เมื่อเซร่าทำร้ายเชอร์ลีย์ ความรักและความเห็นใจสุดท้ายที่ตระกูลเซเวียร์มีให้เธอก็มลายหายไปไม่เหลือนายท่านเซเวียร์มีสีหน้าเจ็บปวด “ในเมื่อใจเธอไม่ได้อยู่กับตระกูลเซเวียร์แล้ว ทำไมเธอถึงไม่กลับไปในที่ที่ควรอยู่ล่ะ ความสัมพันธ์ฉันท์พ่อลูกของเราจบลงตรงนี้”เซร่ากัดริมฝีปาก รู้สึกใจปั่นป่วนเกินบรรยาย เธอเหมือนจอกแหนที่ลอยคว้างในทะเล ซึ่งกลับเข้าฝั่งมาเพียงเพื่อจะโดนโยนกลับออกไปอย่างไร้ความปรานี ให้เธอต้องลอยไร้ชะตากรรมเหมือนเรือไร้สมอความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะเท่านั้น เซร่าเป็นคนดื้อรั้นและยอมทนลำบากผ่านนรกไปได้โดยไม่ยอมเสียภาพลักษณ์ แม้ว่าเธอจะโดนขับไล่ออกจากตระกูลเซเวียร์ก็ตาม เธอก็จะจากไปอย่างสง่างามและไม่ยอมหวั่นเกรง“ในเมื่อพวกคุณรู้ตัวตนของฉันและไม่ยอมรับฉัน ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะบอกตรง ๆ ใช่แล้วตอนนี้ฉันเป็นลูกสาวของตระกูลเบล แองเจลีน เซเวียร์ ความเป็นพี่น้องของเราสิ้นสุดลงวันนี้ จากนี้เป็นต้นไป เธอและฉันจะเจอกันในวงการธุรกิจ และฉันจะแสดงให้เธอเห็นเองว่า ฉันทำอะไรได้บ้าง คนที่ชนะหัวเราะทีหลังดังกว่า”นี่แปลว่าเธอตั้งใจจะแข่งกับแองเจลีนไปตลอดชีวิตใช่ไหม?แองเจลีนหัวเราออกม
แองเจลีนยิ้ม “เธอก็มีปัญญาทำแค่นั้นแหละ”เซร่าหน้าแดงด้วยความอับอายเมื่อได้ยินบทสนทนาของทั้งสองพี่น้อง เธอรู้ได้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงเธอมีหลายครั้งที่เธอต้องยอมรับว่าแองเจลีนนั้นฉลาดมากจริง ๆเมื่อเซร่าโดนไล่ออกจากตระกูลเซเวียร์ เธอก็ตรงดิ่งกลับไปที่บ้านตระกูลเบลหลังจากที่รายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตระกูลเซเวียร์ทั้งหมดให้สตีเฟนฟังแล้ว เขาก็พอใจมาก “แองเจลีนกับเชอร์ลีย์รักและใกล้ชิดกันมาก ตอนนี้ที่เชอร์ลีย์อาการร่อแร่ หล่อนก็คงต้องมัวแต่อยู่ที่โรงพยาบาลแน่ ๆ เมื่อแกรนด์เอเซียไม่มีคนดูแล ก็ถึงเวลาที่เราจะลงมือ”สตีเฟนสั่งผู้ช่วยส่วนตัว “ไปโทรหาลุงแอนดี้ ถึงเวลาที่เราจะเปิดตัวคนที่เราส่งไปเป็นไส้ศึกอยู่ในแกรนด์เอเซียมานานหลายปีได้แล้ว”“รับทราบครับ” ผู้ช่วยตอบก่อนออกไปสตีเฟนมองเซร่าอย่างชื่นชม “เธอทำงานได้เยี่ยมมากเซร่า ฉันจะตอบแทนเธอเรื่องนี้ จากวันนี้ไปเธออยู่ที่บ้านเบลแล้วก็คอยจัดการงานบางเรื่องให้ฉัน”เซร่ามีความสุขมาก “ค่ะ คุณพ่อ”สวนบันทึกรักแองเจลีนยืนอยู่ตรงหน้าต่างเงียบ ๆ มองออกไปยังภูเขาที่อยู่ห่างไกลท่ามกลางความมืดสลัว เธอขยี้ตาเบา ๆเธอเคยคิดว่า ตราบใดที่เธอคุม
