เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 452
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-06 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 453
จ้าวเสวียนจีฟังคำพูดของฟู่อวี้จือ ก็พยักหน้าช้าๆ อย่างเห็นด้วยฟู่อวี้จือคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วพูดว่า “เมื่อมองจากจุดยืนของเรา แม้ว่าถานไถจิ้งจือจะรับราชการ สำหรับพวกเราแล้วแม้จะเป็นเรื่องที่ทันตั้งตัว แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทีเดียว อย่างน้อยก็มีสิ่งที่เราสามารถทำให้ยุ่งยากได้”ฟู่อวี้จือยิ่งคิดก็ยิ่งหัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “ตอนนี้ตำหนักบูรพามีทรัพยากรทางการเมืองจำนวนเท่าใดกัน? อันที่จริงมีไม่มาก ครึ่งหนึ่งจากกรมครัวเรือน ครึ่งหนึ่งจากกรมโยธาธิการ แม้จะบวกกรมยุติธรรมไปด้วย แต่คนอื่นๆ ยังไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา แต่ปัญหาคือเขามีนายพลสองคน คนหนึ่งมาจากตระกูลซู และอีกคนคือถานไถจิ้งจือ คนหนึ่งเป็นตัวแทนของกองทัพ ส่วนอีกคนเป็นตัวแทนของนักวิชาการ”“การมีอำนาจทั้งบุ๋นและบู๊ย่อมเป็นสิ่งที่ดีอย่างแน่นอน แต่ทรัพยากรมีมากพอจะแจกจ่ายหรือไม่?”“เมื่อการกระจายไม่เท่ากัน จะเกิดการเผชิญหน้ากันระหว่างซูเจิ้นถิงและถานไถจิ้งจือโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย”“เมื่อมองดูองค์รัชทายาทของเรา เขาก็เชี่ยวชาญด้านการทหารเช่นกัน ดูได้จากการบังคับส่งกองทัพไปยังเสียนเฉา เราจะเห็นได้ว่าเขาชอบบู๊มากกว่า ดังน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 454
จางปี้อู่ไม่ได้พูดอะไร และมองไปที่หวังเถิงฮ่วนกับจ้าวเสวียนจีในกลุ่มเล็กๆ นี้ การตัดสินใจใดๆ ก็ตามจำเป็นต้องได้รับการพยักหน้าจากจ้าวเสวียนจีในท้ายที่สุดมันเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด และในวันนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นคิ้วของจ้าวเสวียนจีขมวดลึก และยากที่จะบอกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ฟู่อวี้จือกล่าวเสียงเบาว่า “ท่านราชเลขา ความเมตตากรุณาของสตรีน่ะ มีแต่จะทำให้เรื่องมันแย่ลง”จ้าวเสวียนจีมองฟู่อวี้จือแวบหนึ่ง เขายืนขึ้นแล้วพูดว่า “ทำตามความคิดของพี่ฟู่เถอะ”คนที่เหลืออีกสามคนมองหน้ากัน ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “รับคำสั่งท่านราชเลขา”……ขณะเดียวกัน ณ ที่ประทับของรัฐทายาทเหวินอ๋อง รัฐทายาทเขียนจดหมายฉบับหนึ่งแล้วมอบให้กับคนข้างกาย พลางกล่าวว่า “จดหมายฉบับนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง เจ้าควรเก็บไว้ใกล้ตัวและส่งไปให้ท่านพ่อข้าทันที จากนั้นก็นำคำสั่งของท่านพ่อกลับมา จำไว้ว่า คนอยู่ศรัทธาอยู่ คนตาย แต่ศรัทธาของเจ้าจะไม่สูญสิ้น”ชายคนนั้นรับจดหมายอย่างเคร่งขรึม และซ่อนมันไว้ในกระเป๋าด้านใน โค้งคำนับรัฐทายาทเหวินอ๋อง แล้วหันหลังเดินจากไปที่จวนจ้าวอ๋อง หลี่อิ๋นหู่ก็ได้รับข่าวเช่นกันปฏิกิริยาแรกของเขาคือไม่เชื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 455
