เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 419
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 420
ภายใต้การเร่งเร้าของฉินอวิ๋นคัง ชาวบ้านทั้งหลายจึงสลายตัวไป“ท่านกุนซือ แผนนี้เด็ดมาก! พูดแค่ไม่กี่คำก็หลอกไอ้ตาสีตาสาพวกนี้จนตาโตเป็นแถว อย่างกับฝูงคนโง่แน่ะ จะหลอกง่ายไปแล้วกระมัง?”ฉินอวิ๋นคังพูดด้วยความดีใจลิงโลด“องค์ชายใหญ่ ท่านรู้ก็พอ คำพูดนี้อย่าได้พูดในที่สาธารณะเชียว มิเช่นนั้นจะเป็นผลเสียต่อท่านมาก”บัณฑิตหน้าใสของตัวฉินอวิ๋นคังพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ“ได้ ๆ ๆ ข้าจะระวังกิริยาคำพูดตัวเองให้มาก”นาทีนี้อย่าให้พูดเลยว่าอารมณ์ขององค์ชายใหญ่ชื่นมื่นขนาดไหน รู้สึกว่าทุกอย่างดำเนินไปตามแผนสมบูรณ์แบบ เขาเปล่งเสียงดัง “เสี่ยวเอ้อร์ เอาเหล้ามา! ต้องเป็นเหล้าใหม่ของวันนี้นะ!”“ขอรับ!”เสี่ยวเอ้อร์ไหนเลยจะรู้ว่ามีลับลมคมในอะไรแฝงอยู่ในนั้น หอบหิ้วเหล้าใหม่มาไหหนึ่ง และทั้งหมดนี้เข้าถึงหูฉินอวิ๋นฟานที่อยู่ชั้นบน“จะต้องเอาเหล้าใหม่วันนี้ด้วย? เฮอะ ฝีมือของพี่ใหญ่จริงด้วย!”ฉินอวิ๋นฟานเหยียดยิ้มตรงมุมปาก ฉายยิ้มเจ้าเล่ห์ “พี่ใหญ่ ท่านไร้ความเมตตาก็อย่าโทษว่าข้าไร้คุณธรรม! ข้าไม่เพียงจะให้ท่านตามต้องการ ยังจะให้เป็นสองเท่าด้วย!”องค์ชายใหญ่อารมณ์ชื่นบาน สั่งอาหารสิบกว่าจานรวดเดีย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 421
ฉินอวิ๋นฟานที่อยู่ชั้นบนเห็นภาพนี้ทั้งหมด เขาพึมพำ “พี่ใหญ่ ข้าจะดูสิว่าท่านจะทนไปได้สักกี่น้ำ? วิ่งไปส้วมตอนนี้ยังทันนะ ขืนรอต่อไป...”พอนึกถึงตรงนี้ฉินอวิ๋นฟานก็อดขนลุกซู่ไม่ได้ การที่ลูกผู้ชายทั้งแท่งคนหนึ่งจะราดใส่กางเกงต่อหน้าธารกำนัล นี่จะเป็นภาพที่อุจาดตาแค่ไหน...แค่คิดก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้ว!“เสี่ยวเอ้อร์!!!”ตอนนี้เอง องค์ชายใหญ่ตะคอกขึ้น เสียงนี้ดังไปทั่วทั้งห้องโถงเลยทีเดียว เสี่ยวเอ้อร์ไม่กล้าชักช้าสักนิด วิ่งจู๊ดมาอยู่ตรงหน้าฉินอวิ๋นคังอย่างเร็วรี่“อะ องค์ชายใหญ่ ทะ ท่านมีอะไรจะสั่งหรือขอรับ?”เสี่ยวเอ้อร์พูดแบบกลัว ๆ“มีอะไรจะสั่ง? หละ เหล้าเจ้ามีปัญหา รีบตามเถ้าแก่พวกเจ้ามาเดี๋ยวนี้!”องค์ชายใหญ่อดทนกับท้องที่ปวดมากขึ้นทุกที ตวาดด้วยความโกรธ เขาใช้มือกุมท้องเอาไว้ตลอด หน้าซีดเผือด ส่วนอีกสามคนที่เหลือเมื่อเทียบกับฉินอวิ๋นคังแล้วก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันสักเท่าไร“หา? เหล้ามีปัญหา? ข้า ข้าน้อยจะไปตามเถ้าแก่เรามาเดี๋ยวนี้แหละขอรับ!”เสี่ยวเอ้อร์เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้ที่ไหน ถูกฉินอวิ๋นคังตวาดใส่ทีขวัญเตลิดเปิดเปิงไปหมดแล้ว จึงรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน และภาพเหตุการณ์นี้ ฉินอ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 422
