โรสตัวสั่น น้ำตารินอยู่ในดวงตาสีออบซิเดียนทั้งคู่ของเธอ ในตอนนั้น เธอเหมือนจะสูญเสียการควบคุมแล้วถูกพัดจากลมอย่างไร้ทิศทางโจเซฟินทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นโรสอยู่ในสภาพนี้ เธอกัดฟันกรอดแล้วกล่าว "หรือไม่ก็รออีกหน่อย ถ้าเป้าหมายของพวกมันคือเงิน ฉันก็ยังพอมีเงินก้อนใหญ่ที่โกงมาจากพี่ชาย มันควรจะทำให้พวกโจรลักพาตัวพอใจได้"โรสรู้สึกเสียศูนย์ ในสมองเธอยุ่งเหยิงไปหมด เธอตัดสินใจไม่ได้ว่าควรขอความช่วยเหลือจากเจย์ดีไหมลางสังหรณ์ของโรสถูกต้อง โจรลักพาตัวร็อบบี้น้อยเพราะเงินแต่เมื่อพวกโจรลักพาตัวบังคับให้ร็อบบี้น้อยบอกเบอร์ติดต่อผู้ปกครอง ร็อบบี้น้อยกลัวว่าพวกโจรจะใช้ความอ่อนแอของเขามาทำให้คุณแม่สิ้นหวัง ดังนั้นเขาจึงให้เบอร์ของเจย์ไปโดยไม่ลังเลเมื่อโจรลักพาตัวโทรหาเจย์เพื่อเรียกค่าไถ่ เจย์และเจนสันนั้นสงบศึกลงและกำลังทานอาหารอยู่บนโต๊ะดินเนอร์มือถือของเขาดังขึ้น โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เจย์รับสายแล้วได้ยินเสียงที่ถูกแปลงเสียงแล้วเรียบร้อย มันกล่าวอย่างน่ากลัว "ลูกชายของแกอยู่ในมือเรา ถ้าอยากให้เขามีชีวิตรอด นำเงินมาไถ่เขา 100 ล้าน ฉันจะฆ่าเขาซะหากเงินขาดไปแม้แต่เซ็นต์เดียว"เจย์มองดูเจนสัน
เสียงดังเป็นพิเศษจากเจนสัน เขาใส่อารมณ์มากจนเสียงเขาแทบแหบเจย์สามารถเมินคนอื่นในรถได้ แต่ไม่สามารถละเลยอารมณ์ของลูกชายสุดที่รักได้ เขากังวลว่าสุขภาพจิตใจของเจนสันจะแย่ลงจนเจนสันมีอารมณ์ไม่คงที่เจย์เหยียบคันเร่ง รถพุ่งตัวออกไปทันทีระหว่างทาง เจย์ขับรถด้วยใบหน้าหงุดหงิด เขาถามโรสด้วยความโมโห "อย่าบอกนะว่าลูกชายของเธอถูกโจรลักพาตัวไป?"โรสพลันจ้องไปที่เจย์ด้วยความตกใจ'ลูกชายฉันก็ลูกชายนายไม่ใช่รึไง นายกล้าพูดเรื่องนี้อย่างสบายใจได้ยังไง?'เมื่อเจย์เห็นท่าทางสิ้นหวังของโรส ชั้นน้ำแข็งก็ก่อตัวในดวงตาของเขา เขากัดฟัน "ถ้าอย่างนั้นฉันก็เดาถูก เธอไปมีลูกชายตอนไหน? ก่อนจะแต่งงานกับฉันหรือหลังหย่ากับฉัน?"โรสตอบไม่ถูกหลังจากชะงักไปกับการเยาะเย้ยของเจย์ เธอเอนหลังอันปวกเปียกลงบนพนักพิง เครียด, ตื่นตระหนก, ความสงสัย, และถูกเยาะเย้ย… เธอรู้สึกทั้งหมดนี้เพราะพ่อของลูกเธอ ความรู้สึกทั้งหมดนี้ผสมปนเป จนเธอรู้สึกเหมือนถูกโยนลงไปในหลุมดำโจเซฟินอดทนไม่ไหวอีกเมื่อเห็นเจย์รังแกผู้หญิงที่ไร้ทางสู้ เธอยืดตัวตรงแล้วสวนกลับใส่พี่ชาย "พี่ชาย ไม่ต้องไปคิดว่าพี่สะใภ้จะมีเซ็ตตี้ก่อนที่จะแต่งงานกับนาย
