เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 18. พ่อทำหน้าหงุดหงิด
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-13 00:52:56บทที่เกี่ยวข้อง
ราคีหวามรัก ว่าที่ลูกสะใภ้
พลอยดาวพูดประโยคเดียวกับน้องสาวฝาแฝด พราวมุกพยักหน้าแล้วแล้วจับไหล่พยุงพี่สาวฝาแฝดให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอเดินวนดูรอบๆ วันนี้พลอยดาวไปงานเลี้ยงกับกวิวัชร์ เรียกว่าเปิดตัวหรูหรากันเลยทีเดียว เธอจึงเนรมิตพลอยดาวให้สวยหวานด้วยชุดราตรีเกาะอกกระโปรงด้านหน้าสั้นด้านหลังยาวอวดเรียวขาสวยด้วยสีม่วงลาเวนเดอร์ ผมยาวม้วนเป็นริ้วคลื่นประดับกิ๊บมุกสีขาวเข้ากับต่างหูและสร้อยคอ “ชุดสร้อยมุกของแม่ ชุดเดรสเช่ามา” พราวมุกหัวเราะเสียงใส เรื่องแต่งหน้าทำผมเธอถนัดนักล่ะ “บอกพระเอกด้วยห้ามฉีกทึ้งเสื้อผ้านางเอกเด็ดขาด” “ยัยมุก!” พลอยดาวเขินจัดยกมือขึ้นตีแขนพราวมุกแก้เขิน พราวมุกกระโดดหลบแล้วหัวเราะออกมาเป็นจังหวะที่โทรศัพท์มือถือของพลอยดาวดังขึ้นจึงเดินไปรับสาย พราวมุกจึงได้หยุดหอบหายใจเบาๆ “พี่กั้ง เอ่อ ท่านประธานมารับแล้ว พลอยไปก่อนนะ” “จ้า โชคดีนะ ต้องการความช่วยส่งSOS ขึ้นท้องฟ้าแล้วมุกจะไปหาทันที” พลอยดาวหัวเราะเสียงใส คว้ากระเป๋าถือแล้วเดินออกจากห้องของพราวมุกไป หญิงสาวเจ้าของห้องถอนหายใจเบาๆ เธอเป็นห่วงพลอยดาว มีแฟนคนแรกก็เป็นท่านประธานพั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13ราคีหวามรัก Chapter 20. เสียงคุ้นๆ
“ฉันก็ว่าเสียงคุ้นๆ ไม่คิดว่าหนูพลอยดาวจะมางานนี้ด้วย” “สวัสดีค่ะมาดามพิมพ์” พลอยดาวยกมือไหว้ “ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” “นั้นนะสิ ฉันก็ยังคิดอยู่ว่าจะติดต่อหนูยังไง พ่อเธอก็หวงลูกสาวเหลือเกิน” หญิงวัยสี่สิบก้าวเข้ามาพร้อมยื่นมือไปจับมือของพลอยดาวด้วยท่าทีสนิทสนม “ขอบใจมากนะ ขายได้หลายภาพเลย” “พลอยไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ คุณๆ ที่นี่ใจดีอยากช่วยเด็กๆ กันอยู่แล้ว” เธอยิ้มแล้วปรายตามองทางกวิวัชร์ที่ยิ้มไม่หุบ ไม่รู้เขาจะยิ้มอะไรนักหนา มาดามพิมพ์มองตามสายตาของหญิงสาวแล้วก็เข้าใจ “กวิวัชร์ใช่ไหมจ๊ะ” “สวัสดีครับ” กวิวัชร์รีบยกมือไหว้ “ไม่ต้องทำเป็นคนอื่นคนไกล เมื่อครู่ฉันเห็นพ่อเธอด้วยนี่ ไม่ได้มาพร้อมกันเหรอ” “คุณพ่อมาด้วยหรือครับ” ปกติพ่อไม่ค่อยออกงานสังคมถ้าไม่จำเป็นจริงๆ “วันนี้ผมมากับน้องพลอย” “หนุ่มหล่อสาวสวยเหมาะสมกันจริงๆ” มาดามพิมพ์อดหยอกเย้าไม่ได้ “ตามสบายนะจ๊ะ” พลอยดาวยิ้มรับแล้วแอบขึงตาใส่กวิวัชร์แก้เขิน “ผมไม่รู้ว่าคุณพ่อมา น้องพลอยเจอคุณพ่อของพี่หน่อยนะครั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13ราคีหวามรัก Chapter 21 ปลดตะขอให้หน่อยสิค่ะ
ทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท มือใหญ่ก็ประคองใบหน้าสวยขึ้นพร้อมกับกดริมฝีปากขบเม้มริมฝีปากหวาน “พะ...พี่...พี่กั้ง..ชะ ช้าหน่อยค่ะ” พลอยดาวพูดกระท่อนกระแท่นหลังจากถูกจู่โจมรวดเร็วแทบไม่ทันตั้งตัว เขาเลื่อนมือมาลูบไล้แผ่นหลังจนพบซิปซ่อนแล้วรูดลง ฝ่ามือร้อนสัมผัสผิวกายเนียนนุ่ม ลมหายใจร้อนเป่ารดแก้มที่แดงระเรื่อ“พี่อดทนมานานแล้วนะครับ พี่อยากทำแบบนี้ตั้งแต่เห็นพลอยเดินมาหาแล้ว”เขาสารภาพแล้วจูบเธออีกครั้ง ลิ้นร้อนไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กเสียงหอบหายใจจนกลายเป็นเสียงครางหวานยิ่งปลุกเร้าความเป็นชายให้แข็งขัน เขาร้อนรนแทบบ้าแล้ว ยิ่งเห็นเธอมีเสน่ห์มากแค่ไหนก็ยิ่งอยากกลืนกินเธอมากเท่านั้น มือใหญ่แทบกระชากชุดสวยออกจากร่าง พลอยดาวได้สติรีบห้ามเขาไว้ก่อน“พลอยถอดชุดก่อนดีไหมคะ” ถ้าย้ำว่าชุดเช่ามาคงทำหน้าไม่พอใจอีก เธอรู้ว่าเขาดูแลเธอได้ แต่บางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเขา อย่างเช่นเรื่องเสื้อผ้าพวกนี้เสียงสูดลมหายใจลึกตามมาด้วยมือสองข้างที่ยอมปล่อยจากการทึ้งเสื้อผ้า เขารูดซิปลงแล้วทำให้เธอถอดชุดเดรสได้ไม่ยากนัก แต่สายตาที่จ้องมองคู่นั้นทำให้พลอยดาวรู้สึกถึงความปรารถนาล้นปรี่ ริมฝีปากสวยเผยอยิ้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16ราคีหวามรัก Chapter 22 เปิดตัว
พราวมุกพูดอย่างเป็นทางการแต่ไม่ได้เดินไปเปิดประตูให้ เธอยืนรอดูจนพลอยดาวถือกระเป๋าใส่อาหารเดินเข้าไปแล้ว เธอจึงนั่งลงแล้วแอบเปิดดูกล่องอาหารของตัวเอง กับข้าวฝีมือพลอยดาวอร่อยที่สุด ถ้าบอสให้พี่สาวฝาแฝดทำของกินมาส่งบ่อยๆ เธอก็ได้ลาภปากไปด้วย แถมประหยัดเงินอีกด้วย “หนูมุกๆ” “คะ” พราวมุกรีบปิดกระเป๋าเก็บความร้อน แล้วฉีกยิ้มหวานตามหน้าที่ “มีอะไรคะพี่แมว” “เมื่อกี้ใครคะ หน้าเหมือนหนูมุกเลย” “อ้อ! พี่สาวมุกค่ะ ชื่อพลอยดาวเป็นแฟนบอส” “หา!” “หาอะไรคะ” พราวมุกแสร้งทำหน้างงแล้วมองอีกฝ่ายที่ยกมือทาบอกอย่างตกใจ “ข่าวลือว่าท่านประธานคบกับหนูมุกก็ไม่จริงนะสิ” “จะจริงได้ยังไงละคะ” พราวมุกยิ้มน้อยๆ แต่ในใจอยากตะโกนลั่นว่า ‘ก็ไม่ใช่นะเซ่’ “หน้าคล้ายกันมากเลยนะ” “เป็นฝาแฝดค่ะ คนอื่นเลยเข้าใจผิดกันบ่อย” “ฝาแฝด!” “ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรมุกขอทำงานต่อนะคะ มีสรุปประชุมค้างอยู่ค่ะ” “จ๊ะๆ” พราวมุกพราวมุกฉีกยิ้มหวาน เมื่อมั่นใจว่ารุ่นพี่ที่แทบจะวิ่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16ราคีหวามรัก Chapter 23 ทำเป็นไม่รู้