“ไอ้หยา นี่จะทำยังไงดีล่ะ?!”ตอนนี้มู่หรงจิ่นก็ตกใจและกระวนกระวายเหมือนกัน ทั้งภัตตาคารต้าเฉียนมีสายตานับไม่ถ้วนกำลังจับจ้องอยู่ นางจึงรีบพูด “องค์ชายใหญ่ ท่านว่าเช่นนี้ดีหรือไม่? ข้าจะตามหมอมาให้ท่านก่อน แล้วค่อยจัดการเรื่องนี้ เป็นอย่างไร?”“ฮึ! ไม่ได้! น้องเจ็ดเจ้าเล่ห์นัก เจ้าอย่าคิดใช้แผนถ่วงเวลาข้าเลย อีกเดี๋ยวพวกเจ้าก็คงไม่รับผิดชอบแล้ว เจ้าต้องให้คำอธิบายกับข้าวันนี้! เดี๋ยวนี้!”องค์ชายใหญ่ยังคงไม่ตระหนักถึงความร้ายแรงของผลลัพธ์ นึกว่าเป็นแค่ยาระบายอ่อน ๆ ในเหล้าเท่านั้น กลับไม่รู้ว่าเหล้ามันไม่ได้มีปัญหาเลย แต่ปัญหาอยู่ที่บรรดาอาหารที่เขากินซึ่งถูกฉินอวิ๋นฟานใส่สลอดไปเป็นกระบุงต่างหาก!“คำอธิบาย เอ่อ...”ตอนนี้มู่หรงจิ่นไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีแล้ว ก็ตอนที่นางกำลังจะไปตามบิดาและฉินอวิ๋นฟานมาจัดการปัญหา จู่ ๆ ก็มีเสียงฉินอวิ๋นฟานดังขึ้นจากชั้นสอง“พี่ใหญ่ นี่ท่านเป็นอะไรไปหรือ? เมื่อวานกินผิดท้องเสียหรือยังไง?”ฉินอวิ๋นฟานเห็นฉินอวิ๋นคังกุมท้อง ปวดจนเหงื่อซก ท้องร้องโครกคราก ใบหน้าเหยเก เขาจึงรีบสาวเท้ามาหา ทำท่าทำทางเหมือนเป็นห่วงเป็นใยฉินอวิ๋นคังในตอนนี้ควันออกหูจนอย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 423
ทุกคนได้เห็นพฤติกรรมของฉินอวิ๋นคังเมื่อวานนี้เกือบหมด ทั้งที่ฉินอวิ๋นคังปกป้องฝั่งชั่วร้าย เขาต่างหากที่เป็นผู้ยึดมั่นปกป้องผลประโยชน์ของประชาชนแม้ความจริงทั้งหมดจะวางอยู่ตรงหน้า แต่ก็ยังมีคนจำนวนหนึ่งที่เลือกเชื่อฉินอวิ๋นคังแบบผิด ๆ ไม่เชื่อรัชทายาทผู้ขจัดภัยร้ายของปวงประชาอย่างเขา“เฮ้อ!”ฉินอวิ๋นฟานถอนหายใจอย่างจนปัญญาแล้วเอ่ย “ในเมื่อพี่ใหญ่บอกว่าเหล้านี้มีปัญหา เช่นนั้นข้าก็จะดื่มให้ท่านดูเป็นการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ก็แล้วกัน”ครั้นกล่าวจบ ฉินอวิ๋นฟานก็ยกไหเหล้าขึ้นดื่มเลย เหล้าไหใบใหญ่ถูกฉินอวิ๋นฟานดื่มไปหนึ่งในสามส่วน เทียบเท่ากับหนึ่งลิตรครึ่งโดยประมาณในยุคปัจจุบันฉินอวิ๋นฟานได้คอทองแดงสุดแกร่งนี้มาจากสมัยอยู่กองทัพ กระนั้นใบหน้าของเขาก็ยังเริ่มแดงมากขึ้นช้า ๆ “นี่...”จังหวะที่เห็นภาพนี้ ฉินอวิ๋นคังเริ่มลนลานขึ้นมาทันที พวกเขาสี่คนรวมกันยังดื่มไม่เท่าไรเอง ตอนนี้จะราดกันอยู่แล้ว แต่ฉินอวิ๋นฟานดื่มรวดเดียวครึ่งค่อนไหกลับไม่เป็นไร?ดูจากปริมาณยา ฉินอวิ๋นฟานไม่น่าปกติสุขจึงจะถูก“พี่ใหญ่ ท่านก็เห็นแล้วนะ เหล้านี่ไม่มีปัญหา!”ฉินอวิ๋นฟานแบมือออก “คือว่านะพี่ใหญ่ สาเหตุ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 424
