เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 15 ความว่างเปล่าของธีรภัทร
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-07 12:02:00ระหว่างที่พิมพ์ดาวเดินออกจากโรงพยาบาลและขึ้นรถไปสนามบิน ธีรภัทรเพิ่งได้รับรายงานจากลูกน้องที่เฝ้าติดตามเธออยู่
"เจ้านายครับ… เธอกำลังเดินทางไปสนามบิน"
คำพูดสั้น ๆ นั้นทำให้ธีรภัทรเด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้ ดวงตาสีนิลฉายแววตื่นตระหนก
"อย่าให้เธอออกจากประเทศได้เด็ดขาด!"
เขารีบคว้ากุญแจรถออกไปจากบริษัททันที ขับรถมุ่งหน้าไปยังสนามบินด้วยความเร็วสูง หัวใจเต้นแรงอย่างรุนแรง ความรู้สึกภายในใจสับสนวุ่นวาย แต่มีเพียงความคิดเดียวที่เขามั่นใจที่สุด
เขาจะไม่ปล่อยให้พิมพ์ดาวจากไป!
ธีรภัทรกดคันเร่งจนสุด รถพุ่งทะยานไปข้างหน้าเหมือนสัตว์ร้าย สายตาจับจ้องเส้นทาง มือกำพวงมาลัยแน่นจนข้อขาว เขารู้ดีว่ามีเวลาไม่มาก และหากเขาช้าไปเพียงวินาทีเดียว... พิมพ์ดาวจะจากไปตลอดกาล
เมื่อมาถึงสนามบิน เขาแทบกระโจนลงจากรถ ไม่สนใจเสียงบีบแตรจากรถคันอื่น หัวใจเต้นรัวเหมือนกลองศึก ร่างสูงพุ่งผ่านผู้คน มุ่งหน้าไปยังจุดตรวจผู้โดยสารขาออก ก่อนที่เสียงประกาศจะดังขึ้นเหนือศีรษะ
"เที่ยวบินที่ PG107 เดินทางจากกรุงเทพฯ ไปยัง..."
สายตาของเขาเหลือบไปที่กระจกบานใหญ่ของสนามบ
บทที่เกี่ยวข้อง
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 16 การเริ่มต้นใหม่ของพิมพ์ดาว
“ธาริน!”เสียงทุ้มต่ำของธีรภัทรดังลั่นไปทั่วคฤหาสน์ ดวงตาสีนิลที่เคยสุขุมบัดนี้เต็มไปด้วยเพลิงโทสะ ธารินที่กำลังนั่งจิบไวน์สบายใจอยู่ในห้องรับแขกสะดุ้งโหยง หันมามองพี่ชายด้วยสีหน้าตกใจ“มีอะไรคะพี่?” เธอถาม แต่เพียงแค่เห็นสายตาของธีรภัทร เธอก็รู้ทันทีว่าเขารู้แล้ว“มีอะไรงั้นเหรอ?!” ธีรภัทรกระแทกแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะ กระดาษกระจายเต็มพื้น“เธอกล้าทำเรื่องสกปรกแบบนี้กับพิมพ์ดาวได้ยังไง! เธอเล่นสกปรกขนาดนี้เพื่ออะไร?! เพื่อแก้แค้นพ่อของเธอหรือไง?!”“พี่ธีร์—”“อย่ามาเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงใสซื่อแบบนั้น! เธอสร้างเรื่องหลอกฉัน! เธอจัดฉากให้พิมพ์ดาวดูเหมือนผู้หญิงไร้ศักดิ์ศรี เธอทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันเกลียดเธอ! แล้วดูสิ่งที่เธอทำสำเร็จแล้ว เธอพังทุกอย่างของฉัน!!”เสียงตวาดดังก้อง ธารินเผลอถอยหลังไปหนึ่งก้าว ความกลัวแวบขึ้นมาในดวงตาของเธอ แต่มันก็ถูกแทนที่ด้วยความดื้อรั้นในเสี้ยววินาที“ใช่! ฉันทำ! เพราะฉันทนไม่ได้ที่เห็นพี่หลงผู้หญิงคนนั้น! ฉันทนไม่ได้ที่พี่จะให้อภัยลูกสาวของคนที่ทำลายครอบครัวเรา!” เธอกรีดเสียงกลับ ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-08ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 17 ความสำเร็จที่แลกมาด้วยน้ำตา
