LOGINShare
บทที่ 240 รสนิยมพิสดารยิ่งนัก
Last Updated:
2024-11-30 17:00:00Related chapters
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 241 จัดการเรียบร้อย
ฝูกวงเห็นดังนั้นจึงเตะหมิงตาวจนกระเด็น ก่อนจะสะบัดกระบี่โหรวฉางพันรอบข้อเท้าของพั่วจวิน พั่วจวินเห็นดังนั้นจึงรีบหมุนตัวกลางอากาศ แก้พันธนาการจากกระบี่โหรวฉาง หากเขาแกะกระบี่โหรวฉางไม่ออก ขาของเขาคงถูกตัดขาดเป็นชิ้นๆ เป็นแน่ ทว่าเมื่อเขาแกะกระบี่โหรวฉางออกได้ ร่างกายของเขากลับร่วงลงสู่พื้นอย่างแรง ไม่อาจลุกขึ้น “ข้า... เหตุใดข้าจึงระบายลมปราณไม่ได้”พั่วจวินไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่พอเขาพูดจบ หมิงตาวก็ทรุดตัวลงคุกเข่าข้างหนึ่ง ยันกระบี่กับพื้นจึงประคองร่างกายเอาไว้ได้ ส่วนฝูกวงก็ถอยหลังไปพิงต้นไม้ใหญ่ มือข้างหนึ่งจับลำต้นเอาไว้ ในชั่วพริบตา กำลังภายในของทั้งสามก็หายไปราวกับโดนดูดออก หมิงตาวเอ่ยอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา?”เยี่ยนเว่ยฉือกลอกตาแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ขยับตัวไม่ได้แล้วยังจะถามอีก โดนพิษน่ะสิ เจ้าโง่เอ๊ย!”โดนพิษหรือ?ฝูกวงเหลือบมองไปที่กระถางธูปที่เยี่ยนเว่ยฉือเพิ่งจุด จากนั้นจึงเอ่ยเสียงเย็น “แยบยลยิ่งนัก”พวกเขาไม่ทันสังเกตเห็นว่ากระถางธูปมีพิษ หรือจะพูดให้ถูกก็คือ ไม่มีใครเห็นว่าเยี่ยนเว่ยฉือถือกระถางธูปอยู่ และไม่มีใครทันเห็นนางจุดธูป แน่นอนว่าพว
Last Updated : 2024-11-30ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 242 นอนเปลือยเปล่า
ฉับพลัน! เยี่ยนเว่ยฉือหยิบตะเกียงไฟขึ้นจุดตะเกียงน้ำมันบนโต๊ะ แสงสว่างวาบขึ้น ทว่าทันใดนั้น เสียงของซ่างกวนซีก็ดังมาจากนอกห้อง“เว่ยฉือ เจ้าตื่นแล้วหรือ?”เยี่ยนเว่ยฉือเบิกตากว้าง ด้วยความตกใจกลัวจึงรีบปีนขึ้นเตียงอย่างรวดเร็วขอให้รอดพ้นเถิด! ชุดแฝงตัวของนางยังไม่ได้เปลี่ยนเลย!เหตุใดซ่างกวนซีจึงมาหาขณะนี้?เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาทุกที เยี่ยนเว่ยฉือไม่อาจคิดมากได้ จึงรีบคลุมผ้าห่มทั้งผืนห่อตัวไว้เสียงไม้กระทบกันดังเอี๊ยดอ๊าด ประตูห้องถูกเปิดออกซ่างกวนซีในชุดประจำตำแหน่งก้าวเข้ามาอย่างสง่างาม“ฝะ… ฝ่าบาท...” เยี่ยนเว่ยฉือตัวสั่น เหงื่อเย็นไหลอาบกายซ่างกวนซีมองนางด้วยความสงสัย แล้วเอ่ยถาม“ข้ากำลังจะไปเข้าเฝ้า เห็นว่าห้องเจ้าสว่างจึงแวะมาดู วันนี้เจ้าตื่นเช้าเช่นนี้ ไม่สบายตรงไหนหรือไม่?”ซ่างกวนซีถามด้วยความห่วงใย เดินไปที่เตียง ยื่นมือไปวัดไข้ที่หน้าผากนางเยี่ยนเว่ยฉือหลบอย่างรวดเร็ว นางไม่อยากให้ซ่างกวนซีสัมผัสถูกเหงื่อเย็นบนหน้าผากเยี่ยนเว่ยฉือตอบด้วยความประหม่าและอึดอัด “ไม่ได้ ไม่ได้เป็นอะไร ข้าเพียงแต่กระหายน้ำ จึงลุกขึ้นมาดื่มน้ำเท่านั้น”ซ่างกวนซีหันไปมองโต๊ะ
Last Updated : 2024-12-01ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 243 ประหลาดใจ