“ไม่ได้!”หลี่อิ๋นหู่เกือบจะกระโดด เขาปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ“ฆ่าฮองเฮาเหรอ? ความคิดเช่นนี้ก็ยังคิดออกมาได้ สมองของสำนักบัวขาวอย่างพวกเจ้าคิดอะไรอยู่? ทำไมไม่ไปลอบสังหารเสด็จพ่อข้าเสียเลยล่ะ?”หลังจากที่หลี่อิ๋นหู่พูดจบ เขาก็ตระหนักว่าตัวเองทำผิดพลาดสีหน้าของเขาดูเขียวเทา และไม่พูดอะไรอีกแต่สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่สนใจสิ่งที่เขาคิดและพูดอย่างเย็นชา “การลอบสังหารจักรพรรดินั้นเสี่ยงเกินไป และไม่เป็นประโยชน์ต่อสำนักในปัจจุบัน จักรพรรดิที่หมดสตินั้นมีประโยชน์มากกว่าจักรพรรดิที่สิ้นพระชนม์ ตราบใดที่เขายังมีลมหายใจ สถานการณ์ก็จะยังคงเสถียรภาพ และป้องกันไม่ให้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเขาไม่สามารถตายได้ อย่างน้อยก็ตอนนี้”หลี่อิ๋นหู่ยิ้มเยาะและพูดว่า “พูดได้ดี ราวกับว่าชีวิตของเสด็จพ่อข้าอยู่ในมือของพวกเจ้า แค่การลอบสังหารองค์รัชทายาทก็ยังล้มเหลว เจ้าไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าจะสามารถชี้แนะใต้หล้าได้?”ประโยคนี้แลกกับการจ้องมองที่เย็นชาของสตรีศักดิ์สิทธิ์สายตาที่ไร้ความรู้สึก จ้องมองหลี่อิ๋นหู่ด้วยสายตาที่ไม่ต่างอะไรกับการมองก้อนหินริมทางหลี่อิ๋นหู่ตัวแข็งทื่อ สีหน้าของเขายิ่งด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 456
หลี่อิ๋นหู่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติร้ายแรงกับสมองของสตรีศักดิ์สิทธิ์แผนการนี้ชุ่ยมาก จนเห็นว่าตัวเขาเองเป็นคนโง่อัตราความสำเร็จในการฆ่านี้สูงจริงๆ และอาจกล่าวได้ว่าแทบจะสมบูรณ์แบบ แต่ปัญหาอยู่ที่ผลที่ตามมาเขาร่วมมือกับสำนักบัวขาวในการทำเช่นนี้ เพราะตั้งใจที่จะทำให้สำนักราชเลขาและตำหนักบูรพากัดกันเหมือนสุนัข ส่วนตัวเองก็หวังจะจับปลาในน้ำขุ่น หากจัดการได้ดี คนที่หัวเราะเป็นคนสุดท้ายก็คือเขา อย่างน้อยสถานการณ์ก็จะไม่เลวร้ายไปกว่าตอนนี้แต่ทันทีที่สตรีศักดิ์สิทธิ์กล่าวแผนการออกมา ก็เห็นได้ชัดว่าตัวเองถูกปฏิบัติแบบเบี้ยที่ใช้แล้วทิ้งถ้าหลี่อิ๋นหู่เห็นด้วยก็แปลกแล้ว“เจ้ายืมสถานะของข้าเข้าไปในวัง ลอบปลงพระชนม์ฮองเฮาแล้วหนีไป ถึงตอนนั้นจะให้ข้าหนีไปที่ไหน? แผนนี้จะไม่มีวันได้ผล”“ข้าจะซัดท่านหนึ่งฝ่ามือ”เมื่อเผชิญกับความสงสัยและการปฏิเสธของหลี่อิ๋นหู่ สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ดูเหมือนจะเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้แล้วนางพูดอย่างใจเย็นว่า “ตราบใดที่จ้าวอ๋องก็เกือบตายไปด้วย ก็จะไม่มีใครสงสัยว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับจ้าวอ๋อง แม้กระทั่งคิดว่าจ้าวอ๋องก็เป็นผู้บริสุทธิ์เช่นกัน”ในที่สุดห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 457
