Home / รักโบราณ / ลิขิตกาลบันดาลรัก / ใครเขาละเมอแบบท่านกัน

Share

ใครเขาละเมอแบบท่านกัน

last update Last Updated: 2024-12-14 23:41:04

เสิ่นเยี่ยนฟางหุงข้าวแล้วก็ต้มน้ำอุ้นให้เมิ่งหย่งชวนกับเมิ่งลู่เจินล้างหน้า วันนี้นางหุงข้าวขาว ตุ๋นไข่ นำเนื่อหมูมาผัดกับผักดองที่ซื้อมาจากตลาดวันก่อน ให้กินผักดองบ่อยๆนางคงได้ฟอกไตแน่ๆ ต้องปลูกผักกินเองแล้วแบบนี้ เมิ่งลู่เจินตื่นแล้วเขาออกมาช่วยพี่สะใภ้ ส่วนเมิ่งหย่งชวนหลับเป็นตายยังไม่ตื่น

ไม่ให้ง่วงได้ยังไง เมียร้องหาแต่เขาเอาแต่ป้อนนมเข้าปากเขาทั้งคืนต้องดูดนมให้เมียทั้งคืนนี่ก็ง่วงเป็นนะ เสิ่นเยี่ยนฟางเห็นว่าสายมากแล้วเขายังไม่ตื่นจึงเข้าไปปลุก คนตัวโตเอาแต่งึมงำๆ

"ท่านพี่ๆ สายแล้วเจ้าค่ะตื่นได้แล้ว เห้อตื่นสักทีสิโว้ยเมิ่งหย่งชวนเจ้าจะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง กลางคืนเจ้าทำอะไรไม่หลับไม่นอนห๊ะ"

ในเมื่อปลุกดีๆไม่ชอบๆแบบฮาร์ดคอแม่ก็จัดให้ไอ้เด็กบ้านนี่ เสิ่นเยี่ยนฟางเขย่าจนเขามึนเหมือนกันแรงเยอะจริงๆลุกกวางน้อยตัวนี้ เมิ่งหย่งชวนที่ปรือตามามองเมียสาวก็อมยิ้ม เวลานางโมโหมันช่างน่าดูจริงๆ ก่อนจะแกล้งละเมอคว้าเอาร่างบางลงมาหาแล้วพลิกไว้ใต้ร่างหนาของตน

จมูกโด่งไซ้พวงแก้มขาว ไต่ลงมายังซอกคอนก่อนจะมาถึงไหปลาร้ามือหนาปลดสาบเสื้อนางออก อยากรู้ว่าเขาลิ้นดีแค่ในฝันไหมหรือ เดี๋ยวจะให้ได้รู้

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   เจียงเสี่ยวฮวา

    ทั้งสามคนกินข้าวเรียบร้อยแล้วเสิ่นเยี่ยนฟางก็เก็บสำรับไปล้าง เมิ่งหย่งชวนตั้งใจจะไปเอาที่ดินคืนจึงไปบ้านู่ใหญ่ก่อนเพื่อแจ้งให้ทราบว่าเขาจะซ่อมบ้าน แต่พอออกมาถึงหน้าบ้านก้เจอกับสตรีนางนึงอายุไม่น่าเกินสิบหกสิบเจ็ด แต่งตัวมอมแมมถือห่อผ้าอยู่น้ำตาเกรอะกรังจึงเอ่ยถามไถ่"แม่นางเจ้ามาหาใคร ที่นี่มีแค่ข้ากับเมียหากต้องการมาหาคนต้องไปบ้านผู้ใหญ่บ้าน""พี่ชายข้ามาหาเสี่ยวฟาง พวกเขาบอกว่านางอยู่ที่นี่เจ้าค่ะ"เสี่ยวฟางหรือ เสิ่นเยี่ยนฟางหรือ""ใช่เจ้าค่ะ ข้าแซ่เจียงชื่อเจียงเสี่ยวฮวาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนาง ท่านช่วยเรียกน้องสาวข้าให้หน่อยได้หรือไม่เจ้าคะ"เมิ่งหย่งชวนคิดไม่ออก ไหนว่านางไม่มีพี่น้องไง อยู่กับอาหญิงของนางบิดาไปค้าขายส่งเงินมาให้อย่างเดียวก็ถูกอาหญิงนางยึดไปหมด แล้วนี่คืออะไรอยู่ๆมีญาติโผล่มาเมิ่งหย่งชวนเดินไปหาเสิ่นเยี่ยนฟางในบ้าน นางกำลังซ่อมตะกร้าอยู่เพื่อไปเก็บผักป่า เขาดุนางไม่อยากให้นางออกไปโดนลมแต่นางกลับบ่นเขาว่าให้กินแต่ผักดองพอดีนางคงขึ้นเกลือ ไตวายอะไรอีกอย่างก็ไม่รู้เขาเลยตามใจนาง"เสี่ยวฟางมีคนมาหาบอกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องเจ้าชื่อเจียงเสี่ยวฮวา""หื้ม เจียงเสี่ยวฮวาหรื

    Last Updated : 2024-12-14
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   อย่ามาแหยมกับแม่นะ

