“พ่อยังไม่เคยเจอเขาเสียหน่อยทำไมพูดแบบนั้นไปได้เล่าคะ” พลอยดาวส่ายหน้าไปมา “ต้องอาจารย์หนุ่มๆ หรือนักวิชาการ หรือสายNGO หรือคะถึงจะเหมาะกับพลอย” “พ่อไม่ได้หมายความแบบนั้น...” “พลอยล้อเล่นค่ะพ่อ” ลูกสาวอดหยอกพ่อไม่ได้ “พลอยเองก็ไม่รู้ว่าจะคบกันยาวแค่ไหนเลยยังไม่ได้แนะนำให้พ่อรู้จัก แต่ถ้าพ่ออยากเจอ พลอยนัดให้ดีไหมคะ” “ก็ดีลูก” พ่อรู้สึกสบายใจขึ้นมา “เสาร์หน้ามีงานแสดงศิลปะและเสวนาวรรณกรรมที่หอศิลป์ฯ ลูกไปอ่านบทกวีแทนพ่อหน่อยสิ” “เสาร์หน้าหรือคะ” พลอยดาวหยิบโทรศัพท์มือถือมาเลื่อนดูบันทึกที่ทำไว้ “ได้ค่ะพ่อ” “อ้อ! จำอังเดรได้ใช่ไหม เขาอยากเจอลูกนะ เห็นว่าจะคุยเรื่องทุนเรียนต่อ” “คุณอังเดรกลับมาเมืองไทยแล้วเหรอคะ ไม่ได้เจอตั้งสองปี นึกว่าลืมกันไปแล้ว” “วันเสาร์เขาก็จะไปด้วย ยังไงลองคุยกันดูแล้วกัน” “แล้วถ้าเกิดพลอยได้ทุนไปเรียนไกลๆ พ่อจะอยู่ยังไงคะ” “ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ พ่อต้องสนับสนุนให้ลูกได้เรียนสูงที่สุดอยู่แล้ว” “ถ้าพลอยไม่อยู่ ใครจะดูแลพ่อ พ่อนะ ถ้าไม่มีคนคอยเตือ
พลอยดาวอยู่ในชุดกระโปรงผ้าต่อทอลายพื้นเมืองและสวมเสื้อสีขาวปักลายดอกไม้เล็กๆ ผมยาวรวบเป็นมวยง่ายๆ ปักปิ่นไม้สลักลายดอกพิกุล ใบหน้าแต้มแต่งพอดีไม่จัดจ้านหรือจืดชืดจนเกินไป ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีอ่อนใสขับเน้นกลีบปากอิ่มชวนมอง คุณวิทยามองดูลูกสาวที่เติบโตขึ้นจากวัยเยาว์ ที่ผ่านมาเขาอยู่กับลูกสาวเพียงสองคน แต่ไม่ใช่เขาหรอกที่ดูแลลูก ในทุกๆวัน ลูกเป็นฝ่ายดูแลเขาต่างหาก ไม่ว่าจะเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดลำบากแค่ไหน พลอยดาวไม่เคยบ่น บางทีเขาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นพ่อที่ใช้ไม่ได้เอาเสียเลย “มีอะไรหรือเปล่าคะพ่อ” พลอยดาวถามเมื่อเห็นสายตาพ่อจ้องมองเธออยู่ ในมือถือแท็บเล็ตรุ่นเก่าที่ใช้งานมานานแต่ยังคงสภาพดี “พ่อมองลูกสาวตัวเองไม่ได้หรือไง” คุณวิทยาทำหน้ายุ่ง ลูกสาวสวยขนาดนี้แล้วสินะ ก็ไม่แปลกที่มีหนุ่มมาจีบ “วันนี้พ่อแปลกๆนะคะ” พลอยดาวจ้องมองเหมือนจับผิด “ทำอะไรผิดแล้วไม่บอกลูกหรือเปล่าคะ” “มีที่ไหนล่ะ” พ่อทำหน้าตึง วาดมาดเป็นคุณพ่อจอมหวง “ลูกทำอะไรไม่เกรงใจพ่อแบบนี้นะสิ มีแฟนถึงไม่ได้พามาให้พ่อเห็นหน้า” “
