มาเฟียร้ายจริงเหรอ? ทำไมอ้อนขนาดนี้

ริคยืนพิงราวสะพานริอัลโต (Rialto Bridge) อย่างสง่างาม ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองไปยังผืนน้ำของแกรนด์คาแนลที่ทอดยาวออกไป เรือกอนโดลาล่องลอยอย่างเงียบงาม ผืนน้ำสะท้อนเงาของอาคารเก่าแก่สไตล์เวนิสที่มีสีสันและแฝงไปด้วยประวัติศาสตร์ สะพานหินอ่อนที่เขายืนอยู่ได้กลายเป็นจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวมากมาย แต่ในตอนนี้ ริคมีความคิดเพียงอย่างเดียว—การรอคอยการมาถึงของจีน

สายลมอ่อนๆ จากคลองพัดมากระทบใบหน้า เขาไม่แสดงอาการกังวลออกมาให้เห็นแม้เพียงน้อย แต่ภายในเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังและแผนการที่หมุนวนอยู่ในหัว ขณะที่เขาสังเกตเรือกอนโดลาที่ลอยผ่านไปมาในน้ำ เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงความสำคัญของสะพานแห่งนี้ สะพานริอัลโตเป็นศูนย์กลางเชื่อมต่อผู้คนของเวนิส นับตั้งแต่สร้างเสร็จในปลายศตวรรษที่ 16 จากการเป็นทางเชื่อมที่สำคัญของการค้า มาจนถึงวันนี้ที่ยังคงมีชีวิตชีวาด้วยตลาดอาหารทะเลสดๆ และสินค้าท้องถิ่น

ที่อีกฟากหนึ่งของสะพาน เสียงตลาดริอัลโตดังก้องด้วยความคึกคัก เสียงแม่ค้าพ่อค้าขายปลาสดๆ และผลไม้ตามฤดูกาลดังแทรกผ่านความเงียบของริค ทว่าเขาแทบไม่ได้ใส่ใจต่อบรรยากาศรอบตัวมากนัก ในใจเขากลับจดจ่ออยู่กับการประชุมที่กำลังจะเกิดขึ้น การพาจีนมาที่นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทุกอย่างถูกวางแผนมาอย่างรัดกุม ตั้งแต่สถานที่ที่แวดล้อมไปด้วยผู้คนมากมายแต่ยังคงความเป็นส่วนตัว ไปจนถึงความงามของทิวทัศน์ที่ทำให้ทุกอย่างดูผ่อนคลายและชวนให้ละทิ้งความระแวง

เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาที แต่ดูเหมือนจะยาวนานในความรู้สึกของริค จนในที่สุด ลูกน้องของเขาก็ปรากฏตัวจากอีกฟากหนึ่งของสะพาน จีนเดินตามมาด้วยท่าทางสงบ แม้จะอยู่ท่ามกลางสถานที่ที่คึกคัก แต่ใบหน้าของจีนกลับไม่มีความประหลาดใจหรือสงสัย 

ริคยกมือขึ้นเพียงเล็กน้อยเป็นสัญญาณให้ลูกน้องของเขาปล่อยจีนไว้ ลูกน้องเดินกลับไป เหลือเพียงเขากับจีนยืนอยู่บนสะพานที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวที่ไม่ได้ ริคยืนยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ พลางมองจีนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาด้วยท่าทีผ่อนคลายแต่แฝงไปด้วยความกวนเล็กๆ 

"คิดถึงฉันไหม?" 

ริคถามขณะที่สายตาของเขาจับจ้องที่ใบหน้าของจีน เห็นได้ชัดว่าเขาแกล้งถาม

เขาเอื้อมมือไปจับมือจีนเบาๆ ลูบหลังมือของจีนด้วยนิ้วโป้ง ราวกับจะย้ำถึงความสัมพันธ์ที่ทั้งสองมี

จีนหรี่ตาลงเล็กน้อย หน้าตางอนๆ ปรากฏขึ้น  ดวงตาของเขามองไปรอบๆ สะพานและคลองใหญ่เบื้องล่าง ก่อนจะหันกลับมาที่ริค 

"คุณให้คนไปพาผมมานี่ทำไม” 

จีนถามเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงของเธอกลับแฝงไปด้วยความตึงเครียดบางอย่าง

ริคยิ้มเพียงเล็กน้อยก่อนจะขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น 

“ฉันก็ทำตามสัญญาไง ไม่ต้องกังวลหรอก”

จีนขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้ดีว่าทุกครั้งที่ริคบอกว่า "ไม่มีอะไรต้องกังวล" มักจะมีบางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่เสมอ เสียงของเรือกอนโดลาที่ผ่านไปมาเบื้องล่างผสานกับเสียงของฝูงชนที่เดินขวักไขว่บนสะพานริอัลโต บรรยากาศที่ควรจะผ่อนคลายกลับดูเหมือนจะยิ่งเพิ่มความตึงเครียดให้กับจีน

"แล้วเรามาพบกันที่นี่ทำไม?" จีนถามอีกครั้ง ดวงตาของยังคงจับจ้องริคไม่ละสายตา

"เพราะที่นี่สวยงาม และเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับพาใครบางคนมาเที่ยวไง” 

ริคตอบขณะหันไปมองคลองใหญ่ แล้วดึงจีนให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม แขนของเขาโอบรอบไหล่ร่างบางนั่นเบาๆ 

"เราจะเริ่มจากที่นี่ก่อน บนสะพานนี้... แล้วฉันจะพานายลงไปที่คลองใหญ่ นั่งเรือกอนโดลาไปรอบๆ เมือง แล้วก็... บางทีคืนนี้เราคงมีแผนที่ส่วนตัวมากกว่านั้น"

ริคจับมือของจีนแน่นขณะที่พาเขาเดินไปยังท่าเรือใกล้สะพานริอัลโต ร่างใหญ่ของริคดูโดดเด่นเมื่อเทียบกับร่างเล็กของจีนที่ยังทำหน้างอเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้ริคจูงมือไปโดยไม่ขัดขืน

"ไม่ต้องหน้างอแล้ว" ริคพูดเสียงนุ่ม ยกมือของจีนขึ้นบีบเบาๆ พลางหันมามองพร้อมรอยยิ้มกวนๆ "ฉันสัญญาว่าวันนี้จะสนุก... ถ้านายไม่ดื้อกับฉันน่ะ"

จีนถอนหายใจเงียบๆ แต่ในใจรู้สึกอบอุ่นกับสัมผัสที่ริคมอบให้ เขากลอกตาเล็กน้อยแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ "ฉันไม่ได้ดื้อ แค่นายมันขี้แหย่ต่างหาก"

ทั้งสองเดินไปยังท่าเรือกอนโดลาที่จอดเรียงรายรอคอยผู้โดยสาร แสงแดดยามบ่ายสาดส่องลงมาอ่อนๆ ทำให้คลองแกรนด์คาแนลเปล่งประกายระยิบระยับ ริคช่วยพาจีนขึ้นเรือกอนโดลาพลางมองไปยังสายน้ำที่ไหลผ่านเมืองเก่าแก่ของเวนิส

เรือเริ่มล่องไปตามคลองแกรนด์คาแนล ชายฝั่งสองข้างทางเต็มไปด้วยอาคารเก่าแก่ที่งดงามไม่ว่าจะเป็น Palazzo Barbarigo ที่ตกแต่งด้วยโมเสกสีทองสะดุดตา หรือ Ca' d'Oro ที่มีสถาปัตยกรรมแบบโกธิคอันเลื่องชื่อ วิวทิวทัศน์รอบๆ ช่างเงียบสงบและมีมนต์ขลัง จีนเงยหน้าขึ้นมองอาคารเหล่านั้นอย่างชื่นชม แต่ก็ยังคงเก็บอาการไม่อยากแสดงให้ริครู้ว่าเขากำลังเพลิดเพลิน

"สวยใช่ไหม?" ริคถาม พลางมองหน้าจีนด้วยรอยยิ้มที่รู้ดี

"ก็...พอได้" จีนตอบเบาๆ แต่ในใจรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เขาเริ่มปล่อยตัวเองให้ดื่มด่ำกับบรรยากาศของเมืองเวนิส และความรู้สึกที่มีต่อริคเริ่มแทรกซึมเข้ามาในใจอย่างเงียบๆ

