หน้าหลัก / โรแมนติก / ราคีหวามรัก / Chapter 21  ปลดตะขอให้หน่อยสิค่ะ

แชร์

Chapter 21  ปลดตะขอให้หน่อยสิค่ะ

ผู้เขียน: เพลงมีนา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-16 20:07:39

ทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท มือใหญ่ก็ประคองใบหน้าสวยขึ้นพร้อมกับกดริมฝีปากขบเม้มริมฝีปากหวาน

“พะ...พี่...พี่กั้ง..ชะ ช้าหน่อยค่ะ”

พลอยดาวพูดกระท่อนกระแท่นหลังจากถูกจู่โจมรวดเร็วแทบไม่ทันตั้งตัว เขาเลื่อนมือมาลูบไล้แผ่นหลังจนพบซิปซ่อนแล้วรูดลง ฝ่ามือร้อนสัมผัสผิวกายเนียนนุ่ม ลมหายใจร้อนเป่ารดแก้มที่แดงระเรื่อ

“พี่อดทนมานานแล้วนะครับ พี่อยากทำแบบนี้ตั้งแต่เห็นพลอยเดินมาหาแล้ว”

เขาสารภาพแล้วจูบเธออีกครั้ง ลิ้นร้อนไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กเสียงหอบหายใจจนกลายเป็นเสียงครางหวานยิ่งปลุกเร้าความเป็นชายให้แข็งขัน เขาร้อนรนแทบบ้าแล้ว ยิ่งเห็นเธอมีเสน่ห์มากแค่ไหนก็ยิ่งอยากกลืนกินเธอมากเท่านั้น มือใหญ่แทบกระชากชุดสวยออกจากร่าง พลอยดาวได้สติรีบห้ามเขาไว้ก่อน

“พลอยถอดชุดก่อนดีไหมคะ” ถ้าย้ำว่าชุดเช่ามาคงทำหน้าไม่พอใจอีก เธอรู้ว่าเขาดูแลเธอได้ แต่บางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเขา อย่างเช่นเรื่องเสื้อผ้าพวกนี้

เสียงสูดลมหายใจลึกตามมาด้วยมือสองข้างที่ยอมปล่อยจากการทึ้งเสื้อผ้า เขารูดซิปลงแล้วทำให้เธอถอดชุดเดรสได้ไม่ยากนัก แต่สายตาที่จ้องมองคู่นั้นทำให้พลอยดาวรู้สึกถึงความปรารถนาล้นปรี่ ริมฝีปากสวยเผยอยิ้ม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ราคีหวามรัก   Chapter 22 เปิดตัว

    พราวมุกพูดอย่างเป็นทางการแต่ไม่ได้เดินไปเปิดประตูให้ เธอยืนรอดูจนพลอยดาวถือกระเป๋าใส่อาหารเดินเข้าไปแล้ว เธอจึงนั่งลงแล้วแอบเปิดดูกล่องอาหารของตัวเอง กับข้าวฝีมือพลอยดาวอร่อยที่สุด ถ้าบอสให้พี่สาวฝาแฝดทำของกินมาส่งบ่อยๆ เธอก็ได้ลาภปากไปด้วย แถมประหยัดเงินอีกด้วย “หนูมุกๆ” “คะ” พราวมุกรีบปิดกระเป๋าเก็บความร้อน แล้วฉีกยิ้มหวานตามหน้าที่ “มีอะไรคะพี่แมว” “เมื่อกี้ใครคะ หน้าเหมือนหนูมุกเลย” “อ้อ! พี่สาวมุกค่ะ ชื่อพลอยดาวเป็นแฟนบอส” “หา!” “หาอะไรคะ” พราวมุกแสร้งทำหน้างงแล้วมองอีกฝ่ายที่ยกมือทาบอกอย่างตกใจ “ข่าวลือว่าท่านประธานคบกับหนูมุกก็ไม่จริงนะสิ” “จะจริงได้ยังไงละคะ” พราวมุกยิ้มน้อยๆ แต่ในใจอยากตะโกนลั่นว่า ‘ก็ไม่ใช่นะเซ่’ “หน้าคล้ายกันมากเลยนะ” “เป็นฝาแฝดค่ะ คนอื่นเลยเข้าใจผิดกันบ่อย” “ฝาแฝด!” “ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรมุกขอทำงานต่อนะคะ มีสรุปประชุมค้างอยู่ค่ะ” “จ๊ะๆ” พราวมุกพราวมุกฉีกยิ้มหวาน เมื่อมั่นใจว่ารุ่นพี่ที่แทบจะวิ่ง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16
  • ราคีหวามรัก   Chapter 23  ทำเป็นไม่รู้

