MasukShare
ต่อจากนั้น
Terakhir Diperbarui:
2025-03-26 08:11:40
Bab terkait
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก เจ้าเลี้ยวซ้ายข้าบ่ายหน้าไปมทางขวา
“นายหญิงได้โปรด อาการป่วยไข้ของข้ากับฮูหยินแม้จะหาสาเหตุไม่ได้ แต่เมื่อได้ยาจากนายหญิงทำให้อาการของเราสองคนดีขึ้นมาก ข้าแม้จะทนรับความเจ็บปวดทรมานจากการป่วยไข้ได้ แต่ขอนายหญิงได้โปรดเมตตา ฮูหยินของข้าน้อยด้วย”“ข้าเองไม่ได้ตั้งใจจะใจร้ายกับเจ้า แต่ยานี้ข้าเองก็ต้องแสวงหาตัวยาสำคัญเพื่อมาปรุง หากไม่ใช่ท่านพ่อที่กว้างขวางและชอบช่วยคนเช่นไรจึงจะหายาบรรเทาอาการป่วยไข้ของพวกเจ้าได้ ท่านพ่อต้องทุ่มเทแค่ไหนเพื่อพวกเจ้า ฉะนั้นตอบแทนข้าหรือท่านพ่อเพียงเล็กน้อย ก็สมควรกระทำยิ่ง”หมิงยู๋ประสานมือ“ข้าน้อย จะไม่สงสัยสิ่งที่นายหญิงสั่งอีกแล้วต่อไปจะยอมรับใช้ด้วยความเต็มใจ”ไป๋อี้ชิงยิ้ม“ดีมากอีกอย่างเรื่องนี้เรื่องที่เจ้าพบเจอนักเวทหญิงคนนั้น ห้ามเจ้าแพร่งพรายให้ใครรู้พูดต่อไปให้ถึงหูองค์ชายรองโดยเด็ดขาด”“ข้าน้อยจะจำใส่ใจ”แม้จะสงสัย แต่ด้วยความที่คิดว่าไป๋อี้ชิงมีบุญคุณกับเขาและฮูหยิน เขาจึงเลิกสงสัยในตัวไป๋อี้ชิงเสีย แม้จะสำนึกในบุญคุณของหวงหลาน ที่หวงหลานผูกด้ายสัมพันธ์รักใคร่ให้เพียงใดก็ตาม ทว่าบุญคุณที่ไป๋อี้ชิงยินยอมมอบยาบรรเทาอาการเจ็บปวดจากโรคประหลาด ที่เขาไม่เคยรู้ว่าคือพิษร้ายที่ไป๋อี้ชิ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-26ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก เจ้าเลี้ยวซ้ายข้าบ่ายหน้าไปทางขวา2
ก้าวเดินไปบนทางทอดยาว หน้าร้านที่ขายผลซานซาเชื่อมหวงหลานรีบสาวเท้าผ่านไปอย่างรวดเร็วหักเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็ก ก่อนที่เกี้ยวของฟาหยางจะหยุดลงที่ร้านขายผลซานซาเชื่อมตั้งใจบ่ายหน้าไปอีกทาง“กงฉานซื้อผลซานซาเชื่อมหลายไม้หน่อยข้าตั้งใจนำไปฝาก ชายาข้า”ต่างคนต่างไม่มีโอกาสพบกัน เจ้าเลี้ยวซ้ายข้าบ่ายหน้าไปทางขวา หรือว่าวาสนาของเราสองสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ หยิบผลซานซาเชื่อมเสียบไม้พิศมอง“หวงหลานเจ้ายัง แวะเวียนมาที่นี่อีกหรือไม่”ยิ้มเศร้าๆ กับความคิดถึงของตัวเอง คิดถึงทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่านางมีเขาในใจหรือไม่“เคลื่อนเกี้ยว”สั่งคนหามเกี้ยวดังๆ หวงหลานก้าวขาเดินตามทางแคบๆ เกี้ยวหลังใหญ่สมฐานะก็เคลื่อนผ่านไป เพียงแค่ไม่กี่ก้าว แต่ทว่าหาได้พบหน้าไม่ หรือสวรรค์ตัดสัมพันธ์ของคนสองคนเพียงเท่านี้“หมิงเหยียนชือเฉิน”หวงหลานยิ้มกว้างหลายวันมานี้ไม่เคยได้พบกับท่านเทพ“อืม เจ้า ยอมจำนนหรือยัง”“จำนน”“ก็เรื่องลิขิตสวรรค์เจ้ายอมจำนนหรือไม่”หวงหลานยิ้ม“ยังยืนยันคำเดิม ท่านเทพมาเพื่อการนี้หรือไร”“อืม เลือดเนื้อเชื้อไขของฟาหยางในครรภ์ของเจ้าข้ายินดีดูแลเอง”หวงหลานยิ้มด้วยความซาบซึ้งใจ“ท่านเทพใจดีที่สุด”“เฮ้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-26ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ตอนพิเศษ
