณ์เปียกไปหมด ฟาหยางหัวเราะร่า“นี่เจ้า ข้าอิ่มแล้ว”โยน ลูกพลับลงไปในน้ำ หวงหลานอ้าปากค้างหันหน้ามามองฟาหยางตาเขียวปั๊ด“ทำไมไม่บอกข้าก่อนหน้านั้นว่า มีลูกพลับ”“นั่นมันความผิดของเจ้าทำไมไม่มองให้ดีว่ามีลูกพลับกินได้อยู่บริเวณนี้”“เจ้าต้นลูกพลับบ้าใครให้เจ้ามาขึ้นอยู่ริมน้ำ ปกติเจ้าขึ้นอยู่บนเขามิใช่หรือ”ฟาหยางหัวเราะร่า“อากาศหนาวยังกล้าไปแช่น้ำเล่นได้อีก”“อย่ามาเย้าข้าเล่นนะ” ฟาหยางหาเศษไม้กิ่งไม้มา
Last Updated : 2025-03-17ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ช่างมัน
เติมฟืนเข้าไปในกองไฟเมื่อเห็นว่า เริ่มดึกอากาศยิ่งหนาวเขาลงทุนเจ็บตัว ควรนอนสบายที่บ้านของหวงหลานแต่ดูรึต้องมานอนตากลมหนาวกลางป่าแล้วยังพานางมาลำบากด้วย กลับไปถึงวังหลวงเมื่อไหร่ต้องสะสางกับพวกที่จ้างมาเป็นมือสังหารหลอกๆ พวกนั้นพิศมองใบหน้างดงามที่สะท้อนแสงไฟของหวงหลานที่หลับตาพลิ้ม หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ฟาหยางค่อยๆเอนกายลงข้างๆหวงหลาน หลับใหลไปอีกคนความหนาวไม่ปรานีใครเขา ยกมือขึ้นรวบร่างบางมาแนบชิดลำตัว ด้วยความหนาวที่ ทวีความรุนแรงอีกคนก็ไม่ขัดขืน“หนาว หนาวเสียจริง”ปากบางขยับขึ้นลง ขยับตัวเบียดแนบชิด ฟาหยางด้วยความหนาว ฟาหยางกลืนน้ำลายลงคอยากเย็นไม่อาจข่มตาได้ยกมือขึ้นกอดร่างบางในอ้อมแขนไว้แน่นเช่นกันฟาหยางนอนลืมตาโพลงด้วยความรู้สึกตื่นตัวอยากจะผลักร่างบางออกห่างด้วยกลัวใจตัวเองว่าจะหักห้ามใจไม่ได้แต่อีกใจกับรู้สึกอบอุ่น“ปล่อยให้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ คืนนี้…”รวบร่างบางแนบชิดลำตัวหลับตาลงช้าๆ สูดกลิ่นกายสาวที่อบอวลรอบกาย เผลอยิ้มอย่างเป็นสุขไออุ่นจากการแนบชิดทำให้ค่ำคืนเหน็บหนาวผ่านไปได้ด้วยดีเช้าสดใสหวงหลานขยับกายของจากอ้อมแขนของฟาหยาง“ฉวยโอกาส”ดึงอาภรณ์ที่ ผิงไฟอยู่บนกิ่งไม
Last Updated : 2025-03-17ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก เป้าหมายคือตำแหน่งไท่จือ2