    ทั้งสามคนไปหาผักป่า เมิ่งลู่เจินเจอเข้ากับเด็กอันธพาลประจำหมู่บ้าน เด็กเหล่านั้นแย่งผักป่าในตะกร้าขอเขาแล้วผลักเมิ่งลู่เจินจนหกล้มเข่าแตก เมิ่งลู่เจินสะพายตะกร้ามาหาเสิ่นเยี่ยนฟาง ใบหน้าบวมช้ำเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นจึงตรงมาหาทันที"อาเจินใครทำเจ้าบอกพี่สะใภ้มาสิ""ไม่มีขอรับข้าหกล้มเองขอรับ""อย่าโกหกบอกพี่มาว่าใครทำ"เมิ่งลู่เจินจำต้องบอก แต่เขากลัวพี่สะใภ้จะไปเอาคืนเหมือนบ้านใหญ่แต่ว่าพ่อแม่ของหวงเฉา ไม่เหมือนท่านปู่ท่านย่าพวกเขาร้ายกาจกว่า"เป็นหวงเฉาขอรับ เขาแย่งผักป่ากับข้าๆกับเขาเลยลงมือทะเลาะกันขอรับพี่สะใภ้ แต่ว่าบิดาของเขาท่านลุงหวงเป็นคนฆ่าหมู พี่สะใภ้ปล่อยเขาไปเถอะขอรับ""หืม ไปกลับบ้านไปอาบน้ำทายาก่อน ส่วนเรื่องเอาคืนหรือไม่พี่จัดการเอง"ทั้งสามคนกลับมาที่บ้าน ยังไม่ทันถึงบ้านรั้วโย้เย้อยู่แล้วก็ถูกคนทำลายจนพัง ข้าวของในบ้านถุกรื้อค้น เสิ่นเยี่ยนฟางเห็นสองผัวเมียแซ่หวงขโมยข้าวของๆนางก็ยืนข่มอารมณ์พักนึงก่อนจะเดินเข้าไปจับสะใภ้หวงทุ่มลงกับพื้นทันที"โอ๊ยยย ฆ่าคนแล้วตาแก่นังแพศยายั่วยวนอาเขยตัวเองนางโสเภณีนี่ฆ่าคนแล้ว มาจัดการมันให้ข้าที""เจ้าๆๆ กล้าทำเมียข้าหรือนังแพศยา"หวงเฉิ

    Last Updated : 2024-12-14
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ผัวเมียการละคร

    หลังจากที่เสิ่นเยี่ยนฟางจัดการสองผัวเมียแซ่หวงเรียบร้อยแล้วก็จัดการนำผักป่ามาจัดการ ได้ผักป่ามามากมาย ชาวบ้านไม่รู้จักหลายชนิดเลยไม่มีใครมาแย่งพวกนาง เจียงเสี่ยวฮวาเองก็ไม่เคยรู้จักได้แต่ช่วยน้องสาว ก่อนจะเอ่ยถามนาง"เสี่ยวฟาง บุรุษที่ข้าเจอเมื่อเช้าคือสามีเจ้าใช่หรือไม่""อ้อเจ้าค่ะ เขาชื่อเมิ่งหย่งชวน ว่าแต่พี่หญิงคู่หมั้นของท่านเขายอมให้ทางบ้านบิดาท่านส่งท่านไปเป็นอนุผู้อื่นหรือเจ้าคะ""เฮ้อ พอท่านแม่จากไปคู่หมั้นข้าก็กลายเป็นคู่หมั้นน้องสาวลูกแม่เลี้ยงข้าทันที ข้าเองก็เพิ่งจะรู้ว่าท่านพ่อแอบเลี้ยงดูนางมานานแล้ว บุตรสาวของนางก็คือบุตรสาวอีกคนของท่านพ่อ นางอายุสิบห้ากำลังน่ารักสมวัย คู่หมั้นข้าคงพึงใจมากกว่าที่ได้แต่งกับนาง"น่ารักสมวัย เฮ้อนี่นังหนูอายุขนาดพวกหล่อนนี่ยังไม่พ้นมัธยมต้นเลยนะ คงต้องหาทางให้พี่สาวคนนี้มีที่อยู่แต่จะให้อยู่ด้วยไม่ได้ มิใช่ว่านางหึงหวงแต่พี่สาวคนนี้จะถูกคนนินทาเอาได้ เสิ่นเยี่ยนฟางที่ตอนนี้ล้างผักป่าเรียบร้อยก็นำมาผึ่ง คว้าจอบเล็กมาถางหญ้าบริเวณบ้าน บ้านนี้มีพื้นที่หลายหมู่พอให้ปลูกผักกิน เมื่อเช้าเมิ่งหย่งชวนบอกนางว่าจะไปเอาที่ดินคืน ที่ดินของเขามีกี่หม

    Last Updated : 2024-12-14
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ทวงคืนที่ดิน1