กวิวัชรพยักหน้ารับเข้าใจ เลขาคนเก่าก็รับมือปภาวดียากเหมือนกัน พราวมุกเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงถอยออกไป พลอยดาวถอนหายใจเบาๆ ไม่คิดว่าจะมีเรื่องวุ่นวายขนาดนี้“กินข้าวกันเถอะ พี่มีประชุมตอนบ่ายโมงครึ่ง” เขาเปลี่ยนเรื่องแล้วนั่งลงแต่อดขำไม่ได้ อาอวัชของเขาก็รวดเร็วจริงๆ คว้ากล่องข้าวของพลอยดาวไปด้วย “แบบนี้จะดีเหรอคะ”“ทำไมล่ะ หรือพลอยอยากให้พี่คบซ้อน”“บ้าสิ!” พลอยดาวขึงตาใส่และนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนเขา “น่าจะคุยกันดีๆ ได้”“พี่ก็ยืนยันมาตลอดว่าไม่คิดอะไรกับน้องลิลลี่” กวิวัชร์ยักไหล่แล้วกินข้าวหน้าหมูเทอริยากิอย่างเอร็ดอร่อย “หมูนุ่มมาก มีไข่มะตูมด้วยแสดงว่าตั้งใจทำให้พี่จริงๆ”พลอยดาวอดยิ้มขำไม่ได้ “พลอยใจร้อนค่ะ ไข่ต้มไม่สุกดีเลยกลายเป็นไข่มะตูม” “แต่พี่ชอบแบบนี้นะครับ ข้างในฉ่ำๆ เยิ้มๆดี” เขาพูดพลางใช้ช้อนตักไข่แดงที่เยิ้มเพราะยังไม่สุกดีขึ้นละเลียดกิน แต่สายตาจับจ้องที่หญิงสาว พลอยดาวเผลอมองเรียวลิ้นทีเลียริมฝีปากเปื้อนไข่แดงแล้วต้องรีบหันหน้าไปทางอื่น ยื่นมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้เขา“ปากเลอะค่ะ”“เช็ดให้หน่อยสิครับ” กวิวัชร์แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าแฟนสาวคิดอะไร“พี่กั้ง!”“ได้ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16ราคีหวามรัก Chapter 24. ตามใจจนเสียคน
ใบหน้าที่ยิ้มละไมอบอุ่นแปรเปลี่ยนไปทันทีที่มั่นใจว่าปภาวดีจะไม่หวนกลับมาอีก เด็กคนนี้ถูกตามใจจนเสียคน อายุเท่าไหร่แล้วยังคิดว่าตัวเองเป็นเด็กทำอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดูไปหมด เขาเห็นลิลลี่มาตั้งแต่เธอยังเป็นแค่เด็กมัธยมต้น รู้ว่าสองครอบครัวนี้หมายมั่นใจว่าจะให้ลูกสาวกับลูกชายได้เป็นสามีภรรยากันเพื่อจะได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกัน อวัชเดินกลับมาดูข้าวกล่องทั้งสองกล่อง เขาโยนทั้งสองกล่องลงถังขยะอย่าไงไม่ไยดี เดินไปหยิบบุหรี่ที่ซ่อนไว้ในลิ้นชัก แล้วตรวไปเปิดหน้าต่างจุดบุหรี่สูบ ปากเรียกเขาว่าน้องแต่ใช้งานเหมือนหมูเหมือนหมา ผัวเมียก็ยุ่งแต่กับเรื่องนอกใจ ลูกชายก็หลงผู้หญิง คนทำงานหนักก็มีแต่เขาที่ทุ่มเททุกอย่างแต่กลับไม่ได้อะไรสักอย่าง แค่มีเงินเดือนใช้ไปเดือนๆ แค่นั้น เขาคาบบุหรี่ในปากแล้วหยิบมือถือกดส่งข้อความไป อย่างไม่ลังเล รอเพียงไม่กี่วินาทีปลายทางก็ตอบกลับ เขายิ้มแล้วเก็บมือใส่กระเป๋าเสื้อตามเดิมปล่อยให้ตายใจกันไปก่อน ไม่ช้าไม่นาน มันทุกคนต้องได้ผลตอบแทนอย่างสาสม กวิวัชร์ขับมาหยุดที่หน้าคฤหสาน์ เขาถอนหายใจหนักหน่วงก่อนเปิดประตูรถแล้วก้าวลงมา ยื่นกุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16ราคีหวามรัก Chapter 25. แพ้ทาง
“ภาพมีแปดภาพใส่กรอบให้ใหม่อย่างดี นี่คงไม่คิดว่าพี่แบกของหนักขนาดนั้นขึ้นมาพร้อมกันหรอกใช่ไหม” พราวมุกขึงตาใส่แล้วก้าวเข้าไปในลิฟต์ คิมหันต์กลั้นยิ้มแล้วเอื้อมมือไปกดหมายเลขชั้นที่ต้องการ แผ่นหลังของเธอสัมผัสไอร้อนจากกายเขารวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาด้วย จู่ๆ เธอก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา “ไปที่ชั้นจอดรถหรือคะ” “ครับ” หญิงสาวถามไปอย่างนั้น