Home / โรแมนติก / ลวงรักกับดักแค้น / บทที่ 7 ความจริงที่น่าตกใจ

Share

บทที่ 7 ความจริงที่น่าตกใจ

last update Last Updated: 2025-03-03 12:00:53

ธีรภัทรจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของพิมพ์ดาว ราวกับกำลังประเมินว่าเธอรู้อะไรมาบ้าง เขาไม่ตอบในทันที แต่กลับเดินเข้ามาใกล้ มือใหญ่คว้ากระดาษหนังสือพิมพ์ในมือของเธอไปดู

"ข่าวนี้...เธอไปเจอมันที่ไหน?" เสียงของเขาเรียบเย็น แต่แฝงไปด้วยความระแวง

"ฉันแค่...บังเอิญเจอในลิ้นชัก" พิมพ์ดาวตอบพลางมองเขาด้วยแววตาจริงจัง

"มันเป็นข่าวเกี่ยวกับบริษัทที่ล้มละลายเพราะถูกคู่ค้าหักหลัง... แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันเกี่ยวกับฉัน?"

ธีรภัทรกำเอกสารแน่น ราวกับกำลังอดกลั้นอารมณ์บางอย่าง

"เธอไม่จำเป็นต้องรู้" เขาตอบเสียงเข้ม ก่อนจะหันหลังเดินไปทางประตู แต่พิมพ์ดาวไม่ยอมแพ้ เธอรีบเดินไปขวางหน้าเขาไว้

"ฉันต้องรู้! เพราะตั้งแต่ฉันก้าวเข้ามาในบ้านนี้ ทุกคนมองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ฉันถูกดูถูก เหยียดหยาม และถูกตราหน้าว่าเป็น 'ลูกของคนทรยศ' โดยที่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของฉันทำอะไรผิด! ถ้าคุณไม่บอก ฉันก็คงต้องไปหาคำตอบเอง!"

ธีรภัทรจ้องเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว ดวงตาที่เคยเย็นชาเริ่มฉายแววความเจ็บปวดที่เขาพยายามซ่อนมาโดยตลอด

"เธออยากรู้จริง ๆ ใช่ไหม?" น้ำเสียงของเขาเย้ยหยัน

"งั้นผมจะบอกให้ก็ได้..."

พิมพ์ดาวกลั้นหายใจรอฟัง

"เพราะพ่อของเธอ... เป็นคนที่หักหลังครอบครัวผม เป็นคนที่ทำให้พ่อของผมต้องตาย และเป็นเหตุผลที่ทำให้ทุกอย่างที่ครอบครัวผมเคยมีต้องพังพินาศ!"

พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน คำพูดของธีรภัทรทิ่มแทงเข้าไปในจิตใจของเธอ เธอส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ

"เป็นไปไม่ได้... พ่อของฉันไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้น... คุณต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ ๆ!"

"เข้าใจผิดงั้นเหรอ?" ธีรภัทรหัวเราะเยาะ

"ถ้าเธอคิดว่าผมเข้าใจผิด งั้นก็ลองไปถามพ่อของเธอดูสิ ว่าความจริงมันเป็นยังไง!"

พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนหัวใจหล่นวูบ เธอไม่เคยได้ยินเรื่องนี้จากพ่อมาก่อนเลย ทำไมพ่อถึงไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? หรือว่าสิ่งที่ธีรภัทรพูดเป็นความจริง?

เธอถอยหลังไปเล็กน้อย สับสนและหวาดหวั่นไปหมด ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปเสียงเบาแต่หนักแน่น

"ฉันจะหาความจริงด้วยตัวเอง... และถ้าฉันพบว่าคุณเข้าใจผิด ฉันจะไม่ยอมให้คุณมาดูถูกฉันอีกต่อไป!"

ธีรภัทรมองเธอเงียบ ๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"งั้นก็ลองดูสิ พิมพ์ดาว แต่ระวังให้ดี... เพราะบางความจริงมันอาจจะทำให้เธอรับไม่ไหว"

พิมพ์ดาวยืนนิ่ง ราวกับถูกตรึงอยู่กับที่ คำพูดของธีรภัทรดังก้องอยู่ในหัวของเธอ

"บางความจริงมันอาจจะทำให้เธอรับไม่ไหว"

เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมา ความจริงที่เขาพูดถึงมันคืออะไรกันแน่? มีอะไรมากกว่านั้นอีกงั้นเหรอ? หรือว่าสิ่งที่เธอรู้มา ยังเป็นเพียงเศษเสี้ยวของความจริงทั้งหมด?

"การแต่งงานนี้คุณเป็นคนวางแผนใช่มั้ย เพราะอะไร?" เธอถามออกไป น้ำเสียงสั่นไหวกว่าที่ตั้งใจไว้

ธีรภัทรหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมกริบจ้องมองเธอราวกับกำลังวัดปฏิกิริยา

"แล้วเธอคิดว่าเพราะอะไรล่ะ พิมพ์ดาว?" เขาเอ่ยเสียงเรียบ "เพราะความรักงั้นเหรอ?"

คำพูดนั้นเหมือนคมมีดที่กรีดลงกลางหัวใจของเธอ ความเย้ยหยันในน้ำเสียงของเขาทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าอะไรคือความจริง

"คุณ... วางแผนแต่งงานกับฉัน เพื่อแก้แค้น?"

เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมดิ่งลงไปในความมืดมิดที่ไร้ทางออก

ธีรภัทรไม่ปฏิเสธ รอยยิ้มของเขาไม่มีความอ่อนโยนหลงเหลืออยู่อีกแล้ว

"แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ? การได้เห็นลูกสาวของคนทรยศต้องมาอยู่ใต้กำมือของผม ต้องมองเห็นพ่อของตัวเองทุกข์ทรมานเพราะไม่สามารถช่วยเธอได้... นั่นไม่ใช่การแก้แค้นที่สาสมเหรอ?"

พิมพ์ดาวตัวสั่นสะท้าน ความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วร่างกายราวกับถูกทิ่มแทงด้วยหนามแหลม น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้เอ่อล้นออกมาโดยไม่อาจห้ามได้

"เพราะเหตุนี้ใช่ไหม... คุณถึงพยายามทำร้ายจิตใจฉันมาตลอด? ปล่อยให้คนอื่นดูถูกเหยียดหยาม ฉันเป็นเพียงเครื่องมือในการแก้แค้นของคุณงั้นเหรอ? ซื้อฉันมาด้วยเงิน... แล้วก็ทำร้ายฉันแบบนี้?"

พิมพ์ดาวเอ่ยเสียงสั่น ดวงตาฉายแววผิดหวังและเจ็บปวด ขณะที่จ้องมองเขาราวกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

ธีรภัทรเม้มริมฝีปากแน่น ราวกับกำลังลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่แล้วเขาก็หัวเราะออกมา

“ใช่ และมันจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ให้สาสมกับสิ่งที่ครอบครัวเธอทำไว้”

แต่แม้เขาจะพูดเช่นนั้น ดวงตาของเขากลับฉายแววบางอย่างที่บอกเป็นนัยว่าเขาเองก็ไม่ได้ภูมิใจกับสิ่งที่ทำ

พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนถูกบีบหัวใจ เธอไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเท่านี้มาก่อน ร่างกายไร้เรี่ยวแรงจนแทบทรงตัวไม่อยู่ เธอเงยหน้ามองเขา น้ำตาร่วงหล่นลงมาอย่างไม่อาจห้ามได้

"ถ้าการทำร้ายฉันทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น ก็แสดงว่าคุณเองก็ยังหนีจากอดีตไม่ได้เลยสินะ" เธอพูดออกมาแผ่วเบา

ธีรภัทรจ้องมองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว แต่ลึก ๆ แล้ว เหมือนมีบางอย่างฉายแววลังเลอยู่ชั่วขณะ

พิมพ์ดาวกำมือแน่น สูดลมหายใจลึก พยายามเรียกสติของตัวเองกลับมา เธอไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ

"ก็ได้... ถ้าสำหรับคุณ ฉันเป็นแค่เครื่องมือในการแก้แค้น ฉันจะไม่ยอมให้คุณใช้ฉันเป็นหมากอีกต่อไป" เธอประกาศเสียงหนักแน่น แม้หัวใจจะแตกสลายไปแล้วก็ตาม

ธีรภัทรนิ่งไปกับคำพูดของเธอ ดวงตาของเขาสั่นไหวเพียงเสี้ยววินาที แต่แล้วก็กลับมาเรียบเฉยอีกครั้ง

"งั้นก็ดี พิมพ์ดาว ลองดูสิ ว่าเธอจะทนได้แค่ไหน" เขาพูดเสียงเย็นชา ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป ทิ้งเธอไว้กับความเจ็บปวดที่ไม่มีคำใดจะอธิบายได้...

พิมพ์ดาวทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง น้ำตาร่วงหล่นเงียบ ๆ ขณะที่เสียงฝีเท้าของธีรภัทรค่อย ๆ จางหายไป

เธอกัดริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นเสียงสะอื้นที่ตีตื้นขึ้นมาในอก หัวใจของเธอแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อได้รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแผนการแก้แค้นของเขาเท่านั้น

“คุณมันใจร้าย…จริง ๆ” เธอพึมพำกับตัวเอง แววตาหม่นเศร้า แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังไม่สามารถเกลียดเขาได้เลย

เธอไม่เข้าใจตัวเอง…ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดของเขาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีเย็นชา แม้ว่าเขาจะทำร้ายเธอด้วยคำพูดแสนโหดร้าย แต่แววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดซึ่งเขาเองก็คงไม่รู้ตัว

พิมพ์ดาวยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา สูดลมหายใจลึก พยายามเรียกสติกลับคืนมา

เธออาจเป็นแค่เครื่องมือในการแก้แค้นของเขาในตอนนี้ แต่เธอเชื่อว่า…ไม่มีใครสามารถใช้ชีวิตอยู่บนความเกลียดชังได้ตลอดไป หัวใจของธีรภัทรยังเต็มไปด้วยบาดแผลแห่งอดีต และเขาเลือกที่จะใช้เธอเป็นทางออกในการระบายความเจ็บปวดนั้น

แต่ถ้าหากเธอสามารถทำให้เขาเห็นได้ว่าความเกลียดชังไม่ได้ช่วยให้หัวใจสงบสุขได้ล่ะ? ถ้าเธอสามารถทำให้เขาเห็นว่าความรักยังคงมีอยู่…และอาจช่วยปลดปล่อยเขาจากความทุกข์ที่กัดกินหัวใจมาโดยตลอด?