    กวิวัชรพยักหน้ารับเข้าใจ เลขาคนเก่าก็รับมือปภาวดียากเหมือนกัน พราวมุกเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงถอยออกไป พลอยดาวถอนหายใจเบาๆ ไม่คิดว่าจะมีเรื่องวุ่นวายขนาดนี้“กินข้าวกันเถอะ พี่มีประชุมตอนบ่ายโมงครึ่ง” เขาเปลี่ยนเรื่องแล้วนั่งลงแต่อดขำไม่ได้ อาอวัชของเขาก็รวดเร็วจริงๆ คว้ากล่องข้าวของพลอยดาวไปด้วย “แบบนี้จะดีเหรอคะ”“ทำไมล่ะ หรือพลอยอยากให้พี่คบซ้อน”“บ้าสิ!” พลอยดาวขึงตาใส่และนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนเขา “น่าจะคุยกันดีๆ ได้”“พี่ก็ยืนยันมาตลอดว่าไม่คิดอะไรกับน้องลิลลี่” กวิวัชร์ยักไหล่แล้วกินข้าวหน้าหมูเทอริยากิอย่างเอร็ดอร่อย “หมูนุ่มมาก มีไข่มะตูมด้วยแสดงว่าตั้งใจทำให้พี่จริงๆ”พลอยดาวอดยิ้มขำไม่ได้ “พลอยใจร้อนค่ะ ไข่ต้มไม่สุกดีเลยกลายเป็นไข่มะตูม” “แต่พี่ชอบแบบนี้นะครับ ข้างในฉ่ำๆ เยิ้มๆดี” เขาพูดพลางใช้ช้อนตักไข่แดงที่เยิ้มเพราะยังไม่สุกดีขึ้นละเลียดกิน แต่สายตาจับจ้องที่หญิงสาว พลอยดาวเผลอมองเรียวลิ้นทีเลียริมฝีปากเปื้อนไข่แดงแล้วต้องรีบหันหน้าไปทางอื่น ยื่นมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้เขา“ปากเลอะค่ะ”“เช็ดให้หน่อยสิครับ” กวิวัชร์แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าแฟนสาวคิดอะไร“พี่กั้ง!”“ได้ๆ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16
  • ราคีหวามรัก   Chapter 24.  ตามใจจนเสียคน

    ใบหน้าที่ยิ้มละไมอบอุ่นแปรเปลี่ยนไปทันทีที่มั่นใจว่าปภาวดีจะไม่หวนกลับมาอีก เด็กคนนี้ถูกตามใจจนเสียคน อายุเท่าไหร่แล้วยังคิดว่าตัวเองเป็นเด็กทำอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดูไปหมด เขาเห็นลิลลี่มาตั้งแต่เธอยังเป็นแค่เด็กมัธยมต้น รู้ว่าสองครอบครัวนี้หมายมั่นใจว่าจะให้ลูกสาวกับลูกชายได้เป็นสามีภรรยากันเพื่อจะได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกัน อวัชเดินกลับมาดูข้าวกล่องทั้งสองกล่อง เขาโยนทั้งสองกล่องลงถังขยะอย่าไงไม่ไยดี เดินไปหยิบบุหรี่ที่ซ่อนไว้ในลิ้นชัก แล้วตรวไปเปิดหน้าต่างจุดบุหรี่สูบ ปากเรียกเขาว่าน้องแต่ใช้งานเหมือนหมูเหมือนหมา ผัวเมียก็ยุ่งแต่กับเรื่องนอกใจ ลูกชายก็หลงผู้หญิง คนทำงานหนักก็มีแต่เขาที่ทุ่มเททุกอย่างแต่กลับไม่ได้อะไรสักอย่าง แค่มีเงินเดือนใช้ไปเดือนๆ แค่นั้น เขาคาบบุหรี่ในปากแล้วหยิบมือถือกดส่งข้อความไป อย่างไม่ลังเล รอเพียงไม่กี่วินาทีปลายทางก็ตอบกลับ เขายิ้มแล้วเก็บมือใส่กระเป๋าเสื้อตามเดิมปล่อยให้ตายใจกันไปก่อน ไม่ช้าไม่นาน มันทุกคนต้องได้ผลตอบแทนอย่างสาสม กวิวัชร์ขับมาหยุดที่หน้าคฤหสาน์ เขาถอนหายใจหนักหน่วงก่อนเปิดประตูรถแล้วก้าวลงมา ยื่นกุ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16
  • ราคีหวามรัก   Chapter 25.  แพ้ทาง