    เมิ่งหลงไม่ได้ยินสองผัวเมียปรึกษากันแต่เขาเองก็เห็นใจเมิ่งหย่งชวนจริงๆ บ้านน้องรองช่างละโมบไม่รู้จักพอจริงๆทั้งห้าคนเดินไปที่แปลงนาฝั่งตรงข้ามบ้านของเมิ่งหย่งชวน มีหญ้าขึ้นรกทึบเพราะบ้านใหญ่ไม่ใส่ใจดูแลและทำกิน พวกเขาจ้องจะขายมันให้เศรษฐีวั่น แต่บังเอิญเมิ่งหย่งชวนกลับมาพอดีจึงไม่สามารถขายได้ ยิ่งเขามีตำแหน่งซิ่วไฉยิ่งยากขึ้นไปอีกที่ดินตรงนี้เสิ่นเยี่ยนฟางเพิ่งเดินสำรวจเมื่อเช้านี้ มีของดีอยู่ไม่น้อย แต่ชาวบ้านไม่รู้จักในพืชผักเหล่านั้น ในเมื่อเป็นที่ดินของเมิ่งหย่งชวนนางก็มีสิทธิ์ เงินจ๋ารอเจ๊ก่อนนะ ฉันอยากค้าขายหาเงินแล้วแต่ผัวมันหวงไม่ให้ออกนอกบ้านเดี๋ยวให้มันไม่อยู่ก่อนแม่จะขุดทองให้เกลี้ยงเลยฮ่าๆๆๆเมื่อสำรวจเรียบร้อยทุกคนก็พูดคุยกันเล็กน้อย จนกระทั่งเมิ่งหย่วชวนหันมาถามภรรยาก็เห็นนางยืนตาลอยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จึงเข้าไปหาพร้อมกับกระซิบถาม"เสี่ยวฟางดีในอะไรหรือบอกข้าได้ไหม""อ้อ ไม่มีอะไรแค่ดีใจที่จะมีที่ดินไว้ปลุกผักกิน เออนี่ท่านพี่ข้าอยากปรึกษาเรื่องพี่เสี่ยวฮวาสักหน่อยน่ะ นางถูกบ้านบิดาขายจะให้ไปเป็นอนุขุนนาง แต่นางหนีมาได้ข้าเกรงว่าพวกเขาจะมาตามนางกลับไป มีวิธีให้นางไม่ต้องถ

    Last Updated : 2024-12-14
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   งอนที่เมียไม่หึง

    สุดท้ายพวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ ที่ดินแปดสิบหมู่จึงคืนกลับไปยังเมิ่งหย่งชวน ทั้งหมดกลับไปแล้วเมิ่งอี้กัดฟันแน่น มองตามเมิ่งหย่งชวนไปด้วยแววตาอาฆาตแค้น ก่อนจะเอ่ยกับท่านปู่ของตน บิดาเขาเมิ่งซานที่ตอนนี้นอรักษาหัวไหล่อยู่ เสิ่นเยี่ยนฟางมือหนักจริงๆ"ท่านปู่ รอมันไปเรียนที่เมืองหลวงก่อนเราค่อยเอาคืนจากนังเมียแก้ชงมัน""หึ มันมีเงินไปเรียนหรือแต่ไม่เคยเอามากตัญญูข้ากับบ้านใหญ่สักอีแปะ ไอ้สารเลว ช่างเหมือนบิดามันเหลือเกินหายจากบ้านไปหลายปีกลับมาแค่มีเงินซื้อที่ดินผืนเดียว"เมิ่งหลงเสร็จเรื่องก็กลับบ้านทันที ส่วนโจวหยวนไม่อยากกลับเขาอยากเห็นหน้าเจียงเสี่ยวฮวาอีกเลยหาเรื่องตามกลับมาด้วย เมื่อมาถึงบ้านเห็นเสิ่นเยี่ยนฟางกับเมิ่งลู่เจินกำลังทำผักดอง เจียงเสี่ยวฮวากำลังนวดแป้งเพราะน้องสาวบอกว่าจะห่อเกี๊ยวแฮ่มๆๆ!!แค่กๆ!! อะหึ่มๆ!! เมิ่งหย่งชวนนั่งลงกระแอมไม่หยุดสักทีจนเสิ่นเยี่ยนฟางเงยหน้ามามองเขาก่อนจะก้มหน้าทำงานในมือต่อ คนตัวโตงอนที่เมียไม่สนใจจึงลุกเดินเข้าห้องแสร้งไอหนักๆ จนเมิ่งลู่เจินเป็นห่วงพี่ชาย"พี่สะใภ้พี่ใหญ่คงเจออากาศเย็นเพราะไปข้างนอกมากระมังขอรับ"เสิ่นเยี่ยนฟางวางงานในมือก่อนจะพยักห

    Last Updated : 2024-12-14
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ข้ายังไม่มีสาวใช้ส่วนตัว

    เสิ่นเยี่ยนฟางที่เดินออกมาจากบ้านพร้อมกับเมิ่งหย่งชวนก็มานั่งลงที่แคร่หน้าบ้าน คนติดตามของโจวหยวนถูกสั่งให้กลับไปก่อน ตอนเย็นค่อยมารับเขาอีกที"ใต้เท้าโจว ท่านดูคล่องแล้วเสียจริงๆนะเจ้าคะ""อ้อฮูหยิน สมัยตอนเด็กข้าเคยช่วยท่านแม่บ่อยๆน่ะ อีกอย่างที่ผ่านมาชีวิตไม่ใช่ว่าสบายนักต้องขยันถึงจะสามารถอยู่รอดได้""ท่านให้เกียรติเกินไปแล้วเจ้าค่ะ เรียกข้าน้อยว่าเยี่ยนฟางเฉยๆก็ได้"มีบางคนเริ่มไม่พอใจเสียแล้วทั้งคู่สบตากันไปมา เอ่ยวาจาเชือดเฉือนกันทางสายตา"อย่ามาทำสนิทกับเมียข้านะตาแก่โจว หึชีวิตไม่สบายอะไรของเจ้า มิใช่ว่าเจ้าเป็นคุณชายรองบุตรของเสนาบดีโจวหยางชุ่นหลานรักของอัครเสนาบดีโจวเผยหรอกหรือ หลอกลวงผู้ใดกันตาเฒ่า""รองแม่ทัพ ท่านจะหวงฮูหยินเกินไปไหม ข้าบอกชีวิตไม่ง่ายแต่ไม่ได้บอกว่าข้ายากจนนี่""หึตาแก่ อย่ามาเจ้าเล่ห์ ท่านต้องการอะไรจากเมียข้า"โจวหยวนไม่สนใจคนที่กำลังหน้าบึ้ง แต่หันไปเอ่ยกับเจียงเสี่ยวฮวา"แม่นางเจียง เจ้ายังไม่มีที่ไปใช่หรือไม่หากข้าอยากช่วยเหลือเจ้า ไม่ทราบว่าเจ้าจะว่าอย่างไร""ใต้เท้า ท่านหมายความว่าอย่างไรเจ้าค่ะ""คือข้าเพิ่งย้ายมาจากเมืองหลวงมารับตำแหน่งเจ้าเมือง

