เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4 เช้าวันใหม่ 40%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-04 20:31:01บนผนังห้องมีรูปพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 กับพระราชินีที่แขวนไว้บนผนัง ส่วนด้านล่างเป็นภาพชายหญิงวัยกลางคนแขวนคู่กันไว้บนผนัง ซึ่งด้านล่างรูปมีหิ้งซึ่งวางแจกันดอกไม้ที่แห้งเหี่ยว ซึ่งเธอเชื่อว่านี่คงเป็นรูปของเจ้าของบ้านหลังนี้ ซึ่งเป็นคุณตากับคุณยายที่เพื่อนของเธอเล่าให้ฟัง เพียงฤดีเดินไปยกมือไหว้แล้วหยิบแจกันลงมา หันไปบอกเขาว่า
“ฤดีเอาแจกันไปเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณตาคุณยายนะคะ แล้วเดี๋ยวจะมาช่วยทำความสะอาดพื้นให้ค่ะ แต่ตอนนี้พี่คีรินลงไปทานข้าวก่อนไหมคะ ฤดีทำกับข้าวเสร็จแล้วค่ะ” หญิงสาวว่า
“อืม ก็ดี แต่เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนแล้วกัน” เขาว่าแล้วก็ก้าวลงบันได ก่อนจะเดินออกไปที่รถแล้วหิ้วกระเป๋าเดินทางเข้าไปไว้ในห้องนอน
เพียงฤดีถือแจกันดอกไม้ตามลงไปด้านล่าง เธอวางแจกันดอกไม้แล้วล้างจานต่อจนเสร็จ ก่อนจะล้างแจกันวางไว้ แล้วเดินออกไปนอกบ้าน
หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดอย่างลึกที่สุด เมื่อเห็นบรรยากาศภายนอกที่มีหมอกลอยอ้อยอิ่งอยู่บนเนินเขาใกล้ ๆ ที่นี่เต็มไปด้วยพื้นที่ที่เป็นเนินเขา ภูเขา และหุบเขา ภูมิประเทศไม่ได้เป็นที่ราบอย่างที่เธอเคยอยู่ แต่มันสูงบ้างต่ำบ้างทำให้หันไปทางไหนก็มีมิติสวยงามน่ามองไปหมด
หญิงสาวเดินไปยังต้นเข็มดอกสีแดงต้นใหญ่ใกล้ม้านั่งหินอ่อนเก่า ๆ หน้าบ้าน ซึ่งเธอทำความสะอาดไว้แล้ว ตั้งแต่วันแรกที่มาทำความสะอาดบ้าน ต้นเข็มต้นนี้น่าจะปลูกมานานมาก เพราะต้นใหญ่จนสูงท่วมหัวแล้ว เธอตัดดอกเข็มใหญ่ไปสองช่อ และดอกมะลิป่าสีขาวไปอีกสองสามช่อแล้วเดินเข้าไปในครัว
เธอได้ยินเขาอาบน้ำอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกมา ซึ่งอยู่ในชุดใหม่ เป็นกางเกงยีนส์สีน้ำเงินกับเสื้อยืดโปโลสีดำ เธอรู้สึกว่าหน้าตาของเขาสดใสขึ้นกว่าเมื่อคืนนี้มาก หากจะถามว่าพี่ชายของเพื่อนเธอนั้นหน้าตาเป็นอย่างไรบ้าง เธอก็คงตอบได้อย่างไม่ยากนักว่าเขาเป็นผู้ชายที่รูปร่างหน้าตาหล่อเหลามากคนหนึ่งทีเดียว คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูป โครงหน้าของเขาเหมาะเจาะไปหมดทุกอย่าง เสียแต่ว่าดูเงียบขรึมไปหน่อยเท่านั้นเอง
ทว่าเวลานี้เธอไม่มีความรู้สึกที่จะชื่นชมกับความหล่อเหลานั้น เพราะคงจะรบกวนเขาอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่นานนัก เธอต้องหาทางที่จะทำบ้านเล็ก ๆ สักหลังในพื้นที่ของตัวเอง เธอเคยได้ยินนภาธรบอกว่าคีรินมีแฟนอยู่แล้วที่กรุงเทพฯ และทั้งสองกำลังวางแผนที่จะแต่งงานกัน
หากเธออยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไป อาจจะทำให้แฟนของเขาไม่สบายใจนัก แผนที่ว่าจะอยู่ที่นี่สักสองสามเดือน คงต้องยุติลงเพียงเท่านี้ แผนต่อไปคือเธอจะทำอย่างไรให้ได้เงินมาสักก้อนหนึ่ง เพื่อสร้างบ้าน อย่างน้อยเธอไม่ควรอยู่ที่นี่เกินหนึ่งเดือน
“เดี๋ยวฤดีจะไปจัดโต๊ะอาหารที่ม้านั่งหน้าบ้านนะคะ พี่คีรินไปนั่งรอก่อนแล้วกันค่ะ เดี๋ยวฤดียกไปให้” เธอว่า แล้วตักอาหารที่ปรุงไว้สามอย่างใส่ภาชนะ