    “ภาพมีแปดภาพใส่กรอบให้ใหม่อย่างดี นี่คงไม่คิดว่าพี่แบกของหนักขนาดนั้นขึ้นมาพร้อมกันหรอกใช่ไหม” พราวมุกขึงตาใส่แล้วก้าวเข้าไปในลิฟต์ คิมหันต์กลั้นยิ้มแล้วเอื้อมมือไปกดหมายเลขชั้นที่ต้องการ แผ่นหลังของเธอสัมผัสไอร้อนจากกายเขารวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาด้วย จู่ๆ เธอก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา “ไปที่ชั้นจอดรถหรือคะ” “ครับ” หญิงสาวถามไปอย่างนั้น ตั้งใจทำลายความเงียบที่เกิดขึ้น เวลาไม่กี่นาทีแต่เหมือนยาวนาน พราวมุกกลัวเขาจะถามเรื่องที่เธอไม่อยากพูดถึง เมื่อเขานิ่งเงียบก็ยิ่งทำให้เธอกระวนกระวายใจ ทำไมเขาต้องมาหาเธอถึงที่ทำงานด้วยนะ แบบนี้เธอก็ดูไม่เป็นมืออาชีพเอาเสียเลยสิ เพิ่งได้ผ่านโปรฯแท้ๆ อย่าให้คนอื่นมองเธอไม่ดีเลยนะ เธอได้แต่ยืนหงุดหงิดจนไม่รู้ว่าประตูลิฟต์เปิดออกแล้ว เป็นคิมหันต์ที่ยกมือขึ้นจับไหล่แล้วประคองให้เธอก้าวออกมา “จะทำอะไร!” “ก็เหม่ออะไรอยู่ล่ะ พี่ก็ดันให้ออกจากลิฟต์ไง” เขาแสร้งทำหน้างงทั้งที่เห็นว่าคนปากเก่งหน้าแดงแล้วถือโอกาสโอบไหล่คนตัวเล็กให้เธอไปยังรถSUVสีบอร์นเงินที่จอดไม่ไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16
  • ราคีหวามรัก   Chapter 26.  จะด้วยสัญชาติญาณหรืออะไรก็ตาม

    คุณจันทนานั่งอยู่ในห้องอาหารหรูหราของโรงแรมระดับห้าดาว โดยมีหญิงสาวสองคนนั่งร่วมโต๊ะ คนหนึ่งคือหญิงสาวที่หมายมั่นให้เป็นสะใภ้ของตระกูล ส่วนอีกคนคือหญิงสาวที่ลูกชายประกาศกร้าวว่าเป็นว่าที่ภรรยา พลอยดาวเตรียมใจไว้ตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์สายจากคุณจันทนา ถึงปากจะบอกว่าอยากเลี้ยงมื้อเที่ยง เพื่อขอบคุณที่เธอช่วยขายภาพในงานแสดงศิลปะวันนั้น แต่เธอมั่นใจว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น และเมื่อเห็นว่ามารดาของคนรักมาพร้อมกับผู้หญิงอีกคน เธอก็พอจะเข้าใจ “ลิลลี่ถือวิสาสะสั่งอาหารไว้แล้ว อาหารฝรั่งเศสโดยเชฟมิชลินสตาร์เลยนะคะ หวังว่าคุณพลอยดาวจะไม่ถือสา” “ไม่เลยค่ะ พลอยเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายค่ะ” พลอยดาวยิ้มให้พลางดันแว่นตาชิดใบหน้าด้วยความเคยชิน คุณจันทนากวาดตามองพลอยดาวอย่างเปิดเผย นางยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้อาจไม่สวยผุดผาดแต่โครงหน้าได้รูป ทั้งแววตาใส่กระจ่าง ปากอิ่มที่แต้มแต่งอย่างพอดี การแต่งตัวที่ไม่มากไม่น้อยเกินไป รวมทั้งบุคลิกมั่นใจในตัวเอง นั่งหลังเหยียดตรงมือไม้วางบนตักไม่มัวพะวักพะวงกับโทรศัพท์มือถือ แต่ยังไงคนที่เธอหมายตาไว้เป็นลูกสะใภ้คือปภ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-17
  • ราคีหวามรัก   Chapter 27.   ไม่คาดคิด