จวนองค์รัชทายาทปูด้วยอิฐสีเขียว ไม่อาจมีรอยเท้าโคลนได้รอยเท้าเช่นนี้ แสดงว่ามีผู้ไปยังสถานที่ที่เปื้อนโคลนแล้วกลับมาและบุคคลนั้น… ก็คือเยี่ยนเว่ยฉือที่อ้างว่าตนนอนเปลือยเปล่าซ่างกวนซีมองประตูห้องที่ปิดสนิทอย่างลึกซึ้ง ไม่ได้เปิดโปงคำโกหกที่เต็มไปด้วยข้อบกพร่องของนาง แต่ก้าวเดินไปเข้าเฝ้า…… เมืองหลวง โรงเตี๊ยมที่ห่างไกลหลังเที่ยงวัน พิษในร่างกายของพั่วจวินก็สลายไป เขากลับมายังโรงเตี๊ยมที่พี่น้องจากเป่ยอิ้นพักอาศัยอยู่เมื่อเข้าประตู ก็ได้ยินเสียงถามขององค์หญิงแห่งเป่ยอิ้น อวี้ฉืออวิ๋นจิ่น“ตลอดทั้งเช้า เจ้าหายไปไหนมา?”พั่วจวินตอบด้วยความเคารพ “ทูลองค์หญิง เมื่อคืนนี้กระหม่อมพบปัญหาเล็กน้อย เฉี่ยงหวู่ถูกสังหาร กระหม่อมไล่ตามฆาตกร ต่อสู้กับเขาตลอดคืน”“อะไรนะ?” อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นผุดลุกขึ้น “เฉี่ยงหวู่ตายแล้วหรือ?”อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ใครฆ่าเฉี่ยงหวู่?”พั่วจวินกล่าวต่อ “เป็นฝูกวงแห่งศาลาจิ่วโยวพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝูกวง?” สองพี่น้องต่างส่งเสียงด้วยความสงสัย เห็นได้ชัดว่าต่างประหลาดใจอวี้ฉืออวิ๋นจ้าวกล่าว “ฝูกวงไม่ได้ปรากฏตัวมาสามปีแล้ว ในยุทธภพต่างกล่าวกั
Last Updated : 2024-12-01ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 244 แต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี?
พั่วจวินกราบทูล "เรื่องราวโดยละเอียด กระหม่อมยังสืบเสาะได้ไม่ชัดเจนพ่ะย่ะค่ะ แต่เมื่อคืนวาน นางน่าจะไปล้างแค้นลู่อู๋ พระชายาผู้นั้นมีรูปโฉมงดงามและฝีมือร้ายกาจ เล่นงานลู่อู๋จนไม่อาจตอบโต้ได้ เกือบจะกลายเป็นคนพิการไปแล้ว!"อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อเขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า "ข้าได้ยินมาว่าซ่างกวนซีกลับเมืองหลวงก็แต่งงานกับหญิงเลี้ยงหมูอย่างลับ ๆ แต่ไม่เคยได้ยินว่านางผู้นี้เก่งกาจถึงเพียงนี้ แม้แต่ลู่อู๋ที่อยู่ในอันดับสี่ของบัญชีอู๋ซินยังมิอาจเป็นคู่มือของนาง?"พั่วจวินครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน เมื่อคืนเขาไม่ได้เห็นเยี่ยนเว่ยฉีลงมือกับตาเยี่ยนเว่ยฉีปราบลู่อู๋ได้อย่างไร เขาก็ไม่อาจทราบได้แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขารู้ชัดเจน"ฝ่าบาท พระชายาผู้นั้น นางชำนาญด้านพิษพ่ะย่ะค่ะ! เมื่อคืนวาน..." พูดถึงตรงนี้ พั่วจวินก็มีสีหน้าละอายใจ"เจ้าพลาดท่าเสียทีแก่นางเช่นกันรึ?" อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวเอ่ยถามพั่วจวินพยักหน้า กราบทูลเรื่องราวการต่อสู้ที่บ้านร้างเมื่อคืนวานตามความเป็นจริงอวี้ฉืออวิ๋นจ้าวสูดหายใจเข้าลึก ๆ "ซ่างกวนซีคนเดียวก็รับมือได้ยากอยู่แล้ว ไม่นึกเ
Last Updated : 2024-12-02ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 245 สูงแปดฉื่อ เอวใหญ่ดุจถังน้ำ