ริคโน้มตัวเข้าใกล้จีนอีกนิด "ถ้านายพูดว่ามันสวยกว่านี้ ฉันอาจจะพานายมาอีกครั้งก็ได้นะ"

จีนหัวเราะเบาๆ พลางส่ายหัว "นายมันแค่ขี้แกล้งนั่นแหละ" แต่แววตาของเขาดูผ่อนคลายมากขึ้น ความรู้สึกระหว่างพวกเขาสองคนเริ่มชัดเจนขึ้นขณะที่เรือกอนโดลายังคงล่องไปตามสายน้ำของแกรนด์คาแนล ที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ของเวนิส

บรรยากาศในเรือกอนโดลานั้นอบอุ่นและโรแมนติก แสงแดดอ่อนๆ ส่องลงมาบนผิวน้ำ ทำให้เกิดประกายระยิบระยับ ขณะที่คลองแกรนด์คาแนลลื่นไหลไปตามเวลา อาคารเก่าแก่ที่เรียงรายสองข้างทางสร้างความรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกแห่งฝัน

ริคมองจีนที่นั่งอยู่ข้างหน้า ด้วยสายตาอันเต็มไปด้วยความปรารถนา เขาไม่สามารถต้านทานแรงดึงดูดนี้ได้อีกต่อไป ร่างใหญ่ของเขาเคลื่อนเข้ามาใกล้ ดึงจีนเข้ามากอดจากด้านหลัง แขนของเขาโอบรอบเอวเล็กแน่น รู้สึกถึงความอบอุ่นและนุ่มนวลจากร่างกายของจีนที่อยู่ในอ้อมกอด

“หันมาสิ” ริคกระซิบเสียงแหบพร่า ขณะที่ริมฝีปากของเขาใกล้ชิดกับข้างหูของจีน เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง เมื่อจีนหันมามองเขาด้วยตาเบิกกว้าง ริครู้ว่าเวลานี้คือเวลาที่เขาจะทำให้ทุกอย่างร้อนแรงยิ่งขึ้น

ริมฝีปากของเขาไล่ตามแนวกรามของจีน ก่อนที่จะสัมผัสกับริมฝีปากของเขาอย่างเบาๆ ริครู้ว่าจีนมีความลังเลเล็กน้อย แต่เขาไม่ยอมให้โอกาสหลุดลอยไป มือของเขาขยับไปจับที่ท้ายทอยของจีน บังคับให้เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ ริครู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่รุนแรงขึ้นเมื่อเขากดจูบลงไปอีกครั้ง

จูบของริคเริ่มจากความอ่อนโยน ก่อนจะเพิ่มความร้อนแรงขึ้นอย่างช้าๆ เมื่อเขารู้สึกถึงการตอบสนองของจีน ร่างเล็กๆ เริ่มยอมให้ตัวเองลอยตามกระแสของความรู้สึก จูบนี้กลายเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้สึกที่ร้อนแรงและเร่าร้อน

“ริค...” จีนพึมพำเมื่อริมฝีปากของเขาแยกจากกัน เสียงแหบพร่าทำให้ริครู้สึกยิ่งมีอำนาจเหนือกว่า เขายิ้มให้กับจีน พลางกระชับกอดให้แน่นขึ้น “ฉันไม่สามารถหยุดได้...เพราะนายคือทุกอย่างที่ฉันต้องการ”

จีนไม่สามารถทำได้อีกต่อไป เขายอมให้ความรู้สึกอบอุ่นที่ไหลเข้าสู่ร่างกายครอบงำเขา มือของเขาค่อยๆ ขึ้นไปจับที่ใบหน้าของริค ดึงเขาเข้ามาใกล้จนไม่เหลือระยะห่างอีกแล้ว

ในช่วงเวลาเช่นนี้ ทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่ง เหลือเพียงเสียงหัวใจที่เต้นเร่ง และความเร่าร้อนที่เติมเต็มอากาศ ในที่สุดจีนก็ยอมรับว่าเขากำลังตกหลุมรักริคอย่างเต็มตัว ริคหอมแก้มของจีนแล้วพูดเสียงแผ่ว “ยังไงวันนี้ก็เป็นของเรา”