“อืม เจ้ารองคงยังไม่รู้ว่านักเวททั้งหลายเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับคนในวังหลวง เดิมข้าไม่อยากกล่าวหาเขาเมื่อเจ้าใหญ่พูดถึงเรื่องที่เจ้ารองทำ แต่ใครตามที่จะขึ้นนั่งบัลลังก์ตำหนักบูรพาหรือบัลลังก์มังกร จะต้องไม่ลังเลที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อไต่เต้าขึ้นไปบนบัลลังก์ให้จงได้ ข้าจะคอยดูว่าเจ้าใหญ่กับเจ้ารองใครกับที่จะ กล้าตัดสินใจเรื่องแบบนี้มากกว่ากัน”ตำหนักจงเจียน (ตรงกลาง)“องค์ชาย ควรจะพักเรื่องแม่นางหวงหลานเสียที”กงฉานประสานมือก้มหน้า“ทำไม”หันมาถาม ด้วยความแปลกใจในเมื่อแต่เดิมเป็นกงฉานที่ ส่งเสริมเขา“เดิมเป้าหมายขององค์ชายคือตำแหน่งไท่จือ หลายวันมานี้ กงฉานเห็นว่าองค์ชายกำลังเดินทางผิด แม่นางน้อยหวงหลานเองเดิมนางอยู่อย่างสงบสุข แต่เมื่อองค์ชายข้องแวะกับนาง ก็ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย ”“เจ้ากำลังจะบอกข้าว่าเพราะข้านางจึงต้องวุ่นวายและมีภัยใช่หรือไม่”“องค์ชาย ตำแหน่งไท่จือสำคัญยิ่ง ฝ่าบาทหลายวันมานี้ ส่งขันทีมาตามที่ตำหนักในทุกวัน ขันทีขององค์ชายจำต้องบ่ายเบี่ยง แม้ฝ่าบาทไม่สงสัยแต่เวลานี้ทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทาง ไม่นานฝ่าบาทคงจะแต่งตั้งองค์ชายอย่างแน่นอน”“ข้าเข้าใจแล้ว ไป๋อี้ชิงเป็นอย่างไ
Last Updated : 2025-03-19ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ต่อไปนี้นะจะไม่ยุ่งเลย
“แม่นางน้อย”ฟาหนาน ยืนประจันหน้าหวงหลาน“คุณชายท่านนี้”ใบหน้าที่ละม้ายฟาหยางท่าทีเองก็ไม่ต่างกัน“มีเรื่องไหว้วานเจ้า หรือว่าอยากให้เจ้าช่วยเหลือเจ้าพอจะช่วยข้าได้หรือไม่”นำเสียงและท่าทีอ่อนโยน หวงหลานถอนหายใจยาว แม้ไม่ได้คิดก็มองเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าว่าจะต้องเกิดเรื่องนี้ขึ้นอย่างเสียไม่ได้“คุณชาย ท่านกลับไปเสีย เรื่องนี้ข้าขอไตร่ตรอง แต่คิดว่าคงไม่อาจช่วยท่านได้”“เจ้าอ่านความคิดข้าออกหรือไร ข้ายังไม่ทันได้เอ่ยปากเรื่องใดออกมา”“คุณชาย การที่จะผูกด้ายรักทับซ้อนกันนั้นเป็นข้าที่จะต้องตรวจดูเสียก่อนว่าสวรรค์บัญชาไว้เช่นไรหากสวรรค์ไม่มีบัญชาที่เหมาะสมข้าไม่อาจทัดทาน”“เจ้าผูกด้ายรักใคร่ให้กับฟาหยาง คงรู้ดีว่าเดิมนางเป็นคนรู้ใจของข้า”“ข้าไม่อาจเผยบัญชาสวรรค์ แต่ที่ข้ารู้ในตอนนั้นคือด้ายรักของนางไม่ได้โยงใยกับผู้ใดมาก่อนข้าไม่ได้ทำผิดต่อท่าน”“ไม่จริง ในเมื่อนางมีใจให้ข้าก่อนหน้านั้น เจ้าจะมากล่าวอ้างว่าด้ายรักของนางไม่เคยผูกโยงกับผู้ใดได้อย่างไร”“คุณชาย เรื่องนี้มิได้เพิ่งมี แม้แต่ด้ายรักของข้าเดิมก็ไม่เคยโยงใยกับผู้ใดมาก่อน…”ตั้งแต่หนานเปียนตายไป จนกระทั่งพบกับฟาหยางด้ายชะตารักจึงถ