หลังจากฟังคำอธิบายของหลี่อิ๋นหู่แล้ว สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่รั้นอีกต่อไปไม่ว่าต้องการพยายามเร็วแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำมันต่อหน้าผู้คนมากมายในวังหลังได้ จุดนี้ สตรีศักดิ์สิทธิ์ยังสามารถควบคุมความเหมาะสมได้“เช่นนั้นวันมะรืน ข้าจะมาหาจ้าวอ๋องอีกครั้ง หวังว่าจ้าวอ๋องจะเตรียมพร้อมในตอนนั้น”พูดจบ สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็หันหลังจะเดินจากไป“สตรีศักดิ์สิทธิ์หยุดก่อน!”หลี่อิ๋นหู่เรียกสตรีศักดิ์สิทธิ์“จ้าวอ๋องยังมีธุระอื่นหรือไม่?”สตรีศักดิ์สิทธิ์ถาม“ข้าอยากจะรู้ว่า แผนการนี้เป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์หรือว่าสำนักของเจ้าเป็นคนคิดขึ้นมา?” หลี่อิ๋นหู่ถามสตรีศักดิ์สิทธิ์ตอบอย่างใจเย็น “ทั้งสอง”“การลอบสังหารครั้งล่าสุดล้มเหลว และสำนักก็สูญเสียปรมาจารย์ไปหลายคน เมื่อเผชิญหน้ากับการตอบโต้ของหน่วยบูรพา สำนักของเราก็ได้รับความสูญเสียอย่างหนัก ดังนั้นทางสำนักจึงตัดสินใจใช้มาตรการตอบโต้อย่างรุนแรง และการลอบสังหารองค์รัชทายาทโดยตรงเป็นครั้งที่สอง ก็เป็นทางเลือกสุดท้าย แต่ว่าแผนการนี้ มีอัตราความสำเร็จสูงและสามารถทำให้ตำหนักบูรพาจมสู่ทะลไฟได้”“เพื่อทำความดีลบล้างความผิด ข้าจึงคิดแผนนี้ขึ้นมา และดำเนินการ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 458
“ทูลฝ่าบาท วันนี้กระหม่อมได้คัดแยกม้วนเอกสารของกรมยุติธรรมในรอบสิบปีที่ผ่านมา พบว่าแม้กรมยุติธรรมจะมีปัญหามากมาย แต่การทำงานและหน้าที่พื้นฐานยังคงมีอยู่ ถึงแม้ว่าจะมีช่องโหว่มากมายในคดี แต่สถานการณ์ไม่ได้ร้ายแรงจนเกินไป กระหม่อมจึงมาขอคำแนะนำจากฝ่าบาท โปรดอนุญาตให้กระหม่อมดำเนินการคัดเลือกการพลิกคดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อโจวผิงอันได้รับอนุญาตให้เข้าไปในพระที่นั่งสีเจิ้ง ประโยคแรกที่เขาพูดทำให้หลี่เฉินเงยหน้าขึ้น เลื่อนสายตาจากสาส์นกราบทูลไปที่โจวผิงอัน“ไม่มีปัญหา ไม่เข้าวัด ข้ากำลังพูดถึงเจ้าโจวผิงอัน”หลี่เฉินกล่าวยิ้มๆ “พลิกคดีก็พลิกคดี แต่การคัดเลือกการพลิกคดีมันหมายความว่าอย่างไร?”โจวผิงอันตอบอย่างใจเย็นว่า “บางคดีสามารถพลิกคดีได้ บางคดีจะพลิกก็ได้ และบางคดีก็พลิกคดีไม่ได้ และสิ่งที่กระหม่อมต้องการพลิกคดีก็คือประเภทที่สี่ คดีที่จำเป็นต้องพลิก”“คดีที่พลิกได้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับขุนนางที่มีอำนาจหรือถูกโอนย้ายหรือเกษียณไปแล้ว เมื่อคนเหล่านี้เข้ารับตำแหน่งก็เล่นพรรคเล่นพวก ฝ่าฝืนกฎหมาย บรรเทาความผิดหรือเพิ่มความผิดเพื่อความสัมพันธ์ส่วนตัว แม้กระทั่งคดีฆาตกรรม แม้จะไม่ได้ใหญ่โตนัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 459
ในวันที่สอง วันลาหยุดก็สิ้นสุดแล้ว หน่วยงานราชการต่างๆ และร้านค้าทั่วประเทศกลับมาทำงานตามปกติในวันนี้ และเริ่มทำงานตามขั้นตอนที่กำหนดพ่อค้ามาแต่เช้า เพราะพ่อค้าไม่มีแนวคิดเรื่องการพักผ่อน หากพวกเขาทำเงินได้ ก็สามารถทำธุรกิจได้แม้แต่ในวันส่งท้ายปีเก่าแต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่เพียงแต่เสมียนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเจ้าหน้าที่ทหารในศาลด้วย ห้ามใช้วันหยุดปีใหม่เป็นข้ออ้างในการไม่ทำงาน ใครฝ่าฝืนสามารถฟ้องเจ้าหน้าที่ได้ในวันนี้หลี่เฉินสวมเครื่องแบบทางการขององค์รัชทายาท