Share
บทที่ 421
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 422
“ไอ้หยา นี่จะทำยังไงดีล่ะ?!”ตอนนี้มู่หรงจิ่นก็ตกใจและกระวนกระวายเหมือนกัน ทั้งภัตตาคารต้าเฉียนมีสายตานับไม่ถ้วนกำลังจับจ้องอยู่ นางจึงรีบพูด “องค์ชายใหญ่ ท่านว่าเช่นนี้ดีหรือไม่? ข้าจะตามหมอมาให้ท่านก่อน แล้วค่อยจัดการเรื่องนี้ เป็นอย่างไร?”“ฮึ! ไม่ได้! น้องเจ็ดเจ้าเล่ห์นัก เจ้าอย่าคิดใช้แผนถ่วงเวลาข้าเลย อีกเดี๋ยวพวกเจ้าก็คงไม่รับผิดชอบแล้ว เจ้าต้องให้คำอธิบายกับข้าวันนี้! เดี๋ยวนี้!”องค์ชายใหญ่ยังคงไม่ตระหนักถึงความร้ายแรงของผลลัพธ์ นึกว่าเป็นแค่ยาระบายอ่อน ๆ ในเหล้าเท่านั้น กลับไม่รู้ว่าเหล้ามันไม่ได้มีปัญหาเลย แต่ปัญหาอยู่ที่บรรดาอาหารที่เขากินซึ่งถูกฉินอวิ๋นฟานใส่สลอดไปเป็นกระบุงต่างหาก!“คำอธิบาย เอ่อ...”ตอนนี้มู่หรงจิ่นไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีแล้ว ก็ตอนที่นางกำลังจะไปตามบิดาและฉินอวิ๋นฟานมาจัดการปัญหา จู่ ๆ ก็มีเสียงฉินอวิ๋นฟานดังขึ้นจากชั้นสอง“พี่ใหญ่ นี่ท่านเป็นอะไรไปหรือ? เมื่อวานกินผิดท้องเสียหรือยังไง?”ฉินอวิ๋นฟานเห็นฉินอวิ๋นคังกุมท้อง ปวดจนเหงื่อซก ท้องร้องโครกคราก ใบหน้าเหยเก เขาจึงรีบสาวเท้ามาหา ทำท่าทำทางเหมือนเป็นห่วงเป็นใยฉินอวิ๋นคังในตอนนี้ควันออกหูจนอย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 423
ทุกคนได้เห็นพฤติกรรมของฉินอวิ๋นคังเมื่อวานนี้เกือบหมด ทั้งที่ฉินอวิ๋นคังปกป้องฝั่งชั่วร้าย เขาต่างหากที่เป็นผู้ยึดมั่นปกป้องผลประโยชน์ของประชาชนแม้ความจริงทั้งหมดจะวางอยู่ตรงหน้า แต่ก็ยังมีคนจำนวนหนึ่งที่เลือกเชื่อฉินอวิ๋นคังแบบผิด ๆ ไม่เชื่อรัชทายาทผู้ขจัดภัยร้ายของปวงประชาอย่างเขา“เฮ้อ!”ฉินอวิ๋นฟานถอนหายใจอย่างจนปัญญาแล้วเอ่ย “ในเมื่อพี่ใหญ่บอกว่าเหล้านี้มีปัญหา เช่นนั้นข้าก็จะดื่มให้ท่านดูเป็นการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ก็แล้วกัน”ครั้นกล่าวจบ ฉินอวิ๋นฟานก็ยกไหเหล้าขึ้นดื่มเลย เหล้าไหใบใหญ่ถูกฉินอวิ๋นฟานดื่มไปหนึ่งในสามส่วน เทียบเท่ากับหนึ่งลิตรครึ่งโดยประมาณในยุคปัจจุบันฉินอวิ๋นฟานได้คอทองแดงสุดแกร่งนี้มาจากสมัยอยู่กองทัพ กระนั้นใบหน้าของเขาก็ยังเริ่มแดงมากขึ้นช้า ๆ “นี่...”จังหวะที่เห็นภาพนี้ ฉินอวิ๋นคังเริ่มลนลานขึ้นมาทันที พวกเขาสี่คนรวมกันยังดื่มไม่เท่าไรเอง ตอนนี้จะราดกันอยู่แล้ว แต่ฉินอวิ๋นฟานดื่มรวดเดียวครึ่งค่อนไหกลับไม่เป็นไร?ดูจากปริมาณยา ฉินอวิ๋นฟานไม่น่าปกติสุขจึงจะถูก“พี่ใหญ่ ท่านก็เห็นแล้วนะ เหล้านี่ไม่มีปัญหา!”ฉินอวิ๋นฟานแบมือออก “คือว่านะพี่ใหญ่ สาเหตุ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 424