พิมพ์ดาวหลับตาลงชั่วขณะ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาพร้อมแววตามุ่งมั่น

“ฉันจะไม่ยอมแพ้” เธอกระซิบกับตัวเอง เธอปาดน้ำตาออกแรง ๆ ราวกับจะปัดเป่าความอ่อนแอออกไปด้วย

ไม่ว่าเขาจะผลักไสเธอแค่ไหน เธอจะไม่ปล่อยให้ความเกลียดชังเป็นสิ่งเดียวที่หลงเหลืออยู่ระหว่างพวกเขา เธอจะเปลี่ยนแปลงเขา…แม้ว่าเส้นทางนี้จะเต็มไปด้วยความเจ็บปวดก็ตาม

แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อในความรัก แต่เธอจะทำให้เขาเห็นเอง…ว่าความรักนั้นแข็งแกร่งกว่าความแค้นเสมอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 8 ความหวังที่เริ่มริบหรี่

    พิมพ์ดาวยังคงทำหน้าที่ของเธอไม่ขาดตกบกพร่อง แม้จะรู้ว่าธีรภัทรยังคงวางกำแพงสูงชันระหว่างพวกเขา แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ เธอคอยดูแลเขาและธารินอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมอาหาร คอยสอบถามอาการป่วย และจัดการทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านอย่างเงียบ ๆธีรภัทรแม้จะยังคงความเย็นชา แต่ลึก ๆ ก็เริ่มสังเกตเห็นถึงความพยายามของพิมพ์ดาว เขาไม่ได้แสดงออกว่าใจอ่อน แต่มีบางช่วงที่สายตาของเขาอ่อนโยนลงโดยไม่รู้ตัว และนั่นคือสิ่งที่ธารินสังเกตเห็นเช่นกันธารินเกลียดสายตาแบบนั้นของธีรภัทร เธอเกลียดที่เขาเริ่มมีความรู้สึกอ่อนโยนให้กับพิมพ์ดาว แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม และเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเช้าวันหนึ่ง พิมพ์ดาวตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารให้ธีรภัทรกับธาริน เธอทำข้าวต้มปลาอย่างพิถีพิถันและยกไปเสิร์ฟให้ที่โต๊ะอาหาร"ขอบคุณนะคะพิมพ์ดาว" ธารินเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนจะรับถ้วยข้าวต้มไปพิมพ์ดาวแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง เพราะปกติแล้วธารินแทบจะไม่เคยพูดดี ๆ กับเธอ แต่เธอก็เลือกที่จะไม่คิดมาก และหันไปจัดโต๊ะต่อแต่ทันทีที่ธีรภัทรลุกออกจากห้องอาหาร ธารินก็เปลี่ยนไปทันที"เธอคิดว

    Last Updated : 2025-03-04
  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 9 วันเกิดที่ไร้ค่า

    สองเดือนต่อมา...พิมพ์ดาวยืนอยู่กลางห้องจัดเลี้ยงที่ตกแต่งด้วยแสงไฟสีอบอุ่น ธารินเป็นคนช่วยเธอจัดเตรียมทุกอย่างสำหรับเซอร์ไพรส์วันเกิดของธีรภัทร ตั้งแต่สถานที่ไปจนถึงลิสต์แขกที่ได้รับเชิญแต่เธอไม่รู้เลยว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงแผนการร้ายที่ซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มของธารินภายในห้องโถงกว้าง แขกในงานเริ่มทยอยมาถึงกันเรื่อย ๆ ทุกคนแต่งตัวสวยหรู ดูมีระดับราวกับอยู่ในงานเลี้ยงของนักธุรกิจชั้นนำ พิมพ์ดาวรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอเชื่อธารินจึงจัดออกมายิ่งใหญ่ แทนที่จะเป็นแบบครอบครัวที่เธออยากทำในตอนแรกแต่เธอก็ปลอบตัวเองว่า คืนนี้เป็นคืนสำคัญของพี่ธีร์ เธออยากให้มันออกมาดีที่สุดเสียงดนตรีคลอเบา ๆ ขับกล่อมบรรยากาศในงาน แต่แล้วเสียงของธารินก็ดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของแขกพิเศษที่เธอไม่ได้เชิญ"ทุกคนคะ! ขอแนะนำให้รู้จัก กานต์รวี! คนที่สนิทที่สุดของพี่ธีร์ค่ะ"พิมพ์ดาวสะดุ้ง หัวใจของเธอเหมือนหยุดเต้นไปชั่วขณะกานต์รวีเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ร่างสูงโปร่งในชุดเดรสสีแดงเพลิงที่ช่วยขับผิวขาวนวลของเธอให้โดดเด่นขึ้นไปอีก ริมฝีปากสีแดงสดของเธอยกยิ้

    Last Updated : 2025-03-05
  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 10 จุดแตกหักครั้งแรก