“พี่ช่วยถือก็แล้วกัน” เขาว่าแล้วก็ถือจานอาหารออกไป แล้วเดินกลับมาเอาอีกถ้วยหนึ่งที่เหลืออยู่ หญิงสาวตักข้าวใส่จานแล้วถือไปส่งให้เขา
“อ้าว แล้วเราไม่กินด้วยกันเหรอ” เขามองอาหารสามอย่างซึ่งมีผัดผัก ต้มยำและไข่เจียว ซึ่งมีจานข้าววางไว้ตรงหน้าเขาแค่จานเดียว
“เอ่อ ฤดีทานในครัวก็ได้ค่ะ” หญิงสาวว่าด้วยท่าทางเกรง ๆ
“เอามากินด้วยกันเถอะ พี่มีเรื่องจะคุยกับเราด้วย” เมื่อเขาเอ่ยมาแบบนี้ เธอจึงเดินกลับไปตักข้าวแล้วมานั่งฝั่งตรงข้ามเขา
“ชื่ออะไรนะ เราน่ะ” เขาถาม หลังจากรับประทานอาหารไปสองสามคำ
“เพียงฤดีค่ะ พี่คีรินเรียกฤดีเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ” เขาพยักหน้าช้า ๆ พลางมองหน้าเธอนิ่งอยู่ก่อนจะถามว่า
“นึกยังไงถึงได้มาซื้อที่ดินไกลขนาดนี้” หญิงสาวกระอึกกระอักก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า
“เอ่อ ฤดีแค่อยากมีที่ดินมีบ้านเป็นของตัวเอง อยากมีความมั่นคงในชีวิต ถ้าอยู่กรุงเทพฯ เงินแค่นี้คงซื้อบ้านหรือที่ดินไม่ได้แน่ ๆ แต่ที่ต่างจังหวัดยังพอหาซื้อได้ ฤดีอยากสร้างฐานะให้มั่นคงแล้วค่อยพาแม่มาอยู่ด้วยค่ะ ครอบครัวของฤดีอยู่ในกรุงเทพฯ มาตลอด แม่ไม่กล้าย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด ฤดีจึงคิดว่าถ้าเราไม่เริ่มก้าวออกมา ก็ไม่มีวันสร้างตัวได้แน่ ๆ ค่ะ” เขาย่นคิ้วเล็กน้อย ถามว่า
“ออกจากกรุงเทพฯ เพื่อมาสร้างตัวในต่างจังหวัดเนี่ยนะ ประหลาดคนจริง ๆ มีแต่เขาหนีจากต่างจังหวัดเพื่อไปสร้างตัวในกรุงเทพฯ”
“ฤดีว่าขอแค่มีบ้านมีที่ดินเป็นของตัวเอง ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็สร้างตัวได้ค่ะ ขอแค่ขยันและอดทน อาจจะใช้เวลาและความอดทนมากหน่อย แต่คนที่นี่เขาก็อยู่กันได้ ดูเหมือนจะมีฐานะดีกันด้วยนะคะ เห็นมีบ้านและมีรถจอดหน้าบ้านกันแทบทุกบ้านเลย ทำไมฤดีจะสร้างตัวแบบเขาไม่ได้” หญิงสาวว่า
เขาพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะก้มหน้ารับประทานอาหาร ส่วนเธอก็ก้มลงรับประทานอาหารครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“ฤดีขออยู่ที่นี่ต่อสักหนึ่งเดือนได้ไหมคะ พี่คีรินจะคิดค่าเช่าก็ได้ค่ะ เงินออกรอบหน้าฤดีจะพยายามหาที่อยู่ใหม่” เธอเจรจาเรื่องที่พัก เขาพยักหน้า
“อืม เอาเป็นว่าช่วงนี้ก็ช่วยพี่ซ่อมบ้านและทำอาหารให้พี่ แลกกับค่าเช่าก็แล้วกัน” เขาว่าเสียงเรียบ ๆ ไม่มีอารมณ์ใด ๆ อยู่ในน้ำเสียงนั้น แต่หญิงสาวก็ยิ้มออกมาได้ ก่อนจะกล่าวขอบคุณเขาอย่างดีใจ
“ขอบคุณมากค่ะพี่คีริน ฤดีจะช่วยพี่คีรินทำงานทุกอย่างเลยค่ะ”
“ก็ดี แล้วกับข้าวยังเหลืออีกเยอะไหม”
“ก็เหลือไม่มากเท่าไรค่ะ พอดีฤดีซื้อมาน้อยเพราะอยู่คนเดียว แล้วตู้เย็นก็ใบเล็กมากค่ะ แต่ยายนภาบอกว่าอีกสองวันจะมีตลาดนัด เดี๋ยวฤดีค่อยปั่นจักรยานออกไปซื้อ” เขาพยักหน้า
“งั้นเดี๋ยวออกไปซื้อของด้วยกัน” เขาว่า
“ไปซื้อของหรือคะ” หญิงสาวทวนคำ
“ใช่ พี่ต้องไปซื้อของมาซ่อมบ้าน เราก็ไปเลือกซื้อกับข้าวเลยก็แล้วกัน”
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำ ก่อนจะก้มหน้ารับประทานอาหารอย่างเงียบ ๆ
บทที่เกี่ยวข้อง
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 4 เช้าวันใหม่ 60%
