LOGINShare
บทที่ 104 เตรียมการแสดง
Last Updated:
2024-10-24 18:53:12Related chapters
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 105 การแสดงต้องทำให้สมจริง!
เยี่ยนเว่ยฉือติดตามซ่างกวนซีออกจากห้องตำราไปยังห้องบรรทมข้างเคียงชวนหงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงก้าวตามไปเมื่อไม่มีผู้ใดอยู่ในห้องตำราแล้ว หว่านฉิงจึงเดินไปยังแท่นจุดเทียน ดับเทียนเล่มแล้วเล่มเล่า จากนั้นก็ปิดประตูหน้าต่าง แล้วออกจากห้องตำราไปนางปฏิบัติตนอย่างเรียบร้อย ไม่ได้มีท่าทีที่ล่วงเกินใด ๆ เลย หลังออกจากห้องตำราแล้ว ก็กลับไปยังห้องคนรับใช้ ไม่ว่าดูอย่างไรก็เป็นหญิงสาวที่สุภาพเรียบร้อยอยู่ในขนบเสมอ…… อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่เยี่ยนเว่ยฉือตามซ่างกวนซีมาถึงห้องบรรทมแล้ว ก็สั่งให้ชวนหงเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง “รออยู่ที่นี่ ฟังให้ชัดว่าข้าถวายงานองค์รัชทายาทอย่างไร เมื่อข้าเรียกเจ้า เจ้าถึงค่อยเข้ามา เข้าใจหรือไม่?”ชวนหงเม้มริมฝีปาก ใบหน้าแดงก่ำ “เพคะ หม่อมฉันรับทราบแล้ว”ปากบอกว่าเชื่อฟัง แต่ในใจกลับคิดอย่างขุ่นเคืองว่า ‘เรื่องถวายงานบุรุษ ข้ามีหรือจะสู้เจ้าไม่ได้? องค์รัชทายาทเพียงได้ลิ้มลองข้าสักครา ก็จะไม่มีวันแตะต้องสตรีหยาบช้าเช่นเจ้าอีกแน่ ฮึ!’ปัง!เยี่ยนเว่ยฉือปิดประตู เดินไปหาซ่างกวนซีด้วยรอยยิ้มซ่างกวนซีส่ายหน้าด้วยความจนใจ กระ
Last Updated : 2024-10-25ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 106 ถวายงานอาบน้ำ
หากไม่อาจยืนยันการเคลื่อนไหวของซ่างกวนซีได้ ใครเล่าจะกล้าลงมือโดยพลการ?ซ่างกวนซีไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เห็นว่าถ้อยคำของเยี่ยนเว่ยฉือก็ไม่ไร้เหตุผลเสียทีเดียวเช่นนั้น…ร่วมมือสักหน่อยก็แล้วกันซ่างกวนซีลุกขึ้นยืน กางแขนออก “ถอดเสื้อที”เยี่ยนเว่ยฉือตะลึงเล็กน้อย ชี้ไปที่จมูกตนเอง “ให้… ข้าถอดหรือ?”ซ่างกวนซีมองนาง “เจ้าไม่ได้ต้องการจะแสดงละครหรอกหรือ?”เยี่ยนเว่ยฉือบ่นพึมพำ “ข้าพูดให้คนที่อยู่หน้าประตูได้ยิน เราเพียงแค่ทำเสียงให้สมจริง ไม่จำเป็นต้องทำอะไรกันจริง ๆ เสียหน่อย”ซ่างกวนซีจ้องมองนางอย่างสงบ ใบหน้าแสดงออกถึงความหนักแน่น “การแสดงต้องทำให้สมจริง! มิเช่นนั้นก็อย่าทำเสียดีกว่า!”เยี่ยนเว่ยฉือจนใจ จึงเดินไปหา เอื้อมมือไปดึงสายคาดเอวของซ่างกวนซีซ่างกวนซีไม่เคยสัมผัสร่างกายของผู้อื่นกระนั้นเขาก็รู้สึกว่า บริเวณเอวของตนเองนั้นไวต่อการสัมผัสที่สุดแม้ว่าเยี่ยนเว่ยฉือจะดึงสายคาดเอวผ่านเสื้อผ้าหลายชั้น ทั้งยังดึงอย่างลวก ๆ เขาก็รู้สึกจักจี้ยุบยิบจนทนไม่ไหว เริ่มหายใจติดขัดเมื่อเห็นเยี่ยนเว่ยฉือออกแรงดึงสายคาดเอวมากขึ้น ซ่างกวนซีจึงกดมือนางไว้ “คนโง่!”เยี่ยนเว่ยฉือตะลึงเ
Last Updated : 2024-10-25ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 107 นางเป็นเพียงเสือกระดาษ
