เข้าสู่ระบบแชร์
ใครเขาละเมอแบบท่านกัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-12 21:22:24บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตกาลบันดาลรัก บัณฑิตที่ยอมขายศักดิ์ศรีจะเรียกบัณฑิตได้เช่นไร
ท่านไม่คู่ควรเอ่ยถึงบิดาข้าสิบเดือนก่อนหน้าเมิ่งหย่งชวนกำลังอ่านตำราในที่พักของบัณฑิตเนื่องจากอีกสามวันจะเป็นวันเข้าสอบจริง สองวันก่อนหน้าเขาได้ทำการสอนให้เหล่าบัณฑิตด้วยกันจนหนึ่งในคนที่ร่วมสอบปีนี้เกิดริษยา ตกดึกก็มีคนมาเคาะประตูห้องพอเขาเปิดออกมาก็พบกับชายชราที่เขาไม่มีวันลืมใบหน้านั้นได้เลยก๊อกๆๆๆเมิ่งหย่งชวนเปิดประตูก็เห็นคนสองคนยืนอยู่ คนหนึ่งเป็นชายวัยกลางคนส่วนอีกคนเป็นชายชรา เมิ่งหย่งชวนถอนหายใจก่อนจะเอ่ยปาก"พวกท่านมีอะไรหรือไม่ขอรับ ข้าน้อยเป็นเพียงบัณฑิตเท่านั้น มิทราบว่าจะให้ช่วยเหลือสิ่งใด""บัณฑิตเมิ่งข้าคือจางฮั่นรองใต้เท้ากรมอาญา และนี่คือใต้เท้าลู่หานอำมาตย์ซ้ายวันนี้มีเรื่องอยากคุยกับเจ้า จะเชิญข้าเข้าไปได้หรือไม่""อ้อใต้เท้าทั้งสองเชิญขอรับ"สามคนเข้ามาในห้อง ลู่หานใช้สีหน้าดูถูกเขา แม้แต่เก้าอี้ยังเขาไม่อยากนั่ง ช่างต่ำต้อยเสียจริงๆ"บัณฑิตเมิ่ง ข้ามีน้องชายคนนึงแม้ว่าเรื่องนี้ไม่ควรเอ่ยปาก แต่ข้าอยากให้เจ้าไม่ลงสอบในอีกสามวันข้างหน้าได้หรือไม่""ใต้เท้าจางเอ่ยสิ่งใดกันข้าน้อยไม่เข้าใจขอรับ ข้าเดินทางมาไกลหวังการสอบครั้งนี้มากนักก็เพื่อครอบครัวของข้า หากไม่สอบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ลิขิตกาลบันดาลรัก ท่านไม่คู่ควรเอ่ยถึงบิดาของข้า
เขายากจนยิ่งกว่าอะไร เสื้อผ้าที่ซีดจนหาสีเดิมไม่ได้ คนในโรงเตี้ยมดูถูกเขาด้วยสายตา ในที่สุดเขาก็ขึ้นมายังชั้นสอง ในห้องรับรองมีคนนั่งรออยู่แล้ว คนอื่นๆล้วนถูกไล่ออกไปหมด มีเพียงเขาและนางเท่านั้นสตรีวัยสามสิบกว่าช่างงามสง่ายิ่งนัก นางจิบชาก่อนจะเรียกชื่อเขา"หย่งเอ๋อร์ มานั่งนี่สิไม่เจอเจ้านานโตมากแล้ว เจินเอ๋อร์เล่าเขาเป็นเช่นไรบ้างโตมากหรือยัง""ฮูหยินท่านนี้ ท่านรู้จักข้าหรือขอรับ จำได้ว่าเราไม่เคยพบกัน"น้ำตาของลู่ซินค่อยๆไหล ออกมาเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"เจ้าอย่าเป็นเช่นนี้ได้ไหม มิใช่แม่อยากทอดทิ้งพวกเจ้า แต่หากไม่กลับมาตระกูลท่านตาเจ้าจะเดือดร้อน หย่งเอ๋อร์ท่านพ่อเจ้าเล่าเขาสบายดีหรือไม่""ฮูหยิน ท่านแม่ข้านางตายไปนานแล้ว ตายไปเมื่อห้าปีก่อน ส่วนท่านพ่อข้าเป็นหรือตาย มิใช่ว่าพวกท่านรู้ดีที่สุดหรอกหรือ ข้าขอตัวก่อน""หย่งเอ๋อร์ นั่งกับแม่สักหน่อยเถอะ คิดถึงเจ้าเหลือเกิน ดื่มชากับแม่ก่อนค่อยไปได้ไหม"เมิ่งหย่งชวนได้กลิ่นยาในชานานแล้ว หึ แม่หรือมีมารดาที่ไหนวางยาพิษบุตรตนเอง เมิ่งหย่งชวนหยิบถ้วยชาขึ้นมากรอกปากตนเองก่อนจะเขวี้ยงถ้วยลงพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆมือหนาคว้ามือบางขึ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ลิขิตกาลบันดาลรัก มารดาเจ้ายังไม่พร้อมพ่อคงต้องใจร้าย
