Share
บทที่ 537
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 538
มันเป็นแผ่นผนังที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดเจนเจย์เดินตรงไปบริเวณนั้นแล้วเขาก็เอื้อมมือไปเคาะแผ่นไม้ยิปซั่มแบบบาง เสียงเคาะดังก้องจากภายในแผ่นกลวง ๆ ของมัน เจย์ผลักมันออกอย่างแรงและแล้วไม้ยิปซั่มแบบบางก็เลื่อนไปด้านข้างมีกำแพงอีกชั้นหนึ่ง แต่มันถูกผนึกไว้ด้วยไม้ฟีบี้เจิ้นหนานที่เป็นไม้สีทอง เมื่อเห็นไม้อีกชั้นผนังนั้นมันดูแข็งแรงมากระหว่างชั้นในและชั้นนอกของกำแพงจะมีทางเดิน ซึ่งเมื่อมองเข้าไปข้างในมันดูมืดสนิทเจย์เปิดไฟฉายของโทรศัพท์แล้วเดินเข้าไปข้างในตามทางเดิน เขาเห็นว่าทางเดินเป็นขั้นเหมือนขั้นบันได แต่ละขั้นกว้างไม่เกินสามสิบเซ็นติเมตร รู้สึกได้เลยว่าคนธรรมดาไม่สามารถผ่านมันไปได้ง่าย ๆ ใบหน้าของเจย์ซีดเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเส้นผมในมือของเขาไหม้ราวกับจะเผาเขาด้วยเปลวเพลิงเทมเพสเป็นคนพบเส้นผมสีน้ำตาลเกาลัดในที่แห่งนั้น เป็นไปได้ไหมที่เธออาศัยอยู่ที่นั่น?หากมีคนอยู่ในนี้จริง ๆ แล้วเธอจะถูกมองว่าเป็นคนปกติ ได้ไหม?“ท่านประธาน” เสียงของเทมเพสดังขึ้นจากที่ไหนสักแห่งเจย์ค่อย ๆ หันกลับไปตามต้นเสียงเทมเพสมองดูท่านประธานด้วยท่าทางสั่นสะท้าน ริมฝีปากของเขาซีด เขากำลังมองด้ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 539
เจย์เหมือนตกอยู่ในความฝันเขาฝันถึงวันที่แองเจลีนอายุครบ 18 ปี เธอสวมชุดสีขาว เธอเป็นเด็กสาวคนหนึ่ง แต่เธอต้องการให้ตัวเองดูเหมือนผู้ใหญ่ เธอยังสวมต่างหูเพชรขนาดใหญ่ มีกิ๊บติดผมบนศีรษะของเธอด้วย แม้ว่ารูปลักษณ์ของเธอจะดูล้าสมัย แต่ตัวเขาในวัย 26 ปีก็ไม่สามารถต้านทานเธอได้เธอดูงามสง่า มีเสน่ห์ งดงามยิ่งนักช่วงเวลากลางคืน เธอได้วิ่งเข้าไปในห้องของเขา แล้วถอดต่างหู ถอดกิ๊บติดผมและแม้กระทั่งปลดกระดุมเสื้อผ้าของเธอออกเจย์เข้าไปจูงมือเธอและกล่าวตักเตือนเธอ “เธอคิดจะทำอะไร?”“ตอนนี้ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันจะทำอะไรกับนายก็ได้…”“ไร้ยางอาย” ปากของเขาพูดปฏิเสธ แต่ร่างกายของเขาก็รู้สึกร้อนแรงขึ้นอย่างช้า ๆแองเจลีนมีนิสัยดื้อรั้นตั้งแต่ยังเด็ก ยิ่งเขาผลักไสเธอออกไปมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีความมุ่งมั่นมากขึ้น เสียงหัวเราะของเธอช่างซ่อนความซุกซนแต่ก็ช่างมีเสน่ห์ “ที่รัก นายโกหก นายก็ต้องการมันเหมือนกัน!”เธอเข้ามาใกล้ ๆ เขาทีละก้าวจนตัวเธอเข้าไปแนบประชิดตัวกับร่างกายของเขาสายตาของเขาเปลี่ยนทันที เขามองใบหน้าที่แสนบริสุทธิ์ของเธอ เดินเข้าหาด้วยเปลือยเปล่าเขาตะลึงในความงามของเธอหน้าอกของ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 540
