บทที่ 4 คืนแต่งงานอันเย็นชา

พิมพ์ดาวก้าวเข้าไปในห้องหอที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างหรูหรา ภายในห้องชุดขนาดใหญ่ของโรงแรมห้าดาว ทุกอย่างถูกตกแต่งอย่างวิจิตรบรรจง เตียงนอนขนาดคิงไซส์ปูด้วยผ้าปูเตียงสีขาวสะอาดตา กลีบกุหลาบสีแดงกระจัดกระจายไปทั่วพื้นผ้า ดวงไฟสีเหลืองนวลส่องแสงให้บรรยากาศโรแมนติกสมกับค่ำคืนแห่งการเริ่มต้นชีวิตคู่

แต่สำหรับเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนี้กลับดู แห้งแล้งปราศจากชีวิตชีวา และไร้ความหมาย

เสียงปิดประตูดัง "ปัง!" ดึงสติของพิมพ์ดาวให้กลับมาอีกครั้ง เธอหันไปมองชายหนุ่มที่ก้าวเข้ามาหลังเธอ ธีรภัทรถอดสูทออกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะโยนมันลงบนโซฟาตัวหรูแล้วเดินตรงไปยังมินิบาร์ เทไวน์รินใส่แก้วอย่างใจเย็น ก่อนจะจิบมันราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาไม่แม้แต่จะปรายตามองเธอด้วยซ้ำ

พิมพ์ดาวยืนนิ่งอยู่กลางห้อง ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามา—ความโกรธ ความอับอาย ความเจ็บปวด และความสิ้นหวัง เธอพยายามข่มมันเอาไว้ กำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อของตัวเอง

“คุณจะให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคืนเลยหรือไง” เธอเอ่ยขึ้นในที่สุด พยายามรักษาน้ำเสียงให้มั่นคง

ธีรภัทรถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะหันกลับมา เขามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่งเหมือนเธอเป็นเพียงแค่วัตถุชิ้นหนึ่งในห้อง ไม่มีความอ่อนโยน ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความใส่ใจ

“ต้องให้ผมเชิญด้วยมั้ยครับ อยากทำอะไรก็ทำสิ ผมไม่ได้ห้าม” เขาพูดเสียงเรียบ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกครั้ง ราวกับไม่เห็นว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้น

พิมพ์ดาวเม้มปากแน่น คำพูดที่ไร้เยื่อใยและสายตาเรียบนิ่งของเขา ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกผลักให้จมดิ่งลงในความโดดเดี่ยว เธอไม่เคยคาดหวังความรักจากเขา แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะ ปฏิบัติต่อเธอราวกับเธอเป็นอากาศธาตุ

“ฉันเป็นภรรยาของคุณ” เธอเอ่ยขึ้น

ธีรภัทรเหลือบมองเธอเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะในลำคอ เสียงหัวเราะนั้นเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “ภรรยา?” เขาทวนคำก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาเธอ ดวงตาคมกริบจับจ้องเธอราวกับจะมองทะลุเข้าไปถึงข้างใน

“อ้อ ใช่ เราเพิ่งผ่านงานแต่งงานมา คุณชอบมั้ย เป็นงานแต่งงานที่สนุกมากเลย คุณว่ามั้ย”

พิมพ์ดาวยืนกำมือแน่นมองเขาน้ำตาคลอ “ไม่ ฉันไม่ชอบ ทำไมคุณต้องเหยียดหยามครอบครัวฉันแบบนั้นด้วย”

“ก็แล้วทำไม มันไม่ใช่เรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ ผมเป็นคนไม่ชอบโกหกเสียด้วยสิ” ธีรภัทรพูดพร้อมยกมุมปากยิ้มออกมาอย่างเหยียดหยาม

เมื่อเห็นว่าพิมพ์ดาวไม่ตอบอะไร ชายหนุ่มก็พูดต่อทันที

““เอาน่า เดี๋ยวอีกหน่อยคุณก็ชิน เพราะนี่มันแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น” ชายหนุ่มยื่นมือไปเชยคางหญิงสาวขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเจ้าสาวหมาด ๆ กำลังมีน้ำตาไหลริน ธีรภัทรก็ยิ่งมีความสุข