เมิ่งหย่งชวนที่ตอนนี้คิดถึงเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนก็กำหมัดแน่น เขาจะเหยียบมันให้จมสกุลลู่ตัวดี สกุลจางที่น่ารังเกียจยี่สิบปีก่อนท่านพ่อออกจากหมู่บ้านไปเปิดสำนักคุ้มภัยของตนเอง วันนึงคุ้มครองสินค้าให้สกุลกับลู่จนได้พบนางสตรีโลเลคนนั้นจากนั้นทั้งคู่มีสัมพันธ์กันอยู่กินด้วยกันจนมีเขาขึ้นมา ท่านพ่อมีวรยุทธและสอนวรยุทธให้เขาจนเก่งกล้าจากนั้นบิดาของนางใต้เท้าลู่ ลู่หานก็ตามาจนเจอพวกเขา และบังคับจะเอาบุตรสาวคืนเพื่อไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับบุตรชายขุนนางด้วยกันสตรีคนนั้นนับว่างดงามมากนัก แต่นางไม่ยอมกลับ อีกทั้งตอนนั้นนางตั้งครรภ์อาเจินอยู่ บิดานางลู่หานบังคับให้นางทำลายบุตรในครรภ์แล้วตามกลับเมืองหลวงท่านพ่อกลับมาจากเดินทางไปคุ้มกันสินค้าพอดี จึงช่วยนางกับเขาไว้ได้ เห็นว่าหากรั้งอยู่เมืองหลวงอาจไม่ปลอดภัยจึงพาเมียกับลูกกลับบ้านเกิดที่เมืองเหอป๋ายจากนั้นนางคลอดน้องชายให้เขาใช้ชีวิตเช่นชาวนาเกือบห้าปี เป็นมารดาที่แสนอบอุ่นอยู่มาไม่นานก็มีคนสกุลลู่ตามหาจนเจอ เย็นวันหนึ่งบอกกับท่านพ่อว่ามีคนจากบ้านเดิมมาพบบอกว่าบิดาป่วยหนัก จึงอยากไปดูใจสักครั้งแล้วนางก็กลับเมืองหลวงจากวันนั้นนางก็ขาดการติ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ลิขิตกาลบันดาลรัก ความอบอุ่นที่นางมีให้
ส่วนเสิ่นเยี่ยนฟางที่ถุกคลายจุดสักพักก็ลืมตาขึ้นมา นางหน้าแดงให้ตายสิฝันบ้าอะไรเนี่ยนางฝันว่าเมิ่งหย่งชวนคลุกเคล้าจูบนางแถมยังดูดนมนางด้วย นี่มันฝันบ้าอะไรเนี่ย อึ๊ยยายบ้าถึงเขาจะหน้าตาดีก็เถอะแต่หล่อนจะมาคิดลามกตอนนอนไม่ได้นะ เสิ่นเยี่ยนฟางมองหน้าคนที่นอนหลับก่อนจะบ่นเบาๆ"คนโรคจิต ข้าไม่มีทางทำกับเจ้าแบบนั้นในชีวิตจริงแน่ๆ แค่ในความฝันเท่านั้นแหละตาบ้า"เสิ่นเยี่ยนฟางค่อยๆจะลุกออกไปแต่ถูกแขนแข็งแรงกอดเอาไว้ ทำให้นางที่กำลังจะก้าวข้ามเขาล้มลงนอนทับร่างสูงเมิ่งหย่งชวนพลิกนางลงใต้ร่างก่อนจะมองด้วยสายตาหยอกล้อ กระซิบเสียงรัญจวนข้างใบหูเล็กๆนั่น พร้อมกับสอดลิ้นเข้าในรูหูของนางจนเสิ่นเยี่ยนฟางถึงกับต้องกลืนน้ำลายด้วยความวาบหวิว"เสี่ยวฟางเจ้าฝันถึงข้าหรือ ไหนบอกมาสิจ้าฝันว่าอะไร เด็กดื้อไม่เช่นนั้นวันนี้ไม่ได้ลงจากเตียงนะ""อื้อ ปล่อยข้านะท่านพี่ข้าหนัก ท่านตัวใหญ่เกินไปแล้ว""คนดี..ข้าไม่ได้ใหญ่แค่ตัวนะ เจ้าอยากพิสูจน์ไหม แต่ว่าเจ้ามีระดูอยู่พิสูจน์ไม่ได้ถ้าเช่นนั้นข้าแค่ให้เจ้าดูน่าจะได้ว่าไงอยากดูหรือเปล่า""พะ พะ พอเลยนะตาบ้า ข้าจะไปหุงข้างแล้วอุ่นอาหาร นะ นะ นี่ ยะ ยะ เย็นมากแล้ว เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ลิขิตกาลบันดาลรัก นี่ข้าละเมออีกแล้วหรือ