ซ่างกวนซีจับข้อมือของเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังเช็ดตัวให้ ดวงตาคมกริบจ้องมองนางอย่างแน่วแน่ เอ่ยเสียงทุ้มต่ำว่า “เจ้ายั่วเย้าและเร่าร้อน ถูกตาต้องใจข้ายิ่งนัก”ยั่วเย้าและเร่าร้อนงั้นหรือ?พูดถึงเรื่องใดกัน?ขณะที่เยี่ยนเว่ยฉือกำลังงุนงง ก็พบว่าสายตาของซ่างกวนซีมิได้มองที่ใบหน้าของนาง แต่กลับมองไปที่… หน้าอกของนาง?เยี่ยนเว่ยฉือจึงเหลียวมองไปตามสายตาของซ่างกวนซี พบว่าความเปียกชุ่มอันเนื่องจากผ้าชุบน้ำผืนนั้น ทำให้เนื้อผ้าที่ปกคลุมอยู่บริเวณหน้าอกของนางแทบจะกลายเป็นใยโปร่งใสผ้าแพรสีแดงอยู่ข้างใน ความงามอันเย้ายวนที่ผ้าแพรนั้นปิดบังไว้ไม่มิดได้ปรากฏชัดเจนต่อหน้าต่อตา“กรี๊ดดด…” เยี่ยนเว่ยฉือร้องออกมาอีกครั้งนางกำลังจะวิ่งหนี แต่ก็ถูกซ่างกวนซีจับข้อมือไว้ขณะที่นางพยายามดิ้นรน ร่างกายกลับถูกดึงลงไปในอ่างอาบน้ำอย่างรวดเร็วเสียงน้ำกระเพื่อมดังขึ้น เยี่ยนเว่ยฉือที่ฝีเท้าไม่มั่นคงถูกฉุดให้ตกลงไปในอ่างอาบน้ำ“กรี๊ด! องค์รัชทายาท! ท่านจะทำอะไร!”เยี่ยนเว่ยฉือดิ้นรนอย่างยากลำบากในอ่างอาบน้ำ แต่ก็รู้สึกถึงฝ่ามือที่ช้อนไว้ใต้รักแร้ของนาง ยกร่างนางขึ้นมาพิงไว้ที่ขอบอ่างเยี่ยนเว่ยฉือลืมตา
Last Updated : 2024-10-25ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 108 ราตรีสวาทคืนแล้วคืนเล่า
ชวนหงนึกในใจว่า ‘เสียงดังขนาดนี้เชียว องค์รัชทายาทดูองอาจหาญกล้าสมชายชาตรี ไม่เห็นเป็นเช่นข่าวลือที่ว่าไร้สมรรถภาพเลย ข้าว่าข่าวลือข้างนอกล้วนเป็นเพียงเรื่องไร้สาระทั้งสิ้น หวังว่าต่อจากนี้ไปพระชายาจะหมดแรงไปเสีย ข้าจะได้เข้าไปปรนนิบัติแทน!’ชวนหงครุ่นคิดฝันหวานอยู่คนเดียวขณะนั้นเอง ทหารองครักษ์คนหนึ่งในจวนองค์รัชทายาทเดินผ่านประตูเรือนซวงหาน แล้วโยนก้อนหินก้อนเล็ก ๆ เข้าไปในเรือนก้อนหินนั้นรัศมีวงโค้งแม่นยำทีเดียว ตกอยู่แทบเท้าของชวนหงชวนหงก้มมองดู แล้วมองไปตามทิศทางที่ก้อนหินกลิ้งมา เงยหน้าขึ้นมององครักษ์คนนั้นชวนหงพยักหน้าเล็กน้อย องครักษ์จึงเข้าใจ รีบเดินจากไปสิ้นเสียงกลองสามยาม หว่านฉิงที่นอนหลับสนิทถือผ้าเช็ดตัว เดินไปยังลานด้านหลังท่าทางเหมือนจะไปเข้าห้องน้ำแต่ปลายทางของนางกลับไม่ใช่ห้องน้ำ แต่เป็นประตูหลังที่ใช้สำหรับเทน้ำทิ้งในลานด้านหลังก๊อก… ก๊อกก๊อก!เสียงเคาะประตูหนึ่งยาวสองสั้นได้รับการตอบรับจากภายนอกอย่างรวดเร็วเสียงชายหนุ่มถามจากนอกประตูว่า “พบอะไรบ้าง?”หว่านฉิงกระซิบบอก “องค์รัชทายาททรงเขียนรายงานทางทหารทุกวัน ส่วนใหญ่เป็นการจัดเตรียมการกระจายเบี้
Last Updated : 2024-10-25ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 109 จับใจมิอาจวาง