แขวนหยกที่ข้างเอว และเริ่มเปิดประชุมราชการเช้าในเช้าวันแรกของปีขาลในตอนเช้าของวันนี้ สายตานับไม่ถ้วนกำลังจ้องมองไปที่พระที่นั่งไท่เหอปีที่ผ่านมามีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเกินไป แต่เรื่องเหล่านั้นก็ได้ข้อสรุปไปแล้ว และปีใหม่นี้คือการเริ่มจังหวะใหม่ ซึ่งทุกคนต่างก็คาดหวังว่าการประชุมราชการเช้านี้จะมีคำตอบในอีกแง่หนึ่งก็คือวัดทิศทางลมหลังจากทำตามขั้นตอนมารยาทครบถ้วนแล้ว หลี่เฉินก็ยืนอยู่ข้างเก้าอี้มังกร มองไปที่ขุนนางบุ๋นบู๊ด้านล่าง จากนั้นก็กล่าวเปิดงาน“วันนี้เป็นประชุมราชการเช้าครั้งแรกของปีขาล ขุนนางทุกท่าน วันส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-08รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 460
ในระบบของจักรวรรดิต้าฉิน นับตั้งแต่ที่ไท่จูยกเลิกระบบอัครมหาเสนาบดี อำนาจของจักรพรรดิก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่สิ่งที่ตามมาก็คือกิจของรัฐที่ยุ่งวุ่นวายอย่างมาก หากไม่มีอัครมหาเสนาบดี กิจของรัฐทั้งหมดก็ค้างอยู่บนบ่าของจักรพรรดิ และไม่ใช่จักรพรรดิทุกพระองค์ที่จะขยันขันแข็งเหมือนไท่จู หลังจากยึดครองประเทศได้ก็พักผ่อนเพียงสามหรือสี่ชั่วโมงต่อวันเท่านั้น และเวลาที่เหลือก็ถูกใช้ไปกับการจัดการกิจของรัฐจักรพรรดิก็เป็นมนุษย์เช่นกันและต้องการการพักผ่อน เป็นไปไม่ได้ที่จักรพรรดิจะจัดการเรื่องหนักๆ ของรัฐบาลเพียงลำพังดังนั้นจึงมีสำนักราชเลขาขึ้นมา ในสำนักราชเลขาจะมีมหาอำมาตย์ทั้งหมด 5 คน ราชเลขาหนึ่งคนและผู้ช่วยรองอีกสี่คน แต่ไม่มีกฎตายตัวว่าท่านราชเลขาจะเป็นผู้ช่วยหลักเท่านั้น มันขึ้นอยู่กับทักษะของแต่ละคนและความชอบของจักรพรรดิโดยทั่วไปแล้วผู้ที่มีบารมีสูงสุดก็จะเป็นราชเลขาดังนั้นในรัชกาลนี้ จ้าวเสวียนจีที่เป็นราชเลขามาหลายปี จึงควบคุมอำนาจของสำนักราชเลขามาโดยตลอด แม้กระทั่งเคยแข่งกับอำนาจของจักรพรรดิด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม เมื่อหลี่เฉินเชิญถานไถจิ้งจือออกมาแล้ว ปั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-08
บทล่าสุด
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 694
ความใกล้ชิดของร่างกายที่แทบจะไม่มีช่องว่างและคำพูดที่เย็นชา ทำให้เกิดความรู้สึกที่ขัดแย้งเหมือนน้ำแข็งและไฟที่ปะทะกันความตึงเครียดที่เกิดขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจทำให้จ้าวชิงหลานเริ่มตัวสั่นเล็กน้อย"ท่าน…หยาบช้า!"ด้วยความอับอายและโกรธสุดขีด จ้าวชิงหลานพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดเพื่อผลักหลี่เฉินออกไปแต่แรงของนางช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับการจับกุมที่มั่นคงของเขา การดิ้นรนของนางไม่ได้ช่วยให้หลุดพ้น แต่กลับทำให้เกิดการเสียดสีระหว่างทั้งสองมากขึ้นบรรยากาศค่อยๆ คลุมเครือ ระหว่างปลายจมูกค่อยๆ ร้อนผ่าวตำหนักเฟิ่งสี่อันโอ่อ่าที่ควรอบอวลไปด้วยบรรยากาศสูงส่งและสง่างาม บัดนี้กลับถูกเติมเต็มด้วยกลิ่นอายที่มิอาจอธิบายได้ อันเกิดจากการพันเกี่ยวกันของชายหนุ่มและหญิงสาว"วันนี้ข้าจะหยาบช้าให้ท่านดูเอง!"