“องค์ชายใหญ่ ท่านจะต้องแสดงให้ฝ่าบาทเห็นว่าท่านเหมาะสมกับตำแหน่งองค์รัชทายาทเพียงใด”“ใต้เท้าจาง ข้าไม่อยากแย่งชิงการแต่งตั้งองคร์รัชทายาท ครั้งนี้ข้าหมายใจว่าจะเสนอให้เสด็จพ่อแต่งตั้ง ฟาหยางไปเสียส่วนข้า ขออยู่อย่างสงบ”“องค์ชายใหญ่พวกเราพร้อมสนับสนุนท่านพร้อมที่จะเรียกคืนความเป็นธรรมให้ท่านหลงถานไป๋ถานสร้างบารมีมากมายองค์ชายใหญ่ พวกเราพูดอะไรล้วนมีเขาคอยขัดผลประโยชน์ เหล่าขุนนางล้วนต่างวิ่งเข้าหาเขา ภายหน้าจิตใจสูงส่งมีคุณธรรมลับหลัง ซ่อนคอมกระบี่ไว้”ฟาหนานถอนหายใจ“ฟาหยางจะจัดการเรื่องนี้ได้”“องค์ชายรองฟาหยางเองทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองได้นั่งบัลลังก์ตำหนักบูรพาเช่นกัน องค์ชายคิดว่าองค์ชายรองต่างจากหลงถานหรือไร”“เจ้ารองพักหลังมานี้ดีกับข้ายิ่งนักอีกทั้งเขายังของประทานอภัยโทษจากเสด็จพ่อเอาตัวเองเข้าขวางในตอนที่เสด็จพ่อทรงกริ้ว กลับกันหากเป็นข้าก็คงไม่อาจทำเรื่องนี้เพื่อเขา”“องค์ชายใหญ่ข้าน้อย ไม่คิดว่า องค์ชายใหญ่จะเปลี่ยนไปเพียงนี้เดิมก่อนหน้านั้นเราฝากความหวังไว้กับองค์ชายว่าจะช่วย กันโค่นล้มอำนาจของหลงถานถอดหนังแกะบนตัวหมาป่าออกเสียแต่มายามนี้พวกเราล้วนผิดหวังยิ่ง”ใต้เท้าจาง
Terakhir Diperbarui : 2025-03-26ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ปล่อยเราไป
ในรัชศกเหอปิงฉีปิงที่24เหอผิงฉีปิงฮ่องเต้แต่งตั้ง เหอผิงฟาหยางดำรงตำแหน่งองค์รัชทายาท ลำดับที่1เหอผิงฟาหนานเป็นรัชทายาทลำดับที่สองเสียงโห่ร้องแซ่ซ้องสรรเสริญไปทั่วแคว้น ราชฎรเป็นสุข ชาวบ้านรื่นเริงหวงหลาน นั่งมองพลุไฟสว่างไสวหลากสีสัน บนฟากฟ้าหมิงเหยียนชือเฉินนั่งลงข้างๆ“สมใจเจ้าหรือยัง เขาได้นั่งบัลลังก์ตำหนักบูรพาอย่างที่เขาตั้งใจไว้แล้ว”“สมใจยิ่ง”“สมใจแต่ดูเจ้าสิมานั่งเศร้าเพียงลำพัง และเขาก็ไม่เคยรู้ว่าเจ้ามานั่งเศร้าอยู่ที่นี่”“ท่านเทพลืมเลือนกฎเหล็กของนักเวทเช่นข้าเสียแล้วหรือกฎที่สวรรค์เป็นผู้กำหนดไว้”“ห้ามเผลอใจให้กับคนที่มาขอความช่วยเหลือ อืมใครกันเป็นคนตั้งกฎข้อนี้ขึ้นมา ช่างประจวบเหมาะกับหวงหลานเสียจริง”พูดไปยิ้มไป“กฎก็ต้องเป็นกฎ หวงหลานหรือจะกล้า”พูดไปยิ้มไปเช่นกันแสร้งทำตัวร่าเริงเสีย“เฮ้อ เป็นมนุษย์เช่นเจ้ายังวุ่นวายเรื่องรักใคร่ อีกหน่อยเป็นเทพเช่นข้าจึงจะไม่ต้องวุ่นวายเรื่องเหล่านี้”“ท่านเทพ ตัดใจไม่รักใคร่ใครได้จริงหรืออออ”ลากเสียงยาวอย่างไม่อยากจะเชื่อ“ได้สิ ไม่อย่างนั้นจะเรียกข้าว่าเทพหรือ”ยืนยันหนักแน่น“ไม่น่าเชื่อว่าแค่ความเป็นเทพจะทำให้ ท่านเทพสามา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-28ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก เพื่อท่าน