    “เอ่อ...” คุณจันทนาหันไปสบตากับปภาวดีที่ทำตาแดงๆ เหมือนคนจะร้องไห้ นางชอบปภาวดีที่เป็นคนหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย นางสั่งอะไรก็ทำตามที่นางสั่งเสมอ แต่บ้างครั้งก็อดหงุดหงิดไม่ได้ เจ้าน้ำตาเหมือนปั้นจากน้ำที่พร้อมจะร้องไห้ได้ทุกครั้ง “คุณแม่ค่ะ” ปภาวดีกระตุกแขนเสื้อคุณจันทนา “เรา...เรากลับกันเถอะค่ะ” คุณจันทนาทำเสียงเฮอะไม่พอใจออกมาคำหนึ่ง แต่ก็พยักหน้ารับ ปภาวดีรีบจัดการเคลียร์ค่าอาหาร ส่วนพลอยดาวยังคงใบหน้าระบายยิ้ม ทั้งสองลุกขึ้นยืนทำให้พลอยดาวลุกขึ้นตาม “ฉันจะกลับแล้ว” “พลอยขอเดินออกไปพร้อมท่านนะคะ”พลอยดาวฉวยกระเป๋าสะพายขึ้นคล้องไหล่ เธอไม่รู้หรอกว่าต่อไปจะเป็นยังไง เธอพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด ช่วงนี้เธอไม่ได้เจอกวิวัชร์เลย นานแค่ไหนนะ เกือบเดือนได้แล้วสินะ ตัวเธอเองก็ยุ่งกับการขอทุนเรียนต่อ ส่วนเขาก็ยุ่งกับงาน มีแค่วิดิโอคอลคุยกันทุกคืน แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เผื่อวันข้างหน้าไกลกัน จะได้รู้ว่าเขาจะอดทนรอเธอได้หรือเปล่า พลอยดาวเดินตามหลังคุณจันทนากับปภาวดีออกมาที่หน้าโรงแรม ทั้งสองรอให้คนขับรถวนรถขึ้นมารับ ส่วนพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-17
  • ราคีหวามรัก   Chapter 28. หัวใจได้ยินคำตอบที่ต้องการ

    “อะไรนะ...มึง...มึงเป็นคนทำ” “เออ กูทำ กูสะใจที่เห็นครอบครัวมึงพังพินาศ” อวัชแหงนหน้าหัวเราะ “เห็นแก่ความเป็นพี่น้อง กูจะบอกให้นะ ว่าตอนนี้เมียมึงนอนพะงาบ ๆอยู่ไอซียูแล้ว!” “อะไรนะ คุณแม่” หัวใจของอวัชกระตุกแทบหยุดเต้น “ก็มันไม่ยอมแบ่งหุ้นบริษัทให้กู จะเอาไว้ให้ว่าที่ลูกสะใภ้ กูก็เลยสั่งคนไปเก็บไง” อวัชหัวตะโกนใส่ แต่ไม่บอกความจริงทั้งหมด “ไอ้ระยำ!” องอาจง้างหมัดหมายจะซัดเข้าที่ใบหน้า แต่อวัชก็ไวไม่แพ้กัน ชักปืนที่ซ่อนไว้ด้านหลังขึ้นจ่ออีกฝ่าย เพียงเสี้ยววินาทีที่กวิวัชร์ได้สติ เขาใช้มือสับที่ข้อมือของอวัช ทำให้ปากกระบอกปืนกดลงที่พื้นแล้วสับศอกใส่ใบหน้าทันที เรียกเลือดสีสดออกจากปากและจมูกอวัชที่ล้มหงายหลังและทำปืนหลุดมือ องอาจรีบใช้เท้าเหยียบไว้ไม่ให้อวัชหยิบขึ้นมาได้ “ความเป็นพี่น้องของเราจบกันวันนี้ไอ้วัช!” ประกาศจบก็ตามด้วยเตะเสยปลายคาง คราวนี้อวัชถึงกับสลบคาเท้าไปจริงๆ “โทรหาแม่สิ” “ครับพ่อ” กวิวัชร์รีบหยิบสมาร์ทโฟนโทรหามารดา แต่ไม่ปลายทางไม่รับสาย เขามองหน้าพ่อทำหัวใจแทบ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-17
  • ราคีหวามรัก   Chapter 29. รักนะคะ

    คราวนี้หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมา แต่เพราะหัวเราะแรงไปสะเทือนแผลจนต้องยกมือขึ้นแตะ กวิวัชร์งุนงงไม่เข้าใจว่าเธอหัวเราะอะไร “น้องพลอย” “คือ...ทุนเรียนปริญญาโทที่พลอยขอไปเป็นทุนเรียนในประเทศค่ะ พลอยไม่ได้ไปต่างประเทศ” “อ้าว... พี่ก็กลุ้มใจมาตั้งนาน” “ขอโทษค่ะ พลอยนึกว่าพี่กั้งรู้แล้ว” “ถ้าอย่างนั้นเราก็แต่งงานกันได้แล้วสินะ พลอยอยากเรียนอะไร อยากทำอะไร พี่สนับสนุนทุกอย่าง ขอให้ทุกก้าวของพลอยมีพี่อยู่ข้างๆก็พอ” “ไม่เร็วไปหรือคะ เราเพิ่งคบกันไม่นาน” “พี่ไม่รู้ว่าใครกำหนดเงื่อนไขเรื่องเวลา แต่พี่รู้ว่าหัวใจพี่รักได้แค่คนเดียวและคนนั้นก็คือพลอยดาว แล้วน้องพลอยรักพี่กั้งคนนี้บ้างไหมครับ” แววตาอ้อดอ้อนของเขาทำให้เธอไม่อาจมองใครได้อีก พลอยดาวยื่นมือจับสาบเสื้อให้เขาโน้มหน้ามาใกล้ กวิวัชร์โน้มตัวลงอย่างว่าง่าย หญิงสาวยื่นริมฝีปากประทับตรงมุมปากที่เขาเจ็บเพราะหมัดของพ่อ “น้องพลอยก็รักพี่กั้งค่ะ”หัวใจได้ยินคำตอบที่ต้องการ เขารู้ว่าความหมายของคำนั้นดี ถ้อยคำเรียบง่ายแต่ไม่ง่ายเลยกว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-17

