บทที่ 2 สู่ดินแดนใหม่ 100%

เมื่อฝากเพื่อนไว้กับเพื่อนบ้านเรียบร้อยแล้วนภาธรก็พาเพื่อนเข้าไปที่บ้าน เมื่อเข้าไปถึง เพียงฤดีก็รีบเข้าไปปัดกวาดพื้นตรงส่วนของห้องนอนที่เธอตั้งใจว่าจะนอนที่ห้องนั้น ก่อนจะหยิบจอบ เสียม พลั่วและอุปกรณ์สำหรับทำการเกษตรสี่ห้าชิ้นลงมาจากรถ เอาพลั่วไปแซะรังปลวกกองโตสี่ห้ากองออกไปจากห้องโถงของบ้าน ปัดกวาดเรียบร้อยก็เอาไม้ถูพื้นมาถู โดยมีนภาธรคอยช่วย

       “ทำแค่นี้ก่อนเถอะ ไว้เข้ามาอยู่แล้วค่อยไปทำความสะอาดห้องอื่น ๆ แค่นี้ก็น่าจะอยู่ได้แล้ว” เพียงฤดีว่า เพราะเห็นว่าเพื่อนรักคงจะเหนื่อยไม่น้อยแล้ว

       “อือ พรุ่งนี้ฉันค่อยพาแกไปซื้อที่นอนหมอนมุ้งก็แล้วกัน เรากลับรีสอร์ตกันเถอะ ฉันอยากอาบน้ำจะแย่แล้ว อ้อ ฉันลืมไป ห้องน้ำอยู่ด้านหลังติดกับครัวน่ะ เมื่อกี้ฉันเข้าไปเปิดดูแล้ว สภาพเละเทะ แต่น้ำยังไหล ไฟยังสว่าง โถนั่งยอง ๆ แบบสมัยก่อนนะ แกก็ทนใช้ไปก่อนก็แล้วกัน” ผู้เป็นเพื่อนว่า

       “ไม่เป็นไรหรอก ไว้พรุ่งนี้ฉันค่อยมาทำความสะอาดห้องน้ำกับห้องครัว มีพื้นที่ให้ใช้งานได้ก่อนแค่นี้ก็ดีมากแล้ว ฉันถือว่าโชคดีแล้วละที่ไม่ต้องไปเช่าบ้านอยู่ไกล ๆ” ว่าพลางเดินออกจากบ้านเพราะใกล้มืดเต็มที

       “แล้วแกจะเดินทางไปโน่นมานี่ได้ยังไงล่ะ รถก็ไม่มี” นภาธรถาม

       “ไว้โอนที่ดินเสร็จแล้ว เหลือเงินก็ค่อยเอามาซื้อรถมอเตอร์ไซค์สักคัน”

       “อืม ก็ยังดี” นภาธรพึมพำก่อนจะขับรถกลับไปที่รีสอร์ต อาบน้ำแต่งตัวแล้วสั่งอาหารของรีสอร์ตมารับประทาน ก่อนจะเข้านอนแล้วหลับเป็นตายไปทั้งสองคน เพราะเหนื่อยกับการทำความสะอาดบ้านในวันแรก รวมกับการขับรถมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วมานอนช่วงเช้าซึ่งไม่ได้เต็มอิ่มนัก

       วันต่อมาทั้งสองคนออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ที่อยู่ในตัวเมืองชุมพร เพื่อเลือกซื้อชุดเครื่องนอนและของใช้ต่าง ๆ เท่าที่จำเป็น

       “ฉันว่าแกเอาตู้เย็นเล็กนั่นไปด้วยดีไหม กำลังลดราคาด้วย” นภาธรถามเพื่อน ด้วยเห็นว่าอยู่ห่างไกลตลาดคงไม่สะดวกจะออกมาซื้อของกินได้บ่อยนัก ตู้เย็นเล็กแบบที่ใช้ในห้องพักของโรงแรม น่าจะเหมาะสำหรับเพียงฤดี ที่อยู่ตามลำพัง ซึ่งน่าจะเก็บของสดไว้กินได้หลายวัน