ซ่างกวนซีฃมองดูมือเล็ก ๆ ที่แนบอยู่แทบกาย พูดด้วยความรู้สึกประหลาดว่า “คนข้างเตาเหมือนดวงจันทร์ ข้อมือขาวเนียนดุจหิมะ”เยี่ยนเว่ยฉืองามยิ่งนัก อย่างน้อยในสายตาของซ่างกวนซี นางไม่ได้ด้อยไปกว่าเยี่ยนชิงซูเลยแม้แต่น้อยซ่างกวนซีจับข้อมือเยี่ยนเว่ยฉือเบา ๆ ไม่ได้ผลักนางออกไป แต่กลับลูบไล้เบา ๆมือนั้นนุ่มนวลราวกับไม่มีกระดูก ผิวพรรณดุจหยก จับใจมิอาจวางเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร่างกายของสตรีจะอ่อนโยนกว่าบุรุษถึงเพียงนี้ข้อมืออ่อนนุ่มเช่นนี้ ส่วนอื่น ๆ คงจะนุ่มนวลยิ่งกว่านี้ใช่หรือไม่?ขณะที่ซ่างกวนซีรู้สึกว่าหัวใจตนเองเริ่มเต้นรัวเร็วขึ้น ตาก็เหลือบไปเห็นกำไลหยกที่ข้อมือของเยี่ยนเว่ยฉือเขาลูบไล้กำไล ขมวดคิ้วมุ่นพลางบ่นพึมพำ “นี่กำไลอะไรกัน? เนื้อหยกจัดว่ามีคุณภาพดีเยี่ยม แต่ทำไมรูปทรงจึงแปลกเช่นนี้ หรือว่านางทำแตกเอง?”เมื่อนึกถึงเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังเลือกซื้อกำไลอยู่ในตลาด ซ่างกวนซีจึงตัดสินใจในใจว่าจะมอบกำไลคู่หนึ่งให้นางในภายหลัง“วี๊ดๆๆ! วี๊ดๆๆ!”เสียงนกหวีดดังมาจากนอกหน้าต่างนั่นคือสัญญาณประจำตัวของอวี๋เฟยเหยียนซ่างกวนซีถอนตัวออกจากอ้อมแขนของเยี่ยนเว่ยฉือ เดินไปที่ประตู
Last Updated : 2024-10-26ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 110 โรงงานตระกูลเย่
ซ่างกวนเจวี๋ยเม้มริมฝีปาก “หืม เรื่องนี้มันแปลกตรงไหน เยี่ยนเว่ยฉือผู้นี้ข้าได้สืบข้อมูลมาแล้ว นางเป็นบุตรีที่เกิดจากอนุของผิงอี้โหว ถูกเลี้ยงดูในชนบท มือคงไม่เคยจับแม้แต่เศษสตางค์แดงเดียว บัดนี้ได้เป็นพระชายาองค์รัชทายาททั้งที องค์รัชทายาทจะจัดหาทรัพย์สินส่วนตัวให้บ้างก็เป็นเรื่องปกติ แต่ข้าไม่นึกเลยว่า องค์รัชทายาทจะกินไม่เลือก นางกินนอนในคอกหมู กลับยังกอดได้ลง ฮ่า ๆ ๆ!”ซ่างกวนเจวี๋ยหัวเราะร่าเริง ดูเหมือนอยากรู้เรื่องราวบนเตียงระหว่างซ่างกวนซีกับเยี่ยนเว่ยฉืออย่างยิ่งซ่างกวนหลีนึกถึงใบหน้าของเยี่ยนเว่ยฉือ พลางกล่าวว่า “ดูเหมือนเจ้ายังไม่เคยเห็นใบหน้าแท้จริงของนาง ใบหน้านั้น...”พูดมาถึงตรงนี้ ซ่างกวนหลีตบต้นขาตัวเองด้วยความหงุดหงิด “เฮ้! ข้าพูดเรื่องนี้กับเจ้าทำไมกันนะ อย่าขัดข้าสิ ข้ากำลังพูดเรื่องสำคัญอยู่”เขาขมวดคิ้วแล้วกล่าวต่อว่า “เจ้าไม่รู้สึกแปลกหรือ? โดยทั่วไปแล้วการจัดหาทรัพย์สินก็มักจะเป็นโรงเตี๊ยมโรงน้ำชา หรือไม่ก็ที่ดิน บ้านเรือน จะมีใครอยากซื้อโรงงานกัน?”ซ่างกวนเจวี๋ยครุ่นคิด เห็นว่าพอมีเหตุผลอยู่บ้างเขาจึงนั่งตัวตรงแล้วพูดว่า “ถ้าเสด็จพี่รองรู้สึกไม่สบายใจ เ
Last Updated : 2024-10-26ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 111 ตัดทางหนีทีไล่
รถม้าหยุดลง ทุกคนก็เห็นว่ามีคุณชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังสั่งให้คนงานขนของ“พวกเจ้าระมัดระวังด้วย แยกของที่ใช้ได้กับของที่ใช้ไม่ได้ออกจากกัน อีกทั้งห้องเก็บน้ำมันตุงก็ต้องตรวจสอบให้ดี ห้ามให้หลังคารั่ว รอบ ๆ ก็ห้ามมีวัตถุไวไฟ เข้าใจหรือไม่?”คนงานต่างตอบรับพร้อมเพรียงเรื่องอื่น ๆ ไม่น่าสนใจ แต่คำว่า ‘น้ำมันตุง’ กลับดึงดูดความสนใจของซ่างกวนหลีและซ่างกวนเจวี๋ยได้ในทันทีซ่างกวนหลีหันไปมองซ่างกวนเจวี๋ย “เมื่อครู่เขาพูดว่าอะไรนะ น้ำมันตุงหรือ?”