ตั้งใจทำลายความเงียบที่เกิดขึ้น เวลาไม่กี่นาทีแต่เหมือนยาวนาน พราวมุกกลัวเขาจะถามเรื่องที่เธอไม่อยากพูดถึง เมื่อเขานิ่งเงียบก็ยิ่งทำให้เธอกระวนกระวายใจ ทำไมเขาต้องมาหาเธอถึงที่ทำงานด้วยนะ แบบนี้เธอก็ดูไม่เป็นมืออาชีพเอาเสียเลยสิ เพิ่งได้ผ่านโปรฯแท้ๆ อย่าให้คนอื่นมองเธอไม่ดีเลยนะ เธอได้แต่ยืนหงุดหงิดจนไม่รู้ว่าประตูลิฟต์เปิดออกแล้ว เป็นคิมหันต์ที่ยกมือขึ้นจับไหล่แล้วประคองให้เธอก้าวออกมา “จะทำอะไร!” “ก็เหม่ออะไรอยู่ล่ะ พี่ก็ดันให้ออกจากลิฟต์ไง” เขาแสร้งทำหน้างงทั้งที่เห็นว่าคนปากเก่งหน้าแดงแล้วถือโอกาสโอบไหล่คนตัวเล็กให้เธอไปยังรถSUVสีบอร์นเงินที่จอดไม่ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16ราคีหวามรัก Chapter 26. จะด้วยสัญชาติญาณหรืออะไรก็ตาม
คุณจันทนานั่งอยู่ในห้องอาหารหรูหราของโรงแรมระดับห้าดาว โดยมีหญิงสาวสองคนนั่งร่วมโต๊ะ คนหนึ่งคือหญิงสาวที่หมายมั่นให้เป็นสะใภ้ของตระกูล ส่วนอีกคนคือหญิงสาวที่ลูกชายประกาศกร้าวว่าเป็นว่าที่ภรรยา พลอยดาวเตรียมใจไว้ตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์สายจากคุณจันทนา ถึงปากจะบอกว่าอยากเลี้ยงมื้อเที่ยง เพื่อขอบคุณที่เธอช่วยขายภาพในงานแสดงศิลปะวันนั้น แต่เธอมั่นใจว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น และเมื่อเห็นว่ามารดาของคนรักมาพร้อมกับผู้หญิงอีกคน เธอก็พอจะเข้าใจ “ลิลลี่ถือวิสาสะสั่งอาหารไว้แล้ว อาหารฝรั่งเศสโดยเชฟมิชลินสตาร์เลยนะคะ หวังว่าคุณพลอยดาวจะไม่ถือสา” “ไม่เลยค่ะ พลอยเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายค่ะ” พลอยดาวยิ้มให้พลางดันแว่นตาชิดใบหน้าด้วยความเคยชิน คุณจันทนากวาดตามองพลอยดาวอย่างเปิดเผย นางยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้อาจไม่สวยผุดผาดแต่โครงหน้าได้รูป ทั้งแววตาใส่กระจ่าง ปากอิ่มที่แต้มแต่งอย่างพอดี การแต่งตัวที่ไม่มากไม่น้อยเกินไป รวมทั้งบุคลิกมั่นใจในตัวเอง นั่งหลังเหยียดตรงมือไม้วางบนตักไม่มัวพะวักพะวงกับโทรศัพท์มือถือ แต่ยังไงคนที่เธอหมายตาไว้เป็นลูกสะใภ้คือปภ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-17
บทล่าสุด
ราคีหวามรัก Chapter 52. รักนะครับ (จบ)
น้ำเสียงออดอ้อนอ่อนหวานทำเอาหัวใจของชายหนุ่มอ่อนยวบ เขาถอนหายใจแล้วหมุนตัวไปถอดเสื้อที่สวมอยู่ออก ปกติเขานอนไม่สวมเสื้อแล้วก้าวขึ้นไปนอนเคียงข้าง คนตัวเล็กพลิกตัวเข้ามากอด ซุกใบหน้าหาตำแหน่งที่พอเหมาะแล้วหลับตาพริ้ม เขาก้มมองแล้วยิ้มอย่างเป็นสุข การได้กอด ได้รักและปกป้องใครสักคน มันทำให้หัวใจอิ่มเอมได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ? ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์จริงๆ “รักนะคะ” “อะ..อ.