เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 16 การเริ่มต้นใหม่ของพิมพ์ดาว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-08 12:00:24“ธาริน!”
เสียงทุ้มต่ำของธีรภัทรดังลั่นไปทั่วคฤหาสน์ ดวงตาสีนิลที่เคยสุขุมบัดนี้เต็มไปด้วยเพลิงโทสะ ธารินที่กำลังนั่งจิบไวน์สบายใจอยู่ในห้องรับแขกสะดุ้งโหยง หันมามองพี่ชายด้วยสีหน้าตกใจ
“มีอะไรคะพี่?” เธอถาม แต่เพียงแค่เห็นสายตาของธีรภัทร เธอก็รู้ทันทีว่าเขารู้แล้ว
“มีอะไรงั้นเหรอ?!” ธีรภัทรกระแทกแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะ กระดาษกระจายเต็มพื้น
“เธอกล้าทำเรื่องสกปรกแบบนี้กับพิมพ์ดาวได้ยังไง! เธอเล่นสกปรกขนาดนี้เพื่ออะไร?! เพื่อแก้แค้นพ่อของเธอหรือไง?!”
“พี่ธีร์—”
“อย่ามาเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงใสซื่อแบบนั้น! เธอสร้างเรื่องหลอกฉัน! เธอจัดฉากให้พิมพ์ดาวดูเหมือนผู้หญิงไร้ศักดิ์ศรี เธอทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันเกลียดเธอ! แล้วดูสิ่งที่เธอทำสำเร็จแล้ว เธอพังทุกอย่างของฉัน!!”
เสียงตวาดดังก้อง ธารินเผลอถอยหลังไปหนึ่งก้าว ความกลัวแวบขึ้นมาในดวงตาของเธอ แต่มันก็ถูกแทนที่ด้วยความดื้อรั้นในเสี้ยววินาที
“ใช่! ฉันทำ! เพราะฉันทนไม่ได้ที่เห็นพี่หลงผู้หญิงคนนั้น! ฉันทนไม่ได้ที่พี่จะให้อภัยลูกสาวของคนที่ทำลายครอบครัวเรา!” เธอกรีดเสียงกลับ ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้
บทที่เกี่ยวข้อง
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 17 ความสำเร็จที่แลกมาด้วยน้ำตา
เสียงร้องไห้ดังลั่นไปทั่วห้องคลอดเมื่อเด็กทารกตัวน้อยลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรกพิมพ์ดาวหายใจหอบแรง ร่างกายของเธออ่อนแรงแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออีกแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูก ดวงตาของเธอพลันมีน้ำตาคลอเธอเอื้อมมือไปรับลูกน้อยที่พยาบาลส่งให้ ก่อนจะมองใบหน้าของเขาด้วยความรักล้นใจ"ลูกของแม่..." เธอกระซิบเสียงแผ่ว กอดร่างน้อยแนบอก เด็กน้อยขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะสงบลงในอ้อมแขนของเธอปริญยืนอยู่ข้างเตียง มองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน"เขาน่ารักมากนะพิมพ์ดาว เหมือนเธอไม่มีผิด"พิมพ์ดาวหัวเราะเบา ๆ แม้ดวงตาจะเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา"แต่ฉันว่ามีบางอย่างที่เหมือน...เขา"เธอไม่ได้พูดชื่อออกมา แต่ปริญรู้ดีว่าเธอหมายถึงใคร เขาเพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ แล้วเอื้อมมือไปลูบศีรษะเล็ก ๆ ของเด็กน้อยอย่างอ่อนโยนชีวิตของพิมพ์ดาวหลังจากคลอดลูกไม่ง่ายเลย เธอต้องรับมือกับความเหนื่อยล้าจากการเลี้ยงลูกคนเดียวโดยไม่มีครอบครัวหรือสามีอยู่ข้าง ๆ แม้ปริญจะช่วยเธอเท่าที่ทำได้ แต่สุดท้ายแล้ว ภาระหนักก็ยังอยู่ที่เธอเป็นหลักเธอต้องตื่นกลางดึกหลายครั้งเพื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 18 การพบกันอีกครั้ง