ความรู้สึกนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาทั้งสองไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น แต่ในชั่วขณะนี้ มันคือความสุขที่ไร้ขีดจำกัดในโลกของเวนิสที่พวกเขาได้แชร์ร่วมกัน

เมื่อเรือจอดสนิท ริคจับมือจีนแน่น แล้วพาเขาเดินไปยังจัตุรัสเซนต์มาร์ก (Piazza San Marco) ที่เต็มไปด้วยความงดงามและความมีชีวิตชีวา บรรยากาศที่นี่ช่างมีเสน่ห์ พื้นหินอ่อนสะท้อนแสงแดดจนเปล่งประกาย สองข้างทางเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับความสวยงามของสถานที่

“ดูสิ ที่นี่คือหัวใจของเวนิส” ริคพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เขาชี้ไปยังมหาวิหารเซนต์มาร์ก (St. Mark's Basilica) ที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า โดมทองคำของมหาวิหารดูเหมือนจะเปล่งประกายท่ามกลางแสงอาทิตย์ ขณะที่โมเสกอันงดงามเรียงรายสะท้อนสีสันสดใส

จีนมองขึ้นไปอย่างหลงใหล “มันช่างสวยงามจริงๆ” เขาพูดออกมาเสียงเบา อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งกับสถาปัตยกรรมที่สลับซับซ้อนและรายละเอียดอันละเอียดอ่อน

ริคมองจีนด้วยรอยยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ไม่เท่ากับนายหรอก” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรัก ขณะนั้นจีนรู้สึกถึงความร้อนที่เริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ทำให้เขาหัวใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง

ทั้งคู่เดินไปตามจัตุรัส มือของพวกเขายังคงจับกันแน่น รู้สึกถึงการเชื่อมโยงที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ริคพาจีนไปที่พระราชวังดอจ (Doge’s Palace) ที่มีความอลังการและเต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ “นี่คือที่พักของผู้ปกครองเวนิสในอดีต” เขาอธิบาย พลางนำจีนไปสำรวจรายละเอียดของอาคาร

จีนรู้สึกถึงกลิ่นอายของประวัติศาสตร์ในอากาศ ขณะที่พวกเขายืนอยู่ต่อหน้าอาคารที่เต็มไปด้วยเรื่องราว “รู้ไหมว่าฉันอ่านเรื่องราวของเวนิสมาเยอะ แต่เมื่อได้มาเห็นด้วยตาตนเอง มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งของมันจริงๆ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหลงใหล

ริคพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่เลย ที่นี่ทำให้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของอดีต” เขาหันไปมองจีนที่ยิ้มอย่างสดใส “และที่สำคัญคือ…วันนี้มีนายอยู่ข้างๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน”

จีนหัวเราะเบาๆ รู้สึกยินดีเมื่อได้ยินคำพูดนี้ “งั้นเรามาทำให้วันของเราที่นี่เป็นความทรงจำที่ดีและน่าประทับใจที่สุดกันเถอะ”

“ขอให้เป็นแบบนั้น” ริคกล่าวตอบเสียงกระซิบ เขาดึงจีนเข้าไปใกล้อีกครั้ง แอบยิ้มให้กับความรักที่เปล่งประกายระหว่างพวกเขา ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และความสวยงามนี้ ทั้งสองจึงเดินต่อไปด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความรักและความสุข รอคอยการผจญภัยที่ยังคงอยู่ข้างหน้า

ขณะที่ริคและจีนเดินมือจูงกันไปยังจัตุรัสเซนต์มาร์ก เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของนักท่องเที่ยวรอบข้างดูเหมือนจะจางหายไปเมื่อทั้งคู่ได้อยู่ใกล้กัน ริคแอบยิ้มเมื่อเห็นจีนก้มหน้ามองพื้นอย่างเขินอาย เขาจึงตัดสินใจหยอกล้อเขาเบาๆ

“ทำไมถึงได้เขินขนาดนี้? คิดถึงจูบเมื่อกี้หรือไง?” ริคพูดเสียงกระซิบพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้จีนหันมามองด้วยความตกใจ