    Last Updated : 2024-12-14
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ลักหลับเมีย

    เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยเสิ่นเยี่ยนฟางก็ลงมือทำมื้อเย็น นางห่อเกี๊ยวแม้ว่าไม่มีผักสด แต่นางเดินตามหาผักป่าเมื่อเช้าได้ผักจี้ฉ่ายมาหลายกำ อีกทั้งยังเจอต้นหอมป่าตอนที่ดายหญ้าหน้าบ้านอีกด้วย ลำธารตีนเขานางจับปลาได้สามตัวจึงนำหมักเกลือกับเครื่องเทศแล้วไปเด็ดใบบัวมาห่อก่อนจะพอกด้วยดินเหนียวนำไปซุกในกองถ่านโจวหยวนอยู่กินมื้อค่ำด้วย คนบ้านเมิ่งไม่กล้ามาหาเรื่องเพราะได้ยินว่าท่านเจ้าเมืองสนิทกับเมิ่งหย่งชวนมากนัก เพราะเขาเป็นซิ่วไฉจึงทำให้หมู่บ้านสี่สิบลี้มีชื่อเสียงไปด้วย เมิ่งหลงผู้นำหมู่บ้านถูกเชิญมากินมื้อค่ำพร้อมกับหิ้วสุรามาด้วยสองไห ท่านปู่เก้าเอาโม่หินมาส่งแล้ว เสิ่นเยี่ยนฟางที่นั่งกินข้าวกับเจีงเสี่ยวฮวาและเมิ่งลู่เจินนั่งฟังบุรุษสนทนากันเงียบๆ เมิ่งหย่งชวนดื่มมากนักจนนางต้องเดินไปหา คว้าจอกเหล้าออกจากมือเขา"ขออภัยที่เสียมารยาทเจ้าค่ะ ใต้เท้า ท่านปู่หลงแต่ว่าท่านพี่ป่วยอยู่ข้าไม่อยากให้เขาดื่มสุรามากนัก อีกสามเดินต้องไปเมืองหลวงถึงเวลานั้นหากอาการกำเริบป่วยเรื้อรังจะทำให้พลาดการเข้าสอบอีก ข้าไม่อยากให้การทุ่มเทของเขาเสี่ยเปล่าไปอีกครั้งเจ้าค่ะ ""อืม ถ้าเช่นนั้นพวกเรากลับกันเถอะ อ้อ

    Last Updated : 2024-12-15
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   รวบรัดเมียเข้าหอ

    มือหนาปลดกางเกงคนตัวเล็กออกไปทางปลายเท้าก่อนจะคลึงเกสรเม็ดใหญ่ที่เด่นออกมาตอนที่เขาจับขานางแยกออก เขาเขี่ยไปมาจนร่างระหงที่หลับอยู่บิดไปมาเสิ่นเยี่ยนฟางกำลังฝันนางฝันรุนแรงกว่าทุกครั้ง ได้แต่ร้องอื้อๆเพื่อคลายความเสียวอยากตื่นก็ไม่ได้ จนกระทั่งนิ้วยาวเรียวเข้าไปด้านในที่อ่อนนุมของนางเมิ่งหย่งชวนเร่งจังหวะชักนิ้วเข้าออก มีเสียงครางแสนหวานไม่นานก็หวีดร้อง สะโพกงามที่ร่อนเด่นทิ้งลงที่นอน หน้าท้องกระตุกเกร็งแต่ครั้งนี้เสิ่นเยี่ยนฟางตื่นจนได้ เพราะนางสุขสมรุนแรงเกินไป เมิ่งหย่งชวนจ้องตา ให้ตายเขาลืมไปว่านางอาจคลายจุดได้เองหากนางถึงสวรรค์"เจ้า ไอเด็กบ้าเจ้าลักหลับข้าจริงๆด้วยเมิ่งหย่งชวนข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายเลย""ชู่ อย่าเสียงดังสิมีทั้งเด็ก ทั้งสตรีที่ยังไม่แต่งงานเดี๋ยวพวกเขาตื่นนะ""อย่ามาเจ้าเล่ห์เจ้ามัน อื้ออออ"เขาไม่ยอมให้นางพูดอะไรอีก ฉกริมฝีปากของตนลงมาแนบริมฝีปากนางบดขยี้ให้นางยอมรับเขา ไม่นานเสิ่นเยี่ยนฟางก็เผลออ้าปากในที่สุดลิ้นร้อนชื่้นของเมิ่งหย่งชวนก็กระหวัดรัดลิ้นเล็กไว้ ก่อนจะสำรวจทั่วทั้งโพรงปากกวาดเอาน้ำหวานมาทั้งหมดใบหน้าเลื่อนลงต่ำจับหัวเข่ามนแยกออก นางสะอาดจริงๆ สีชม