Last Updated : 2025-03-19ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ลาก่อน1
“องค์ชาย”ไป๋อี้ชิงย่อกายลงด้วยท่าทีที่คิดว่าน่ามองที่สุด“อ๋อ เจ้าแวะมาหาข้า”“ไป๋อี้ชิง ขอบคุณองค์ชายที่เมตตาส่งปิ่นงดงามอันนี้มาให้” มวยผมที่ถูกเกล้า เสียบปิ่นปักผมงดงาม"สิ่งนั้นเจ้าควรได้รับ"ใบหน้างดงามเขินอายน่าเอ็นดู"องค์ชายท่านพ่อพูดกับเหล่าขุนนางเพื่อท่าน ต่อไปอนาคตไม่ว่าจะอย่างไรท่านพ่อก็จะส่งเสริมท่านตลอดไป"ฟาหยางประคองกอดไป๋อี้ชิงไว้ในอ้อมแขน"ขอบใจข้าเองก็หวังเพียงว่าสิ่งที่ทำ บิดาเจ้าจะเห็นงามตามไปด้วย”"เจ้าเตรียมตัดเย็บอาภรณ์สำหรับงานแต่งงานหรือยัง ข้าพาเจ้าไปเลือกผ้าที่ตลาด เสียหน่อยจะดีไหม”ไป๋อี้ชิงยิ้ม“องค์ชายอีกตั้งหนึ่งเดือนจึงจะมีพิธีแต่งงาน องค์ชายไม่ใจร้อนไปหน่อยหรือ”ดึงมือไป๋อี้ชิงออกจากตำหนักไป“จนกว่าเจ้าจะพอใจ อาภรณ์ในวันแต่งจะต้องงดงามถูกใจเจ้าที่สุด ข้าเกรงว่าจะไม่มีเวลาให้เจ้าเท่าที่ต้องการเช่นนั้นจะต้องเลือกเฟ้นตั้งแต่เนิ่นๆ ”“ขอบพระทัยองค์ชาย” ดึงมือให้เดินตามเขาไปที่เกี้ยวที่จอดรอหน้าตำหนัก“เคลื่อนเกี้ยว”ตลาดที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ร้านผ้าอยู่กลางตลาดพอดี ผ่านไปอีกหน่อยจึงเป็น เพิงของหวงหลานที่ฟาหยางจำได้ดี เกี้ยวจอดลงที่ร้านผ้า ฟาหยางก้าวลงไปก่อนส่
Last Updated : 2025-03-19
Latest chapter
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ด้ายสัมพันธ์รักใคร่
"เจ้าอยู่ข้าอยู่"ฟางหยินทรุดกายลงนั่งข้างๆ"ข้า ข้าความจริงข้าอยากกลับบ้านแล้ว แต่ท่านจะอาสาไปส่งข้าไหม""ลองขอร้องข้าดูสิ""ไม่เอา ปกติท่านเทพไม่เคยไม่มาแต่วันนี้ทำไมถึงเงียบหายไป"น้ำเสียงชวนให้เศร้าสร้อยตามไปด้วย แม้จะสงสัยว่าหวงหลินพูดถึงท่านเทพนั่นคือเทพจริงๆ หรือเพราะฟาหยินตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นเทพจากสวรรค์"ข้าเดินไปส่งเจ้าดีไหม"หวงหลินส่ายหน้า ท่านเดินไปเดินกลับก็สว่างพอดี""ข้าค้างที่บ้านเจ้าไม่ได้หรือไร"หวงหลินถอนหายใจ"บ้านของเรา