บทที่ 4 เช้าวันใหม่ 80%

คีรินจอดรถที่หน้าบ้านในตอนบ่ายแก่ ๆ ก่อนจะช่วยกันขนของเข้าบ้าน เขามองนาฬิกาข้อมือแล้วถึงกับอุทานว่า

“ตายจริง บ่ายสองกว่าแล้ว พี่ลืมพาแวะกินข้าว ทำไมเราไม่บอกพี่ หิวหรือเปล่าเนี่ย” เขาถามอย่างตกใจ เพราะหากเป็นนิราเธอคงโวยวายด้วยความโมโหหิวไปแล้ว แต่เพียงฤดีเพียงแค่ยิ้มบาง ๆ แล้วตอบว่า

“ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อกี้ฤดีซื้อกับข้าวถุงในตลาดมาด้วย เดี๋ยวเรากินกันก่อนนะคะ ข้าวที่หุงไว้เมื่อเช้ากับต้มยำก็ยังมีค่ะ อิ่มแล้วจะได้เริ่มซ่อมบ้านกัน เมื่อกี้ฝนตก หวังว่าของในห้องคงไม่มีอะไรเสียหาย เพราะตอนก่อนออกมาฤดีเอากะละมังรองไว้แล้วค่ะ” เธอว่า เขาได้แต่ยิ้มอย่างนึกขัน เมื่อนึกถึงท่าทางกอดเข่ามองน้ำที่หยดใส่กะละมังของเธอเมื่อคืนนี้

“อืม งั้นเราเอากับข้าวไปไว้ในครัวเถอะ จะได้ตั้งโต๊ะกินข้าว เดี๋ยวพี่ยกของพวกนี้ลงเอง” เขามองกล่องเครื่องมือช่างทั้งหลายที่ขนซื้อมา กับตู้เย็นและเครื่องซักผ้า

เพียงฤดีรีบกุลีกุจอขนของกินของใช้จำนวนมากเข้าไปกองไว้ในครัว ก่อนจะเทกับข้าวสองถุงใส่ถ้วยแล้วถือออกไปวางบนโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน

เห็นเขากำลังยกตู้เย็นลงมาอย่างทุลักทุเลเธอจึงรีบเข้าไปช่วยจนกระทั่งพาเข้าไปในบ้านได้ ก่อนจะไปช่วยขนเครื่องซักผ้าลงมา แล้วไปเอากับข้าวที่เหลือ ตักข้าวใส่จานเอามาตั้งที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ขณะที่เขาขนอุปกรณ์ช่างที่เหลือเข้าไปไว้ที่โถงในบ้านเรียบร้อยก็เดินออกมา

“หิวล่ะสิเรา” เขาถามแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม

“พี่คีรินล้างมือหรือยังคะ” เธอถาม ชายหนุ่มมองมือตัวเองที่ยกของจนฝุ่นติดมือ แต่ด้วยความหิวจึงลืมเรื่องล้างมือไป

“เออ นั่นสิ เดี๋ยวพี่ไปล้างมือก่อน” ว่าแล้วก็ไปเปิดก๊อกน้ำที่โอ่งน้ำข้างบ้านล้างมือ ก่อนจะมานั่งกิน คิดแล้วเขาก็นึกขำ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่คอยถามว่าเขาล้างมือก่อนกินข้าวหรือยังนอกจากคุณย่าของเขา ตอนนี้ก็มีเธอนี่แหละที่มาทำตัวเหมือนคุณย่าอีกคน

“พี่คีรินยิ้มทำไมหรือคะ” เขาเงยหน้ามองคนที่กำลังจ้องมองเขาตาใส

“พี่ยิ้มเหรอ” เขาชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เพิ่งรู้ว่าตัวเองก็ยิ้มออกมาได้ในช่วงที่ยังไม่ผ่านสถานการณ์ย่ำแย่นี้

“ค่ะ”

“พี่คงขำที่เราไล่ให้พี่ไปล้างมือก่อนกินข้าว เหมือนกับที่คุณย่าเคยไล่ให้พี่ล้างมือก่อนกินข้าวตอนเด็ก ๆ น่ะ ตอนนี้พี่รู้สึกเหมือนมีคุณย่ามาอยู่ด้วยแล้ว”

“แหม ฤดีเคยชินกับต้องคอยดูแลน้องชายน่ะค่ะ ก็เลยเผลอไป ขอโทษนะคะ ที่ทำให้พี่คีรินรู้สึกไม่ดี” หญิงสาวยิ้มเก้อเขินที่โดนเขาแซวว่าเธอเหมือนคุณย่าของเขา

“เปล่า ไม่ได้รู้สึกไม่ดี แค่รู้สึกขำ กินข้าวเถอะ ขาหมูนี่น่าอร่อย เราไม่กลัวอ้วนเหรอถึงซื้อขาหมูมากิน” ชายหนุ่มมองอาหารตรงหน้า เพราะอาหารแบบนี้คงไม่มีวันได้ขึ้นโต๊ะแน่ ๆ ถ้านิรากินด้วย เนื่องจากเธอจะระมัดระวังเรื่องของสุขภาพและรูปร่างมาก