เสียงร้องไห้ดังลั่นไปทั่วห้องคลอดเมื่อเด็กทารกตัวน้อยลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรกพิมพ์ดาวหายใจหอบแรง ร่างกายของเธออ่อนแรงแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออีกแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูก ดวงตาของเธอพลันมีน้ำตาคลอเธอเอื้อมมือไปรับลูกน้อยที่พยาบาลส่งให้ ก่อนจะมองใบหน้าของเขาด้วยความรักล้นใจ"ลูกของแม่..." เธอกระซิบเสียงแผ่ว กอดร่างน้อยแนบอก เด็กน้อยขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะสงบลงในอ้อมแขนของเธอปริญยืนอยู่ข้างเตียง มองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน"เขาน่ารักมากนะพิมพ์ดาว เหมือนเธอไม่มีผิด"พิมพ์ดาวหัวเราะเบา ๆ แม้ดวงตาจะเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา"แต่ฉันว่ามีบางอย่างที่เหมือน...เขา"เธอไม่ได้พูดชื่อออกมา แต่ปริญรู้ดีว่าเธอหมายถึงใคร เขาเพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ แล้วเอื้อมมือไปลูบศีรษะเล็ก ๆ ของเด็กน้อยอย่างอ่อนโยนชีวิตของพิมพ์ดาวหลังจากคลอดลูกไม่ง่ายเลย เธอต้องรับมือกับความเหนื่อยล้าจากการเลี้ยงลูกคนเดียวโดยไม่มีครอบครัวหรือสามีอยู่ข้าง ๆ แม้ปริญจะช่วยเธอเท่าที่ทำได้ แต่สุดท้ายแล้ว ภาระหนักก็ยังอยู่ที่เธอเป็นหลักเธอต้องตื่นกลางดึกหลายครั้งเพื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 18 การพบกันอีกครั้ง
พิมพ์ดาววางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะไม้ข้างโซฟา ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเบาะอย่างเหนื่อยล้า ดวงตาเธอทอดมองออกไปยังหน้าต่างกระจกที่เผยให้เห็นวิวเมืองยามค่ำคืน แสงไฟจากอาคารสูงระยิบระยับราวกับดวงดาวในห้วงจักรวาลเธอไม่เคยคิดว่าชีวิตของตัวเองจะมาถึงจุดนี้ได้ จุดที่เธอสามารถยืนหยัดได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง มีธุรกิจของตัวเอง และมีลูกชายที่เป็นทุกอย่างในชีวิตของเธอ แต่ถึงจะมีทุกอย่างครบ พิมพ์ดาวก็ยังรู้สึกว่ามีบางสิ่งขาดหายไป... ครอบครัวของเธอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดความคิด พิมพ์ดาวเอื้อมมือหยิบมันขึ้นมาดู และกดรับสาย"ฮัลโหล""ดาว... เป็นหนูจริง ๆ ใช่ไหมลูก?" เสียงของพ่อเธอสั่นเครือเล็กน้อย น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความคิดถึงและตื่นเต้น "พ่อเห็นข่าวของลูก ลูก... ลูกประสบความสำเร็จมากเลยนะ พ่อภูมิใจในตัวลูกจริง ๆ"พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนน้ำตามันเอ่อขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว สามปีที่เธอไม่ได้เจอพ่อกับแม่และน้องชาย เสียงของพ่อที่คุ้นเคยทำให้หัวใจเธอบีบรัดแน่น "พ่อ... พ่ออยู่ไหน? แม่กับน้องภัทรล่ะ?""เรายังอยู่ที่ประเทศxxxลูก..." พ่อเธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ "พ่อขอโทษนะพิมพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 19 ความลับของหัวใจ
ในค่ำคืนที่อากาศเย็นสบาย พิมพ์ดาวตัดสินใจพาปริญมาพบกับครอบครัวของเธอที่บ้าน ซึ่งเป็นบ้านสไตล์ยุโรปที่เธออาศัยอยู่กับพ่อแม่และน้องชาย"พ่อ แม่ นี่พี่ปริญค่ะ ที่ปรึกษาทางธุรกิจของหนู แล้วก็... เพื่อนที่คอยช่วยเหลือหนูมาตลอด" พิมพ์ดาวพูดแนะนำชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเธอปริญโค้งศีรษะให้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยท่าทีสุภาพ"สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า