เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 184
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 185
“คุณชายเซี่ยง เจ้าไม่จำเป็นต้องหัวเสียเช่นนั้น เพราะพี่เจ็ดข้าคนนี้โอหังหยิ่งผยองแบบนี้เสมอแหละ แถมนิสัยยังแข็งกร้าว ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน อย่าว่าแต่เจ้า ต่อให้เสด็จปู่ข้าอยู่ตรงหน้า เขาก็ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาอยู่ดี”เห็นฉินอวิ๋นฟานยั่วโมโหเซี่ยงเทียนเวิ่น ฉินอวิ๋นเซินรีบคว้าโอกาส ตีไข่ใส่นม เซี่ยงเทียนเวิ่นมีอคติกับฉินอวิ๋นฟานยิ่งมากก็ยิ่งดีสำหรับเขา นี่คือโอกาสแสดงออกที่ดียิ่งที่เขามาตระกูลเซี่ยงก็เพื่อละลายความคิดและสร้างสัมพันธ์กับตระกูลเซี่ยง ถ้าเวลานี้สามารถทำให้ตระกูลเซี่ยงเกลียดชังฉินอวิ๋นฟานได้ นั่นมิใช่สมบูรณ์ดีงามทั้งสองเรื่องหรือ?ช่วงนี้พอได้ยินชื่อฉินอวิ๋นฟานสามคำก็เหมือนกับถูกเหยียบหาง พวกเขากัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน โกรธถึงขีดสุด นับจากฉินอวิ๋นฟานสังหารองค์ชายห้า ก็ทำให้พวกเขาอยู่ฝั่งตรงข้ามกันสิ้นเชิง ไม่ตายไปข้างจะไม่รามือ“เหอะ ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา? นี่ต้องมีฝีมือจึงจะทำได้นะ ไม่อย่างนั้นก็คือรนหาที่ตาย”ทีแรกเซี่ยงเทียนเวิ่นก็ไม่พอใจกับความโอหังหยิ่งผยองของฉินอวิ๋นฟานอยู่แล้ว บวกกับการตีไข่ใส่นมของฉินอวิ๋นเซิน ทำให้ความโกรธของเขาเพิ่มเท่าทวีคูณหัวปิ่นคือคนเจ้าเล่ห์
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 186
หัวปิ่งไม่เพียงแต่ใช้ยาไม่ถูกกับโรค ยังฝืนกระตุ้นจุดชีพจร การกระตุ้นชีพจรสามารถกระตุ้นศักยภาพและทำให้เส้นสายเดินสะดวกก็จริง แต่จะได้ผลมหัศจรรย์กับอาการโรคพิเศษบางโรค ทว่าเห็นชัดว่าวิธีการนี้ไม่เหมาะสมกับท่านผู้เฒ่าเซี่ยงอย่างยิ่ง“เหลวไหลสิ้นดี!”หัวปิ่งเดือดแล้ว โมโหจนเคราแพะกระจุกหนึ่งกระพือพั่บ ๆ ทั่วทั้งต้าเฉียน ยังไม่มีใครกล้าสงสัยระดับวิชาแพทย์ของเขา ไม่นึกว่าฉินอวิ๋นฟานจะว่าเขาเป็นหมอบ้าน ๆ แค้นนี้จะกระเดือกลงได้อย่างไร? เอ่ยเสียงเข้ม “รู้หรือไม่ว่าข้าใช้วิธีฝังเข็มแบบไหนยังกล้าสามหาวต่อหน้าข้า?”“แพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับการมอง ถาม ดมฟังและจับที่สุด การฝังเข็มลึกล้ำ มีความรู้สูงส่ง สำหรับเจ้าใช้วิธีการฝังเข็มอะไรข้าไม่รู้หรอก แต่ระดับวิชาแพทย์ของเจ้ามันห่วยแตกจริง จุดนี้ ข้ากลับเห็นชัด”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย“เจ้า เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม น่าโมโหนัก!”หัวปิ่งในยามนี้ถูกฉินอวิ๋นฟานยั่วโมโหจนไฟโกรธโจมตีหัวใจ หน้าแดงหูแดง จะสงสัยอะไรเขาก็ได้ แต่สงสัยวิชาแพทย์ของเขา เขาทนไม่ได้!เขาพูดด้วยความโกรธเกรี้ยวที่สุด “นี่คือเข็มหยินหยางคืนวิญญาณที่หายสาบสูญไปนาน และเป็นวิชาสุดยอดที่ผู้เฒ่า
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 187
