เจย์ยื่นมืออกไปและเกรย์สันส่งโทรศัพท์ให้เขาทันทีอย่างรู้งานเจพูดเสียงเย็น “ลุงไม่อยากได้รถมาายบัคคันใหม่ล่าสุดหรอ? ช่วยผมเอาโรสกลับมาให้ได้ ผมจะซื้อให้คันหนึ่ง”จอห์นแปลกใจ “เจย์ หลานมั่นใจนะว่าอยากจะแต่งงานกับโรสอีกรอบ เฮ้ ฉันจะเป็นลุงคนที่สี่ที่ดีและต้องเตือนหลานเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณสมบัติแบบนายน่ะ มองให้รอบสิ นายไม่จำเป็นจะต้องเอาคอไปแขวนไว้กับต้นไม้ต้นเดียวนะจริงไหม?”“หยุดพล่ามสักทีเถอะน่า” เจย์สั่งเห็นแก่รถมายบัคคันใหม่เขาตัดสินใจที่จะอดทนกับความหยาบคายของหลานชายตัวน้อยสักหน่อย “อย่าเพิ่งใจร้อนสิ ฉันขออธิบายเป้นขั้นเป็นตอนกับนายหน่อย อย่างแรกโรสไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน เราก็เห็นกันแล้วตอนที่ร็อบบี้น้อยปฏิเสธที่จะไม่รับเงินจากปู่ทวด เธอจนก็จริง และออกจะเป็นผู้หญิงที่โง่เง่า ที่เหลือแต่ใส้”“จอห์น อาเรส ระวังคำพูดของลุงหน่อยนะ” เจย์กล่าวอย่างขุ่นเคือง“โย่ ไม่นะเจย์ นายเคยหวังให้พวกเราทุกคนช่วยกันถุยน้ำลายใส่เธอจนเธอจมน้ำตาย แล้วตอนนี้หลานกลับมาโกรธที่เราพูดจาไม่ดีเพียงเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเธอ? นี่ไม่ใช่ว่านายชอบเธอเข้าแล้วนะ ใช่ไหม?” จอห์นพูดอย่างหยอกล้อ“เอาล่ะ เธอไม่ไ
รถโรลส์-รอยซ์ คันหรูเคลื่อนตัวจากตลาดดอกไม้สู่โรงแรม แชงกรีล่า ที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางเมืองในช่วงเวลาเดียวกัน เซ็ตตี้น้อยที่เหนื่อยล้าจากการร้องไห้กำลังหลับอยู่ในอ้อมกอดของคุณแม่ หนูน้อยละเมอออกมาเป็นครั้งคราวในขณะที่หลับอยู่ว่า “หนูไม่ต้องการคุณพ่อ คุณพ่อคือคนไม่ดี” ดวงตาของโรสแดงกร่ำและหัวใจของเธอของเธอรู้สึกราวกับถูกกรีดด้วยมีดฉับพลันเสียงเคาะประตูของโรงแรมก็ดังขึ้น โจเซฟินมองไปที่พี่สะใภ้ผู้ที่ดูอ้างว้าง ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู“พี่สะใภ้ มาเร็วค่ะ”เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกของโจเซฟิน โรสวางเซ็ตตี้น้อยลงบนเตียงก่อนจะเดินมาที่ประตูด้านนอกของประตูคือทะเลดอกกุหลาบสีแดงสดพื้นถูกปกคลุมไปด้วยกลีบดอกไม้ชั้นหนา โดยมีดอกสีขาววางไว้ชั้นบนเป็นแถวทั้งสองข้างของพื้นทางเดิน ในชั้นสีขาวนั้นมีการจัดดอกกุหลาบเป็นรูปหัวใจหลังจากนับแล้ว จะมีทั้งหมด 11 แถวโจเซฟินมองดอกไม้ทั้งหมดด้วยความประหลาดใจ “พี่อยากจะได้ดอกกุหลาบสักกี่ดอก?”โรสมองโจเซฟินและตอบพร้อมรอยยิ้ม ““ เจ้าเด็กสำรวยคนไหนที่เธอดึงดูดความสนใจในครั้งนี้อีกล่ะ?”โจเซฟินยังอึ้งตาค้าง “โรแมนติกจัง ถ้ามีคนมาทำแบบนี้ให้ฉัน ฉั