กงฉานทะยานลงจากคาคบไม้ก้าวตามหลิวเหยียนไปห่างๆ หลายวันมานี้ หลิวเหยียนมักจะใช้หมวกและผ้าคลุมหน้าจนเขาไม่อาจรู้ได้ว่าคือหลิวเหยียน แต่มาวันนี้นางกลับเปิดเผยใบหน้าชัดเจน ทำให้กงฉานมีโอกาสนี้กงฉานสะกดรอยตามไปห่างๆ รู้ดีว่าหลิวเหยียนนางมักจะสร้างค่ายกลไว้รอบๆ ที่พักจึงไม่อาจบุ๋มบ๋าม“เช๊งงงง”เสียงกระบี่ถูกชักออกจากฝัก”กงฉานใจหายแวบเมื่อคมกระบี่อยู่ห่างจากคอหอยเพียงกระเบียดนิ้ว“กลับไปเสีย แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”“ท่านน้า ข้ามาดี”“คนของวังหลวงล้วนไม่ได้มาดี”"ท่านน้าข้า ตามหา ท่านน้ากับ แม่นางหวงหลานมานานมากแล้ว องค์ชาย ไม่สิไท่จือให้ข้าตามหานาง”“ไม่มีประโยชน์ นางไม่ต้องการเคียงข้างคนผู้นั้นและอีกอย่างเราอยู่ในส่วนของเราได้ ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบสิ่งใด”“ท่านน้า ไท่จืออยากแสดงความจริงใจ”“ข้ากับหวงหลานไม่ขอรับ ไปเสียก่อนที่ข้าจะเปลี่ยนใจ”“ท่านน้าได้โปรด”คุกเข่าตรงหน้า“ที่ผ่านมา ไท่จือทำให้หวงหลานต้องวุ่นวายและพบกับความลำบากไม่น้อย คนของวังหลวงล้วนต้องการชีวิตนาง ท่านไปเสียหากหวังดีกับเรา ถ้าท่านยังมาที่นี่อีกสักวัน มือสังหารก็จะตามมาแล้วต่อไปสักวันหนึ่งข้าก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะปกป้องหว
Terakhir Diperbarui : 2025-03-28ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก เพื่อท่าน2
หวงหลานเหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นได้รีบแทรกตัวเข้าไปยังฝูงชน หลบเร้นกายอย่างรวดเร็ว ฟาหยางวิ่งตาม คว้าข้อมือบางได้แต่ทว่าหวงหลานกับสะบัดมือให้หลุดออกจากการเกาะกุม ร่างอวบเซถลาทรุดกายล้มลงกับพื้น เจ็บปวดที่ข้อเท้า พยายามจะชันกายลุกขึ้นแต่ลุกไม่ไหวฟาหยางถลาเข้าหาแต่ถูกฝูงชน ที่รายล้อมกันตัวเขาออกห่างพร้อมๆ กับที่ผู้คนมากมายวิ่งไปรับเหรียญทองที่ฮ่องเต้ทรงโปรยลงมาจากระเบียงสูงหน้าประตูเมืองต่างคนต่างวิ่งออกไปณจุดเดียวกัน ราวกับห่าฝน ใครบางคนฉุดมือบางของหวงหลานให้ลุกขึ้น และดึงมือออกจากตรงนั้นเสีย ฟาหยางหันหน้าหันหลัง“หวงหลาน หวงหลาน หวงหลาน”ตะโกนก้อง เสียงพลุขึ้นปีใหม่ยังแผดกำปะนาทกลบเสียงร้องตะโกนเสียสิ้น ฟาหยางทรุดกายลงกับพื้นน้ำตาไหลริน อย่างที่ไม่อาจหักห้ามใจ ก่อนจะลุกขึ้นวิ่งตามไปยังทิศทางที่เห็นว่าหวงหลานจากไป แม้จะล้มลุกคลุกคลานถูกชนถูกผลักแต่ก็ไม่มีอาการสะทกสะท้าน ยังวิ่งตามทางทอดยาวตะโกนชื่อของหวงหลานไปพร้อมๆ กับเสียงพลุที่ดังกึกก้องเช่นกัน“หวงหลาน…..เป็นข้าฝ่ายเดียวที่อยากพบเจ้าใช่หรือไม่”แววตาเจ็บซ้ำหวงหลานย่อกายลงช้าๆ ตรงหน้ากงฉานที่ส่งถึงทางขึ้นเขา“ข้าจะกลับไปที่ตลาดตามหามารดา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-28ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ไม่ลืม