ยินดีที่ได้พบกันครับ"คุณพ่อของพิมพ์ดาวมองชายหนุ่มด้วยสายตาครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าให้เขานั่งลงตรงข้าม"ทำธุรกิจอะไรอยู่หรือครับ คุณปริญ? "ปริญยิ้มบาง ๆ อย่างใจเย็น"ผมทำงานด้านการลงทุนและการบริหารธุรกิจครับ เคยเป็นที่ปรึกษาให้หลายบริษัท และพอดีมีโอกาสได้รู้จักกับดาว ผมเห็นว่าเธอมีความสามารถ และโครงการที่เธอทำมีศักยภาพสูงมาก ก็เลยอยากช่วยผลักดันให้ไปได้ไกลครับ"คุณพ่อพยักหน้าอย่างพอใจในคำตอบ แต่ก็ยังถามต่อ"แล้วนอกจากเรื่องธุรกิจล่ะ คุณปริญมีความตั้งใจอะไรเป็นพิเศษไหมกับดาว?"คำถามนี้ทำให้บรรยากาศรอบโต๊ะอาหารเงียบลงชั่วขณะ พิมพ์ดาวเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ขณะที่ปริญนิ่งไปเล็กน้อย ดูเหมือนว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 20 การกลับมาของผู้ล่า
เสียงลมพัดผ่านสวนหลังบ้านเบา ๆ ขณะที่พิมพ์ดาวยืนพิงระเบียง มองออกไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน ความรู้สึกสับสนในใจของเธอยังคงไม่จางหาย แม้ปริญจะเป็นคนที่อดทนและอ่อนโยนเพียงใด แต่เธอก็ยังไม่สามารถก้าวข้ามกำแพงในใจตัวเองได้ง่าย ๆเธอถอนหายใจยาว ก่อนจะตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในบ้าน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยคำถามที่ต้องการคำตอบ และมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถให้คำตอบเหล่านั้นกับเธอได้—“พ่อคะ หนูขอคุยด้วยหน่อย”พิมพ์ดาวนั่งเงียบอยู่กับพ่อของเธอในห้องรับแขก บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความอึดอัด มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาเบา ๆ“ลูกบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับพ่อ” คุณพ่อของพิมพ์ดาวเอ่ยขึ้น น้ำเสียงสงบแต่เต็มไปด้วยความสงสัยพิมพ์ดาวสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนจะพูดออกมา “พ่อ... พ่อยังจำเรื่องของตระกูลอัครวรเดชได้ไหมคะ?”ดวงตาของผู้เป็นพ่อฉายแววแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น “จำได้สิ ทำไมลูกถึงถามเรื่องนี้?”พิมพ์ดาวกำกระดาษแผ่นหนึ่งในมือแน่น ก่อนจะค่อย ๆ วางมันลงบนโต๊ะ“นี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 21 การกลับมาของผู้หญิงที่เคยถูกทอดทิ้ง
เสียงลมพัดเบา ๆ ผ่านม่านหน้าต่างของห้องทำงานขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนตึกสูงใจกลางกรุงเทพมหานคร ดวงตาของพิมพ์ดาวจ้องมองออกไปยังท้องฟ้าเบื้องนอก รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากขณะที่เธอถือเอกสารชุดหนึ่งในมือ ดวงตาคู่นั้นฉายแววเยือกเย็นและแน่วแน่"พร้อมหรือยังคะ คุณพิมพ์ดาว?"เสียงของเลขาสาวคนสนิทเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง พิมพ์ดาวเหลือบตามองก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย วางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะกระจกด้วยท่าทีมั่นใจ"เริ่มได้เลย"เลขาสาวพยักหน้า ก่อนจะเดินออกจากห้อง ปล่อยให้พิมพ์ดาวยืนสงบอยู่เพียงลำพังในห้องทำงานที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ผนังด้านหนึ่งติดกระจกใส มองเห็นวิวเมืองใหญ่ยามเช้าได้อย่างชัดเจนพิมพ์ดาวหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่ในหัวของเธอเต็มไปด้วยภาพความทรงจำในอดีต — วันที่เธอเดินจากไปพร้อมกับลูกในท้อง วันที่เธอถูกธีรภัทรผลักไสไล่ส่งอย่างไม่ใยดี เสียงของเขายังคงก้องอยู่ในความทรงจำ รอยเจ็บปวดเหล่านั้นไม่มีวันเลือนหายไปง่าย ๆแต่ตอนนี้... ถึงเวลาที่เธอจะเอาคืนแล้ว"บริษัท ที คอร์เปอเรชั่น ประกาศเข้าซื้อหุ้นของบริษัท อัครเด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 22 สงครามที่ยังไม่จบ
ธีรภัทรยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องประชุมใหญ่ของบริษัท Elysium Holdings ด้วยท่าทีเคร่งขรึม สายตาคมกริบจับจ้องผ่านบานกระจกใสไปยังผู้หญิงที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานที่ปลายโต๊ะประชุม — พิมพ์ดาวเธอสวมชุดสูทสีเบจเรียบหรู ผมยาวสลวยถูกรวบไว้หลวม ๆ ดวงตาคมกริบฉายแววเย็นชา ขณะฟังรายงานจากหนึ่งในผู้บริหารอย่างใจเย็น ราวกับเป็นราชินีที่กำลังวางกลยุทธ์ในสงครามสามปีที่แล้ว เธอเคยเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน ขี้อาย และแสดงความรักต่อเขาอย่างตรงไปตรงมา แต่ตอนนี้… ผู้หญิงตรงหน้านั้นแข็งแกร่งและยากจะเข้าถึง ราวกับมีเกราะเหล็กกางกั้นไม่ให้ใครเข้าใกล้“พิมพ์ดาว…” ธีรภัทรพึมพำเบา ๆ ก่อนจะผลักประตูเข้าไปเสียงเปิดประตูดังก้องในความเงียบของห้องประชุม สายตาของผู้บริหารระดับสูงหลายคนหันไปมองด้วยความตกใจ บางคนเริ่มกระซิบกระซาบกันเบา ๆ ขณะที่บางคนชำเลืองมองพิมพ์ดาวเพื่อรอดูปฏิกิริยาของเธอพิมพ์ดาวยังคงนั่งนิ่ง ดวงตาคมกริบจับจ้องธีรภัทรอย่างเย็นชา ราวกับกำลังประเมินว่าเขาจะเดินเข้ามาในฐานะศัตรูหรือพันธมิตร เสียงปลายปากกาที่เธอเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะเบา ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-14ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 23 ผู้ชายที่เคยทิ้งฉันไป
บรรยากาศในห้องทำงานเงียบสงัด มีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ พิมพ์ดาวนั่งอยู่ที่โต๊ะ สีหน้าเรียบเฉย ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่กองเอกสารตรงหน้าโดยไร้อารมณ์ ภายในใจกลับมีพายุโหมกระหน่ำ ไม่ต่างจากคลื่นลมแรงกลางมหาสมุทรประตูห้องถูกเปิดออก เธอเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ก่อนที่สายตาจะปะทะกับร่างสูงที่เดินเข้ามาอย่างมั่นคง ท่าทีสง่างามตามแบบฉบับของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด เขายังดูดีเสมอในชุดสูทสีเข้ม ผมดำขลับเซ็ตอย่างมีระเบียบ ใบหน้าหล่อเหลานั้นแม้จะเคร่งขรึม แต่ดวงตาคมที่ทอดมองมานั้นกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบอย่างแรง"ขอโทษที่มาสาย" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ธีรภัทรทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามเธอ"ไม่เป็นไรค่ะ" พิมพ์ดาวตอบเสียงเรียบ ดวงตาไม่แม้แต่จะมองสบตาเขาโดยตรง เธอพลิกเอกสารตรงหน้าอย่างไม่สนใจอีกฝ่ายธีรภัทรมองเธอนิ่ง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดปากพูดว่า "เธอคงรู้อยู่แล้วว่าทำไมฉันถึงมาเจอเธอวันนี้""ค่ะ... ฉันรู้" พิมพ์ดาวเงยหน้าขึ้นสบตาเขาในที่สุด "คุณต้องการอะไรจากฉันอีกเหรอคะ?"ธีรภัทรนิ่งไป รู้สึกเหมือนถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15
บทล่าสุด
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 40 บทสรุปของความรัก
พิมพ์ดาวยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะพูดเสียงสั่นว่า "ฉัน… ฉันพร้อมแล้ว ที่จะให้โอกาสคุณอีกครั้ง"ธีรภัทรเบิกตากว้าง ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้า เขายกมือขึ้นกุมมือของพิมพ์ดาวแน่น ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด"ขอบคุณนะพิมพ์ดาว… ขอบคุณที่ยอมให้โอกาสผม…"ปริญมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาพึงพอใจ เขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน"ผมยินดีกับพวกคุณทั้งสองคนจริง ๆ" ปริญพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปหาธีรภัทรธีรภัทรลุกขึ้นยืนหันไปมองปริญ ปริญยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า"ฉันกำลังจะเดินทางไปต่างประเทศ แต่ขอให้รู้ไว้ ถ้านายทำให้พิมพ์ดาวเสียใจแม้แต่นิดเดียว… ฉันจะกลับมา และพาพิมพ์ดาวกับลูกหนีไปจากนายทันที"ธีรภัทรมองสบตาปริญด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะพยักหน้าตอบ"ฉันสัญญา… ฉันจะไม่มีวันทำให้พิมพ์ดาวเสียใจอีก"ปริญยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะตบไหล่ธีรภัทรเบา ๆทันใดนั้น…"แด๊ดดี้! แม่!"เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นก่อนที่พัตเตอร์จะวิ่งเข้ามาในห้องรับแขก เด็กน้อยวิ่งตรงมาหาธีรภัทรกับพิมพ์ดาว ก่อนจะกระโดดกอดพวกเข
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 39 โอกาสที่สอง
ปริญยืนมองหลังของธีรภัทรที่เดินจากไปจนลับสายตา เขาถอนหายใจยาว ก่อนจะหยิบเครื่องอัดเสียงขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อ คลื่นความรู้สึกบางอย่างกระเพื่อมอยู่ในอก เขารู้ดีว่าธีรภัทรรักพิมพ์ดาวมากแค่ไหน คำพูดเหล่านั้นไม่ได้เสแสร้ง ไม่ได้เป็นเพียงคำพูดเพื่อเอาใจ แต่เป็นคำพูดที่มาจากหัวใจอย่างแท้จริงปริญก้มมองเครื่องอัดเสียงในมือ ก่อนจะกำมันไว้แน่น และตัดสินใจเดินตรงไปที่รถของตัวเอง เขาสตาร์ทรถและมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านของพิมพ์ดาวทันทีบรรยากาศในบ้านของพิมพ์ดาวเงียบสงบ มีเพียงเสียงของลมที่พัดผ่านหน้าต่าง ปริญนั่งอยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่น โดยมีพิมพ์ดาว พ่อ แม่ และน้องชายของเธอนั่งอยู่ล้อมรอบ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด"ปริญ... มีอะไรเหรอ?" พิมพ์ดาวถาม น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาและเต็มไปด้วยความสงสัยปริญสบตากับเธอ ก่อนจะยกเครื่องอัดเสียงขึ้นมา"ฉันอยากให้พวกเธอได้ยินสิ่งนี้" เขาพูดช้า ๆ ก่อนจะเปิดเครื่องอัดเสียงทันทีที่เสียงของธีรภัทรดังขึ้น ความเงียบก็ปกคลุมทั่วห้อง"ผมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น..."ดวงตาของพิมพ์ดาวเบิกกว้าง หัวใจเธอเต้นแรงเม