มันน่าจะดีสำหรับพี่สะใภ้ของเธอ หากพี่สะใภ้ได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งโจเซฟินรู้มาโดยตลอดว่าพี่ชายของเธอสามารถแต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนไหนก็ได้ แต่อาจจะไม่สามารถมอบความรักให้กับใครได้เสียงกริ่งประตูยังคงส่งเสียงเสียงอันน่ารำคาญทำให้โจเซฟินต้องรีบเอาก้อนสำลีมาปิดหูทั้งสองข้างโรสเดินไปเปิดประตูอย่างลังเลเธอมองชายทั้งสองคนตรงหนาประตูอย่างโกรธแค้น เกรย์สันรู้สึกงงว่าทำไมโรสต้องโกรธ?เวลาของท่านอาเรสเป็นเงินเป็นทอง สำหรับเขาแล้วให้รออยู่ตรงนี้เพียงครึ่งชั่วโมง ใครจะรู้ว่าเขาเสียเงินไปเท่าไหร่เเล้ว? ต้องเป็นท่านอาเรสสิ ที่ต้องโกรธโจเซฟินเกรงว่าความโกรธของโรสจะยิ่งยั่วยุให้พี่ชายของเธอหมดความอดทน และกลัวว่าโรสจะเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบเธอจึงออกมาจากห้องเพื่อช่วยจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย“พี่ชาย นายมาทำอะไรตรงนี้อีกล่ะ?” เธอทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินกริ่งที่ดังมาก่อนหน้านี้ สายตาคมราวกับมีดของเจย์จ้องมองหน้าเจ้าเล่ห์ของโจเซฟิน “หูหนวกหรือไง? อยากให้ฉันหาหมอมาดูแลหูเธอให้ไหม?”“ไม่ต้องหรอกพี่ชาย พี่สะใภ้กับฉัน เราฟังเพลงกันอยู่ค่ะ” โจเซฟินบีบแขนโรสอย่างแรง เพื่อให้เข้าใจตรงกันอย่างไร
โจเซฟินและเซ็ตตี้น้อยเดินทางมาถึงสวนบันทึกรัก หลังจากนั้นไม่นานโจเซฟินรีบจอดรถที่ริมถนนก่อนเข้าไปข้างในสวนพร้อมกับจูงเซ็ตตี้น้อยไปด้วยเมื่อได้เห็นเจนสันและร็อบบี้น้อยกำลังเล่นจับจิ้งหรีดกันอย่างมีความสุข หัวใจของโจเซฟินก็ยิ่งจมดิ่งนี่พี่ชายของเธอยังไม่กลับมาอีกหรอ? มันไม่เข้าท่าเลย เขาขับรถไวอย่างกับคนบ้าก่อนหน้านี้ เขาควรจะถึงที่นี่ก่อนเธอเสียอีกโจเซลีนถามเจนส์และร็อบบี้น้อยว่า “เจนส์ ร็อบบี้น้อย คุณพ่อและคุณแม่ของพวกหลานละ กลับมาแล้วหรือยัง?” “มาถึงแล้วครับ” คู่แฝดผู้น่ารักพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงดวงตาของโจเซฟินเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ หากตอนนี้เขากลับมาแล้ว ทำไมพวกเด็ก ๆ ยังเล่นจับจิ้งหรีดกันได้อย่างสบายใจ? พวกเขาไม่เห็นคุณพ่อและคุณแม่เถียงกันอย่างนั้นหรอ?โจเซฟินกระทืบจิ้งหรีดสองตัว จนแหลกด้วยเท้าข้างเดียว ในขณะที่ร็อบบี้น้อยและเจนสันเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตากล่าวโทษ “คุณน้าโจเซฟิน ทำอะไรน่ะ? ทำไมถึงกระทืบจิ้งหรีดของพวกเรา?”โจเซฟินติเตียนด้วยเสียงต่ำ “คุณพ่อกับคุณแม่ของหลานกำลังทะเลาะกันและความสัมพันธ์ของพวกเขาก็อยู่สภาวะตึงเครียด แล้วเด็กซนทั้งสองคนยังไม่ช่วยให้สถา
