ร้าย ย้อน รัก (ภาคต่อของเรื่อง ป้าน่ะเมียผมนะ รุ่นลูก)

​

"พ่อค่ะ  หนูสวยจะเรียนหมอนะคะ  หนูสวยอยากช่วยคนค่ะ"

ลูกสาวบุญธรรมหรือลูกสาวคนโตของคุณแมกซ์แวลล์ที่เพิ่งจบไฮสคูลกำลังหาสถานที่เพื่อเรียนต่อ  และเธอก็ชอบช่วยเหลือคนอาชีพหมอน่าจะเหมาะกับเธอ

"หนูโอ๋ก็เห็นด้วย  อีกอย่างพี่หนูสวยก็เรียนเก่ง"

โอลิเวียเอ่ยชมพี่สาวของตัวเองพร้อมกับลงนอนที่ตักของผู้เป็นพ่อภายในห้องนั่งเล่น

"แล้วหนูสวยเลือกสาขาหรือยัง"

แมกซ์แวลล์เอ่ยถามลูกสาวที่นอนตะแคงหนุนตักเขาอยู่คนละข้างกับลูกสาวคนเล็ก เขาใช้สองมือวางไว้บนบ่าเล็กของทั้งคู่อย่างเอ็นดู

"ยังเลยค่ะ"

"พ่อว่าเรียนสูติน่าจะเหมาะกับหนูสวยนะ"

"แต่หนูสวยว่าเกี่ยวกับสมองน่าจะดีกว่านะคะ  หนูสวยสนใจอยู่เหมือนกัน"

เธอบอกความชอบของเธอให้พ่อฟัง  และพ่อก็รับฟังแต่

"สูติดีกว่า  ชื่อพ่อสิ"

แมกซ์แวลล์ยังคงตอบแบบเดิม  หมอสาขานี้เจอผู้ชายน้อยที่สุดหรือไม่ก็ไม่ต้องเจอเขาก็พอทำใจให้ลูกเรียนได้  และเขาก็มองถึงอนาคตถ้าลูกต้องทำงาน"

"ค่ะ  รักพ่อแมกซ์นะคะ"

ร่างเล็กลุกขึ้นกอดร่างใหญ่ที่อบอุ่นและปกป้องเธอได้ตลอดนี้  วันนี้เธอเรียนอะไรก็ได้ที่พ่อแมกซ์ของเธอจะสบายใจแล้วเอาไว้ค่อยไปหาความรู้เรียนเพิ่มเอาใหม่

ไม่กี่ปีบิ๊วตี้ก็คว้าความสำเร็จมาให้พ่อแม่และครอบครัวของเธอให้ได้ภูมิใจ  แต่มีเรื่องหนักใจเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอต้องทำงาน หนูสวยขอพ่อของเธอไปทำงานที่โรงพยาบาลรัฐที่ตั้งอยู่นอกเมืองไกลจากบ้านมากแต่ที่นั้นต้องการหมอเธอถึงอยากไปจะได้ช่วยคนได้เยอะๆ

"ไม่ได้  โรงพยาบาลแถวนี้ก็มี  ทำไมต้องไปไกลด้วย"

ความหวงด้วยรักของพ่อแมกซ์ออกอาการทันทีที่รู้เรื่องของลูกสาว

"แต่ที่นั้นคนไข้เยอะ  ;และยังขาดหมอนะคะ"

"ไปทำที่โรงพยาบาลของครอบครัวเรา  พ่อให้ได้แค่นี้"

"พ่อแมกซ์  หนูสวยงอนแล้ว"

หญิงสาวลุกออกจากไปจากห้องนั่งเล่น  ทิ้งพ่อแมกซ์ให้มองตามหลังลูกสาวด้วยไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร

"งอนพ่อเขาเรื่องอะไรบอกแม่แพรได้ไหมหนูสวย"