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เพียงฤดีก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เป็นเสื้อยืดแขนยาวเข้ารูปสีขาวกับกางเกงยีนส์ เพื่อให้เหมาะสมกับการออกไปนอกบ้าน หญิงสาวแต่งหน้าบาง ๆ ไม่ให้ดูซีดเซียวจนเกินไป รวบผมยาวสีน้ำตาลเข้มเป็นหางม้าอย่างง่าย ๆ ก่อนจะเดินออกมาขึ้นรถที่เขาจอดรออยู่เมื่อขึ้นไปบนรถก็เห็นคีรินถือสมุดบัญชีเล่มหนึ่งแล้วยื่นให้กับเธอ เอ่ยว่า“พี่โอนเงินค่ากับข้าวเข้าบัญชีนี้ให้แล้ว เอทีเอ็มกับรหัสก็อยู่ในสมุดนั่นแหละ” หญิงสาวรับมาแล้วเปิดดู เห็นบัตรเอทีเอ็มอยู่หน้าแรกของสมุดบัญชีพร้อมกับกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่จดเลขรหัสหกตัวไว้“เอ่อ ฤดีเอาแค่เอทีเอ็มไปก็ได้ค่ะ” หญิงสาวว่า“ไม่เป็นไร สมุดเล่มนี้พี่ไม่ได้ใช้แล้ว เราก็เก็บไว้แล้วกัน” เขาว่าแล้วก็ขับรถออกไป ตอนแรกตั้งใจว่าจะทิ้งสมุดเล่มนี้ เพราะเห็นแล้วก็เจ็บปวดกับสิ่งที่สูญเสียไป เขามอบให้นิราเก็บรักษาเงินในบัญชีนี้ไว้ด้วยความรักทว่าเธอกลับไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่เขามอบให้ แถมยังทิ้งเขาไปยามที่เขาแทบไม่เหลืออะไรอีก เก็บไว้ก็รังแต่จะทำให้เจ็บช้ำใจเปล่า ๆ แต่เ
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 4 เช้าวันใหม่ 80%
คีรินจอดรถที่หน้าบ้านในตอนบ่ายแก่ ๆ ก่อนจะช่วยกันขนของเข้าบ้าน เขามองนาฬิกาข้อมือแล้วถึงกับอุทานว่า“ตายจริง บ่ายสองกว่าแล้ว พี่ลืมพาแวะกินข้าว ทำไมเราไม่บอกพี่ หิวหรือเปล่าเนี่ย” เขาถามอย่างตกใจ เพราะหากเป็นนิราเธอคงโวยวายด้วยความโมโหหิวไปแล้ว แต่เพียงฤดีเพียงแค่ยิ้มบาง ๆ แล้วตอบว่า“ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อกี้ฤดีซื้อกับข้าวถุงในตลาดมาด้วย เดี๋ยวเรากินกันก่อนนะคะ ข้าวที่หุงไว้เมื่อเช้ากับต้มยำก็ยังมีค่ะ อิ่มแล้วจะได้เริ่มซ่อมบ้านกัน เมื่อกี้ฝนตก หวังว่าของในห้องคงไม่มีอะไรเสียหาย เพราะตอนก่อนออกมาฤดีเอากะละมังรองไว้แล้วค่ะ” เธอว่า เขาได้แต่ยิ้มอย่างนึกขัน เมื่อนึกถึงท่าทางกอดเข่ามองน้ำที่หยดใส่กะละมังของเธอเมื่อคืนนี้“อืม งั้นเราเอากับข้าวไปไว้ในครัวเถอะ จะได้ตั้งโต๊ะกินข้าว เดี๋ยวพี่ยกของพวกนี้ลงเอง” เขามองกล่องเครื่องมือช่างทั้งหลายที่ขนซื้อมา กับตู้เย็นและเครื่องซักผ้าเพียงฤดีรีบกุลีกุจอขนของกินของใช้จำนวนมากเข้าไปกองไว้ในครัว ก่อนจะเทกับข้าวสองถุงใส่ถ้วยแล้วถือออกไปวางบนโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านเห
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 5 เปลี่ยนหลังคาใหม่ 70%
“ค่ะ งั้นพี่คีรินก็รีบกินสิคะ” หญิงสาวว่าแล้วก็รีบตักอาหารกินอย่างรีบร้อน ราวกับกลัวว่าหากช้าแล้วเขาจะไม่พาไป“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ เราน่ะ ค่อย ๆ กินเดี๋ยวก็สำลักหรอก” เขาว่า พลางอมยิ้มอย่างนึกขันเมื่อเห็นท่าทางเหมือนเด็ก ๆ นั้น จนอดนึกถามในใจไม่ได้ว่า นภาธรเอาเด็กมาให้เขาเลี้ยงหรืออย่างไรกัน ก่อนจะก้มลงรับประทานอาหารตรงหน้าต่อจนหมดจาน“ตักข้าวให้พี่อีกจาน” เขายื่นจานเปล่าให้คนตรงหน้า เพียงฤดีรับแล้วตักให้อย่างรู้สึกประหลาดใจ“พี่คีรินหิวหรือคะ”“พี่ไม่ได้กินผัดเผ็ดแบบใต้มานานแล้ว เราเก่งนะมาอยู่ใต้ไม่กี่วันก็ทำอาหารใต้เป็นแล้ว” เขาว่า“เอ่อ ฤดีก็แค่ซื้อพริกแกงคั่วใต้มาลองทำดูค่ะ ไม่ได้ยากอะไรเลย พี่คีรินชอบอาหารแบบนี้หรือคะ ฤดีก็นึกว่าพี่คีรินชอบอาหารแบบฝรั่งซะอีก” เธอว่า เพราะเห็นซื้อหมูเนื้อสันมาให้เธอทำสเต็ก แล้วซื้อไส้กรอกประเภทต่าง ๆ มาอีกหลายถุง ไหนจะซอสหลากหลายชนิด มายองเนสและน้ำสลัดอีกหลายขวด“พี่เป็นคนใต้ ก็ต้องชอบอาหารใต้สิ มันถูกปากกว่าอาหารฝรั่ง พอไ