    Last Updated : 2024-12-15

Latest chapter

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ท่านพ่อท่านแม่ของเด็กทั้งสาม

    ห้าวันต่อมาจ้าวเหลียนซินเดินเล่นหมู่บ้านนั้นเข้าออกหมู่บ้านนี้จนกระทั่งวันนี้นางเห็นทหารเริ่มจัดตกแต่งจวนด้วยผ้าแพรสีแดง โคมไปถูกประดับสว่างไสวไปทั่วบริเวณ ดรุณีน้อยวิ่งมาหาเสิ่นเยี่ยนฟางที่นั่งอยู่ นางมาถึงก็นั่งลงข้างๆ"พระชายาข้าอยากกินหม้อไฟอีก ท่านทำอร่อยที่สุดเลย""ได้เพคะ เอาไว้หม่อมฉันจะทำถวายเย็นนี้ดีหรือไม่เพคะ""อืม..ได้ว่าแต่งานแต่งของท่านกับจวิ้นอ๋องอีกห้าวันใช่หรือไม่""เพคะ..องค์หญิงเก้าอยู่ที่นี่ทรงมีอันใดขัดข้องหรือไม่เพคะ สะดวกสบายดีหรือเปล่า""เหอะ ดีทุกอย่างแหละ ยกเว้นท่านอาจารย์จอมงี่เง่าขี้บ่นของข้านั่นแหละ หึ น่าเบื่อ"เสิ่นเยี่ยนฟางหัวเราะเบาๆ นางส่งเมิ่งเสี่ยวเย่าให้กับสาวใช้ก่อนจะรับเมิ่งฮ่าวเฉินมา เจ้าตัวน้อยอ้าปากกินโจ๊กที่มารดาป้อนอย่างอร่อย จ้าวหลานขออุ้มเมิ่งเสี่ยวเย่า สาวใช้มองหน้าพระชายาของตน เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้าให้สาวใช้จึงส่งเสี่ยวเย่าให้กับจ้าวเหลียนซิน นางเล่นกับเมิ่งเสี่ยวเย่า หยอกล้อเขา จนเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นสีหน้านางเศร้าลงเล็กน้อย อดไม่ได้จึงเอ่ยถาม"องค์หญิงเก้า ทรงเป็นอะไรไปหรือเพคะ เหตุใดทำหน้าเศร้านัก""เฮ้อ พระชายา ข้าไม่ขอปิดบังข้าเหงา ข

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ทำไมถึงเหมือนรูปปั้นในศาลเจ้าเหลือเกิน

    เมิ่งลู่เจินที่นั่งอยู่ไม่ได้ยินพี่ชายเดินมาหา เมิ่งหย่งชวนเดินจนมาถึงตัวเขาถึงรับรู้ เมิ่งลู่เจินเอ่ยปากขึ้นก่อน"พี่ใหญ่...ข้า..เอ่อ..ข้า""เจ้าไปหานางใช่หรือไม่อาเจิน ตอบพี่มาเถอะ""ขอรับ ข้าเป็นห่วงนาง อีกอย่างอยากไปส่งข่าวเรื่องซีฮวนกับหานเซียงด้วย ว่าพวกเขาสบายดี""ช่วงนี้พี่ต้องใกล้ชิดเด็กสองคนนั้นมากหน่อย มิเช่นนั้นพี่สะใภ้ของเจ้าจะเหนื่อเอาได้ ซีฮวนเองก็เอาแต่พี่สะใภ้เจ้า ดีที่ยอมนอนกับเสี่ยวอิง แต่ไม่ยอมเรียกบิดาพวกเราว่าท่านพ่อทั้งสองคนกลายมาเป็นบุตรชายบุตรสาวข้ากับพี่สะใภ้เจ้าแทน""กว่าจะกลับเมืองหลวงอีกสามเดือน ข้าจะช่วยท่านแบ่งเบาเองขอรับพี่ใหญ่""อืม อีกสิบวันข้าจะจัดงานแต่งงานของข้ากับพี่สะใภ้เจ้า"เมิ่งลู่เจินยิ้มให้พี่ชาย พี่สะใภ้ของเขาสมควรได้รับสิ่งดีๆ นางทำเพื่อเขาสองคนพี่น้องมาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่แต่งเข้ามาจนกระทั่งวันนี้ นางเป็นคนอ่อนโยนเสมอต้นเสมอปลายยิ่งนัก เว้นแต่ใครทำให้นางโกรธ เพราะว่าผลลัพภ์หากนางโกรธมักจบไม่ดีสักคน"องค์หญิงเก้าอยากไปเที่ยวเล่น ในฐานะอาจารย์เจ้าควรไปดูแลนาง อาเจินนางเพิ่งอายุสิบสี่เท่านั้น อาจซุกซนไปบ้าง เจ้าก็อย่าได้บึ้งตึงใส่นางนักเลย"

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   เสด็จพ่อเสด็จแม่นับว่าอ่อนโยนไหมเพคะ