    พิมพ์ดาวยืนอยู่หน้ากระจกในห้องของตัวเอง จ้องมองเงาสะท้อนที่ดูอ่อนล้าและปราศจากแววตาสดใสที่เคยมี คำพูดของธีรภัทรในงานเลี้ยงวันเกิดยังคงดังก้องในหัวของเธอ ซ้ำไปซ้ำมาเหมือนเสียงสะท้อนที่ไม่มีวันจางหาย"อย่าคิดว่าความใจดีของเธอจะทำให้ฉันลืมทุกอย่างได้"แค่คิดถึงคำพูดนั้น หัวใจของพิมพ์ดาวก็ปวดหนึบ เธอเคยเชื่อว่าถ้าเธอพยายามมากพอถ้าเธอให้ความรักมากพอ สักวันธีรภัทรจะต้องใจอ่อนแต่ดูเหมือนว่ายิ่งเธอพยายามมากเท่าไหร่ เธอกลับยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้นถึงอย่างนั้น เธอก็ยังทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนเดิม ในฐานะภรรยาของธีรภัทร เธอยังคงดูแลทุกอย่างรอบตัวเขาอย่างไม่ขาดตกบกพร่องแม้ว่า....ภายในใจจะค่อย ๆ พังทลายลงไปทุกวันธีรภัทรเองก็เริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของพิมพ์ดาว เขาเห็นว่าเธอยังคงทำงานตามปกติแต่แววตาของเธอไม่สดใสเหมือนเดิม เธอไม่พูดมากเหมือนเคย และรอยยิ้มที่เคยเต็มไปด้วยความอบอุ่นกลับดูจืดจางลงอย่างเห็นได้ชัดเขาควรจะรู้สึกดีใจไม่ใช่เหรอ? เพราะนี่คือสิ่งที่เขาต้องการ เขาพยายามผลักไสเธอออกไปจากชีวิต พยายามให้เธอเลิกหลอกตัวเอง

    Last Updated : 2025-03-06
  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 11 แผนการร้ายของธาริน

    เสียงดนตรีบรรเลงเบา ๆ คลออยู่ภายในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมหรู แขกเหรื่อในงานต่างพากันพูดคุยและดื่มด่ำกับบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำหอมราคาแพง แสงไฟระยิบระยับสะท้อนกับแก้วแชมเปญที่ผู้คนถืออยู่ในมือ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะ แต่ในมุมหนึ่งของงานเลี้ยง มีใครบางคนที่กำลังจ้องมองอยู่เงียบ ๆ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังและเล่ห์กลธารินยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ดวงตาคมไล่มองไปยังเป้าหมายของเธออย่างใจเย็น พิมพ์ดาว…ผู้หญิงที่เธอเกลียดที่สุด‘ผู้หญิงหน้าโง่…’ เธอคิดในใจพลางกระตุกยิ้มมุมปากเธอเห็นพิมพ์ดาวยืนอยู่มุมหนึ่งของงานเลี้ยง สวมชุดเดรสสีงาช้างที่ขับให้เธอดูงดงามเหนือคำบรรยาย แต่แม้ว่าเธอจะดูสง่างามแค่ไหน ธารินก็รู้ดีว่าในใจของพิมพ์ดาวตอนนี้กำลังพังทลายลงทุกวัน เพราะธีรภัทร ผู้ชายที่พิมพ์ดาวรักสุดหัวใจ กำลังผลักไสเธอออกไปอย่างไร้เยื่อใยและคืนนี้… ธารินจะทำให้ทุกอย่างพังยิ่งกว่าที่เคยเธอเดินตรงไปหาผู้ชายร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ บริกร เขาเป็นนายแบบหนุ่มที่เธอจ้างมาเพื่อแผนการของเธอโดยเฉพาะ ชื่อของเขาคือ กรินทร์ ชายหนุ่มรูปร่างดีที่พร้อมทำทุกอย่

    Last Updated : 2025-03-06
  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 12 ทางเลือกที่ไม่มี

    เช้าวันรุ่งขึ้น พิมพ์ดาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บร้าวทั้งร่างกายและจิตใจ เธอนอนนิ่ง มองเพดานห้องด้วยดวงตาว่างเปล่า ในขณะที่ธีรภัทรลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบชุดสูทมาใส่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย‘สำหรับเขา... ฉันก็เป็นแค่ของเล่นเท่านั้นสินะ’เสียงประตูห้องเปิดออก พร้อมกับการปรากฏตัวของธาริน หญิงสาวยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ขณะที่เธอกวาดสายตามองสภาพของพิมพ์ดาวที่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะแสร้งทำเป็นตกใจ“อ้าว? พี่สะใภ้... ทำไมดูโทรมจังล่ะคะ? หรือว่าเมื่อคืนมีอะไรสนุก ๆ เกิดขึ้นเหรอ?”พิมพ์ดาวเม้มริมฝีปากแน่น ไม่ตอบอะไร เธอรู้ดีว่าธารินตั้งใจมาเยาะเย้ยเธอ“พี่ธีร์คะ” ธารินหันไปหาพี่ชาย “พี่จะปล่อยให้ผู้หญิงแบบนี้อยู่ในบ้านเราอีกเหรอ? หลังจากที่พี่เห็นกับตาว่าเธอไปนอนกับผู้ชายคนอื่นน่ะ?”ธีรภัทรชะงักเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตาจะฉายแววแข็งกร้าวขึ้น“จริงสิ! หรือว่าพี่ให้อภัยเธอไปแล้ว?” ธารินยิ้มเยาะ “พี่นี่ใจดีจังเลยนะคะ”ธีรภัทรกำหมัดแน่น เขายังคงรู้สึกโกรธทุกครั้งที่นึกถึงภาพเมื่อคืนที่ผ่านมา แม้เขาจะครอบค

    Last Updated : 2025-03-06
  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 13 ข่าวที่คาดไม่ถึง