“ทุกคนล้วนเชื่อฟังใต้เท้าหลงถาน ไม่ว่าจะเสนอเรื่องไหนในราชสำนักล้วนมีขุนนางน้อยใหญ่คอยสนับสนุนเดิมข้าคิดว่าเขา อาศัยนักเวทหญิงคนนั้นผูกด้ายสัมพันธ์รักเกลียด แต่ตอนนี้แม้ไม่มีหลักฐานแต่ชัดเจนแน่แล้วว่ายาที่ใต้เท้าหลงถานแจกจ่ายทำให้ขุนนางเกรงใจ จะคิดเป็นอื่นไปได้อย่างไรว่า ใต้เท้าหลงถานเป็นคนทำให้เกิดอาการเจ็บป่วยเสียเอง”“ทำให้เจ็บป่วยแล้วแจกจ่ายยาเพื่ออาศัยความเกรงใจและหนี้บุญคุณ”“ถูกต้องแล้ว สองวันก่อนฝ่าบาทปวดพระนาภีดิ้นทุรนทุรายจนต้องเรียกหาใต้เท้าหลงถาน เจ้าไปสืบดูว่าแต่ละคนมีอาการปวดท้องเช่นเสด็จพ่อหรือไม่”“น้อบรับคำสั่งท่านอ๋อง”ฟาหนานสาวเท้ายัง ตำหนักบูรพาของฟาหยาง“พี่ใหญ่ท่านมา พอดีข้ากำลังคิดถึง”ฟาหยางยิ้มกว้างออกมารับฟาหนานด้านหน้าผายมือเชิญยังศาลาริมน้ำ“เจ้าสบายดีหรือไม่” เหลือบตามอง ไป๋อี้ชิงที่ขยับกายลุกขึ้น“ไป๋อี้ชิง ไปดูที่ห้องเครื่องว่ามีอะไรรับรองท่านอ๋องบ้าง”ฟาหนาน มองตามไป๋อี้ชิงไปติดๆ ความรู้สึกรักใคร่ก่อนหน้าหายไป ไป๋อี้ชิงเหมือนคนแปลกหน้าขึ้นทุกวันแต่กับฟาหยางเขากลับรู้สึกห่วงใยเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม“สบายดี หลายวันมานี้ ข้าตั้งใจแวะไปที่ตำหนักเฉียนเปียนแต่เพ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก คลอดลูก
แต่ในที่สุดก็อดน้อยใจไม่ได้ในเมื่อต้องการเป็นหนึ่งในใจของบุรุษที่รัก ย่อมทำให้ ไป๋อี้ชิงทำได้ทุกอย่าง เม้มริมฝีปากเมื่อฟาหยางไม่ยอมพะเน้าพะนอเหมือนดังเช่นที่ผ่านมาความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในทันทีกว่าสิบวันแล้วที่เขาเฝ้าแวะเวียนสะพาน ข้ามแม่น้ำแห่งนั้นหวังว่าสักวันจะพบกับ หวงหลานยืนมองแผ่นน้ำเหมือนที่เขาทำ แต่พบเพียงความว่างเปล่า ใช้เวลาที่นั่นให้หมดไปโดยมีความหวังอยู่เต็มหัวใจ“ไท่จือ”กงฉานประสานมือตรงหน้า“ออกไปคุยกันข้างนอก”ไป๋อี้ชิง ทำสีหน้าเศร้าหมองรู้ได้ทันทีว่าฟาหยางมีเรื่องที่จะพูดกับกงฉานโดยไม่ให้ไป๋อี้ชิงได้ยิน“เจ้าต้องการพูดอะไรกับข้า”“ไท่จือ กงฉานได้ข่าวว่าไท่จือทรงไปที่นั่นในทุกวัน”“ข้ามีความหวังว่าสักวันจะพบนางอีกครั้ง”กงฉานถอนหายใจ“ไท่จือ กงฉานรู้ว่ามันยาก เดิมกงฉานพบกับท่านน้า หลิวเหยียน”“เจ้าพบท่านน้าที่ไหนกงฉานบอกข้ามา ท่านน้ากับหวงหลานสบายดีหรือไม่" ดวงตาเป็นประกายน้ำเสียงร้อนรน“ไท่จือท่านน้าบอกว่า หากไท่จือหวังดีกับ แม่นางน้อยหวงหลานจริงๆ ให้เลิกส่งกงฉานไปตามหาพวกนางเสียและนั่นจึงจะทำให้ทั้งสองอยู่อย่างสงบ แต่หากว่าไท่จือยังไม่หยุดท่านน้าจะพาหวงหลานเร้นกายต่อ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30
Bab terbaru
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ด้ายสัมพันธ์รักใคร่