ซ่างกวนเจวี๋ยพยักหน้า “ถูกต้อง น้ำมันตุง อ้อ ใช่แล้ว โรงงานทำร่มกระดาษ ก็ต้องใช้น้ำมันตุงทาร่มเพื่อกันฝนมิใช่หรือ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซ่างกวนหลีก็เปลี่ยนสีหน้าทันที ร้องออกมาเบา ๆ ว่า “ข้ารู้แล้วว่าซ่างกวนซีกำลังจะทำอะไร!”ซ่างกวนเจวี๋ยมองด้วยความสงสัย “จะทำอะไรหรือ?”ซ่างกวนหลีกลับเข้ามาในรถม้า ทำเหมือนไม่คิดจะหาคำตอบ แต่กลับสั่งเสียงเบาว่า “จี้อู๋ เจ้าพาคนสองคนไปดูโรงงานหน่อย ว่าในนั้นมีน้ำมันตุงจริง ๆ หรือไม่”จี้อู๋รับคำสั่งแล้วจากไปจากนั้นซ่างกวนหลีก็สาปแช่งซ่างกวนซีอยู่ในรถม้า“ซ่างกวนซี ข้าคิดว่าเจ้าไม่คิดจะแก่งแย่งแข็งขันอะไรแล้ว ไ
Last Updated : 2024-10-26ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 112 น้ำมันตุงมากมายจริง ๆ ด้วย
จี้อู๋รู้สึกว่าบุคคลตรงหน้าดูคุ้นเคยแปลก ๆ ราวกับเคยพบเจอที่ไหนมาก่อนแต่ให้คิดในครู่เดียวย่อมจำไม่ได้ จึงไม่ได้คิดมาก เอ่ยถามว่า “ท่านเป็นเจ้าของโรงงานใช่หรือไม่?”เย่เทียนซูรีบพยักหน้า “บิดาข้าเป็นเจ้าของ ข้าเป็นเพียงทายาท ท่านก็มาดูโรงงานเช่นกันหรือ? น่าเสียดาย ที่นี่ขายไปแล้วในราคาห้าพันตำลึง”“ห้าพันตำลึง?” จี้อู๋พิจารณาขนาดของโรงงาน แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย “ขออภัยที่พูดตรง ๆ ที่นี่พื้นที่ไม่กว้างขวางมากนัก อาคารเหล่านี้ก็ทรุดโทรมไม่น้อย เหตุใดถึงขายแพงเช่นนี้?”“ท่านไม่เข้าใจ ข้าขายที่ดินพร้อมทั้งอาคาร วัสดุ และคนงาน ที่ไม่ต้องพูดถึงเลยคือ น้ำมันตุงในโรงงานของข้ามีมูลค่ามหาศาล ถึงแม้ไม่ได้เปิดโรงงาน แค่ขายน้ำมันตุงให้ทางการก็ได้กำไรมากโข หากไม่ใช่เพราะบิดาของข้าป่วยหนัก ต้องการเงินรักษาจำนวนมาก ข้าก็ไม่ยอมขายหรอก!” เย่เทียนซูเม้มริมฝีปาก สายตาแสดงให้เห็นว่าจี้อู๋ช่างไม่รู้ของดีจี้อู๋ยิ้ม “คุณชายเย่อย่าได้โกรธเคือง เมื่อครู่ท่านกล่าวว่าในโรงงานมีน้ำมันตุงอยู่มาก ไม่ทราบว่าพอจะให้ข้าดูได้หรือไม่? หากเป็นเช่นที่ท่านว่า นายท่านของข้ายินดีจ่ายเพิ่มอีกหนึ่งพันตำลึงเพื่อซื้อที่นี่”
Last Updated : 2024-10-26
Latest chapter
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 287 ขวดใบเล็ก
เยี่ยนเว่ยฉือล่วงรู้แต่แรกแล้วว่าเรื่องราวคงไม่ยุ่งยากทว่านางไม่คาดคิดว่าทุกสิ่งจะราบรื่นถึงเพียงนี้ครั้นเห็นท่านหญิงหมิงหยางหยิบเงินหมื่นตำลึงออกจากห้องบัญชีได้อย่างง่ายดายเยี่ยนเว่ยฉือก็ล่วงรู้ว่าบิดาจอมปลอมของนางคงไม่ได้ละเว้นการยักยอกสินบนท่านหญิงหมิงหยางยื่นเงินให้แก่ฝูกวง น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยว่า “ท่าน...ท่านจอมยุทธ์ เรื่องราวค่ำคืนนี้...ล้วน ไม่ใช่...ไม่ใช่ความต้องการของข้า มันล้วน...ล้วน...”