ปู๊ด...เมื่อสิ้นเสียงองค์ชายใหญ่ก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำ พร้อมกันนั้นก็มีเสียงน้ำไหล ชั่วขณะเดียว กลิ่นเหม็นหึ่งน่าขยะแขยงก็ส่งมาถึงด้วย สายตารอบด้านรวมศูนย์อยู่ที่ตัวกุนซือ เห็นเพียงเขาแบมือออก ใบหน้ามะระขมเต็มไปด้วยความสิ้นหวังพอทุกคนเห็นดังนั้น ต่างแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ บีบจมูกถอยหลังเนือง ๆสุดท้ายท่านกุนซือก็ทนต่อไปไม่ไหว ปลดปล่อยออกมาต่อหน้าทุกคน องค์ชายใหญ่และคนที่เหลือก็ข่มต่อไปไม่ไหวเหมือนกัน เอ่ยปากถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนกลนลาน “น้องเจ็ด ห้องน้ำ ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?!”“ห้องน้ำ? ขออภัยพี่ใหญ่ ห้องน้ำของภัตตาคารต้าเฉียนมีคนเข้าเต็มหมดแล้ว ถ้าท่านรีบจริง ๆ ก็ออกประตูเลี้ยวขวาห้าร้อยเมตรเหมือนว่าจะมีอยู่ห้องหนึ่งนะ”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด“เชี่ย!”นาทีนี้องค์ชายใหญ่ยังจะสนใจอะไรมากได้ที่ไหน สับขาวิ่งจู๊ดออกไปเหมือนลูกศร ทหารอีกสองนายอั้นจนสองตาแดงก่ำนานแล้ว หากใบหน้ากลับซีดขาวเหมือนกระดาษ พอได้ยินว่าละแวกนี้มีห้องน้ำแล้วยังจะสนอะไรได้อีก? รีบสับขาพุ่งตัวออกไปตามองค์ชายใหญ่ติด ๆกุนซือกลับมองทุกคนแบบเก้ ๆ กัง ๆ ถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วห่อบั้นท้ายเอาไว้ กระโดดก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 425
พอทุกคนได้ยินคำถามที่มู่หรงจิ่นพูดขึ้นก็กลายเป็นหินอยู่กับที่เดี๋ยวนั้น พวกเขาอยู่ในเมืองหลวงมานานอย่างนี้ ออกจากภัตตาคารต้าเฉียนแล้วเลี้ยวขวาไปห้าร้อยเมตร ดูเหมือนจะไม่มีห้องน้ำจริง ๆ กระมัง?ยามนี้ สายตาทุกคนเบนไปถึงตัวฉินอวิ๋นฟานอีกครั้ง สายตาที่มองเขาเฉกเช่นสายตาที่มองภูตผี พ่อคนนี้คงไม่ได้จงใจหรอกนะ?ฉินอวิ๋นฟานกลับทำหน้าเหวอพูดอย่างใสซื่อบริสุทธิ์ “พวกเจ้ามองข้าแบบนี้ทำไม? ข้าก็บอกแล้วว่า ‘เหมือนจะมี’ ไม่ได้บอกว่ามีแน่เสียเมื่อไร!” “อีกอย่าง ข้าก็ไม่ได้รู้ทางในเมืองหลวงนัก ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะเชื่อข้าอย่างนี้ วิ่งออกไปเลยคิดก็ไม่คิด? ข้าจะทำยังไงได้?”พอได้ยินการอธิบายนี้ของฉินอวิ๋นฟาน กล้ามเนื้อบนใบหน้าของทุกคนก็กระตุก พ่อคนนี้คงเป็นปีศาจกระมัง? พวกเขาอั้นจนราดใส่กางเกงแล้ว ต้องการห้องน้ำอย่างเร่งด่วน ยังจะคิดอะไรได้ที่ไหน? นี่มิใช่การชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปเรื่อยหรือ? หลอกคนชัด ๆ!ต่อจากนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับองค์ชายใหญ่ แม้ไม่เห็นทุกคนก็เดาได้ว่าจะเป็นภาพที่อุจาดตาขนาดไหน ทุกคนจึงมอบสายตาเห็นใจให้องค์ชายใหญ่อีกหนคำอธิบายนี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้มู่หรงจิ่นหน้าเหยเก ฉินอวิ๋นฟานบทจ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 426
