Se connecterShare
บทที่ 524
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 525
ปีเตอร์ดึงหน้ากากของโรสออก เขาตรวจสอบใบหน้าของเธอด้วยสายตาของเขาและเอื้อมมือไปจับใบหน้าแล้วหมุนหน้าเธอไปมา “โอ้พระเจ้าช่วย ดูเหมือนว่าบาดแผลบนใบหน้าของเธอจะอยู่ที่ผิวของเธอเท่านั้น งั้นตกลงล่ะกัน ฉันจะช่วยทำให้เธอกลับไปเป็นเหมือนเดิมให้ได้”ทว่า โรสกำลังถือรูปถ่ายอยู่ในมือ “งั้นดีล่ะ ได้โปรดช่วยทำให้ฉันเป็นเหมือนเธอ”ปีเตอร์มองไปที่หญิงสาวในรูป เมื่อดวงตาที่เห็นรูปนั่นชวนดึงดูดด้วยความงามอันน่าทึ่ง เขาก็กลับมามีสติหลังจากมองผ่านไปสักพักใหญ่“ในโลกนี้ยังมีสาวสวยอยู่” ปีเตอร์อุทานหญิงสาวในภาพคือ แองเจลีน เซเวียร์และความงามของเธอแตกต่างกับ โรส ลอยล์ เธอสวยจนอยู่เหนือคนทั่วไป ในภาพนี้ ดวงตาของเธอมีรอยย่นที่แสดงเป็นรอยยิ้มสื่อถึงความรู้สึกที่ไร้กังวลเมื่อมองแวบเดียว รู้ได้เลยว่าเธอเป็นเด็กที่ได้รับความรักจากคนหลายพันคนโรสเป็นคนสวย แต่ความสวยของเธอผสมผสานกับความอ่อนโยนที่พอดูได้ เธอสวยจนทำร้ายผู้คนปีเตอร์มองไปที่ใบหน้าในรูปของ แองเจลีน เซเวียร์และมองไปที่โรสที่อยู่ข้างหน้าเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่าสายตาและเสน่ห์ของพวกเธอทั้งคู่ดูเหมือนกันทุกประการเมื่อตัดสินใจทันที เขาก
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 526
ใบหน้าของเซร่าเป็นสีแดงก่ำเจย์ขว้างแก้วด้วยความโกรธลงบนพื้น “พวกคุณออกไปให้หมด”เขาดูอารมณ์เสียเสมือนดั่งสิงโตที่ตื่นจากการหลับใหลเป็นเวลา 1,000 ปี ด้วยความหิวกระหายเลือดในขณะที่ต้องการกินสิ่งมีชีวิตทุกชนิดให้ราบคาบเซร่าตัวสั่นด้วยความกลัว แต่แล้วเธอนึกขึ้นได้ว่านี่คือช่วงที่อารมณ์ของเจย์เปราะบางที่สุดในตอนนี้ มันเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับเธอที่จะใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้เช่นกันเธอรวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า “พี่เจย์คะ ฉันเข้าใจว่าคุณป้าอาจจะมีเจตนาที่ไม่ดีนัก แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก จุดประสงค์ของการมาที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนของฉันไม่ใช่เพื่อเข้าใกล้คุณ แต่เพียงเพื่อ... เพื่อพี่แองเจลีน”ทว่าเซร่าได้เดินถอยออกห่างจากเขาไปและยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้วิธีหลีกเลี่ยงเรื่องน่ารำคาญใจที่ทำให้หัวเสียของเขามาช่วยกลบความดุร้าย ด้วยเหตุนี้ความกังวลของเจย์เกี่ยวกับเธอจึงหายไป“เธอมาที่นี่เพื่อแองเจลีนเหรอ?” แสงแห่งความกระหายเลือดและเย็นยะเยือกไหลออกมาจากดวงตาของเจย์เซร่ารู้อยู่แล้วว่าเธอได้ทำถูกต้องแล้วสายตาที่มีน้ำตาคลอเบ้า เธอพูดอย่างเศร้า ๆ “ถึงแม้พี่แองเจลีนกับฉันจะเป็นพี่น้องกัน แต่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 527
