บทที่ 556

“แท้จริงแล้วในใต้หล้านี้ ผู้ที่อยากเห็นประชาชนอยู่เย็นเป็นสุขมากที่สุด ก็คือราชวงศ์”

หลี่เฉินประคองถานไถจิ้งจือขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างลึกล้ำว่า “หากผู้คนไม่สามารถหาเลี้ยงชีพได้ ประเทศก็จะไม่มั่นคง เมื่อประเทศไม่มั่นคงจนถึงจุดหนึ่ง ก็จะเกิดความไม่สงบขึ้นมา หากก้าวไปเกินกว่าจุดนั้น ก็จะเกิดการล่มสลายขึ้น เมื่อประเทศล่มลาย เหล่าท่านอ๋องและขุนนางในราชสำนัก ก็ยังคงมีโอกาสที่จะอยู่รอดและยังคงเจริญรุ่งเรืองและมั่งคั่งในราชวงศ์ใหม่ได้ แต่สำหรับราชวงศ์นั้น กลับถูกกำหนดให้ต้องตาย”

“ดังนั้นเรื่องนี้จึงเกี่ยวข้องกับรากฐานของประเทศ และเป็นเรื่องสำหรับคนรุ่นหลัง ข้ามิกล้าประมาทหรือเลินเล่อได้”

ถานไถจิ้งจือเห็นด้วยอย่างยิ่ง เขามองไปยังพื้นที่ก่อสร้างขนาดใหญ่แล้วถามว่า “ฝ่าบาท สถาบันขนาดใหญ่เช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อนจริงๆ ตามคำอธิบายของฝ่าบาทแล้ว เกรงว่าอาจจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก?”

“ถูกต้อง”

หลี่เฉินไม่ได้ปิดบังอะไร เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “ตามงบประมาณของกรมโยธาธิการ และการตรวจสอบจากกรมครัวเรือน หากราชบัณฑิตแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันตามข้อกำหนดของข้า จะมีค่าใช้จ่ายอย่างน้อยแปดล้านตำลึง”

เมื่อได