พิมพ์ดาววางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะไม้ข้างโซฟา ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเบาะอย่างเหนื่อยล้า ดวงตาเธอทอดมองออกไปยังหน้าต่างกระจกที่เผยให้เห็นวิวเมืองยามค่ำคืน แสงไฟจากอาคารสูงระยิบระยับราวกับดวงดาวในห้วงจักรวาลเธอไม่เคยคิดว่าชีวิตของตัวเองจะมาถึงจุดนี้ได้ จุดที่เธอสามารถยืนหยัดได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง มีธุรกิจของตัวเอง และมีลูกชายที่เป็นทุกอย่างในชีวิตของเธอ แต่ถึงจะมีทุกอย่างครบ พิมพ์ดาวก็ยังรู้สึกว่ามีบางสิ่งขาดหายไป... ครอบครัวของเธอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดความคิด พิมพ์ดาวเอื้อมมือหยิบมันขึ้นมาดู และกดรับสาย"ฮัลโหล""ดาว... เป็นหนูจริง ๆ ใช่ไหมลูก?" เสียงของพ่อเธอสั่นเครือเล็กน้อย น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความคิดถึงและตื่นเต้น "พ่อเห็นข่าวของลูก ลูก... ลูกประสบความสำเร็จมากเลยนะ พ่อภูมิใจในตัวลูกจริง ๆ"พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนน้ำตามันเอ่อขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว สามปีที่เธอไม่ได้เจอพ่อกับแม่และน้องชาย เสียงของพ่อที่คุ้นเคยทำให้หัวใจเธอบีบรัดแน่น "พ่อ... พ่ออยู่ไหน? แม่กับน้องภัทรล่ะ?""เรายังอยู่ที่ประเทศxxxลูก..." พ่อเธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ "พ่อขอโทษนะพิมพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 19 ความลับของหัวใจ
ในค่ำคืนที่อากาศเย็นสบาย พิมพ์ดาวตัดสินใจพาปริญมาพบกับครอบครัวของเธอที่บ้าน ซึ่งเป็นบ้านสไตล์ยุโรปที่เธออาศัยอยู่กับพ่อแม่และน้องชาย"พ่อ แม่ นี่พี่ปริญค่ะ ที่ปรึกษาทางธุรกิจของหนู แล้วก็... เพื่อนที่คอยช่วยเหลือหนูมาตลอด" พิมพ์ดาวพูดแนะนำชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเธอปริญโค้งศีรษะให้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยท่าทีสุภาพ"สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า ยินดีที่ได้พบกันครับ"คุณพ่อของพิมพ์ดาวมองชายหนุ่มด้วยสายตาครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าให้เขานั่งลงตรงข้าม"ทำธุรกิจอะไรอยู่หรือครับ คุณปริญ? "ปริญยิ้มบาง ๆ อย่างใจเย็น"ผมทำงานด้านการลงทุนและการบริหารธุรกิจครับ เคยเป็นที่ปรึกษาให้หลายบริษัท และพอดีมีโอกาสได้รู้จักกับดาว ผมเห็นว่าเธอมีความสามารถ และโครงการที่เธอทำมีศักยภาพสูงมาก ก็เลยอยากช่วยผลักดันให้ไปได้ไกลครับ"คุณพ่อพยักหน้าอย่างพอใจในคำตอบ แต่ก็ยังถามต่อ"แล้วนอกจากเรื่องธุรกิจล่ะ คุณปริญมีความตั้งใจอะไรเป็นพิเศษไหมกับดาว?"คำถามนี้ทำให้บรรยากาศรอบโต๊ะอาหารเงียบลงชั่วขณะ พิมพ์ดาวเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ขณะที่ปริญนิ่งไปเล็กน้อย ดูเหมือนว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 20 การกลับมาของผู้ล่า