"แพรพลอยถูกสามีใช้ให้มาง้อลูกสาวแทนเขา  แต่แพรพลอยไม่รู้ว่าเรื่องอะไรเพราะแมกซ์แวลล์เองก็ไม่รู้ตัว"

"พ่อแมกซ์ไม่ให้หนูสวยไปทำงานที่โรงพยาบาลรัฐค่ะ  แต่หนูสวยอยากไปที่นั้นขาดหมอนะคะแม่แพร"

"แม่รู้จ้ะ  แต่พ่อเขาเป็นห่วงหนูสวยนะ"

"หนูสวยรู้ค่ะ"

"หนูสวยทำตามที่พ่อแมกซ์ขอนะ  แล้วค่อยคุยกับพ่อเขาใหม่ตอนที่เราเป็นหมอที่เก่งกว่านี้  ตอนนี้เราก็หาประสบการณ์ไปก่อน"

แพรพลอยพอเข้าใจถึงสาเหตุการที่ลูกต้องงอนพ่อ  เพราะพ่อหวงลูกสาวมากเกินเหตุตั้งแต่บังคับให้เรียนแล้ว  แต่เธอก็ต้องกล่อมลูกสาวให้ยอมด้วยความเป็นห่วงว่าที่นั้นไกลและลำบากเธอเองก็ทำใจไม่ได้ถ้าลูกจะต้องจากอ้อมอกไป บิ๊วตี้ตกลงที่จะทำงานในโรงพยาบาลของครอบครัว  ถึงจะมีอาการงอนพ่อให้ได้เห็นอยู่บ้าง  แต่มันก็ดีกว่าไม่ได้ออกมาทำงานอะไรเลย

"พวกนายมาทำอะไร  ป่วยกันหรอ  ลุงเท็นก็มาด้วย  มีอะไรหรอคะ"

บิ๊วตี้กับการทำงานวันแรกพอเธอนั่งรอตรวจคนไข้ภายในห้องก็ต้องตกใจ  เพราะจู่ๆก็มีผู้ชายที่ทำหน้าที่บอดี้การ์ดให้พ่อเกือบสิบคนก็เดินเข้ามาภายในห้อง

"มาคอยดูแลคุณหนูบิ๊วตี้ครับ  เชิญทำงานปกติได้"

เท็นโค้งคำนับเล็กน้อยให้หญิงสาว  และยืนทำหน้าที่ต่อพร้อมอมยิ้มให้กับความหวงลูกสาวของผู้เป็นนาย

"ออกไปคอยหน้าห้องได้ไหมค่ะ  บิ๊วตี้ขอละคะ"

"ครับ"

บิ๊วตี้ต้องจำนนต่อความหวงลูกสาวของพ่อแมกซ์แวลล์แต่ก็ต้องไล่ให้ผู้ชายเกือบสิบคนไปรอด้านนอกเพราะคนไข้ของเธอเป็นผู้หญิงคงไม่ดีถ้ามีผู้ชายอยู่ในห้อง  และก็เป็นแบบนี้ทุกวันจนคนไข้ที่เข้ามาตรวจกับคุณหมอชินกับภาพบอดดี้การ์ดนั่งคุมคุณหมอกันเต็มหน้าห้องและที่สำคัญคนไข้จะถูกคัดกรองให้เป็นผู้หญิงเท่านั้น

"ขอโทษครับคุณผู้หญิง  ของคุณหล่นนะครับ"

ผู้ชายหน้าที่ดีและเป็นลูกชายคนดังปรากฎตัวตามหน้าหนังสือพิมพ์อยู่บ่อยครั้ง  เดินเข้ามาทักบิ๊วตี้ที่กำลังเดินช้อปปิ้งอยู่ด้วยมุขเก่าๆ

"ค่ะ  แต่นั้นไม่ใช่ของฉัน"

"ผมอยากรู้จักคุณ  เราไปหาที่นั่งคุยกันไหมครับ"

