บทที่ 272

แนนซี่คิดว่าเรื่องนี้แปลกมาก ทำไมซอนเดอร์จึงทำงานเป็นคนรับใช้เองทั้งหมด? “โรสอยู่ไหนหรอคะ?” เธอถามอย่างสงสัย

“ออกไปกับเด็ก ๆ” เจย์พูดอย่างเย็นชา

เจย์เป็นคนที่หวงแหนคำพูดเหมือนทองคำที่หลุดออกจากปาก ดังนั้นหลังจากทักทายเสร็จ เขาก็นั่งที่นั่นอย่างสง่างามโดยไม่พูดอะไรสักคำ

บรรยากาศเริ่มหดหู่เป็นพิเศษ

ซอนเดอร์ถือชามาให้และยิ้ม “ท่านคะ ฉันควรไปตามนายหญิงลอยล์ดีไหมคะ?”

“ไม่เป็นไร ให้เธอเล่นกับเด็ก ๆ ไปเถอะ”

มีความอบอุ่นในน้ำเสียงของเขา

โชคดีที่โรสรู้ว่าฌอนจะมา เธอจึงเดินกลับมาในบ้านพร้อมกับเด็ก ๆ ในไม่ช้า

จากนั้นทุกคนในบ้านหันไปมองด้วยความประหลาดใจ ซึ่งเห็นเป็นผู้ใหญ่หนึ่งคนและเด็กสามคนถูกปกคลุมเลอะเทอะไปด้วยโคลนทั่วร่างพวกเขา

พวกเขามีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า

แนนซี่รู้สึกแอบภูมิใจเมื่อเห็นโรสอยู่ในสภาพสกปรกเช่นนั้น

ผู้หญิงคนนี้โง่มากที่เปิดเผยภาพลักษณ์ที่บ้านนอกของเธอต่อหน้าท่านอาเรสผู้สูงศักดิ์เช่นนี้ คนอย่างท่านอาเรสที่เป็นโรคกลัวเชื้อโรค จะตกหลุมรักคนอย่างเธอได้อย่างไร?

“ฌอน!” โรสวิ่งไปอย่างกระตือรือร้น

“คุณฌอน!” เจย์แก้ไขเธอด้วยความไม่พอใจ

โรสสะดุ้ง นี่เป็นชื่อเรียกทางการไป!

“ทำ