“พอที!”ก็ตอนที่เซี่ยงเทียนเวิ่นกำลังจะระเบิดอารมณ์ เซี่ยงเส้าหลงตวาดทีหนึ่ง ยับยั้งพฤติกรรมวู่วามของบุตรชาย ในฐานะที่เป็นผู้นำตระกูลเซี่ยง เซี่ยงเส้าหลงย่อมมีสติปัญญาและความสามารถในการมองคนระดับหนึ่งเขาไม่พูดไม่หมายความว่าไม่มีความคิดเห็น เพียงแต่อาการป่วยของท่านผู้เฒ่ายังไม่หายดี ทุกอย่างยังมืดมน ไม่ว่าจะเป็นทางไหนเขาก็ไม่สามารถล่วงเกินได้ทั้งนั้นเขาเอ่ยเสียงหนักหน้าเครียด “เวิ่นเอ๋อร์ ผู้ที่มาคือแขก ห้ามเสียมารยาท”เซี่ยงเส้าหลงรู้ความต้องการที่แท้จริงขององค์ชายแปด ขณะเดียวกัน เขารู้ความขัดแย้งระหว่างฉินอวิ๋นฟานกับองค์ชายรองด้วย เขาไม่อยากเป็นทวนด้ามหนึ่งในมือขององค์ชายรอง ยิ่งไม่อยากล่วงเกินฉินอวิ๋นฟานง่าย ๆองค์ชายแปดกำลังได้ใจเห็นหัวหน้าตระกูลเซี่ยงออกหน้าไกล่เกลี่ย อดเซ็งเล็กน้อยไม่ได้ เขาหันไปพูด “หมอเทวดาหัว ท่านรักษาท่านผู้เฒ่าเซี่ยงต่อเถอะ ให้พี่เจ็ดข้าได้ประจักษ์ความร้ายกาจของเข็มหยินหยางคืนวิญญาณกับตาสักหน่อย ตอกหน้าเขาให้หนัก!”“ได้!”หัวปิ่งยกยิ้มมุมปาก ยกเข็มสุดท้ายขึ้นมาด้วยใบหน้ามั่นใจ ฝังลงไปตรงจุดเหมยกงของท่านผู้เฒ่าเซี่ยง หลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการเข็มหยินห
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 188
“เจ้า...”หัวปิ่งถูกคำพูดหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานตอกหน้าจนหน้าเขียวปัด ตอนนี้เอง ฉินอวิ๋นเซินลุกขึ้นมาและพูดอย่างดูแคลน “พี่เจ็ดก็ยังมีนิสัยเน่า ๆ เหมือนเดิม บางเรื่องมีหนึ่งมีสองไม่มีสาม ไม่มีใครตามใจนิสัยแย่ ๆ นี้ของท่านตลอดหรอก บางเรื่องท่านพูดแล้วแต่ไม่นับ”“ก็นั่นนะสิ! บางคนน่าจะคิดสักหน่อยว่าจะเดินออกจากตระกูลเซี่ยงยังไง ไม่ใช่มาข่มขู่คนอื่น!”ตอนนี้เอง เซี่ยงเทียนเวิ่นหน้าขมึงทึงเดินมา สายตาที่มองฉินอวิ๋นฟานเต็มไปด้วยความอึมครึม หัวปิ่งช่วยให้ปู่ของเขาฟื้น เขาก็คือผู้มีพระคุณใหญ่หลวงของตระกูลเซี่ยงถ้าผู้มีพระคุณถูกข่มขู่ซึ่งหน้าที่ตระกูลเซี่ยง และเขาซึ่งเป็นคนตระกูลเซี่ยงกลับนิ่งดูดาย นั่นมิใช่พวกลืมบุญคุณผิดต่อคุณธรรมหรือ?ฉินอวิ๋นฟานในเวลานี้ย่อมตกเป็นศัตรูร้ายของตระกูลเซี่ยง เซี่ยงเทียนเวิ่นลุกขึ้นยืนอยู่ข้างหลังหัวปิ่งอย่างไม่ลังเลสักนิด ให้ท้ายหัวปิ่งเต็มกำลัง แม้ว่าที่เขาเผชิญหน้าอยู่คือรัชทายาทแห่งต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานก็ตามอู่จ้านเห็นดังนั้นจึงรีบมาบังอยู่ด้านหน้าฉินอวิ๋นฟานทันที“ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงแค่ฟื้นขึ้นมา ไม่ได้รักษาหายสักหน่อย เจ้าตื่นเต้นอะไร?”ฉินอวิ๋นฟานกล่าว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 189