ปู๊ด...เมื่อสิ้นเสียงองค์ชายใหญ่ก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำ พร้อมกันนั้นก็มีเสียงน้ำไหล ชั่วขณะเดียว กลิ่นเหม็นหึ่งน่าขยะแขยงก็ส่งมาถึงด้วย สายตารอบด้านรวมศูนย์อยู่ที่ตัวกุนซือ เห็นเพียงเขาแบมือออก ใบหน้ามะระขมเต็มไปด้วยความสิ้นหวังพอทุกคนเห็นดังนั้น ต่างแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ บีบจมูกถอยหลังเนือง ๆสุดท้ายท่านกุนซือก็ทนต่อไปไม่ไหว ปลดปล่อยออกมาต่อหน้าทุกคน องค์ชายใหญ่และคนที่เหลือก็ข่มต่อไปไม่ไหวเหมือนกัน เอ่ยปากถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนกลนลาน “น้องเจ็ด ห้องน้ำ ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?!”“ห้องน้ำ? ขออภัยพี่ใหญ่ ห้องน้ำของภัตตาคารต้าเฉียนมีคนเข้าเต็มหมดแล้ว ถ้าท่านรีบจริง ๆ ก็ออกประตูเลี้ยวขวาห้าร้อยเมตรเหมือนว่าจะมีอยู่ห้องหนึ่งนะ”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด“เชี่ย!”นาทีนี้องค์ชายใหญ่ยังจะสนใจอะไรมากได้ที่ไหน สับขาวิ่งจู๊ดออกไปเหมือนลูกศร ทหารอีกสองนายอั้นจนสองตาแดงก่ำนานแล้ว หากใบหน้ากลับซีดขาวเหมือนกระดาษ พอได้ยินว่าละแวกนี้มีห้องน้ำแล้วยังจะสนอะไรได้อีก? รีบสับขาพุ่งตัวออกไปตามองค์ชายใหญ่ติด ๆกุนซือกลับมองทุกคนแบบเก้ ๆ กัง ๆ ถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วห่อบั้นท้ายเอาไว้ กระโดดก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 425
พอทุกคนได้ยินคำถามที่มู่หรงจิ่นพูดขึ้นก็กลายเป็นหินอยู่กับที่เดี๋ยวนั้น พวกเขาอยู่ในเมืองหลวงมานานอย่างนี้ ออกจากภัตตาคารต้าเฉียนแล้วเลี้ยวขวาไปห้าร้อยเมตร ดูเหมือนจะไม่มีห้องน้ำจริง ๆ กระมัง?ยามนี้ สายตาทุกคนเบนไปถึงตัวฉินอวิ๋นฟานอีกครั้ง สายตาที่มองเขาเฉกเช่นสายตาที่มองภูตผี พ่อคนนี้คงไม่ได้จงใจหรอกนะ?ฉินอวิ๋นฟานกลับทำหน้าเหวอพูดอย่างใสซื่อบริสุทธิ์ “พวกเจ้ามองข้าแบบนี้ทำไม? ข้าก็บอกแล้วว่า ‘เหมือนจะมี’ ไม่ได้บอกว่ามีแน่เสียเมื่อไร!” “อีกอย่าง ข้าก็ไม่ได้รู้ทางในเมืองหลวงนัก ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะเชื่อข้าอย่างนี้ วิ่งออกไปเลยคิดก็ไม่คิด? ข้าจะทำยังไงได้?”พอได้ยินการอธิบายนี้ของฉินอวิ๋นฟาน กล้ามเนื้อบนใบหน้าของทุกคนก็กระตุก พ่อคนนี้คงเป็นปีศาจกระมัง? พวกเขาอั้นจนราดใส่กางเกงแล้ว ต้องการห้องน้ำอย่างเร่งด่วน ยังจะคิดอะไรได้ที่ไหน? นี่มิใช่การชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปเรื่อยหรือ? หลอกคนชัด ๆ!ต่อจากนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับองค์ชายใหญ่ แม้ไม่เห็นทุกคนก็เดาได้ว่าจะเป็นภาพที่อุจาดตาขนาดไหน ทุกคนจึงมอบสายตาเห็นใจให้องค์ชายใหญ่อีกหนคำอธิบายนี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้มู่หรงจิ่นหน้าเหยเก ฉินอวิ๋นฟานบทจ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 426