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 38 คำสารภาพสุดท้าย
เสียงเครื่องบินที่กำลังลดระดับลงล้อแตะกับรันเวย์ของสนามบินสุวรรณภูมิ ทำให้พิมพ์ดาวที่กำลังยืนรออยู่หน้าเกทขาเข้าหัวใจเต้นแรงอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาคู่งามจับจ้องไปยังประตูที่กำลังเปิดออก ผู้โดยสารทยอยเดินออกมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของพ่อ แม่ และน้องชายที่เดินมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบโต พิมพ์ดาวรีบสาวเท้าเข้าไปหา ก่อนจะโผเข้าสวมกอดมารดาแน่น ร่างบางสั่นไหวเล็กน้อยอย่างตื้นตัน“คุณแม่... คุณพ่อ...” พิมพ์ดาวน้ำตาคลอเบ้า“แม่คิดถึงลูกเหลือเกิน” น้ำเสียงอบอุ่นของมารดาทำให้พิมพ์ดาวกอดท่านแน่นขึ้น ก่อนจะหันไปกอดบิดา และสุดท้ายคือ ภัทร น้องชายที่ยืนกอดอก มองพี่สาวด้วยสีหน้ากึ่งดีใจ กึ่งเคืองขุ่น“กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วนะคะ” พิมพ์ดาวยิ้มทั้งน้ำตา ขณะที่คุณหญิงจินดาและเจ้าสัวพิชิตพยักหน้า แม้รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านทั้งสองจะดูขมขื่นเล็กน้อยก็ตาม“กลับมาก็ดีแล้วล่ะ จะได้ดูแลพิมพ์ดาวกับหลานให้ดี ๆ เสียที” เจ้าสัวพิชิตกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบขรึม แววตาเย็นชานั้นทำให้พิมพ์ดาวรู้ดีว่าเขายังไม่ให้อภัยธีรภัทร
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 37 บาดแผลที่สมานกัน
แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าสาดส่องลอดผ่านม่านสีขาวภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล เสียงเครื่องวัดชีพจรที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ทำให้บรรยากาศภายในห้องดูสงบอย่างน่าประหลาด พิมพ์ดาวนั่งเฝ้าธีรภัทรอยู่ข้างเตียง ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียวของชายหนุ่มที่ยังคงหลับสนิทเธอวางมือลงเบา ๆ บนหลังมือของเขา แม้ไม่อยากยอมรับ แต่หัวใจเธอกลับเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สัมผัสเขาแบบนี้"อืม..."เสียงครางเบา ๆ ดังขึ้นจากริมฝีปากของธีรภัทร ก่อนที่เปลือกตาของเขาจะขยับเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขากวาดมองไปทั่วห้อง ก่อนจะหยุดที่ใบหน้าของพิมพ์ดาว"พิมพ์..." เสียงของเขาแหบพร่าและอ่อนแรง แต่แฝงไว้ด้วยความดีใจอย่างชัดเจน "เธอกับลูก... ปลอดภัยใช่มั้ย?"พิมพ์ดาวเม้มริมฝีปากแน่น รู้สึกเหมือนก้อนอะไรบางอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ ความเป็นห่วงเป็นใยของเขาที่มีต่อเธอและพัตเตอร์ ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหว น้ำตารื้นขึ้นมาที่ขอบตาโดยไม่รู้ตัว"พวกเราปลอดภัย..." เธอตอบเสียงเบา ก่อนจะก้มลงไปใกล้เขา "คุณน่ะสิ เป็นยังไงบ้าง?"ธีรภัทรยิ้มบาง ๆ แม้ใบหน
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 36 ระยะห่างที่เหลืออยู่
