Share
Chapter 20. เสียงคุ้นๆ
Related chapter
ราคีหวามรัก Chapter 21 ปลดตะขอให้หน่อยสิค่ะ
ทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท มือใหญ่ก็ประคองใบหน้าสวยขึ้นพร้อมกับกดริมฝีปากขบเม้มริมฝีปากหวาน “พะ...พี่...พี่กั้ง..ชะ ช้าหน่อยค่ะ” พลอยดาวพูดกระท่อนกระแท่นหลังจากถูกจู่โจมรวดเร็วแทบไม่ทันตั้งตัว เขาเลื่อนมือมาลูบไล้แผ่นหลังจนพบซิปซ่อนแล้วรูดลง ฝ่ามือร้อนสัมผัสผิวกายเนียนนุ่ม ลมหายใจร้อนเป่ารดแก้มที่แดงระเรื่อ“พี่อดทนมานานแล้วนะครับ พี่อยากทำแบบนี้ตั้งแต่เห็นพลอยเดินมาหาแล้ว”เขาสารภาพแล้วจูบเธออีกครั้ง ลิ้นร้อนไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กเสียงหอบหายใจจนกลายเป็นเสียงครางหวานยิ่งปลุกเร้าความเป็นชายให้แข็งขัน เขาร้อนรนแทบบ้าแล้ว ยิ่งเห็นเธอมีเสน่ห์มากแค่ไหนก็ยิ่งอยากกลืนกินเธอมากเท่านั้น มือใหญ่แทบกระชากชุดสวยออกจากร่าง พลอยดาวได้สติรีบห้ามเขาไว้ก่อน“พลอยถอดชุดก่อนดีไหมคะ” ถ้าย้ำว่าชุดเช่ามาคงทำหน้าไม่พอใจอีก เธอรู้ว่าเขาดูแลเธอได้ แต่บางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเขา อย่างเช่นเรื่องเสื้อผ้าพวกนี้เสียงสูดลมหายใจลึกตามมาด้วยมือสองข้างที่ยอมปล่อยจากการทึ้งเสื้อผ้า เขารูดซิปลงแล้วทำให้เธอถอดชุดเดรสได้ไม่ยากนัก แต่สายตาที่จ้องมองคู่นั้นทำให้พลอยดาวรู้สึกถึงความปรารถนาล้นปรี่ ริมฝีปากสวยเผยอยิ้ม
ราคีหวามรัก Chapter 22 เปิดตัว
พราวมุกพูดอย่างเป็นทางการแต่ไม่ได้เดินไปเปิดประตูให้ เธอยืนรอดูจนพลอยดาวถือกระเป๋าใส่อาหารเดินเข้าไปแล้ว เธอจึงนั่งลงแล้วแอบเปิดดูกล่องอาหารของตัวเอง กับข้าวฝีมือพลอยดาวอร่อยที่สุด ถ้าบอสให้พี่สาวฝาแฝดทำของกินมาส่งบ่อยๆ เธอก็ได้ลาภปากไปด้วย แถมประหยัดเงินอีกด้วย “หนูมุกๆ” “คะ” พราวมุกรีบปิดกระเป๋าเก็บความร้อน แล้วฉีกยิ้มหวานตามหน้าที่ “มีอะไรคะพี่แมว” “เมื่อกี้ใครคะ หน้าเหมือนหนูมุกเลย” “อ้อ! พี่สาวมุกค่ะ ชื่อพลอยดาวเป็นแฟนบอส” “หา!” “หาอะไรคะ” พราวมุกแสร้งทำหน้างงแล้วมองอีกฝ่ายที่ยกมือทาบอกอย่างตกใจ “ข่าวลือว่าท่านประธานคบกับหนูมุกก็ไม่จริงนะสิ” “จะจริงได้ยังไงละคะ” พราวมุกยิ้มน้อยๆ แต่ในใจอยากตะโกนลั่นว่า ‘ก็ไม่ใช่นะเซ่’ “หน้าคล้ายกันมากเลยนะ” “เป็นฝาแฝดค่ะ คนอื่นเลยเข้าใจผิดกันบ่อย” “ฝาแฝด!” “ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรมุกขอทำงานต่อนะคะ มีสรุปประชุมค้างอยู่ค่ะ” “จ๊ะๆ” พราวมุกพราวมุกฉีกยิ้มหวาน เมื่อมั่นใจว่ารุ่นพี่ที่แทบจะวิ่ง
ราคีหวามรัก Chapter 23 ทำเป็นไม่รู้