ไรนะครับ” เขานึกว่าเธอหลับ แม้ได้ยินชัดแต่อยากได้ความมั่นใจอีกครั้ง “รักค่ะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้ “ขอบคุณที่มาให้รักนะคะ” “ครับ” เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่รักน้องมุก ขอบคุณที่ให้โอกาสผู้ชายธรรมดาคนนี้ได้รู้จักความรักนะครับ” “ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง มุกจะถนอมความรักของพี่คิมไว้นานๆ” “พี่ก็จะถนอมความรักที่น้องมุกให้พี่เก็บไว้ให้นานที่สุด” “อื้ม พี่คิมไม่กลัวพ่อของมุกจริงๆเหรอคะ เราคบกันแล้ว ไม่ต้องหลบๆมาเจอกัน เพราะฉะนั้นให้พ่อแม่รู้คงไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” พราวมุกถาม ดวงตาเริ่มปิดลง คราวนี้เธอง่วงแล้วจริงๆ
ราคีหวามรัก Chapter 51. คำตอบล่ะคะ
“เหมือนเรื่องของเรานะเหรอ” “แค่กๆ ก็...ประมาณนั้น” “ทำไมพูดแค่นี้ก็ต้องเขิน” เธอมองเขาแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ “แล้วนายไม่เข้าใจประโยคไหนของฉัน” “ก็...เอ่อ...ที่น้องมุกบอกว่าไม่ชอบผู้ชายเหมือนพ่อ ...พี่ก็พยายามวิเคราะห์มาตลอดแต่ก็ยังไม่เข้าใจ” “ถึงขั้นต้องวิเคราะห์เลยเหรอ” เธอไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ฉลาดอย่างนายไม่เข้าใจจริงๆเหรอ” เขาพยักหน้าแทนคำตอบ ท่าทางเหมือนลูกศิษย์ที่รอรับคำสอนของคุณครูทำให้พราวมุกยันกายขึ้นนั่ง เขาหยิบหมอนให้เธอเอนหลังพิงหัวเตียง “ตั้งแต่เด็ก ฉันจะเห็นพ่อยุ่งกับงานตลอด แม่เล่าว่าพ่อกับแม่คบกันตั้งแต่เรียนมหา’ลัย พอจบก็แต่งงานกันทันที และเพื่อให้ได้เงินเดือนที่สูงขึ้น พ่อก็เรียนต่อปริญญาโทและทำงานไปด้วย รับงานวิจัยอีกสารพัด หลายครั้งที่แม่รู้สึกเหมือนเป็นคนนอก ไม่เข้าใจในงานของพ่อ จนสุดท้ายมันเกิดเป็นความเหินห่างและทำให้แม่เป็นฝ่ายขอเดินออกจากชีวิตของพ่อ ฉันเอง...เวลาอยู่กับพ่อก็ไม่ค่อยเข้าใจงานของพ่อ เวลาอยู่กันสามคน ฟังพ่อกับพลอยคุยกันก็ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน ยิ่งเวลาที
ราคีหวามรัก Chapter 50. จะทำอะไร
“อยู่ที่นี่แหละ” แฟรงค์ยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ทำให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ“ทะ...ทำไมทำแบบนี้”“เพราะเธอทำให้ฉันต้องทำแบบนี้”“แฟรงค์...ฉันไม่เข้าใจ ...นายปล่อยฉันก่อนได้ไหม เรา...เรามาคุยกันดีๆ ก่อนดีไหม”“มุก” น้ำเสียงเขาพร่าลง สายตาจับจ้องริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันแน่นจนเรียบตึง “ฉันทำดีกับเธอตั้งมากมาย เธอยังไม่สนใจฉัน ฉันเบื่อเล่นเป็นบทคนดีแล้ว ถึงเวลาที่เธอจะได้รู้ว่าตัวจริงของฉันเป็นยังไง บางที เธออาจจะชอบมันก็ได้”พราวมุกเบี่ยงหน้าหลบทันทีที่เห็นแฟรงค์โน้มหน้าลงมา เธอพยายามยกเท้าขึ้นเตะไปมาแต่กลับถูกเขาใช้ร่างตัวเองกดทับเธอไว้ ยิ่งดิ้นรนร่างกายก็ยิ่งแนบชิด เสียงลมหายใจของเขาแรงขึ้น สีหน้าก็ตื่นเต้นจนแก่นกายแข็งขันดุนดันจนเขาปวดหนึบไปหมด เขาครางอย่างพอใจที่เห็นเหยื่อตัวน้อยแสดงการขัดขืนชัดเจนถึงเพียงนี้ พราวมุกเข้าใจในทันทีว่าการขัดขืนของเธอกระตุ้นความต้องการทางเพศของเขา แต่เธอฝืนทำอยู่นิ่งไม่ได้ สีหน้าหื่นกระหายมันน่ารังเกียจ เธอขยะแขยงจนต้องพยายามบิดตัวหนี“ที่รัก! บอกแล้วคุณต้องชอบมัน”“แฟรงค์! ปล่อย!”เธอตวาดเขาเสียงสั่นแล้วถ่มน้ำลายใส่หน้าเขา แฟรงค์ผงะไปทันที ปล่อยมือจาก