“ค่ำคืนนี้มีสิ่งใดเกิดขึ้นหรือ? ข้าไม่เห็นสิ่งใดเลย!” ฝูกวงเอ่ยรับอย่างรู้ใจท่านหญิงหมิงหยางได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจยาว รีบหันไปมองเยี่ยนเว่ยฉือที่ปิดบังใบหน้าเยี่ยนเว่ยฉือกอดอก เลิกคิ้วกล่าว “เขาถูกเงินปิดตา ย่อมไม่เห็นสิ่งใด ดวงตาข้านี่ต่างหากที่สว่างไสว”ท่านหญิงหมิงหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าน้ำเสียงและคำพูดของคนตรงหน้าคุ้นหูอยู่บ้าง แต่ชั่วขณะนั้นกลับนึกไม่ออกนางปิดบังใบหน้า ท่านหญิงหมิงหยางจึงไม่อาจเห็นโฉมหน้าของนางเยี่ยนเว่ยฉือเห็นท่านหญิงหมิงหยางจ้องมองนาง รีบชี้ไปยังกล่องใบเล็กที่วางอยู่บนหิ้งสูง “ท่านสามารถใช้สิ่งนั้นมาปิดตาข้าได้”ท่านหญิงหมิงหยางเงยหน้ามอง เ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 286 ขู่กรรโชก
พูดจบ เยี่ยนเว่ยฉือเงี่ยหูฟัง ยืนยันว่าด้านล่างไม่มีเสียงอะไรแล้ว จึงกล่าวต่อ “เอาล่ะ ตอนนี้ไปเอาเงินได้แล้ว!”ฝูกวงเข้าใจแล้ว เยี่ยนเว่ยฉือจะใช้เรื่อง ‘จับได้คาหนังคาเขา’ บีบบังคับท่านหญิงหมิงหยางให้ยอมจ่ายเงินนี่เองปัง!ห้องมืดมิดถูกจุดเทียนขึ้นมาทันทีชายหญิงบนเตียงที่ยังคงมีความสุขอยู่ต่างก็ตกใจ“นั่นใคร?!” ท่านหญิงหมิงหยางร้องออกมาด้วยความตกใจ มองไปรอบ ๆ ห้องขณะนั้นลู่อู๋ไม่สนใจใครแล้ว รีบใส่กางเกงเยี่ยนเว่ยฉือเบี่ยงหน้าเล็กน้อย นางไม่อยากเห็นภาพอุจาดตานั้นท่านหญิงหมิงหยางเห็นชายหญิงสองคนสวมหน้ากากยืนอยู่ในห้องก็ตั้งท่าจะตะโกนแต่ฝูกวงพูดก่อน “ตะโกนสิ ตะโกนเรียกสามีเจ้าเข้ามา ให้เห็นกับตาว่าเจ้ามีความสัมพันธ์กับชายอื่น ทำให้เขาขายหน้าอย่างไร”“ชายอื่น?” ท่านหญิงหมิงหยางหันไปมองชายที่กำลังใส่กางเกงอยู่ที่ปลายเตียงเมื่อนางเห็นใบหน้าของคนผู้นั้น ก็ร้องออกมาทันที “กรี๊ดดด!!!”ปัง!ลู่อู๋รีบใช้มือสกัดจุดท่านหญิงหมิงหยาง ขัดจังหวะเสียงกรีดร้องของนางเขากล่าวด้วยความโกรธ “ฝูกวง เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ฝูกวงหัวเราะเยาะ “เปล่านี่ ข้าไม่ได้มาหาเจ้า แต่มาหานางต่างหาก”ฝ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 285 ละครดี ๆ
“จะให้ไปที่ห้องบัญชีโดยตรงหรือ?” ฝูกวงถามซ้ำเยี่ยนเว่ยฉือยังคงส่ายหัว “ข้าไม่ได้กลับจวนผิงอี้โหวมานานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าข้าไม่รู้ว่าห้องบัญชีอยู่ห้องไหน ถึงแม้ข้าจะรู้ ข้าก็ไม่รู้ว่าเขาเก็บตั๋วเงินไว้ที่ไหนอีก”“พูดมาก เจ้าอยากตายหรือไร?” ฝูกวงขู่เยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “โอ๊ย อย่าใจร้อนสิ นี่ เราไปที่เรือนหลังนั้นกัน!”เยี่ยนเว่ยฉือชี้ไปที่เรือนหลังหนึ่งฝูกวงจับเอวของเยี่ยนเว่ยฉือ พานางกระโดดไปที่เรือนหลังนั้นทั้งสองซ่อนตัวอยู่บนหลังคา ฝูกวงกำลังจะถามว่านี่เป็นเรือนพักของใคร แต่ก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้เขาจับหัวเยี่ยนเว่ยฉือกดลง ทั้งสองนอนราบไปกับร่มเงาของหลังคา“อย่าขยับ มีคนมา!”