กวิวัชรพยักหน้ารับเข้าใจ เลขาคนเก่าก็รับมือปภาวดียากเหมือนกัน พราวมุกเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงถอยออกไป พลอยดาวถอนหายใจเบาๆ ไม่คิดว่าจะมีเรื่องวุ่นวายขนาดนี้“กินข้าวกันเถอะ พี่มีประชุมตอนบ่ายโมงครึ่ง” เขาเปลี่ยนเรื่องแล้วนั่งลงแต่อดขำไม่ได้ อาอวัชของเขาก็รวดเร็วจริงๆ คว้ากล่องข้าวของพลอยดาวไปด้วย “แบบนี้จะดีเหรอคะ”“ทำไมล่ะ หรือพลอยอยากให้พี่คบซ้อน”“บ้าสิ!” พลอยดาวขึงตาใส่และนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนเขา “น่าจะคุยกันดีๆ ได้”“พี่ก็ยืนยันมาตลอดว่าไม่คิดอะไรกับน้องลิลลี่” กวิวัชร์ยักไหล่แล้วกินข้าวหน้าหมูเทอริยากิอย่างเอร็ดอร่อย “หมูนุ่มมาก มีไข่มะตูมด้วยแสดงว่าตั้งใจทำให้พี่จริงๆ”พลอยดาวอดยิ้มขำไม่ได้ “พลอยใจร้อนค่ะ ไข่ต้มไม่สุกดีเลยกลายเป็นไข่มะตูม” “แต่พี่ชอบแบบนี้นะครับ ข้างในฉ่ำๆ เยิ้มๆดี” เขาพูดพลางใช้ช้อนตักไข่แดงที่เยิ้มเพราะยังไม่สุกดีขึ้นละเลียดกิน แต่สายตาจับจ้องที่หญิงสาว พลอยดาวเผลอมองเรียวลิ้นทีเลียริมฝีปากเปื้อนไข่แดงแล้วต้องรีบหันหน้าไปทางอื่น ยื่นมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้เขา“ปากเลอะค่ะ”“เช็ดให้หน่อยสิครับ” กวิวัชร์แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าแฟนสาวคิดอะไร“พี่กั้ง!”“ได้ๆ
ราคีหวามรัก Chapter 24. ตามใจจนเสียคน
ใบหน้าที่ยิ้มละไมอบอุ่นแปรเปลี่ยนไปทันทีที่มั่นใจว่าปภาวดีจะไม่หวนกลับมาอีก เด็กคนนี้ถูกตามใจจนเสียคน อายุเท่าไหร่แล้วยังคิดว่าตัวเองเป็นเด็กทำอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดูไปหมด เขาเห็นลิลลี่มาตั้งแต่เธอยังเป็นแค่เด็กมัธยมต้น รู้ว่าสองครอบครัวนี้หมายมั่นใจว่าจะให้ลูกสาวกับลูกชายได้เป็นสามีภรรยากันเพื่อจะได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกัน อวัชเดินกลับมาดูข้าวกล่องทั้งสองกล่อง เขาโยนทั้งสองกล่องลงถังขยะอย่าไงไม่ไยดี เดินไปหยิบบุหรี่ที่ซ่อนไว้ในลิ้นชัก แล้วตรวไปเปิดหน้าต่างจุดบุหรี่สูบ ปากเรียกเขาว่าน้องแต่ใช้งานเหมือนหมูเหมือนหมา ผัวเมียก็ยุ่งแต่กับเรื่องนอกใจ ลูกชายก็หลงผู้หญิง คนทำงานหนักก็มีแต่เขาที่ทุ่มเททุกอย่างแต่กลับไม่ได้อะไรสักอย่าง แค่มีเงินเดือนใช้ไปเดือนๆ แค่นั้น เขาคาบบุหรี่ในปากแล้วหยิบมือถือกดส่งข้อความไป อย่างไม่ลังเล รอเพียงไม่กี่วินาทีปลายทางก็ตอบกลับ เขายิ้มแล้วเก็บมือใส่กระเป๋าเสื้อตามเดิมปล่อยให้ตายใจกันไปก่อน ไม่ช้าไม่นาน มันทุกคนต้องได้ผลตอบแทนอย่างสาสม กวิวัชร์ขับมาหยุดที่หน้าคฤหสาน์ เขาถอนหายใจหนักหน่วงก่อนเปิดประตูรถแล้วก้าวลงมา ยื่นกุ
ราคีหวามรัก Chapter 25. แพ้ทาง