“ฉันขอร้องล่ะ เธอกลับมา ได้ไหม?”สายตาที่ประหลาดใจปรากฏขึ้นภายใต้ดวงตาของเซร่าโรส ลอยล์ คือ แองเจลีน เซเวียร์ งั้นเหรอ?“ที่รัก เธอไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ? เธอไม่ต้องการที่จะกลับมาอีกแล้วงั้นเหรอ?“อย่าทิ้งฉันไว้ข้างหลังเลยนะ”เสียงของเขาอ่อนลง และจู่ ๆ ก็มีน้ำตาของเขาไหลหยดออกมาโดนใบหน้าของเซร่าที่แนบชิดเขาอยู่ดวงตาของเซร่าเริ่มแสดงแววตาชั่วร้ายแองเจลีนยังไม่ตายเหรอ?นี่หมายความว่าเธอยังมีโอกาสที่จะได้มีความสุขกับเจย์อีกงั้นเหรอ?เซร่ามองไปที่ชายผู้นั้นอย่างนิ่งเฉย เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเขา เธอรู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันทีแท้จริงแล้ว เจย์ อาเรสจะไม่แสดงด้านที่อ่อนโยนของเขาให้คนทั้งโลกเห็นตั้งแต่เธอจำได้ เขาก็เย็นชาและเยือกเย็นอยู่เสมอ เขาเป็นเหมือนพญายมในโลกธุรกิจที่ไม่ชอบการใกล้ชิดกับผู้คนด้วยซ้ำสิ่งที่เธอจำได้ก็คือมือของเขาเปื้อนเลือดมาตลอดทำไมเขาถึงอ่อนโยนต่อแองเจลีนและต้องเป็นแค่แองเจลีนเท่านั้นล่ะ?มือของเธอเอื้อมไปปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตสีขาวของเจย์ชั้นล่างของบ้าน เจนสันและร็อบบี้น้อยกำลังวิ่งเข้ามาในบ้านเจนสันขมวดคิ้วเมื่อได้กลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกกุหลาบ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 541
“แองเจลีน แต่งงานกันเถอะ ฉันไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว” เจย์พึมพำด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดเมื่อเจนสันได้ยินเขาก็กลอกตาไปที่ร็อบบี้น้อย “นายได้ยินแล้วหรือยัง ผู้หญิงที่พ่อชอบคือแองเจลีน ก่อนที่แม่จะกลับมา พ่อดูเหมือนคิดถึงแองเจลีนทุกวัน เขาวาดภาพเหมือนของเธอและฟังเพลงของเธอ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขานึกถึงแองเจลีน พ่อก็จะหัวเราะอย่างมีความสุข”ใบหน้าของร็อบบี้น้อยเกิดความผิดหวัง “พ่อของเราชอบแองเจลีนมากขนาดนั้น แล้วแม่ของเราจะดูไม่น่าสงสารไปหน่อยเหรอ…”เจนสันถึงกับพูดไม่ออก “แม่ไม่ได้น่าสงสารเลย อย่างน้อยพ่อก็ซ่อนความรักที่เขามีต่อแองเจลีนเพื่อแม่ อันที่จริงพ่อปฏิบัติต่อแม่ได้ค่อนข้างดีเลยทีเดียวล่ะ”ในขณะนั้น พวกเขาได้ยินเจย์พึมพำอีกครั้ง “ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเป็น โรส ลอยล์ หรือ แองเจลีน เซเวียร์ สิ่งที่สำคัญก็คือเธอยังเป็นเธอ ต่อให้เธอชื่ออะไรและหน้าตาเป็นยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่สนหรอก ฉันแค่คิดถึงช่วงเวลาที่ไม่ต้องกังวลกับอะไรและช่วงที่เราเคยอยู่ด้วยกันอย่างมาก กลับมาได้ไหม ได้โปรด?”ดวงตาของเจนสันเบิกกว้างร็อบบี้น้อยก็รู้สึกสับสน “พ่อชอบผู้หญิงสองคนเลยเหรอ? นี่เป็นคำในตำนานของ 'นอกใจ' หรือเป