    เสิ่นเยี่ยนฟางที่กำลังทำบัญชีอยู่ในห้องก็วางลูกคิดลงก่อนจะออกมา นางอุ้มเมิ่งหานเซียงออกมาด้วย คู่แฝดอยู่กับสาวใช้ เจ้าตัวน้อยเมิ่งเสียวเถาตื่นลืมตามามอง หึ ภูตินกยูงกับภูติจิ้งจอกกำลังจะมา พวกพี่ๆกำลังจะได้ไปเกิด แต่นางต้องอยู่กับไอ้นกแร้งตัวเหม็นนั่นอีกเป็นปี เฮอะ รู้เช่นนี้ยังไม่กลายร่างก็ดีเห็นหน้าบุตรสาวบอกบุญไม่รับก็ได้แต่แปลกใจก่อนจะเอ่ยถาม"เป็นอะไรไปเสี่ยวเถาคนเก่งของแม่หื้ม""พวกพี่ๆกำลังจะได้ไปเกิดในครรภ์เสด็จแม่แล้ว แต่ลูกยังต้องรออีกเจ้าค่ะ"" ก็ยังมีพี่เสี่ยวเฟิงกับพี่เสี่ยวเหอและเสี่ยวอิงอยู่กับลูกไง เอาล่ะๆเด็กดีของแม่ ท่านอามาแล้วลูกจะตื่นนอนสักนิดแล้วไปหาท่านอาหรือไม่ ทำหน้าห่อเหี่ยวเช่นนี้""เฮ้อ..ท่านตาเจ้าที่ไปไหนกันแน่ ลูกไม่มีคนทะเลาะด้วยมันรู้สึกเบื่อเพคะ""เสี่ยวเถาเด็กดี เป็นเด็กต้องเคารพผู้ใหญ่ หากท่านตากลับมาลูกต้องหัดอ่อนหวานเป็นสตรีมากว่านนี้ จะเอ่ยวาจารุนแรงหรือตั้งท่ามีเรื่องตลอดเวลามิได้ รู้หรือไม่ แม่ออกไปหาท่านอาก่อน ลูกไม่อยากไปก็นอนต่อเถอะ"มารดาเดินออกจากห้องไปแล้ว สาวใช้อุ้มหานเซียงแต่นางกอดคอมารดาแน่นจนในที่สุดเสิ่นเยี่ยนฟางก็ต้องอุ้มไปด้วย เมิ่

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   กลับถึงบ้าน

    ตอนนี้เมิ่งลู่เจินเข้าเขตหมู่บ้านสี่สิบลี้เรียบร้อยแล้ว เขาตื่นก่อนคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ข้างๆเมิ่งลู่เจินที่พยายามจะลุก แต่กลับถูกแขนและขาเพรียวเล็กกอดก่ายเขาเอาไว้ทั้งตัว เขาพยายามที่จะแกะออก แต่พอเขาแกะออกนางก็กลับมากอดเขาอีกเมิ่งลู่เจินถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจปลุกจ้าวเหลียนซิน"องค์หญิงเก้า....ทรงตื่นได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ'"อืม....รำคาญจะปลุกอะไรนักหนาคนจะนอน""องค์หญิง.....จะทรงนอนต่อกระหม่อมไม่ว่า แต่ทรงปล่อยกระหม่อมก่อน จะทรงกอดกระหม่อมอีกนานไหมพ่ะย่ะค่ะ"ได้ผลทันทีที่สิ้นคำว่านอนกอดเขา จ้าวเหลียนซินก็ลืมตาทันที นางจึงรู้ว่าแขนเรียวกอดเขาเอาไว้ ส่วนขาก็ก่ายเขาไม่อีกเช่นกัน นางหน้าแดงจนถึงใบหู น่าอายจริงๆเลย ก่อนจะทำโมโหกลบเกลื่อนคนตัวโต"หมะ มะ เมิ่งลู่เจิน...นี่มันรถม้าของข้านี้ จำได้ว่าเจ้าจับข้าโยนใส่รถม้าคันเล็กเท่ารูหนู เหตุใดข้ามาอยู่รถม้าตนเอง เจ้าๆๆ เจ้าล่วงเกินอะไรข้าบอกมานะ""องค์หญิง..กระหม่อมเห็นว่าทรงบรรทมไม่สบายพระวรกายจึงอุ้มมานอนที่นี่เพราะปลุกก็แล้วเขย่าก็แล้วมิทรงตื่น หลังจากมาถึงก็กอดก่ายกระหม่อมเอาไว้ จนไปไหนไม่ได้ พระองค์ว่าเช่นนี้ใครล่วงเกินผู้ใดกันแน่พ่ะย่ะค่ะ