"เจ้าอยู่ข้าอยู่"ฟางหยินทรุดกายลงนั่งข้างๆ"ข้า ข้าความจริงข้าอยากกลับบ้านแล้ว แต่ท่านจะอาสาไปส่งข้าไหม""ลองขอร้องข้าดูสิ""ไม่เอา ปกติท่านเทพไม่เคยไม่มาแต่วันนี้ทำไมถึงเงียบหายไป"น้ำเสียงชวนให้เศร้าสร้อยตามไปด้วย แม้จะสงสัยว่าหวงหลินพูดถึงท่านเทพนั่นคือเทพจริงๆ หรือเพราะฟาหยินตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นเทพจากสวรรค์"ข้าเดินไปส่งเจ้าดีไหม"หวงหลินส่ายหน้า ท่านเดินไปเดินกลับก็สว่างพอดี""ข้าค้างที่บ้านเจ้าไม่ได้หรือไร"หวงหลินถอนหายใจ"บ้านของเรา ข้าหมายถึงบ้านของเรามีแต่หญิงงามไม่ต้อนรับคนแปลกหน้า"ฟาหยินอมยิ้ม ปลดเสื้อคลุมสีดำที่ห่มคลุมกันหนาวของตัวเองคลุมไหล่ให้หวงหลิน"ท่านไม่หนาวหรือไร""หนาวซี้หนาวกว่าไม่มีเสื้อคลุมอีก"ถูมือไปมา หวงหลินเดินไปเก็บฟืนมาก่อกองไฟ ฟาหยินเห็นว่าจะปล่อยให้หญิงงามทำเรื่องเช่นบุรุษองอาจได้อย่างไร"ข้าเอง"แย่งไม้แย่งมือ หวงหลินนั่งยองๆ มองฟาหยินก่อกองไฟซึ่ง ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยามยังไร้ซึ่งวี่แววจะก่อได้จากที่หนาวเหน็บกับกลายเป็นใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ"หวงหลินเองจะดีกว่า จวิ้นหวังไปนั่งพักเสีย"ฟาหยินยิ้มแหย๋ๆ หวงหลินนั่งลงก่อไฟเพียงครู่เดียวเปลวไฟกับลุกโชต
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ลืมได้หรือ
“ปล่อยข้านะ”ฟาหยินพาร่างเล็กทะยานไปตามแนวกำแพงยาว“อย่าดิ้น”“จะพาข้าไปไหน” กอดรวบลำคอของฟาหยินกลัวตกลงไป“พาเจ้าออกไปให้พ้นจากเขตวังหลวงอย่างไรเล่าไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเจ้าก็ไม่ควรเข้ามาที่นี่ข้อหาบุกรุกเขตวังหลวงโทษสูงสุดคือประหารชีวิต”“นี่ข้าเป็นทายาทของนักเวทข้าแค่เพียงผ่านมาก็เท่านั้น” ฟาหยินยิ้มหยันวางหวงหลินลงบนพื้นหญ้าด้านหลังหอซักล้าง“โทษฐานใช้เวทมนตร์กับไท่จือหากถูกจับได้ จะโดนตัดนิ้วตัดแขน”หวงหลินกลืนน้ำลายลงคอยากเย็น“ข้าไม่ได้คิดจะทำเรื่องพวกนั้นเสียหน่อยข้าแค่มีเรื่องสงสัย”บอกความจริงบางส่วน“สงสัยอะไรในวังหลวง อย่าบอกนะว่าสงสัยว่าไท่จือมีไท่จือเฟยหรือยังหากเป็นเรื่องนั้นข้าบอกไเจ้าเอาบุญว่าไท่จือยังไม่มีไท่จือเฟย”หวงหลินอยากจะบอกว่า ไท่จือนั่นนิสัยราวกับเด็กๆ เล่นสนุกไปวันๆ หวงหลินคบหาเป็นสหายได้แต่จะให้รักใคร่คงไม่อาจฝืนใจ“พอๆๆๆ พอเถอะถ้าจะคิดไปเองเพียงลำพังเรื่องที่ข้าสงสัยคือเรื่องของฝ่าบาท”“หานี่เล่นของสูงเลยหรือ อืมก็น่าอยู่นะ ฝ่าบาทไม่ได้แก่ชราอีกทั้งยังหนุ่มแน่นใบหน้าหล่อเหลานี่เจ้าคิดจะเล่นของสูงเลยหรือไร คงคิดจะเข้ามาเป็นสนม เรื่องนี้ข้าบอกไว้เลยไม่มีทางฝ่
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก วนกลับมา3
หวงหลานสาวเท้าเร็วรี่รู้ดีว่ามีบางอย่างผิดปกติด้ายสัมพันธ์รักใคร่ตัดทิ้งไปเมื่อหลายปีก่อนทำไมถึงได้กลับมาเชื่อมต่อกันได้อีก“หวงหลานเจ้าหนีอะไรมา”หลิวเหยียนสีหน้าตื่นตกใจ“ท่านแม่ คนผู้นั้น”“อืมแม่เข้าใจแล้ว เจ้าหลบไปก่อน”“ท่านแม่ๆๆๆๆๆ ”หวงหลินวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาในบ้าน ถือไก่ตัวใหญ่ติดมือมาด้วยร่างสูงของฟาหยางก้าวขาเข้าในบ้าน หลิวเหยียนขมวดคิ้ว“หวงหลินเข้าไปด้านใน”ฟาหยาง