ฉินอวิ๋นฟานกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ข้าได้แต่เดินหน้า ถ้าไม่ฆ่าเปิดทางเลือดขึ้นนั่งตำแหน่งสูงสุด ก็คือกลายเป็นวิญญาณใต้คมดาบพวกเขา!”ซี้ด...มู่หรงซื่อควานและมู่หรงจิ่นต่างอึ้งกับคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟานไปตาม ๆ กัน สูดลมเย็นเข้าปอด สีหน้าเปลี่ยนเป็นแย่!“พี่อวิ๋นฟาน จิ่นเอ๋อร์สนับสนุนท่าน ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย จิ่นเอ๋อร์จะอยู่ข้างกายท่านเสมอ”ในที่สุดมู่หรงจิ่นรับรู้ถึงความกดดันมหาศาลจากตัวของฉินอวิ๋นฟาน แม้นางจะห่วงความปลอดภัยของฉินอวิ๋นฟานมาก แต่นางแน่วแน่กับการตัดสินใจที่จะร่วมเป็นร่วมตายกับฉินอวิ๋นฟานมากกว่า!ฉินอวิ๋นฟานลูบผมสลวยของมู่หรงจิ่นเบา ๆ แล้วยิ้มพูดอย่างอ่อนโยน “เด็กโง่ ข้าก็ไม่ใช่ว่าจะแหยมได้ง่าย ๆ แต่พวกเขายังคิดจะจัดการข้าได้ง่าย ๆ หรือ? มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก! ข้ามีไพ่อยู่ในมือเยอะแยะ!”“แค่ก ๆ...”อยู่ดี ๆ มู่หรงซื่อควานก็ถูกยัดอาหารสุนัข[1]ใส่เต็มเปา เขากระแอมกระไอทีหนึ่ง “พ่อลูกเขย เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ต่อจากนี้เราจะทำยังไงกันดี?”“ทำยังไง? ก็ยำ[2]เสียสิ!”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่พูด “ท่านคิดว่าพี่ใหญ่ข้าโดนเล่นงานหนักอย่างนี้แล้วจะเส
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 427
“ท่านพ่อตา ท่านคิดดูสิ เกิดความผิดพลาดใหญ่หลวงกับเรื่องนี้แล้ว ท่านคิดว่าพวกเขายังจะเชื่อมู่หรงฟู่สุ่ยหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย“เอ่อ...”มู่หรงซื่อควานพูดไม่ออกทันที ก็เหมือนกับที่ฉินอวิ๋นฟานพูด หมากที่ไม่มีประโยชน์เก็บไว้รังแต่จะเป็นภัยร้ายนับจากนาทีที่องค์ชายใหญ่ล้มเหลวในการหยั่งเชิงเขา มู่หรงฟู่สุ่ยก็หมดคุณค่าใช้งาน แค่คิดก็รู้ผลลัพธ์“เฮ้อ ข้าละคิดไม่ตกจริง ๆ เขาเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง เสพสุขกับลาภยศสรรเสริญทั้งครอบครัวไม่ดีหรือ? ทำไมต้องทรยศนายของตัวเองด้วย ทำไมต้องไปร่วมศึกชิงบัลลังก์โหดร้ายนั้นด้วย?!”ฉินอวิ๋นฟานส่ายหน้าพูดด้วยความจนปัญญา “จากที่ข้ารู้จักพวกเขา คืนนี้ครอบครัวของมู่หรงฟู่สุ่ยต้องถูกฆ่าล้างตระกูลแน่ มู่หรงฟู่สุ่ยต้องตาย ใครก็ช่วยไม่ได้ แต่ถ้าจะช่วยครอบครัวเขา ตอนนี้น่าจะยังทัน อยู่ที่ว่าพวกท่านจะช่วยหรือไม่?”“ยังไงครอบครัวมู่หรงฟู่สุ่ยก็เป็นคนของตระกูลมู่หรง และเป็นคนทรยศของพวกท่านด้วย”“เฮ้อ!”มู่หรงซื่อควานถอนหายใจหนัก ใบหน้าคือความสลดหดหู่ สำหรับเขา นี่คือการตัดสินใจที่ยากมากเรื่องหนึ่ง ด้านหนึ่งคือวงศ์ตระกูลสายเลือด อีกด้านหนึ่งคือคนทรยศหลังจากพิจารณ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 428