ไม่ต้องอธิบายมากความไป ดูเหมือนทุกคนเข้าใจความสัมพันธ์ของเธอกับเขาได้เป็นอย่างดี “แล้วนี่แยกยัยพลอยกับยัยมุกออกได้ยังไงล่ะ สองคนหน้าเหมือนกันมากเลยนะ” เพื่อนพ่อคนหนึ่งเอ่ยถามเหมือนอยากลองใจมากกว่าอยากได้คำตอบ กวิวัชร์เผลอสบตากับพ่อของพลอยดาว เห็นสีหน้าดุดันแบบหวงลูกสาวก็อดยิ้มในใจไม่ได้ แน่ละ เขาเจอแต่คนที่แทบจะถวายลูกสาวใส่พานให้ แต่พอเจออะไรแบบนี้กลับรู้สึกดีชอบกล เหมือนได้สิ่งของล้ำค่ามาอยู่กับมือ และต้องรักษาทะนุถนอมให้ดี “ความรู้สึกครับ” เขาตอบไปตามที่คิด “พราวมุกร่าเริงไม่ชอบอยู่นิ่งแต่พลอยดาวมีความสุขุม เป็นคนมีเหตุผลและใจเย็น อยู่ใกล้แล้วทำให้ใจสงบครับ” คำตอบของเขาเรียกเสียงผิวปากจากบรรดาศิลปินรุ่นลุง พวกเขาตบไหล่กวิวัชร์อย่างเป็นกันเองชวนพูดคุยอย่างไม่ถือตัวว่าอายุห่างกันรุ่นลูกรุ่นหลาน พลอยดาวเห็นพ่อนิ่งไปก็อดยื่นมือไปแตะแขนพ่อไม่ได้ “พ่อ...” คุณวิทยายิ้มให้ลูกสาว พลอยดาวกับพราวมุกเหมือนกันมาก แม้จะโตเป็นสาวแล้วก็เรียกว่าพิมพ์เดียวกันได้ มีแค่ลักษณะนิสัยที่แตกต่างกัน คนที่ใช้ใจมองจะเห็นความ
พลอยดาวพูดประโยคเดียวกับน้องสาวฝาแฝด พราวมุกพยักหน้าแล้วแล้วจับไหล่พยุงพี่สาวฝาแฝดให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอเดินวนดูรอบๆ วันนี้พลอยดาวไปงานเลี้ยงกับกวิวัชร์ เรียกว่าเปิดตัวหรูหรากันเลยทีเดียว เธอจึงเนรมิตพลอยดาวให้สวยหวานด้วยชุดราตรีเกาะอกกระโปรงด้านหน้าสั้นด้านหลังยาวอวดเรียวขาสวยด้วยสีม่วงลาเวนเดอร์ ผมยาวม้วนเป็นริ้วคลื่นประดับกิ๊บมุกสีขาวเข้ากับต่างหูและสร้อยคอ “ชุดสร้อยมุกของแม่ ชุดเดรสเช่ามา” พราวมุกหัวเราะเสียงใส เรื่องแต่งหน้าทำผมเธอถนัดนักล่ะ “บอกพระเอกด้วยห้ามฉีกทึ้งเสื้อผ้านางเอกเด็ดขาด” “ยัยมุก!” พลอยดาวเขินจัดยกมือขึ้นตีแขนพราวมุกแก้เขิน พราวมุกกระโดดหลบแล้วหัวเราะออกมาเป็นจังหวะที่โทรศัพท์มือถือของพลอยดาวดังขึ้นจึงเดินไปรับสาย พราวมุกจึงได้หยุดหอบหายใจเบาๆ “พี่กั้ง เอ่อ ท่านประธานมารับแล้ว พลอยไปก่อนนะ” “จ้า โชคดีนะ ต้องการความช่วยส่งSOS ขึ้นท้องฟ้าแล้วมุกจะไปหาทันที” พลอยดาวหัวเราะเสียงใส คว้ากระเป๋าถือแล้วเดินออกจากห้องของพราวมุกไป หญิงสาวเจ้าของห้องถอนหายใจเบาๆ เธอเป็นห่วงพลอยดาว มีแฟนคนแรกก็เป็นท่านประธานพั