เขาใช้ความหล่อและมีชื่อเสียงจู่โจมเธอทันที  และก็เหมือนดูเหมือนเธอจะเล่นด้วย

"ร้านไหนดีค่ะ"

วันนี้เธอเลิกงานเร็วและพอมีเวลาเล่นตามเกมส์ของพ่อหนุ่มคนนี้อยู่บ้าง  คงจะสนุกถ้าได้คุยกับคนแปลกหน้าบ้าง

"เฮ้ย  อะไรกันว่ะ"

บอดี้การ์ดที่ตามดูคุณหมอคนสวยอยู่ห่างๆรีบเดินเข้ามาจัลตัวผู้ชายคนนั้นให้ออกห่างจากเธอทันที

"อย่ายุ่งกับเธอ  ถ้าไม่อยากมีเรื่อง"

"ลุงเท็น  เขาแค่เขามาคุยกับบิ๊วตี้เฉยๆไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

"คุยก็ไม่ได้ครับ  นายสั่งมา"

"เราคงไปคุยกันต่อไม่ได้แล้วนะคะ  บายคะ"

บิ๊วตี้บอกลาหนุ่มหล่อก่อนจะเดินไปซื้อของต่างๆ  เธอชินแล้วกับเหตุการณ์แบบนี้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรก

"ชุดสวยจังค่ะพี่หนูสวย"

บิ๊วตี้กลับมาจากช้อปปิ้งหลังเลิกงานด้วยชุดใหม่ที่เปรี้ยวกว่าตอนเช้าที่เดินออกจากบ้านไปทำงาน  เธอเป็นหมอที่แต่งตัวเปรี้ยวกว่านางร้ายในละครสะอีก  แต่นั้นไม่ทำให้พ่อแมกซ์แวลล์ห้ามเพราะเธอทำงานเจอแต่ผู้หญิงและบอดี้การ์ดที่ดูแลเธอส่วนมากก็เป็นเกย์

"พี่ซื้อมาให้เราด้วยชุดหนึ่ง"

"ขอบคุณค่ะ"

โอลิเวียรับถุงเสื้อผ้าจากพี่สาวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไปลองชุดใหม่ทันทีตามประสาเด็กสาว

"มีมาฝากแม่ด้วยนะคะ  แต่ไม่เปรี้ยวเท่าของหนูสวย  เดี๋ยวแฟนแม่หวง"

"พูดถึงก็มาพอดี"

"ไปช้องปิ้งมาหรอหนูสวย"

เขามองลูกสาวด้วยสาตาตำหนิก็แม่ตัวดีเล่นใส่เกาะอกสีดำกับกางยีนส์ขาสั้นและส้วมทับด้วยเสื้อสูทสีขาวดีนะที่ใส่กลับบ้านถ้าใส่ไปข้างนอกแล้วผู้ชายคนอื่นมองเขาคงต้องควงปืนออกไปยิงพวกมันแน่กล้ามองลูกสาวเขา

"ค่ะ  หนูซื้อเสื้อตัวใหม่มาฝากพ่อแมกซ์ด้วยนะคะ  พ่อว่างไหมคะ"

"มีอะไรหรือเปล่า"

"ไปคุยในห้องทำงานของพ่อดีกว่าคะ"

เธอรู้ว่าเรื่องที่เธอจะพูดมันจะทำให้พ่ออารมณ์เสียแต่เธอก็ต้องพูด

"พ่อไม่ให้ไป"

คำแรกจากปากประมุขของบ้าน เขายอมให้ลูกสาวออกไปทำงานนอกบ้านได้เพราะอยู่ในสายตาของเขาด้วยบอดี้การ์ดเกือบสิบคนแต่ครั้งนี้เขาให้ไม่ได้ที่นั้นมันไกลเกินกว่าที่อิทธิพลของเขาจะไปถึง

"พ่อค่ะ แต่หนูอยากไปหาประสบการณ์ ให้หนูสวยไปนะคะ"