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 542
เจย์สังเกตได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา เขามองดูลูกชายทั้งสองด้วยความสงสัยและถามว่า “ลูกทั้งสองมาทำอะไรที่นี่?”ร็อบบี้น้อยตอบอย่างตรงไปตรงมาและตอบทันทีว่า “คุณพ่อครับ ถ้าเราไม่อยู่ที่นี่ คุณอาจจะ...”เจนสันรีบเหยียบเท้าของร็อบบี้น้อย ดังนั้นทำให้เขาหยุดนิ่งเงียบไปทันทีเจนสันกล่าวเองว่า “คุณพ่อ ร็อบบี้น้อยและผมรู้สึกหิวน้ำมาก เมื่อเราเห็นเซร่าเอาผลไม้มาให้คุณ เราก็เลยเดินตามมาเพราะเราอยากจะกินด้วยเหมือกัน”“เซร่า?” ดวงตาของเจย์เย็นชาเธออีกแล้วเหรอ?ทั้งสองครั้งที่เขาฝันถึงความฝันเช่นนั้น มันล้วนเกี่ยวข้องกับเซร่าทุกครั้งแม้ว่าเขาจะเป็นคนไม่ฉลาดมากนัก เขาก็พอจะเดาได้ว่าเซร่ากำลังหลอกเขาอยู่“ลูก ๆ ไปเล่นกันเถอะ” เขาพูดเสียงเรียบเฉยเจนสันสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกในดวงตาของพ่อ ดังนั้นเขาจึงเดาว่าคำใบ้ของเขาได้ผลเจนสันดึงมือของร็อบบี้น้อย “เราไปกันเถอะ เราควรให้คุณพ่อได้พักผ่อน”หลังจากที่เด็ก ๆ เดินออกไป เจย์ก็ลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปที่ห้องน้ำ เขาแช่ตัวในอ่างน้ำเย็นและรู้สึกว่าเรี่ยวแรงของเขาได้กลับมาอีกครั้ง“เซร่า เซเวียร์!”เจย์มีแววตาที่ชั่วร้ายในขณะที่มือของเขาจ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 543
ชายหนุ่มรูปงามมีเสน่ห์สวมเสื้อกาวน์หมอและแว่นตากรอบทองเดินเข้ามาในห้องอย่างจริงจังใบหน้าของเขาดูสะอาดสะอ้านในขณะที่ลักษณะของเขาเฉียบคมและดูลึกล้ำ รอยยิ้มของเขาช่วยเยียวยาได้เลย เขาดูน่าเชื่อถือและดูเป็นเด็กเก่งที่ตั้งใจเรียนเจมส์ถามว่า “คุณชื่ออะไร?”“ผมชื่อ สตอร์ม!” สตอร์มตอบอย่างสุภาพ“คุณท่านอาเรส ต่อจากนี้ไป ผมจะเป็นนักกายภาพบำบัดส่วนตัวของคุณครับ ในอีกสามเดือนข้างหน้า ผมจะช่วยคุณขจัดจากการพยุงด้วยไม้เท้านั่นและให้คุณยืนด้วยสองเท้าของคุณเองได้อีกครั้ง” น้ำเสียงของสตอร์มเป็นจังหวะที่ดี น้ำเสียงของเขาดูปานกลางไม่รุนแรงมากนัก แต่ก็ปนไปด้วยความรู้สึกมั่นใจและภาคภูมิใจเจมส์พยักหน้า “งั้นฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ”หัวหน้าแพทย์ได้จัดการเรื่องย้ายออกจากโรงพยาบาลของเจมส์ให้เรียบร้อยต่อจากนั้นสตอร์มและเจมส์กลับไปที่คฤหาสน์กุหลาบของเขาที่อยู่ในอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเมื่อพวกเขาเดินทางมาถึง ในคฤหาสน์ดอกกุหลาบ ซึ่งครั้งหนึ่งสถานที่แห่งนี้เคยคึกคักไปด้วยกิจกรรม แต่ตอนนี้กลับดูเงียบสงบและว่างเปล่าเจมส์พยุงตัวเองด้วยไม้เท้าขณะยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่า เขาตะโกนอย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 544