จ้องมองใบหน้าสดใสงดงามด้วยสายตาเอ็นดูยิ่ง“แม่นางน้อยผู้นี้ น่าเอ็นดูยิ่งเจ้ากับแม่นางคนเมื่อครู่มีความสัมพันธ์ใดกัน”“หวงหลินเข้าไปด้านใน”ไม่ยอมตอบคำถาม แต่ตั้งใจ ปรามหวงหลิน“ท่านยาย ทำไมกันคนผู้นี้เป็นอันตรายหรือ”เหลือบตามองฟาหยางแต่สายตากลับสะดุดเข้าที่ด้ายแดงที่โยงใย สายตาไล่ไปตามเส้นด้าย“หวงหลินข้าบอกว่าให้เจ้าเข้าไปด้านใน”หลวงหลินยังคงไล่สายตา ไปยังด้ายความสัมพันธ์ที่หยุดที่นิ้วนางของหวงหลาน อดที่จะเลิกคิ้วสูงไม่ได้“ท่านแม่ ท่านกับเขา”“หวงหลินเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเด็กน้อยเช่นเจ้า”“ท่านแม่หวงหลินโตแล้วเห็นไหม ข้าสามารถมองเห็นด้ายความสัมพันธ์”“แล้วเจ้าแยกแยะด้ายความสัมพันธ์ออกหรือ”“ท่านแม่หวงหลินจะ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก วนกลับมา2
“ไอ้หยาต้องบอกเรื่องนี้กับหวงหลานเสียแล้ว”หวงหลานกำลังซักผ้าอยู่ที่ลำธารใส“ท่านเทพมาเสียทำเอาหวงหลานตกใจ”“กะกะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”หวงหลานก้มหน้าอมยิ้มกับท่าทีร้อนรนของหมิงเหยียนชือเฉินเดาว่าคงไม่พ้นเรื่องของหวงหลิน แต่เล็กจนกระทั่งหวงหลินโตมาเรื่องของหวงหลินมักจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับหมิงเหยียนชือเฉินเสมอ“เจ้าไม่ตื่นเต้นเลยหรือ”หวงหลานยิ้มบางๆ ส่ายหน้าไปมา“เรื่องใหญ่ของท่านเทพก็คงเป็นหวงหลินหกล้มขาแพลงหรืออาจเป็นหวงหลินไปทะเลาะกับลูกบ้านไหนอีก”“ครั้งนี้มันใหญ่มากข้าเองรู้สึกใจหายแล้วก็รู้สึกว่า..ไม่รู้ความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไรแต่ข้าไม่ ชอบให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่ๆ ”พูดรัวเร็ว“เรื่องใดกัน หวงหลานชักอยากจะรู้เสียแล้ว”“ หวงหลินกับด้ายพันผูก เจ้าเองน่าจะรู้ดี ด้ายเส้นหนึ่งความสัมพันธ์พี่น้องทว่าคนผู้นั้นกลับไม่รู้ว่ามันคือความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง ส่วนด้ายอีกเส้นที่โยงใยกับใครบางคนที่ข้าไม่ชอบขี้หน้านัก”หวงหลานถอนหายใจ“ท่านเทพกำลังจะผิดกฎสวรรค์ท่านเทพๆ ไม่ควรมายุ่งเกี่ยวเรื่องนี้เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้า”“หวงหลานเจ้าก็ตัดด้ายความสัมพันธ์ให้กับหวงหลินเสียดีไหม”“ไม่ได้ ท่านเ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก วนกลับมา
จวิ้นหวังยืนชะเง้อคอรอคอยฟาหลางที่ประตูด้านหลังของวังหลวง“เกือบแย่เสด็จแม่ให้คนยกเครื่องเสวยข้าต้องแสร้งทำทีว่ากินไปแล้วและกำลังจะออกไปฝึกซ้อมวรยุทธกับท่านฟาหยิน”“ข้าน้อยอีกแล้วหรือไม่แปลกใจเลยหากฮองเฮาจะไม่พอใจจวิ้นหวัง”“เอาน่าเสด็จแม่ปากร้ายใจดีจะตาย ตอนนี้ยอมยอมเสด็จแม่ไปก่อนเดี๋ยวไว้ข้านั่งบนบัลลังก์เมื่อไหร่ข้าจะแต่งตั้งฟาหยินเป็นหัวหน้าขันทีเลยดีไหม”“หัวหน้าขันที ไท่จือท่านล้อข้าเล่นอีกแล้ว”“ก็เห็นได้ชัดว่าฟาหยินพอถอดเกราะบนใบหน้ากับเสื้อเกราะออกไปใบหน้างดงามดังอิสตรี