เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1007
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1008
“เมื่อคุณก้าวข้ามแม่น้ำในโลกหลังความตาย ฉันจะรอคอยคุณอยู่บนเส้นทางสู่ดินแดนอันเป็นนิรันดร์ แต่ถ้าคุณไม่ได้ข้ามไป เพียงแค่เด็ดดอก สไปเดอร์ ลิลี สีแดง ฉันก็จะมาหา”เจย์กล่าวพร้อมขมวดคิ้ว “ประโยคแรกก็เข้าใจไม่ยากนะครับ แต่ผมไม่เข้าใจว่าคุณเขียนส่วนที่สองทำไม? มันไม่เป็นลางร้ายเกี่ยวกับเรื่องที่คนรักต้องแยกจากกันเพราะความตายเหรอ?”“ตอนสมัยฉันเด็ก ฉันไม่เข้าใจว่าความโศกเศร้าอาดูรเป็นยังไง ฉันก็เลยเขียนเพลงเสมือนว่าตัวเองกำลังเศร้า ไม่รู้เลยว่าเนื้อเพลงที่ฉันเขียนสมัยยังเด็ก เหลาะแหละ ไร้เดียงสา จะเป็นจริงไปได้”“มันกลายเป็นความจริงเหรอครับ?” เจย์ยิ้มอึมครึมเธอคงจะพูดอะไรผิดไปแค่นั้นแหละ ใช่ไหม?คนเราจะกลับมาจากความตายได้อย่างไรกันถึงคนเราจะกลับมาเกิดใหม่ได้จริง แต่จะจำคนที่ตัวรักจากชาติที่แล้วได้อย่างไร?ถึงอย่างนั้นแองเจลีนก็ลืมตาขึ้นมองอย่างมั่นใจ “ค่ะ ในท้ายที่สุดทุกอย่างก็เป็นความจริงเหมือนในเนื้อเพลง Red spider Lily เลย”เธอกล่าวย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แววตกตะลึงพาดผ่านใบหน้าของเจย์ไปชั่วขณะส่วนเซย์นซึ่งหลบอยู่หลังกำแพงไม่ไกล ดวงตากับฉายแววรังเกียจเขายกนาฬิกาข้อมือข
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1009
หมอตรวจตาแองเจลีนอย่างละเอียดแต่ไม่พบความเปลี่ยนแปลงใด ๆ เขาเลยได้ข้อสรุปที่น่าเสียใจว่า “คุณเซเวียร์ครับ ถ้าคุณยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้วทำตัวเองให้มีอาการวิตกกังวลหรือซึมเศร้าตลอดเวลาแบบนี้ ภาวะโซมาติกของคุณจะยิ่งรุนแรงมากขึ้น อย่างที่เห็นว่าการสูญเสียการมองเห็นชั่วคราวครั้งนี้กินระยะเวลานานกว่าที่เคยเป็น ถ้าทานยายังช่วยคุมไม่ได้ ผมเกรงว่าคุณอาจจะตาบอดถาวร”“ทานยาเถอะครับ” หมอแนะนำอย่างระมัดระวังเซย์นถามอย่างจริงจัง “ถ้าเธอไม่สบายก็ควรต้องรักษา สั่งจ่ายยาให้เธอเถอะครับหมอ”หมอพูดอย่างลำบากใจ “มันก็แค่… ยากดประสาทพวกนี้มีผลข้างเคียงที่รุนแรงหน่อย เช่น เธออาจจะน้ำหนักขึ้น…”แองเจลีนท้วงขึ้นมาทันใด “ฉันไม่กินยา”เธอสติแตกก่อนผลุนผลันออกจากประตูไปเจย์บี้รักใบหน้านี้ของเธอที่สุดถ้าเธอรูปร่างหน้าตาเปลี่ยนไปเขาต้องจำเธอไม่ได้แน่เธอผลักประตูวิ่งไปตามทางเดินก่อนชนเข้ากับอ้อมแขนของเจย์เขาเพิ่งเดินออกมาจากแผนกจิตเวชพร้อมถือใบสั่งยาในมือเตรียมออกไปรับยา ขณะที่แองเจลีนพุ่งเข้ามาชนเขาพอดี“เป็นอะไรครับ คุณเซเวียร์?” เขารู้สึกได้ว่าเธอตัวสั่นเทา จึงหักใจผลักเธอออกไปไม่ได้เมื่อแองเจล