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   จอมวุ่นวายมาถึงแล้ว

    ขบวนของเขาเดินทางมาเรื่อยๆในที่สุดก็มาถึงที่หมาย เขาต้องรอคนเจ้าปัญหาที่นี่ นัดกับคนของนางไว้อีกสามวัน ช่วงเวลานี้เขาเดินสำรวจหาอะไรฆ่าเวลาจนกระทั่งมาถึงที่คนกำลังเล่นพนันขันต่ออยู่ เสียวลั่นและหนึ่งในเสียงนั้นเขาจำได้ดี องค์หญิงเก้าจ้าวเหลียนซิน"เฮ้ๆๆ..ข้าบอกแล้วว่าเจ้าตัวนี้ลักษณะดีอย่างไรก็ชนะพวกเจ้าไม่เชื่อข้าเอง มาๆข้าชนะพนันครั้งนี้จ่ายมาๆ"เฮ้ย..ไอ้คนต่างถิ่นกล้ามาล้วงคอข้าถึงที่นี่เลยหรือไม่จ่ายโว้ย พวกเราจัดการให้ไอ้หน้าอ่อนนี่มันรู้สิว่ามาหาเรื่องในถิ่นข้าจะเป็นอย่างไร""เว้ๆๆ..ขี้แพ้ชวนตีนี่หว่า สุนัขของพวกเจ้าแพ้พนันไม่ยอมจ่ายเงินตำลึงยังจะมาหาเรื่องคนอีก อากวนจัดการพวกมันสิเอาให้หมอบเลย"อัธพาลคุมบ่อนสุนัขตรงรี่เข้ามาจัดการกับจ้าวเหลียนซินแต่นางไม่สนใจนางสั่งองครักษ์เงาของท่านอารองของนางให้จัดการพวกมัน กระทั่งคนคุมบ่อนนอนร้องโอดโอย จ้าวเหลียนซินก็คว้าแส้ขึ้นมาก่อนจะหวดลงไปที่ร่างของพวกมัน แต่ยังไม่ทันที่แส้จะถึงตัวก็มีคนมาจับปลายแส้เอาไว้ จ้าวเหลียนซินที่เหวี่ยงแส้ไม่ได้ก็หันกลับมาหาคนที่กล้ามากระตุกหนวดนางพอเห็นเว่าเป็นใครหน้าจึงงอง้ำกว่าเดิมก่อนจะเอ่ยออกมา"นี่เมิ่งลู

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ข้าคิดถึงท่าน

    หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยเมิ่งลู่เจินพร้อมกับหวังเฉิงและหวังจิ่วรวมถึงองครักษ์อีกหกนายก็เดินทางไปเมืองเหยียนเพื่อรับองค์หญิงเก้าจ้าวเหลียนซิน นางจะมาใช้ชีวิตที่นี่สามเดือนเพื่อเรียนรู้วิถีชาวบ้าน โจวหยวนให้เหตุผลกับโจวกุ้ยเฟยว่า อนาคตจะต้องแต่งงานกับเมิ่งลู่เจิน ควรมาเรียบนรู้นิสัยกันและกัน และวิถีชีวิตหากท้ายที่สุดเด็กสองคนมิอาจคล้อยตามกันได้ก็อาจจะให้พวกเขาตัดสินใจเรื่องคู่ครองเองเมิ่งลู่เจินขึ้นบนหลังม้าเขามิได้นั่งรถม้าแต่อย่างใด ในเมื่อนางอยากมาลำบากก็ให้ลำบากเสียให้พอ เสิ่นเยี่ยนฟางมองดูน้องสามีที่ควบม้าออกจากตำหนักไปก็ถอนหายใจจนเมิ่งหย่งชวนเดินมาถึงเขาสวมกอดนางก่อนจะเอ่ยถาม"น้องหญิงเจ้าถอนหายใจเรื่องอันใด หากเป็นอาเจินอย่ากังวลเลยเขาไม่เป็นอันใดหรอก""ท่านอ๋อง..ทรงเชื่อเรื่องเกลียดสิ่งใดมักได้สิ่งนั้นหรือไม่เพคะ""หืม..หมายความว่าอย่างไรกัน""ก็น้องชายของเราเกลียดองค์หญิงเก้าหนักหนา หม่อมฉันจะรอดูว่าคนที่ปากบอกรำคาญ รังเกียจอนาคตจะเดินตามเมียต้อยๆหรือไม่ เหมือนคนแถวนี้เมื่อก่อนไงหล่ะเพคะ อื้อ"เมิ่งหย่งชวนรั้งร่างบางมาหาก่อนจะจับปลายคางมนแล้วก้มลงมาจุมพิตนาง เสิ่นเยี่ยนฟางต

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   เลี้ยงด้วยความรักพวกเขาก็จะตอบแทนด้วยความรัก

    เสิ่นเยี่ยนฟางหันหลับมาหาคนที่เอ่ยกับนางก่อนจะช่วยรับเสื้อคลุมที่เขาถอดออก เมิ่งหย่งชวนรั้งเอวบางมากอด ก่อนจะโน้มตัวลงมาจุมพิตแก้มชมพูระเรื่อของนาง เสิ่นเยี่ยนฟางโอบเอวหนาสามีไว้ นางซบหน้ากับแผงอกของเขาก่อนจะเอ่ย"ท่านอ๋อง...เมิ่งซีฮวนใบหน้าคล้ายอาเจินมากนักเพคะ""อาเจินเหมือนกับนาง ซีฮวนกับเซียงเอ๋อร์ก็คล้ายนาง เด็กสองคนจึงมีหน้าตาคล้ายกับอาเจิน ส่วนตัวพี่เหมือนท่านพ่อไม่เหมือนนาง""สามีของหม่อมฉัน ทรงอภัยนางได้หรือยังเพคะ ท่านอ๋องหากยังทรงคิดแค้นใจคนที่จะเจ็บปวดเป็นทุกข์ก็คือพระองค์เองนะเพคะ"เมิ่งหย่งชวนจับไหล่บางดันออกเบาๆ นิ้วยาวแตะปลายคางมนให้เงยหน้ามองสบตากับเขา ก่อนจะก้มลงไปจุมพิตนางจนพอใจเมื่อถอนจุมพิตออกมาจึงเอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เสี่ยวฟางของพี่ ..เรื่องทุกอย่างพี่ล้วนฟังเจ้า ยามนี้พี่ไม่ติดใจใดๆกับนางแล้ว พี่เองไม่อยากทุกข์ใจและที่สำคัญพี่ไม่อยากให้เจ้าต้องมาคอยกังวลเกี่ยวกับพี่จนตัวเองทุกข์ใจไปด้วยเช่นนี้""ดีแล้วเพคะ หากยังทรงปล่อยวางไม่ได้จะทำให้พระองค์ต้องหม่นหมอง ท่านพ่อเองก็ด้วย อาเจินแม้ว่าปากจะไม่พูด แต่ก็มิใช่ว่าจะไม่รู้สึก หากพระองค์ทรงปล่อยวางได้ก็เท่ากั