เจย์มองดูความกังวลบนใบหน้าน้อย ๆ ของเจนสัน เขาไม่เข้าใจว่าโรสทำให้ลูกชายเขากังวลเกี่ยวกับลูกของเธอได้ยังไงทั้งสองเป็นเด็กที่มาจากคนละพ่อ พวกเขาไม่ได้โตมาด้วยกัน อย่างไรก็ตาม ระดับความสนิทสนมของเด็กทั้งสองทำให้เจย์อิจฉาเจย์ถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเมื่อเขารู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังอิจฉาลูกชาย เขานำมือถืออออกมาอย่างไม่เต็มใจแล้วโทรไปหาเพื่อนเขา นักสืบที่มีรายการการไขคดีสมบูรณ์แบบจากนั้น เจย์ก็เดินออกมาจากรถ เขารีบตามเจนสันแล้วอุ้มเขาขึ้นมาบนแขน"ที่นี่อันตรายมาก เจนส์ มา ตามคุณพ่อกลับบ้าน"โจเซฟินกรอกตาไปหาเขาทันทีพี่ชายของเธอแคร์ลูกชายของเขา เจนสัน แต่เขาไม่ได้รู้เลยว่าร็อบบี้น้อยที่ถูกลักพาตัวก็เป็นลูกเขาเหมือนกัน เซ็ตตี้ ผู้ที่เกลียดเขา ก็เป็นลูกที่เขาให้กำเนิด โรส ลอยล์ นั้นเป็นแม่ของเด็กทั้งสาม และโจเซฟิน อาเรส ก็เป็นน้องสาวโดยกำเนิดของเขา ทุกคนในที่นี้ควรจะเป็นคนสำคัญมากของเขา ที่เขากลับเห็นเจนสันสำคัญในสายตาเพียงคนเดียวโจเซฟินรอไม่ไหวถึงวันที่พี่ชายของเธอได้รู้ความจริง และวันนั้นจะมาถึงแน่นอนเจนสันนั่นกังวลเกี่ยวกับร็อบบี้น้อยมาก เขาไม่อยากไป"คุณพ่อ ช่วยร็อบบี้ด้วย" เจนสั
"วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะมาทะเลาะกับนาย เจย์ อาเรส ฉันต้องการช่วยลูกชายของฉัน" ในหัวของโรสกังวลแต่เรื่องความปลอดภัยของร็อบบี้น้อย เธอไม่มีพลังมากพอจะไปสนใจทะเลาะกับเจย์เจย์กัดฟันกรอด ดวงตาของเขาแผดเผาไปด้วยความโกรธ "โรส ลอยล์ เธอเป็นคนแรกที่กล้าตีฉัน ฉันจะจำเรื่องนี้ไว้ และฉันจะสะสางเรื่องนี้หลังจากลูกของเธอปลอดภัย""เอาเหอะ" โรสกล่าวอย่างเหนื่อยหน่ายโรสยอมเลิกทะเลาะกับเจย์เพราะพวกเธอมีเด็กน้อยที่ต้องช่วยเหลือเธอได้รับสายจากโจรลักพาตัวอีกครั้ง "ส่งเงินมาที่บัญชีธนาคาร...""เท่าไหร่?" โรสถาม"สองร้อยล้าน!" โจรลักพาตัวเพิ่มเงินค่าไถ่เป็นสองเท่าจากเดิมโรสไม่มีเงินมากขนาดนั้น เธอเพียงแค่มองไปที่โจเซฟินอย่างหมดหนทางใบหน้าของโจเซฟินก็ดูอึดอัด บัตรที่พี่ชายเธอให้มานั้นมีวงเงินแค่หนึ่งร้อยล้าน เธอจะไปหาอีกครึ่งจากไหนมาจ่ายค่าไถ่?โรสอ่านสีหน้าของโจเซฟินออก ทำให้เธอหมดหนทาง เธอไม่มีทางเลือกนอกจากการหันไปหาคนที่รวยที่สุดในหมู่พวกเธอ"ท่านอาเรส คุณให้ฉันยืมเงินได้ไหม?" เธอกล่าว พร้อมกัดริมฝีปากตัวเอง ปากของเธอเลือดออกในขณะที่เธอต้องพ่นคำพวกนี้ออกมาความแค้นจากการถูกตบยังคงสดใหม่อยู่