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 5 เปลี่ยนหลังคาบ้าน 100%
“อ้าว ฤดีไปผิดทางหรือคะ” หญิงสาวยิ้มเก้อ ๆ แล้วเดินตามเขาไป คีรินใช้พร้าที่ถือมาด้วยคอยถางหญ้าที่ขึ้นรกเรื้อเพื่อเปิดทางเข้าไป“ออกลูกแล้วจริง ๆ ด้วย แต่ลูกยังเล็กอยู่เลย มังคุดพวกนี้ปู่ซื้อพันธุ์มาตอนพาพี่ไปเที่ยวบ้านเพื่อนของท่านที่คีรีวงจังหวัดนครศรีธรรมราชโน่นแน่ะ รสชาติอร่อยไม่ต่างจากที่โน่นเลยละ เพราะอากาศและสภาพแวดล้อมของที่นี่ใกล้เคียงกัน พรุ่งนี้พี่ต้องไปซื้อเครื่องตัดหญ้าแล้วละ ในสวนรกมาก ผลไม้ก็ใกล้สุก ตัดหญ้าสักหน่อยจะได้เข้ามาเก็บง่าย ๆ เราจะออกไปซื้อของกับพี่ไหม” เขาถามเผื่อว่าเธออยากได้อะไรเป็นพิเศษ“ฤดีว่าจะอยู่บ้าน ทำความสะอาดข้างบ้านก่อนค่ะ หญ้าขึ้นรกมาก”“พี่ไปซื้อไม่นานหรอก เดี๋ยวกลับมาช่วย แต่ก็อยากให้ไปด้วยกัน เผื่อเราอยากได้อะไรจะได้ซื้อเข้ามาเลย เผื่อวันหลังพี่ไม่ว่างเราจะได้ไม่ต้องปั่นจักรยานออกไปซื้อ”“ก็ได้ค่ะ ฤดีไปด้วยก็ได้ค่ะ จะไปซื้อพริกแกงมาเพิ่ม” เธอว่าพลางนึกถึงอาหารแบบภาคใต้ที่จะทำให้เขากิน เพราะเธอเห็นว่ามีพริกแกงอีกตั้งหลายชนิดที่เธอเห็นเขาวางขายแต่ไม่ได้ซื้อมา
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 4 เช้าวันใหม่ 100%
กระเบื้องตรงปีกซ้ายก็มีร้าวอยู่หลายแผ่น เพราะรอบข้างมีต้นไม้ใหญ่จำนวนมากที่กิ่งพร้อมจะหักโค่นมาใส่เพราะไม่ได้รับการดูแลตัดต้นไม้ที่งอกขึ้นมาเองทิ้งไปบ้าง มันจึงเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้กิ่งหักลงมากระแทกจนกระเบื้องมุงหลังคาเสียหาย เขาเลือกถอดแผ่นที่คุณภาพดีออกมาห้าแผ่นคีรินลงมาจากนั่งร้านแล้วเดินไปดูห้องที่บอกให้เธอเก็บกวาด เห็นว่าเธอเอาแผ่นฝ้าที่แตกหักออกมาวางกองไว้ด้านนอกหมดแล้ว และกำลังกวาดฝุ่นกับหยากไย่ลงมาจากผนัง ก่อนจะกวาดใส่ที่ตักขยะแล้วเอาไปทิ้งด้านนอกอีกทีชายหนุ่มกวาดตามองภายในห้อง ซึ่งตอนเขาเด็ก ๆ ห้องนี้เป็นห้องที่บิดากับมารดาของเขานอนด้วยกันมีขนาดกว้างกว่าห้องอื่นเพราะใช้พื้นที่ส่วนปีกขวาทั้งหมด ส่วนห้องฝั่งปีกซ้ายสองห้องเป็นห้องของพี่ชาย และอีกห้องหนึ่งเป็นห้องของน้องสาวส่วนเขาอยู่ห้องชั้นล่างซึ่งเธออยู่ตอนนี้ ด้วยติดผู้เป็นปู่กับย่าที่นอนอยู่อีกห้องหนึ่งซึ่งอยู่ตรงข้ามติดห้องโถงชั้นล่าง เนื่องจากท่านอายุมากแล้วจึงเลือกอยู่ชั้นล่างเพราะขึ้นลงไม่สะดวก เขาจึงเลือกห้องข้างล่างเพื่อจะได้นอนใกล้ท่าน“กวาดแค่นี้ก็พอแล้ว เดี๋ยวเราไปช่วยพี่ยกนั่งร้า
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 5 เปลี่ยนหลังคาบ้าน 30%
๕เปลี่ยนหลังคาบ้าน เพียงฤดีตื่นนอนตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้า เธอรีบไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวให้พร้อมสำหรับจะทำงานหนักในวันนี้ ใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีดำ กับกางเกงผ้ายืดสีดำเพื่อให้เดินเหินได้คล่องและไม่เปื้อนง่ายนัก รวบผมขึ้นเป็นมวยกลางศีรษะ แล้วรีบเข้าครัวไปทำอาหารเช้า วันนี้เธอทำข้าวต้มหมูทรงเครื่อง กับทำอาหารเช้าที่เขาน่าจะชอบก็คือ ไส้กรอก ไข่ดาว หมูแฮม กับขนมปังปิ้ง เนื่องจากเขาหยิบใส่รถเข็นมาจำนวนมาก แล้วหันไปเสียบปลั๊กกาน้ำร้อนเอาไว้ เพราะดูแล้วเขาน่าจะชอบดื่มกาแฟในตอนเช้าเช่นเดียวกัน กลิ่นอาหารและเสียงกุกกักในยามเช้าปลุกให้คนที่นอนอยู่ชั้นบนตื่นขึ้นมา เขาคว้าผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเดินลงมาข้างล่าง เนื่องจากห้องน้ำชั้นบนยังไม่สามารถใช้งานได้