ตอนนี้นางรู้สึกคัดๆเต้านมแปลกๆความฝันนั่นทิ้งความรู้สึกเหมือนจริงขนาดนี้เลยหรือ ให้ตายสิชาติก่อนมีแฟนก็ถูกสวมเขาก่อนแต่งงานยังไม่ทันได้คบคนใหม่ ไม่ได้เปิดซิงก็ตายเสียก่อน ความรู้สึกแบบนี้เรียกอารมณ์กำหนัดหรือเปล่านะ เฮ้อไม่คิดๆๆๆอุ่นหมูตุ๋นต่อเถอะ เดี๋ยวต้องตกลงกับสามีฟ้าประทานสักหน่อยเรื่องกินยา ขมจะตายให้กินอีกฆ่าเจ๊ให้ตายเลยดีกว่าไม่นานเมิ่งลู่เจินก็ออกมาพร้อมพี่ชาย เขาไปล้างหน้าบ้วนปากก่อนจะมานั่งข้างๆเสิ่นเยี่ยนฟาง นางทาน้ำมันให้เขาเบาๆดุเสียงเข้ม"วันหลังอย่าทำแบบนี้ อาเจินมือเจ้าเหมาะที่จะจับพู่กันมากกว่า อยากสานเครื่องเรือนพี่ไม่ว่าแต่อย่าทำจนตนเองบาดเจ็บ อีกหน่อยพี่หาเงินเจ้าไปเรียนหนังสือ พี่ชายเจ้าก็ต้องไปเรียนเช่นกัน""พี่สะใภ้ ข้าอยากสานต้นหวายที่ท่านบอกขอรับ""ฝนตกแบบนี้ขึ้นเขาไม่ได้ ทางลื่นอีกทั้งสัตว์มีพิษเยอะ รออีกสักพักเถอะ พี่จะซ่อมบ้านด้วย"เสิ่นเยี่ยนฟางทาน้ำมันให้เสร็จก็เก็บกระปุกยา ยาของหมอจ้าวนับว่าดีพอสมควร นางกำลังจะตกลงกับเมิ่งหย่งชวนแต่เขาเอ่ยมาก่อน"กินอีกสองมื้อนะเด็กดี พรุ่งนี้จะไปขอซื้อยาลูกกลอนให้"เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้าสามคนนั่งอยู่หน้ากองไฟ ด้านนอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ลิขิตกาลบันดาลรัก พวกเจ้าอยากเป็นศัตรูกับข้าสินะ
บนเขาถัวซานบุรุษวัยสามสิบกว่าคนนึงนั่งรอเมิ่งหย่งชวนอยู่ ทันทีที่เห็นก็ลุกขึ้นเอ่ยทักทาย"รองแม่ทัพ เหตุใดท่านช้านักข้าเกือบจะกลับก่อนเสียแล้ว""ภรรยาข้านางนอนยากน่ะ ใต้เท้าโจวมีเรื่องอันใดหรือ""จางถูลี่ถูกปลดจากตำแหน่งทั่นฮวาแล้ว เดิมทีเขาได้ที่หนึ่งแต่เพราะเรื่องที่ท่านส่งหลักฐานการโกงข้อสอบให้กับไท่จื่อทำให้การสอบครั้งนี้เป็นโมฆะ สกุลจางกับสกุลลู่เป็นผู้คุมการสอบครั้งนี้จึงถูกเพ่งเล็งเป็นอันดับแรกว่าพวกเขาเป็นคนลักลอบนำข้อสอบออกมา อีกอย่าหัวข้อการสอบออกโดยฝ่าบาท นี่เท่ากับตบหน้าสำนักราชบัณฑิต ตบหน้าราชครูต้วนอีกด้วย""หึ พวกเขาอยากได้ตำแหน่งขุนนางเพื่อกินรวบทั้งราชสำนัก ใต้เท้าโจวอีกสามเดือนข้าจะไปชายแดนเพื่อรับตำแหน่งแม่ทัพตะวันออกต่อจากแม่ทัพหาน เรื่องนี้อย่าให้ใครในเมืองหลวงรู้โดยเฉพาะสกุลลู่ ข้าต้องการตามหาท่านพ่อของข้าก่อน""แล้วทางด้านสกุลจางเล่าท่านต้องการทำเช่นไร""เดิมทีสกุลจางไม่ใช่ศัตรูของข้า แต่เมื่อสิบเดือนก่อนจางฮั่นกลับมาข่มขู่ข้าไม่ให้เข้าสอบ เพื่อให้น้องชายตนเองได้ตำแหน่งเขาจึงเท่ากับประกาศตัวเป็นศัตรูกับข้าไปแล้ว""รองแม่ทัพ เหตุใดท่านไม่เปิดเผยไปเลย ยอมให้บ้านให
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ลิขิตกาลบันดาลรัก ความฝันของเสิ่นเยี่ยนฟาง