    เสียงฟ้าร้องคำรามกึกก้องเหนือท้องฟ้ามืดครึ้ม สายฝนที่โปรยปรายอย่างไม่ขาดสายทำให้ร่างบอบบางของพิมพ์ดาวสั่นสะท้าน เธอเดินออกมาจากบริษัทของธีรภัทรอย่างไร้จุดหมาย หัวใจแตกสลายราวกับแก้วที่ร่วงหล่นลงบนพื้นแข็ง กระนั้นเธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหน ไม่มีที่พัก ไม่มีใครให้พึ่งพา ไม่มีที่ให้ซุกหัวนอนยามค่ำคืนทุกย่างก้าวที่เดินออกไป มีแต่ความเหนื่อยล้าและหมดหวังเกาะกินหัวใจ เธอพยายามเข้มแข็งมาตลอด แต่วันนี้ทุกอย่างถาโถมจนเกินจะรับไหว ดวงตากลมโตพร่าเลือนจากหยาดน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย พร้อมกับร่างกายที่เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ ก่อนที่สติของเธอจะดับวูบไปอย่างไร้เรี่ยวแรง...ตรงหน้าบริษัทของธีรภัทรนั่นเอง—คนของธีรภัทรที่ได้รับคำสั่งให้ติดตามพิมพ์ดาวมาโดยตลอดตั้งแต่พิมพ์ดาวออกจากบ้านไป รีบเข้าไปพยุงร่างของเธอขึ้นอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มร่างสูงสวมชุดสูทดำรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความหาเจ้านายทันที"คุณพิมพ์ดาวหมดสติอยู่หน้าบริษัทครับ ตอนนี้ผมกำลังพาเธอไปโรงพยาบาล"หลังจากส่งข้อความแล้ว พวกเขาก็ไม่รอช้า รีบพาพิมพ์ดาวขึ้นรถและมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดโดยเร็วที่สุด

    Last Updated : 2025-03-07
  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 14 การจากไปที่ไม่มีวันหวนคืน

    พิมพ์ดาวนั่งนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล สายตาของเธอเหม่อลอย น้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมาไม่อาจหยุดได้ ความจริงที่เธอเพิ่งได้รับรู้ช่างหนักหนาเหลือเกิน ในตัวเธอมีอีกหนึ่งชีวิตกำลังก่อตัวขึ้นมา แต่กลับไม่มีใครอยู่เคียงข้าง ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอคิดถึงธีรภัทร…ใบหน้าคมคายของเขาผุดขึ้นมาในความคิด ภาพวันที่เขาสั่งให้เธอออกไปจากบ้านของเขายังคงฝังแน่นในใจ คำพูดเย็นชานั้นดังก้องราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน “อย่าคิดว่าตัวเองสำคัญ”พิมพ์ดาวกอดตัวเองแน่น เธออยากจะร้องไห้ให้หมดแรง อยากจะกรีดร้องให้ความเจ็บปวดในใจนี้หายไป แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นขัดจังหวะทุกอย่าง เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมามอง…เบอร์ที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจกดรับ“ฮัลโหล…”“คุณพิมพ์ดาว…ใช่ไหม?”เสียงปลายสายเป็นเสียงของผู้หญิง น้ำเสียงนั้นแผ่วเบาและอ่อนโยนจนพิมพ์ดาวรู้สึกถึงความห่วงใย แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักเจ้าของเสียง แต่ความรู้สึกที่ส่งผ่านมากลับทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด

    Last Updated : 2025-03-07
  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 15 ความว่างเปล่าของธีรภัทร

    ระหว่างที่พิมพ์ดาวเดินออกจากโรงพยาบาลและขึ้นรถไปสนามบิน ธีรภัทรเพิ่งได้รับรายงานจากลูกน้องที่เฝ้าติดตามเธออยู่"เจ้านายครับ… เธอกำลังเดินทางไปสนามบิน"คำพูดสั้น ๆ นั้นทำให้ธีรภัทรเด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้ ดวงตาสีนิลฉายแววตื่นตระหนก"อย่าให้เธอออกจากประเทศได้เด็ดขาด!"เขารีบคว้ากุญแจรถออกไปจากบริษัททันที ขับรถมุ่งหน้าไปยังสนามบินด้วยความเร็วสูง หัวใจเต้นแรงอย่างรุนแรง ความรู้สึกภายในใจสับสนวุ่นวาย แต่มีเพียงความคิดเดียวที่เขามั่นใจที่สุดเขาจะไม่ปล่อยให้พิมพ์ดาวจากไป!ธีรภัทรกดคันเร่งจนสุด รถพุ่งทะยานไปข้างหน้าเหมือนสัตว์ร้าย สายตาจับจ้องเส้นทาง มือกำพวงมาลัยแน่นจนข้อขาว เขารู้ดีว่ามีเวลาไม่มาก และหากเขาช้าไปเพียงวินาทีเดียว... พิมพ์ดาวจะจากไปตลอดกาลเมื่อมาถึงสนามบิน เขาแทบกระโจนลงจากรถ ไม่สนใจเสียงบีบแตรจากรถคันอื่น หัวใจเต้นรัวเหมือนกลองศึก ร่างสูงพุ่งผ่านผู้คน มุ่งหน้าไปยังจุดตรวจผู้โดยสารขาออก ก่อนที่เสียงประกาศจะดังขึ้นเหนือศีรษะ"เที่ยวบินที่ PG107 เดินทางจากกรุงเทพฯ ไปยัง..."สายตาของเขาเหลือบไปที่กระจกบานใหญ่ของสนามบ