แองเจลีนเดินตรงไปหาลุงแอนดี้ด้วยสีหน้าบูดบึ้งแล้วถามเขาว่า “บอกฉันหน่อย ลุงแอนดี้ เขาจ่ายคุณเท่าไรให้คุณหักหลังแกรนด์เอเซีย?”ชายชราดูกระวนกระวาย “คุณพูดเรื่องอะไร ประธานเซเวียร์? ไม่มีใครสั่งให้ผมทำทั้งนั้น”ดวงตาแองเจลีนฉายแววหยามหยัน “โธ่ ลุงแอนดี้ พนักงานคนอื่น ๆ ของแกรนด์ เอเซียต่างก็มีสิทธิ์ที่จะมาด่าฉันยกเว้นคุณ”ลุงแอนดี้ดูงงงวยแองเจลีนพูดต่อ “ตั้งแต่ตอนที่คุณป่วยหนักเมื่อสองปีก่อนนะลุงแอนดี้ คุณก็ไม่มีความสามารถที่จะทำงานได้อีกแล้ว แกรนด์ เอเซียได้ยกเลิกสัญญาจ้างคุณไปตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน คุณลืมเรื่องนี้ไปแล้วเหรอ?”ลุงแอนดี้ส่ายหน้า “คุณโกหก ผมไม่เคยเซ็นสัญญายกเลิกการจ้างงานอะไรทั้งนั้น”แองเจลีนชำเลืองมองเกรย์สัน เขาหันกลับแล้วเดินขึ้นตึกไปไม่นานนัก เกรย์สันก็กลับลงมาพร้อมเอกสารการเลิกจ้างงานของลุงแอนดี้ แล้วส่งให้แองเจลีนอย่างนอบน้อมแองเจลีนโยนเอกสารไปให้ลุงแอนดี้ “ลองดูสิว่านี่ใช่สัญญายกเลิกการจ้างงานไหม แล้วดูสิว่าใช่ลายเซ็นคุณไหม”ลุงแอนดี้เปิดดูเอกสารสัญญายกเลิกจ้างงานและมองที่ลายเซ็นของตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อแองเจลีนพูด “เรื่องที่คุณทำก็แค่มานั่งที่ออฟฟิศ
จีนมองไปที่แองเจลีนที่ยืนอยู่ไม่ห่างชั่วแวบ และแววความรู้สึกผิดก็ฉายผ่านใบหน้าหล่อเหลาของเขาจากนั้นเขาก็หันหลังวิ่งหนีไปเจย์รีบวิ่งตามไปทันทีตอนนั้นแองเจลีนก็เดินเข้าไปหานักข่าวด้วยท่าทางที่ทั้งอ่อนโยนและคุกคาม เธอพูดว่า “แหม ๆ ๆ พวกคุณนี่เป็นสำนักข่าวที่โดดเด่นเหลือเกินที่รู้แต่จะมาทำข่างเรื่องอื้อฉาวไม่เป็นเรื่อง? พวกคุณทุกคนไม่มีใครควรค่าจะได้ทำข่าวเกี่ยวกับแกรนด์เอเซียหรอก ไหน ๆ พวกคุณก็มาที่นี่แล้ว ฉันก็คงไม่มีเหตุผลจะไล่พวกคุณกลับไป ทำไมเราไม่ทำแบบนี้แทนล่ะ? เกรย์สัน จดชื่อของสำนักข่าวพวกนี้มาให้หมด ถ้ามีใครเขียนข่าวที่ทำลายชื่อเสียงแกรนด์เอเซียไม่ว่าด้านไหนก็ตาม ฉันจะให้คุณฟ้องจนพวกเขาล้มละลายไปเลย”เกรย์สันก้าวออกมาและพูดพร้อมรอยยิ้ม “ได้ครับ”แองเจลีนหัวเราะ “แล้วก็พวกพนักงานที่พากันยื่นใบลาออกนี่ คุณถ่ายรูปให้เห็นหน้าพวกเขาชัด ๆ นะ แล้วก็เขียนชื่อพวกอกตัญญูนี่ไว้ด้วย จากนี้ไปแกรนด์ เอเซียทุกสาขา รวมถึงบริษัทที่ใช้เทคโนโลยีของแกรนด์ เอเซีย ห้ามรับพวกไม่สำนึกบุญคุณนี่เข้าทำงานเด็ดขาด”เธอกวาดตาคมกริบมองบรรดาพนักงานพวกนั้นก่อนตำหนิ “แกรนด์ เอเซียจ่ายเงินไปมากมายอบรมพวกค