ฉินอวิ๋นฟานกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ข้าได้แต่เดินหน้า ถ้าไม่ฆ่าเปิดทางเลือดขึ้นนั่งตำแหน่งสูงสุด ก็คือกลายเป็นวิญญาณใต้คมดาบพวกเขา!”ซี้ด...มู่หรงซื่อควานและมู่หรงจิ่นต่างอึ้งกับคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟานไปตาม ๆ กัน สูดลมเย็นเข้าปอด สีหน้าเปลี่ยนเป็นแย่!“พี่อวิ๋นฟาน จิ่นเอ๋อร์สนับสนุนท่าน ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย จิ่นเอ๋อร์จะอยู่ข้างกายท่านเสมอ”ในที่สุดมู่หรงจิ่นรับรู้ถึงความกดดันมหาศาลจากตัวของฉินอวิ๋นฟาน แม้นางจะห่วงความปลอดภัยของฉินอวิ๋นฟานมาก แต่นางแน่วแน่กับการตัดสินใจที่จะร่วมเป็นร่วมตายกับฉินอวิ๋นฟานมากกว่า!ฉินอวิ๋นฟานลูบผมสลวยของมู่หรงจิ่นเบา ๆ แล้วยิ้มพูดอย่างอ่อนโยน “เด็กโง่ ข้าก็ไม่ใช่ว่าจะแหยมได้ง่าย ๆ แต่พวกเขายังคิดจะจัดการข้าได้ง่าย ๆ หรือ? มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก! ข้ามีไพ่อยู่ในมือเยอะแยะ!”“แค่ก ๆ...”อยู่ดี ๆ มู่หรงซื่อควานก็ถูกยัดอาหารสุนัข[1]ใส่เต็มเปา เขากระแอมกระไอทีหนึ่ง “พ่อลูกเขย เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ต่อจากนี้เราจะทำยังไงกันดี?”“ทำยังไง? ก็ยำ[2]เสียสิ!”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่พูด “ท่านคิดว่าพี่ใหญ่ข้าโดนเล่นงานหนักอย่างนี้แล้วจะเส
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 427
“ท่านพ่อตา ท่านคิดดูสิ เกิดความผิดพลาดใหญ่หลวงกับเรื่องนี้แล้ว ท่านคิดว่าพวกเขายังจะเชื่อมู่หรงฟู่สุ่ยหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย“เอ่อ...”มู่หรงซื่อควานพูดไม่ออกทันที ก็เหมือนกับที่ฉินอวิ๋นฟานพูด หมากที่ไม่มีประโยชน์เก็บไว้รังแต่จะเป็นภัยร้ายนับจากนาทีที่องค์ชายใหญ่ล้มเหลวในการหยั่งเชิงเขา มู่หรงฟู่สุ่ยก็หมดคุณค่าใช้งาน แค่คิดก็รู้ผลลัพธ์“เฮ้อ ข้าละคิดไม่ตกจริง ๆ เขาเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง เสพสุขกับลาภยศสรรเสริญทั้งครอบครัวไม่ดีหรือ? ทำไมต้องทรยศนายของตัวเองด้วย ทำไมต้องไปร่วมศึกชิงบัลลังก์โหดร้ายนั้นด้วย?!”ฉินอวิ๋นฟานส่ายหน้าพูดด้วยความจนปัญญา “จากที่ข้ารู้จักพวกเขา คืนนี้ครอบครัวของมู่หรงฟู่สุ่ยต้องถูกฆ่าล้างตระกูลแน่ มู่หรงฟู่สุ่ยต้องตาย ใครก็ช่วยไม่ได้ แต่ถ้าจะช่วยครอบครัวเขา ตอนนี้น่าจะยังทัน อยู่ที่ว่าพวกท่านจะช่วยหรือไม่?”“ยังไงครอบครัวมู่หรงฟู่สุ่ยก็เป็นคนของตระกูลมู่หรง และเป็นคนทรยศของพวกท่านด้วย”“เฮ้อ!”มู่หรงซื่อควานถอนหายใจหนัก ใบหน้าคือความสลดหดหู่ สำหรับเขา นี่คือการตัดสินใจที่ยากมากเรื่องหนึ่ง ด้านหนึ่งคือวงศ์ตระกูลสายเลือด อีกด้านหนึ่งคือคนทรยศหลังจากพิจารณ
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 839
“เอ่อ... แต่เพียงแต่ข้าที่กังวลเช่นนี้ เกรงว่าทุกคนก็คงมีความกังวลนี้เหมือนกันกระมัง? อย่างไรเสีย ของอย่างบัญชีก็สามารถปลอมแปลงได้”เห็นฉินอวิ๋นฟานพูดตามตรง ฉินอวิ๋นฮุยจึงไม่อ้ำอึ้งอีก การยกเรื่องไม่ดีมาพูดแต่แรกมิใช่เรื่องน่าอายอันใด เพราะมันเกี่ยวพันถึงผลประโยชน์ของพวกเขา เขาไม่อยากถูกฉินอวิ๋นฟานหลอก!“ฮ่า ๆ ๆ...”ฉินอวิ๋นฟานลั่นเสียงหัวเราะทันที “พี่รองทำงานรอบคอบดังคาด น้องเจ็ดเลื่อมใส แต่ท่านคิดมากไปแล้ว ถ้าต้องดูแลเมืองการค้าสามเมือง คนของข้าไม่มีทางพอ ถ้าพวกท่านไม่ส่งคนมาช่วยงาน ข้าคงทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ”“อ้อ? น้องเจ็ดพูดจริงรึ?!”