อันกั๋วกงได้ยินดังนั้นก็ไม่พอใจขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ท่านอ๋องกล่าวเช่นนี้ผิดแล้ว ทหารองครักษ์เมืองหลวงทั้งกองทัพเสินอู่ เสินเช่อ หลงอู่ และหลงฉี ล้วนเป็นขุนพลที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของท่านอ๋อง ข่าวสารของท่านอ๋องจะช้ากว่าข้าได้อย่างไร!""เจ้าหมายความว่าอย่างไร? จะบอกว่าข้าสมคบคิดกับชาวเป่ยอิ้นรึ?" อ๋องจ่างซิ่นโกรธจนหนวดเคราขยับอันกั๋วกงยิ้ม "นั่นคงไม่ใช่ ท่านอ๋องจงรักภักดีต่อแผ่นดินมาโดยตลอด เพียงแต่เกรงว่า… อาจมีคนปิดบังเบื้องบนพ่ะย่ะค่ะ"น้ำเสียงประชดประชัน ทำให้อ๋องจ่างซิ่นอดไม่ได้ที่จะมองค้อนเขาฮ่องเต้คังอู่ที่ประทับอยู่บนบัลลังก์เห็นทั้งสองโต้เถียงกันก็ไม่ได้ขัดจังหวะ เพียงแต่กล่าวด้วยรอยยิ้มแห้งๆ ว่า "พอแล้ว พอแล้ว อย่าทะเลาะกันเลย ในเมื่อเป่ยอิ้นมาเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี ไม่ได้มาประกาศสงคราม พวกเราก็ต้อนรับเขาด้วยไมตรีจิตก็พอ"เอ่ยจบ สายตาของฮ่องเต้คังอู่ก็กวาดมองเหล่าขุนนาง สุดท้ายก็มาหยุดที่ซ่างกวนซี "ชูจิ่ง งานราชการในท้องพระโรงด้านอื่นๆ เจ้าคงไม่ถนัด เช่นนั้นเรื่องต้อนรับคณะทูตจากเป่ยอิ้นก็มอบให้เจ้าจัดการก็แล้วกัน"สิ้นสุรเสียง ทุกคนก็ยืดตัวตรงโดยไม่รู้ตัว ยืดคอมองซ่าง
Last Updated : 2024-12-02ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 246 ให้องค์ชายสามอภิเษกสมรส
“ไม่อาจอภิเษกได้ แต่ไม่ใช่เพราะองค์หญิงนั้นรูปโฉมไม่งดงาม หากแต่เพราะหลังจากอภิเษกแล้ว ท่านก็จะ… หมดสิ้นโอกาสในราชบัลลังก์!” อันกั๋วกงสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งนักซ่างกวนหลีไม่เข้าใจความหมาย จึงปรายตามองด้วยความสงสัยท่าทางที่ดูราวกับไม่รู้เรื่องราวใดๆ ทำให้อันกั๋วกงรู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้าส่วนองค์ชายสี่ซ่างกวนเจวี๋ยลูบจมูกพลางเงียบงัน ชัดเจนว่าเข้าใจถึงความสำคัญของเรื่องนี้แล้วอันกั๋วกงอมยิ้มพลางหันไปทางซ่างกวนเจวี๋ย แล้วกล่าวว่า “องค์ชายสี่ พวกท่านทั้งสองมีความสัมพันธ์ฉันพี่น้องอันแนบแน่น หากว่าเรื่องนี้ฝ่าบาททรงอนุญาตให้แก่เป่ยอิ้นแล้ว ก็จำเป็นต้องทรงขอความช่วยเหลือจากองค์ชายสี่แทน”ซ่างกวนเจวี๋ยถึงกับตกตะลึงเล็กน้อย แล้วจึงกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยว่า “อันกั๋วกง ใช่ว่าท่านกำลังทำลายข้าอยู่หรือ เสด็จพี่รองไม่อภิเษก ท่านกลับให้ข้าอภิเษกแทนรึ?”อันกั๋วกงถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย องค์ชายสี่ผู้นี้ฉลาดหลักแหลมนัก เขายังไม่ได้กล่าวสิ่งใดเลย ซ่างกวนเจวี๋ยกลับคาดเดาเจตนาของเขาออกแล้วอันกั๋วกงกล่าวต่อว่า “ไม่ใช่ชนชาติเดียวกัน ใจย่อมไม่ใช่หนึ่งเดียวกัน องค์หญิงเป่ยอิ้นนั้นจะขึ้นเป็นฮ
Last Updated : 2024-12-03ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 247 บุตรสาวยังเล็กเกินไป