”ชื่อล่ะ?” เจย์ถามขึ้นมาทันใดจีนยิ้มและพูดว่า “ฮี่ฮี่ พี่ชาย พี่พยายามหลอกให้ฉันบอกชื่อพี่เหรอ? ไม่มีทาง ถ้าฉันบอกชื่อพี่ไป พี่ก็จะไปค้นได้อีกหลายเรื่องเลย ใช่ไหมล่ะ?”เจย์ตอบ “ฉันไม่ได้ถามชื่อของฉัน ฉันถามชื่อนายต่างหาก”จีนตอบทันที “จีน อาเรส”เมื่อบอกชื่อตัวเองออกไป เขาก็รู้ว่าตัวเองทำพลาดมหันต์ จีนรีบยกมือปิดปากและมองเจย์อย่างสะพรึงกลัวใบหน้าทรงเสน่ห์ของเจย์หลุดยิ้ม“นายชื่อจีน อาเรส” เขาทวนชื่ออย่างสบาย ๆแต่ว่าในใจของเขากำลังปั่นป่วนมาก“ฉันก็นามสกุลอาเรสเหมือนกันใช่ไหม?”จีนส่ายหน้า แต่แววตาของเขาปกปิดคำโกหกไม่ได้เจย์ค่อย ๆ ชี้นำ “พวกเขาเรียกฉันว่าเจย์บี้ใช่ไหม?”ดวงตาตื่นตระหนกของจีนแทบจะถลนหลุดจากเบ้าแล้ว“เรารุ่นเดียวกัน เพราะงั้นชื่อฉันก็คือ เจย์ อาเรสใช่ไหม?”จีนส่ายหน้าอย่างแรงดวงตาเจย์ฉายแววฉงน “ฉันคือเจย์ อาเรส ผู้ก่อตั้งแกรนด์ เอเซียใช่ไหม?”จีนกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกแสนเซ็กซี่ขยับเล็กน้อย เขายังคงส่ายหน้าไม่หยุดเจย์จ้องจีนด้วยดวงตาสีดำสนิทและเย็นชา ก่อนกระชากมือจีนที่ปิดปากตัวเองอยู่อย่างแรง “บอกมาว่าเมื่อสามปีก่อนเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงเกิดอุบัติเ
จีนตอบ “ถ้าฉันบอกความจริงพี่ พี่แองเจลีนต้องฆ่าฉันตายอนาถแน่”เจย์บอกได้เลยว่า เขาไม่มีอำนาจและได้รับความนับถือเท่านางมารนั่นเรื่องนี้ได้กระทบต่อความนับถือตนเองของเขาอย่างแรง “ทำไมนายถึงกลัวเธอนัก?” เขาถามอย่างเดือดดาลจีนตอบ “ฉันไม่ได้กลัวอยู่คนเดียวซะหน่อย เมื่อก่อนพี่ก็กลัวเธอเหมือนกันไม่ใช่เหรอพี่ชาย?”“ฉันกลัวเธอเหรอ?” เจย์ถามด้วยน้ำเสียงเหมือนได้ยินเรื่องโม้จีนตอบ “อย่าเพิ่งรีบพูดอะไรเลยพี่ หาทางออกไว้ให้ตัวเองก่อนเถอะ ไม่งั้นฉันว่าเปลือกทุเรียนในตลาดคงมีไม่มากพอให้พี่ไปนั่งคุกเข่าทับหรอก”เจย์ดูขุ่นเคือง ทำไมเขาถึงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกเขยที่ใช้ไม่ได้เลย?เมื่อจีนเห็นสีหน้าพ่ายแพ้ของเจย์ เขาก็ตบบ่าเจย์ปลอบใจแล้วกล่าวว่า “พี่น่าจะยอมทำตามการจัดการของพี่แองเจลีนไปนะพี่ชาย คนในโลกนี้อาจจะอยากทำร้ายพี่ แต่พี่แองเจลีนจะไม่มีวันทำ”“เธอให้นายเท่าไรถึงได้พูดแต่เรื่องดี ๆ ให้เธอขนาดนี้” เจย์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันจีนคิดชั่วครู่ จากนั้นก็พูดหน้าตายว่า “ตามจริงเวลาพี่แองเจลีนเห็นฉัน เธอไม่ด่าก็ทำท่าจะด่าฉันตลอด เธอไม่ได้ให้อะไรฉันเลย ฉันพูดด้านดีของเธอก็เพราะว่าเธอดีกับพี่ แล้ว