เจย์ที่ถูกจับกุมตัวได้แต่ขำทั้งน้ำตา "เธอกำลังทำอะไร?"โจเซฟินยื่นหน้าเข้าไปหาเจย์ เจย์ผลักหัวเธอออกด้วยมือเพียงมือเดียวก่อนจะเปิดประตูให้เธอดูภายในห้องด้วยอย่างไม่ยินดี “เธอควรกลับไปบ้านซะ” เด็ก ๆ มองรอดช่องว่างระหว่างประตูจึงได้เห็นว่าคุณแม่ของพวกเขาถูกห่อด้วยผ้าน่วมสีขาวและนั่งอยู่บนเตียง ราวกับว่าคุณแม่เป็นตุ๊กตาหิมะที่ไม่สามารถกระดุกกระดิกอย่างน่าตกใจเด็ก ๆ เป็นห่วงคุณแม่และตะโกนว่า “คุณแม่ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”เจย์ตอบด้วยด้วยเสียงเข้ม “คุณแม่สบายดี”เพราะวันนี้เธอแสดงกริยาอวดดีต่อหน้าเขา เขาจึงใช้กลยุทธนี้ในการลงโทษเธอเพื่อเป็นการระบายอารมณ์โมโหแต่ก่อนที่เธอจะโดนเขาสำเร็จโทษ เขากลับต้องมาถูกแก๊งอันตพาลตัวน้อยเล่านี้ทำลายแผนการอย่างย่อยยับมันควรจะเป็นเขาสิ ที่ต้องเป็นคนเลวเห็นได้ชัดว่าเด็ก ๆ ไม่เชื่อคำบอกกล่าวของผู้เป็นพ่อและแทรกตัวเข้าไปดูคุณแม่เจย์เปิดประตูให้โจเซฟินและเด็ก ๆ วิ่งเข้าไปในห้องอย่างง่ายดาย“คุณแม่” เซ็ตตี้น้อยและเด็ก ๆ ปีนขึ้นเตียงและกอดรอบคอคุณแม่ ในขณะเตรียมจะแสดงอารมณ์โกรธเซ็ตตี้น้อยเห็นรอยดูดช้ำบนคอของคุณแม่ “คุณแม่คะ คุณแม่โดนคุณพ่อกัดใช่ไหม
ที่ชั้นล่าง เซ็ตตี้น้อยที่ยังน้ำตาคลอเบ้าอยู่ในอ้อมกอดของโจเซฟิน “คุณน้าโจเซฟินคะ ทำไมคุณลุงถึงรังแกคุณแม่”โจเซฟินมองใบหน้าที่ใบหน้าที่งดงามดั่งหยกของเซ็ตตี้น้อย เธอช่างเรียบ ไร้ซึ่งร่องรอยแห่งมลทินในดวงตาของเธอ“เซ็ตตี้น้อย คุณลุงไม่ได้รังแกคุณแม่ของหลาน...” โจเซฟินไม่รู้จะอธิบายอย่างไร“คุณน้าโกหกหนู คุณลุงกัดคอคุณแม่ หนูเห็นรอยช้ำตั้งหลายอัน” เซ็ตตี้น้อยร้องไห้สะอึดสะอื้นจนน้ำตาไหลอาบแก้มโจเซฟินตบหน้าผากของตัวเอง เธอไม่รู้อธิบายอย่างไรดีกับเซ็ตตี้น้อยไม่นานจากนั้น เจย์และโรสเดินลงมาจากชั้นบน โรสเปลี่ยนมาใส่ชุดของเธอและเลือกที่จะใส่เสื้อสเวตเตอร์แคชเมียร์สีเขียวคล้ายต้นหญ้าคอสูงเพื่อจะได้ปิดบังคอของเธอเซ็ตตี้มองไปที่เจย์ราวกับกำลังเห็นศัตรูจากชาติที่แล้ว ทันใดนั้นเธอก็ก้มหัวลงและทำท่าทางประจำตัวเมื่อเธอเกลียดใครสักคนเธอกลอกตาขึ้นจนเห็นแต่ตาขาว มันช่างดูน่ากลัว จนโจเซฟินร้องออกมาด้วยความตกใจ“เซ็ตตี้น้อย ใครสอนหลานให้ทำท่านั้น” โรสตกใจเล็กน้อย เพราะเธอเป็นคนสอนเซ็ตตี้น้อยให้ทำท่าประจำตัวนั้น การทำท่านี้ไม่ใช่พฤติกรรมของโรส แต่เป็นพฤติกรรมของแองเจลีนแล้วก็เป็นไปอย่างที