“ก็ไม่ได้กินบ่อยหรอกค่ะ แต่เห็นดูน่ากินดีเลยซื้อมา แล้วในตลาดก็มีอาหารสำเร็จอยู่ไม่กี่อย่าง กลัวว่าพี่คีรินจะรอฤดีทำอาหารไม่ไหวเลยซื้อมากินไปก่อนค่ะ พี่คีรินกลัวอ้วนหรือคะ” เธอตอบ ก่อนจะถามเขา

“เปล่า พี่เป็นคนง่าย ๆ อะไรก็กินได้” เขาว่าแล้วก็ตักขาหมูใส่จานแล้วรับประทานด้วยความหิวโหย ซึ่งเพียงฤดีก็เช่นเดียวกัน เพียงไม่นานอาหารทั้งหมดก็ถูกจัดการจนเกือบหมด

หญิงสาวเก็บจานชามไปล้าง ขณะที่เขาแกะกล่องตู้เย็นแล้วเสียบปลั๊กเพื่อให้เธอได้เอาของสดมาเก็บไว้ก่อน เพียงฤดีจัดของเข้าตู้เย็นแล้วเอาของส่วนที่เหลือมาวางบนชั้นวางของเก่า ๆ ซึ่งมีพื้นที่ไม่มากนักแต่เธอก็พยายามวางเบียดกันจนสามารถวางได้ทั้งหมดแล้วเดินออกมาที่ห้องโถง เห็นเขาแกะกล่องเครื่องมือช่างหลายชิ้นมาวางในห้องโถง ซึ่งแต่ละชิ้นเธอแทบไม่รู้จักมันเลย

“พี่คีรินจะให้ฤดีช่วยอะไรบ้างคะ” เธอถาม

“ช่วยถือค้อนกับตะปู แล้วก็ตะขอนี้ขึ้นไปให้พี่หน่อย พี่จะเอานั่งร้านขึ้นไป วันนี้เราต้องรีบซ่อมหลังคาตรงห้องนอนก่อน นี่ก็บ่ายสามกว่าแล้ว เดี๋ยวจะไม่ทันก่อนมืด “เขาว่า

เพราะหลังจากไปดูแล้วก็เห็นว่ากระเบื้องมุงหลังคาบริเวณนั้นแตกไปสองสามแผ่นเพราะกิ่งต้นกระถินเทพาที่งอกขึ้นเองใกล้บ้านหักโค่นลงมาตีหลังคาบ้าน ทำให้น้ำรั่วใส่ฝ้า จนแผ่นฝ้าพังทลายลงมาทั้งแถบ ทำให้เห็นว่าส่วนโครงสร้างหลังคายังดีอยู่ แม้จะมีปลวกขึ้นไป แต่เพราะปู่ของเขาสร้างบ้านหลังนี้โดยใช้ไม้เนื้อแข็งทั้งหลัง ทำให้ปลวกทำลายมันไม่ได้ง่ายนัก แค่เอายาขึ้นไปฉีดกำจัด ทาน้ำยากันปลวกกันมอดทับอีกครั้งก็ยังใช้งานต่อไปได้อีกนาน

วันนี้กระเบื้องมุงหลังคาที่สั่งไว้ทางร้านวัสดุก่อสร้างบอกว่าเอามาส่งได้พรุ่งนี้ เขาจึงจำเป็นต้องแก้สถานการณ์โดยเอาแผ่นกระเบื้องบริเวณอื่นไปมุงแทนแผ่นที่ชำรุดไปก่อน เพราะพื้นที่ตรงนี้จะต้องเป็นห้องนอนของเธอ ส่วนตัวเขาคืนนี้อาจจะทำความสะอาดห้องชั้นบนใต้หลังคาที่เพิ่งเปลี่ยนนอนไปก่อน เพราะหากจะไปนอนห้องเดียวกับเธออีกก็คงจะไม่เหมาะสมนัก

หญิงสาวช่วยขนของที่เขาบอกขึ้นมาไว้ข้างบน คีรินเอาท่อนเหล็กหลายท่อนที่เขาเรียกมันว่านั่งร้านขึ้นไปประกอบจนได้นั่งร้านที่สูงพอที่เขาจะปีนขึ้นไปถึงหลังคาได้

“เราไปเก็บกวาดเศษแผ่นฝ้าในห้องนั้นออกไปก่อน เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปเอากระเบื้องฝั่งนี้ไปเปลี่ยนให้” เขาสั่งก่อนจะปีนขึ้นไปถอดกระเบื้องตรงฝั่งปีกซ้ายของบ้าน โดยที่เธอไปเก็บกวาดตามที่เขาบอก