ราคีหวามรัก Chapter 49. ลูกชายแม่จะมีแฟนแล้วเหรอ
“อ้าว…แม่ก็นึกว่าลูกกับหนูพลอยดาว...” “ไม่ใช่ครับแม่ คิมกับน้องพลอยเป็นแค่พี่น้องกันครับ ไม่ได้คิดอย่างอื่นกันเลย แล้วตอนนี้น้องพลอยก็มีคนรักแล้วด้วย “แม่ก็นึกว่า...” แม่ยิ้มแหย คุณกานดาก็เห็นลูกชายเที่ยวรับส่งดูแลพลอยดาวมาตลอด หญิงสาวเองก็นิสัยดี น่ารัก ถ้าได้เป็นลูกสะใภ้ นางก็ไม่ขัดอะไร “เอ่อ...แม่ครับ แม่ว่า..ปกติผู้หญิงเขาจะชอบผู้ชายเหมือนพ่อใช่ไหม แบบมีพ่อเป็นต้นแบบอะไรอย่างนั้น” คุณกานดาฟังแล้วก็พยักหน้ารับ “ก็ทำนองนั้นแหละ” “แล้วถ้าผู้หญิงที่บอกว่าไม่ชอบผู้ชายเหมือนพ่อนี่...แม่คิดยังไงครับ” “แม่เคยเจอเคสเด็กผู้หญิงถูกพ่อทำร้ายร่างกายมาโรงพยาบาล ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่มีใครอยากได้แฟนแบบพ่อหรอก” คิมหันต์ขมวดคิ้วยุ่ง เป็นไปไม่ได้หรอก อาจารย์วิทยาไม่ใช่คนชอบใช้ความรุนแรงอยู่แล้ว เป็นคนใจเย็นและประนีประนอม ขนาดเจอนักศึกษาหัวเสียขึ้นเสียงใส่ อาจารย์ยังนิ่งเฉยไม่ตอบโต้ได้เลย “...หรือไม่ก็...” คุณกานดาพูดอย่างเพิ่งนึกออก “อาจจะเปรียบเปรยว่าทำตัวเหมือนพ่อ คอยคุมไปเสียทุกอย่างก็ได้”
ราคีหวามรัก Chapter 48. ดูซื่อๆ จนเกือบจะเป็นซื่อบื้อ
“หา! นี่เราเห็นอะไรแบบนี้บ่อยๆเหรอ” “พี่คิม! มุกไม่ใช่คนชอบแอบดูคนอื่นนะ แค่สงสัยนิดๆหน่อยๆแต่ไม่มีหลักฐานเท่านั้นเอง” ได้ยินเธอเรียก ‘พี่คิม’ หัวใจก็ปลื้มปริ่มยินดี มันไม่เหมือนเวลาพลอยดาวเรียกเขาว่า ‘พี่’ เพราะนั้นคือความรู้สึกแบบพี่ชายน้องสาว แต่เมื่อได้ยินจากปากของพราวมุก เขารู้สึกว่าได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น ไม่ใช่ ‘นายนั้น นายนี่ หรืออาจารย์คิม’ เขาห็นใบหน้าเล็กๆ มีเหงื่อออกก็หยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้“ให้พี่สตาร์ทรถให้ไหม” “ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวพวกเขารู้” โชคยังเข้าข้างที่ไม่กี่นาทีต่อมารถคันนั้นสงบลง อวัชลงจากรถเสื้อผ้ายับยู่เล็กน้อย เขาถอยห่างออกมาและไม่กี่นาทีต่อมารถคันนั้นก็เคลื่อนออกไป พราวมุกสะดุ้งโหยงเมื่ออวัชกวาดตามองมาทางเธอ หญิงสาวรีบก้มหัวลงต่ำแต่กลายเป็นว่าเธอซุกเข้าไปในอกแกร่งของคิมหันต์กลิ่นหอมจากตัวเขาทำให้เธอดิ้นขลุกขลักแต่ชายหนุ่มกอดรัดแน่นขึ้น “ชู่ว์...อย่าเพิ่งขยับ ให้เขาไปก่อน” คราวนี้พราวมุกจึงหยุดดิ้นแทบกลั้นหายใจเมื่อตกอยู่ในวงแขนที่โอบกอด อากาศน้อยเกินไปหรือเธอกำลังเ
ราคีหวามรัก Chapter 47. มันเกิดอะไรขึ้น(วะ)เนี้ย!