    Last Updated : 2025-03-07

Latest chapter

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 40 บทสรุปของความรัก

    พิมพ์ดาวยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะพูดเสียงสั่นว่า "ฉัน… ฉันพร้อมแล้ว ที่จะให้โอกาสคุณอีกครั้ง"ธีรภัทรเบิกตากว้าง ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้า เขายกมือขึ้นกุมมือของพิมพ์ดาวแน่น ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด"ขอบคุณนะพิมพ์ดาว… ขอบคุณที่ยอมให้โอกาสผม…"ปริญมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาพึงพอใจ เขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน"ผมยินดีกับพวกคุณทั้งสองคนจริง ๆ" ปริญพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปหาธีรภัทรธีรภัทรลุกขึ้นยืนหันไปมองปริญ ปริญยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า"ฉันกำลังจะเดินทางไปต่างประเทศ แต่ขอให้รู้ไว้ ถ้านายทำให้พิมพ์ดาวเสียใจแม้แต่นิดเดียว… ฉันจะกลับมา และพาพิมพ์ดาวกับลูกหนีไปจากนายทันที"ธีรภัทรมองสบตาปริญด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะพยักหน้าตอบ"ฉันสัญญา… ฉันจะไม่มีวันทำให้พิมพ์ดาวเสียใจอีก"ปริญยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะตบไหล่ธีรภัทรเบา ๆทันใดนั้น…"แด๊ดดี้! แม่!"เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นก่อนที่พัตเตอร์จะวิ่งเข้ามาในห้องรับแขก เด็กน้อยวิ่งตรงมาหาธีรภัทรกับพิมพ์ดาว ก่อนจะกระโดดกอดพวกเข

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 39 โอกาสที่สอง

    ปริญยืนมองหลังของธีรภัทรที่เดินจากไปจนลับสายตา เขาถอนหายใจยาว ก่อนจะหยิบเครื่องอัดเสียงขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อ คลื่นความรู้สึกบางอย่างกระเพื่อมอยู่ในอก เขารู้ดีว่าธีรภัทรรักพิมพ์ดาวมากแค่ไหน คำพูดเหล่านั้นไม่ได้เสแสร้ง ไม่ได้เป็นเพียงคำพูดเพื่อเอาใจ แต่เป็นคำพูดที่มาจากหัวใจอย่างแท้จริงปริญก้มมองเครื่องอัดเสียงในมือ ก่อนจะกำมันไว้แน่น และตัดสินใจเดินตรงไปที่รถของตัวเอง เขาสตาร์ทรถและมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านของพิมพ์ดาวทันทีบรรยากาศในบ้านของพิมพ์ดาวเงียบสงบ มีเพียงเสียงของลมที่พัดผ่านหน้าต่าง ปริญนั่งอยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่น โดยมีพิมพ์ดาว พ่อ แม่ และน้องชายของเธอนั่งอยู่ล้อมรอบ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด"ปริญ... มีอะไรเหรอ?" พิมพ์ดาวถาม น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาและเต็มไปด้วยความสงสัยปริญสบตากับเธอ ก่อนจะยกเครื่องอัดเสียงขึ้นมา"ฉันอยากให้พวกเธอได้ยินสิ่งนี้" เขาพูดช้า ๆ ก่อนจะเปิดเครื่องอัดเสียงทันทีที่เสียงของธีรภัทรดังขึ้น ความเงียบก็ปกคลุมทั่วห้อง"ผมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น..."ดวงตาของพิมพ์ดาวเบิกกว้าง หัวใจเธอเต้นแรงเม

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 38 คำสารภาพสุดท้าย

    เสียงเครื่องบินที่กำลังลดระดับลงล้อแตะกับรันเวย์ของสนามบินสุวรรณภูมิ ทำให้พิมพ์ดาวที่กำลังยืนรออยู่หน้าเกทขาเข้าหัวใจเต้นแรงอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาคู่งามจับจ้องไปยังประตูที่กำลังเปิดออก ผู้โดยสารทยอยเดินออกมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของพ่อ แม่ และน้องชายที่เดินมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบโต พิมพ์ดาวรีบสาวเท้าเข้าไปหา ก่อนจะโผเข้าสวมกอดมารดาแน่น ร่างบางสั่นไหวเล็กน้อยอย่างตื้นตัน“คุณแม่... คุณพ่อ...” พิมพ์ดาวน้ำตาคลอเบ้า“แม่คิดถึงลูกเหลือเกิน” น้ำเสียงอบอุ่นของมารดาทำให้พิมพ์ดาวกอดท่านแน่นขึ้น ก่อนจะหันไปกอดบิดา และสุดท้ายคือ ภัทร น้องชายที่ยืนกอดอก มองพี่สาวด้วยสีหน้ากึ่งดีใจ กึ่งเคืองขุ่น“กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วนะคะ” พิมพ์ดาวยิ้มทั้งน้ำตา ขณะที่คุณหญิงจินดาและเจ้าสัวพิชิตพยักหน้า แม้รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านทั้งสองจะดูขมขื่นเล็กน้อยก็ตาม“กลับมาก็ดีแล้วล่ะ จะได้ดูแลพิมพ์ดาวกับหลานให้ดี ๆ เสียที” เจ้าสัวพิชิตกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบขรึม แววตาเย็นชานั้นทำให้พิมพ์ดาวรู้ดีว่าเขายังไม่ให้อภัยธีรภัทร