เมิ่งหย่งชวนเข้าบ้านมาปิดประตูพอดีกับที่สายฝนกระหน่ำลงมา ภรรยาเขาพูดถูกต้องเร่งซ่อมแซมบ้าน พรุ่งนี้ต้องเบิกเงินของบิดาเสียแล้ว เขาต้องล้อมรั้วอิฐให้สูงกว่านี้เพื่อความปลอดภัยของทั้งคู่ เขาจะแจ้งท่านปู่ใหญ่ว่าเป็นเงินจากการที่เศรษฐีจางจ้างไปสอนบุตรชายเพื่อสอบซิ่วไฉเมิ่งหย่งชวนเหนื่อยกับการวางแผนเล่นงานศัตรูแบบที่ไม่ให้พวกเขาตั้งตัวมานานปีกว่าแล้วนับแต่วันที่ท่านอาคนนั้นบอกว่าคนสุดท้ายที่บิดาไปพบน่าจะเป็นลู่หาน เขาแทบไม่ได้นอนต้องแกล้งป่วยว่าตนเข้าสอบไม่ได้ ต้องทนคำดูถูกเหยียดหยามเพื่อให้ได้แยกบ้าน ทุกอย่างทำเขาคิดหนักไปหมดน้องชายก็ถูกรังแกจนกลายเป็นเด้กหวาดระแวง แต่เพราะเสิ่นเยี่ยนฟางเมิ่งลู่เจินถึงได้หัวเราะออกมาได้ จากที่เขาเอาแต่ก้มหน้า เขาผิดเองที่เพิกเฉยน้องชายไปเพราะความประมาท แม้จะกดดันทุกอย่างแต่พอเขานอนเคียงข้างเสิ่นเยี่ยนฟางกลิ่นกายนางกลับทำให้เขาผ่อนคลายในเรื่องทุกอย่างเมิ่งหย่งชวนอยากเอานางไปกองทัพด้วยจัง แต่เขามีเรื่องต้องไปทำให้รัชทายาทอีกทั้งต้องตามหาบิดาจึงไม่สามารถเอานางไปด้วยได้ เงินสามหมื่นตำลึงที่ต้องคุ้มครองสินค้าไปเจียงหนานนั้นคงชดเชยให้นางได้ ดูเหมือนเมียจะหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ลิขิตกาลบันดาลรัก ใครเขาละเมอแบบท่านกัน
เสิ่นเยี่ยนฟางหุงข้าวแล้วก็ต้มน้ำอุ้นให้เมิ่งหย่งชวนกับเมิ่งลู่เจินล้างหน้า วันนี้นางหุงข้าวขาว ตุ๋นไข่ นำเนื่อหมูมาผัดกับผักดองที่ซื้อมาจากตลาดวันก่อน ให้กินผักดองบ่อยๆนางคงได้ฟอกไตแน่ๆ ต้องปลูกผักกินเองแล้วแบบนี้ เมิ่งลู่เจินตื่นแล้วเขาออกมาช่วยพี่สะใภ้ ส่วนเมิ่งหย่งชวนหลับเป็นตายยังไม่ตื่นไม่ให้ง่วงได้ยังไง เมียร้องหาแต่เขาเอาแต่ป้อนนมเข้าปากเขาทั้งคืนต้องดูดนมให้เมียทั้งคืนนี่ก็ง่วงเป็นนะ เสิ่นเยี่ยนฟางเห็นว่าสายมากแล้วเขายังไม่ตื่นจึงเข้าไปปลุก คนตัวโตเอาแต่งึมงำๆ"ท่านพี่ๆ สายแล้วเจ้าค่ะตื่นได้แล้ว เห้อตื่นสักทีสิโว้ยเมิ่งหย่งชวนเจ้าจะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง กลางคืนเจ้าทำอะไรไม่หลับไม่นอนห๊ะ"ในเมื่อปลุกดีๆไม่ชอบๆแบบฮาร์ดคอแม่ก็จัดให้ไอ้เด็กบ้านนี่ เสิ่นเยี่ยนฟางเขย่าจนเขามึนเหมือนกันแรงเยอะจริงๆลุกกวางน้อยตัวนี้ เมิ่งหย่งชวนที่ปรือตามามองเมียสาวก็อมยิ้ม เวลานางโมโหมันช่างน่าดูจริงๆ ก่อนจะแกล้งละเมอคว้าเอาร่างบางลงมาหาแล้วพลิกไว้ใต้ร่างหนาของตนจมูกโด่งไซ้พวงแก้มขาว ไต่ลงมายังซอกคอนก่อนจะมาถึงไหปลาร้ามือหนาปลดสาบเสื้อนางออก อยากรู้ว่าเขาลิ้นดีแค่ในฝันไหมหรือ เดี๋ยวจะให้ได้รู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
ลิขิตกาลบันดาลรัก ข้าไม่อยากให้เขาไปเมืองหลวง