“ไม่ใช่สักหน่อย!” จีนตอบกลับเสียงสูง พลางทำหน้าเหมือนจะไม่พอใจ แต่ไม่อาจปกปิดรอยยิ้มที่กระตุ้นให้ริคยิ่งแหย่เข้าไปอีก

“ใช่สิ! ฉันรู้ว่านายสนุกกับมัน” ริคแกล้งทำเสียงจริงจัง ก่อนจะยิ้มกว้าง “ถ้าหากนายไม่สนใจ เราคงไม่เดินมาอยู่ตรงนี้”

จีนรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า เขากระแอมไอเบาๆ เพื่อปรับอารมณ์ “ก็บอกแล้วไงว่านายมันหยิ่ง”

ริคยักไหล่ “หยิ่งหรือ? ฉันแค่พูดความจริง” เขาขยับเข้าใกล้จีนมากขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความท้าทาย “ไม่อย่างนั้น นายจะตอบฉันได้ไหม ว่าทำไมไม่ยอมมองตาฉัน?”

“ก็…เพราะนายทำให้ฉันรู้สึก…” จีนพูดไม่ออก นึกถึงอารมณ์ที่ตีกันอยู่ในใจ รู้สึกเหมือนถูกริคดึงดูดอยู่ตลอดเวลา

“รู้สึกอะไร? ร้อนใจ? หรือว่าหัวใจเต้นแรง?” ริคยังคงหยอกล้อ พร้อมกับทำท่าทางซุกซน เขาแกล้งดึงจีนเข้ามาใกล้อีกครั้ง ทำให้จีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านจากร่างใหญ่

“หยุดเถอะ! นี่ไม่ใช่ที่นะ” จีนพูดเสียงต่ำขณะพยายามผลักริคออก แต่ความตื่นเต้นทำให้เขาไม่สามารถขัดขืนได้

“ทำไมล่ะ? ที่นี่มันคือเวนิส นี่คือช่วงเวลาของเรา” ริคยิ้มอย่างเย้ายวนใจ ก่อนจะกระซิบข้างหูของจีน “เราสามารถทำอะไรก็ได้ที่เราต้องการ”

จีนรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อริคพูดแบบนี้ เขาหันหน้าหนีไปทางอื่น เพื่อปกปิดอาการเขินอาย แต่ริคไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป

“ถ้านายไม่กลัวที่จะมีฉันอยู่ข้างๆ ทำไมไม่ลองลืมทุกอย่างแล้วสนุกกับมันล่ะ?” ริคยื่นข้อเสนอ เขาแนบหน้าผากเข้ากับจีน สร้างความใกล้ชิดที่ทำให้หัวใจของจีนเต้นไม่เป็นจังหวะ

“นาย…ทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ” จีนตอบเสียงแผ่ว ความรู้สึกที่ร้อนรุ่มที่ริคสร้างขึ้นมาทำให้เขาไม่รู้จะทำอย่างไร

“แปลกดีออก” ริคพูดพร้อมกับยิ้ม “หมายความว่านายกำลังชอบฉันมากขึ้นเรื่อยๆ ใช่ไหม?”

จีนแทบจะกลั้นหายใจ “นายอย่ามาเพ้อเจ้อสิ!”

“เพ้อเจ้อหรือเปล่า ก็ลองพิจารณาดูสิ” ริคยิ้มอย่างมีเสน่ห์ ขณะที่พวกเขายังคงเดินต่อไป โดยรอบข้างเต็มไปด้วยผู้คน แต่ในหัวใจของทั้งคู่กลับมีเพียงความรู้สึกที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น จนทำให้พวกเขาตกอยู่ในโลกแห่งความรักที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและความสนุกสนาน

ในขณะที่ริคและจีนเดินจูงมือกันอยู่ที่จัตุรัสเซนต์มาร์ก เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของผู้คนรอบข้างยังคงเต็มไปด้วยความสนุกสนาน จู่ๆ ลูกน้องคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน “คุณริค! มีเรื่องด่วน!”