ฝูกวงบอกอย่าขยับ เยี่ยนเว่ยฉือยิ่งอยากขยับเข้าไปใหญ่เพราะนางรู้ว่าคืนนี้ต้องมีคนมาที่นี่แน่เยี่ยนเว่ยฉือพยายามเงยหน้า ฝูกวงก็กดหัวนางลงอย่างแรงเยี่ยนเว่ยฉือพูดอย่างหมดหนทาง “เป็นลู่อู๋!”“ลู่อู๋?” ฝูกวงปล่อยมือ มองเยี่ยนเว่ยฉืออย่างสงสัยเยี่ยนเว่ยฉือทำท่าบอกให้เงียบครู่ต่อมาทั้งสองเห็นลู่อู๋ลงมาที่หลังคาฝั่งตรงข้ามเขาดูระมัดระวัง ค่อย ๆ เปิดกระเบื้องออก มองลอดเ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 284 ขอเงินตรง ๆ
ฝูกวงไม่เชื่อนาง พูดเสียงเย็นชา “เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ? ไม่ต้องพูดถึงว่าซ่างกวนซีจะยอมจ่ายเงินให้เจ้าหรือไม่ แค่ปล่อยเจ้ากลับไป จะจับเจ้าอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว!”“เช่นนั้นเจ้าจะเอาอย่างไร? ข้าบอกแล้วว่าไม่มีเงินจริง ๆ!” เยี่ยนเว่ยฉือเอ่ยอย่างหมดหนทางฝูกวงฮึดฮัด “ง่ายมาก ขายเจ้าไปที่หอลมวสันต์ห่างไปสิบหลี่บนถนนหยางโจว ด้วยรูปร่างหน้าตาของเจ้า หาเงินหนึ่งหมื่นตำลึงก็ไม่ใช่เรื่องยาก”เยี่ยนเว่ยฉือเบิกตากว้าง กล่าวอย่างไม่เชื่อ “เจ้าก็เป็นมือสังหาร เหตุใดมาทำธุรกิจค้าประเวณีได้!”“บังอาจ!” ฝูกวงดุเสียงเย็นชาเยี่ยนเว่ยฉือเบ้ปาก “งั้น...ข้าเขียนจดหมายถึงองค์รัชทายาทได้หรือไม่?”“ไม่ได้! ซ่างกวนซีฉลาดออกปานนั้น ข้าไม่อยากมีเรื่อง!”เยี่ยนเว่ยฉือถึงกับพูดไม่ออก‘ไอ้บ้านี่ ต้องให้นางควักเงินหมื่นตำลึงออกมาเองสินะ?’นั่นจะเป็นไปได้เช่นไร ต่อให้มีข้าก็ต้องกลับไปหาวิธี ไม่ใช่อยู่ดี ๆ เอาออกมาได้เลยทันทีนางไม่ได้มีพลังวิเศษเสียหน่อยขณะที่เยี่ยนเว่ยฉือกำลังกังวลใจฝูกวงพูดเสียงเย็นชา “ดูเหมือนเจ้าจะคิดหาวิธีที่ดีไม่ได้แล้ว เช่นนั้นก็ไปกับข้าเถอะ ขายเจ้าไป ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 283 ลักพาตัว
ซ่างกวนซีพยักหน้า บอกให้ฉินเซียงหรูไปพักผ่อนได้แล้วหลังจากฉินเซียงหรูจากไป ซ่างกวนซีเงยหน้ามองแสงจันทร์ แต่ในใจอดคิดถึงลู่อู๋ไม่ได้ว่าเขาจะไปหาท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือไม่?แท้จริงแล้ว ตอนนี้มีคนอีกคนที่สงสัยมากกว่าซ่างกวนซีนั่นก็คือเยี่ยนเว่ยฉือ ผู้วางแผนการนี้นั่นเองนางอยากเห็นผลลัพธ์ของแผนการตนเองมากกว่าใคร ๆเยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจ มองดวงจันทร์ “เสียดายจริง โลกนี้ไม่มีกล้องถ่ายรูป ไม่เช่นนั้นจะได้ถ่ายภาพท่านหญิงหมิงหยางกับลู่อู๋ต่อสู้กันแปดร้อยยก แล้วพิมพ์ออกมาหนึ่งหมื่นชุดแจกจ่ายออกไป จะสาแก่ใจแค่ไหนนะ! จุ๊ ๆ!”“กล้องถ่ายรูป คืออะไรกัน?” เสียงใสไพเราะดังขึ้นจากด้านหลังอย่างกะทันหันเสียงนี้เหมือนเสียงสะท้อนในภูเขา ทำให้แยกไม่ออกว่ามาจากทิศทางไหนเยี่ยนเว่ยฉือตัวแข็งทื่อ รีบหันไปมองด้านหลัง แต่ก็เห็นเพียงเงาสีขาวที่พุ่งเข้ามาหาปัง!นางถูกสกัดจุดอีกแล้วครั้งนี้ไม่เพียงแต่ขยับไม่ได้ ยังพูดไม่ได้อีกด้วยเยี่ยนเว่ยฉือมองคนที่บุกเข้ามาอย่างตื่นตระหนก พบว่าเป็นฝูกวง มือสังหารชุดขาวทองคำเวรกรรมแท้ ๆ!นางดวงซวยอะไรขนาดนี้ เพิ่งจัดการลู่อู๋ให้พ้นตัวไปหมาด ๆ ก็มาเจอฝูกวงอีกแ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 282 เติมพิษ