ในเวลากลางคืน หลังจากที่ทุกคนหลับกันไปหมดแล้ว เจย์เลือกที่จะเดินมาที่ห้องนอนบนชั้นสองที่ดูว่างเปล่าเงียบเหงามาเป็นเวลานานแล้วในตอนนั้น เมื่อเขาพบกับโรสในห้องนอนนี้ สีหน้าของเธอก็ไม่ค่อยจะดีนักเมื่อดูเหมือนว่าเธอพูดโกหกกับเขา โดยเธออ้างว่าเธอเดินหลงทางจนมาถึงห้องนี้ แต่เขาเชื่อในคำพูดเธอเสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อมองย้อนกลับไป ณ เวลานั้น โรสรู้ดีว่ามีบางอย่างผิดปกติในบ้านหลังนี้ แต่เธอกลับไม่ไว้ใจเขาและเธอพลาดโอกาสที่ดีที่จะเอ่ยขอความช่วยเหลือจากเขาส่งผลให้เธอประสบอุบัติเหตุตกจากตึกในครั้งหลังจากวันนั้นเมื่อแสงสลัวจากโคมไฟส่องอยู่บริเวณตามทางเดิน เจย์เดินมาที่ประตูห้องนอนขณะที่เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องมืด จากนั้นเขาได้เปิดไฟฉายของโทรศัพท์มือถือขึ้น ลำแสงของไฟฉายพุ่งเข้ามาในห้อง ความมืดในห้องก็สว่างขึ้นทำให้พื้นที่ของทุกมุมในห้องสว่างเห็นได้ชัดกว่าเดิมนี่เป็นเพียงห้องนอนธรรมดา ๆ ที่มีเตียง ฉากกั้น กระถางธูปเย็นเยียบและภาพวาดที่แขวนอยู่บนผนังการตกแต่งนั้นเรียบง่าย แล้วสิ่งนี้จะทำให้โรสรู้สึกมืดมนได้ยังไง?เมื่อแสงจากไฟฉายของโทรศัพท์มือถือพุ่งผ่านกรอบภา
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 528
จู่ ๆ ก็มีเสียงอู้อี้มาจากด้านหลัง เหมือนเสียงของลมหนาวพัดปกคลุม เสียงนั่นทำให้รู้สึกมืดมนและแปลกประหลาดทันทีที่เจย์หันกลับไป เขาเห็น จิโอวานนี่ ชาวสวนของหอท่าเรือหอมหวนยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ขณะถือไฟฉายอยู่ในมือ เขาโค้งคำนับเจย์ด้วยความเคารพ“นายท่าน ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อน สภาพอากาศเลวร้ายมาก มีฟ้าร้องและฟ้าผ่า ลมแรงทำให้ต้นเพาโลเนียหักในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน โชคร้ายที่ต้นเพาโลเนียหักล้มไปโดนเข้ากับเสาไฟฟ้าทำให้วงจรไฟฟ้าทั้งหมดของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเสียหาย ส่วนบริเวณระแวกลานบ้านสวนของคนอื่น ๆ ก็ได้รับความเสียหายเนื่องจากไฟฟ้าดับเช่นกัน คุณท่านของคุณได้ขอให้ผมมาถามคุณก่อนว่ามีอะไรที่จะต้องซ่อมแซมในหอท่าเรือหอมหวนหรือเปล่า?”ดวงตานกอินทรีของเจย์เต็มไปด้วยความคมชัด ริมฝีปากและฟันของเขาเปิดออกเล็กน้อยและเสียงระดับกลางของเขาก็เปล่งออกมา“ขอโทษที่รบกวนนะจิโอวานนี่”เขาเคารพและปฏิบัติตามระเบียบเสมอทุกครั้งตามที่เขาพูดอย่างไรก็ตาม คำง่าย ๆ ของเขาเหล่านี้เป็นคำที่มีข้อมูลมากมายที่เข้าใจยากอย่างเช่น คำว่า “รบกวน” ที่เขาหมายถึงตอนนี้ ซึ่งมันมีสองความหมายท
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 529