พอได้ยินว่าท่านผู้เฒ่าเซี่ยงหมดทางเยียวยา หัวใจที่ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ของฉินอวิ๋นเซินตกสู่เหวลึกฉับพลัน ทีแรกนึกว่าหัวปิ่งสามารถรักษาโรคของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงได้สบาย ๆ พร้อมดึงตระกูลเซี่ยงเข้าร่วม ไม่นึกว่าจะทำให้ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงตายเร็วขึ้นแผนยิงทีเดียวได้นกสองตัวพังพินาศ ความรู้สึกถึงวิกฤติการณ์ท่วมเข้าสู่หัวใจ“นายท่าน ยามาแล้วขอรับ!”ตอนนี้เอง เด็กรับใช้หน้าประตูหอบห่อยาห่อเบ้อเร่อวิ่งกระหืดกระหอบมาถึง พบว่าทุกคนมีสีหน้าย่ำแย่ผิดปกติ จมอยู่ท่ามกลางความเศร้า นายท่านกับคุณชายหมดเรี่ยวแรงนั่งอยู่กับพื้น ไม่ได้ยินคำพูดของเขา“อาจ้าน รีบบดหวงฉินกับจินอิ๋นฮัวเป็นผงเร็ว อย่าลืมเหลือหวงฉินไว้ครึ่งหนึ่งด้วยนะ!”สถานการณ์เร่งด่วน ฉินอวิ๋นฟานไม่พูดพร่ำทำเพลง หวงฉินและจินอิ๋นฮัวคือตัวยาสำคัญในการลดอักเสบ ถึงจะต่างจากยาแก้อักเสบในยุคปัจจุบันมาก แต่ก็ได้ผลเหมือนกัน“เอ่อ ได้!”ติดตามฉินอวิ๋นฟานมานานขนาดนี้ อู่จ้านรู้ว่าฉินอวิ๋นฟานจะลงมือแล้ว ด้วยความเข้าใจที่เขามีต่อฉินอวิ๋นฟาน เขาไม่ลงมือยังแล้วไป หากลงมือต้องได้ผลลัพธ์มหัศจรรย์แน่ ไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย อู่จ้านเริ่มทำงานเดี๋ยวนั้น“หลีกไป!”
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 190
ฉินอวิ๋นเซินแค่นฮึเสียงหนึ่ง กระหยิ่มใจกล่าว “ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงตายก็เป็นเพราะท่าน ถ้าไม่ใช่เพราะท่านถ่วงเวลา ทำให้การรักษาของหมอเทวดาหัวล่าช้า คงรักษาท่านผู้เฒ่าเซี่ยงหายไปนานแล้ว”“ที่ท่านทำท่าจะช่วยคนในตอนนี้ เพราะกลัวตระกูลเซี่ยงจะพาลโกรธท่าน ท่านก็เลยทำเป็นกระตือรือร้นจะช่วยคน ใช้ความเห็นใจของตระกูลเซี่ยง แล้วให้พวกเขาปล่อยท่านไป ข้าพูดถูกใช่หรือไม่?”พอฉินอวิ๋นเซินพูดจบ ก็โบ๊ยความผิดมาให้ฉินอวิ๋นฟานตรง ๆ แบบนี้ทั้งได้หลอกใช้ตระกูลเซี่ยงและแก้แค้นฉินอวิ๋นฟานในคราวเดียว แทบจะยิงนัดเดียวได้นกสองตัว“นั่นสิ องค์ชายแปดกล่าวถูกต้อง เมื่อครู่ข้าตรวจอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงชัดเจนแล้ว กลับถูกฉินอวิ๋นฟานขัดขวางตอนจะลงเข็มสุดท้าย พลาดโอกาสรักษาที่ดีที่สุด ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขา มิเช่นนั้นด้วยประสบการณ์การแพทย์หลายสิบปีของข้า ต้องรักษาท่านผู้เฒ่าเซี่ยงได้แน่นอน”พอได้ยินองค์ชายแปดอธิบายอย่างนี้ หัวปิ่งร้องว่าเก่งทันที ไม่เพียงรักษาชื่อเสียงของเขาเอาไว้ได้ ทั้งยังดึงเขาออกมาจากจุดล่อแหลม ให้ฉินอวิ๋นฟานแบกรับความผิดทั้งหมด เขาหรือจะพลาดโอกาสตีไข่ใส่นมที่ดีเช่นนี้ไป?ฉินอวิ๋นเซินกล่าวต
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 191