ด้วยเหตุนี้อันกั๋วกงจึงกลับไปยังจวนกั๋วกงด้วยใบหน้าที่ยับย่นเป็นรอยริ้วอันกั๋วกงเพิ่งก้าวเข้าประตูบ้าน บุตรสาวคนเล็กอันหยวนจูก็วิ่งเข้ามาหา“ท่านพ่อ ท่านพ่อ! ท่านพ่อกลับมาแล้ว!”อันกั๋วกงอมยิ้มพลางลูบหัวบุตรสาว กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “จูเอ๋อร์ตัวสูงขึ้นแล้ว น่าเสียดาย กระนั้นก็ยังช้าเกินไป”อันหยวนจูอายุเพียงสิบสองปี จึงไม่เข้าใจถ้อยคำของอันกั๋วกงนักนางเอียงคอมองอันกั๋วกง กล่าวด้วยความสงสัยว่า “ท่านพ่อว่าจูเอ๋อร์ตัวเตี้ยหรือ พี่ชายกล่าวว่า จูเอ๋อร์ต้องอายุสิบห้าปีขึ้นไปจึงจะตัวสูงขึ้น”พี่ชายที่นางกล่าวถึง คือบุตรชายคนโตของอันกั๋วกง อันหยวนชิงอันหยวนชิงได้ยินบทสนทนาของพ่อลูก จึงเดินออกมาจากห้อง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “น้องสาว รีบไปบอกให้ห้องครัวเตรียมอาหารเถิด ท่านพ่อเข้าเฝ้ามาเป็นเวลานาน ย่อมต้องหิวแล้ว”อันหยวนจูพยักหน้า แล้วก็วิ่งออกไปอย่างร่าเริงอันกั๋วกงมองบุตรชายรูปงามของตน พลางถามด้วยใบหน้าย่นว่า “เจ้ากลับมาจากสำนักบัณฑิตแล้วหรือ การสอบจอหงวนในฤดูใบไม้ร่วงใกล้เข้ามา เจ้าควรตั้งใจเตรียมตัวสอบเสีย”อันหยวนชิงช่วยอันกั๋วกงถอดเครื่องแต่งกายขุนนาง พลางกล่าวว่า “ท่านพ่
Last Updated : 2024-12-03ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 248 ทุกฝ่ายต่างกังวลใจ
ซ่างกวนหลีเป็นหลานชายแท้ ๆ ของเขา ทั้งยังเป็นว่าที่ฮ่องเต้องค์ต่อไปที่เขาจะต้องสนับสนุน เขาจึงไม่อาจปล่อยให้อีกฝ่ายอภิเษกสมรสกับชาวเป่ยอิ้นได้วิธีที่ดีที่สุดที่จะขัดขวางไม่ให้เขาอภิเษกกับชาวเป่ยอิ้น ก็คือสนับสนุนให้เขามีพระชายาโดยเร็วที่สุด เพราะองค์หญิงจากแคว้นอื่นที่ต้องการอภิเษกสมรสด้วยนั้นไม่อาจเป็นสนมได้แต่อันกั๋วกงกลับไม่มีสตรีที่ถึงวัยอันสมควรที่จะอภิเษกสมรสอยู่ในมือส่วนอ๋องจ่างซิ่นกลับมีบุตรสาวอายุสิบเจ็ดปี นามว่าหานอวี่เฟย และหลานสาวอายุสิบห้าปี นามว่าเยี่ยนชิงซูตาเฒ่าผู้นั้นรีบร้อนออกจากวัง ย่อมต้องกำลังวางแผนเรื่องนี้อย่างแน่นอนอันกั๋วกงเดาถูกต้อง เมื่ออ๋องจ่างซิ่นกลับถึงวัง สิ่งแรกที่ทำคือสั่งให้คนไปรับภรรยาและบุตรสาวที่กลับไปเยี่ยมบ้านกลับมาโดยเร็วสิ่งที่สองคือสั่งให้คนไปยังจวนผิงอี้โหว เพื่อเชิญท่านหญิงหมิงหยางมาพบท่านหญิงหมิงหยางเดินเข้ามาในจวนอ๋องจ่างซิ่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ เมื่อเห็นอ๋องจ่างซิ่นก็ไม่ได้แสดงความเคารพ แต่กลับถามด้วยใบหน้ายู่ว่า “พี่ใหญ่มีเรื่องเร่งด่วนอะไร ถึงกับต้องลากคนออกจากเตียง รบกวนการนอนหลับพักผ่อน”แท้จริงแล้วท่านหญิงหมิงหยางยังไม่ตื่
Last Updated : 2024-12-04
Latest chapter
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 263 ใครเล่าจะเฉลียวฉลาดกว่าซ่างกวนซี
เยี่ยนเว่ยฉือวางจานในมือลง แล้วจึงหยิบขนมตรงหน้าอวี๋เฟยเหยียนกับฉินเซียงหรูขึ้นมาทีละชิ้นด้วยมือซ้ายและขวา จากนั้นก็สลับตำแหน่ง “ง่ายมาก ซ่างกวนหลีอยากทำเช่นไร เราก็ทำตรงกันข้าม!”ฉินเซียงหรูพูดต่อ “เจ้าหมายความว่า ให้ซ่างกวนหลีแต่งงานกับอวี้ฉืออวิ๋นจิ่น ให้ซ่างกวนเจวี๋ยแต่งงานกับเยี่ยนชิงชู?”แปะ!เยี่ยนเว่ยฉือดีดนิ้ว “ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้น หากซ่างกวนเจวี๋ยแต่งงานกับเยี่ยนชิงชู ก็จะได้รับการสนับสนุนจากจวนผิงอี้โหวและจวนอ๋องจ่างซิ่น ในราชสำนัก เขาก็จะมีอำนาจต่อกรกับซ่างกวนหลีได้ ซ่างกวนเจวี๋ยผู้นี้ ตอนที่ไม่มีอำนาจก็ยังคงสงบเสงี่ยม หากมีอำนาจขึ้นมาคงจะไม่อยู่นิ่งเฉยเป็นแน่! ฝ่าบาท ท่านว่ามีเรื่องใดที่น่ายินดีไปกว่าการนั่งดูพวกเขาแว้งกัดกันเองเล่า?”