ท่ามกลางสภาพจิตใจที่เลื่อนลอย เจย์รู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในช่วงวัยรุ่นของเขาเขาจีบแองเจลีนโดยที่ไม่คิดจะลังเลเลย เขาเดินไปหาเธอ “ฉันเป็นคนเดียวที่สามารถให้ดอกกุหลาบกับเธอได้ เข้าใจไหม?”“ฉันไม่เข้าใจ” แองเจลีนกล่าว ดวงตาของเธอเบิกกว้างและประกายแววตาเป็นเหมือนหินอ่อน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสับสน“แม้แต่เซย์นก็ให้ดอกกุหลาบฉันไม่ได้เหรอ?”“เขาจะไม่ให้ดอกกุหลาบกับเธอไปตลอดหรอก เว้นแต่ว่าถ้าสมองของเขาถูกกระแทกกับประตูเสียก่อน”เธอจ้องมองเขาด้วยความงุนงงในตอนนั้น ดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับดวงดาวในยามราตรี…เขาใช้ความไร้เดียงสาของเธอในวัยเพียงแค่แปดขวบและคุยโม้โออวดต่อหน้าแองเจลีนที่ฉลาดพอ ๆ กันบางทีอาจเป็นเพราะความน่ารักของเธอทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะจูบเธอ ตอนนั้น เขาเป็นวัยรุ่นที่อยู่ในช่วงเลือดร้อน ดังนั้นใบหน้าของเขาจึงแดงก่ำหลังจากจูบเธอ“พี่คะ พี่หน้าแดง” แองเจลีนหัวเราะคิกคักหน้าเขาแดงราวกับลูกมะเขือเทศ!เขาลูบหัวของเธอเบา ๆ แล้วอุทานว่า “ทุกวันนี้เด็ก ๆ โตเร็วจนรู้มากถึงเพียงนี้เลยเหรอ?”อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ เขารู้สึกว่าจูบนี้เป็นเพียงการสัมผัสได้ไม่นาน แต่ทำไมมันถ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 530
“อืม!” เจย์บีบหน้าลูกชายคนโต แล้วตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ“ทำไมทุกคนถึงกลับมาที่นี่?” เจย์ถามด้วยความสงสัยก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ว่าอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเป็นสถานที่ที่อันตราย เขาจึงไม่กังวลเรื่องเด็ก ๆ ที่มาอยู่ที่นี่ทว่า ตอนนี้เขาไม่ต้องการให้เด็ก ๆ กลับมาที่นี่เจนสันตอบว่า “ผมเองที่อ้อนวอนคุณย่าให้พาเรากลับมาที่นี่”เจย์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ผ่านมาเจนสันต่อต้านความคิดที่จะกลับมาทีรอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนมาโดยตลอด กระนั้นเมื่อเขาเป็นคนคิดไอเดียนี้ขึ้นมา มันดูแปลกเกินไปจริง ๆเจย์มองดูท่าทางสงบนิ่งของเจนสัน เขาไม่ได้เจอลูก ๆ ของเขามาระยะหนึ่งแล้ว เขาคิดว่าดวงตาของเจนสันนั้นดูลึกลับไปเช่นกัน“มาเพื่ออะไรหรือ?” เจย์ถามเจนสันเงียบไปร็อบบี้น้อยกล่าวแทน แล้วบอกเจย์ไปว่า “เจนส์บอกว่าคุณพ่อไม่ปลอดภัยที่จะอยู่คนเดียวในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็ดึงเจนสันมายืนตรงหน้าเขา “ทำไมลูกถึงพูดอย่างนี้?”มีสีหน้าทุกข์ใจบนใบหน้าของเขาราวกับว่าเขากำลังคิดถึงเหตุการณ์หลอกหลอนที่เขาเคยเจอ แต่เขาไม่สามารถพูดได้ว่ามันคืออะไรเจย์ไม่อยากบังคับเขา เจย์จึงกอดเจนสันเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 531