ทีแรกฉินอวิ๋นเซินคิดจะเติมไฟเข้าไปอีก เอาฉินอวิ๋นฟานให้ตายไปเลย ไม่นึกว่าตอนที่จวนจะสำเร็จแล้ว เซี่ยงเส้าหลงจะออกหน้ากะทันหัน แถมยังยืนอยู่ฝั่งฉินอวิ๋นฟานอีก นี่ทำให้เขาเซ็งสุดขีดแต่เขาไม่เชื่อหรอกว่าฉินอวิ๋นฟานจะทำให้ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงฟื้นคืนชีพได้ ขนาดหัวปิ่งยังคิดว่าท่านผู้เฒ่าเซี่ยงหมดทางเยียวยา น่ากลัวว่าทั้งต้าเฉียนคงไม่มีใครฝืนลิขิตฟ้าได้แล้วเกี่ยวพันถึงชีวิตคน ฉินอวิ๋นฟานเดินปรี่มาถึงหน้าเตียงท่านผู้เฒ่าเซี่ยง เลิกผ้าห่มออกและพูดเสียงดัง “ผ้าขนหนู กรรไกร น้ำเย็น รีบเอามา!”“มาแล้ว!”สถานการณ์คับขัน ทุกคนรอรับคำสั่งทุกเมื่อ แค่แพล็บเดียวก็เอาผ้าขนหนู น้ำเย็นและกรรไกรมาแล้ว ฉินอวิ๋นฟานชุบผ้าขนหนูให้เปียกและประคบบนหน้าผากของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงด้วยความเร็วสูงสุด นี่คือการลดอุณหภูมิแบบพื้นฐานที่สุด ไม่นานก็ควบคุมอาการของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงให้นิ่งได้ฉินอวิ๋นฟานตัดขากางเกงของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงด้วยความเร็วสูงสุดอีกครั้ง เปิดขาที่บาดเจ็บ แม้จะใส่ยาที่ขาของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงแล้ว แต่เนื่องจากทำแผลไม่เรียบร้อยจึงทำให้ติดเชื้อ ขาครึ่งหนึ่งเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง แต่โชคดีที่ยังไม่รุนแรงมากนั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 192
“เสร็จแล้ว!”อู่จ้านส่งยาแก้อักเสบที่บดเป็นผงละเอียดแล้วมาทันที ฉินอวิ๋นฟานโรยผงลงไปบนปากแผลอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็พันแผลเบา ๆ ก่อนจะแบ่งผงที่เหลือเป็นห่อเล็ก ๆการดำเนินนี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้ทุกคนตาโตอ้าปากค้าง นี่มิใช่วิธีการรักษาตามปกติ แต่หลังจากฉินอวิ๋นฟานทำเสร็จ ดูเหมือนว่าสภาพการณ์ของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงจะคงที่แล้วจริง ๆเห็นเพียงฉินอวิ๋นฟานยังไม่หยุด ใช้ตัวยาที่เหลือทั้งหมดเทลงต้มในหม้อต้มยา เติมน้ำปริมาณน้อย ค่อย ๆ เคี่ยวด้วยไฟอ่อน กระทั่งน้ำแห้ง ฉินอวิ๋นฟานยังคงเคี่ยวไม่หยุด“เหอะ ข้าเพิ่งเห็นคนตุ๋นยาอย่างนี้ น้ำแห้งไปหมดแล้ว ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงจะดื่มยังไง? ต้มต่อไปหม้อต้มได้ระเบิดกันพอดี”หัวปิ่งเห็นการกระทำพิสดารพันลึกของฉินอวิ๋นฟานจึงเยาะเย้ยอย่างเย็นชาอยู่ข้าง ๆ“ก็นั่นนะสิ รัชทายาท ท่านต้มจนน้ำจะแห้งหมดแล้ว ขืนต้มต่อไปยังจะมีประโยชน์อันใด?”เซี่ยงเส้าหลงถามด้วยใบหน้าฉงนเหมือนกัน“ถ้าอยากให้ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงไข้ลด ก็ต้องใช้ของที่ข้าต้มนี่แหละ เดี๋ยวพวกเจ้าก็รู้เอง”ฉินอวิ๋นฟานไม่อธิบายมาก เพราะถึงจะอธิบาย ก็ไม่แน่ว่าพวกเขาจะเข้าใจตัวยาที่เขาพูดเหล่านี้คือตัวยาสำคัญ
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 827