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 5 เปลี่ยนหลังคาบ้าน 50%
เพียงฤดีรีบขึ้นไปบนชั้นสองทันทีเมื่อตื่นนอน เพราะเมื่อคืนนี้เธอรู้สึกว่ามีฝนตกหนัก แต่ด้วยกำลังง่วงจัดและคงเหนื่อยมาก จึงลุกขึ้นไปดูไม่ไหว แม้จะลืมตาก็ยังลืมไม่ขึ้น จึงฝืนที่จะไม่หลับต่อไม่ไหวเธออยากรู้ว่าหลังคาจะรั่วบ้างไหม เมื่อขึ้นไปถึงก็เห็นคีรินนั่งขีดเขียนบางอย่างในกระดาษแผ่นใหญ่อยู่บนพื้น รอบข้างของเขามีไม้บรรทัด ฉาก ดินสอและอื่น ๆ เขาละสายตาจากแผ่นกระดาษเมื่อได้ยินเสียงเธอเดินขึ้นมา“ตื่นแล้วหรือเราน่ะ ยังไม่หกโมงเลย” เขามองนาฬิกาข้อมือ“เอ่อ ฤดีนึกว่าพี่คีรินยังไม่ตื่นซะอีก เลยจะขึ้นมาดูว่าเมื่อคืนฝนตก หลังคาจะรั่วหรือเปล่า ขอโทษนะคะแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่” เธอยิ้มแหย พลางก้มมองตัวเองที่ยังอยู่ในชุดนอนลายการ์ตูนเสื้อแขนสั้นกางเกงขาสั้น หน้าตายังไม่ได้ล้างผมเผ้ายังรุงรัง แต่เพราะอยากดูผลงานเลยรีบขึ้นมา“ไม่เป็นไร ไม่รั่วหรอก พี่ออกมาดูตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ต่อไปก็แค่ทำความสะอาดห้องอื่น ๆ ในบ้าน วันนี้เราช่วยพี่ปัด กวาด เช็ดถู เคลียร์พื้นที่ก่อนก็แล้วกัน พี่จะวางแผนออกแบบตกแต่งบ้าน”
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 6 แม่ค้ามือใหม่ 30%
๖แม่ค้ามือใหม่เสียงเอะอะดังอยู่ข้างบ้านขณะที่เพียงฤดีกำลังทำอาหารเช้า เธอเดินออกไปดู เห็นว่าคีรินกำลังให้ชายสามคนตัดไม้ต้นใหญ่ข้างบ้าน ซึ่งเธอจำได้ว่าเป็นต้นที่เขาเรียกว่ากระถินเทพา“ตัดทำไมหรือคะพี่คีริน” เธอเห็นว่ามันอยู่ข้างบ้านก็ร่มรื่นดี และไม้ที่เขาบอกว่าจะตัดเพื่อนำมาสร้างบ้านก็อยู่ในสวนต่างหาก“มันอยู่ใกล้บ้านเกินไป เดี๋ยวลมแรงกิ่งจะหักใส่หลังคาอีก ตัดไม้เอามาใช้ดีกว่า เพราะเราต้องใช้ไม้ในการปรับปรุงบ้านอีกเยอะ” เขาตอบ ขณะหันไปมองชายวัยกลางคนที่กำลังตัดต้นไม้อยู่โดยมีเชือกโยงดึงต้นไม้ให้ล้มไปคนละฝั่งกับบ้าน คนเลื่อยไม้หนึ่งคน อีกสองคนยืนตะโกนโหวกเหวกเพื่อให้คนตัดรู้ว่าจะให้มันล้มไปยังตำแหน่งไหน เธอยืนดูด้วยความตื่นเต้น ลุ้นว่ามันจะล้มทับบ้านไหม แล้วก็ถอนใจอย่างโล่งอก เมื่อมันล้มครืนลงไปอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งมีหญ้าขึ้นสูง ตรงตามตำแหน่งที่ต้องการพอดี“โห เขาเก่งจังเลยนะคะ บังคับได้ด้วยว่าจะให้มันล้มไปทางไหน”“พวกเขาตัดไม้จนชำนาญแล้ว พี่ก็เคยตัดนะ ตอนอยู่กับคุณปู่ แต่ไม่ได้ทำมานาน กลัวจะล้มทับบ้านเอา เลยต้องให้พวกเขามาช่วย เดี๋ยวพี่ไปบอกเขาก่อนว่าจะให้ตัดไม้แบบไหน” เขาบอก“ค่ะ งั้น
บทล่าสุด
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 13 ยกเสาเอก 30%
