บทที่ 536

จากนั้นเจนสันก็เคาะประตู เมื่อโจเซฟินเดินออกมาเปิดประตูแล้วเห็นเจนสันและร็อบบี้น้อย เธอก็ตกตะลึง

“อะไรทำให้พวกนายสองคนมาที่นี่เอ่ย?” โจเซฟินถามด้วยคำพูดหวาน ๆ กับเด็กตัวน้อยสองคนนี้ จากนั้นเธอก็หยิบของเล่นที่เธอมีออกมาทั้งหมดให้พวกเขา

เจนสันมองดูของเล่นอัจฉริยะสำหรับเด็กเล็กและไม่สนใจของเล่นพวกนั้น

“คุณน้าครับ อย่ามองเราเป็นเด็กน้อยโง่ ๆ ได้ไหม? เราเลิกเล่นของเล่นพวกนี้ไปนานแล้ว”

โจเซฟินรู้สึกโกรธกับความคิดที่ไม่ดีของเจนสัน “แล้วจะบอกว่าฉันโง่เหรอที่มีของเล่นพวกนี้?”

เจนสันยักไหล่ “ผมแค่พูดตามความจริง”

โจเซฟินหน้าซีด “พวกนายทั้งคู่อยู่ห่างจากฉันไปเลยนะ ฉันจะไม่ต้อนรับเด็กน้อยอย่างพวกนายอีกแล้ว”

เมื่อร็อบบี้น้อยเห็นว่าเจนส์ทำให้คุณน้าโกรธอยู่นั้น เขาก็รีบขอโทษอย่างรวดเร็ว “อย่าโกรธเลยนะครับ คุณน้าโจเซฟิน คุณจะแก่เร็วขึ้นถ้าคุณโกรธมาก ๆ ถ้าเป็นแบบนี้คุณก็จะไม่สามารถแต่งงานได้ แล้วถ้าคุณไม่ได้แต่งงาน คุณพ่อของผมจะต้องดูแลคุณตลอดชีวิต แต่ถ้าต่อไปคุณพ่อของเราแก่เกินไป ถ้าเป็นอย่างนั้นความรับผิดชอบจะตกอยู่กับพวกเราเมื่อถึงเวลานั้น ฮ่า ๆ น้าโจเซฟิน คิดว่ายังไงครับ? ยังต้องการไล่พวกเราอ