       “มันจะใส่รถแกได้เหรอ ของตั้งเยอะ” เพียงฤดีทำท่าไม่แน่ใจ แม้เธอจะอยากได้ตู้เย็นสักหลังเพื่อความสะดวก แต่รถของเพื่อนก็เป็นรถเก๋งขนาดไม่ใหญ่มากนัก”

       “ได้สิ พับเบาะหลังรถลงก็น่าจะวางได้ แกก็ซื้อแค่ที่นอนปิคนิคหมอนผ้าห่ม โต๊ะญี่ปุ่นกับชั้นวางของเล็ก ๆ แค่นี้ใส่รถฉันได้สบาย บอกเลยว่ารถรุ่นของฉันเนี่ยใส่ของได้เยอะอย่างกับรถบรรทุกเลยแหละ” กล่าวอย่างมั่นใจ

       ในที่สุดเพียงฤดีก็ได้ของที่ต้องการจนครบ ก่อนจะแวะรับประทานอาหารเที่ยง แล้วซื้อของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ กลับมาที่บ้าน ก่อนจะมาจัดห้องนอนและทำความสะอาดห้องน้ำก็ใกล้ค่ำเต็มที จึงกลับไปพักผ่อนที่รีสอร์ตอีกครั้งเพื่อวันรุ่งขึ้นจะได้เดินทางไปโอนที่ดินอย่างที่วางแผนไว้

      ในวันรุ่งขึ้นเพียงฤดีตื่นเช้าด้วยความตื่นเต้นเป็นพิเศษด้วยกลัวว่าเอกสารต่าง ๆ ที่เธอนำมาจะไม่ครบบ้าง การโอนที่ดินจะมีปัญหาบ้าง แต่ในที่สุดทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี หญิงสาวจ่ายเงินสองแสนเจ็ดหมื่นกว่าบาทสำหรับที่ดินสองไร่กับสามงานให้เพื่อน ตามที่ตกลงกันไว้ เธอรู้ว่าราคาประเมินไร่ละหนึ่งแสนก็จริงแต่ที่ดินในละแวกนี้ก็สูงกว่าราคาประเมินอยู่พอสมควรเพื่อนขายให้ในราคาประเมินถือว่าใจดีกับเธอที่สุดแล้ว หลังจากจ่ายค่าโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินให้กับเจ้าหน้าที่อีกห้าเปอร์เซ็นต์ของราคาประเมินเธอก็เหลือเงินอยู่เพียงไม่มาก

       เพียงฤดีนั่งมองรถจักรยานที่จอดอยู่หน้าบ้าน หลังจากที่นภาธรเดินทางกลับในช่วงบ่ายแก่ ๆ นภาธรพาเธอไปซื้อของอีกหลายอย่างหลังจากที่โอนที่ดินเรียบร้อย ก่อนจะกลับมาส่งเธอที่บ้าน

เธอต้องเปลี่ยนแผนจากซื้อรถจักรยานยนต์มาเป็นจักรยานแทน ด้วยเงินในบัญชีที่เหลือน้อยเต็มที แม้นภาธรบอกว่าจะให้เงินเธอไว้ใช้แต่หญิงสาวปฏิเสธ ด้วยไม่อยากเป็นหนี้ใครตั้งแต่ย้ายเข้าบ้านใหม่วันแรก

เธอต้องมีเงินเผื่อใช้จ่ายส่วนตัวของเดือนนี้ และเผื่อไว้ให้มารดาหนึ่งหมื่นบาทสำหรับเดือนหน้าด้วย หญิงสาวนั่งมองยอดเงินหนึ่งหมื่นเจ็ดพันบาทบนแอปพลิเคชันธนาคารในสมาร์ตโฟนแล้วถอนใจเบา ๆ