เสียงลมพัดผ่านสวนหลังบ้านเบา ๆ ขณะที่พิมพ์ดาวยืนพิงระเบียง มองออกไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน ความรู้สึกสับสนในใจของเธอยังคงไม่จางหาย แม้ปริญจะเป็นคนที่อดทนและอ่อนโยนเพียงใด แต่เธอก็ยังไม่สามารถก้าวข้ามกำแพงในใจตัวเองได้ง่าย ๆเธอถอนหายใจยาว ก่อนจะตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในบ้าน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยคำถามที่ต้องการคำตอบ และมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถให้คำตอบเหล่านั้นกับเธอได้—“พ่อคะ หนูขอคุยด้วยหน่อย”พิมพ์ดาวนั่งเงียบอยู่กับพ่อของเธอในห้องรับแขก บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความอึดอัด มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาเบา ๆ“ลูกบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับพ่อ” คุณพ่อของพิมพ์ดาวเอ่ยขึ้น น้ำเสียงสงบแต่เต็มไปด้วยความสงสัยพิมพ์ดาวสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนจะพูดออกมา “พ่อ... พ่อยังจำเรื่องของตระกูลอัครวรเดชได้ไหมคะ?”ดวงตาของผู้เป็นพ่อฉายแววแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น “จำได้สิ ทำไมลูกถึงถามเรื่องนี้?”พิมพ์ดาวกำกระดาษแผ่นหนึ่งในมือแน่น ก่อนจะค่อย ๆ วางมันลงบนโต๊ะ“นี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 21 การกลับมาของผู้หญิงที่เคยถูกทอดทิ้ง
เสียงลมพัดเบา ๆ ผ่านม่านหน้าต่างของห้องทำงานขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนตึกสูงใจกลางกรุงเทพมหานคร ดวงตาของพิมพ์ดาวจ้องมองออกไปยังท้องฟ้าเบื้องนอก รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากขณะที่เธอถือเอกสารชุดหนึ่งในมือ ดวงตาคู่นั้นฉายแววเยือกเย็นและแน่วแน่"พร้อมหรือยังคะ คุณพิมพ์ดาว?"เสียงของเลขาสาวคนสนิทเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง พิมพ์ดาวเหลือบตามองก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย วางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะกระจกด้วยท่าทีมั่นใจ"เริ่มได้เลย"เลขาสาวพยักหน้า ก่อนจะเดินออกจากห้อง ปล่อยให้พิมพ์ดาวยืนสงบอยู่เพียงลำพังในห้องทำงานที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ผนังด้านหนึ่งติดกระจกใส มองเห็นวิวเมืองใหญ่ยามเช้าได้อย่างชัดเจนพิมพ์ดาวหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่ในหัวของเธอเต็มไปด้วยภาพความทรงจำในอดีต — วันที่เธอเดินจากไปพร้อมกับลูกในท้อง วันที่เธอถูกธีรภัทรผลักไสไล่ส่งอย่างไม่ใยดี เสียงของเขายังคงก้องอยู่ในความทรงจำ รอยเจ็บปวดเหล่านั้นไม่มีวันเลือนหายไปง่าย ๆแต่ตอนนี้... ถึงเวลาที่เธอจะเอาคืนแล้ว"บริษัท ที คอร์เปอเรชั่น ประกาศเข้าซื้อหุ้นของบริษัท อัครเด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 22 สงครามที่ยังไม่จบ
ธีรภัทรยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องประชุมใหญ่ของบริษัท Elysium Holdings ด้วยท่าทีเคร่งขรึม สายตาคมกริบจับจ้องผ่านบานกระจกใสไปยังผู้หญิงที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานที่ปลายโต๊ะประชุม — พิมพ์ดาวเธอสวมชุดสูทสีเบจเรียบหรู ผมยาวสลวยถูกรวบไว้หลวม ๆ ดวงตาคมกริบฉายแววเย็นชา ขณะฟังรายงานจากหนึ่งในผู้บริหารอย่างใจเย็น ราวกับเป็นราชินีที่กำลังวางกลยุทธ์ในสงครามสามปีที่แล้ว เธอเคยเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน ขี้อาย และแสดงความรักต่อเขาอย่างตรงไปตรงมา แต่ตอนนี้… ผู้หญิงตรงหน้านั้นแข็งแกร่งและยากจะเข้าถึง