“ฮึ!”ฉินอวิ๋นคังแค่นเสียงแล้วพูด “วันนี้ข้าก็ทำตามแผนที่ฉินอวิ๋นฮุยวางไว้นั่นแหละ ผลลัพธ์ดีทีเดียว ยาระบายมันไม่ได้อยู่ในเหล้าสักหน่อย แต่อยู่ในอาหาร! เจ้าบัดซบนี่กลับไม่บอกข้า!”“ให้ตายเถอะ! วันนี้ทำเอาข้าจะอกแตกตาย ทั้งเนื้อทั้งน้ำ ราดใส่กางเกงต่อหน้าทุกคน หมดท่าอเนจอนาถ สู้หน้าใครไม่ได้แล้ว!”“ท่านว่าไอ้บัดซบนั่นมันสมควรตายหรือไม่?!”“เอ่อ...”พอฉินอวิ๋นฮุยได้ฟังก็เกือบเป็นลมคาที่ เอาไปเอามาสุดท้ายเป็นเพราะเหตุนี้? แม่เอ๊ยจะให้ข้ารับบาปนี้? ข้ามิต้องกลายเป็นคนที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมที่สุดในโลกหรือ?“เอ่อ พี่ใหญ่ ท่านผิดแล้วนะ!”ฉินอวิ๋นฮุยพูดด้วยใบหน้าเหยเก“ผิด? ข้าผิดอะไรกัน! เจ้าทำจนข้าสิ้นลายขนาดนี้แล้ว ยังกล้าว่าข้าผิดอีก? ขนาดฝ่ายเดียวกันก็ยังหลอกได้ เจ้ามีความเป็นคนบ้างได้ไหม? ชาตินี้ถ้าข้าฉินอวิ๋นคังร่วมมือกับเจ้าฉินอวิ๋นฮุยอีก ข้าก็คือหลานชายเจ้า!” ฉินอวิ๋นคังเปิดโหมดฟาด ไม่สนใจภาพลักษณ์อะไรแล้ว สิ่งที่เจอมาในวันนี้แทบจะเป็นการทำลายล้างสำหรับเขา! และในสายตาของเขา ตัวการของเรื่องทั้งหมดก็คือฉินอวิ๋นฮุย!ถูกฉินอวิ๋นคังด่าทออีกหน ฉินอวิ๋นฮุยใบหน้าอึมครึมจนแทบกลั่น
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 429
แค่ชั่วครู่เดียวมู่หรงฟู่สุ่ยซึ่งเป็นบุคคลสำคัญก็ถูกจับตัวมาที่จวนองค์ชายใหญ่แล้ว ครั้นเห็นสภาพเละเทะ มู่หรงฟู่สุ่ยพลันตกใจขวัญหนีดีฝ่อตุบ...มู่หรงฟู่สุ่ยคุกเข่าลงตรงหน้าองค์ชายใหญ่ ใบหน้าคือความประหวั่นพรั่นพรึงเต็มประดา เขาได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวันมาแล้ว ให้เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ตก เขาใส่ยาระบายลงในเหล้าตามที่บอกแล้วชัด ๆ และองค์ชายใหญ่ก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจจึงจะถูก แต่ทำไมถึงยังโดนยาได้อีก?ยามนี้ ทุกคนในที่นี้ต่างมีข้อสงสัยอยู่เต็มอก องค์ชายใหญ่ องค์ชายรองละคนอื่น ๆ ต้องการความจริง ต้องการรู้ว่าขณะนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่“มู่หรงฟู่สุ่ย ข้าขอถามเจ้า เมื่อคืนเจ้าได้ใส่ยาระบายลงในเหล้าจริงหรือไม่?”ฉินอวิ๋นคังถามเสียงกร้าวพอมู่หรงฟู่สุ่ยได้ยินหัวใจพลันหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ใบหน้าตื่นตระหนกรีบอธิบาย “องค์ องค์ชายใหญ่ ข้าน้อยเอาชีวิตตัวเองเป็นประกันเลย ข้าน้อยใส่ยาระบายลงไปในเหล้าตามที่พวกท่านสั่งแล้วนะ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุไม่คาดฝัน ข้ายังเฝ้าอยู่ทั้งคืนจนยืนยันว่าเหล้าถูกคนขนไปแล้วถึงได้กลับ”“เจ้าว่าอะไรนะ?!”ฉินอวิ๋นคังตาโต ไม่ค่อยเชื่อและตกตะลึงเล็กน้อยอย่างเห็นไ
Latest chapter