เขารีบถอยหลัง หลบหลีกการเคาะของธนูเขาเห็นปลายธนูที่เปล่งแสงเย็นยะเยือกในมือของเยี่ยนเว่ยฉือ สุดท้ายก็ไม่มีความกล้าที่จะแทงตัวเองแม้เพียงสองรูดังนั้นจึงหันหลังแล้วรีบหนีไป!จนกระทั่งลู่อู๋จากไป อวี๋เฟยเหยียนจึงอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่สะใภ้ เขาถูกพิษจริงหรือ? ยาแก้พิษอยู่ที่ท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือ?”ฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกไม่สมเหตุสมผลเช่นกันต่างคนต่างมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือด้วยความอยากรู้เยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะเบา ๆ “ข้าหลอกเขาน่ะสิ ใครจะเอายาแก้พิษไปไว้ที่คนอื่นกัน แล้วข้าก็ไม่ได้ติดต่อกับท่านหญิงหมิงหยางมานานแล้ว”“อะไรกัน?” อวี๋เฟยเหยียนเบิกตากว้าง “เช่นนั้นเขาจะตายหรือไม่?”เยี่ยนเว่ยฉือส่ายหน้า “ไม่ตายหรอก ข้าแค่ให้ยาปลุกกำหนัดชนิดเรื้อรังเขาไปนิดหน่อย ของแบบนี้ถ้าโดนแล้วจะอดทนอยู่ได้เจ็ดวันกว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ หากเขาหาคนมาร่วมรักได้ทันเวลาก็จะรู้สึกสบายตัวขึ้น!”“เรื้อ...รัง?” อวี๋เฟยเหยียนไม่เคยได้ยินมาก่อนฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ รู้สึกสนุกมาก รีบถาม “แม่นางเยี่ยนมีฝีมือ แต่เจ็ดวันแรกผ่านไป วันนี้เขาได้ระบายความใคร่แล้ว เจ็ดวันต่อไปจะทำอย่างไร?”เยี่ยนเว่ย
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 281 อึ้งโดยสมบูรณ์
ซ่างกวนซีอุ้มนางไว้ พูดว่ากล่าวด้วยน้ำเสียง “ต่อไปนี้เจ้าอยากทำอะไรก็ทำได้ มีเงื่อนไขเดียวคือห้ามโกหก และห้ามกระทำการโดยพลการ”นั่นหมายความว่า ไม่ว่านางจะทำอะไร ก็ต้องรายงานเขาล่วงหน้าก่อนตอนนี้นางอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ซ้ำยังถูกชายหนุ่มรูปงามกอดอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นก็คือสามีของนางเองเยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกว่าหากนางปฏิเสธ ต่อไประยะห่างระหว่างกันอาจจะกลายเป็นติดลบนางไม่ต้องการแบบนั้น! นางแค่...ยังคิดไม่ตกเท่านั้นเอง!เยี่ยนเว่ยฉือพิงอยู่บนอกของซ่างกวนซี พยักหน้าเบา ๆ เหมือนแมวน้อยเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง “ทราบแล้วเจ้าค่ะ ต่อไปนี้ข้าจะไม่โกหกอีกแล้ว”ซ่างกวนซีหัวเราะอย่างเหนื่อยหน่าย จะให้เชื่อนางได้อย่างไรกัน!…… ห้องโถงด้านหน้าเมื่อซ่างกวนซีพาเยี่ยนเว่ยฉือกลับมาที่ห้องโถงด้านหน้าอีกครั้ง ท้องฟ้าก็มืดมนแล้วแต่บรรดาชายหนุ่มทั้งสามคนในห้องโถงหน้ายังไม่จากไปไหนอวี๋เฟยเหยียนมองไปที่ซ่างกวนซีและเยี่ยนเว่ยฉือ พบว่าทั้งสองมีสีหน้าแปลก ๆดูเหมือนว่าซ่างกวนซีจะไม่โกรธแล้ว ใบหน้าสงบเรียบเฉยแต่ทำไมใบหน้าและใบหูของเยี่ยนเว่ยฉือถึงแดงก่ำ หรือถูกซ่างกวนซีทารุณหนัก?“จุ๊