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1010
เจย์ขยำใบสั่งยา “ไม่มีอะไรมากหรอกครับ”แองเจลีนรู้สึกโล่งใจมาก “ได้ยินแบบนั้นก็ดีค่ะ”เจย์พาแองเจลีนมาส่งให้เซย์นก่อนเกลี้ยกล่อมเขา “ถ้าเธอไม่อยากกินยาก็ปล่อยเถอะ มันแล้วแต่เธอ คุณไม่คิดว่าความสุขของเธอสำคัญกว่าเหรอครับ?”เซย์นก้มหน้าก่อนถอนหายใจ “สภาวะทางอารมณ์เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้น้องสาวผมสูญเสียการมองเห็น ถ้าเราคุมอาการวิตกกังวลและซึมเศร้าได้ เธอก็อาจจะหายดีเร็วขึ้น แต่ช่วงหลายปีมานี้ เธอเสียน้ำตาให้น้องเขยของผมที่ตายไปตั้งแต่ยังหนุ่มมาก เพราะงั้นเธอถึง…”ก่อนที่เขาจะพูดจบ แองเจลีนก็หยิกเขาอย่างแรง เธอไม่พอใจที่เขาเรียกเจย์ว่า ‘น้องเขยที่ตายตั้งแต่ยังหนุ่ม’เซย์นเปลี่ยนเรื่องก่อนกล่าว “ขอบคุณที่ช่วยเธอนะครับ เราคงต้องไปแล้ว”“ครับ” เจย์พยักหน้าเซย์นจับแขนแองเจลีนแล้วจากไปขณะที่เจย์มองดูสองพี่น้องเดินจากไป เขาก็แอบได้ยินเซย์นบ่นแองเจลีน “ฉันพาเธอมาโรงพยาบาลแต่เธอไม่ยอมทำตามที่หมอสั่ง ไม่คิดว่าเธอทำฉันเสียเวลาเหรอ?”เจย์ขมวดคิ้วเขาอดเป็นห่วงแองเจลีนไม่ได้ สาวบอบบางแบบเธอคงลำบากที่ต้องมีพี่ชายแข็งกระด้างแบบนั้นสินะ?พอก้าวเข้ามาในลิฟต์ แองเจลีนก็พูดอย่างตื่นเต้นดีใจ “เซย์
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1011
ครั้นเห็นเขาไม่พูดอะไรสักคำหลังจากที่เธอต่อว่าเขาอยู่พักใหญ่ มาริลินนั่งลงข้างเขาก่อนปิดหน้าสะอื้นเธอเริ่มพูดพร่ำถึงความน่าสงสารของตัวเองอีกรอบ “โอ๊ย ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้! ฉันคิดว่าจะพึ่งพิงคุณช่วยให้ชีวิตสบายขึ้นได้บ้าง แต่ดูคุณสิ ยังคงทำท่าเย็นชาไม่ต่างจากเดิมเลย ฉันทุ่มเททั้งกายใจดูแลคุณอย่างดี แต่แค่ความอบอุ่นใจคุณยังให้ฉันไม่ได้ เราแต่งงานกันมาก็หลายปี แต่คุณก็ยังไม่ยอมนอนกับฉันอีก?”เสียงร้องไห้ของเธอทำให้เจย์สิ้นหวัง “งั้นเราหย่ากันดีไหม มาริลิน?”เสียงร้องไห้ของมาริลินหยุดลงทันทีเธอเบิกตากว้างจ้องมองเจย์อย่างตื่นตระหนกและไม่อยากเชื่อ “ฉันว่าแล้ว คุณต้องออกไปเจอคนอื่นมาแน่ ๆ คุณถึงทำตัวเหินห่างแล้วออกไปคนเดียวแบบนี้ใช่ไหม? คุณจะไล่ฉันไปจะได้ไปอยู่กับคนอื่นใช่ไหม?”เจย์อธิบายเสียงอ่อนล้า “ไม่ใช่ ผมแค่ไม่อยากให้คุณ… ต้องมาลำบากกับผม”มาริลินร้องไห้จนเสียงพร่า “ฉันไม่เชื่อหรอก คุณนอกใจฉันแน่ ๆ คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าคุณตกหลุมรักผู้หญิงในภาพวาดนั่น? ใคร ๆ ก็บอกว่าคุณกลายเป็นแมงดาให้ผู้หญิงเลี้ยงดูไปแล้ว ตอนนี้พอคุณมีเงินก็จะทิ้งเมียอย่างฉันใช่ไหม?”เมื่อไทเกอร์ได้ยิน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1012