วันต่อมา – หน้าโรงเรียนของพัตเตอร์พิมพ์ดาวยืนอยู่หน้าโรงเรียนของพัตเตอร์ในช่วงเย็น ขณะที่ธีรภัทรยืนอยู่ข้าง ๆ เขาใส่สูทสีเข้ม ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ขณะที่พัตเตอร์กำลังเล่นกับเพื่อน ๆ อยู่ที่สนามเด็กเล่น"ขอบคุณนะคะ ที่มารับพัตเตอร์ด้วยกันทุกวัน" พิมพ์ดาวพูดเบา ๆธีรภัทรหันไปมองเธอ รอยยิ้มบางปรากฏบนริมฝีปาก "ไม่เป็นไรครับ ผมอยากมาอยู่กับพวกคุณ"พิมพ์ดาวหลุบตาลง เธอรู้สึกว่าธีรภัทรกำลังพยายามอย่างหนักที่จะทำให้เธอเปิดใจ แต่เธอยังไม่กล้าที่จะเชื่อใจเขาเต็มร้อยทันใดนั้น…"พิมพ์ดาว!!"เสียงแหลมสูงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นดังขึ้น ทำให้พิมพ์ดาวและธีรภัทรหันไปมองทันทีร่างของกานต์รวีในชุดเดรสสีดำแนบเนื้อพุ่งตรงเข้ามาด้วยดวงตาวาวโรจน์ ในมือของเธอมีมีดคมกริบเล่มหนึ่ง"กานต์รวี!" ธีรภัทรร้องเสียงดัง ขณะที่กานต์รวีพุ่งเข้าหาพิมพ์ดาวด้วยความเร็ว"แกต้องตาย!!"พิมพ์ดาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขาทั้งสองข้างของเธอเหมือนถูกตรึงไว้กับพื้น เธอได้แต่มองปลายมีดที่กำลังพุ่งเข้าหาอย่างตกตะ
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 35 การเสียสละของกวิน
แสงแดดยามเช้าสาดกระทบผ่านม่านสีขาวในห้องนอนของคอนโดฯ หรูใจกลางเมือง พิมพ์ดาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ขณะที่เสียงนกร้องแว่วดังมาจากนอกหน้าต่าง ร่างบางขยับกายเบา ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องเบา ๆ ตามมาด้วยเสียงของพัตเตอร์ที่ตะโกนเรียกเธอ"มามี๊~ ตื่นได้แล้วครับ!"พิมพ์ดาวยิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง มือเรียวเสยผมยาวสลวยของตัวเองเบา ๆ ก่อนจะตอบกลับไป"มามี๊ตื่นแล้วครับลูก เดี๋ยวมามี๊จะออกไปเดี๋ยวนี้"พิมพ์ดาวค่อย ๆ ลุกจากเตียง เดินไปเปิดประตูห้องนอนก็พบกับพัตเตอร์ที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าห้อง ในชุดนักเรียนที่ถูกแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว มือเล็ก ๆ ถือกล่องนมไว้ในมือ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามากอดขาเธอแน่น"พัตเตอร์ตื่นเช้าจังเลยค่ะ" พิมพ์ดาวลูบศีรษะลูกชายเบา ๆ ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากของเขา"พัตเตอร์ไม่ได้ตื่นเองนะครับ" เด็กชายเงยหน้ามองเธอ ดวงตากลมโตใสซื่อเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา"แด๊ดดี้โทรปลุกพัตเตอร์เองต่างหาก!"พิมพ์ดาวชะงัก หัวใจเต้นกระตุกเมื่อได้ยินคำว่า 'แด๊ดดี้'"คุณธีรภัทรจะมาเหรอคะ?" เธอถามด้วยความสงสัยพัตเตอร์พยักหน้าแรง
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 34 วันที่ฉันพร้อมจะรักอีกครั้ง
หลังจากเหตุการณ์เปิดโปงอนุชิตในคืนนั้น ทุกอย่างดูเหมือนจะคลี่คลายไปในทิศทางที่ดี แต่ในใจของพิมพ์ดาวกลับไม่ได้รู้สึกโล่งใจอย่างสมบูรณ์ ร่องรอยบาดแผลในอดีตยังคงทิ้งรอยแผลลึกไว้ในใจของเธอ…พิมพ์ดาวนั่งอยู่ตรงริมหน้าต่างของคอนโดหรูในกรุงเทพฯ สายลมเย็นในยามค่ำคืนพัดผ่านเข้ามาเบา ๆ เสียงเรียกเข้าสายดังขึ้น พิมพ์ดาวสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะกดรับสาย"พ่อคะ..." น้ำเสียงของพิมพ์ดาวแผ่วเบาแต่มั่นคง"ดาวลูก…" เสียงของเจ้าสัวพิชิตปลายสายเต็มไปด้วยความกังวล"ทุกอย่างจบลงแล้วค่ะพ่อ อนุชิตได้รับผลกรรมของเขาแล้ว พ่อพ้นมลทินแล้วนะคะ"เจ้าสัวพิชิตนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก เสียงถอนหายใจของพ่อทำให้พิมพ์ดาวรู้สึกถึงน้ำหนักที่ผ่อนคลายลงในใจ"ดีแล้ว… พ่อภูมิใจในตัวลูกมาก พ่อจะกลับไปปรึกษาแม่กับน้องชาย แล้วพวกเราจะกลับไปอยู่ที่ประเทศไทยด้วยกัน"พิมพ์ดาวยิ้มบาง ๆ แม้จะมีน้ำตาคลอเบ้า ดวงตาเธอทอแสงแห่งความหวัง แต่มันก็ยังไม่อาจลบเลือนบาดแผลในใจได้ง่าย ๆในขณะที่พิมพ์ดาวกำลังเตรียมตัวเพื่อพาครอบครัวกลับมาที่