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 37 บาดแผลที่สมานกัน

    แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าสาดส่องลอดผ่านม่านสีขาวภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล เสียงเครื่องวัดชีพจรที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ทำให้บรรยากาศภายในห้องดูสงบอย่างน่าประหลาด พิมพ์ดาวนั่งเฝ้าธีรภัทรอยู่ข้างเตียง ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียวของชายหนุ่มที่ยังคงหลับสนิทเธอวางมือลงเบา ๆ บนหลังมือของเขา แม้ไม่อยากยอมรับ แต่หัวใจเธอกลับเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สัมผัสเขาแบบนี้"อืม..."เสียงครางเบา ๆ ดังขึ้นจากริมฝีปากของธีรภัทร ก่อนที่เปลือกตาของเขาจะขยับเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขากวาดมองไปทั่วห้อง ก่อนจะหยุดที่ใบหน้าของพิมพ์ดาว"พิมพ์..." เสียงของเขาแหบพร่าและอ่อนแรง แต่แฝงไว้ด้วยความดีใจอย่างชัดเจน "เธอกับลูก... ปลอดภัยใช่มั้ย?"พิมพ์ดาวเม้มริมฝีปากแน่น รู้สึกเหมือนก้อนอะไรบางอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ ความเป็นห่วงเป็นใยของเขาที่มีต่อเธอและพัตเตอร์ ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหว น้ำตารื้นขึ้นมาที่ขอบตาโดยไม่รู้ตัว"พวกเราปลอดภัย..." เธอตอบเสียงเบา ก่อนจะก้มลงไปใกล้เขา "คุณน่ะสิ เป็นยังไงบ้าง?"ธีรภัทรยิ้มบาง ๆ แม้ใบหน

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 36 ระยะห่างที่เหลืออยู่

    วันต่อมา – หน้าโรงเรียนของพัตเตอร์พิมพ์ดาวยืนอยู่หน้าโรงเรียนของพัตเตอร์ในช่วงเย็น ขณะที่ธีรภัทรยืนอยู่ข้าง ๆ เขาใส่สูทสีเข้ม ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ขณะที่พัตเตอร์กำลังเล่นกับเพื่อน ๆ อยู่ที่สนามเด็กเล่น"ขอบคุณนะคะ ที่มารับพัตเตอร์ด้วยกันทุกวัน" พิมพ์ดาวพูดเบา ๆธีรภัทรหันไปมองเธอ รอยยิ้มบางปรากฏบนริมฝีปาก "ไม่เป็นไรครับ ผมอยากมาอยู่กับพวกคุณ"พิมพ์ดาวหลุบตาลง เธอรู้สึกว่าธีรภัทรกำลังพยายามอย่างหนักที่จะทำให้เธอเปิดใจ แต่เธอยังไม่กล้าที่จะเชื่อใจเขาเต็มร้อยทันใดนั้น…"พิมพ์ดาว!!"เสียงแหลมสูงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นดังขึ้น ทำให้พิมพ์ดาวและธีรภัทรหันไปมองทันทีร่างของกานต์รวีในชุดเดรสสีดำแนบเนื้อพุ่งตรงเข้ามาด้วยดวงตาวาวโรจน์ ในมือของเธอมีมีดคมกริบเล่มหนึ่ง"กานต์รวี!" ธีรภัทรร้องเสียงดัง ขณะที่กานต์รวีพุ่งเข้าหาพิมพ์ดาวด้วยความเร็ว"แกต้องตาย!!"พิมพ์ดาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขาทั้งสองข้างของเธอเหมือนถูกตรึงไว้กับพื้น เธอได้แต่มองปลายมีดที่กำลังพุ่งเข้าหาอย่างตกตะ

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 35 การเสียสละของกวิน

    แสงแดดยามเช้าสาดกระทบผ่านม่านสีขาวในห้องนอนของคอนโดฯ หรูใจกลางเมือง พิมพ์ดาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ขณะที่เสียงนกร้องแว่วดังมาจากนอกหน้าต่าง ร่างบางขยับกายเบา ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องเบา ๆ ตามมาด้วยเสียงของพัตเตอร์ที่ตะโกนเรียกเธอ"มามี๊~ ตื่นได้แล้วครับ!"พิมพ์ดาวยิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง มือเรียวเสยผมยาวสลวยของตัวเองเบา ๆ ก่อนจะตอบกลับไป"มามี๊ตื่นแล้วครับลูก เดี๋ยวมามี๊จะออกไปเดี๋ยวนี้"พิมพ์ดาวค่อย ๆ ลุกจากเตียง เดินไปเปิดประตูห้องนอนก็พบกับพัตเตอร์ที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าห้อง ในชุดนักเรียนที่ถูกแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว มือเล็ก ๆ ถือกล่องนมไว้ในมือ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามากอดขาเธอแน่น"พัตเตอร์ตื่นเช้าจังเลยค่ะ" พิมพ์ดาวลูบศีรษะลูกชายเบา ๆ ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากของเขา"พัตเตอร์ไม่ได้ตื่นเองนะครับ" เด็กชายเงยหน้ามองเธอ ดวงตากลมโตใสซื่อเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา"แด๊ดดี้โทรปลุกพัตเตอร์เองต่างหาก!"พิมพ์ดาวชะงัก หัวใจเต้นกระตุกเมื่อได้ยินคำว่า 'แด๊ดดี้'"คุณธีรภัทรจะมาเหรอคะ?" เธอถามด้วยความสงสัยพัตเตอร์พยักหน้าแรง

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 34 วันที่ฉันพร้อมจะรักอีกครั้ง