“เด็กบางคนคือเด็ก เด็กบางคนเกิดมาก็คือปีศาจ ข้าฆ่าปีศาจมีอะไรผิด?”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “ถ้าพี่รองไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ก็ตรวจสอบให้ละเอียดได้ หากข้าไม่มีจุดไหนที่ทำไม่ถูก ท่านก็ต้องทนเอาไว้ อย่างไรนี่ก็คือลักษณะการทำงานของข้าฉินอวิ๋นฟาน”“สำหรับทำไมถึงฆ่าคนเยอะอย่างนั้น ข้าได้แต่บอกท่านว่าพวกเขาล้วนสมควรตาย พร้อมกันนั้น ข้ากำลังเตือนทุกคน มีบางเรื่องทำได้ มีบ้างเรื่องทำไม่ได้ ถ้าใครกล้าล้ำเส้น ข้าฉินอวิ๋นฟานก็จะเอาชีวิตมันผู้นั้นเหมือนกัน!”“และถ้าจะให้ข้ามอบเหตุผลให้ได้ละก็ เช่นนั้นข้าได้แต่พูดว่าเพราะข้าคือรัชทายาทผู้ว่าราชการแผ่นดินของต้าเฉียน มีกระบี่อาญาสิทธิ์อยู่ในมือ คือผู้ดำรงกฎหมายต้าเฉียน ข้ามีอำนาจและมีหน้าที่พิทักษ์บ้านเมืองของต้าเฉียน ชาวบ้านคือรากฐานของเรา มิใช่คนที่พวกท่านจะข่มเหงรังแกได้ตามอำเภอใจ!”ซี้ด...ฉินอวิ๋นฟานกล่าววาจาเผด็จการ ทำเอาทุกคนในที่นั้นต่างสูดลมเย็นเข้าปาก แม้ในใจพวกเขาจะมีความแค้นมากมายเพียงใด หากเวลานี้ได้แต่สะกดกลั้นเอาไว้เพราะฉินอวิ๋นฟานไม่เพียงแต่มีอำนาจประหารอันเป็นอำนาจสูงสุด ยังยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจราชวงศ์ต้าเฉียน ผู้ใดกล้าคั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 826
“เจ้า...!”ฉินอวิ๋นฮุยมาถึงก็พูดแทงใจดำของเขา ทำให้ฉินอวิ๋นฮุยเลือดขึ้นหน้า กลับไร้กำลังโต้ตอบ นาทีนี้เขาแทบอยากสับฉินอวิ๋นฟานเป็นหมื่น ๆ ชิ้น“นี่คือท้องพระโรง คือสถานที่หารือเรื่องสำคัญของบ้านเมือง มิใช่สถานที่ให้พวกท่านมาอวดเก่ง แต่ละคนกัดข้าไม่ปล่อยกับแค่เรื่องที่ข้ามาสายครึ่งชั่วยาม? พวกท่านหมายความว่ายังไง?”ฉินอวิ๋นฟานกวาดสายตามอง ก่อนจะเอ่ยด้วยท่าทีแข็งกระด้าง “มีความสามารถก็ทำการทำงานให้มากหน่อย มิใช่ใช้เล่ห์กลอุบาย อวดเก่งแต่ขี้เกียจ ถ้าไม่มีความสามารถก็ลาออกไปเสีย ปลดเกษียณกลับบ้านเกิด อย่าครองส้วมแล้วไม่ขี้ คนที่อยากแทนที่ตำแหน่งพวกเจ้ามีถมเถไป!”เมื่อทุกคนเห็นดังนั้นก็พากันเบิกตาโต ทีแรกนึกว่าจะหาเรื่องฉินอวิ๋นฟาน ไม่นึกว่าเพิ่งเริ่มก็แพ้ย่อยยับแล้ว ในทางกลับกัน ยังถูกฉินอวิ๋นฟานเหยียดหยามอย่างหนักอีก ทำเอาทุกคนตัวชาไปทั้งคนหลังจากองค์ชายใหญ่ฉินอวิ๋นคังรู้เรื่องตระกูลเริ่น จนถึงตอนนี้ก็ยังผวาไม่หาย อกสั่นขวัญแขวนอย่างหนัก จากนั้นจึงเลือกเก็บตัวเงียบ ๆ ทันที ดังนั้นขณะฉินอวิ๋นฟานถูกทุกคนเปิดฉากสงครามน้ำลาย เขาจึงเลือกเงียบงัน“ดี ในเมื่อน้องเจ็ดพูดถึงขั้นนี้แล้ว เช่น
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 825
ฉินอวิ๋นฟานไม่เพียงหลีกเลี่ยงการหาเรื่องของอู๋ต้าไห่ มิหนำซ้ำยังเลือกเผชิญหน้าอย่างแข็งกร้าว คราวนี้ทำเอาทุกคนไปต่อไม่เป็นแล้วเหล่าขุนนางต่างมองหน้ากันด้วยความมึนงง ทำผิดแล้วยังอวดเก่งเช่นนี้อีก? โอหังขนาดนี้เชียว? ก็คงจะมีแต่เจ้าฉินอวิ๋นฟานนี่แหละ!“แค่ยึดอู่โจวซึ่งเป็นเมืองเล็ก ๆ มาได้ก็ทำให้รัชทายาทลำพองใจจนลืมตัวเช่นนี้เลยหรือ?”