๑๓ยกเสาเอก เพียงฤดีนั่งน้ำตาซึมอยู่หน้าโต๊ะหมู่บูชา มองพระกำลังทำพิธีการยกเสาเอก ซึ่งตอนนี้ท่านกำลังพรมน้ำมนต์และโปรยทรายเสกลงไปที่หลุมเสาเอก พร้อมกับเจิมและปิดทองเสาเอกซึ่งผูกผ้าสามสี หน่อกล้วยและอ้อยเอาไว้ซึ่งคีรินช่วยจัดเตรียมของมงคลทั้งหลายสำหรับใช้ในการประกอบพิธีอย่างไม่บกพร่อง ไม่ว่าจะเป็น หน่อกล้วย อ้อย ผ้าสามสี ไหนจะข้าวตอก ดอกไม้ แป้งหอม แผ่นทอง แผ่นนาก แผ่นเงินและเหรียญเงินสำหรับใส่ลงไปในหลุมเสาเอก และอื่น ๆ อีกหลายอย่างเธอไม่คิดว่าบ้านของเธอจะได้รับการทำพิธีอันเป็นมงคลเช่นนี้ แม้คีรินจะบอกว่าเป็นการทำพิธีเล็ก ๆ ทำเพื่อเป็นสิริมงคลและเพื่อความสบายใจสำหรับเจ้าของบ้านและผู้อยู่อาศัย ไม่ได้ใหญ่โตหรือจัดแบบเต็มพิธีเท่าไรนัก แต่สำหรับเธอกลับรู้สึกว่ามันสมบูรณ์แบบมากทีเดียว ไม่คิดไม่ฝันว่าการเริ่มต้นมีบ้านหลังนี้จะเริ่มต้นอย่างดีงามเช่นนี้หลังจากพิธีเสร็จสิ้นลง คีรินขับรถไปส่งพระสงฆ์ที่นิมนต์มา ส่วนเธอยังคงยืนมองเสาเอกน้ำต
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 12 เริ่มต้นใหม่กับใครสักคน 50%
ภาพหญิงสาวร่างบอบบางตรงหน้าที่กำลังยืนหันหลัง ทำกับข้าวอยู่หน้าเตาทำให้คีรินอดไม่ได้ที่จะยืนมองอย่างอุ่นใจ วันนี้เธอใส่เดรสยาวที่เขาซื้อให้ รูปร่างของเธอบอบบางแต่สมส่วน ผิวพรรณขาวเนียนแม้ว่าจะทำงานตากแดดบ้างแต่ก็ไม่ได้ดำคล้ำลงแต่อย่างใด เธอรวบผมสูงแบบง่าย ๆ โชว์ลำคอระหง ท่าทางทำอาหารอย่างทะมัดทะแมงนั้นดึงดูดสายตา ดูออกว่าเธอคงทำมันมานานจนชำนาญ เขาอดไม่ได้ที่จะเข้าไปยืนใกล้ ๆ แล้วชะโงกหน้าถามผ่านไหล่ของเธอว่า “ทำอะไรให้พี่กิน หืม” เสียงนุ่มทุ้มที่อยู่ด้านหลังทำให้เธอหันไปมองทันที และจมูกของเธอก็ปะทะกับใบหน้าของเขาที่ชะโงกลงมาพอดี “อุ๊ย!” เธอร้องเบา ๆ อย่างตกใจ แก้มแดงเรื่อขึ้นมาอย่างฉับพลัน ที่รู้ว่าเมื่อครู่นี้จมูกของเธอชนเข้าอย่างจังกับใบหน้าหล่อเหลาของเขา ขณะที่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังมองคนตรงหน้าด้วยดวงตากรุ้มกริ่ม รอยยิ้ม
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 12 เริ่มต้นใหม่กับใครสักคน 30%
๑๒เริ่มต้นใหม่กับใครสักคน เพียงฤดีมองห้องครัวที่ตกแต่งใหม่เรียบร้อยแล้ว ดูทันสมัยสวยงาม มีอุปกรณ์เครื่องใช้ในครัวครบครัน ตกแต่งโทนขาวสลับกับใช้ไม้ในการทำเครื่องครัวและชั้นวางต่าง ๆ ทั้งหมดส่วนท็อปของเคาน์เตอร์ปูด้วยไม้แผ่นใหญ่โดยไม่มีรอยต่อ ให้ลวดลายไม้ที่สวยงามสีน้ำตาลทองขัดเงาวาววับ รู้สึกถึงความอบอุ่นแต่หรูหรา มันเหมือนกับที่เธอเห็นในนิตยสารบ้านและสวนที่ชอบซื้อมาอ่าน “ชอบไหม ครัวแบบนี้” เสียงทุ้มถามอยู่ข้างหลัง “ชอบสิคะ ชอบมากเลยค่ะ สวยเหมือนในหนังสือเลยนะคะ มีเครื่องดูดควันด้วย มีชั้นวางของเยอะแยะไปหมด จะหยิบจะจับอะไรก็สะดวกไปหมดเลยค่ะ” เธอเลื่อนลิ้นชักและเปิดดูชั้นวางต่าง ๆ ที่เคาน์เตอร์แล้วหันมายิ้มกว้างอย่างสดใส เขาชอบรอยยิ้มซื่อ ๆ ที่ออกมาจากใจเช่นนี้เหลือเกิน&nbs
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 11 อิสระแล้ว 100%