ราวกับมีเกราะเหล็กกางกั้นไม่ให้ใครเข้าใกล้“พิมพ์ดาว…” ธีรภัทรพึมพำเบา ๆ ก่อนจะผลักประตูเข้าไปเสียงเปิดประตูดังก้องในความเงียบของห้องประชุม สายตาของผู้บริหารระดับสูงหลายคนหันไปมองด้วยความตกใจ บางคนเริ่มกระซิบกระซาบกันเบา ๆ ขณะที่บางคนชำเลืองมองพิมพ์ดาวเพื่อรอดูปฏิกิริยาของเธอพิมพ์ดาวยังคงนั่งนิ่ง ดวงตาคมกริบจับจ้องธีรภัทรอย่างเย็นชา ราวกับกำลังประเมินว่าเขาจะเดินเข้ามาในฐานะศัตรูหรือพันธมิตร เสียงปลายปากกาที่เธอเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะเบา ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-14ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 23 ผู้ชายที่เคยทิ้งฉันไป
บรรยากาศในห้องทำงานเงียบสงัด มีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ พิมพ์ดาวนั่งอยู่ที่โต๊ะ สีหน้าเรียบเฉย ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่กองเอกสารตรงหน้าโดยไร้อารมณ์ ภายในใจกลับมีพายุโหมกระหน่ำ ไม่ต่างจากคลื่นลมแรงกลางมหาสมุทรประตูห้องถูกเปิดออก เธอเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ก่อนที่สายตาจะปะทะกับร่างสูงที่เดินเข้ามาอย่างมั่นคง ท่าทีสง่างามตามแบบฉบับของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด เขายังดูดีเสมอในชุดสูทสีเข้ม ผมดำขลับเซ็ตอย่างมีระเบียบ ใบหน้าหล่อเหลานั้นแม้จะเคร่งขรึม แต่ดวงตาคมที่ทอดมองมานั้นกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบอย่างแรง"ขอโทษที่มาสาย" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ธีรภัทรทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามเธอ"ไม่เป็นไรค่ะ" พิมพ์ดาวตอบเสียงเรียบ ดวงตาไม่แม้แต่จะมองสบตาเขาโดยตรง เธอพลิกเอกสารตรงหน้าอย่างไม่สนใจอีกฝ่ายธีรภัทรมองเธอนิ่ง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดปากพูดว่า "เธอคงรู้อยู่แล้วว่าทำไมฉันถึงมาเจอเธอวันนี้""ค่ะ... ฉันรู้" พิมพ์ดาวเงยหน้าขึ้นสบตาเขาในที่สุด "คุณต้องการอะไรจากฉันอีกเหรอคะ?"ธีรภัทรนิ่งไป รู้สึกเหมือนถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 24 ความลับที่เธอซ่อนเร้น
ธีรภัทรนั่งอยู่ในห้องทำงานกว้างขวางของเขา ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงรายงานล่าสุดจากนักสืบที่เขาว่าจ้างให้ติดตามพิมพ์ดาวมันเริ่มต้นจากความสงสัยเล็ก ๆ ที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจของเขาหลังจากที่ได้พบกับเธอในวันนั้น ท่าทีของพิมพ์ดาวที่เย็นชาและเข้มแข็งเกินกว่าจะเป็นเพียงแค่ความแค้นทางธุรกิจทำให้เขารู้สึกว่าเธอกำลังซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ และสิ่งนั้นทำให้เธอกลายเป็นหญิงสาวที่เขาแทบไม่รู้จัก ทั้งที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นผู้หญิงที่มอบหัวใจและความเชื่อใจให้เขาอย่างไม่มีข้อแม้เขาไม่อยากยอมรับว่าความรู้สึกเจ็บปวดที่เขาได้รับจากท่าทีเย็นชาของเธอ ทำให้เขากระวนกระวายใจขนาดนี้ แต่ทุกอย่างมันชัดเจนขึ้น เมื่อเขาตัดสินใจจ้างนักสืบเพื่อสืบเรื่องของพิมพ์ดาว ไม่ใช่แค่เรื่องธุรกิจ แต่รวมถึงเรื่องส่วนตัวของเธอด้วยภาพถ่ายชุดหนึ่งถูกแนบมาในรายงาน มันทำให้ธีรภัทรถึงกับนิ่งงัน ดวงตาเบิกกว้างขณะที่มองภาพนั้นภาพของพิมพ์ดาวกำลังยืนจับมือกับเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่ง เด็กคนนั้นอายุราว ๆ สี่หรือห้าขวบ ผิวขาวอมชมพู ใบหน้ากลม ดวงตากลมโตคู่นั้น… มันเหมือนกับด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