บทล่าสุด

  • ราคีหวามรัก   Chapter 52.  รักนะครับ (จบ)

    น้ำเสียงออดอ้อนอ่อนหวานทำเอาหัวใจของชายหนุ่มอ่อนยวบ เขาถอนหายใจแล้วหมุนตัวไปถอดเสื้อที่สวมอยู่ออก ปกติเขานอนไม่สวมเสื้อแล้วก้าวขึ้นไปนอนเคียงข้าง คนตัวเล็กพลิกตัวเข้ามากอด ซุกใบหน้าหาตำแหน่งที่พอเหมาะแล้วหลับตาพริ้ม เขาก้มมองแล้วยิ้มอย่างเป็นสุข การได้กอด ได้รักและปกป้องใครสักคน มันทำให้หัวใจอิ่มเอมได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ? ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์จริงๆ “รักนะคะ” “อะ..อ.ไรนะครับ” เขานึกว่าเธอหลับ แม้ได้ยินชัดแต่อยากได้ความมั่นใจอีกครั้ง “รักค่ะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้ “ขอบคุณที่มาให้รักนะคะ” “ครับ” เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่รักน้องมุก ขอบคุณที่ให้โอกาสผู้ชายธรรมดาคนนี้ได้รู้จักความรักนะครับ” “ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง มุกจะถนอมความรักของพี่คิมไว้นานๆ” “พี่ก็จะถนอมความรักที่น้องมุกให้พี่เก็บไว้ให้นานที่สุด” “อื้ม พี่คิมไม่กลัวพ่อของมุกจริงๆเหรอคะ เราคบกันแล้ว ไม่ต้องหลบๆมาเจอกัน เพราะฉะนั้นให้พ่อแม่รู้คงไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” พราวมุกถาม ดวงตาเริ่มปิดลง คราวนี้เธอง่วงแล้วจริงๆ

  • ราคีหวามรัก   Chapter 51.   คำตอบล่ะคะ

    “เหมือนเรื่องของเรานะเหรอ” “แค่กๆ ก็...ประมาณนั้น” “ทำไมพูดแค่นี้ก็ต้องเขิน” เธอมองเขาแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ “แล้วนายไม่เข้าใจประโยคไหนของฉัน” “ก็...เอ่อ...ที่น้องมุกบอกว่าไม่ชอบผู้ชายเหมือนพ่อ ...พี่ก็พยายามวิเคราะห์มาตลอดแต่ก็ยังไม่เข้าใจ” “ถึงขั้นต้องวิเคราะห์เลยเหรอ” เธอไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ฉลาดอย่างนายไม่เข้าใจจริงๆเหรอ” เขาพยักหน้าแทนคำตอบ ท่าทางเหมือนลูกศิษย์ที่รอรับคำสอนของคุณครูทำให้พราวมุกยันกายขึ้นนั่ง เขาหยิบหมอนให้เธอเอนหลังพิงหัวเตียง “ตั้งแต่เด็ก ฉันจะเห็นพ่อยุ่งกับงานตลอด แม่เล่าว่าพ่อกับแม่คบกันตั้งแต่เรียนมหา’ลัย พอจบก็แต่งงานกันทันที และเพื่อให้ได้เงินเดือนที่สูงขึ้น พ่อก็เรียนต่อปริญญาโทและทำงานไปด้วย รับงานวิจัยอีกสารพัด หลายครั้งที่แม่รู้สึกเหมือนเป็นคนนอก ไม่เข้าใจในงานของพ่อ จนสุดท้ายมันเกิดเป็นความเหินห่างและทำให้แม่เป็นฝ่ายขอเดินออกจากชีวิตของพ่อ ฉันเอง...เวลาอยู่กับพ่อก็ไม่ค่อยเข้าใจงานของพ่อ เวลาอยู่กันสามคน ฟังพ่อกับพลอยคุยกันก็ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน ยิ่งเวลาที