เมื่อนั้นหัวใจที่ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ของฉินอวิ๋นฮุยจึงสงบลง หากเขาสามารถให้คนเข้าร่วมอยู่ในเมืองการค้าทั้งสามเมืองได้ เช่นนั้นเขาจะวางใจได้แล้ว เพราะจะรับประกันผลประโยชน์ของเขาได้ทั้งหมด!“พี่ใหญ่ พี่รอง พวกท่านวางใจได้เลย ระหว่างพวกเราพี่น้องแม้เป็นคู่ต่อสู้กัน แต่ต่อหน้าผลประโยชน์ของบ้านเมือง พวกเราต้องรวมใจเป็นหนึ่ง มีเพียงเช่นนี้ต้าเฉียนเราจึงจะเฟื่องฟูได้นิรันดร์”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “ดังนั้นในเรื่องการค้า เครือเหิงไท่จะรับผิดชอบกิจการหลักท
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 838
ฉินอวิ๋นฟานกล่าวอย่างจริงจัง “ต่อให้ใครกล้ามีความคิดส่วนตัวก็เปล่าประโยชน์ เพราะพวกเราต้องร่วมกันทำงาน หากไม่อยากเสียเมืองไป ไม่อยากตาย ทหารทุกคนจะต้องให้ความร่วมมือ เป็นหนึ่งเดียวสู้กับภายนอก”“ดี ดีมาก ความคิดนี้ไม่เลว!”เมื่อฉินอวิ๋นฟานกล่าวออกมา ไท่ซั่งหวงรู้อยู่แล้วว่าฉินอวิ๋นฟานต้องทุ่มเทเพื่อแผนการนี้ มิเช่นนั้นจะไม่มีทางคิดแผนการสมบูรณ์แบบเช่นนี้ออกมาได้“อื่ม ไม่เลว!”ฉินอวิ๋นฮุยไม่ได้ดีใจกับแผนการสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของฉินอวิ๋นฟาน เพราะแม้เช่นนี้จะเป็นเรื่องดีต่อบ้านเมืองจริง หากไร้ประโยชน์อันใดต่อพวกเขา ในทางกลับกัน พวกเขายังจะกลายเป็นคนที่ถูกฉินอวิ๋นฟานใช้งานอีกด้วยพวกเขาส่งทหารรักษาเมือง ฉินอวิ๋นฟานกอบโกยกำไรอย่างบ้าคลั่ง คิดแล้วฉินอวิ๋นฮุยก็อยากตบหน้าตัวเองสักฉาด ลักไก่ไม่สำเร็จเสียข้าวอีกหนึ่งกำมือโดยแท้!ทว่าไท่ซั่งหวงแสดงท่าทีชัดเจนแล้ว เขายังจะทำอะไรได้อีก?ฉินอวิ๋นฟานรู้ความคิดของพวกเขาดี อีกอย่าง ถ้าครองผลงานเองในเวลานี้จะเป็นการเลือกที่ไม่ฉลาดเอามาก ๆ ฉินอวิ๋นฟานไม่ทำเรื่องเบาปัญญาเช่นนี้หรอก!โบราณกล่าว ตบหน้าฉาดหนึ่งต้องให้พุทราหวานหนึ่งลูก อีกฝ่ายส่งทหารม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 837
ขณะนี้ ทั่วทั้งท้องพระโรงเงียบกริบ ถ้อยคำชวนให้คนมีจิตใจฮึกเหิมของฉินอวิ๋นฟานวนเวียนอยู่ในหัวของ แม้ไท่ซั่งหวงเองก็ยังตกตะลึงพรึงเพริดกับคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟาน!รัชทายาทวัยสิบแปดสิบเก้าคนหนึ่ง ช่างเป็นชายชาตินักรบเลือดร้อนไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน หากคนเช่นนี้เป็นจักรพรรดิ ไยต้องกลัวอนาคตต้าเฉียนจะไม่ศิวิไลซ์?