“ฉันก็ว่าเสียงคุ้นๆ ไม่คิดว่าหนูพลอยดาวจะมางานนี้ด้วย” “สวัสดีค่ะมาดามพิมพ์” พลอยดาวยกมือไหว้ “ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” “นั้นนะสิ ฉันก็ยังคิดอยู่ว่าจะติดต่อหนูยังไง พ่อเธอก็หวงลูกสาวเหลือเกิน” หญิงวัยสี่สิบก้าวเข้ามาพร้อมยื่นมือไปจับมือของพลอยดาวด้วยท่าทีสนิทสนม “ขอบใจมากนะ ขายได้หลายภาพเลย” “พลอยไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ คุณๆ ที่นี่ใจดีอยากช่วยเด็กๆ กันอยู่แล้ว” เธอยิ้มแล้วปรายตามองทางกวิวัชร์ที่ยิ้มไม่หุบ ไม่รู้เขาจะยิ้มอะไรนักหนา มาดามพิมพ์มองตามสายตาของหญิงสาวแล้วก็เข้าใจ “กวิวัชร์ใช่ไหมจ๊ะ” “สวัสดีครับ” กวิวัชร์รีบยกมือไหว้ “ไม่ต้องทำเป็นคนอื่นคนไกล เมื่อครู่ฉันเห็นพ่อเธอด้วยนี่ ไม่ได้มาพร้อมกันเหรอ” “คุณพ่อมาด้วยหรือครับ” ปกติพ่อไม่ค่อยออกงานสังคมถ้าไม่จำเป็นจริงๆ “วันนี้ผมมากับน้องพลอย” “หนุ่มหล่อสาวสวยเหมาะสมกันจริงๆ” มาดามพิมพ์อดหยอกเย้าไม่ได้ “ตามสบายนะจ๊ะ” พลอยดาวยิ้มรับแล้วแอบขึงตาใส่กวิวัชร์แก้เขิน “ผมไม่รู้ว่าคุณพ่อมา น้องพลอยเจอคุณพ่อของพี่หน่อยนะครั
ทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท มือใหญ่ก็ประคองใบหน้าสวยขึ้นพร้อมกับกดริมฝีปากขบเม้มริมฝีปากหวาน “พะ...พี่...พี่กั้ง..ชะ ช้าหน่อยค่ะ” พลอยดาวพูดกระท่อนกระแท่นหลังจากถูกจู่โจมรวดเร็วแทบไม่ทันตั้งตัว เขาเลื่อนมือมาลูบไล้แผ่นหลังจนพบซิปซ่อนแล้วรูดลง ฝ่ามือร้อนสัมผัสผิวกายเนียนนุ่ม ลมหายใจร้อนเป่ารดแก้มที่แดงระเรื่อ“พี่อดทนมานานแล้วนะครับ พี่อยากทำแบบนี้ตั้งแต่เห็นพลอยเดินมาหาแล้ว”เขาสารภาพแล้วจูบเธออีกครั้ง ลิ้นร้อนไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กเสียงหอบหายใจจนกลายเป็นเสียงครางหวานยิ่งปลุกเร้าความเป็นชายให้แข็งขัน เขาร้อนรนแทบบ้าแล้ว ยิ่งเห็นเธอมีเสน่ห์มากแค่ไหนก็ยิ่งอยากกลืนกินเธอมากเท่านั้น มือใหญ่แทบกระชากชุดสวยออกจากร่าง พลอยดาวได้สติรีบห้ามเขาไว้ก่อน“พลอยถอดชุดก่อนดีไหมคะ” ถ้าย้ำว่าชุดเช่ามาคงทำหน้าไม่พอใจอีก เธอรู้ว่าเขาดูแลเธอได้ แต่บางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเขา อย่างเช่นเรื่องเสื้อผ้าพวกนี้เสียงสูดลมหายใจลึกตามมาด้วยมือสองข้างที่ยอมปล่อยจากการทึ้งเสื้อผ้า เขารูดซิปลงแล้วทำให้เธอถอดชุดเดรสได้ไม่ยากนัก แต่สายตาที่จ้องมองคู่นั้นทำให้พลอยดาวรู้สึกถึงความปรารถนาล้นปรี่ ริมฝีปากสวยเผยอยิ้ม