”พี่ชายจะแต่งงานใหม่กับพี่สะใภ้จริงหรอ?” โจเซฟินถามด้วยความตื่นเต้นเจย์พยักหน้า“พี่ชาย พี่แน่ใจหรือว่าการตัดสินใจครั้งนี้ผ่านการตัดสินใจถี่ถ้วนแล้ว ไม่ใช่เพราะกินยาผิดขนาดหรือทำไปด้วยหุนหันพลันแล่น?” โจเซฟินกลายร่างเป็นนักข่าวสายซุบซิบไม่ก็ปาปารัสซี่ที่พยายามถามคำถามในเชิงลบเข้าไว้สายตาของพวกเด็ก ๆ เลื่อนไปมาระหว่างคุณน้าโจเซฟินและคุณพ่อ ดูเหมือนว่าจะเป็นหัวข้อที่พวกเขาก็กังวลเจย์ใช้ความคิดเพียงไม่นาน ในเมื่อเขารู้ว่าโรสคือแองเจลีน เขาก็แทบไม่ต้องคิดทบทวนและตัดสินใจที่แต่งงานกับเธอ “ฉันไม่จำเป็นต้องคิดมากในเรื่องนี้” เขาบอกอย่างซื่อสัตย์โรสถอนหายใจอย่างอ่อนแรงเธอรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอแม้แต่น้อยโจเซฟินเห็นสีหน้าผิดหวังอย่างไม่ปิดไม่มิดของโรส เธอจึงตำหนิพี่ชายของเธอ “พี่ใหญ่ ได้โปรดมีพัฒนาการทางอารมณ์หน่อยได้ไหม? พี่สะใภ้จะเสียใจมากนะถ้านายตอบแบบนี้น่ะ”เจย์มองไปที่โรส “จริงหรอ? เธอเสียใจหรอ”โรสแค่นยิ้มที่อ่อนแรงและขื่นขมส่งให้เขาเขาจะสนใจคำตอบของเธอหรอ?เธอนิ่งเงียบเจย์จับมือของโรสมาไว้บนเข่าของเขาโดยฉับพลันและผสานนิ้วทั้งสิบเข้าหากัน “ไม่ใช่ว่าพัฒนาการทางอารมณ์ขอ
"นายรังเกียจไหมล่ะคะ ท่านอาเรส?" โรสเงยหน้าขึ้นมองเขาดวงตาของเจย์ถูกเติมด้วยความมืดมัว "เธอคิดว่ายังไงล่ะ?" เป็นธรรมดาของผู้ชายทุกคนที่ต้องใส่ใจว่าภรรยาของเขาว่าแต่งงานมาแล้วกี่ครั้งแล้วไม่ใช่เหรอพ? โรสทั้งเสียใจและวิตกกังวล การที่ต้องช่วยเหลือคุณปู่ทำให้เธอกลายเป็นสิ่งที่ใช้ต่อรอง และถูกบังคับให้แต่งงาน เธอไม่เคยอยากจะแต่งงานกับเขา การแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรักนำมาสู่ความสูญเสียอย่างไม่มีที่สิ้นสุด "คุณจะถอนคำขอแต่งงานก็ได้นะ" เธอก้มหน้าลงพึมพำแม้ว่าจะเป็นเสียงของเธอจะเบา ๆ แต่กลับทำให้ฟ้าผ่าลงกลางพื้นและระเบิดได้โดยไร้เสียงเจย์แทบคลั่งในทันที "โรส งานแต่งของเราถูกกำหนดแล้ว เธอไม่ต้องเสียใจ" โรสยังคงไม่ยอมแพ้ "ท่านอาเรส หากยังนึกถึงประวัติการแต่งงานของฉัน และยังกังวลใจเรื่องที่ฉันมีลูกสาวอยู่ด้วย ฉันไม่เข้าใจนายเลยว่าทำไมยังบังคับให้ฉันแต่งงานกับนาย? นายไม่รู้หรือว่าไม่มีสิ่งใดที่ทำโดยการบังคับจะเป็นสิ่งที่น่าพอใจ?" ตาของโจเซฟินเบิกกว้าง "อะไรนะ? นี่พี่ใหญ่บังคับเธอให้แต่งงานด้วยอย่างงั้นหรือ?"ข่าวนี้ทำให้โจเซฟินตกตะลึง พี่ชายของเธอคือชายโสดผู้เป็นเสมือนเพชรที่สาว ๆ ใน