พราวมุกสะบัดหน้าไปมา บอกตัวเองให้ทุ่มเทกับงานและลืมผู้ชายที่คิมหันต์นั้นเสียที ทว่าอีกด้านหนึ่งที่พราวมุกไม่รู้ ฝ่ายอาจารย์หนุ่มก็หน้าเคร่งเครียดตลอดเวลา แต่ทุกคนเข้าใจไปว่าเขาเครียดกับเรื่องวิทยานิพนธ์ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพราวมุกทำเหมือนไม่อยากติดต่อพูดคุย ทั้งที่เขาอยากเดินหน้า ‘จีบ’ อย่างเป็นทางการ แต่เธอกลับหลบหน้าเขาเสียอย่างนั้น มันเกิดอะไรขึ้น(วะ)เนี้ย! เขายกมือขึ้นนวดขมับเป็นจังหวะเดียวกับโทรศัพท์มือถือดังขึ้น รีบร้อนรับสายโดยไม่ดูว่าใครโทรเข้ามา เพราะใจหวังให้เป็นเสียงหวานใจ แต่กลายเป็นว่า “อาจารย์พี่คิม...” “ครับ” คิมหันต์ตอบรับแล้วยกมือถือดูหน้าจอแล้วค่อยพูดต่อ “อ้อ..นายนนท์มีอะไรเหรอ” “พอดีมีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือ รูปที่ขายได้ในงานนิทรรศการต้องเอาไปส่งที่บริษัท...แต่รถของพวกเราขนไปไม่หมด เลยอยากจะรบกวนอาจารย์คิม...” เพียงแค่ได้ยินชื่อบริษัทนั้น เขาก็ดีดตัวนั่งหลังตรงทันที เพราะมันคือบริษัทที่พราวมุกทำงานอยู่ “ได้ครับ เดี๋ยวพี่เอาไปส่งเอง” “ต้องรบกว
ราคีหวามรัก Chapter 46. ไม่สบาย
“ฮาโหล” “น้องมุก” “อืมมมม” “พี่อยู่หน้าคอนโดแล้วนะ นี่...เปิดกล้องคุยกันหน่อย ไม่สบายมากไหม” ครู่ต่อมาคิมหันต์ก็ได้เห็นพราวมุกที่นอนตะแคงกอดตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ตัวนั้น ท่าทางดูไม่ดีเอาเสียเลย “กินยาหรือยัง ไม่สิ กินข้าวหรือยัง” “มุกไม่มีแรง” เธอพึมพำออกมาแทบฟังไม่เป็นคำพูด รู้สึกหนักศีรษะมาก “โอเค. เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหา พี่ไปซื้อยากับของกินให้เราก่อน” พราวมุกได้แต่รับคำแล้วหลับต่อ คิดว่าตัวเองฝันไปด้วยซ้ำจนกระทั่ง ได้ยินเสียงเรียกเพรากับเคาะประตูห้องจนเธอสะดุ้งแล้วเดินไปเปิดประตูให้ ยังไม่ทันเอ่ยถามอะไร ฝ่ามือของเขาที่อังที่หน้าผากของเธอ “ตัวไม่ร้อน แต่วัดไข้เผื่อความแน่ใจก่อนแล้วกัน” “นาย...” คราวนี้พราวมุกตื่นเต็มตา เบี่ยงตัวให้เขาเข้ามาในห้อง เธอยืนงงๆ ว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอไม่สบาย “พี่ซื้อโจ๊กมากินสักหน่อยแล้วค่อยกินยา จะตรวจATKไหม” “มุกตรวจแล้วขึ้นขีดเดียว” เธอเดินลากเท้ามานั่งที่เก้าอี้ในห้องครัวขนาดเล็ก แต่สายตาก็ถู
ราคีหวามรัก Chapter 45. รู้สึกหน่วงในอกชอบกล