“ภาพมีแปดภาพใส่กรอบให้ใหม่อย่างดี นี่คงไม่คิดว่าพี่แบกของหนักขนาดนั้นขึ้นมาพร้อมกันหรอกใช่ไหม” พราวมุกขึงตาใส่แล้วก้าวเข้าไปในลิฟต์ คิมหันต์กลั้นยิ้มแล้วเอื้อมมือไปกดหมายเลขชั้นที่ต้องการ แผ่นหลังของเธอสัมผัสไอร้อนจากกายเขารวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาด้วย จู่ๆ เธอก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา “ไปที่ชั้นจอดรถหรือคะ” “ครับ” หญิงสาวถามไปอย่างนั้น ตั้งใจทำลายความเงียบที่เกิดขึ้น เวลาไม่กี่นาทีแต่เหมือนยาวนาน พราวมุกกลัวเขาจะถามเรื่องที่เธอไม่อยากพูดถึง เมื่อเขานิ่งเงียบก็ยิ่งทำให้เธอกระวนกระวายใจ ทำไมเขาต้องมาหาเธอถึงที่ทำงานด้วยนะ แบบนี้เธอก็ดูไม่เป็นมืออาชีพเอาเสียเลยสิ เพิ่งได้ผ่านโปรฯแท้ๆ อย่าให้คนอื่นมองเธอไม่ดีเลยนะ เธอได้แต่ยืนหงุดหงิดจนไม่รู้ว่าประตูลิฟต์เปิดออกแล้ว เป็นคิมหันต์ที่ยกมือขึ้นจับไหล่แล้วประคองให้เธอก้าวออกมา “จะทำอะไร!” “ก็เหม่ออะไรอยู่ล่ะ พี่ก็ดันให้ออกจากลิฟต์ไง” เขาแสร้งทำหน้างงทั้งที่เห็นว่าคนปากเก่งหน้าแดงแล้วถือโอกาสโอบไหล่คนตัวเล็กให้เธอไปยังรถSUVสีบอร์นเงินที่จอดไม่ไ
ราคีหวามรัก Chapter 26. จะด้วยสัญชาติญาณหรืออะไรก็ตาม
คุณจันทนานั่งอยู่ในห้องอาหารหรูหราของโรงแรมระดับห้าดาว โดยมีหญิงสาวสองคนนั่งร่วมโต๊ะ คนหนึ่งคือหญิงสาวที่หมายมั่นให้เป็นสะใภ้ของตระกูล ส่วนอีกคนคือหญิงสาวที่ลูกชายประกาศกร้าวว่าเป็นว่าที่ภรรยา พลอยดาวเตรียมใจไว้ตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์สายจากคุณจันทนา ถึงปากจะบอกว่าอยากเลี้ยงมื้อเที่ยง เพื่อขอบคุณที่เธอช่วยขายภาพในงานแสดงศิลปะวันนั้น แต่เธอมั่นใจว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น และเมื่อเห็นว่ามารดาของคนรักมาพร้อมกับผู้หญิงอีกคน เธอก็พอจะเข้าใจ “ลิลลี่ถือวิสาสะสั่งอาหารไว้แล้ว อาหารฝรั่งเศสโดยเชฟมิชลินสตาร์เลยนะคะ หวังว่าคุณพลอยดาวจะไม่ถือสา” “ไม่เลยค่ะ พลอยเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายค่ะ” พลอยดาวยิ้มให้พลางดันแว่นตาชิดใบหน้าด้วยความเคยชิน คุณจันทนากวาดตามองพลอยดาวอย่างเปิดเผย นางยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้อาจไม่สวยผุดผาดแต่โครงหน้าได้รูป ทั้งแววตาใส่กระจ่าง ปากอิ่มที่แต้มแต่งอย่างพอดี การแต่งตัวที่ไม่มากไม่น้อยเกินไป รวมทั้งบุคลิกมั่นใจในตัวเอง นั่งหลังเหยียดตรงมือไม้วางบนตักไม่มัวพะวักพะวงกับโทรศัพท์มือถือ แต่ยังไงคนที่เธอหมายตาไว้เป็นลูกสะใภ้คือปภ
ราคีหวามรัก Chapter 27. ไม่คาดคิด