ทันทีที่หวงหย่งเหนียนกลับถึงจวนหยางซิงเหยียนก็นั่งหน้างอหงิกบนเตียงก่อนจะเอ่ยออกมา"ท่านอา ท่านยกเลิกการรับเมิ่งลู่เจินเป็นศิษย์สายตรงเถอะเจ้าค่ะ"ขอเหตุผลหน่อยได้ไหมเมียจ๋าคนดี"ปากก็พูดแต่มือกลับอยู่ไม่สุกปลดสายรัดเอวหยางซิงเหยียนก่อนจะฝังใบหน้ากับเต้าอวบอิ่ม ครอบครองดูดดื่มสลับทั้งสองจนเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเขา มือหนาปลดกระโปรงนางออก ตามด้วยชุดตนเองจับเข่าตั้งชันขึ้นฝังใบหน้ากลางร่อยหลืบที่เริ่มมีน้ำหวานหลั่งชโลมออกมา"อื้อ เสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ แต่ท่านอาเจ้าขาขอคุยเรื่องสำคัญก่อนนะเจ้าคะ อ่าห์""อืม จ๊วบๆๆ อืมหวาน" หวงหย่งเหนียนยอมละใบหน้าจากร่องรักของนางก่อนจะเลื่อนมาดูดเม็ดทับทิมสองข้างฟังนางพูดคุย"ว่ามาเถอะเมียจ๋า พี่รอฟังอยู่ อืมนุ่มหวาน อยากนอนดูดทั้งวันจริงๆเหยียนเอ๋อร์ของข้า""อืม เสียวจัง ท่านอา จ เจ้า คะ คือว่า อื้อ อูย ล ลู่ซิน ฮู หยิน ฮูหยินจางเป็นมารดาแท้ๆของเมิ่งซิ่วไฉ อ่าห์ ท่านอาหย่งเหยียนท่านรักข้าเถอะเดี๋ยวค่อยคุย ข้าต้องการท่านแล้ว อ๊าย ล ลึกไปแล้ว อืม จ จุก""เจ้าแน่นขนาดนี้ อาจะไม่ไหวเอานะคนดี โอ้วเสียวมากนักด้ามพู่กันของข้าแทบหักค่าร่องเจ้า เหตุใดเสียวเยี่ยง
ลิขิตกาลบันดาลรัก รับเป็นศิษย์ส่วนตัว
เสิ่นเยี่ยนฟางมองหน้าเมิ่งลู่เจินเขาพยักหน้าก่อนจะก้าวมาข้างหน้าคารวะหวงหย่งเหนียนด้วยท่าทีที่บุตรขุนนางชั้นสูงเท่านั้นจะทำเช่นนี้หวงหย่งเหนียนเอ่ยถามความรู้จากที่เขาเรียนมาเมิ่งลู่เจินตอบได้อย่างไม่ขัดเขิน คนในสำนักศึกษาไม่รู้ว่าเขาเป็นใครจึงเอ่ย"แหม่ มาอวดความรู้อยู่ที่หน้าโรงเรียนมิอายผู้คนจริงๆหรือ นี่พี่ชายท่านนั้นคิดว่าตนเองเป็นใครกัน อาจารย์สุยของพวกเรานับว่ารอบรู้ที่สุด หากเจ้าอยากได้ความรู้ มิสู้มาถามอาจารย์สุยเล่า ฮ่าๆๆๆ""ฮ่าๆๆๆ นี่เมิ่งอี้หรือว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องเจ้าจะจ้างคนมาเล่นละครกัน"องครักษ์ทำท่าจะเข้าไปสั่งสอน แต่หวงหย่งเหนียนห้ามเอาไว้ก่อนจะถามเมิ่งลู่เจิน"ผู้ใดสอนบทเรียนเหล่านี้ให้เจ้าหรือ""เป็นพี่ชายขอรับ""อืมนับว่าเจ้ามีอาจารย์ที่เก่งนัก เอาล่ะรองเจ้าเมืองข้าได้คนแล้ว ลูกศิษย์ส่วนตัวที่จะได้ไปเป็นสหายร่วมเรียนรัชทายาทคนสุดท้ายนับว่าข้าเจอแล้ว เมิ่งฮูหยิน ตั้งแต่พรุ่งนี้รถม้าของจวนเจ้าเมืองจะไปรับส่งน้องสามีท่านทุกวัน ข้าจะอยู่ที่นี่เป็นเวลาสามเดือน เพื่อสอนคนที่ข้าเลือก สุดท้ายแล้วเขาต้องไปร่ำเรียนต่อที่เมืองหลวง พวกเรากลับกันเถอะ กลับเถอะ"หวงหย่งเหนียนเ
ลิขิตกาลบันดาลรัก แม้สำนักจะไร้ชื่อ แต่อาจารย์มิไร้คุณธรรม
ทางด้านเสิ่นเยี่ยนฟางเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เกลือขึ้นราคาอย่างมากเช่นนี้ราษฎรคงลำบากไม่น้อ้ย ได้ยินว่าเกลือขาดแคลน ราชสำนักควบคุมราคาเกลืออยู่ตอนนี้ เสี่ยวเย่ามองถังหูลู่ตาละห้อยเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นบุตรชายยืนมองก็เดินมาถาม“กินได้หรือ มิใช่ว่าเจ้าเป็นจิตวิญญาณหรือ”“ท่านแม่ลืมแล้วหรือขอรับว่าข้ามีกายสังขารแล้ว ที่คนอื่นไม่เห็นข้าเพราะข้าไม่ต้องการให้พวกเขาเห็นเท่านั้น”“อืม เช่นนั้นเจ้าจะเอากี่ไม้ เดี๋ยวซื้อไปฝากท่านอาเจ้าสักสามไม้ท่านพ่อเจ้าสองไม้”“ขอบคุณขอรับท่านแม่ ข้าชอบท่านแม่ที่สุดเลย”“ไปหาผลซานจามาให้แม่สิ แล้วแม่จะทำให้กินจนเบื่อเลย”เสิ่นเยี่ยนฟางสั่งหมั่นโถวร้อยลูก ขาหมูตุ๋นสามขา ซาลาเปาอีกร้อยลูก ก่อนจะนำขึ้นรถม้าของเย่วฝางไปส่งที่หมู่บ้านก่อนเพราะเกรงว่าคนงานจะหิว เมิ่งหย่งซิน ไปกับเย่วฝางส่วนเสิ่นเยี่ยนฟางพาเมิ่งลู่เจินไปสำนักศึกษา ไม่นานก็เดินมาถึงสำนักศึกษา คุณธรรมค้ำใต้หล้า ของอาจารย์สุยกว่างโจวท่านนั้น เสิ่นเยี่ยนฟางยืนรอหน้าสำนักศึกษาก็เห็นอาจารย์คนหนึ่งเดินมาทางนี้จึงเอ่ยปากถามไถ่"เอ่อ ท่านอาจารย์เจ้าคะ ที่นี่คือสำนักศึกษาคุณธรรมค้ำใต้หล้าใช่หรือไม่เจ้าคะ"อาจารย์
ลิขิตกาลบันดาลรัก ไอ้หลานเขยเฒ่า
กระทั่งรถม้าของเย่วฝางมาถึงในตำบล เสิ่นเยี่ยนฟางขอตัวไปหาพี่สาวที่จวนเจ้าเมืองก่อน เย่วฝานเห็นว่าไหนๆ ก็มาแล้วพบท่านเจ้าเมืองสักหน่อยก็ดี ทั้งสามมาถึงจวนท่านเจ้าเมือง เสิ่นเยี่ยนฟางคำนับโจวเฉิงพ่อบ้านที่ติดตามโจวหยวนโจวเฉิงคำนับกลับ ช่างเป็นสตรีที่กิริยามารยาทดีงามอะไรเช่นนี้ นี่ใช่สตรีที่แต่งงานมาแก้ชงของแม่ทัพเมิ่งจริงๆ หรือ"ท่านอาเฉิง ข้ามาขอพบพี่เสี่ยวฮวา มิทราบว่าจะรบกวนเกินไปหรือไม่เจ้าคะ""เอ่อ เมิ่งฮูหยินท่านรอสักครู่ได้ไหมขอรับ คุณชายรองกำลังสนทนากับเอ่อ ราชครูหวงอยู่ด้านใน พี่สาวท่านนางก็อยู่ในนั้นด้วย""อ้อ เช่นนั้นเดี๋ยวข้ามาใหม่จะดีกว่า พอดีจะพาอาหญิงของท่านพี่ไปซื้อของเซ่นไหว้นะเจ้าค่ะ ฝากใต้เท้าแจ้งแก่นางด้วย"เมิ่งลู่เจินจับมือพี่สะใภ้เขาได้ยินเสียงที่ดังลอดออกมาจากด้านใน พี่ชายฝึกยุทธให้เขามาสักพักแล้วจึงหูดี อีกอย่างพี่สะใภ้จับเขาวิ่งขึ้นลงภูเขาทุกวัน ตอนนี้เขาแข็งแรงกว่าเก่ามากนัก เมิ่งลู่เจินเอ่ยแก่เสิ่นเยี่ยนฟางเบาๆ"พี่สะใภ้ดูเหมือนว่าวันนี้เราคงมิได้พบหรอกขอรับ ดูท่าข้างในจะมีเรื่องกัน""(ท่านแม่ ใต้เท้าคนนั้นกำลังดุด่าสตรีนางหนึ่งอยู่ขอรับ มีบุรุษอีกคนกอดนางอ
ลิขิตกาลบันดาลรัก สินเดิมของข้าหนึ่งหมื่นตำลึง
เมื่ออาเล็กสามีกล่าวจบ เสิ่นเยี่ยนฟางสำลักน้ำลายทันที โดนเตะขนาดนั้นยังไม่ตายนับว่าทนมือทนเท้านางนัก เมื่อเช้ามาขออาหารเพื่อให้บุตรสาวหรอกหรือ ก่อนนางจะหันไปเอ่ยกับบรรดาพ่อค้าที่เจอเมื่อคืนในงานเลี้ยงเจ้าเมือง"พวกท่านมาบ้านข้าเพราะเหตุใด วันนี้สามีข้ามีญาติมาหาไม่สะดวกรับแขกเชิญกลับไปก่อน""เอ่อ เมียอาชวนคนเหล่านี้บอกว่าจะมาซื้อเต้าหู้นะ" ทันทีที่เมิ่งหลงพูดจบชาวบ้านที่มามุงดูก็มองหน้ากันไปมา"สูตรเต้าหู้หรือ ข้าไม่ขาย""ข้าให้เจ้าสองร้อยตำลึง หึยังมีอีกข้าจะให้สินเดิมแก่เจ้าเพิ่มร้อยตำลึง แต่งงานออกมาไม่มีสินเดิมไม่มีบ้านเดิมยังคิดจะยืนหยัดที่บ้านสามีอีกหรือ""โอ้ว เศรษฐีเสิ่นช่างใจกว้างนัก ท่านพี่ข้าต้องมีสินเดิมเท่าไหร่กันถึงพอเจ้าคะ ว่ากันว่าแต่กับขุนนางต้องสินเดิมยาวสิบลี้ บิดาข้าอยากให้ข้าได้มีที่ยืนในบ้านสามี งั้นสักหนึ่งหมื่นตำลึง กับทองคำหนึ่งพันชั่งพอไหมเจ้าคะท่านพี่"เสิ่นกว่าผิงหน้าดำนางเด็กนี่เห็นๆว่าอยากให้เขาโมโหตาย"มันจะมากไปแล้วนะ เจ้าเป็นสตรีแบบใดมีค่าคู่ควรกับเงินมากมายขนาดนั้นหรือ ท่านพ่อข้าอุตส่าห์ลดตัวมาคุยกับเจ้านับว่าให้เกียรติมากแล้ว" เสิ่นเว่ยเว่ยเอ่ยปากตวา