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 33 คำตอบของหัวใจ
เสียงในห้องจัดเลี้ยงเงียบสนิทไปชั่วขณะหลังจากคำประกาศของธีรภัทรดังก้องไปทั่วทั้งงาน น้ำเสียงของเขามั่นคง หนักแน่น และเต็มไปด้วยความจริงใจ“ฉันรักพิมพ์ดาว และจะไม่มีวันยอมรับใครเป็นภรรยา นอกจากเธอเท่านั้น”ทุกสายตาหันมาที่พิมพ์ดาว ซึ่งยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งอยู่กับที่ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ขณะที่ริมฝีปากเม้มแน่น ราวกับยังประมวลผลไม่ทันกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินกานต์รวีหน้าถอดสี น้ำตารื้นขึ้นในดวงตาอย่างห้ามไม่อยู่ ขาทั้งสองข้างแทบจะไร้เรี่ยวแรง เธอยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง พลางส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“ไม่นะ... ธีร์ต้องล้อฉันเล่นใช่ไหม?” น้ำเสียงของกานต์รวีสั่นไหว ร่างของเธอสั่นสะท้าน ขณะเดินตรงไปหาธีรภัทรด้วยสีหน้าตื่นตระหนก“ทำไมธีร์ถึงพูดแบบนี้? ธีร์รักฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ธีรภัทรหันมามองกานต์รวี ดวงตาคมกริบของเขาเย็นชาและว่างเปล่า ราวกับปราศจากความรู้สึกใด ๆ“ฉันไม่เคยรักเธอ” เขาพูดชัดถ้อยชัดคำ น้ำเสียงเย็นเยียบจนทำให้หัวใจของกานต์รวีแทบแตกสลาย“ไม่จริง!” กาน
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 32 เดิมพันครั้งสุดท้าย
เสียงเพลงคลาสสิกบรรเลงคลอเบา ๆ ภายในงานเลี้ยงหรูหราที่จัดขึ้นในห้องโถงใหญ่ของโรงแรมระดับห้าดาว แขกผู้มีเกียรติในชุดราตรีและสูทเรียบหรูต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางบรรยากาศหรูหรานั้น ธีรภัทรยืนสง่างามในชุดสูทสีดำสนิท เขาถือแก้วไวน์แดงในมือ สายตาของเขามองตรงไปยังพิมพ์ดาวที่กำลังยืนอยู่มุมห้อง ข้าง ๆ เธอมีปริญคอยประกบอยู่ไม่ห่าง ทำให้สีหน้าของธีรภัทรดูเคร่งขรึมยิ่งขึ้นกานต์รวียืนเคียงข้างธีรภัทร เธอสวมชุดราตรีสีแดงสดที่เน้นทรวดทรงอย่างลงตัว ใบหน้าสวยหวานประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน ทว่าในแววตามีประกายแห่งความมุ่งมั่นซ่อนอยู่"ธีร์คะ..." กานต์รวีเอ่ยเสียงหวานพร้อมเอื้อมมือไปแตะต้นแขนของธีรภัทรเบา ๆ"วันนี้คุณหล่อมากเลยนะคะ"ธีรภัทรปรายตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะดึงแขนออกจากมือของกานต์รวีอย่างแผ่วเบา"ขอบคุณ" น้ำเสียงของเขาราบเรียบ ทว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่พิมพ์ดาวไม่วางตากานต์รวีเม้มปากแน่น หัวใจเธอเต้นแรงอย่างไม่สบายใจ เธอรู้ว่าธีรภัทรยอมให้เธออยู่ใกล้ ๆ แต่ไม่เคยแสดงความสนใจในตัวเธอจริง ๆ เลย มันเหมือนกับว่าเขากำลังรออะไรบางอย่าง หรื