เยี่ยนเว่ยฉือมองซ่างกวนซีด้วยรอยยิ้มซ่างกวนซีเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้เอ่ยปากชม เพียงแต่พูดว่า “ตามใจเจ้า!”อวี๋เฟยเหยียนมองด้วยความอิจฉา คิดในใจว่า “มีพี่สะใภ้อยู่ ต่อไปหากศิษย์พี่จะจัดการกับซ่างกวนหลีก็ไม่จำเป็นต้องลงมือเองแล้ว”ฉินเซียงหรูมองด้วยสายตาเหมือนกำลังดูละคร ตะโกนในใจว่า “คนฉลาดใช้สมอง คนโง่ใช้กำลัง ใครเล่าจะเฉลียวฉลาดกว่
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 262 ซ่างกวนหลีต้องการแต่งงานกับผู้ใด
เยี่ยนเว่ยฉือโบกมือ เร่งฝีเท้า เดินนำหน้าคนทั้งสามซ่างกวนซีเห็นท่าทางกระโดดโลดเต้นเหมือนกระต่ายน้อยของนาง ก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างจนปัญญาฉินเซียงหรูที่ยืนอยู่ข้างๆ สังเกตปฏิกิริยาระหว่างสามีภรรยาคู่นี้โดยไม่แสดงสีหน้าใดๆเมื่อเห็นดังนั้นก็ยิ้มมุมปาก คิดในใจว่า ‘คนหนึ่งภายนอกดูอบอุ่น ภายในเย็นชา ไม่ใคร่สนใจสิ่งใด อีกคนภายนอกดูเย็นชา ภายในอบอุ่น จิตใจจมดิ่งลงไปนานแล้ว องค์รัชทายาทผู้มีสง่าราศีท่านนี้ สุดท้ายก็คงจะสู้แม่นางเยี่ยนผู้มีอารมณ์ขันไม่ได้!’…… จวนองค์รัชทายาทหลังจากที่ทุกคนกลับถึงจวนองค์รัชทายาทแล้ว ต่างก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะปฏิกิริยาของซ่างกวนหลีเมื่อครู่ทุกคนต่างก็กำลังคิดว่า ซ่างกวนหลีผู้นั้นต้องการแต่งงานกับผู้ใดกันแน่อวี๋เฟยเหยียนเกาหัวด้วยความสับสน “ซ่างกวนหลีดูเจ้าซู้ พวกเจ้าว่า เขาต้องการแต่งงานกับผู้ใด?”ฉินเซียงหรูที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยกถ้วยชาขึ้นมาแล้วยิ้ม ไม่พูดอะไรซ่างกวนซีเอามือเคาะพนักวางแขนของเก้าอี้เบาๆ ไม่ได้ตอบกลับเช่นกันมีเพียงเยี่ยนเว่ยฉือที่ขมวดคิ้ว ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดถึงคำถามของอวี๋เฟยเหยียนอย่างจริงจังอวี๋เฟยเหยียนรอคำตอบอยู่นานก
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 261 งามพิศ กับ งามเสน่หา
ไหนเล่าเอวหนาเท่าถังน้ำกลับเป็นเอวบางร่างน้อย งามพิศชวนมองซ่างกวนหลีมองหญิงสาวตรงหน้าที่มีกลิ่นอายของชนเผ่าอื่นแล้ว อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “องค์หญิงล้อเล่นแล้ว เพียงแต่...เหตุใดพวกท่านจึงมาอยู่ที่นี่?”คณะทูตจากต่างแดน พวกเขาควรจะส่งคนออกไปต้อนรับนอกเมือง ไหนเลยจะมีเหตุผลให้พวกเขาเข้าเมืองมาเองได้ไม่ให้เกียรติกันเลยอวี้ฉืออวิ๋นจิ่นเอียงศีรษะยิ้ม “ฝ่าบาทอยากรู้ว่าเหตุใดข้าจึงมาอยู่ที่นี่ หรืออยากรู้ว่าหญิงงามในจวนผู้นั้นปลอดภัยดีหรือไม่?”“เอ่อ นี่...”