ทั้งหมดที่เขาต้องการก็แค่สั่งสอนโรสเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาไม่คาดคิดว่าทั้งน้องสาวและลูกชายของเขาจะยืนอยู่ข้างโรส การแก้แค้นเธอนั้นไม่ได้ทำให้เขายินดีเลยเขายื่นมืออันงดงามไร้ที่ติของเขาไปด้านหน้าโรส "เอามือถือของเธอมา" เสียงของเขามีแต่ควมขุ่นเคืองโรสลังเลเพราะไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะทำอะไรเจย์จึงเอื้อมมือไปหยิบมือถือเธอมาเอง เขามองไปที่สายแจ้งเตือนจากโจรลักพาตัว ก่อนจะใช้มือถือของเธอกดหมายเลขโทรออกไป"ช่วยฉันหาตำแหน่งของเบอร์หมายเลข 134***" เจย์กล่าวอย่างเย็นชาโรสตกใจ นี่เจย์กำลังช่วยร็อบบี้น้อย?หลังจากวางสาย เจย์ก็โยนมือถือของโรสคืนให้เธอเหมือนเขาโยนขยะทิ้ง"คุณพ่อ พ่อกำลังช่วยร็อบบี้น้อยใช่ไหม?" เจนสันกล่าวอย่างคาดหวัง"คุณพ่อทำให้ก็เพราะลูกเท่านั้น!" เจย์แปะหัวของเจนสันแล้วกล่าวอย่างหยอกล้อโจเซฟินเบะหน้า เธอรู้ว่าวันหนึ่งอัตตาของพี่ชายเธอจะย้อนกลับมาเข้าตัวของเขาเจย์อาจจะช่วยโรสโทรหาตำรวจและให้ความช่วยเหลือในการช่วยเด็ก แต่สำหรับโรส เธอไม่สามารถยอมรับแม้แต่ความผิดพลาดเล็กน้อยได้เด็ดขาด เธอต้องมั่นใจว่าร็อบบี้น้อยจะต้องปลอดภัยเท่านั้นโจรลักพาตัวนั้นต้องการเงิน ถ้าเธอไม่ทำตามค
โจเซฟินถอนหายใจอย่างแรงด้วยความโล่งอกเมื่อโรสยินยอม โจเซฟินรู้ว่าการตัดสินใจของโรสนั้นยากขนาดไหน ซึ่งคงทำให้เธอเศร้าโศกมากเช่นกันเธอเดินไปตรงหน้าของเจย์แล้วกล่าว "พี่ชาย นายอาจปฏิเสธคำขอของพี่สะใภ้ที่ต้องการจ่ายค่าไถ่ นายเหยียดหยามและล้อเลียนเธอที่ต้องการยืมเงินสองร้อยล้านจากนาย แต่ถ้านายได้เจอร็อบบี้น้อย นายจะไม่ใช่แค่ให้ยืมเงินสองร้อยล้านกับเธอ แต่นายจะกระทั่งมอบเงินให้เธอสองพันล้านด้วยถ้าโจรลักพาตัวร้องขอ"ใบหน้าของเจย์มีการล้อเลียนอยู่ในนั้น "โจเซฟิน อาเรส อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันจะยอมจ่ายสองพันล้านให้ผู้หญิงคนนี้? เธอรู้ไหมฉันเกลียดเธอขนาดไหน?" ท่าทางของเจย์เริ่มดูชั่วร้ายโจเซฟินเปิดปากของเธอเล็กน้อยในขณะที่จ้องเจย์ บางทีเธออาจจะเบื่อการทะเลาะแล้ว เสียงของเธอจึงได้ดูเย็นชา "นายจะไม่จ่ายสองพันล้านให้ลูกชายนาย?""แต่เขาไม่ใช่ลูกชายฉัน..." เจย์โมโหมาก"เด็กที่อยู่ในมือของโจรลักพาตัวคือลูกนาย" โจเซฟินคำรามอย่างหมดความอดทน"เธอพูดบ้าบออะไรของเธอ? ลูกชายฉันอยู่ตรงหน้านี่ไง""ร็อบบี้น้อยกับเจนสันเป็นฝาแผดกัน" โจเซฟินกล่าวเจย์เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง ใบหน้าบิดเบี้ยวของเขาค่อย ๆ เริ
โจเซฟินถอนหายใจ ตอนนี้พี่ชายเอาแต่ใจของเธอก็รู้แล้วว่าร็อบบี้น้อยเป็นลูกของเขา เขาจะต้องสู้กับโรสเพื่อแย่งสิทธิ์การเลี้ยงดูเด็กแน่โรสจะมีอะไรไปต้านเขาได้?ในทางอำนาจ พี่ชายของเธอแทบจะครองโลกด้วยซ้ำในทางเงินตรา พี่ชายของเธอเป็นประธานบริษัทที่มีทรัพย์สินเป็นแสนล้านโรสไม่มีทั้งอำนาจและเงินโจเซฟินคิดว่าการต่อสู้ที่เคยจบไปกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วโชคยังดี...โจเซฟินหันไปด้านหลัง มองโรเซ็ต และคิดว่าจะปลอยโรสยังไง"โรส ฉันจะพยายามทำให้พี่ชายของฉันเข้าใจผิดมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันจะบอกกับเขาว่าโรเซ็ตเป็นลูกสาวของสามีคนก่อนของพี่ อย่างไรก็ตาม พี่ชายของฉันเป็นคนไม่ไว้ใจใครอยู่แล้ว เพื่อที่จะหยุดความสงสัยของเขา ฉันจะสร้างเรื่องว่าพี่แต่งงานแล้ว""เราต้องเข้าใจเรื่องราวให้ตรงกัน เพื่อที่เขาจะได้ไม่สงสัยอีก ไม่ต้องห่วง ฉันจะพยายามอย่างที่สุดเพื่อที่จะทำให้มั่นใจว่าพี่จะยังมีลูกสาวอยู่"โรสพยักหน้าอย่างเจ็บปวดโจเซฟินส่งโรสกลับไปที่เมืองงอกงาม เจนสันไม่ต้องการแยกกับแม่ของเขา โจเซฟินเองก็อยู่กับเขาเพื่อรอฟังข่างของร็อบบี้น้อยเจย์ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกเมื่อเขาส่งเจนสันไปแล้ว เขาค้นหาทุก
ร็อบบี้น้อยตกใจ เขารีบกระโดดลงพื้นแล้วหาที่หลบกระสุน ตำรวจนอกเครื่องแบบที่กำลังล้อมพื้นที่ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น พวกเขาบุกเข้าอาคารทันทีร็อบบี้น้อยได้ยินเสียงปืนดังกระหน่ำ เขาพบตู้หนังสือก่อนจะเข้าไปหลบในนั้นผ่านรอยแตกของประตู เขาเห็นเจย์ในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่ติดกระดุมเม็ดบน เขาดูงดงามดั่งรูปปั้น แต่ในเวลาเดียวกันก็ดุร้ายราวกับหมาป่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่ดวงตาของเขาฉายแววเย็นยะเยือกแสนทิ่มแทง ด้วยการคุ้มกันจากตำรวจ เขาพุ่งขึ้นบันไดไปหัวใจของร็อบบี้น้อยแทบหลุดออกมาทางปาก มันมีโจรลักพาตัวเป็นโหลอยู่ที่ชั้นบน และแต่ละคนก็ถืออาวุธร้ายแรงไว้ในมือ เขากำลังนับจำนวนโจรที่ไม่ได้ถือปืน ไม่งั้นเขาคงไม่กล้าบุ่มบ่ามออกไปแน่พวกโจรลักพาตัวนั้นกำลังคะนอง พวกเขาตะโกนขู่ออกไปนอกหน้าต่าง มันอันตรายเกินไปที่พ่อของเขาจะไปที่ชั้นบนในตอนนี้ความจริงแล้ว ร็อบบี้น้อยไม่จำเป็นต้องกังวลเลย ความสามารถทางการกีฬาของเขานั้นได้รับการสืบทอดมาจากพ่อเจย์ อาเรส เป็นหลานคนโตที่สุดของตระกูลอาเรส การเติบโตมาในครอบครัวร่ำรวยควรจะทำให้เขาเพลิดเพลินกับการถูกดูแลอย่างดีมาตลอดเวลาที่เขาเติบโตมา แต่ในเวลาเดียวกัน