เมื่อเจย์ก้าวเข้าไปในโถงด้านหน้า เขาก็เห็นแม่เลี้ยงและเซร่าต่างก็กอดกันร้องไห้ใบหน้างดงามของเซร่าบวมช้ำขณะที่ริมฝีปากแตกมีเลือดออกเจย์ขมวดคิ้ว “ใครตีคุณ?”เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของเจย์ ต่างก็เงยหน้าขึ้นทันที พอเขาได้เห็นเจย์ดวงตาก็ส่องประกายยินดีไม่นานหลังจากนั้น คุณนายอาเรสก็สะอื้นพร้อมกล่าว “ช่างมันเถอะลูก ถึงเราบอกไปลูกจะทำอะไรได้? ตอนนี้ตระกูลอาเรสเสียอำนาจและความยิ่งใหญ่ไปแล้ว เราก็เป็นคนผิดอยู่วันยังค่ำ”แววอิจฉาริษยาฉายแวบในดวงตาเซร่า แต่เธอก็ยังแสร้งทำท่าเป็นทุกข์ทน เธอร้องไห้คร่ำครวญ “คุณแม่พูดถูกค่ะ เพราะตอนนี้แองเจลีนเป็นประธานแกรนด์ เอเซียแล้วเธอก็มีอำนาจเป็นเหมือนผู้นำของเมืองอิมพีเรียล เราคงจะไปล่วงเกินเธอไม่ไหว อาการบาดเจ็บและความเสียใจของหนูไม่นับเป็นอะไรได้ ตราบใดที่เธอยอมละเว้นตระกูลอาเรส ความทุกข์ของหนูก็ถือว่าคุ้มค่า”ดวงตาเหยี่ยวของเจย์เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและเย็นชา“ทำไมเธอถึงต้องตีคุณด้วย?” เจย์ถามเซร่าพูดทั้งน้ำตา “ตั้งแต่ที่แกรนด์ เอเซียเข้าครองอาเรส เอนเตอร์ไพรส์เมื่อสามปีก่อน สมาชิกตระกูลอาเรสก็ต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบ พอแม่กับฉันได้กลับมาอยู่ด้วย
เจย์จ้องมองเธอ ไหล่บอบบางทำให้เธอดูอ่อนแอแต่ดวงตาของเธอเจิดจ้า… จ้ามากเสียจนเห็นความมุ่งมั่นและความดื้อรั้น“นายไปไหนมา?” แองเจลีนถาม ก้มลงมองเขาเจย์ยกแขนขึ้นมาหนุนหัวแล้วก็มองแองเจลีนอย่างไร้อารมณ์ “บ้าน”แองเจลีนอึ้งไปเล็กน้อย “ไปเจอพวกอาเรสมาเหรอ?”“อืม”“พวกเขาบอกอะไรนายบ้าง?” ดวงตาแองเจลีนฉายแววกระวนกระวายดวงตาเจย์เย็นชาเล็กน้อย เมื่อเขาพูดน้ำเสียงก็ไร้ความอบอุ่น“คืนอาเรส เอนเตอร์ไพรส์ให้ตระกูลอาเรสซะ แองเจลีน”แองเจลีนมองเจย์ด้วยสายตาว่างเปล่า “ใครบอกให้คุณมาทำแบบนี้?”เจย์ทำท่าสง่ามีราศีก่อนบอกว่า “ผมเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซีย ผมมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าอาเรส เอนเตอร์ไพรส์จะอยู่หรือไป”ท่าทางอ่อนโยนของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวทันใด “ถ้านายอยากตัดสินใจเรื่องแกรนด์เอเซีย ก็รอให้ความจำนายกลับคืนมาทั้งหมดก่อน ไม่ใช่ตอนนี้”เจย์หน้าเครียด “นั่นมันครอบครัวแล้วก็รากเหง้าผม แองเจลีน ผมไม่สามารถเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซียแล้วก็เหยียบย่ำตระกูลอาเรสที่เลี้ยงผมมาได้ คุณทำให้ผมกลายเป็นคนไร้หัวใจแล้วก็อกตัญญู”แองเจลีนพูด “ฉันเข้าใจแล้ว นายได้เจอแค่แม่เลี้ยงของนายสินะตอนที่กลับไปตร