อู๋ต้าไห่เห็นฉินอวิ๋นฟานเหิมเกริมเช่นนี้จึงโต้กลับด้วยโทสะทันที “แม่ทัพใหญ่ทุกท่านของต้าเฉียนต่างสร้างผลงานการศึกให้ราชวงศ์ต้าเฉียนมากมาย ยังไม่เคยเห็นใจวางอำนาจบาตรใหญ่ ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเช่นนี้มาก่อน รัชทายาทจะเห็นเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้วกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานเหยียดยิ้มมุมปาก เหน็บแนมกลับทันที “แม่ทัพคนอื่น ๆ สร้างผลงานการศึกเพื่อต้าเฉียน ข้ายังพอเข้าใจได้ แต่ข้าขอถามหน่อย เกี่ยวอันใดกับเจ้าอู๋ต้าไห่ด้วย?”“ท่าน ท่านเถียงข้าง ๆ คู ๆ ข้ากำลังกล่าวถึงเรื่องสร้างผลงานกับท่านอยู่ ท่านกลับไร้เหตุผลกัดไม่ปล่อย?”อู๋ต้าไห่ถูกคำพูดประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานตอกหน้าจนหน้าเขียวปัด แต่ในฐานะที่เขาเป็นรองเจ้ากรมพิธีการฝ่ายซ้าย คือยอดฝีมือในการใช้ภาษาแก้ต่าง ชำนิชำน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 824
ถูกฉินอวิ๋นฟานเอาใจเช่นนี้ สามดรุณีหน้าแดงระเรื่อด้วยความสุข ฉินอวิ๋นฟานประทับจูบลงบนริมฝีปากแดงชาดของพวกนางสามพี่น้องแรง ๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะลุกจากเตียง......“ไม่มีระเบียบ ไม่มีระเบียบ!”“ก็นั่นนะสิ! ประชุมขุนนางเริ่มมาครึ่งชั่วยามแล้ว รัชทายาทกลับยังไม่ถึง? ไม่เห็นกฎระเบียบอยู่ในสายตาเลย ช่างไม่เห็นกฎระเบียบอยู่ในสายตา!”“สร้างผลงานเข้าหน่อยก็เมินระเบียบของราชสำนักแล้วหรือ? ก็ทำตามอำเภอใจได้แล้วหรือ? บังอาจยิ่งนัก!”......ในท้องพระโรง เหล่าขุนนางเริ่มเปิดฉากด่าทอต่าง ๆ นานาต่อพฤติกรรมมาสายของฉินอวิ๋นฟานด้วยไฟโกรธเต็มทรวงและถ้อยคำแข็งกร้าว เดิมพวกเขาก็ไม่มีภาพจำดีอะไรต่อฉินอวิ๋นฟานอยู่แล้ว กอปรกับการกระทำของฉินอวิ๋นฟานเมื่อวาน ชัดเจนว่ากำลังท้าทายบรรดาผู้มีอำนาจสูงศักดิ์ในเมื่อเช้ามาฉินอวิ๋นฟานก็เปิดช่องโหว่ เช่นนั้นพวกเขาจะไม่ปล่อยไปเป็นธรรมดา ต่อให้การมาสายมิใช่เรื่องใหญ่อันใด แต่ก็จะไม่ละเว้นฉินอวิ๋นฟานเด็ดขาดบนบัลลังก์มังกร ไท่ซั่งหวงขมวดคิ้วน้อย ๆ แล้วหันไปกล่าวกับเฉาเจิ้งฉุน “ส่งคนไปตามฟานเอ๋อร์แล้วหรือ?”“ทูลไท่ซั่งหวง ส่งไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เฉาเจิ้งฉุนกระซิบ “แต่ดูเหมื
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 823
“ฮ่า ๆ ๆ...มา ชนแก้ว!”ภายใต้แสงขมุกขมัว ทั้งสี่จรดสุราหมดจอก ฉินอวิ๋นฟานที่หิวไส่กิ่วสวาปามราวกับพายุ ไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็กวาดอาหารโอชาบนโต๊ะไปกว่าครึ่งเวลานี้มู่หรงจิ่น หลู่เซียงหลิงและเสี่ยวจวี๋ก็ดื่มจนแก้มแดงก่ำแล้ว งดงามอ้อนแอ้นจนอยากจะเด็ดมาดอมดม พวกนางกระดากใจยิ่งหนัก หลังจากอิ่มเอมกับสุราอาหารแล้ว ฉินอวิ๋นฟานก็ไม่สะกดอารมณ์พลุ่งพล่านอีกต่อไป โอบสองดรุณีไปยังเตียงทันที“สุดที่รักของข้า ข้าคิดถึงพวกเจ้าจะตายอยู่แล้ว!”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย กระโจนใส่พวกนางโดยตรง สองดรุณีราวกับกระต่ายน้อยตื่นตกใจ ส่งเสียงร้อง “อ๊ะ” ออกมาทีหนึ่งจึงรีบมุดเข้าไปอยู่ด้านในของเตียง ยิ่งพวกนางเป็นเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานก็ยิ่งคึก“แหะ ๆ ร้องใช่ไหม คืนนี้จะให้พวกเจ้าร้องไห้เสียงแหบเสียงแห้งไปเลย!”