ซ่างกวนหลีพูดไม่ออก เพราะคำพูดของอวี้ฉืออวิ๋นจิ่นนั้น เห็นได้ชัดว่าเป็นการให้เขาเลือกระหว่างหญิงงามสองนางเห็นซ่างกวนหลีตอบไม่ได้ ซ่างกวนเจวี๋ยที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงพูดแก้ต่าง “ที่นี่วุ่นวายมาก ยังมีซากหมาป่าอีกมากมายด้วย เสด็จพี่ พวกเราไปพูดคุยกันที่อื่นดีกว่า”ซ่างกวนหลีพยักหน้าหงึกหงัก “ใช่ ๆ ๆ ถูกต้อง ๆ ๆ องค์หญิงเสด็จมาจากแดนไกล ข้าควรจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับ เช่นนั้นก็...”“ไม่จำเป็น” อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นขัดจังหวะซ่างกวนหลี “หากฝ่าบาทอยากร่วมโต๊ะกับข้า ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมาก พวกเราไปกันเถอะ!”อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นส่งสายตาที่คลุมเครือ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 260 เสพสุขกับหญิงงามสองนาง
ซ่างกวนซีมองเยี่ยนเว่ยฉืออย่างพินิจพิเคราะห์ ไม่อาจควบคุมตัวเองไม่ให้ขุดคุ้ยความลับในตัวนางได้แต่เขาก็ไม่อยากให้ตัวเองจมดิ่งลงไปมากเกินไปช่างสับสนยิ่งนักในขณะที่ซ่างกวนซีกำลังเหม่อลอย ก็มีร่างสองร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นที่หน้าประตูจวนผิงอี้โหว“ฝ่าบาท ท่านดูสิ! นั่นอวี้ฉืออวิ๋นจิ่น!” เยี่ยนเว่ยฉือเตือนซ่างกวนซีซ่างกวนซีมองตามสายตาของนาง ก็เห็นอวี้ฉืออวิ๋นจิ่นกับพั่วจวินจริงๆเพิ่งจะยื่นหนังสือราชการไป บอกว่าจะเข้าเมืองในอีกเจ็ดวัน อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นเหตุใดจึงรีบร้อนเช่นนี้?เห็นอวี้ฉืออวิ๋นจิ่นพาพั่วจวินเข้าไปในจวนผิงอี้โหวซ่างกวนซีพูดว่า “พวกเราก็เข้าไปดูเถอะ”ทุกคนไม่มีข้อโต้แย้งในเวลาเดียวกัน ทหารองครักษ์ของจวนองค์ชายรองยังคงต่อสู้กับสุนัขป่าที่ดาหน้าเข้ามาไม่หยุดซ่างกวนหลีเองก็ถือกระบี่ ยืนอยู่ที่ประตู ทำท่าทางเหมือนองครักษ์ปกป้องหญิงงามอวี้ฉืออวิ๋นจิ่นยืนมองซ่างกวนหลีตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วจึงยิ้ม “หน้าตาใช้ได้!”พั่วจวินไม่พูดอะไร เพียงแต่มองสุนัขป่ารอบ ๆ ด้วยความระมัดระวัง กลัวว่าองค์หญิงของพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บอวี้ฉืออวิ๋นจิ่นตะโกนใส่ซ่างกวนหลี “องค์ชาย ท่านไล
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 259 ลูกของสุนัขป่า?
หลังจากฟังคำอธิบายของเยี่ยนเว่ยฉือแล้ว อวี๋เฟยเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “พวกท่านทั้งสองช่างมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว! ศิษย์พี่สังหารคน พี่สะใภ้ส่งมีด พี่สะใภ้ทำร้ายคน ศิษย์พี่ก็ขุดหลุม ช่าง...เป็นคู่ที่เหมาะสมกันยิ่งนัก!”ปัง!ซ่างกวนซีเคาะศีรษะของอวี๋เฟยเหยียน ตำหนิว่า “อย่าพูดจาเหลวไหล! นี่เป็นเรื่องของสุนัขป่า เกี่ยวอะไรกับพวกเรา?”อย่าได้ให้คนนอกรู้ความจริงเป็นอันขาด!อวี๋เฟยเหยียนยิ้มแห้งๆ “ขอรับๆๆ ใครใช้ให้เยี่ยนชิงซูหน้าตาเหมือนซาลาเปาเล่า ก็อย่าได้โทษสุนัขป่าที่ไล่กัดนาง!”คนกลุ่มหนึ่งเดินไปคุยกันไปอย่างช้า ๆ ไม่นานก็ได้ยินเสียงอึกทึกดังมาจากข้างหลังซ่างกวนซีเงี่ยหูฟัง หัวเราะเยาะ “ดูเหมือนเขาจะชอบเยี่ยนชิงซู”คนอื่น ๆ ได้ยินดังนั้นก็หันกลับไปมองพร้อมกันและแล้วก็เห็นซ่างกวนหลีพาซ่างกวนเจวี๋ยขี่ม้ามาอย่างรวดเร็วข้างหลังยังมีทหารองครักษ์ของจวนองค์ชายรองตามมาอีกกลุ่มใหญ่ท่าทางร้อนรนเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้สนใจมองทาง จึงไม่ได้สังเกตเห็นซ่างกวนซีและคนอื่น ๆ ที่เดินอยู่บนถนนเมื่อซ่างกวนซีและคนอื่นๆ มาถึงจวนผิงอี้โหว ที่นี่ก็มีชาวบ้านมามุงดูเต็มไปหมดแล้ว!“ไป! ฆ่
