แชร์

บทที่ 87

"ถ้ามันไม่ใช่เพราะเธอ เจนสันจะไปที่เมืองงอกงามเหรอ?" เจย์ตะโกน

โจเซฟินรู้สึกผิดมาก

เจนสันกล่าวเสียงเบา "อย่าว่าเธอ ผมไปเมืองงอกงามด้วยตัวผมเอง"

หัวใจอันยุติธรรมของเจนสันไม่ยินยอมให้พ่อของเขากล่าวหาคนผิด ดังนั้นเขาจึงยืนขึ้นแล้วยอมรับผิดของตัวเอง

เจย์ที่เหมือนลูกโป่งที่พองเกินไป ระเบิดทันทีจากเจนสัน แล้วยุบลงในไม่กี่วินาที

โจเซฟินสังเกตพ่อลูกทั้งสอง แม้ว่าเจย์จะโกรธจนเดือดปุด ๆ แต่ความโกรธในสายตาของเขาจะดิ่งลงทันทีที่เขามองเจนสัน โจเซฟินจึงรู้สึกตัวว่าเธอต้องปกป้องตัวเองก่อน

"พี่ชาย นี่มันดึกแล้ว ฉันจะกลับบ้านก่อน" โจเซฟินต้องการที่จะหนีไป แต่ก็ถูกขัดโดนเสียงเย็น ๆ ของเจย์ "ทำไมเธอถึงยังไม่จากไป?"

ใบหน้าของโจเซฟินยับยู่ยี่เหมือนมะระขม เธอหันหลังแล้วกล่าวอย่างเขินอาย "พี่ชาย เธอทำใจจากเจนสันไปไม่ได้"

ไหล่ของเจนสันสั่นไหวเล็กน้อย

เจย์จ้องโจเซฟินอย่างน่ากลัว 'หล่อนต้องเป็นสปายที่โรสส่งมาแน่ คำตอบสั่ว ๆ ของเธอกลายเป็นตัวช่วยที่ดีของโรส

"เธอไปได้" เจย์ยอมแพ้

โจเซฟินรีบวิ่งเอาชีวิตรอดทันที

หลังจากโจเซฟินจากไป ห้องนั่งเล่นอันใหญ่โตก็เหลือเพียงชายหนุ่มและเด็กชายตัวน้อยที่กำลังมองอีก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status