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   เตรียมไปรับองค์หญิงเก้า

    หลังจากปฏิบัติการปั๊มลูกของเสิ่นเยี่ยนฟางเรียบร้อยแล้วนางก็นอนหมดแรง กระทั่งสามวันผ่านไปจางลี่กลับมาทำงานอีกครั้งโรงงานผลไม้อบแห้งเปิดแล้ว เมิ่งวหย่งชวนสั่งให้สร้างตำหนักเพิ่ม เขาอยากมีลูกกับนางหลายๆคน ขณะที่เขากำลังยืนคุมงานน้องชายก็เดินมาหา"พี่ใหญ่ขอรับ""อืม..ว่าอย่างไรอาเจิน เหตุใดทำหน้าตาเหมือนมีเรื่องหนักใจ""องค์หญิงเก้ากำลังเดินทางมา ข้าต้องไปรับนางที่ตำบลหยาง ไม่รู้ว่านางจะมาวุ่นวายทำไม แค่นี้ยังสร้างปัญหาให้คนอื่นไม่พอหรืออย่างไร"เมิ่งหย่งชวนยกมือหนาลูบศีรษะน้องชายเบาๆ เขายังไม่รู้ตัวเองว่าถูกเลือกให้เป็นสามีองค์หญิงเก้า และเมื่อนางปักปิ่นครบหนึ่งปี ทั้งคู่ก็ถึงเวลาแต่งงานกัน ดูท่าใต้เท้าโจวคงแนะนำโจวกุ้ยเฟยให้บุตรสาวนางเดินทางมา เพื่อได้ใช้ชีวิตและศึกษานิสัยใจคอกันและกัน เมิ่งหย่งชวนเอ่ยแกน้องชาย"อาเจิน..องค์หญิงนางคงเหงา เจ้าลองดูสิฝ่าบาทมีสนมมากมายเท่าไหร่ มีโอรสธิดามากมายเพียงไร นางมีพี่น้องมากมายแต่กลับหาจริงใจได้สักกี่คน""พี่ใหญ่ขอรับคือว่าข้า...""เอาเถอะ เจ้าแก่กว่านางหนึ่งปีถือเป็นพี่ชายนางก็แล้วกัน เอ็นดูนางสักหน่อยก็ไม่เสียหาย อีกไม่นานพวกเจ้าก็..... อะแฮ่ม เอ

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   จ้าวบ่าวที่อาภัพ

    เมิ่งหย่งชวนจูบนางอ้อยอิ่งอีกครั้งก่อนจะจ้องตา คนตัวเล้กรู้ดีว่าเขายังไม่อิ่มจึงพยักหน้าให้ บทรักเริ่มอีกครั้ง เสียวครางแสนหวานดังทั่วห้อง จนกระทั่งสองชั่วยามผ่านไปทั้งคู่จึงได้นอนกอดกัน พอดีกับคู่แฝดได้เวลาให้นมพอดี ทางด้านอีกห้องแรงดึงดูดส่งมาถึงเสี่ยวฮวา เสี่ยวเฟิงและเสี่ยวเหอ ทั้งสามลุกขึ้นมามองหน้ากันพวกนางกำลังจะได้ไปเกิดแล้ว เสี่ยวเถาเบ้ปากก่อนจะบ่น"พวกพี่จะได้ไปเกิดพร้อมกัน หึ ทิ้งข้าไว้กับไอ้นกแร้งตัวเหม็นสองคน""น้องหก..เจ้าอย่างอแงไปเลย ท่านแม่คลอดพวกพี่ได้หกเดือนก็จะตั้งครรภ์เจ้าเช่นกัน รออักนิดเถอะ"เสี่ยวเหอเอ่ยแก่น้องสาว เสี่ยวเถาล้มตัวลวงนอน เมิ่งหานเซียงที่ตอนนี้ตีกรรเชียงไปทั่วเตียงจนพี่ๆทั้งสี่อ่อนใจ นอนดิ้นอะไรขนาดนั้นกันนะเจ้าตัวน้อยเช้าแล้วเช้าแล้วเข้าปลายยามเฉินจะต้องไปจวนสกุลจางเพื่อเก็บของกลับบ้าน ยังมีของขวัญที่ต้องนำไปให้ฮูหยินน้อยอีกด้วย ตอนนี้เมิ่งเสี่ยวหว่านคือฮูหยินน้อยแล้ว เหลียนซิ่วเอ๋อร์เดินไปเรือนหลังเก่าเพื่อเรียกอาหญิงของนางให้ไปด้วยกัน แต่กลับเจอเพียงหวังเฉิงที่ยืนอยู่หน้าเรือน"อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะใต้เท้าหวัง""อ้อ หลานภรรยาเจ้ามีเรื่องอันใดหรือ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status