“อ่อ...ไม่...” “ไม่ต้องเขินน่า คนกันเองทั้งนั้น ใครก็รู้ว่าอาจารย์คิมจีบน้องพลอยดาวอยู่” “ไม่ใช่ครับ!” “อายุไม่น้อยแล้ว คบกันก็ไม่แปลกนี่ จริงสิงานเปิดนิทรรศการ อาจารย์คิมแวะไปรับสองพ่อลูกมางานพร้อมกันได้ไหม ปกติอาจารย์วิทยาไม่ค่อยชอบขับรถ” พราวมุกได้ยินชัดเจน ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องทำนองนี้ รู้สึกเจ็บแปลบที่อกจนต้องยกมือขึ้นกดตรงที่เจ็บ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เธอยังเด็กแล้ว แม้เธอกับพลอยดาวเป็นฝาแฝด หน้าตาและรูปร่างเหมือนกันมาก เคยสลับเปลี่ยนตัวกันและไม่ถูกจับได้ แต่ลึกๆ เธอรู้ดีว่าความชอบรวมทั้งการใช้ชีวิตของเธอไม่เหมือนพลอยดาว เวลาที่อยู่ด้วยกันสามคนพ่อลูก เธอรู้สึกเหมือนคุยกับพ่อไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ มีแต่พลอยดาวเท่านั้นที่เข้าสิ่งที่พ่อทำ บางที นี่อาจเป็นเหตุผลที่แม่หย่ากับพ่อ และเป็นเหตุผลที่แท้จริงที่เธอไม่อยากอยู่บ้านเดียวกับพ่อ เธอค่อยๆ ขยับเท้าและก้าวออกมาอย่างเงียบเฉียบ ราวกับไม่เคยยืนอยู่ตรงนั้น เธอเดินกลับมาที่ลานจอดรถ คล้ายลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ตัดสินใจเข้าไปนั่งในรถ ไม่คิดจะโทษเขาในความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น
ราคีหวามรัก Chapter 44. รู้แล้วครับ
เอกสารของวันนี้เรียบร้อยหมดแล้ว พราวมุกทบทวนตารางงานของวันพรุ่งนี้แล้วเก็บของใช้ใส่กระเป๋าเตรียมตัวกลับ ใกล้งานนิทรรศการแล้ว เธอรับปากคนอื่นๆ จะไปช่วยดูความเรียบร้อย เลิกงานแล้วก็ต้องแวะไปดูสถานที่จัดงาน เธอเป็นคนทีทำอะไรแล้วต้องทำให้สุด ทั้งงานประจำก็ไม่ให้บกพร่อง “คุณมุกครับ” “คะบอส” พราวมุกวางกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะทันที “คือ...เอ่อ...” เขาอึกอักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อันที่จริงเขาไม่แน่ใจว่าพราวมุกรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับพลอยดาวหรือไม่ ตั้งแต่ตกลงคบกัน เขาไม่เห็นพราวมุกจะมีท่าทีเปลี่ยนไปเลยสักนิด เธอไม่เคยใช้สิทธิพิเศษหรือร้องขออะไรเป็นกรณีพิเศษเพียงเพราะเธอคือน้องสาวของผู้หญิงที่เขาคบหาดูใจ “มีอะไรหรือคะบอส” เห็นท่าทีอึกอักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอก็ต้องสูดลมหายใจลึก หวังว่าจะไม่ให้เธอทำงานล่วงเวลานะ ‘เร็วๆนะบอส มุกมีนัด’ “เอ่อ คุณมุกเคยไปงานฟังบทกวีอะไรพวกนี้ไหมครับ” “เอ๋?” หญิงสาวทำตาโต “คือ...ธีมงานเป็นยังไงเหรอครับ ต้องเตรียมตัวอะไรเป็นพิเศษไหม” “อ้อ”