บทล่าสุด
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 40 บทสรุปของความรัก
พิมพ์ดาวยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะพูดเสียงสั่นว่า "ฉัน… ฉันพร้อมแล้ว ที่จะให้โอกาสคุณอีกครั้ง"ธีรภัทรเบิกตากว้าง ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้า เขายกมือขึ้นกุมมือของพิมพ์ดาวแน่น ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด"ขอบคุณนะพิมพ์ดาว… ขอบคุณที่ยอมให้โอกาสผม…"ปริญมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาพึงพอใจ เขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน"ผมยินดีกับพวกคุณทั้งสองคนจริง ๆ" ปริญพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปหาธีรภัทรธีรภัทรลุกขึ้นยืนหันไปมองปริญ ปริญยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า"ฉันกำลังจะเดินทางไปต่างประเทศ แต่ขอให้รู้ไว้ ถ้านายทำให้พิมพ์ดาวเสียใจแม้แต่นิดเดียว… ฉันจะกลับมา และพาพิมพ์ดาวกับลูกหนีไปจากนายทันที"ธีรภัทรมองสบตาปริญด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะพยักหน้าตอบ"ฉันสัญญา… ฉันจะไม่มีวันทำให้พิมพ์ดาวเสียใจอีก"ปริญยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะตบไหล่ธีรภัทรเบา ๆทันใดนั้น…"แด๊ดดี้! แม่!"เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นก่อนที่พัตเตอร์จะวิ่งเข้ามาในห้องรับแขก เด็กน้อยวิ่งตรงมาหาธีรภัทรกับพิมพ์ดาว ก่อนจะกระโดดกอดพวกเข
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 39 โอกาสที่สอง
ปริญยืนมองหลังของธีรภัทรที่เดินจากไปจนลับสายตา เขาถอนหายใจยาว ก่อนจะหยิบเครื่องอัดเสียงขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อ คลื่นความรู้สึกบางอย่างกระเพื่อมอยู่ในอก เขารู้ดีว่าธีรภัทรรักพิมพ์ดาวมากแค่ไหน คำพูดเหล่านั้นไม่ได้เสแสร้ง ไม่ได้เป็นเพียงคำพูดเพื่อเอาใจ แต่เป็นคำพูดที่มาจากหัวใจอย่างแท้จริงปริญก้มมองเครื่องอัดเสียงในมือ ก่อนจะกำมันไว้แน่น และตัดสินใจเดินตรงไปที่รถของตัวเอง เขาสตาร์ทรถและมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านของพิมพ์ดาวทันทีบรรยากาศในบ้านของพิมพ์ดาวเงียบสงบ มีเพียงเสียงของลมที่พัดผ่านหน้าต่าง ปริญนั่งอยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่น โดยมีพิมพ์ดาว พ่อ แม่ และน้องชายของเธอนั่งอยู่ล้อมรอบ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด"ปริญ... มีอะไรเหรอ?" พิมพ์ดาวถาม น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาและเต็มไปด้วยความสงสัยปริญสบตากับเธอ ก่อนจะยกเครื่องอัดเสียงขึ้นมา"ฉันอยากให้พวกเธอได้ยินสิ่งนี้" เขาพูดช้า ๆ ก่อนจะเปิดเครื่องอัดเสียงทันทีที่เสียงของธีรภัทรดังขึ้น ความเงียบก็ปกคลุมทั่วห้อง"ผมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น..."ดวงตาของพิมพ์ดาวเบิกกว้าง หัวใจเธอเต้นแรงเม