ข้าหมายถึงบ้านของเรามีแต่หญิงงามไม่ต้อนรับคนแปลกหน้า"ฟาหยินอมยิ้ม ปลดเสื้อคลุมสีดำที่ห่มคลุมกันหนาวของตัวเองคลุมไหล่ให้หวงหลิน"ท่านไม่หนาวหรือไร""หนาวซี้หนาวกว่าไม่มีเสื้อคลุมอีก"ถูมือไปมา หวงหลินเดินไปเก็บฟืนมาก่อกองไฟ ฟาหยินเห็นว่าจะปล่อยให้หญิงงามทำเรื่องเช่นบุรุษองอาจได้อย่างไร"ข้าเอง"แย่งไม้แย่งมือ หวงหลินนั่งยองๆ มองฟาหยินก่อกองไฟซึ่ง ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยามยังไร้ซึ่งวี่แววจะก่อได้จากที่หนาวเหน็บกับกลายเป็นใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ"หวงหลินเองจะดีกว่า จวิ้นหวังไปนั่งพักเสีย"ฟาหยินยิ้มแหย๋ๆ หวงหลินนั่งลงก่อไฟเพียงครู่เดียวเปลวไฟกับลุกโชต
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ลืมได้หรือ
“ปล่อยข้านะ”ฟาหยินพาร่างเล็กทะยานไปตามแนวกำแพงยาว“อย่าดิ้น”“จะพาข้าไปไหน” กอดรวบลำคอของฟาหยินกลัวตกลงไป“พาเจ้าออกไปให้พ้นจากเขตวังหลวงอย่างไรเล่าไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเจ้าก็ไม่ควรเข้ามาที่นี่ข้อหาบุกรุกเขตวังหลวงโทษสูงสุดคือประหารชีวิต”“นี่ข้าเป็นทายาทของนักเวทข้าแค่เพียงผ่านมาก็เท่านั้น” ฟาหยินยิ้มหยันวางหวงหลินลงบนพื้นหญ้าด้านหลังหอซักล้าง“โทษฐานใช้เวทมนตร์กับไท่จือหากถูกจับได้ จะโดนตัดนิ้วตัดแขน”หวงหลินกลืนน้ำลายลงคอยากเย็น“ข้าไม่ได้คิดจะทำเรื่องพวกนั้นเสียหน่อยข้าแค่มีเรื่องสงสัย”บอกความจริงบางส่วน“สงสัยอะไรในวังหลวง อย่าบอกนะว่าสงสัยว่าไท่จือมีไท่จือเฟยหรือยังหากเป็นเรื่องนั้นข้าบอกไเจ้าเอาบุญว่าไท่จือยังไม่มีไท่จือเฟย”หวงหลินอยากจะบอกว่า ไท่จือนั่นนิสัยราวกับเด็กๆ เล่นสนุกไปวันๆ หวงหลินคบหาเป็นสหายได้แต่จะให้รักใคร่คงไม่อาจฝืนใจ“พอๆๆๆ พอเถอะถ้าจะคิดไปเองเพียงลำพังเรื่องที่ข้าสงสัยคือเรื่องของฝ่าบาท”“หานี่เล่นของสูงเลยหรือ อืมก็น่าอยู่นะ ฝ่าบาทไม่ได้แก่ชราอีกทั้งยังหนุ่มแน่นใบหน้าหล่อเหลานี่เจ้าคิดจะเล่นของสูงเลยหรือไร คงคิดจะเข้ามาเป็นสนม เรื่องนี้ข้าบอกไว้เลยไม่มีทางฝ่
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก วนกลับมา3