พราวมุกพูดอย่างเป็นทางการแต่ไม่ได้เดินไปเปิดประตูให้ เธอยืนรอดูจนพลอยดาวถือกระเป๋าใส่อาหารเดินเข้าไปแล้ว เธอจึงนั่งลงแล้วแอบเปิดดูกล่องอาหารของตัวเอง กับข้าวฝีมือพลอยดาวอร่อยที่สุด ถ้าบอสให้พี่สาวฝาแฝดทำของกินมาส่งบ่อยๆ เธอก็ได้ลาภปากไปด้วย แถมประหยัดเงินอีกด้วย “หนูมุกๆ” “คะ” พราวมุกรีบปิดกระเป๋าเก็บความร้อน แล้วฉีกยิ้มหวานตามหน้าที่ “มีอะไรคะพี่แมว” “เมื่อกี้ใครคะ หน้าเหมือนหนูมุกเลย” “อ้อ! พี่สาวมุกค่ะ ชื่อพลอยดาวเป็นแฟนบอส” “หา!” “หาอะไรคะ” พราวมุกแสร้งทำหน้างงแล้วมองอีกฝ่ายที่ยกมือทาบอกอย่างตกใจ “ข่าวลือว่าท่านประธานคบกับหนูมุกก็ไม่จริงนะสิ” “จะจริงได้ยังไงละคะ” พราวมุกยิ้มน้อยๆ แต่ในใจอยากตะโกนลั่นว่า ‘ก็ไม่ใช่นะเซ่’ “หน้าคล้ายกันมากเลยนะ” “เป็นฝาแฝดค่ะ คนอื่นเลยเข้าใจผิดกันบ่อย” “ฝาแฝด!” “ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรมุกขอทำงานต่อนะคะ มีสรุปประชุมค้างอยู่ค่ะ” “จ๊ะๆ” พราวมุกพราวมุกฉีกยิ้มหวาน เมื่อมั่นใจว่ารุ่นพี่ที่แทบจะวิ่ง
กวิวัชรพยักหน้ารับเข้าใจ เลขาคนเก่าก็รับมือปภาวดียากเหมือนกัน พราวมุกเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงถอยออกไป พลอยดาวถอนหายใจเบาๆ ไม่คิดว่าจะมีเรื่องวุ่นวายขนาดนี้“กินข้าวกันเถอะ พี่มีประชุมตอนบ่ายโมงครึ่ง” เขาเปลี่ยนเรื่องแล้วนั่งลงแต่อดขำไม่ได้ อาอวัชของเขาก็รวดเร็วจริงๆ คว้ากล่องข้าวของพลอยดาวไปด้วย “แบบนี้จะดีเหรอคะ”“ทำไมล่ะ หรือพลอยอยากให้พี่คบซ้อน”“บ้าสิ!” พลอยดาวขึงตาใส่และนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนเขา “น่าจะคุยกันดีๆ ได้”“พี่ก็ยืนยันมาตลอดว่าไม่คิดอะไรกับน้องลิลลี่” กวิวัชร์ยักไหล่แล้วกินข้าวหน้าหมูเทอริยากิอย่างเอร็ดอร่อย “หมูนุ่มมาก มีไข่มะตูมด้วยแสดงว่าตั้งใจทำให้พี่จริงๆ”พลอยดาวอดยิ้มขำไม่ได้ “พลอยใจร้อนค่ะ ไข่ต้มไม่สุกดีเลยกลายเป็นไข่มะตูม” “แต่พี่ชอบแบบนี้นะครับ ข้างในฉ่ำๆ เยิ้มๆดี” เขาพูดพลางใช้ช้อนตักไข่แดงที่เยิ้มเพราะยังไม่สุกดีขึ้นละเลียดกิน แต่สายตาจับจ้องที่หญิงสาว พลอยดาวเผลอมองเรียวลิ้นทีเลียริมฝีปากเปื้อนไข่แดงแล้วต้องรีบหันหน้าไปทางอื่น ยื่นมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้เขา“ปากเลอะค่ะ”“เช็ดให้หน่อยสิครับ” กวิวัชร์แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าแฟนสาวคิดอะไร“พี่กั้ง!”“ได้ๆ