ฉินอวิ๋นฟานเลียริมฝีปาก ความปรารถนาปะทุขึ้นโดยสิ้นเชิง เบื้องล่างท้องน้อยเร่าร้อนยากจะทานทนนานแล้ว ‘แควก’ ทีหนึ่ง เครื่องนุ่งห่มบนตัวฉีกขาด เผยกล้ามเนื้อแข็งแรงทั่วร่าง กลิ่นอายบุรุษเข้มข้นทำให้ลมหายใจของสามดรุณีกระชั้น กระนั้นกลับมิอาจสะกด ฉินอวิ๋นฟานเสือตะครุบอีกหน คว้าเท้าเล็กของหลู่เซียงหลิงเอาไว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 822
ฉินอวิ๋นฟานตบบ่าหวังอันสือเบา ๆ แล้วกล่าวคำพูดจากใจ “ขุนนางในอนาคตของต้าเฉียนจะกระจ่างใสได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง”“รัชทายาทโปรดวางใจ ข้าน้อยจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอนขอรับ!”หวังอันสือตื้นตันจนน้ำตานองหน้า ถ้อยคำสวยงามใดก็มิอาจบรรยายความรู้สึกในขณะนี้ของเขา ในที่สุดก็มีเวทีแสดงปณิธานซึ่งมีอยู่เต็มอกของเขาแล้ว ในโลกอันขุ่นมัวนี้ ในที่สุดเขาก็ได้แสดงฝีมือสักทีและสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกโชคดีคือ เขาได้พบกับป๋อเล่อ ผู้มีจุดมุ่งหมายและทิศทางปณิธานเดียวกับเขา มอบโอกาสพลิกชะตาให้กับเขาครั้งหนึ่งเมื่อได้รับคำตอบยืนยันของหวังอันสือ ฉินอวิ๋นฟานคลี่ยิ้มพึงพอใจ จึงออกไปจากห้องและตรงไปยังตำหนักรัชทายาท...“พี่อวิ๋นฟาน ท่านคงหิวแย่แล้วกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานเพิ่งกลับมาถึงตำหนักที่พัก จิ่นเอ๋อร์ก็รีบเดินมาต้อนรับ ส่วนเสี่ยวจวี๋และเซียงหลิงต่างประกบอยู่ทางซ้ายและทางขวาจู่ ๆ ฉินอวิ๋นฟานก็รู้สึกว่าตำหนักที่พักต่างออกไปจากปกติ ปกติจะมีนางกำนัลรับใช้อยู่ในจวนอย่างน้อยสี่คน ทว่าวันนี้กลับไม่มีแม้แต่คนเดียว ทั้งตำหนักมีเพียงผู้หญิงสามคนเท่านั้น คือจิ่นเอ๋อร์ เซียงหล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 821
“รัชทายาท ท่านจะหารือเรื่องใหญ่กับข้าน้อยหรือขอรับ?!”เห็นท่าทางจริงใจของฉินอวิ๋นฟาน หวังอันสือร่างสะท้านเล็กน้อย ฉินอวิ๋นฟานคือรัชทายาทผู้ว่าราชการแผ่นดินต้าเฉียนผู้สูงส่ง กลับมีเรื่องจะหารือกับเขา? มันมิควรเป็นคำสั่งหรือ?ฉินอวิ๋นฟานเปลี่ยนไปราวกับคนละคน ทำให้หวังอันสือสงบใจไม่ได้อยู่นาน ท่าทางเข้าหาได้ง่ายของฉินอวิ๋นฟานกับรัชทายาทผู้แข็งกร้าวราวกับเทพสังหารสถิตร่างที่เขาเพิ่งพบเมื่อครู่ต่างกันโดยสิ้นเชิงฉินอวิ๋นฟานพูดเป็นการเป็นงาน “ถูกต้อง หากจะพูดกันจริง ๆ ก็คือข้ามีเรื่องจะขอร้องเจ้า!”“มี มีเรื่องขอร้องข้าน้อย?”หวังอันสือสับสนมากกว่าเดิม เขาเป็นแค่ขุนนางระดับหก อาจารย์ต่ำต้อยคนหนึ่ง ไม่ว่าคนใดในเมืองหลวงที่ถูกบีบตายได้ง่าย ๆ น่ากลัวว่าจะมีอิทธิพลและฐานะเหนือเขา ฉินอวิ๋นฟานจะมีเรื่องขอร้องเขาได้อย่างไร?“หวังอันสือ ข้าได้ตรวจสอบเรื่องเกี่ยวกับเจ้ามาคร่าว ๆ ทั้งหมดแล้ว เจ้าคือผู้มีความสามารถที่ข้าต้องการจริง”ฉินอวิ๋นฟานเข้าประเด็นทันที “เจ้าน่าจะรู้ดีว่าตอนนี้ต้าเฉียนเป็นยังไง ถึงภายนอกดูสงบ แต่ความจริงคือคลื่นใต้น้ำ บรรดาองค์ชายและขั้วอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังต่อสู้กันจน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 820