ริคหันไปมอง พร้อมกับดึงจีนเข้ามาใกล้ เขารู้สึกไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ “พูดมา!” เสียงเขาดูเข้มขึ้นขณะเผชิญหน้ากับลูกน้อง

“สถานการณ์ไม่ปกติที่สำนักงานครับ! เราต้องรีบกลับ!” ลูกน้องพูดอย่างเร่งรีบ สายตาเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด

“เหรอ?” ริคเลิกคิ้ว ไม่พอใจที่ต้องหยุดช่วงเวลาที่น่าจดจำ แต่ในใจเขารู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ต้องจัดการ “ให้ฉันไปทำความสะอาดความยุ่งเหยิงของเรา”

เขาหันมองจีนด้วยสายตาที่ดุดัน “น่าเสียดายที่เราต้องขัดจังหวะ แต่ก็ไม่มีทางเลือก” ริคพูดเสียงต่ำ ก่อนจะกระชากมือของจีนแล้วดึงเข้าหาตัว

“นายจะไปไหน?!” จีนถามเสียงสูง ขณะริคพาเขาเดินไปยังรถยูวีที่จอดรออยู่

“ไปขึ้นรถ!” ริคสั่งเสียงเด็ดขาด เขาดึงจีนขึ้นรถอย่างแรง ก่อนจะตามเข้าไปนั่งข้างๆ เขาไม่สนใจคำพูดที่ไม่เป็นระเบียบของลูกน้องอื่นๆ รอบตัว

“เร็วๆ!” ริคตะโกนไปที่คนขับ ขณะที่เขากดปิดประตูเสียงดัง ทำให้ทุกคนในรถต้องหยุดชะงัก

รถยูวีเริ่มเคลื่อนที่ ขณะที่บรรยากาศในรถตึงเครียด

หันไปที่ลูกน้องคนอื่นๆ “ใครก็ได้ บอกสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

ทุกคนในรถพยายามรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“ฉันจะจัดการกับพวกเขาให้เร็วที่สุด” ริคกล่าว เขายังคงมีความตั้งใจแน่วแน่ “และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ฉันจะพานายไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ที่นายอยากไป”

“จะไปที่ไหน?” จีนถามเสียงตื่นเต้น แต่ในใจเขารู้ว่าริคมักจะมอบเซอร์ไพรส์ที่ทำให้เขาแทบหยุดหายใจ

“ฉันจะพานายไปสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จัก นั่นคือคำสัญญา” ริคตอบด้วยน้ำเสียงมีเสน่ห์ ขณะที่เขาหยุดมองจีนด้วยความร้อนแรง

ในใจของจีนรู้สึกตื่นเต้นปนกลัว แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากริคได้ เขารู้สึกเหมือนอยู่ในสงครามที่ไม่มีที่สิ้นสุด แต่หัวใจของเขายังคงเต้นแรงเมื่อได้ยินคำพูดของริค

“บอสครับ!” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนเข้ามาในขณะที่ริคกำลังจัดการกับสถานการณ์ในรถ และรถยูวีคันใหญ่กำลังเคลื่อนตัวไปยังสำนักงาน เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล “เรามีปัญหาใหญ่!”

ริคหันไปมองอย่างไม่พอใจ “พูดมาเร็ว!” เสียงเขาเข้มขึ้น ขณะที่ร่างกายใหญ่โตของเขาโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างไม่พอใจ

“กลุ่มที่เราเคยมีปัญหาด้วยกลับมาแล้วครับ! พวกเขาต้องการข้อตกลงที่เรามีอยู่!” ลูกน้องกล่าวอย่างตื่นตระหนก

ลูกน้องรายงานเรื่องราวอย่างดุเดือดในรถ ขณะที่ริคและจีนยังนั่งอยู่ในยูวีคันใหญ่ ความตึงเครียดในอากาศทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงสถานการณ์ที่ลุกลาม

“บอสครับ! พวกเขาเตรียมตัวที่จะโจมตีเรา! ข้อมูลที่เราได้มาคือพวกเขามีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว!” ลูกน้องพูดเสียงดัง ขณะที่เขาเปิดแฟ้มข้อมูลขึ้นมาให้ริคดู

“ไม่ให้พวกมันมาใกล้ตัวเราเด็ดขาด!” ริคตะคอกตอบ เขายังคงไม่สามารถขจัดความรู้สึกดิบเถื่อนที่อยู่ในตัวออกไปได้ “เราต้องวางแผนตอบโต้ทันที”

“เรามีตำแหน่งที่ดีในเมืองนี้ เราสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้” ลูกน้องเสนออย่างรวดเร็ว ขณะที่ริคจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นบรรยากาศของเวนิสที่สวยงาม แต่กลับรู้สึกถึงความตึงเครียดที่เกิดขึ้นภายในตัวเขา

“เราจะไม่รอให้มันเกิดขึ้น” ริคตัดสินใจ “จัดการกับมันก่อนที่พวกมันจะคิดจะเคลื่อนไหว!”