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 280 เอวบางร่างอรชร ผิวนวลเนียนยิ่งกว่าหิมะ
เห็นเยี่ยนเว่ยฉือสายตาเป็นประกายวาววับดุจหยาดน้ำค้าง ซ่างกวนซีก็รู้ได้ทันทีว่านางกำลังโกหกอยู่ในใจเป็นแน่แท้และเช่นนั้นเอง เยี่ยนเว่ยฉือก็เอ่ยตอบออกมาว่า “ก็...ก็เก็บไว้กับตัวอย่างไรล่ะ เพียงแต่ว่าข้าชำนาญกว่าคนทั่วไป ท่านเคยได้ยินเรื่อง ‘มือวิเศษ’ หรือไม่? สมัยก่อนข้าเลี้ยงหมู ชีวิตแสนจะน่าเบื่อหน่าย จึงได้ไปเรียนวิชาลักขโมยจากนักเวทมายา รู้ไว้ใช่ว่า… อ๊ะ!”ยังไม่ทันได้พูดจบ ซ่างกวนซีก็ใช้ฝ่ามือหวดไปที่นางทันทีกระแสลมปราณอันทรงพลังพุ่งเข้าใส่ เยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว และฉับพลันนั้น ผ้ายาวสีขาวที่นางสวมอยู่ก็กลายเป็นเศษผ้ากระจัดกระจายลงสู่พื้นโอ้ แม่เจ้า!นี่มันฝีมือการถอดเสื้อผ้าอันหาที่เปรียบมิได้ในแผ่นดินบัดนี้ เยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงผ้าบาง ๆ ที่ปิดบังความงามไว้ได้เพียงน้อยนิดสายลมหนาวพัดโชยมา แม้ร่างกายนางไม่อาจเคลื่อนไหว แต่ก็อดที่จะตัวสั่นไม่ได้การสั่นไหวเล็กน้อยนั้น ทำให้ความงามบางส่วนปรากฏออกมาเมื่อได้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอันงดงาม ซ่างกวนซีก็ร้อนรุ่มในดวงตา รีบเบี่ยงสายตาไปทางอื่นเขาเพียงแต่ไม่ปรารถนาจะฟังเยี่ยนเว่ยฉือพูดโกหก จึงควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 279 ความจริงก็อยากฟัง เสื้อผ้าก็อยากถอด
การกระทำเช่นนี้ทำให้เยี่ยนเว่ยฉือรู้ว่าซ่างกวนซีไม่ได้ขู่เล่น ๆแต่จะลงโทษนางจริง ๆ!ซ่างกวนซีใช้นิ้วเรียวสวยเปิดปกเสื้อของเยี่ยนเว่ยฉือเบา ๆ สีหน้าเรียบเฉย ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เหตุใดลู่อู๋จึงมาหาเจ้า?""เพ... เพราะ... เขา... เขา..." เยี่ยนเว่ยฉืออ้ำอึ้ง ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรขณะที่นางลังเลอยู่นั้น เสื้อคลุมตัวนอกก็ถูกดึงออกเยี่ยนเว่ยฉือกล่าวอย่างร้อนรน "ฝ่าบาท ข้ายังไม่ได้พูดเลย!"ซ่างกวนซีตอบอย่างใจเย็น "ตอบช้า ก็ต้องถอด"สิ้นคำ ซ่างกวนซีก็ปลดเชือกเสื้อตัวในของนางอีกไม่นานก็จะถึงฤดูร้อนแล้ว สวมเสื้อผ้าบางน้อยชิ้น หากถอดต่อไปเช่นนี้ ไม่กี่คำถาม นางก็คงจะเปลือยเปล่าเสื้อตัวในเปิดออก เผยให้เห็นเสื้อตัวในสีขาวในที่สุดเยี่ยนเว่ยฉือก็ทนไม่ไหว "เขามาหาข้าเพื่อขอยาถอนพิษ!"มือที่กำลังจะถอดเสื้อผ้าของซ่างกวนซีหยุดชะงัก มองนาง แล้วถามต่อ "เขาโดนพิษเมื่อใด? โดนพิษอะไร? เจ้าใช้พิษกับเขาอย่างไร?"เยี่ยนเว่ยฉือมีสีหน้าลำบากใจ "เรื่อง... เรื่องนี้พูดแล้วยาว..."พรึ่บ!ซ่างกวนซีดึงเสื้อตัวในของนางออกโดยไม่ลังเลตอนนี้บนร่างของเยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงเสื้อตัวในสีขาว และตู้โตวสี