“เอาหล่ะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว คุณไปอาบน้ำเถอะ คืนนี้เราจะได้เข้าหอกัน” พูดจบก็สะบัดมือที่เชยคางหญิงสาวออก ทำให้หน้าของพิมพ์ดาวหันไปอีกทางอย่างแรง แล้วธีรภัทรก็เดินกลับไปนั่งบนโซฟาจิบไวน์อย่างไม่สนใจ

พิมพ์ดาวยังยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นรูปปั้นหิน ความขมขื่นในวันนี้ค่อย ๆ ดูดกลืนเรี่ยวแรงทั้งหมดจากเธอไป เธออยากคิดว่านี้เป็นเพียงฝันร้าย ที่เธอจะได้ตื่นในอีกไม่ช้า

“อ้าว ยังไม่ไปอีก หรืออยากให้ผมพาคุณเข้าไปอาบเอง” เสียงทุ้มเร่งขึ้นมาอีกครั้ง

เหมือนหลุดออกจากภวังค์ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเอง ใจหนึ่งก็รู้สึกอับอาย โกรธแค้นที่วันนี้เธอโดนทุก ๆ คนเหยียดหยาม แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกประหม่าที่เดี๋ยวเธอจะต้องเข้าหอกับผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก และไม่ได้รักกัน

ถึงแม้พิมพ์ดาวจะเป็นสาวไฮโซ เคยมีแฟนมาหนึ่งคน แต่เธอก็ไม่เคยมีอะไรกับแฟนคนนั้น แค่กอดจูบคือมากที่สุด หญิงสาวยังมีความคิดอย่างคาดหวังว่าเธออยากจะมอบความบริสุทธ์ให้กับคนที่เธอแต่งงานในคืนแรก และเธอก็หวังอย่างมากว่าชายหนุ่มจะเห็นค่าของมัน

หลังจากใช้เวลาในนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ร่างบางออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนบางเบาสีเนื้อ ผมยาวที่เปียกชื้นทำให้ชุดนอนแนบเนื้อเข้าไปอีก หากคนทั่วไปเห็นก็ต้องบอกว่ารูปร่างของพิมพ์ดาวคือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝันอยากได้ และผู้ชายทุกคนอยากอยู่ด้วย แต่สำหรับธีรภัทร....มันคือความน่ารังเกียจ

ชายหนุ่มแค่เหลือบมองร่างสวยตรงหน้า แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่ใส่ใจ ระหว่างเดินผ่านเธอ ร่างสูงสบถออกมาให้เธอได้ยิน “อาบน้ำช้าชะมัด ลูกคุณหนูใช้เวลาแต่งตัวจนเคยชิน”

พิมพ์ดาวขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจว่าเธอไปทำอะไรเขากันแน่ ทั้งเหยียดหยาม ทั้งทำให้เธอและครอบครัวอับอาย และดูเหมือนเธอทำอะไรก็ไม่ถูกใจ

ธีรภัทรใช้เวลาแค่ 15 นาทีในห้องน้ำเมื่อออกมา ก็เห็นหญิงสาวกำลังนั่งรอเขาอยู่บนเตียง ชายหนุ่มเดินไปหาหญิงสาว พร้อมกับผลักตัวเธอนอนลงไปบนเตียง ธีร์ขึ้นไปคร่อมตัวของพิมพ์ดาวเอาไว้ หน้าของเขาเข้าใกล้หน้าของเธอมาก พิมพ์ดาวรู้สึกประหม่าแต่เธอก็ทำใจไว้แล้วว่าสิ่งนี้ต้องเกิดขึ้นเมื่อเธอตัดสินใจแต่งงานกับเขา ดังนั้น เธอจึงหลับตาลงเพื่อรอรับจูบของเขา

แต่เสียงที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาทำให้หญิงสาวต้องรีบลืมตาขึ้นทันที

“คิดว่าผมจะจูบคุณอย่างนั้นเหรอ คุณคิดว่าตัวเองเป็นภรรยาของผมจริง ๆ งั้นเหรอ”