เรื่องรักใคร่ของเหล่าขันที มีมานานหากจะชื่นชมคนที่มีใบหน้างดงามกว่าสตรีเช่นฟาหยินก็ไม่ผิด” ฟาหยินส่ายหน้าก้าวขา นำออกไป“เอ้าพูดแค่นี้ทำโมโหไปได้ ข้ารึอุตส่าห์ชื่นชมว่าฟาหยินจวิ้นหวังใบหน้างดงาม”ก้าวขาตามไปในทันที“ท่านเทพ รอหวงหลินด้วย”พรึ่บ หมิงเหยียนชือเฉินหายตัวไปในทันทีเมื่อตรงหน้าเป็นฟาฟลางกับฟาหยินที่เดินเคียงข้างกันเข้ามา หวงหลินขมวดคิ้ว ท่าเดินองอาจผึ่งผายทว่าใบหน้างดงามอ่อนหวานอีกทั้งอาภรณ์สีฟ้าที่ขับผิวขาวของ ฟาหยิน ทำให้รู้สึกขัดลูกตาเหมือนบุรุษผู้หนึ่งเดินเคียงข้างมากับหญิงงามในแวบแรกที่เห็น“อะพบ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ด้ายสัมพันธ์2
“ไม่ปล่อย หากตะบะแตกเจ้าก็จะไม่ได้พบข้า อีกนานทีเดียวเพราะข้าต้องไปบำเพ็ญเพียร ถึงสามปีมนุษย์”หวงหลินรีบปล่อยอ้อมกอด“ไม่เอา หวงหลินยอมแล้วท่านเทพไม่อยู่หวงหลินจะแกล้งใครเล่า”มือใหญ่รวบเอวบางมาหนีบไว้ที่เอว“หากยังเล็กเหมือนเมื่อก่อนข้าจะตีก้นเสียให้เข็ด”หวงหลินดิ้น“ท่านเทพ หวงหลินโตแล้วนะ”หอบเอาร่างบางขึ้นฟาดบนบ่า“โตแล้วก็ตีได้”“ไม่เอา ปล่อยนะปล่อยเลย”ทุบแผ่นหลังกว้าง หมิงเหยียนชือเฉินวางร่างบางลงกับพื้น ร่างเล็กโงนเงน“โอ๊ะๆๆๆ โอ๊ย”หมิงเหยียนชือเฉินคว้าไว้กลัวว่าอีกคนจะล้มแต่กลับกลายได้ยินเสียงหัวเราะใสใสก่อนที่จะถูกดึงให้ล้มลงไปพร้อมกัน“ใครกันสอนนิสัยเจ้าเล่ห์กับเจ้าหวงหลานไม่ได้มีนิสัยเช่นเจ้าหรือว่าจะเป็น…”จ้องตากลมใสที่อมยิ้มอย่างไม่ทุกร้อนทั้งๆ ที่หมิงเหยียนชือเฉินกับรู้สึกว่าใจทำไมสั่นๆ“ข้าคงได้นิสัยของท่านเทพมาอย่างแน่นอน”ยิ้มมุมปาก“เหอะ หากเป็นของข้าจะต้องอ่อนหวานงดงามปานดอกมู่หลาน มิใช่ปลิ้นปล้อนเช่นนี้ หรือว่าจะเป็นนิสัยของบิดาเจ้า”หวงหลินเลิกคิ้วสูง“ท่านเทพ ใครกันคือบิดาข้า”แววตาจริงจัง หมิงเหยียนชือเฉินถอนหายใจดึงมือบางให้ลุกขึ้น“เจ้าไปถามหวงหลานมารดาจอมปากแข็งใจ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ด้ายสัมพันธ์
ไป๋อี้ชิงในอาภรณ์บ่งบอกฐานะฮองเฮา กับฟาหยางฮ่องเต้ที่ใบหน้าแต่งแต้มด้วยหนวดบนริมฝีปาก ใบหน้าคมเข้มแต่ทว่าแววตาเศร้าโศก กงฉานยืนยิ้มอยู่ไม่ไกลนัก“ลูกแม่เจ้ามาแล้ว”ไป๋อี้ชิงโอบกอดร่างสูงน้ำตาปริ่มขอบตา“เสด็จแม่ลูกมาแล้ว และจะไม่จากไปไหนอีกต่อจากนี้”“ไท่จือใช้เวลาเพียงไม่นานสำเร็จวิชาด้านการปกครอง ครั้งนี้ควรตั้งใจเรียนรู้ด้านการปกครองกับฝ่าบาท”กงฉานพูดขึ้นยิ้มๆ“จวิ้นหวังเองก็มากความสามารถ กลับมาครั้งนี้จวิ้นหวังขออยู่ต่อ แต่ข้ารั้งให้เขากลับมาด้วย จะได้อย่างไรให้ข้ากลับมาเพียงลำพัง”“ฟาหยินจวิ้นหวัง มีหน้าที่อารักขาไท่จือ เจ้าเช่นไรกล้าเอ่ยปากให้ไท่จือเดินทางเพียงลำพัง”ไป๋อี้ชิงถามเสียงเข้ม“ทูลฮองเฮา ข้าน้อยเดิมตั้งใจจะศึกษาวิชาดาบต่อจากอาจารย์แต่ไท่จือเร่งเดินทางไปนิดหากรออีกไม่เกินสามเดือน จวิ้นหวังคงไม่เอ่ยปากแบบนั้น”“อืมจวิ้นหวัง ใฝ่ดีตั้งใจศึกษาศาสตร์ต่างๆ จะโทษเขาก็ไม่ได้ จะโทษก็โทษเจ้าฮองเฮาที่คิดถึงลูกมากไป เพิ่งสำเร็จการปกครองก็เรียกเขากลับ ธรรมดาบุรุษจะต้องมีวิชาดาบหรือเพลงกระบี่ติดตัว”ไป๋อี้ชิงยิ้มลูบหลังไหล่ให้กับฟาหลาง“กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว หว่างระหว่างทางมีเหตุ