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 38 คำสารภาพสุดท้าย
เสียงเครื่องบินที่กำลังลดระดับลงล้อแตะกับรันเวย์ของสนามบินสุวรรณภูมิ ทำให้พิมพ์ดาวที่กำลังยืนรออยู่หน้าเกทขาเข้าหัวใจเต้นแรงอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาคู่งามจับจ้องไปยังประตูที่กำลังเปิดออก ผู้โดยสารทยอยเดินออกมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของพ่อ แม่ และน้องชายที่เดินมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบโต พิมพ์ดาวรีบสาวเท้าเข้าไปหา ก่อนจะโผเข้าสวมกอดมารดาแน่น ร่างบางสั่นไหวเล็กน้อยอย่างตื้นตัน“คุณแม่... คุณพ่อ...” พิมพ์ดาวน้ำตาคลอเบ้า“แม่คิดถึงลูกเหลือเกิน” น้ำเสียงอบอุ่นของมารดาทำให้พิมพ์ดาวกอดท่านแน่นขึ้น ก่อนจะหันไปกอดบิดา และสุดท้ายคือ ภัทร น้องชายที่ยืนกอดอก มองพี่สาวด้วยสีหน้ากึ่งดีใจ กึ่งเคืองขุ่น“กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วนะคะ” พิมพ์ดาวยิ้มทั้งน้ำตา ขณะที่คุณหญิงจินดาและเจ้าสัวพิชิตพยักหน้า แม้รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านทั้งสองจะดูขมขื่นเล็กน้อยก็ตาม“กลับมาก็ดีแล้วล่ะ จะได้ดูแลพิมพ์ดาวกับหลานให้ดี ๆ เสียที” เจ้าสัวพิชิตกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบขรึม แววตาเย็นชานั้นทำให้พิมพ์ดาวรู้ดีว่าเขายังไม่ให้อภัยธีรภัทร
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 37 บาดแผลที่สมานกัน
แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าสาดส่องลอดผ่านม่านสีขาวภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล เสียงเครื่องวัดชีพจรที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ทำให้บรรยากาศภายในห้องดูสงบอย่างน่าประหลาด พิมพ์ดาวนั่งเฝ้าธีรภัทรอยู่ข้างเตียง ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียวของชายหนุ่มที่ยังคงหลับสนิทเธอวางมือลงเบา ๆ บนหลังมือของเขา แม้ไม่อยากยอมรับ แต่หัวใจเธอกลับเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สัมผัสเขาแบบนี้"อืม..."เสียงครางเบา ๆ ดังขึ้นจากริมฝีปากของธีรภัทร ก่อนที่เปลือกตาของเขาจะขยับเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขากวาดมองไปทั่วห้อง ก่อนจะหยุดที่ใบหน้าของพิมพ์ดาว"พิมพ์..." เสียงของเขาแหบพร่าและอ่อนแรง แต่แฝงไว้ด้วยความดีใจอย่างชัดเจน "เธอกับลูก... ปลอดภัยใช่มั้ย?"พิมพ์ดาวเม้มริมฝีปากแน่น รู้สึกเหมือนก้อนอะไรบางอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ ความเป็นห่วงเป็นใยของเขาที่มีต่อเธอและพัตเตอร์ ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหว น้ำตารื้นขึ้นมาที่ขอบตาโดยไม่รู้ตัว"พวกเราปลอดภัย..." เธอตอบเสียงเบา ก่อนจะก้มลงไปใกล้เขา "คุณน่ะสิ เป็นยังไงบ้าง?"ธีรภัทรยิ้มบาง ๆ แม้ใบหน
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 36 ระยะห่างที่เหลืออยู่