พิมพ์ดาวสบตาเขาโดยไม่หลบหนี แม้ว่าในใจของเธอจะเริ่มสั่นไหว

“เราผ่านพิธีแต่งงานกันมาแล้ว” เธอตอบ

ธีรภัทรเหยียดยิ้ม “งั้นคุณคงเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง”

เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้เธอจนลมหายใจของเขารดใบหน้าของเธอ

“ผมไม่ได้แต่งงานกับคุณเพราะความรัก และที่สำคัญ คุณก็ไม่ได้เป็นภรรยาของผมในความหมายที่แท้จริง”

พิมพ์ดาวข่มอารมณ์ที่ตีรวนขึ้นมา เธอรู้สึกเหมือนถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีอีกครั้ง

“คุณหมายความว่าไง”

ธีรภัทรหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะลุกจากตัวหญิงสาวและถอยออกไปสองสามก้าว พิมพ์ดาวรีบลุกขึ้นมานั่งพร้อมทั้งพยายามกระชับเสื้อคลุมชุดนอนไว้ให้แน่นกว่าเดิม น่าขายหน้าจริง ๆ

“คุณอยากให้ผมอธิบายให้ชัดเจนกว่านี้ไหม?” เขาหันหลังไปยืนเช็ดผมอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งและหันมามองหน้าหญิงสาวอย่างเฉยเมย

“ผมจะบอกให้คุณเข้าใจง่าย ๆ นะพิมพ์ดาว”

เขาวางผ้าเช็ดหัวลงบนโต๊ะแล้วจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา

“คุณเป็นภรรยาในนามเท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ผมไม่คิดจะแตะต้องคุณ ไม่คิดจะรักคุณ และไม่คิดจะใช้ชีวิตร่วมกับคุณในฐานะสามีภรรยา”

คำพูดนั้นคมกริบ ราวกับใบมีดที่ฝังลึกลงไปในความรู้สึกของเธอ ไม่อาจถอดถอน

เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาแต่งงานเพราะข้อตกลง ไม่ใช่เพราะความรัก แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรง ๆ อย่างโหดร้ายเช่นนี้

เธอเม้มริมฝีปากแน่น พยายามสะกดกั้นน้ำตาที่เอ่อคลออยู่ในดวงตา

“แล้วคุณจะแต่งงานกับฉันทำไม” เธอถามเสียงสั่นเล็กน้อย

ธีรภัทรยิ้มมุมปาก แต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้มีความอบอุ่นอยู่เลย “เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมต้องทำ” เขาตอบสั้น ๆ ก่อนจะเดินไปที่เตียง แล้วดึงหมอนกับผ้าห่มออกมาก่อนจะเดินกลับมาที่โซฟา

“คุณนอนได้ที่เตียง ส่วนผมจะนอนตรงนี้”

พิมพ์ดาวมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา “คุณจะไม่แม้แต่จะแตะต้องฉันเลยงั้นเหรอ”

ธีรภัทรเลิกคิ้ว “ทำไม? คุณต้องการให้ผมแตะต้องคุณงั้นเหรอ”

“ไม่ใช่แบบนั้น” เธอรีบปฏิเสธ “แต่คุณทำเหมือนฉันเป็นแค่สิ่งของที่ไม่มีค่าอะไรเลย”

ธีรภัทรหัวเราะเบา ๆ “ผมไม่ได้คิดว่าคุณเป็นสิ่งของหรอกนะพิมพ์ดาว” เขากล่าว ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา

“แต่คุณก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมต้องการเช่นกัน”

หัวใจของพิมพ์ดาวหล่นวูบ เธอรู้สึกเหมือนถูกกรีดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอหันหลังให้เขา พยายามสะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่สุดท้าย น้ำตาหยดแรกก็ไหลออกมา

ค่ำคืนแรกในฐานะภรรยา กลับเต็มไปด้วยความเย็นชาและความเจ็บปวด

เธอไม่เคยคิดเลยว่า... การแต่งงานของเธอจะเริ่มต้นด้วยความโหดร้ายเช่นนี้