“เกี่ยวกับการสร้างเมืองการค้าสี่แห่งในสี่ทิศของต้าเฉียน ทุกคนคัดค้านอย่างหนัก ข้าเข้าใจความรู้สึกของทุกคนมาก แต่ในเมื่อจะทำเรื่องนี้ ข้าก็ต้องยอมรับเสียงและความเห็นที่แตกต่าง ทุกคนว่ามาเถอะ”ฉินอวิ๋นฟานไม่รีบร้อน มีแต่ต้องทำให้ทำคนยอมรับเรื่องนี้จากใจจริง เขาจึงจะยึดสิทธิ์ความเป็นผู้นำได้ มิเช่นนั้นต่อให้ใช้กำลังผลักดันเรื่องนี้ คนเหล่านี้ต้องเล่นตุกติกลับหลังเขาแน่ เช่นนี้มีแต่จะทำให้รำคาญดังนั้นฉินอวิ๋นฟานเตรียมตัวกับการคัดค้านและความคิดของทุกคนแต่แรกแล้ว ต้องการแค่โอกาสประจวบเหมาะหนึ่ง เพราะคนที่ป่วยเป็นโรคอิจฉาตาร้อนมีมากเหลือเกิน มีแต่ต้องคิดหาทางหยดยาดวงตาให้พวกเขาสักหน่อย จึงจะขจัดต้นตอของปัญหาได้ “นี่...”ผู้คนมากมายแน่นขนัดพูดไม่ออกสักคำ เพราะต่างมีความกังวลอยู่ในใจ ฉ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 836
นาทีนี้ถังเจิ้นไห่ถูกโจมตีทำร้ายทางจิตใจอย่างหนัก ฉินอวิ๋นฟานปากคอเราะรายน่ากลัวจริง ๆ การโจมตีของเขารวดเร็วนัก เขาต้านทานไม่ไหวเลยเขาจนปัญญากับการโจมตีของฉินอวิ๋นฟานแล้ว ได้แต่ใช้สถานะข่มขู่ฉินอวิ๋นฟาน หวังว่าฉินอวิ๋นฟานจะหยุดโจมตีเขาน่าเสียดาย แต่ไหนมาฉินอวิ๋นฟานก็ไม่ใช่คนใจบุญสุนทานอะไร และไม่เคยเป็นพวกยอมเสียเปรียบ หากมีคนโจมตีเขา ฉินอวิ๋นฟานจะไม่ใจอ่อนเด็ดขาด!ต้องถล่มอีกฝ่ายจนแพ้ราบคาบ นี่สิจึงจะเป็นเป้าหมายความเป็นคนของเขา และถังเจิ้นไห่ก็แตะเขตต้องห้ามของเขาพอดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานย่อมไม่ไว้หน้าเขา!ครั้นพวกฉินอวิ๋นฮุยเห็นสภาพการณ์เช่นนี้ก็พากันมอบสายตาเห็นใจให้ถังเจิ้นไห่ พวกเขาเคยได้รับการสั่งสอนด้วยหมัดหนักจากฉินอวิ๋นฟานมานานแล้ว ในสถานการณ์ที่ไม่มีความมั่นใจเต็มร้อย หากหาเรื่องฉินอวิ๋นฟานก็เท่ากับรนหาที่ตาย!ไท่ซั่งหวงและจางเต้าหลินฉายรอยยิ้มพึงพอใจ แม้ถ้อยคำของฉินอวิ๋นฟานจะหยาบคายไม่รื่นหูไปบ้าง แต่สะใจยิ่งนัก! นักวางแผนร้ายเฒ่าเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง ถูกฉินอวิ๋นฟานฟาดกลับจนต้องสงสัยในชีวิต เด็ดสะระตี่แท้!“เกินไป? ตอนนี้ท่านรู้ว่าเกินไป? ตอนที่ท่านสาดน้ำคลำใส่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 835
“ท่าน...”ถูกฉินอวิ๋นฟานด่าว่าหน้าด้าน ถังเจิ้นไห่โกรธจนหน้าเขียว แทบอยากสับฉินอวิ๋นฟานเป็นหมื่น ๆ ชิ้น เขาจำต้องยอมรับว่าฉินอวิ๋นฟานร้ายจริง ๆ! ในสภาวการณ์เช่นนี้ เขากลับไม่กลัวแม้แต่น้อย?“ท่านเทิ่นอะไร ท่านมันหน้าด้านเหม็นโฉ่ อายุอานามห้าสิบกว่าแล้ว มีแต่ความชั่วร้ายอยู่เต็มอก น่ารังเกียจโดยแท้!”ฉินอวิ๋นฟานไม่ไว้หน้าถังเจิ้นไห่สักนิด เอ่ยต่อ “เมื่อวานข้าเพิ่งเดินทางกลับมาจากเมืองอู่โจว ท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าไม่คิดกระจายการเพาะปลูกทั่วแคว้น? ท่านให้โอกาสข้าพูดแล้วหรือยัง?!”“อีกอย่าง ปริมาณเมล็ดพันธุ์ที่ข้ามอบให้ทุกแคว้นมีจำกัด ใครกล้าไม่เคารพต้าเฉียน? ข้าคือบิดรมารดาปากท้องของพวกเขา ใครกล้าหือ?!”“แม้นมีแคว้นใดไม่เป็นเด็กดี ข้าจะระงับการส่งมอบเมล็ดพันธุ์ให้พวกเขาทันที ข้าจะดูสิว่าไอ้ไม่ดูตาม้าตาเรือหน้าไหนกล้าท้าทายขอบเขตต่ำสุดของข้า?!”ครั้นกล่าวออกมา ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่มีผู้ใดกล้าพูด หากเทียบกับการเคลือบแคลงสงสัยเมื่อครู่ การพูดเช่นนี้ของฉินอวิ๋นฟานยิ่งสามารถทำให้เขายืนอย่างมั่นคงมากขึ้นฉินอวิ๋นฟานคลี่คลายประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการได้แล้ว ถังเจิ้นไห่หน้าตึงจนน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 834