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ลาก่อน
หมิงเหยียนซือเฉินปรากฏกายตรงหน้า“ปิดคนอื่นได้ เบี่ยงเบนลิขิตฟ้าได้แต่หลอกนางหนูนี่ไม่ได้ หวงหลินเจ้าเห็นชัดไหมว่าด้ายชะตารักของมารดาเจ้าผูกติดกับใครกัน คน คนนั้นคือ….”“ท่านเทพหยุดคำพูดของท่านเสีย ข้าไม่อยากให้หวงหลิน ได้ยินมัน”หมิงเหยียนซือเฉินยิ้ม ยียวน“ข้าบอกเจ้าแล้วฝืนบัญชาสวรรค์มักจะพบกับความทุกข์ตรมทวีคูณ”“ท่านเทพข้าขอร้อง”“ท่านแม่กับท่านเทพพูดถึงเรื่องใดกัน หวงหลินไม่เข้าใจ”หวงหลานย่อกายลงข้างๆ หวงหลินน้อย“หวงหลินของแม่ เอาไว้เจ้าโตกว่านี้เรื่องบางทีเจ้าอาจเข้าใจ”หวงหลินดึงมือ หวงหลานยังร้านขายผลซานซาเชื่อม“ท่านแม่กินผลซานซาเชื่อมกัน”ยังคงแวะเวียนที่เดิม ในเมื่อหลายปีมานี่ ด้ายสัมพันธ์รักใคร่ถูกตัดให้ขาดสะบั้นลงไป ฟาหยางเองก็หายไปจากชีวิต แม้จะได้ยินเรื่องที่เขาปกครองแคว้นด้วยความร่มเย็นมีรัชทายาทสืบเชื้อสายมังกร มีฮองเฮาที่เคียงข้างทว่าใจหวงหลินก็ไม่เคยสั่นไหวจนกระทั่ง หวงหลินสามารถมองเห็นด้ายแดงอีกครั้ง“มาสิเจ้าตัวน้อยข้าอุ้มเจ้าหรือจะปีนขึ้นมาบนหลังข้า”หวงหลินกระโดดขึ้นไปบนแผ่นหลังใหญ่ของหมิงเหยียนชือเฉินทันทีหวงหลานส่ายหน้าไปมาสิบสองปีผ่านไป“มาสิเจ้าตัวน้อยจะให้ข้
ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก ลา4
หวงหลานยิ้มเศร้าๆ กัดผลซานซาเชื่อมเหมือนว่ามันเป็นสิ่งที่ต้องกินและควรจะกินสามปีผ่านไปทุกอย่างล่วงผ่าน กาลเวลาหมุนไป ฤดูกาลหมุนเวียนทุกอย่างกำลังจะเดินหน้าต่อไปตามครรลองของมัน“ท่านแม่ ทำไม ด้ายสีแดงของท่านแม่ถูกได้โยงใยกับท่านลุงคนนั้นเล่า”มือน้อยในอุ้งมือของหวงหลานกระตุกมือหวงหลานเบาๆ หวงหลาน หยุดก้าวเดินในทันที ไล่สายตาไปยังเส้นสด้ายสีแดงบางเบาแทบจะมองไม่เห็นทว่าหวงหลินกลับมองเห็นมัน คำถามเกิดขึ้นในใจทำไมด้ายโยงใยความรักที่หวงหลานตัดมันเองกับมือถึงได้โยงใยได้เหมือนเดิมอีก หรือเป็นเพราะว่าหวงหลานไม่อาจขัดบัญชาสวรรค์ได้จริงๆพลุส่องสว่าง บนท้องฟ้าหันมองข้างๆตาสบตาเมื่อร่างสูงคุ้นตายืนมองแสงไฟจากพลุเช่นกัน หวงหลานรีบดึงมือลูกสาวตัวน้อยออกจากตรงนั้นไปทันทีอีกคนหันมา มองเห็นเพียงแผ่นหลังคุ้นเคยเช่นกัน“หวงหลาน”เปร่งเสียงออกมาเบาๆ ราวกระซิบ วิ่งตามร่างบางที่จูงมือเล็กจากไป แต่กับถูกชนถูกดันจากผู้คนมากมายที่มาชมพุล ในค่ำคืนขึ้นปีใหม่“ท่านแม่ ท่านแม่ยังไม่ตอบคำถามข้าทำไม ด้ายสีแดงของท่านกับท่านลุงผู้นั้น…”อุ้มร่างกระจ้อยไว้ในอ้อมแขนพูดยิ้มๆ“บางทีด้ายที่ผูกก็แค่ให้ผ่านมาพานพบ หาได้ให้ครอ