โรสมองดูผิวที่ยังดูไม่สมบูรณ์ของเธอและตะโกนออกไปว่า “ปีเตอร์ ฉันใช้เงินไปเยอะมากกับสิ่งนี้ อย่าทำให้ฉันผิดหวัง ตกลงไหม?”ปีเตอร์ตอบว่า “โรส อย่ารีบร้อนเกินไป นี่แค่สามเดือนเท่านั้น การเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์สำหรับใบหน้าของเธอนี้จะใช้เวลาอย่างน้อยสามปีนะ”สามปี... โรสหลับตาลง นั่นเป็นเวลานานมาก!อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอนึกถึงความจริงที่ว่าเธอสามารถกลับไปหาเจย์ด้วยใบหน้าที่เขาชอบที่สุดได้ เธอจึงอดทนแล้วคิดว่าเธอสามารถยอมได้ทั้งหมดนั้น“ปีเตอร์ ฉันอยากอ่านหนังสือ!”เธอต้องการที่จะเสริมสร้างตัวเองและเติมเต็มตัวเองด้วยการมีความรู้และประสบการณ์เพื่อที่เธอจะได้เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมและมีค่าพอที่จะยืนเคียงข้างเขาปีเตอร์ตอบว่า “ตราบใดที่เธอพักสายตาเพียงพอ แน่นอนฉันจะให้”“ปีเตอร์ ฉันอยากฝึกเทควันโดด้วย” เธอต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่เธอจะได้ปกป้องเขา แม้ในวันที่บรรพบุรุษของเขาถูกเปิดเผยและเขาตกลงมาจากฟากฟ้า เธอก็ยังมีพละกำลังและความสามารถเพียงพอที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของเขาปีเตอร์กลอกตา “ไปเล่นโยคะดีกว่าเถอะ!”“ปีเตอร์ ฉันขอแล็ปท็อปหน่อย ฉันต้องการทำงาน”ปีเตอร์ลุกขึ้นจากที่นั่งทันที
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 532
ร็อบบี้น้อยกำหมัดของเขา “คุณแม่บอกว่าเด็กผู้ชายไม่ควรจีบผู้หญิง แต่เมื่อผู้หญิงน่ารังเกียจแบบนั้น พวกเธอสมควรถูกทำร้ายเสียจริง ๆ”เซ็ตตี้น้อยจ้องเขม็งไปที่กลุ่มผู้หญิงที่แต่งหน้าอย่างเวอร์วัง “แต่ผู้ชายห้ามทำร้ายผู้หญิงนะ ทว่าผู้หญิงทำร้ายผู้หญิงคนอื่นได้นะ ฉันคิดว่างั้น”ขณะที่เธอพูดออกไปอย่างนั้น ไม่นานเธอก็กระโจนไปทางพวกเธอร็อบบี้น้อยรีบตะโกนออกมาจากข้างหลังเธอ “เธอดูไม่ใช่ผู้หญิงเลย เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงอยู่ เธอรู้ตัวไหมเนี่ย?”เมื่อเห็นสิ่งนี้ ร็อบบี้น้อยเหงื่อออกอย่างกังวลและหันไปหาเจนสันเพื่อขอความช่วยเหลือ “เด็กผู้หญิงคนนั้นบอบบางมาก เมื่อถูกอะไรที่ทำให้เจ็บเพียงเล็กน้อยเธอก็ร้องไห้แล้ว แล้วตอนนี้เธอเลือกที่จะสู้เหรอ?”เจนสันตอบว่า “ไปช่วยเธอสิ”ร็อบบี้น้อยมองไปที่เจนส์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่ขยับเขยื้อน “แล้วนายล่ะ?”เจนสันตอบว่า “ฉันก็แค่รู้สึกขยะแขยงเมื่อสัมผัสร่างของคนแปลกหน้า”“ความบ้าอย่างกล้าหาญของนายนี้คืออะไร?” ร็อบบี้น้อยถามด้วยความชื่นชมความทุกข์เต็มใบหน้าของเจนสันแสดงออกมาว่า “เป็นอาการผิดปกติของเขาที่จะรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นความผิดพลาดของสิ่งต่าง ๆ รอบ
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