“เอ่อ...” คุณจันทนาหันไปสบตากับปภาวดีที่ทำตาแดงๆ เหมือนคนจะร้องไห้ นางชอบปภาวดีที่เป็นคนหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย นางสั่งอะไรก็ทำตามที่นางสั่งเสมอ แต่บ้างครั้งก็อดหงุดหงิดไม่ได้ เจ้าน้ำตาเหมือนปั้นจากน้ำที่พร้อมจะร้องไห้ได้ทุกครั้ง “คุณแม่ค่ะ” ปภาวดีกระตุกแขนเสื้อคุณจันทนา “เรา...เรากลับกันเถอะค่ะ” คุณจันทนาทำเสียงเฮอะไม่พอใจออกมาคำหนึ่ง แต่ก็พยักหน้ารับ ปภาวดีรีบจัดการเคลียร์ค่าอาหาร ส่วนพลอยดาวยังคงใบหน้าระบายยิ้ม ทั้งสองลุกขึ้นยืนทำให้พลอยดาวลุกขึ้นตาม “ฉันจะกลับแล้ว” “พลอยขอเดินออกไปพร้อมท่านนะคะ”พลอยดาวฉวยกระเป๋าสะพายขึ้นคล้องไหล่ เธอไม่รู้หรอกว่าต่อไปจะเป็นยังไง เธอพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด ช่วงนี้เธอไม่ได้เจอกวิวัชร์เลย นานแค่ไหนนะ เกือบเดือนได้แล้วสินะ ตัวเธอเองก็ยุ่งกับการขอทุนเรียนต่อ ส่วนเขาก็ยุ่งกับงาน มีแค่วิดิโอคอลคุยกันทุกคืน แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เผื่อวันข้างหน้าไกลกัน จะได้รู้ว่าเขาจะอดทนรอเธอได้หรือเปล่า พลอยดาวเดินตามหลังคุณจันทนากับปภาวดีออกมาที่หน้าโรงแรม ทั้งสองรอให้คนขับรถวนรถขึ้นมารับ ส่วนพ
ราคีหวามรัก Chapter 28. หัวใจได้ยินคำตอบที่ต้องการ
“อะไรนะ...มึง...มึงเป็นคนทำ” “เออ กูทำ กูสะใจที่เห็นครอบครัวมึงพังพินาศ” อวัชแหงนหน้าหัวเราะ “เห็นแก่ความเป็นพี่น้อง กูจะบอกให้นะ ว่าตอนนี้เมียมึงนอนพะงาบ ๆอยู่ไอซียูแล้ว!” “อะไรนะ คุณแม่” หัวใจของอวัชกระตุกแทบหยุดเต้น “ก็มันไม่ยอมแบ่งหุ้นบริษัทให้กู จะเอาไว้ให้ว่าที่ลูกสะใภ้ กูก็เลยสั่งคนไปเก็บไง” อวัชหัวตะโกนใส่ แต่ไม่บอกความจริงทั้งหมด “ไอ้ระยำ!” องอาจง้างหมัดหมายจะซัดเข้าที่ใบหน้า แต่อวัชก็ไวไม่แพ้กัน ชักปืนที่ซ่อนไว้ด้านหลังขึ้นจ่ออีกฝ่าย เพียงเสี้ยววินาทีที่กวิวัชร์ได้สติ เขาใช้มือสับที่ข้อมือของอวัช ทำให้ปากกระบอกปืนกดลงที่พื้นแล้วสับศอกใส่ใบหน้าทันที เรียกเลือดสีสดออกจากปากและจมูกอวัชที่ล้มหงายหลังและทำปืนหลุดมือ องอาจรีบใช้เท้าเหยียบไว้ไม่ให้อวัชหยิบขึ้นมาได้ “ความเป็นพี่น้องของเราจบกันวันนี้ไอ้วัช!” ประกาศจบก็ตามด้วยเตะเสยปลายคาง คราวนี้อวัชถึงกับสลบคาเท้าไปจริงๆ “โทรหาแม่สิ” “ครับพ่อ” กวิวัชร์รีบหยิบสมาร์ทโฟนโทรหามารดา แต่ไม่ปลายทางไม่รับสาย เขามองหน้าพ่อทำหัวใจแทบ
Latest chapter
ราคีหวามรัก Chapter 52. รักนะครับ (จบ)
ราคีหวามรัก Chapter 51. คำตอบล่ะคะ
ราคีหวามรัก Chapter 50. จะทำอะไร
ราคีหวามรัก Chapter 49. ลูกชายแม่จะมีแฟนแล้วเหรอ
ราคีหวามรัก Chapter 48. ดูซื่อๆ จนเกือบจะเป็นซื่อบื้อ
ราคีหวามรัก Chapter 47. มันเกิดอะไรขึ้น(วะ)เนี้ย!
ราคีหวามรัก Chapter 46. ไม่สบาย
ราคีหวามรัก Chapter 45. รู้สึกหน่วงในอกชอบกล
ราคีหวามรัก Chapter 44. รู้แล้วครับ