หลู่หนีสีหน้าเคร่งขรึม แสดงท่าทีอีกครั้ง เขารู้ว่าฉินอวิ๋นฟานเป็นคนเด็ดขาดฉับไว ในเมื่อฉินอวิ๋นฟานมอบงานนี้เขาก็ต้องเชื่อใจเขาหมดหัวใจอยู่แล้วอีกทั้งเรื่องนี้ยังสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อฉินอวิ๋นฟาน เป้าหมายของเขาชัดเจนมาก นั่นก็คือทำงานนี้ให้สำเร็จ สิ่งของเงินทองฉินอวิ๋นฟานทุ่มทุนมาก“เวลากระชั้นชิด พรุ่งนี้พวกท่านก็ออกเดินทางไปเมืองจัวเถอะ เรื่องนี้ต้องทำที่เมืองจัว หลิวเป้ยจะให้ความช่วยเหลือมอบความสะดวกทั้งหมดกับพวกท่านเอง ต้องการอะไรก็บอกได้เต็มที่ พวกท่านแค่ทุ่มเทกายใจทำงานก็พอ”ฉินอวิ๋นฟานกล่าวเสียงหนัก“เมีองจัว?”หลู่หนีลังเลเล็กน้อยก่อนจะตอบ “ก็ดี เมืองจัวเป็นคนของรัชทายาทเกือบทั้งหมด พวกเราแค่ทุ่มเทกายใจกับการผลิตก็พอ เช่นนี้จะลดอุปสรรคลงด้วย”......หลังจากกำชับทุกเรื่องเสร็จก็ดึกมาแล้ว ฉินอวิ๋นฟานลากร่างอันอ่อนล้ามายังที่รักษาตัวของพวกหวังอันสือ หลังจากทำความเข้าใจ ฉินอวิ๋นฟานพบว่าหวังอันสือคนนี้มีส่วนคล้ายคลึงกับหวังอันสือในสมัยซ่งเหนือบางส่วนดังนั้นฉินอวิ๋นฟานจึงรู้สึกเห็นใจขึ้นมาเพราะเวลานี้เขากำลังอยู่ในช่วงที่ต้องการคน หากหวังอันสือเป็นเหมือนกับหวังอันสือในประวัต
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 819
“ข้าเข้าใจความรู้สึกของพวกท่านในตอนนี้ดี”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยท่าทางมั่นใจ “ความจริงไม่ว่าข้าจะอธิบายกับพวกท่านยังไงก็เข้าใจยากอยู่ดี เพราะนี่คือการปฏิรูปอุตสาหกรรมล้ำยุค ในอดีตทุกคนต่างเรียกมันว่าการปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งแรก”หลู่หนีถามด้วยใบหน้างุนงง “ปฏิวัติอุตสาหกรรม? นั่นคือสิ่งใดหรือขอรับ?”“อื่ม! จะว่ายังไงดีล่ะ?”ฉินอวิ๋นฟานลูบคางพิจารณาครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย “ข้าจะยกตัวอย่างง่าย ๆ ให้พวกท่านฟังก็แล้วกัน ในสังคมศักดินาที่ทำการเกษตรเป็นหลัก ในตอนที่ชาวบ้านรดน้ำ ส่วนมากแล้วจะใช้กำลังคนเป็นสำคัญ ไม่เพียงแต่ประสิทธิภาพต่ำ หนำซ้ำยังต้องใช้แรงงานเยอะมาก”“ทว่านับจากท่านหลู่ปันคิดค้นกังหันน้ำและระหัดวิดน้ำขึ้นมาก็เพิ่มประสิทธิภาพในการรดน้ำสูงขึ้น ทั้งยังประหยัดแรงงานไปเยอะ นี่ก็คือการพัฒนาทักษะในการเพาะปลูก และสามารถเรียกได้ว่าเป็นการปฏิวัติทางเกษตรกรรม”“ดังนั้นเครื่องจักรนี้ของข้าซับซ้อนกว่าระหัดวิดน้ำมากกว่า แต่ปริมาณบรรจุขนส่งและแรงขับเคลื่อนของมันมีมากกว่ารถม้ามหาศาล ทำให้ประสิทธิภาพในการทำการค้าสูงขึ้น นี่ก็คือการปฏิวัติอย่างหนึ่งของการค้าและการเดินทาง ข้าเรียกมันว่าการปฏิวัติ