หวงหลานสาวเท้าเร็วรี่รู้ดีว่ามีบางอย่างผิดปกติด้ายสัมพันธ์รักใคร่ตัดทิ้งไปเมื่อหลายปีก่อนทำไมถึงได้กลับมาเชื่อมต่อกันได้อีก“หวงหลานเจ้าหนีอะไรมา”หลิวเหยียนสีหน้าตื่นตกใจ“ท่านแม่ คนผู้นั้น”“อืมแม่เข้าใจแล้ว เจ้าหลบไปก่อน”“ท่านแม่ๆๆๆๆๆ ”หวงหลินวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาในบ้าน ถือไก่ตัวใหญ่ติดมือมาด้วยร่างสูงของฟาหยางก้าวขาเข้าในบ้าน หลิวเหยียนขมวดคิ้ว“หวงหลินเข้าไปด้านใน”ฟาหยาง จ้องมองใบหน้าสดใสงดงามด้วยสายตาเอ็นดูยิ่ง“แม่นางน้อยผู้นี้ น่าเอ็นดูยิ่งเจ้ากับแม่นางคนเมื่อครู่มีความสัมพันธ์ใดกัน”“หวงหลินเข้าไปด้านใน”ไม่ยอมตอบคำถาม แต่ตั้งใจ ปรามหวงหลิน“ท่านยาย ทำไมกันคนผู้นี้เป็นอันตรายหรือ”เหลือบตามองฟาหยางแต่สายตากลับสะดุดเข้าที่ด้ายแดงที่โยงใย สายตาไล่ไปตามเส้นด้าย“หวงหลินข้าบอกว่าให้เจ้าเข้าไปด้านใน”หลวงหลินยังคงไล่สายตา ไปยังด้ายความสัมพันธ์ที่หยุดที่นิ้วนางของหวงหลาน อดที่จะเลิกคิ้วสูงไม่ได้“ท่านแม่ ท่านกับเขา”“หวงหลินเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเด็กน้อยเช่นเจ้า”“ท่านแม่หวงหลินโตแล้วเห็นไหม ข้าสามารถมองเห็นด้ายความสัมพันธ์”“แล้วเจ้าแยกแยะด้ายความสัมพันธ์ออกหรือ”“ท่านแม่หวงหลินจะ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก วนกลับมา2
“ไอ้หยาต้องบอกเรื่องนี้กับหวงหลานเสียแล้ว”หวงหลานกำลังซักผ้าอยู่ที่ลำธารใส“ท่านเทพมาเสียทำเอาหวงหลานตกใจ”“กะกะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”หวงหลานก้มหน้าอมยิ้มกับท่าทีร้อนรนของหมิงเหยียนชือเฉินเดาว่าคงไม่พ้นเรื่องของหวงหลิน แต่เล็กจนกระทั่งหวงหลินโตมาเรื่องของหวงหลินมักจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับหมิงเหยียนชือเฉินเสมอ“เจ้าไม่ตื่นเต้นเลยหรือ”หวงหลานยิ้มบางๆ ส่ายหน้าไปมา“เรื่องใหญ่ของท่านเทพก็คงเป็นหวงหลินหกล้มขาแพลงหรืออาจเป็นหวงหลินไปทะเลาะกับลูกบ้านไหนอีก”“ครั้งนี้มันใหญ่มากข้าเองรู้สึกใจหายแล้วก็รู้สึกว่า..ไม่รู้ความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไรแต่ข้าไม่ ชอบให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่ๆ ”พูดรัวเร็ว“เรื่องใดกัน หวงหลานชักอยากจะรู้เสียแล้ว”“ หวงหลินกับด้ายพันผูก เจ้าเองน่าจะรู้ดี ด้ายเส้นหนึ่งความสัมพันธ์พี่น้องทว่าคนผู้นั้นกลับไม่รู้ว่ามันคือความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง ส่วนด้ายอีกเส้นที่โยงใยกับใครบางคนที่ข้าไม่ชอบขี้หน้านัก”หวงหลานถอนหายใจ“ท่านเทพกำลังจะผิดกฎสวรรค์ท่านเทพๆ ไม่ควรมายุ่งเกี่ยวเรื่องนี้เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้า”“หวงหลานเจ้าก็ตัดด้ายความสัมพันธ์ให้กับหวงหลินเสียดีไหม”“ไม่ได้ ท่านเ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก วนกลับมา
จวิ้นหวังยืนชะเง้อคอรอคอยฟาหลางที่ประตูด้านหลังของวังหลวง“เกือบแย่เสด็จแม่ให้คนยกเครื่องเสวยข้าต้องแสร้งทำทีว่ากินไปแล้วและกำลังจะออกไปฝึกซ้อมวรยุทธกับท่านฟาหยิน”“ข้าน้อยอีกแล้วหรือไม่แปลกใจเลยหากฮองเฮาจะไม่พอใจจวิ้นหวัง”“เอาน่าเสด็จแม่ปากร้ายใจดีจะตาย ตอนนี้ยอมยอมเสด็จแม่ไปก่อนเดี๋ยวไว้ข้านั่งบนบัลลังก์เมื่อไหร่ข้าจะแต่งตั้งฟาหยินเป็นหัวหน้าขันทีเลยดีไหม”“หัวหน้าขันที ไท่จือท่านล้อข้าเล่นอีกแล้ว”“ก็เห็นได้ชัดว่าฟาหยินพอถอดเกราะบนใบหน้ากับเสื้อเกราะออกไปใบหน้างดงามดังอิสตรี เรื่องรักใคร่ของเหล่าขันที มีมานานหากจะชื่นชมคนที่มีใบหน้างดงามกว่าสตรีเช่นฟาหยินก็ไม่ผิด” ฟาหยินส่ายหน้าก้าวขา นำออกไป“เอ้าพูดแค่นี้ทำโมโหไปได้ ข้ารึอุตส่าห์ชื่นชมว่าฟาหยินจวิ้นหวังใบหน้างดงาม”ก้าวขาตามไปในทันที“ท่านเทพ รอหวงหลินด้วย”พรึ่บ หมิงเหยียนชือเฉินหายตัวไปในทันทีเมื่อตรงหน้าเป็นฟาฟลางกับฟาหยินที่เดินเคียงข้างกันเข้ามา หวงหลินขมวดคิ้ว ท่าเดินองอาจผึ่งผายทว่าใบหน้างดงามอ่อนหวานอีกทั้งอาภรณ์สีฟ้าที่ขับผิวขาวของ ฟาหยิน ทำให้รู้สึกขัดลูกตาเหมือนบุรุษผู้หนึ่งเดินเคียงข้างมากับหญิงงามในแวบแรกที่เห็น“อะพบ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ด้ายสัมพันธ์2
“ไม่ปล่อย หากตะบะแตกเจ้าก็จะไม่ได้พบข้า อีกนานทีเดียวเพราะข้าต้องไปบำเพ็ญเพียร ถึงสามปีมนุษย์”หวงหลินรีบปล่อยอ้อมกอด“ไม่เอา หวงหลินยอมแล้วท่านเทพไม่อยู่หวงหลินจะแกล้งใครเล่า”มือใหญ่รวบเอวบางมาหนีบไว้ที่เอว“หากยังเล็กเหมือนเมื่อก่อนข้าจะตีก้นเสียให้เข็ด”หวงหลินดิ้น“ท่านเทพ หวงหลินโตแล้วนะ”หอบเอาร่างบางขึ้นฟาดบนบ่า“โตแล้วก็ตีได้”“ไม่เอา ปล่อยนะปล่อยเลย”ทุบแผ่นหลังกว้าง หมิงเหยียนชือเฉินวางร่างบางลงกับพื้น ร่างเล็กโงนเงน“โอ๊ะๆๆๆ โอ๊ย”หมิงเหยียนชือเฉินคว้าไว้กลัวว่าอีกคนจะล้มแต่กลับกลายได้ยินเสียงหัวเราะใสใสก่อนที่จะถูกดึงให้ล้มลงไปพร้อมกัน“ใครกันสอนนิสัยเจ้าเล่ห์กับเจ้าหวงหลานไม่ได้มีนิสัยเช่นเจ้าหรือว่าจะเป็น…”จ้องตากลมใสที่อมยิ้มอย่างไม่ทุกร้อนทั้งๆ ที่หมิงเหยียนชือเฉินกับรู้สึกว่าใจทำไมสั่นๆ“ข้าคงได้นิสัยของท่านเทพมาอย่างแน่นอน”ยิ้มมุมปาก“เหอะ หากเป็นของข้าจะต้องอ่อนหวานงดงามปานดอกมู่หลาน มิใช่ปลิ้นปล้อนเช่นนี้ หรือว่าจะเป็นนิสัยของบิดาเจ้า”หวงหลินเลิกคิ้วสูง“ท่านเทพ ใครกันคือบิดาข้า”แววตาจริงจัง หมิงเหยียนชือเฉินถอนหายใจดึงมือบางให้ลุกขึ้น“เจ้าไปถามหวงหลานมารดาจอมปากแข็งใจ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ด้ายสัมพันธ์
ไป๋อี้ชิงในอาภรณ์บ่งบอกฐานะฮองเฮา กับฟาหยางฮ่องเต้ที่ใบหน้าแต่งแต้มด้วยหนวดบนริมฝีปาก ใบหน้าคมเข้มแต่ทว่าแววตาเศร้าโศก กงฉานยืนยิ้มอยู่ไม่ไกลนัก“ลูกแม่เจ้ามาแล้ว”ไป๋อี้ชิงโอบกอดร่างสูงน้ำตาปริ่มขอบตา“เสด็จแม่ลูกมาแล้ว และจะไม่จากไปไหนอีกต่อจากนี้”“ไท่จือใช้เวลาเพียงไม่นานสำเร็จวิชาด้านการปกครอง ครั้งนี้ควรตั้งใจเรียนรู้ด้านการปกครองกับฝ่าบาท”กงฉานพูดขึ้นยิ้มๆ“จวิ้นหวังเองก็มากความสามารถ กลับมาครั้งนี้จวิ้นหวังขออยู่ต่อ แต่ข้ารั้งให้เขากลับมาด้วย จะได้อย่างไรให้ข้ากลับมาเพียงลำพัง”“ฟาหยินจวิ้นหวัง มีหน้าที่อารักขาไท่จือ เจ้าเช่นไรกล้าเอ่ยปากให้ไท่จือเดินทางเพียงลำพัง”ไป๋อี้ชิงถามเสียงเข้ม“ทูลฮองเฮา ข้าน้อยเดิมตั้งใจจะศึกษาวิชาดาบต่อจากอาจารย์แต่ไท่จือเร่งเดินทางไปนิดหากรออีกไม่เกินสามเดือน จวิ้นหวังคงไม่เอ่ยปากแบบนั้น”“อืมจวิ้นหวัง ใฝ่ดีตั้งใจศึกษาศาสตร์ต่างๆ จะโทษเขาก็ไม่ได้ จะโทษก็โทษเจ้าฮองเฮาที่คิดถึงลูกมากไป เพิ่งสำเร็จการปกครองก็เรียกเขากลับ ธรรมดาบุรุษจะต้องมีวิชาดาบหรือเพลงกระบี่ติดตัว”ไป๋อี้ชิงยิ้มลูบหลังไหล่ให้กับฟาหลาง“กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว หว่างระหว่างทางมีเหตุ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ลาก่อน