เพียงฤดีก้าวเท้าลงจากรถหลังจากที่เขาขับมาจอดที่หน้าบ้าน วันนี้ภายในบ้านเงียบสงบ เพราะเขาไม่อยู่บ้าน เลยไม่ได้ให้ช่างเข้ามาทำงาน เพียงฤดีกำลังจะเดินไปเปิดประตูบ้าน ส่วนเขาเอื้อมมือไปที่เบาะหลังรถแล้วหยิบถุงกระดาษสองถุงออกมาด้วยหญิงสาวไขกุญแจบ้านเข้าไปตามปกติ เธอกำลังจะเข้าห้องนอนของตัวเอง ทว่าได้ยินเสียงของคีรินเรียกไว้ จึงหันกลับไปมอง เขายื่นถุงกระดาษสองถุงให้กับเธอ แล้วเอ่ยว่า“พี่ซื้อให้เรา”“ซื้อให้ฤดี อะไรหรือคะ” หญิงสาวรับมาแล้วเปิดดูเห็นชุดที่เธอยืนมองอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้า และยังมีชุดอื่นอีกสองสามชุด“ซื้อให้ทำไมเหรอคะ ฤดีบอกแล้วไงคะว่าทำงานสวนคงไม่ได้ใส่ชุดนี้ เสียดายเงินออกค่ะพี่คีริน ชุดนึงตั้งเป็นพัน”“แล้วเราชอบหรือเปล่าล่ะ ถ้าเราชอบพี่ก็ไม่เสียดายหรอก”“ชอบค่ะ ว่าแต่ฤดีติดหนี้พี่คีรินเยอะแยะไปหมดแล้วค่ะ จะหาเงินที่ไหนไปใช้หนี้ให้ล่ะคะ ไม้สร้างบ้านหลังนั้นก็ราคาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ฤดีทำงานทั้งปียังมีไม่พอซื้อเลยค่ะ นี่แค่สองเดือนพี่คีรินก็ให้ไม้ฤดีไปทำบ้านตั้ง
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 11 อิสระแล้ว 50%
“เอ่อ พอดีมีปัญหากันนิดหน่อย เขาขอห่างกับพี่สักพัก พี่ก็เลยกลับมาบ้านนี่แหละ แล้วพี่นิราเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ” เขาถามกลับไป ด้วยไม่อยากจะโทร. ไปถามหรือส่งข้อความไปอีกแล้ว เพราะหลังจากที่นิราไม่ตอบข้อความและไม่โทร. กลับเขาอีก เขาก็ตั้งใจว่าจะตัดใจไม่รับรู้เรื่องของเธอไปอีกสักพัก“ก็ไม่รู้สิ แต่ผมว่าถ้าพี่ตัดใจได้ก็ตัดใจเถอะ อย่าว่าผมขี้เสือกเลยนะพี่ แต่ผมทนไม่ได้จริง ๆ สงสารพี่ พี่นิราเขาน่าจะมีคนอื่นมาสักพักแล้วละ ไม่ใช่คนเดียวด้วย แต่ประมาณสองสามคนน่ะ ทำใจเถอะนะพี่ พี่อย่าบอกใครว่ารู้จากผมนะพี่ เพราะผมก็ยังต้องทำงานกับเขา แต่ผมอดใจไม่ไหวแล้วจริง ๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมส่งหลักฐานให้พี่ก็แล้วกัน นี่เป็นคลิปก่อนที่พี่จะไปต่างจังหวัดเป็นเดือนเลยนะ พี่จะตัดสินใจยังไงก็แล้วแต่พี่ก็แล้วกัน แค่นี้นะพี่”คีรินวางสายลง ใบหน้าชาวาบเหมือนโดนตบอย่างแรง ในอกเสียวแปลบ เมื่อได้ยินเรื่องที่ลูกน้องคนสนิทโทร. มาบอก เขาพยายามคิดว่าที่เธอขอห่างกันเพราะโกรธ หงุดหงิด และอาจจะเครียดที่ทำให้เงินของเขาหายไปหมดบัญชีเลยอยากหาทางออกที่ไม่ต้องทะเลาะกัน ด้วยการขออยู่ห่างกันสักพักเพื่อจะได้มีเวลาคิดและทำ
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 11 อิสระแล้ว 30%
๑๑อิสระแล้ว คีรินขับรถพาเพียงฤดีไปซื้อวัสดุก่อสร้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จำเป็นต้องใช้ในการเริ่มต้นทำบ้าน ซึ่งเขามาคนเดียวได้ แต่อยากพาออกมาเปิดหูเปิดตา เพราะอยู่แต่ในไร่ในสวนมานาน อยากพาออกมาหาของกินของใช้แบบที่เธอชอบบ้าง เขาเห็นหญิงสาวกดดูคลิปในช่องยูทูปแล้วร้องเสียงดังออกมา “กรี๊ดดด พี่คีริน จอด ๆ จอดรถก่อน” ชายหนุ่มรีบเบรกรถอย่างเร็ว “หือ มีอะไร” เขาถามขณะที่ขับรถไปแอบข้างทาง “พี่คีรินดูสิคะ พี่คีรินดูอะไรนี่เร็ว” “ไหนพี่ขอดูซิ เกิดอะไรขึ้น ร้องซะเสียงดังพี่ตกใจหมด” เขายื่นมือไปขอสมาร์ตโฟนไปดู&
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 10 อยากรวยเอง 100%