  • ราคีหวามรัก   Chapter 50.  จะทำอะไร

    “อยู่ที่นี่แหละ” แฟรงค์ยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ทำให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ“ทะ...ทำไมทำแบบนี้”“เพราะเธอทำให้ฉันต้องทำแบบนี้”“แฟรงค์...ฉันไม่เข้าใจ ...นายปล่อยฉันก่อนได้ไหม เรา...เรามาคุยกันดีๆ ก่อนดีไหม”“มุก” น้ำเสียงเขาพร่าลง สายตาจับจ้องริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันแน่นจนเรียบตึง “ฉันทำดีกับเธอตั้งมากมาย เธอยังไม่สนใจฉัน ฉันเบื่อเล่นเป็นบทคนดีแล้ว ถึงเวลาที่เธอจะได้รู้ว่าตัวจริงของฉันเป็นยังไง บางที เธออาจจะชอบมันก็ได้”พราวมุกเบี่ยงหน้าหลบทันทีที่เห็นแฟรงค์โน้มหน้าลงมา เธอพยายามยกเท้าขึ้นเตะไปมาแต่กลับถูกเขาใช้ร่างตัวเองกดทับเธอไว้ ยิ่งดิ้นรนร่างกายก็ยิ่งแนบชิด เสียงลมหายใจของเขาแรงขึ้น สีหน้าก็ตื่นเต้นจนแก่นกายแข็งขันดุนดันจนเขาปวดหนึบไปหมด เขาครางอย่างพอใจที่เห็นเหยื่อตัวน้อยแสดงการขัดขืนชัดเจนถึงเพียงนี้ พราวมุกเข้าใจในทันทีว่าการขัดขืนของเธอกระตุ้นความต้องการทางเพศของเขา แต่เธอฝืนทำอยู่นิ่งไม่ได้ สีหน้าหื่นกระหายมันน่ารังเกียจ เธอขยะแขยงจนต้องพยายามบิดตัวหนี“ที่รัก! บอกแล้วคุณต้องชอบมัน”“แฟรงค์! ปล่อย!”เธอตวาดเขาเสียงสั่นแล้วถ่มน้ำลายใส่หน้าเขา แฟรงค์ผงะไปทันที ปล่อยมือจาก

  • ราคีหวามรัก   Chapter 49.  ลูกชายแม่จะมีแฟนแล้วเหรอ

    “อ้าว…แม่ก็นึกว่าลูกกับหนูพลอยดาว...” “ไม่ใช่ครับแม่ คิมกับน้องพลอยเป็นแค่พี่น้องกันครับ ไม่ได้คิดอย่างอื่นกันเลย แล้วตอนนี้น้องพลอยก็มีคนรักแล้วด้วย “แม่ก็นึกว่า...” แม่ยิ้มแหย คุณกานดาก็เห็นลูกชายเที่ยวรับส่งดูแลพลอยดาวมาตลอด หญิงสาวเองก็นิสัยดี น่ารัก ถ้าได้เป็นลูกสะใภ้ นางก็ไม่ขัดอะไร “เอ่อ...แม่ครับ แม่ว่า..ปกติผู้หญิงเขาจะชอบผู้ชายเหมือนพ่อใช่ไหม แบบมีพ่อเป็นต้นแบบอะไรอย่างนั้น” คุณกานดาฟังแล้วก็พยักหน้ารับ “ก็ทำนองนั้นแหละ” “แล้วถ้าผู้หญิงที่บอกว่าไม่ชอบผู้ชายเหมือนพ่อนี่...แม่คิดยังไงครับ” “แม่เคยเจอเคสเด็กผู้หญิงถูกพ่อทำร้ายร่างกายมาโรงพยาบาล ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่มีใครอยากได้แฟนแบบพ่อหรอก” คิมหันต์ขมวดคิ้วยุ่ง เป็นไปไม่ได้หรอก อาจารย์วิทยาไม่ใช่คนชอบใช้ความรุนแรงอยู่แล้ว เป็นคนใจเย็นและประนีประนอม ขนาดเจอนักศึกษาหัวเสียขึ้นเสียงใส่ อาจารย์ยังนิ่งเฉยไม่ตอบโต้ได้เลย “...หรือไม่ก็...” คุณกานดาพูดอย่างเพิ่งนึกออก “อาจจะเปรียบเปรยว่าทำตัวเหมือนพ่อ คอยคุมไปเสียทุกอย่างก็ได้”