มาริลินตีสีหน้ากระอักกระอ่วน “ที่รักคะ คุณไม่ต้องบอกฉันเรื่องงานหรือเงินที่คุณหาได้หรอก ฉันแค่… ฉัน…”มือของเจย์ยื่นค้างอยู่กลางอากาศเป็นแบบนั้นมาริลินจึงรับบัตรไว้ด้วยสองมือ แววตายินดีของเธอไม่สามารถปกปิดเจย์ได้เขาอธิบายให้เธอฟัง “ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากแบ่งกับคุณ แต่ผมแค่อยากเอาเงินนี้ไปใช้เรื่องอื่น”มาริลินหลุดร้อง ‘โอ้’ ก่อนที่จะกำบัตรไว้แน่น โดยไม่มีเจตนาจะส่งคืนแต่อย่างใดเจย์ได้เรียนรู้บางอย่างว่า ความรู้สึกมั่นคงของผู้หญิงคนนี้ขึ้นอยู่กับเงิน ไม่ใช่ตัวของเขาการได้รู้แบบนี้ทำให้เขาไม่มีความสุขเหมือนกัน“งั้นคุณก็ใช้เวลาฝึกตามสบายเถอะค่ะ ฉันจะไปรอคุณในห้องนอนนะ” มาริลินยืนตัวตรงและยิ้มอ่อนโยนมาให้แววตาเจย์เย็นเยียบราวน้ำแข็ง “อืม”แม้ว่าเธอจะแสดงให้เห็นว่าสนับสนุนในสิ่งที่เขาทำ แต่เธอก็ไม่ได้ใจเขาคืนนี้เธอไม่อยากนอนกับเขาแล้วสินะ?เมื่อเห็นเงิน ก็ดูเหมือนว่า… เธอจะเลิกตื๊อได้เจย์ส่ายหน้าก่อนพยายามกดความรู้สึกไม่พอใจที่เขามีต่อภรรยาตัวเองซึ่งกำลังท่วมท้นในใจนาฬิกาบนผนังเดินต่อไปเรื่อย ๆ เจย์ยังคงเล่นเพลงที่คุ้นเคยวนไปมาจนกระทั่งเข็มนาฬิกาไปถึงเลข 12 เจย์ถึงยอมร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1013
บนม้านั่งในสวนข้างถนน เจย์นั่งอย่างเปล่าเปลี่ยวจ้องมองรถและฝูงชนที่ผ่านไปมา เขารู้สึกเหมือนตัวเองแปลกแยกจากทั้งโลกเขาไม่มีพลังเหลือจะสู้ต่อเขาไม่มีพลังเหลือจะอยู่ต่อเขาเริ่มมีความสงสัยขึ้นมา อะไรกันนะที่เป็นแรงผลักดันให้เขาอยู่ต่อหลังจากอุบัติเหตุรถยนต์คราวนั้น?การใช้ชีวิตสำหรับเขาเป็นเรื่องสุดแสนน่าเบื่อหน่ายเมื่อใกล้ถึงเวลาเก้าโมง เขาก็ค่อย ๆ เดินไปที่โฮไรซอน คัลเลอร์“คุณเบ็น” เซ็ตตี้น้อยตะโดนออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจพร้อมโบกมือเมื่อเธอเห็นเจย์จากระเบียงเจย์เงยหน้าขึ้นมองก็เห็นแองเจลีนและเซ็ตตี้น้อยใส่เสื้อผ้าเข้าคู่กัน พวกเธอทั้งสองดูเหมือนนางฟ้านางสวรรค์คู่แม่ลูกยิ้มเจิดจ้าเมื่อมองมาที่เขาเมฆอึมครึมที่ปกคลุมอยู่เหนือศีรษะของเขาก็เหมือนสลายหายไป เขายิ้มตอบรับเธอทั้งสองทั้งแองเจลีนและเซ็ตตี้น้อยต่างรีบลงบันไดมารับเขา ความเย็นชาที่เจย์ได้รับจากมาริลินก็ได้รับการเยียวยาจากความอบอุ่นของแองเจลีนและเซ็ตตี้แองเจลีนเดินเข้ามาหาเขาพร้อมซุปผักอุ่น ๆ หนึ่งถ้วย เธอเดินช้ามากเพราะตามองไม่เห็น“คุณเบ็นคะ ทานซุปที่เซ็ตตี้น้อยกับฉันทำสิคะ ลองชิมดูว่าคุณชอบไหม?”เจย์เดินเข้ามาทั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1014