คีรินจอดรถบนถนนลูกรังซึ่งอยู่ด้านหน้าที่ดินแปลงที่น้องสาวขายให้กับเพียงฤดี เขาเห็นกอไผ่ท้ายสวนสั่นไหวด้วยแรงกระแทกของอะไรบางอย่าง จนอดนิ่งมองไม่ได้ กระทั่งเห็นว่ามันโค่นล้มลงมา“เฮ้ย ใครทำอะไรน่ะ” ชายหนุ่มพึมพำแล้วลงจากรถ เดินตรงไปยังกอไผ่ เห็นไม้ไผ่หลายต้นถูกลากมากองไว้ตรงที่โล่ง ก่อนจะเห็นเพียงฤดีลากไม้ไผ่อีกต้นหนึ่งออกมาจากกอไผ่“ทำอะไรน่ะ”“โอ๊ย” เสียงทุ้มที่เอ่ยถามทำให้หญิงสาวที่กำลังกระชากไม้ไผ่ถูลู่ถูกังออกมาถึงกับตกใจลื่นลงกระแทกกับพื้น จนชายหนุ่มต้องเข้ามาพยุง“เราเป็นอะไร ตัดไม้ไผ่ทำไมเยอะแยะ”“ก็ฤดีจะทำบ้านไงคะ” ตอบพลางก้มลงลากไม้ไผ่“ทำบ้าน! กับไม้ไผ่เนี่ยนะ”“ค่ะ ก็ฤดีเงินไม่พอที่จะทำบ้านไม้บ้านปูนนี่คะ เอาบ้านไม้ไผ่ไปก่อนก็ได้ค่ะ มีเงินแล้วค่อยสร้างบ้านดี ๆ ถ้าไม่เริ่มสร้างก็ไม่มีบ้านสักที”“โธ่เอ๋ย พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่จะช่วยสร้างให้ก็ไม่ยอมเชื่อ”“ฤดีเชื่อค่ะว่าพี่คีรินช่วยสร้างให้ได้ แต่จะช่วยยังไงคะ ฤดีมีเงินไม่พอจะไปซื้อวัสดุก่อสร้างหรอกค่ะ ฤดีเห็นตอนพี่คีรินไปซื้อมันแพงมากเลย ของนิดเดี
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 10 อยากรวยเอง 70%
เพียงฤดีคุยกับน้องชายเสร็จก็เดินไปยังที่ดินสองไร่กว่า ๆ ของตัวเอง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับมันดี คำนวณรายรับรายจ่ายแล้วก็ยังไม่สามารถจะเริ่มต้นซื้ออุปกรณ์ก่อสร้างใด ๆ มาเริ่มทำบ้านในสวนของตัวเองได้เลยส่วนเดือนนี้ยอดขายนิยายก็ลดลงกว่าเดือนก่อน เพราะหากไม่มีเล่มใหม่วางขาย ยอดขายเล่มเก่าก็จะลดลงเรื่อย ๆหากช่วงปิดเทอมน้องชายทนอยู่บ้านเดียวกับแฟนพี่ชายไม่ไหว และต้องการมาหาเธอที่นี่ เธอจะเอาบ้านที่ไหนให้เขาพัก แถมบอกน้องชายไปแล้วด้วยว่าช่วงปิดเทอมจะสร้างบ้านเสร็จ เธอจะให้น้องอยู่บ้านเพื่อนตลอดช่วงปิดเทอมก็เกรงใจผู้ปกครองของเพื่อนที่ต้องไปรบกวนเขาหรือถ้าหากว่าคนรักของคีรินมาหาเขา เธอจะไปพักที่ไหนกัน ขืนเธออยู่ที่บ้านเขาต่อไป คนรักของเขาต้องไม่สบายใจแน่ ๆ เพราะทั้งชลธร และบิดามารดาของเขา ก็ถามย้ำเรื่องการแต่งงานระหว่างเขากับคนรักอยู่บ่อยครั้ง เธอจะอยู่บ้านเขาต่อไปก็น่าเกลียด อาจจะเป็นที่ครหาของคนอื่นก็ได้ เพราะคีรินไม่ใช่ผู้ชายโสด และเธอก็เป็นผู้หญิง ไม่ได้เป็นญาติกับเขาด้วยซ้ำหญิงสาวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมา แล้วเปิดแอปพลิเคชันสำหรับจดบันทึก เธอเ
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 10 อยากรวยเอง 50%
เพียงฤดียืนมองครัวนอกบ้านแสนน่ารักที่เพิ่งทำเสร็จ แล้วยิ้มอย่างมีความสุข เธอแอบดูแล้วว่าคีรินสร้างมันอย่างไร ถึงได้ออกมาสวยงามน่ารัก น่าใช้งาน มันไม่ยากเท่าไร เขาแค่ทำพื้นที่ให้เรียบ แล้วใช้อิฐแดงก่อขึ้นเป็นเคาน์เตอร์ เอาแผ่นโฟมมาทำแบบเพื่อหล่อเป็นช่องสำหรับทำเป็นเตาอบได้ด้วยแถมยังทำช่องเป็นเตาถ่านสำหรับปิ้งย่าง มีพื้นที่วางเตาไฟฟ้าได้ มีอ่างล้างจาน เขาฉาบเรียบแล้วปูแผ่นกระเบื้องแกรนิตโต้สีดำ มีหลังคากันฝน ถ้าเธอมีแบบนี้ที่บ้านหลังน้อยบ้าง นภดลน้องชายของเธอต้องชอบมากแน่ ๆ เพราะขานั้นชอบกินของปิ้งย่าง คิดแล้วเธอก็อยากให้น้องชายมาอยู่ด้วยเร็ว ๆ เสียแล้วสิ เสียแต่ว่าตอนนี้ยังเรียนมหาวิทยาลัยเทอมสุดท้ายอยู่ แต่เชื่อว่าถ้าเรียนจบ นภดลน่าจะอยากมาอยู่กับเธอมากกว่าอยู่กับพี่ชายแค่คิดถึงน้องชายเสียงสมาร์ตโฟนก็ดังขึ้นและเป็นน้องชายของเธอที่โทร. เข้ามาพอดี วันนี้เธอลืมปิดสมาร์ตโฟน นภดลถึงได้ติดต่อมาได้“พี่ฤดีเหรอ โอ๊ย ได้ยินเสียงสักที ติดต่อพี่ยากจัง” นภดลโอดครวญมา“ทำไมแม็กซ์ ตังค์ที่โอนให้หมดอีกแล้วหรือไง”“แหม นั่นก็ด้วยแหละ แต่คิดถึงไม