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 258 ดูว่าซ่างกวนหลีต้องการแต่งงานกับผู้ใด
อวี๋เฟยเหยียนและซ่างกวนซีหันไปมองฉินเซียงหรูพร้อมกัน เห็นได้ชัดว่าต้องการให้ฉินเซียงหรูอธิบายว่าสิ่งเหล่านี้เมื่อรวมกันแล้วจะมีฤทธิ์เช่นไรฉินเซียงหรูขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดแล้วจึงพูดว่า “หากข้าจำไม่ผิด สูตรนี้เหมือนจะเป็นสูตรที่นายพรานใช้ล่าสุนัขจิ้งจอก”เยี่ยนเว่ยฉือยิ้ม “ถูกต้อง สิ่งเหล่านี้เมื่อรวมกันแล้ว จะส่งกลิ่นที่มนุษย์สัมผัสไม่ได้ คล้ายกับสิ่งที่สุนัขตัวเมียหลั่งออกมาในฤดูผสมพันธุ์ ดังนั้นจึงสามารถดึงดูดสัตว์เพศผู้ในตระกูลสุนัขได้ โดยทั่วไปนายพรานจะใช้ล่าสุนัขจิ้งจอกเพศผู้ เพื่อนำขนที่สวยงามของมันไปขาย ในเมืองนี้ไม่มีสุนัขจิ้งจอกเพศผู้ แต่ควรจะมีสุนัขป่าเพศผู้ไม่น้อย”หลังจากฟังคำอธิบายของเยี่ยนเว่ยฉือแล้ว ชายหนุ่มทั้งสามก็ตกตะลึงอวี๋เฟยเหยียนอดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก แล้วก็ลุกขึ้นยืนทันทีซ่างกวนซีมองเขา “เจ้าจะทำอะไร?”อวี๋เฟยเหยียนรีบพูด “เรื่องสนุกสนานเช่นนี้ ข้าจะพลาดได้อย่างไร!” พูดจบเขาก็จากไป!ฉินเซียงหรูถอนหายใจด้วยความเสียดาย “โอ๊ย ข้าก็อยากเห็นเหมือนกัน” น่าเสียดายที่เขาไม่มีวิทยายุทธ์ จึงไม่อาจแอบดูได้ซ่างกวนซีได้ยินดังนั้น จึงครุ่นคิดแล้วจึงพูดว่า “อยากเห็น
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 257 เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นอย่างไม่คาดคิด
“หมอฉิน เจ้า...เหตุใดเจ้าจึงไม่กินแล้วเล่า?” อวี๋เฟยเหยียนมองฉินเซียงหรูด้วยความกังวล มีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจฉินเซียงหรูยิ้มแห้ง ๆ “เอ่อ ข้าอิ่มแล้ว”สีหน้าเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่อิ่มแล้ว แต่เป็นหวาดกลัว!อวี๋เฟยเหยียนรีบวางชามและตะเกียบ ซักไซ้ต่อไป “พวกเจ้าพูดมาสิ เปลือกหอยหวานคืออะไร?”เยี่ยนเว่ยฉือมองอวี๋เฟยเหยียน กะพริบตาด้วยความสงสัย “รัฐทายาทอวี๋ เหตุใดท่านจึงอยากรู้อยากเห็นเช่นนี้ หรือว่า...ท่านอยากเรียนวิชาแพทย์?”อวี๋เฟยเหยียนส่ายหน้า “ข้าไม่ปรารถนาจะเรียนวิชาแพทย์ แต่รู้สึกว่าเปลือกหอยหวานคงไม่ใช่สิ่งดี ไม่เช่นนั้นเหตุใดฉินเซียงหรูจึงหยุดกินกลางคัน? ศิษย์ใหญ่ ท่านก็อย่ากินเลย! อ๊ะ ไม่ใช่ ท่านกินเถอะๆ นางทำให้ท่านโดยเฉพาะ!”ซ่างกวนซีถือชาม รู้สึกอึดอัดใจหากกินต่อ ก็รู้สึกว่าสีหน้าของฉินเซียงหรูนั้นแปลกประหลาดจริงๆหากไม่กิน อวี๋เฟยเหยียนก็คะยั้นคะยอบอกว่าเยี่ยนเว่ยฉือทำให้เขาโดยเฉพาะดังนั้น ซ่างกวนซีที่ไม่เคยอยากรู้อยากเห็นอะไรก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “เว่ยฉือ เปลือกหอยหวานคืออะไร?”เยี่ยนเว่ยฉือกล่าวอย่างซาบซึ้งใจ “ความกระตือรือร้นใฝ่รู้ขององค์รัชทายาท ช่างน่าเลื่