  • ราคีหวามรัก   Chapter 48.  ดูซื่อๆ จนเกือบจะเป็นซื่อบื้อ

    “หา! นี่เราเห็นอะไรแบบนี้บ่อยๆเหรอ” “พี่คิม! มุกไม่ใช่คนชอบแอบดูคนอื่นนะ แค่สงสัยนิดๆหน่อยๆแต่ไม่มีหลักฐานเท่านั้นเอง” ได้ยินเธอเรียก ‘พี่คิม’ หัวใจก็ปลื้มปริ่มยินดี มันไม่เหมือนเวลาพลอยดาวเรียกเขาว่า ‘พี่’ เพราะนั้นคือความรู้สึกแบบพี่ชายน้องสาว แต่เมื่อได้ยินจากปากของพราวมุก เขารู้สึกว่าได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น ไม่ใช่ ‘นายนั้น นายนี่ หรืออาจารย์คิม’ เขาห็นใบหน้าเล็กๆ มีเหงื่อออกก็หยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้“ให้พี่สตาร์ทรถให้ไหม” “ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวพวกเขารู้” โชคยังเข้าข้างที่ไม่กี่นาทีต่อมารถคันนั้นสงบลง อวัชลงจากรถเสื้อผ้ายับยู่เล็กน้อย เขาถอยห่างออกมาและไม่กี่นาทีต่อมารถคันนั้นก็เคลื่อนออกไป พราวมุกสะดุ้งโหยงเมื่ออวัชกวาดตามองมาทางเธอ หญิงสาวรีบก้มหัวลงต่ำแต่กลายเป็นว่าเธอซุกเข้าไปในอกแกร่งของคิมหันต์กลิ่นหอมจากตัวเขาทำให้เธอดิ้นขลุกขลักแต่ชายหนุ่มกอดรัดแน่นขึ้น “ชู่ว์...อย่าเพิ่งขยับ ให้เขาไปก่อน” คราวนี้พราวมุกจึงหยุดดิ้นแทบกลั้นหายใจเมื่อตกอยู่ในวงแขนที่โอบกอด อากาศน้อยเกินไปหรือเธอกำลังเ

  • ราคีหวามรัก   Chapter 47.   มันเกิดอะไรขึ้น(วะ)เนี้ย!

    พราวมุกสะบัดหน้าไปมา บอกตัวเองให้ทุ่มเทกับงานและลืมผู้ชายที่คิมหันต์นั้นเสียที ทว่าอีกด้านหนึ่งที่พราวมุกไม่รู้ ฝ่ายอาจารย์หนุ่มก็หน้าเคร่งเครียดตลอดเวลา แต่ทุกคนเข้าใจไปว่าเขาเครียดกับเรื่องวิทยานิพนธ์ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพราวมุกทำเหมือนไม่อยากติดต่อพูดคุย ทั้งที่เขาอยากเดินหน้า ‘จีบ’ อย่างเป็นทางการ แต่เธอกลับหลบหน้าเขาเสียอย่างนั้น มันเกิดอะไรขึ้น(วะ)เนี้ย! เขายกมือขึ้นนวดขมับเป็นจังหวะเดียวกับโทรศัพท์มือถือดังขึ้น รีบร้อนรับสายโดยไม่ดูว่าใครโทรเข้ามา เพราะใจหวังให้เป็นเสียงหวานใจ แต่กลายเป็นว่า “อาจารย์พี่คิม...” “ครับ” คิมหันต์ตอบรับแล้วยกมือถือดูหน้าจอแล้วค่อยพูดต่อ “อ้อ..นายนนท์มีอะไรเหรอ” “พอดีมีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือ รูปที่ขายได้ในงานนิทรรศการต้องเอาไปส่งที่บริษัท...แต่รถของพวกเราขนไปไม่หมด เลยอยากจะรบกวนอาจารย์คิม...” เพียงแค่ได้ยินชื่อบริษัทนั้น เขาก็ดีดตัวนั่งหลังตรงทันที เพราะมันคือบริษัทที่พราวมุกทำงานอยู่ “ได้ครับ เดี๋ยวพี่เอาไปส่งเอง” “ต้องรบกว

  • ราคีหวามรัก   Chapter 46.   ไม่สบาย

    “ฮาโหล” “น้องมุก” “อืมมมม” “พี่อยู่หน้าคอนโดแล้วนะ นี่...เปิดกล้องคุยกันหน่อย ไม่สบายมากไหม” ครู่ต่อมาคิมหันต์ก็ได้เห็นพราวมุกที่นอนตะแคงกอดตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ตัวนั้น ท่าทางดูไม่ดีเอาเสียเลย “กินยาหรือยัง ไม่สิ กินข้าวหรือยัง” “มุกไม่มีแรง” เธอพึมพำออกมาแทบฟังไม่เป็นคำพูด รู้สึกหนักศีรษะมาก “โอเค. เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหา พี่ไปซื้อยากับของกินให้เราก่อน” พราวมุกได้แต่รับคำแล้วหลับต่อ คิดว่าตัวเองฝันไปด้วยซ้ำจนกระทั่ง ได้ยินเสียงเรียกเพรากับเคาะประตูห้องจนเธอสะดุ้งแล้วเดินไปเปิดประตูให้ ยังไม่ทันเอ่ยถามอะไร ฝ่ามือของเขาที่อังที่หน้าผากของเธอ “ตัวไม่ร้อน แต่วัดไข้เผื่อความแน่ใจก่อนแล้วกัน” “นาย...” คราวนี้พราวมุกตื่นเต็มตา เบี่ยงตัวให้เขาเข้ามาในห้อง เธอยืนงงๆ ว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอไม่สบาย “พี่ซื้อโจ๊กมากินสักหน่อยแล้วค่อยกินยา จะตรวจATKไหม” “มุกตรวจแล้วขึ้นขีดเดียว” เธอเดินลากเท้ามานั่งที่เก้าอี้ในห้องครัวขนาดเล็ก แต่สายตาก็ถู