“ได้!”ถังเจิ้นไห่พูดหน้าขรึม “ประการที่สองของความผิดร้ายแรงสามประการ รัชทายาทร่วมกันสร้างถนนกับแคว้นต่าง ๆ เรื่องนี้อึกทึกครึกโครมไปทั่ว ทันทีที่สร้างถนนที่กว้างยิ่งขึ้น การคมนาคมจะสะดวก คืออยากให้แคว้นรอบข้างรุกรานต้าเฉียนเราสะดวกยิ่งขึ้นหรือ? การกระทำเช่นนี้มิใช่แผนการล่มชาติแล้วมันคืออะไร?!”ซี้ด...เมื่อทุกคนได้ฟังต่างสูดลมเย็นเข้าปาก เกิดความสงสัยอย่างหนักกับจุดประสงค์ของฉินอวิ๋นฟาน ด้านหนึ่งมอบธัญพืช ด้านหนึ่งสร้างถนนกับทุกแคว้น จุดประสงค์จะชัดเจนเกินไปแล้วกระมัง?“ต่อ ประการที่สามเล่า!”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มเรียบ เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะไปไกลขนาดไหน ช่างเป็นคนที่มีขอบเขตความรู้ความเข้าใจและวิสัยทัศน์โดยแท้ การกำหนดอนาคตของบ้านเมือง เป็นเช่นนี้ดังคาดหากให้พวกเฮ่อชินอ๋องเรืองอำนาจจริง ต้าเฉียนมิต้องจบเห่หรือ? ให้สวะพวกนี้ดูแลบ้านเมือง บ้านเมืองนั้นยังจะมีความหวังอะไร?พวกเขานอกจากจะมีความชั่วร้ายอยู่เต็มอก มีความคิดดำมืดอยู่เต็มสมอง ยังจะทำอันใดได้อีก?“หึ!”ถังเจิ้นไห่แค่นเสียงแล้วจึงเอ่ย “ประการที่สาม รัชทายาทร่วมมือกับแคว้นต่าง ๆ กีดกันต้าเยียน สังหารบุตรชายคนที่สี่ข
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 833
“อ้อ? ความผิดร้ายแรงสามประการของฟานเอ๋อร์? ไหนลองว่ามาดูสิ!”ไท่ซั่งหวงตั้งสมาธิ นึกสนใจขึ้นมาทันที อย่างลับ ๆ เขาให้ความสนใจกับพฤติกรรมของฟานเอ๋อร์มาก ไม่เคยได้ยินความผิดร้ายแรงสามประการอันใด เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะพูดอะไรความผิดร้ายแรงสามประการเสมือนระเบิดลูกใหญ่ ทำให้สีหน้าทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกขึ้นมา ยามนี้สายตาของทุกคนในที่นั้นต่างรวมศูนย์อยู่ที่ตัวของถังเจิ้นไห่“ประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการ ได้ยินว่ารัชทายาททำเมล็ดพันธุ์ข้ามสายพันธุ์ขึ้นมา สามารถให้ผลผลิตสูงมาก เดิมนี่คือโอกาสดีที่สุดที่ต้าเฉียนเราจะแจ้งเกิด คิดไม่ถึงว่ารัชทายาทกลับมอบเมล็ดพันธุ์ผลผลิตสูงให้กับแคว้นต่าง ๆ รอบข้าง ช่วยให้พวกเขามั่งคั่งมากขึ้น”ถังเจิ้นไห่กล่าวเสียงหนัก “ขอถามทุกท่านในที่นี้ พฤติกรรมเช่นนี้ของรัชทายาทคือกำลังช่วยเหลือศัตรูน่ากลัวของเราหรือไม่? พฤติกรรมเช่นนี้ของเขา คือการขายชาติหรือไม่?!”ตูม...ครั้นถังเจิ้นไห่กล่าวถ้อยคำนี้ออกมา บรรดาขุนนางต่างอึกทึกครึกโครม คนทั้งโลกต่างรู้เรื่องที่เมืองจัวเก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์แทบทุกคน และเรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานลงนามสัญญากับแคว้นต่าง ๆ ก็รู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 832