”แม้เวลาจะล่วงเลยมาหลายปี นายหญิงต้องอดทนรับความเย็นชาจากคุณ ไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดของเธอได้เลย”“ฉันทำผิดกับเธอ” เจมส์พึมพำ“คุณท่านคะ ไปรับนายหญิงกลับมาเถอะค่ะ” เคซี่ย์กล่าวเจมส์มองดูสตอร์มอย่างจริงจังและพูดกับเขาว่า “สตอร์มพาฉันไปที่หอท่าเรือหอมหวนหน่อย”หลังจากที่สตอร์มฟังเรื่องราวความรักอันนองเลือดนั้น เขาก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงงในทันใดที่เขาได้ยินเสียงของเจมส์ เขาก็อยากตวาดออกมา ริมฝีปากของเขาขดขึ้น ให้ตายสิ เขาต้องการเตือนคนแก่ชราคนนั้นว่าเขาไม่ใช่คนรับใช้ของเจมส์และเขาอยากจะบอกว่าเขาเป็นแค่เพียงนักกายภาพบำบัดเท่านั้นกระนั้น ด้วยเหตุที่ชายชราคนนี้ต้องการไปที่หอท่าเรือหอมหวน สตอร์มจึงละทิ้งทิฐิเหล่านั้นของเขาออกไปก่อนเขาพยุงเจมส์ไปที่หอท่าเรือหอมหวน“เจย์ อาเรส นายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ” เจมส์ตะคอกเมื่อยืนอยู่ตรงหน้าประตูสตอร์มแสดงรอยยิ้มมุมปากออกมา เขาช่างกล้าตะโกนใส่ท่านประธานได้ขนาดนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้แล้วว่าท่านประธานโหดร้ายแค่ไหนเมื่อนึกถึงการล้างแค้นและการแก้แค้นท่านประธานอดทนเจอความแค้นได้ตลอดชีวิตของเขาเจย์เดินออกมาอย่างสง่างาม เขายืนกอดอก จาก
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 545
ในเวลาต่อมา สตอร์มก็ได้ผลักเจมส์เข้าไปในห้องโถงจู่ ๆ เวลาผ่านไปไม่นานเจมส์ก็ได้ผล็อยหลับไปในรถเข็นเจย์ยิ้มและพูดว่า “ความสามารถของนายดีมากขึ้นเลยทีเดียว”สตอร์มบ่นว่า “ถ้าผมรู้ว่าเขาจะหยาบคายกับคุณ ผมจะให้ยาที่แรงกว่านี้กับเขาอีก”เจย์ตอบว่า “ถึงแม้ว่ายาจะไม่มีสีหรือรสชาติใด ๆ แต่มันก็ได้ทิ้งร่องรอยของฤทธิ์ยาไว้ได้ดีเมื่อมันผ่านเข้าสู่ร่างกาย การสะกดจิตให้หลับของนายมีประโยชน์จริง ๆ และสิ่งนี้อาจเป็นประโยชน์ในการทดแทนการใช้ยาของนายในครั้งต่อไปด้วย”“ครับ ท่านประธาน”“ฉันเรียกนายมาโดยด่วนเพราะมีเหตุฉุกเฉินอยากให้นายทำ”“บอกมาได้เลยครับ ท่านประธาน”“ตอนที่ภรรยาของฉันประสบอุบัติเหตุในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน โจเซฟินก็อยู่ที่นั่นกับเธอ ทว่า มันน่าแปลกที่โจเซฟินได้ลืมเรื่องพวกนี้ไปทั้งหมดหลังจากเจอเหตุการณ์นั้น ฉันเดาว่าเธอคงลืมตอนนั้นไปแล้วจริง ๆ เพราะฉะนั้นฉันต้องการยาสะกดจิตของนายเพื่อช่วยให้เธอจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น”“ได้ครับ ท่านประธาน”“หลังจากที่นายทำเสร็จแล้ว ฉันขอให้นายช่วยพานายน้อยและคุณหนูของนายออกไปจากเมืองด้วย”“ทำไมกันท่านประธาน?” สตอร์มมีแววตากังวลใจเจย
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