  • ราคีหวามรัก   Chapter 45.   รู้สึกหน่วงในอกชอบกล  

    “อ่อ...ไม่...” “ไม่ต้องเขินน่า คนกันเองทั้งนั้น ใครก็รู้ว่าอาจารย์คิมจีบน้องพลอยดาวอยู่” “ไม่ใช่ครับ!” “อายุไม่น้อยแล้ว คบกันก็ไม่แปลกนี่ จริงสิงานเปิดนิทรรศการ อาจารย์คิมแวะไปรับสองพ่อลูกมางานพร้อมกันได้ไหม ปกติอาจารย์วิทยาไม่ค่อยชอบขับรถ” พราวมุกได้ยินชัดเจน ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องทำนองนี้ รู้สึกเจ็บแปลบที่อกจนต้องยกมือขึ้นกดตรงที่เจ็บ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เธอยังเด็กแล้ว แม้เธอกับพลอยดาวเป็นฝาแฝด หน้าตาและรูปร่างเหมือนกันมาก เคยสลับเปลี่ยนตัวกันและไม่ถูกจับได้ แต่ลึกๆ เธอรู้ดีว่าความชอบรวมทั้งการใช้ชีวิตของเธอไม่เหมือนพลอยดาว เวลาที่อยู่ด้วยกันสามคนพ่อลูก เธอรู้สึกเหมือนคุยกับพ่อไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ มีแต่พลอยดาวเท่านั้นที่เข้าสิ่งที่พ่อทำ บางที นี่อาจเป็นเหตุผลที่แม่หย่ากับพ่อ และเป็นเหตุผลที่แท้จริงที่เธอไม่อยากอยู่บ้านเดียวกับพ่อ เธอค่อยๆ ขยับเท้าและก้าวออกมาอย่างเงียบเฉียบ ราวกับไม่เคยยืนอยู่ตรงนั้น เธอเดินกลับมาที่ลานจอดรถ คล้ายลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ตัดสินใจเข้าไปนั่งในรถ ไม่คิดจะโทษเขาในความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น

  • ราคีหวามรัก   Chapter 44.   รู้แล้วครับ

    เอกสารของวันนี้เรียบร้อยหมดแล้ว พราวมุกทบทวนตารางงานของวันพรุ่งนี้แล้วเก็บของใช้ใส่กระเป๋าเตรียมตัวกลับ ใกล้งานนิทรรศการแล้ว เธอรับปากคนอื่นๆ จะไปช่วยดูความเรียบร้อย เลิกงานแล้วก็ต้องแวะไปดูสถานที่จัดงาน เธอเป็นคนทีทำอะไรแล้วต้องทำให้สุด ทั้งงานประจำก็ไม่ให้บกพร่อง “คุณมุกครับ” “คะบอส” พราวมุกวางกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะทันที “คือ...เอ่อ...” เขาอึกอักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อันที่จริงเขาไม่แน่ใจว่าพราวมุกรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับพลอยดาวหรือไม่ ตั้งแต่ตกลงคบกัน เขาไม่เห็นพราวมุกจะมีท่าทีเปลี่ยนไปเลยสักนิด เธอไม่เคยใช้สิทธิพิเศษหรือร้องขออะไรเป็นกรณีพิเศษเพียงเพราะเธอคือน้องสาวของผู้หญิงที่เขาคบหาดูใจ “มีอะไรหรือคะบอส” เห็นท่าทีอึกอักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอก็ต้องสูดลมหายใจลึก หวังว่าจะไม่ให้เธอทำงานล่วงเวลานะ ‘เร็วๆนะบอส มุกมีนัด’ “เอ่อ คุณมุกเคยไปงานฟังบทกวีอะไรพวกนี้ไหมครับ” “เอ๋?” หญิงสาวทำตาโต “คือ...ธีมงานเป็นยังไงเหรอครับ ต้องเตรียมตัวอะไรเป็นพิเศษไหม” “อ้อ”

DMCA.com Protection Status