วันต่อมา – หน้าโรงเรียนของพัตเตอร์พิมพ์ดาวยืนอยู่หน้าโรงเรียนของพัตเตอร์ในช่วงเย็น ขณะที่ธีรภัทรยืนอยู่ข้าง ๆ เขาใส่สูทสีเข้ม ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ขณะที่พัตเตอร์กำลังเล่นกับเพื่อน ๆ อยู่ที่สนามเด็กเล่น"ขอบคุณนะคะ ที่มารับพัตเตอร์ด้วยกันทุกวัน" พิมพ์ดาวพูดเบา ๆธีรภัทรหันไปมองเธอ รอยยิ้มบางปรากฏบนริมฝีปาก "ไม่เป็นไรครับ ผมอยากมาอยู่กับพวกคุณ"พิมพ์ดาวหลุบตาลง เธอรู้สึกว่าธีรภัทรกำลังพยายามอย่างหนักที่จะทำให้เธอเปิดใจ แต่เธอยังไม่กล้าที่จะเชื่อใจเขาเต็มร้อยทันใดนั้น…"พิมพ์ดาว!!"เสียงแหลมสูงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นดังขึ้น ทำให้พิมพ์ดาวและธีรภัทรหันไปมองทันทีร่างของกานต์รวีในชุดเดรสสีดำแนบเนื้อพุ่งตรงเข้ามาด้วยดวงตาวาวโรจน์ ในมือของเธอมีมีดคมกริบเล่มหนึ่ง"กานต์รวี!" ธีรภัทรร้องเสียงดัง ขณะที่กานต์รวีพุ่งเข้าหาพิมพ์ดาวด้วยความเร็ว"แกต้องตาย!!"พิมพ์ดาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขาทั้งสองข้างของเธอเหมือนถูกตรึงไว้กับพื้น เธอได้แต่มองปลายมีดที่กำลังพุ่งเข้าหาอย่างตกตะ
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 35 การเสียสละของกวิน
แสงแดดยามเช้าสาดกระทบผ่านม่านสีขาวในห้องนอนของคอนโดฯ หรูใจกลางเมือง พิมพ์ดาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ขณะที่เสียงนกร้องแว่วดังมาจากนอกหน้าต่าง ร่างบางขยับกายเบา ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องเบา ๆ ตามมาด้วยเสียงของพัตเตอร์ที่ตะโกนเรียกเธอ"มามี๊~ ตื่นได้แล้วครับ!"พิมพ์ดาวยิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง มือเรียวเสยผมยาวสลวยของตัวเองเบา ๆ ก่อนจะตอบกลับไป"มามี๊ตื่นแล้วครับลูก เดี๋ยวมามี๊จะออกไปเดี๋ยวนี้"พิมพ์ดาวค่อย ๆ ลุกจากเตียง เดินไปเปิดประตูห้องนอนก็พบกับพัตเตอร์ที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าห้อง ในชุดนักเรียนที่ถูกแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว มือเล็ก ๆ ถือกล่องนมไว้ในมือ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามากอดขาเธอแน่น"พัตเตอร์ตื่นเช้าจังเลยค่ะ" พิมพ์ดาวลูบศีรษะลูกชายเบา ๆ ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากของเขา"พัตเตอร์ไม่ได้ตื่นเองนะครับ" เด็กชายเงยหน้ามองเธอ ดวงตากลมโตใสซื่อเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา"แด๊ดดี้โทรปลุกพัตเตอร์เองต่างหาก!"พิมพ์ดาวชะงัก หัวใจเต้นกระตุกเมื่อได้ยินคำว่า 'แด๊ดดี้'"คุณธีรภัทรจะมาเหรอคะ?" เธอถามด้วยความสงสัยพัตเตอร์พยักหน้าแรง
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 34 วันที่ฉันพร้อมจะรักอีกครั้ง
หลังจากเหตุการณ์เปิดโปงอนุชิตในคืนนั้น ทุกอย่างดูเหมือนจะคลี่คลายไปในทิศทางที่ดี แต่ในใจของพิมพ์ดาวกลับไม่ได้รู้สึกโล่งใจอย่างสมบูรณ์ ร่องรอยบาดแผลในอดีตยังคงทิ้งรอยแผลลึกไว้ในใจของเธอ…พิมพ์ดาวนั่งอยู่ตรงริมหน้าต่างของคอนโดหรูในกรุงเทพฯ สายลมเย็นในยามค่ำคืนพัดผ่านเข้ามาเบา ๆ เสียงเรียกเข้าสายดังขึ้น พิมพ์ดาวสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะกดรับสาย"พ่อคะ..." น้ำเสียงของพิมพ์ดาวแผ่วเบาแต่มั่นคง"ดาวลูก…" เสียงของเจ้าสัวพิชิตปลายสายเต็มไปด้วยความกังวล"ทุกอย่างจบลงแล้วค่ะพ่อ อนุชิตได้รับผลกรรมของเขาแล้ว พ่อพ้นมลทินแล้วนะคะ"เจ้าสัวพิชิตนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก เสียงถอนหายใจของพ่อทำให้พิมพ์ดาวรู้สึกถึงน้ำหนักที่ผ่อนคลายลงในใจ"ดีแล้ว… พ่อภูมิใจในตัวลูกมาก พ่อจะกลับไปปรึกษาแม่กับน้องชาย แล้วพวกเราจะกลับไปอยู่ที่ประเทศไทยด้วยกัน"พิมพ์ดาวยิ้มบาง ๆ แม้จะมีน้ำตาคลอเบ้า ดวงตาเธอทอแสงแห่งความหวัง แต่มันก็ยังไม่อาจลบเลือนบาดแผลในใจได้ง่าย ๆในขณะที่พิมพ์ดาวกำลังเตรียมตัวเพื่อพาครอบครัวกลับมาที่
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 33 คำตอบของหัวใจ
เสียงในห้องจัดเลี้ยงเงียบสนิทไปชั่วขณะหลังจากคำประกาศของธีรภัทรดังก้องไปทั่วทั้งงาน น้ำเสียงของเขามั่นคง หนักแน่น และเต็มไปด้วยความจริงใจ“ฉันรักพิมพ์ดาว และจะไม่มีวันยอมรับใครเป็นภรรยา นอกจากเธอเท่านั้น”ทุกสายตาหันมาที่พิมพ์ดาว ซึ่งยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งอยู่กับที่ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ขณะที่ริมฝีปากเม้มแน่น ราวกับยังประมวลผลไม่ทันกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินกานต์รวีหน้าถอดสี น้ำตารื้นขึ้นในดวงตาอย่างห้ามไม่อยู่ ขาทั้งสองข้างแทบจะไร้เรี่ยวแรง เธอยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง พลางส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“ไม่นะ... ธีร์ต้องล้อฉันเล่นใช่ไหม?” น้ำเสียงของกานต์รวีสั่นไหว ร่างของเธอสั่นสะท้าน ขณะเดินตรงไปหาธีรภัทรด้วยสีหน้าตื่นตระหนก“ทำไมธีร์ถึงพูดแบบนี้? ธีร์รักฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ธีรภัทรหันมามองกานต์รวี ดวงตาคมกริบของเขาเย็นชาและว่างเปล่า ราวกับปราศจากความรู้สึกใด ๆ“ฉันไม่เคยรักเธอ” เขาพูดชัดถ้อยชัดคำ น้ำเสียงเย็นเยียบจนทำให้หัวใจของกานต์รวีแทบแตกสลาย“ไม่จริง!” กาน
ลวงรักกับดักแค้น บทที่ 32 เดิมพันครั้งสุดท้าย
เสียงเพลงคลาสสิกบรรเลงคลอเบา ๆ ภายในงานเลี้ยงหรูหราที่จัดขึ้นในห้องโถงใหญ่ของโรงแรมระดับห้าดาว แขกผู้มีเกียรติในชุดราตรีและสูทเรียบหรูต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางบรรยากาศหรูหรานั้น ธีรภัทรยืนสง่างามในชุดสูทสีดำสนิท เขาถือแก้วไวน์แดงในมือ สายตาของเขามองตรงไปยังพิมพ์ดาวที่กำลังยืนอยู่มุมห้อง ข้าง ๆ เธอมีปริญคอยประกบอยู่ไม่ห่าง ทำให้สีหน้าของธีรภัทรดูเคร่งขรึมยิ่งขึ้นกานต์รวียืนเคียงข้างธีรภัทร เธอสวมชุดราตรีสีแดงสดที่เน้นทรวดทรงอย่างลงตัว ใบหน้าสวยหวานประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน ทว่าในแววตามีประกายแห่งความมุ่งมั่นซ่อนอยู่"ธีร์คะ..." กานต์รวีเอ่ยเสียงหวานพร้อมเอื้อมมือไปแตะต้นแขนของธีรภัทรเบา ๆ"วันนี้คุณหล่อมากเลยนะคะ"ธีรภัทรปรายตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะดึงแขนออกจากมือของกานต์รวีอย่างแผ่วเบา"ขอบคุณ" น้ำเสียงของเขาราบเรียบ ทว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่พิมพ์ดาวไม่วางตากานต์รวีเม้มปากแน่น หัวใจเธอเต้นแรงอย่างไม่สบายใจ เธอรู้ว่าธีรภัทรยอมให้เธออยู่ใกล้ ๆ แต่ไม่เคยแสดงความสนใจในตัวเธอจริง ๆ เลย มันเหมือนกับว่าเขากำลังรออะไรบางอย่าง หรื