ลิขิตกาลบันดาลรัก แม่จะทำให้เจ้ามีตัวตนในสายตาท่านพ่อ2
"เมื่อเช้าท่านปู่ท่านมาขออาหาร ไปอาบน้ำนะเจ้าคะคนดี วันนี้เขานอนเร็วก็ได้ข้าจะตามใจท่าน""อืม กี่ชั่วยามดีเมียข้า""ท่านนี่นะ ไปเถอะเจ้าค่ะอาเจินตื่นสายทุกวันเลย คงต้องคุยกันแล้วเขาชอบเรียนหนังสือข้าก็ดีใจ แต่อ่านหนังสือดึกทุกคืนย่อมไม่ดีแน่ สายตาจะแย่เอาได้"เมิ่งหย่งชวนแต่งตัวให้เมียสาวก่อนจะอุ้มนางลงจากเตียงพาไปห้องอาบน้ำด้วย ก่อนจะไม่ยอมให้นางฉวยโอกาสหนีเมิ่งหย่งชวนจับนางกินในอ่างจนได้ เขาสุขสมไปถึงสองครั้งจึงยอมปล่อยนาง เสิ่นเยี่ยนฟางงับจมูกเขาอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะแต่งตัวให้เขาแล้วพากันออกมาข้างนอก เมิ่งลู่เจินที่ตอนนี้ตั้งโต๊ะเตรียมมื้อเช้าเรียบร้อยแล้วทั้งสามนั่งกินข้าว ไม่มีใครเอ่ยสิ่งใดต่างมุ่งอยู่กับความคิดตนเอง จนกระทั่งเสิ่นเยี่ยนฟางเอ่ยขึ้น"เมื่อเช้าปู่ของพวกเจ้ามาขออาหาร ข้าบอกว่าหากเมิ่งอี้มาขอโทษอาเจินวันนี้พวกเขาจะมีข้าวกินหนึ่งวัน หากขอโทษและยอมรับผิดเรื่องที่เขาใส่ร้ายอาเจิน พวกเขาจะมีข้าวกินสิบวัน""อืม พี่ใหญ่มิใช่ว่าเงินเดือนซิ่วไฉเดือนละสองตำลึงใกล้จะถึงวันจ่ายแล้วหรือขอรับ ท่านจะให้พวกเขาหรือไม่""เราแยกบ้านมาแล้ว แต่ว่าอนาคตเจ้าต้องเรียนเพื่อสอบจอหงวน จะละเล
ลิขิตกาลบันดาลรัก แม่จะทำให้ลูกมีตัวตนในสายตาท่านพ่อ1
ยามเหมาเสิ่นเยี่ยนฟางตื่นแล้ว นางเข้าครัว เอะ!! ฟืนมาจากไหนเนี่ย เสี่ยวเย่าคงจัดการให้ เสิ่นเยี่ยนฟางติดไฟเพื่อต้มน้ำร้อนให้สามีกับน้องชาย ก่อนจะนวดแป้งวันนี้จะทำแป้งย่างเค้กต้นหอม เห็ดที่อยู่ในตะกร้าไม่เหี่ยวเฉาสักนิด เสิ่ยเยี่ยนฟางเก็บไข่ไก่จากไก่ป่าที่นางจับได้มาสิบห้าตัวครั้งก่อน นางทำเล้าไก่ขังเอาไว้ กำลังเล็งๆว่าจะซื้อที่ดินที่ติดกับบริเวณบ้านเพิ่ม เนื่องจากที่ดินสามีก็อยู่ติดกัน เมิ่งหย่งชวนไม่เคยทำนา ที่ดินเพาะปลูกไม่ดีเขาเลือกที่จะรับใช้ราชสำนักเพื่อผ่อนปรนภาษีของครอบครัว น่าเสียดายที่บรรดาญาติเหมือนผีตายซากทั้งนั้นเสียงกุกกักๆอยู่หน้ารั้วบ้าน เสิ่นเยี่ยนฟางเดินออกมาดูก็เห็นชายชรามายืนด้อมๆมองๆ สองมือถูกกันไปมา เสิ่นเยี่ยนฟางเดินมาหาก่อนจะถาม"ตาเฒ่าเมิ่ง มาบ้านข้าทำไมอยากถูกทุบอีกหรือ""ไม่ๆๆ หลานสะใภ้เจ้าพอมีอาหารไหม คือว่าข้าอยากจะขอยืมสักหน่อย ที่บ้านไม่มีอะไรกินแล้ว เห็นว่าเจ้าไปช่วยงานใต้เท้าโจวพอจะมีของกินเหลือหรือไม่""หึ" เสิ่นเยี่ยนฟางเป่าปอยผมที่ปรกหน้าออกก่อนจะเอ่ย"ข้านี่นะไม่ใช่คนใจดำ แต่คนบ้านใหญ่เจ้าสิใจดำ มาขอข้าวข้ากินข้าย่อมให้อยู่แล้ว ตาเฒ่าเมิ่งหากเช้านี