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 256 เปลือกหอยหวาน
เยี่ยนชิงซูเสียหน้าเพราะเยี่ยนเว่ยฉือบนท้องถนน เมื่อกลับถึงจวนก็อาละวาดอีกครั้งทำเอาเยี่ยนหานซานรำคาญใจ จึงออกไปข้างนอกเพื่อหลบความวุ่นวายและยังทำให้ท่านหญิงหมิงหยางปวดใจ รีบตามลู่อู๋มาถามไถ่ว่าเหตุใดจึงยังไม่ฆ่าเยี่ยนเว่ยฉืออีกแต่บ่าวไพร่ที่ส่งไปกลับตามหาลู่อู๋ไม่พบท่านหญิงหมิงหยางถามด้วยความประหลาดใจ “อะไรนะ? ไม่พบ? ไปที่โรงเตี๊ยมที่เขาพักแล้วหรือ?”ลูกน้องพยักหน้า “เรียนท่านหญิง ไปมาแล้วเจ้าค่ะ ลู่อู๋ออกไปแล้ว”ซินมามาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ได้ยินดังนั้นก็อุทานออกมา “โอ๊ย ท่านหญิง! เจ้าคนผู้นั้นคงจะเชิดเงินหนีไปแล้วกระมัง!”ท่านหญิงหมิงหยางขมวดคิ้ว ครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้นี้‘ลู่อู๋อย่างไรก็เป็นมือสังหารอันดับสี่ คงไม่เชิดเงินจำนวนเล็กน้อยนี้หนีไปหรอกกระมัง?’‘แต่เหตุใดจึงติดต่อเขาไม่ได้?’ในขณะที่ท่านหญิงหมิงหยางกำลังจะไปตามหาด้วยตัวเอง ก็มีเสียงของฉางเอ๋อร์ดังมาจากข้างนอก “ท่านหญิง ท่านหญิงเจ้าคะ แย่แล้ว! แย่แล้ว! ท่านรีบไปดูคุณหนูเถอะเจ้าค่ะ!”แย่แล้ว?ท่านหญิงหมิงหยางรีบวิ่งออกไป ถามด้วยความร้อนใจ “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น?”ฉางเอ๋อร์พูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “คุณหนูถ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 255 ข้าเข้าใจเช่นนี้
เยี่ยนเว่ยฉือเบ้ปาก “ข้าไหนเลยจะบังอาจเท่าเยี่ยนชิงซู กลางวันแสกๆ ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย กลับโผเข้าหาพี่เขยตนเอง เหตุใด ฝ่าบาทชอบคนเสแสร้งเช่นนั้นหรือ?”“เมื่อใดที่ข้าบอกว่าชอบนาง? อย่าใส่ร้ายป้ายสี!”“หากฝ่าบาทไม่ชอบนาง ข้าช่วยฝ่าบาทไล่นางไป เหตุใดฝ่าบาทจึงไม่ชมข้า กลับตำหนิว่าข้าทำตัวเป็นเด็กน้อยเล่า?” เยี่ยนเว่ยฉือไม่ยอมแพ้!ซ่างกวนซียื่นมือออกไป จิ้มไปที่หว่างคิ้วของเยี่ยนเว่ยฉือ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ผู้ใดบอกเจ้าว่า ‘เด็กน้อย’ คือการตำหนิ?”เห็นได้ชัดว่าเขากำลังชมเยี่ยนเว่ยฉือว่ามีจิตใจเยาว์วัย ฉลาดแกมโกง!เยี่ยนเว่ยฉือลูบตำแหน่งที่ซ่างกวนซีจิ้ม อดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้นางรู้สึกว่าการกระทำนี้ทั้งเอ็นดูและคลุมเครืออวี๋เฟยเหยียนมองบรรยากาศแปลก ๆ ระหว่างพวกเขา อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ข้าว่า...พวกท่านทั้งสอง ลืมข้าไปแล้วหรือใช่หรือไม่?”เอ่อ...ซ่างกวนซีและเยี่ยนเว่ยฉือหันไปมองอวี๋เฟยเหยียนพร้อมกัน ต่างก็มีสีหน้าเขินอายไม่ต้องพูด ไม่ต้องพูดจริง ๆ ลืมเขาไปแล้วจริง ๆ ด้วย!“อะแฮ่ม!” ซ่างกวนซีกระแอมสองครั้ง ปรับอารมณ์ เอ่ยถาม “พวกเจ้าทั้งสองออกมาด้วยกัน เหต