หมิงเหยียนซือเฉินปรากฏกายตรงหน้า“ปิดคนอื่นได้ เบี่ยงเบนลิขิตฟ้าได้แต่หลอกนางหนูนี่ไม่ได้ หวงหลินเจ้าเห็นชัดไหมว่าด้ายชะตารักของมารดาเจ้าผูกติดกับใครกัน คน คนนั้นคือ….”“ท่านเทพหยุดคำพูดของท่านเสีย ข้าไม่อยากให้หวงหลิน ได้ยินมัน”หมิงเหยียนซือเฉินยิ้ม ยียวน“ข้าบอกเจ้าแล้วฝืนบัญชาสวรรค์มักจะพบกับความทุกข์ตรมทวีคูณ”“ท่านเทพข้าขอร้อง”“ท่านแม่กับท่านเทพพูดถึงเรื่องใดกัน หวงหลินไม่เข้าใจ”หวงหลานย่อกายลงข้างๆ หวงหลินน้อย“หวงหลินของแม่ เอาไว้เจ้าโตกว่านี้เรื่องบางทีเจ้าอาจเข้าใจ”หวงหลินดึงมือ หวงหลานยังร้านขายผลซานซาเชื่อม“ท่านแม่กินผลซานซาเชื่อมกัน”ยังคงแวะเวียนที่เดิม ในเมื่อหลายปีมานี่ ด้ายสัมพันธ์รักใคร่ถูกตัดให้ขาดสะบั้นลงไป ฟาหยางเองก็หายไปจากชีวิต แม้จะได้ยินเรื่องที่เขาปกครองแคว้นด้วยความร่มเย็นมีรัชทายาทสืบเชื้อสายมังกร มีฮองเฮาที่เคียงข้างทว่าใจหวงหลินก็ไม่เคยสั่นไหวจนกระทั่ง หวงหลินสามารถมองเห็นด้ายแดงอีกครั้ง“มาสิเจ้าตัวน้อยข้าอุ้มเจ้าหรือจะปีนขึ้นมาบนหลังข้า”หวงหลินกระโดดขึ้นไปบนแผ่นหลังใหญ่ของหมิงเหยียนชือเฉินทันทีหวงหลานส่ายหน้าไปมาสิบสองปีผ่านไป“มาสิเจ้าตัวน้อยจะให้ข้
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ลา4
หวงหลานยิ้มเศร้าๆ กัดผลซานซาเชื่อมเหมือนว่ามันเป็นสิ่งที่ต้องกินและควรจะกินสามปีผ่านไปทุกอย่างล่วงผ่าน กาลเวลาหมุนไป ฤดูกาลหมุนเวียนทุกอย่างกำลังจะเดินหน้าต่อไปตามครรลองของมัน“ท่านแม่ ทำไม ด้ายสีแดงของท่านแม่ถูกได้โยงใยกับท่านลุงคนนั้นเล่า”มือน้อยในอุ้งมือของหวงหลานกระตุกมือหวงหลานเบาๆ หวงหลาน หยุดก้าวเดินในทันที ไล่สายตาไปยังเส้นสด้ายสีแดงบางเบาแทบจะมองไม่เห็นทว่าหวงหลินกลับมองเห็นมัน คำถามเกิดขึ้นในใจทำไมด้ายโยงใยความรักที่หวงหลานตัดมันเองกับมือถึงได้โยงใยได้เหมือนเดิมอีก หรือเป็นเพราะว่าหวงหลานไม่อาจขัดบัญชาสวรรค์ได้จริงๆพลุส่องสว่าง บนท้องฟ้าหันมองข้างๆตาสบตาเมื่อร่างสูงคุ้นตายืนมองแสงไฟจากพลุเช่นกัน หวงหลานรีบดึงมือลูกสาวตัวน้อยออกจากตรงนั้นไปทันทีอีกคนหันมา มองเห็นเพียงแผ่นหลังคุ้นเคยเช่นกัน“หวงหลาน”เปร่งเสียงออกมาเบาๆ ราวกระซิบ วิ่งตามร่างบางที่จูงมือเล็กจากไป แต่กับถูกชนถูกดันจากผู้คนมากมายที่มาชมพุล ในค่ำคืนขึ้นปีใหม่“ท่านแม่ ท่านแม่ยังไม่ตอบคำถามข้าทำไม ด้ายสีแดงของท่านกับท่านลุงผู้นั้น…”อุ้มร่างกระจ้อยไว้ในอ้อมแขนพูดยิ้มๆ“บางทีด้ายที่ผูกก็แค่ให้ผ่านมาพานพบ หาได้ให้ครอ