    หลังจากเหตุการณ์เปิดโปงอนุชิตในคืนนั้น ทุกอย่างดูเหมือนจะคลี่คลายไปในทิศทางที่ดี แต่ในใจของพิมพ์ดาวกลับไม่ได้รู้สึกโล่งใจอย่างสมบูรณ์ ร่องรอยบาดแผลในอดีตยังคงทิ้งรอยแผลลึกไว้ในใจของเธอ…พิมพ์ดาวนั่งอยู่ตรงริมหน้าต่างของคอนโดหรูในกรุงเทพฯ สายลมเย็นในยามค่ำคืนพัดผ่านเข้ามาเบา ๆ เสียงเรียกเข้าสายดังขึ้น พิมพ์ดาวสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะกดรับสาย"พ่อคะ..." น้ำเสียงของพิมพ์ดาวแผ่วเบาแต่มั่นคง"ดาวลูก…" เสียงของเจ้าสัวพิชิตปลายสายเต็มไปด้วยความกังวล"ทุกอย่างจบลงแล้วค่ะพ่อ อนุชิตได้รับผลกรรมของเขาแล้ว พ่อพ้นมลทินแล้วนะคะ"เจ้าสัวพิชิตนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก เสียงถอนหายใจของพ่อทำให้พิมพ์ดาวรู้สึกถึงน้ำหนักที่ผ่อนคลายลงในใจ"ดีแล้ว… พ่อภูมิใจในตัวลูกมาก พ่อจะกลับไปปรึกษาแม่กับน้องชาย แล้วพวกเราจะกลับไปอยู่ที่ประเทศไทยด้วยกัน"พิมพ์ดาวยิ้มบาง ๆ แม้จะมีน้ำตาคลอเบ้า ดวงตาเธอทอแสงแห่งความหวัง แต่มันก็ยังไม่อาจลบเลือนบาดแผลในใจได้ง่าย ๆในขณะที่พิมพ์ดาวกำลังเตรียมตัวเพื่อพาครอบครัวกลับมาที่

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 33 คำตอบของหัวใจ

    เสียงในห้องจัดเลี้ยงเงียบสนิทไปชั่วขณะหลังจากคำประกาศของธีรภัทรดังก้องไปทั่วทั้งงาน น้ำเสียงของเขามั่นคง หนักแน่น และเต็มไปด้วยความจริงใจ“ฉันรักพิมพ์ดาว และจะไม่มีวันยอมรับใครเป็นภรรยา นอกจากเธอเท่านั้น”ทุกสายตาหันมาที่พิมพ์ดาว ซึ่งยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งอยู่กับที่ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ขณะที่ริมฝีปากเม้มแน่น ราวกับยังประมวลผลไม่ทันกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินกานต์รวีหน้าถอดสี น้ำตารื้นขึ้นในดวงตาอย่างห้ามไม่อยู่ ขาทั้งสองข้างแทบจะไร้เรี่ยวแรง เธอยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง พลางส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“ไม่นะ... ธีร์ต้องล้อฉันเล่นใช่ไหม?” น้ำเสียงของกานต์รวีสั่นไหว ร่างของเธอสั่นสะท้าน ขณะเดินตรงไปหาธีรภัทรด้วยสีหน้าตื่นตระหนก“ทำไมธีร์ถึงพูดแบบนี้? ธีร์รักฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ธีรภัทรหันมามองกานต์รวี ดวงตาคมกริบของเขาเย็นชาและว่างเปล่า ราวกับปราศจากความรู้สึกใด ๆ“ฉันไม่เคยรักเธอ” เขาพูดชัดถ้อยชัดคำ น้ำเสียงเย็นเยียบจนทำให้หัวใจของกานต์รวีแทบแตกสลาย“ไม่จริง!” กาน

  • ลวงรักกับดักแค้น   บทที่ 32 เดิมพันครั้งสุดท้าย

    เสียงเพลงคลาสสิกบรรเลงคลอเบา ๆ ภายในงานเลี้ยงหรูหราที่จัดขึ้นในห้องโถงใหญ่ของโรงแรมระดับห้าดาว แขกผู้มีเกียรติในชุดราตรีและสูทเรียบหรูต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางบรรยากาศหรูหรานั้น ธีรภัทรยืนสง่างามในชุดสูทสีดำสนิท เขาถือแก้วไวน์แดงในมือ สายตาของเขามองตรงไปยังพิมพ์ดาวที่กำลังยืนอยู่มุมห้อง ข้าง ๆ เธอมีปริญคอยประกบอยู่ไม่ห่าง ทำให้สีหน้าของธีรภัทรดูเคร่งขรึมยิ่งขึ้นกานต์รวียืนเคียงข้างธีรภัทร เธอสวมชุดราตรีสีแดงสดที่เน้นทรวดทรงอย่างลงตัว ใบหน้าสวยหวานประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน ทว่าในแววตามีประกายแห่งความมุ่งมั่นซ่อนอยู่"ธีร์คะ..." กานต์รวีเอ่ยเสียงหวานพร้อมเอื้อมมือไปแตะต้นแขนของธีรภัทรเบา ๆ"วันนี้คุณหล่อมากเลยนะคะ"ธีรภัทรปรายตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะดึงแขนออกจากมือของกานต์รวีอย่างแผ่วเบา"ขอบคุณ" น้ำเสียงของเขาราบเรียบ ทว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่พิมพ์ดาวไม่วางตากานต์รวีเม้มปากแน่น หัวใจเธอเต้นแรงอย่างไม่สบายใจ เธอรู้ว่าธีรภัทรยอมให้เธออยู่ใกล้ ๆ แต่ไม่เคยแสดงความสนใจในตัวเธอจริง ๆ เลย มันเหมือนกับว่าเขากำลังรออะไรบางอย่าง หรื

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status