แม้ว่ายอดเงินค่าดาวน์โหลดอีบุ๊กในแพล็ตฟอร์มที่เธอวางขายอยู่นั้นจะมียอดโหลดให้เธอพอได้ลุ้นว่าเดือนหน้ายังจะมีรายได้เข้ามา แต่เดือนนี้ล่ะ เธอจะผ่านมันไปได้อย่างไรโดยใช้เงินให้น้อยที่สุด

       เพียงฤดีสูดหายใจเข้าลึกแล้วเดินเข้าไปในครัว ซึ่งผนังฝั่งหนึ่งก่ออิฐเป็นเคาน์เตอร์สำหรับวางของและอ่างล้างจานไว้แล้ว เธอลงมือทำความสะอาดพื้นที่ในครัว สำรวจของที่อยู่ภายใน เห็นชั้นวางของทำด้วยไม้เก่า ๆ ที่ยังใช้ได้เธอก็ทำความสะอาดเพื่อใช้ต่อไป นอกจากชั้นวางแล้วยังมีเตาอั้งโล่ที่สามารถใช้งานได้

       เธอซื้อของใช้ในครัวมาไว้บางส่วนแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหม้อหุงข้าวไฟฟ้า เตาไฟฟ้าแบบพกพาที่มาพร้อมหม้อสเตนเลส กาน้ำร้อน ถ้วย จาน ชาม ช้อน กะละมังพลาสติก แก้วน้ำ ถ้วยกาแฟ มีด และเขียงเพื่อให้พอใช้ชีวิตเบื้องต้นไปได้ก่อน เธอจัดทุกอย่างในครัวจนเป็นระเบียบ

ก่อนจะหยิบซองบะหมี่สำเร็จรูปขึ้นมาแกะใส่ถ้วยแล้วรินน้ำร้อนใส่เพื่อกินเป็นมื้อเย็น วันนี้เธอเหนื่อยเกินกว่าจะทำอาหารรับประทาน

หญิงสาวกวาดตามองห้องโถงที่ว่างเปล่า และพื้นปูนที่แตกร้าว เธอยังไม่ได้เข้าไปห้องอื่นเลยนอกจากห้องนอนทางปีกขวา ห้องโถง ห้องน้ำและห้องครัวที่อยู่ชั้นล่าง เพราะเพียงแค่ทำความสะอาดพื้นที่สี่ห้องนี้เธอก็หมดแรงแล้ว ส่วนอื่น ๆ ของบ้านค่อยใช้เวลาสำรวจวันหลัง

       หลังจากรับประทานบะหมี่สำเร็จรูปเสร็จจึงเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้วกลับเข้ามาในห้องนอน ความมืดที่เริ่มเข้ามาปกคลุมทำให้เธอเริ่มหวาดกลัวขึ้นมา แม้จะบอกเพื่อนว่าอยู่ได้ แต่ใช่ว่าเธอจะไม่กลัว หญิงสาวแข็งใจทำตัวให้ปกติที่สุด แล้วนั่งลงบนที่นอน ก้มลงกราบหมอน ก่อนจะสวดมนต์แล้วอธิฐาน

“คุณปู่คุณย่าคะ เจ้าที่เจ้าทาง หนูเป็นเพื่อนกับนภา ขออนุญาตคุณปู่คุณย่าอาศัยอยู่ที่นี่สักพักนะคะ หนูไม่มีที่ไปแล้วจริง ๆ หนูจะเป็นคนดี ดูแลบ้านอย่างดี ขอบารมีคุณปู่คุณย่าและเจ้าที่เจ้าทางปกปักรักษา ให้ลูกแคล้วคลาดปลอดภัย อยู่ที่นี่อย่างมีความสุขด้วยเถอะนะคะ” เธอกล่าวเสียงไม่ดังนัก แต่เป็นคำกล่าวที่ออกมาจากใจ

หญิงสาวล้มตัวลงนอนด้วยความเหน็ดเหนื่อย ความกลัวทำให้เธอไม่กล้าที่จะปิดไฟนอนในคืนแรก จึงเปิดไฟไว้ทั้งในห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว และห้องโถง