ลิขิตกาลบันดาลรัก หากกล่าวตามจริงเจ้าก็แค่ลูกอนุ
เสิ่นกว่างผิงโกรธจนหน้าคล้ำยกมือขึ้นตบหน้าเสิ่นเยี่ยนฟางทันที แต่มือยังไม่ถึงใบหน้างามข้อมือเขากลับถูกมือหนาแข็งแกร่งบีบจนต้องนิ่วหน้า เสิ่นเว่ยรีบลุกมาทันทีเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน"ท่านพี่หย่งชวนเจ้าคะ ท่านพ่อแค่อยากสั่งสอนสตรีคนนี้เป็นเพราะนางทำชื่อเสียงตระกูลเสื่อมเสีย ปีนเตียงอาเขยตนเองไม่พอ ขนาดแต่งงานมาแล้วยังไปให้ท่าบุตรชายเศรษฐีจางอีก ท่านพี่หย่งชวนอย่าถูกใบหน้าจิ้งจอกของนางหลอกลวงนะเจ้าคะ"เสิ่นเยี่ยนฟางมองออกเสแสร้งเหรอ มาดูกันใครเก่งกว่า น้ำตามาแล้วผัวรักผัวหลงขนาดนี้หล่อนจะเอาอะไรมาสู้ฉัน จะแย่งผัวเจ๊หรือนังหนูไหล่บอบบางสั่นเท่า น้ำตารินไหลหันไปทางเสิ่นกว่างผิงกับหลิวหงที่ยืนยิ้มมองดูนางอยู่ก่อนจะเอ่ยวาจา"ท่านพ่อ นางเป็นน้องสาวข้าจริงๆหรือว่านางเป็นลูกติดท่านน้าหลิวหงกัน""เสิ่นเยี่ยนฟางเจ้าพูดอะไร เสี่ยวเว่ยเป็นบุตรสาวข้ากับท่านพี่ เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ ตนเองไม่สะอาดก็อย่ามาสาดน้ำโคลนผู้อื่น" หลิวหงรีบแก้ต่างทันที ใครจะรู้เสิ่นเยี่ยนฟางกลับคุกเข่านั่งลงมือบางกุมหน้าอกตนเองก่อนจะทุบมันอย่างอัดอั้นตันใจ ร้องไห้ปานจะขาดใจ"ฮือๆๆๆ ท่านแม่ท่านดูนี่ นางคือบุตรสาวของท่านพ่อก
ลิขิตกาลบันดาลรัก มิใช่ว่าท่านตายแล้วหรือๆว่านรกมิต้องการท่านกันแน่1
เมิ่งหย่งชวนยิ้มหวานให้นางแต่เมียสาวไม่สนใจ นางไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะมาเตรียมมื้อเช้า เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็นั่งลงกินข้าว"อาหารวันนี้อร่อยมากนัก เสี่ยวฟางเจ้าทำตอนไหนหรือ ขาหมูตุ๋นนี้เนียนลิ้น ยังมีผัดหมี่นี่เนื้อหมูบ้านเรามิใช่หมดไปแล้วหรือ"เสิ่นเยี่ยนฟางอมยิ้มบุตรชายของนางน่ารักเหลือเกิน ทำอาหารก็เก่งมิหนำซ้ำยังอร่อยอีกด้วย ไว้วันหลังนางจะบอกสูตรอาหารให้บุตรชายเยอะๆ สามีช่างสังเกตเกินไป ทั้งสามคนกินมื้อเช้าอย่างเอร็ดอร่อยเสิ่นเยี่ยนฟางกินอาหารก็รู้สึกว่ารสชาติคล้ายๆเหลาอาหารที่สามีเคยพาไปนั่งกิน เสี่ยวเย่านับว่ามีฝีมือ แต่มารดาคนงามไม่รู้เลยว่าตอนนี้ขาหมูตุ๋นที่นายอำเภอสั่งจองไว้กับทางเหลาอาหารเพื่อนำมาร่วมงานเลี้ยงท่านเจ้าเมืองหายไปจากรถเสบียง ยังมีผัดหมี่อายุยืนของหัวหน้ามือปราบชิวที่เตรียมไว้อีกก็หายไปเช่นกัน รวมถึงขนมงาอีกด้วยเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็พากันออกเดินทาง ก่อนจะไปเสิ่นเยี่ยนฟางนำโสมน้อยสองต้นใส่กระถางปลูกเอาไว้ในห้องนอน เป็นห้องที่นางซ่อมแซมให้แข็งแรงแต่แรก ก่อนจะไปหลังบ้านเรียกหาเจ้าตัวน้อย"เสี่ยวเย่า เฝ้าบ้านให้แม่ดูแลน้องสาวเจ้าด้วย ระวังคนบ้านใหญ่ของท่านพ่อเจ