จีนที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้สึกถึงความเครียดที่ทวีคูณ เขารู้ว่าริคต้องการที่จะปกป้องเขาและทีมงาน แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามันทำให้เขากลัว “ริค… เราต้องระวังตัว”

“ฉันไม่ต้องการให้นายต้องกังวล” ริคพูดเสียงต่ำ พลางหันไปมองจีนด้วยสายตาที่มั่นคง “ฉันจะทำให้มันเรียบร้อย แต่ตอนนี้นายต้องอยู่ข้างๆ ฉัน”

“เข้าใจแล้ว” จีนตอบเสียงเบา แต่ในใจเขารู้สึกถึงความหนักหน่วงของสถานการณ์ “เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน”

“ใช่!” ริคยิ้มให้จีน พร้อมกับจิตใจที่มุ่งมั่น เขารู้ว่าต้องทำอะไรและไม่มีทางกลับหลัง เขาจะปกป้องคนที่เขารักและทำให้ทุกอย่างเรียบร้อย แม้ในสถานการณ์ที่ดุเดือดและอันตรายนี้

“ลูกน้องทุกคน เตรียมตัวให้พร้อม!” ริคสั่งเสียงแข็ง “เราไม่สามารถยอมให้พวกมันได้เปรียบเรา”

“ครับ บอส!” ทุกคนในรถตอบรับพร้อมกัน

“และถ้าใครคิดจะมาขวางเรา… ฉันจะให้พวกเขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ!” ริคพูดด้วยความเข้มข้น ขณะที่เขารู้สึกถึงพลังที่พุ่งพล่านอยู่ในตัว

“ไปจัดการให้เสร็จ แล้วฉันจะพานายไปที่ที่เราได้วางแผนไว้” ริคหันไปหาจีนอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์

“เมื่อไหร่ที่นายจะหยุดทำให้ฉันรู้สึกอย่างนี้” จีนพูดเสียงเบา แต่มีน้ำหนักมาก แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและความรู้สึกที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

“เมื่อไหร่ที่นายจะยอมรับว่าความรู้สึกนี้มันมีจริง” ริคตอบกลับอย่างไม่ลังเล ขณะที่เขายกมือขึ้นมาแตะที่หน้าของจีนด้วยความรุนแรงและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน สัมผัสที่ร้อนแรงทำให้จีนรู้สึกถึงการดึงดูดที่ไม่อาจควบคุมได้

“อย่าลืมว่านี่คือเวนิส เราจะทำทุกอย่างที่เราต้องการ” ริคพูดอย่างมั่นใจ เสียงของเขามีความทรงพลัง ขณะที่เขาดึงจีนเข้ามาใกล้อีกครั้ง ใบหน้าของทั้งสองคนชิดใกล้กัน จนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน

“เราไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้ตอนนี้” จีนพูดเสียงแผ่ว แต่เขาก็รู้สึกถึงแรงดึงดูดที่เขาไม่สามารถต้านทานได้

“ไปจัดการเรื่องที่เหลือในสำนักงานให้เสร็จเร็วๆ แล้วเราจะกลับมาสานต่อ” ริคสั่งเสียงแข็ง ขณะที่ความรู้สึกดิบเถื่อนยังคงครอบงำหัวใจของเขา ร่างกายของเขาตอบสนองต่อความรู้สึกที่มีต่อจีนอย่างรุนแรง แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมสถานการณ์

“บ้าเอ๊ย…” ริคคิดในใจ ขณะที่เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่พุ่งพล่านใต้กางเกงเพียงแค่ร่างเด็กหนุ่มนั่งเบียดอยู่ข้างๆ เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าความรู้สึกนี้มันรุนแรงเกินกว่าจะมองข้าม