“อื่ม! ดี!”ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนัก “เช่นนั้นข้าขอประกาศอย่างเป็นทางการ แต่งตั้งหวังอันสือเป็นหัวหน้าสำนักศึกษาหลวง เจี่ยงฝานฝานเป็นรองหัวหน้า การรับตำแหน่งนี้มีผลอย่างเป็นทางการ หัวหน้าขันทีเฉา ร่างราชโองการเดี๋ยวนี้ ประกาศต่อใต้หล้า!”เมื่อเรื่องราวสิ้นสุดลง ใจที่กระวนกระวายของฉินอวิ๋นฟานก็สงบ เขามองจางเต้าหลินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง!ทว่าคนอื่น ๆ กลับมีความรู้สึกที่แปลกออกไป หลังจากหวังอันสือได้ขึ้นตำแหน่ง ทำให้พวกเขาตระหนักว่าสถานการณ์ในราชสำนักกำลังหลุดจากการควบคุมอย่างช้า ๆ ฉินอวิ๋นฟานกำลังจะครองราชสำนัก“เอาละ เรื่องสำนักศึกษาหลวงก็สิ้นสุดแล้ว แต่จะละเลยผลงานการไปเมืองอู่โจวของฟานเอ๋อร์ครั้งนี้ไม่ได้”ไท่ซั่งหวงกล่าวเสียงเข้ม “ฟานเอ๋อร์ไม่เพียงแต่ทำคำสัญญาเมื่อครึ่งปีก่อนสำเร็จ ยิ่งทำให้เศรษฐกิจต้าเฉียนเราพุ่งทะยานอย่างรวดเร็ว ท้องพระคลังเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อย ๆ พสกนิกรมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอย่างช้า ๆ ทุกคนต่างเห็นความยอดเยี่ยมของฟานเอ๋อร์”“ฟานเอ๋อร์ ว่ามาเถอะ เจ้าอยากได้อะไรเป็นรางวัล? ขอเพียงสมเหตุสมผล ข้าจะให้เจ้าดังปรารถนา!”ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกดีใจมากที่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 831
“...”‘ไม่ว่าจะเป็นใคร คนผู้นั้นก็รู้อยู่แก่ใจดี’ ประโยคเดียวของฉินอวิ๋นฟานทำให้ถังเจิ้นไห่สยบ แม่งเอ๊ย เขาก็ต้องรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว หากเขามีความจำเป็นพูดออกมาไม่ได้!การเล่นเกมเลี่ยงบาลีของฉินอวิ๋นฟานทำให้แนวป้องกันของถังเจิ้นไห่พังทลายลงโดยสิ้นเชิง เหล่าขุนนางต่างกัดฟันกรอด กลับทำอะไรไม่ได้ ฉินอวิ๋นฟานเฉกเช่นปลาหนีชิวลื่นไหลตัวหนึ่ง ทำอะไรเขาไม่ได้เลย!จางเต้าหลินที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงกับการกระทำนี้ของฉินอวิ๋นฟาน เขาเคยเห็นคนหน้าด้าน กลับไม่เคยเห็นผู้ใดหน้าหนาไร้ยางอายเช่นฉินอวิ๋นฟานมาก่อน หน้าไม่อายที่สุด!คนคนหนึ่งปั่นหัวเหล่าขุนนางใหญ่เป็นว่าเล่น โมโหโทโสจนร่ำไห้หาพ่อร้องหาแม่ กลับจนปัญญา ดูสีหน้าเขียวปัดของถังเจิ้นไห่ จางเต้าหลินกลั้นหัวเราะอย่างหนัก กลั้นจนภายในจะบอบช้ำแล้ว“เอาละ ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย พอแค่นี้เถอะ!”ไท่ซั่งหวงเห็นว่าพอประมาณแล้ว จึงตัดสินเรื่องนี้ในที่สุด ได้แต่บอกว่าฟานเอ๋อร์ใช้ไหวพริบและผลลัพธ์ก็คือว่าเป็นที่น่าพอใจ“จางไท่เว่ย ในเมื่อมีสามตัวเลือก และทุกคนก็แสดงจุดยืนของตัวเองแล้ว ท่านมีความเห็นต่อเรื่องนี้อย่างไร?”ไท่ซั่งหวงไม่ได้ยอมรับคว