ถ้ามาริลินเชื่อใจเพียงแค่หนึ่งในสิบส่วน เมื่อคืนพวกเขาทั้งคู่คงไม่ต้องทะเลาะกันเหมือนเด็กหลังจากแอบอยู่พักใหญ่ เซ็ตตี้น้อยก็คิดว่าพ่อน่าจะสงสัยแล้วถ้าเธอยังหลบต่อไป ดังนั้นเธอจึงเปิดประตูครัวแล้วเดินออกมาอย่างไม่รู้ไม่ชี้“ไปที่ห้องเปียโนกันเถอะค่ะ คุณเบ็น คุณแม่อยากฟังคุณเล่น Red Spider Lily”“อืม” เจย์ลุกขึ้นยืนเซ็ตตี้น้อยเดินเข้ามาก่อนจับมือแม่ไว้อย่างอ่อนโยน เมื่อพวกเขาจะขึ้นไปชั้นบน เธอก็คอยเตือนแม่ “บันไดค่ะแม่”เจย์เดินตามหลังทั้งคู่ไป รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับความเป็นลูกสาวที่แสนนุ่มนวลอ่อนโยนของหนูน้อยเซ็ตตี้ในห้องเปียโนเซ็ตตี้น้อยดึงทั้งเจย์และแองเจลีนมาที่เก้าอี้หน้าเปียโน เธอพูดคุยอย่างร่าเริง “เล่น Red Spider Lily สิคะคุณเบ็น คุณแม่ฟังนะคะ คุณเบ็นเล่นเพลงนี้ได้เพราะมากเลย”เจย์นั่งข้างแองเจลีนอย่างไม่เฉลียวใจนิ้วสวยเรียวยาวของเขาวางบนแป้น มันช่างดูเหมือนงานศิลปะ กระดูกนิ้วเรียวยาวห่อหุ้มด้วยผิวขาวใสราวโปร่งแสงจนดูเหมือนปีกของจักจั่นเขากดนิ้วลงบนเปียโน จนเสียงดังแตกพร่าบางทีอาจจะเป็นเพราะตอนนี้ความคิดเขาของสับสน อารมณ์ก็ดำดิ่ง จนเมื่อเขาเล่น Red Spider Lily รอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1015
แองเจลีนดึงมือเขามาไม่บอกกล่าว ก่อนวางมือเขาลงบนแป้นเปียโนตรงหน้าเธอ มือเล็กของเธอวางทับนิ้วของเขาก่อนกดลงบนแป้น ทำให้เกิดเสียงที่ออกมาจากใจแองเจลีนร้องเพลง The Soul Of The Sun Never Sets ให้เขาฟังเขาเป็นคนแต่งเนื้อเพลงนี้ตอนที่ก่อตั้งแกรนด์ เอเซีย เพื่อย้ำเตือนตัวเองว่าเขานั้นอยู่บนจุดสูงสุดแล้ว‘เมื่อฉันยังเยาว์ ฉันฟันฝ่าอุปสรรคขวากหนาม‘ล่องไปไกลนับพันไมล์‘เพื่อพาเธอไปสู่เกียรติสูงสุด‘และกลับมาพร้อมหัวใจเยาว์วัยคลื่นอารมณ์พุ่งอยู่ในใจ เมื่อเจย์ฟังเพลงนี้ เมื่อคิดถึงความรู้สึกด้านลบที่เขามีก่อนหน้านี้ก็รู้สึกว่ามันแปลกประหลาดสิ้นดีเขากังวลและสิ้นหวังเพียงเพราะว่า เขาไม่แข็งแกร่งพอถ้าเขาเป็นเหมือนชายหนุ่มในเพลงที่สามารถฝ่าฟันอุปสรรคทั้งปวง แข็งแกร่ง และรู้สึกถึงความทะเยอทะยานอันแรงกล้าของตัวเอง เขาก็คงจะมีความสุขแองเจลีนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ถ้าคุณร้องเพลงนี้เอง คุณก็จะพบพลังแข็งแกร่งสะเทือนโลกได้ที่ซ่อนตัวอยู่”เจย์นึกภาพตนเองถือกีตาร์และเล่นเพลงที่แสนดุเดือดนี้ ทันใดนั้นเขาก็พบว่ามันช่างยากจะจินตนาการ“ผมเป็นแค่คนน่าเบื่อที่ไม่มีงานอดิเรกพิเศษอะไร” เขายิ้มเหยียดตัวเ
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