หลี่เฉินหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะออกแรงจับข้อมือของจ้าวชิงหลานแล้วกดนางลงบนบัลลังก์เฟิ่งหลวนในยามนี้ จ้าวชิงหลานนอนเอนอยู่บนบัลลังก์ หลี่เฉินโน้มตัวลงมาทับเบาๆ ทั้งสองใกล้ชิดจนมีเพียงเนื้อผ้าบางๆ คั่นกลางกลิ่นหอมจรุงใจลอยล่องอยู่ในอากาศยิ่งจ้าวชิงหลานดิ้นรนหนีเท่าไร ลมหายใจของนางก็ยิ่ง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 693
หลี่เฉินรู้ดีว่าจ้าวชิงหลานและจ้าวเสวียนจีต้องมีช่องทางลับในการติดต่อสื่อสารกัน และช่องทางนั้นจะถูกซ่อนอย่างลึกล้ำ การค้นหาอาจไม่คุ้มค่า อีกทั้งพวกเขาอาจมีวิธีการอื่นในการติดต่อกันอยู่แล้วดังนั้น หลี่เฉินจึงไม่แปลกใจที่จ้าวชิงหลานรับรู้ความเปลี่ยนแปลงในราชสำนักได้อย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับที่จ้าวเสวียนจีเข้าใจสถานการณ์ในวังหลังแต่วันนี้ จ้าวชิงหลานออกจากตำหนักเฟิ่งสี่ตรงไปยังพระที่นั่งไท่เหออย่างเปิดเผย แต่หลี่เฉินกลับไม่ได้รับข่าวใดๆ เลย ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่ทำให้หลี่เฉินตระหนักได้ว่า เขาประเมินสองพ่อลูกนี้ต่ำไป และประเมินความจงรักภักดีของคนในวังหวังสูงเกินไปดังนั้น หลี่เฉินจึงทำได้เพียงใช้วิธีการที่ง่ายและหยาบคายที่สุดนั่นคือการเปลี่ยนองครักษ์ในเมื่อไม่อาจรู้ว่าใครซื่อสัตย์และใครทรยศ เช่นนั้นก็เปลี่ยนทิ้งเสียให้หมด เปลี่ยนให้กลายเป็นคนของตนเองซะไม่ว่าจะพิจารณาจากความรวดเร็วหรือค่าใช้จ่าย นี่ล้วนเป็นตัวเลือกที่คุ้มค่าที่สุดดังนั้น หลี่เฉินถึงได้มอบหมายให้เฉินทงไปจัดเตรียมคนชุดใหม่มาตามหลักแล้ว งานนี้ให้ซานเป่าทำจะเหมาะสมกว่า เพราะเขาเป็นขันทีที่อยู่ในวังหลวงมาตลอดชีวิต รู้
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 692
การตั้งคำถามตรงไปตรงมาเกี่ยวกับแนวทางแก้ไขปัญหานั้น อาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผู้ใต้บังคับบัญชาเพราะไม่มีผู้นำคนใดชอบลูกน้องที่ถามว่าจะทำอย่างไรในทุกเรื่องอย่างไรก็ตาม เรื่องนี้สำคัญเกินกว่าที่ซูเจิ้นถิงจะตัดสินใจโดยพลการได้ แม้จะเป็นความเป็นไปได้เพียงเล็กน้อยก็ตามดังนั้น สิ่งใดควรถามให้แน่ชัด ก็ควรถามนี่เป็นวิธีที่เหมาะสม และฉลาดที่สุด อย่างน้อยก็ต้องแสดงออกว่าตนไม่มีความคิดส่วนตัวใดๆ แน่นอนหลี่เฉินครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนตอบ "หากจำเป็น ต้องลงมือก่อน ข้าจะเริ่มเตรียมการล่วงหน้า"คำพูดนี้อาจดูเหมือนไม่ได้พูดอะไร แต่ก็บอกทุกอย่างในเวลาเดียวกันซูเจิ้นถิงเข้าใจว่าตนเพียงแค่ต้องทำตามที่หลี่เฉินสั่งก็พอซูเจิ้นถิงกล่าวพร้อมโค้งคำนับ "เช่นนั้น กระหม่อมขอทูลลาก่อน"หลี่เฉินพยักหน้า มองตามซูเจิ้นถิงเดินจากไป ก่อนจะลุกขึ้นและกล่าว "ไปตำหนักเฟิ่งสี่"…"องค์รัชทายาทเสด็จ!"เสียงประกาศดังขึ้น ทำให้จ้าวชิงหลานที่เพิ่งกลับถึงตำหนักเฟิ่งสี่ และยังตกใจไม่หายจากเหตุการณ์ในพระที่นั่งไท่เหอสะดุ้งเล็กน้อยนางรู้ดีว่าการมาของหลี่เฉินในครั้งนี้ เป็นการมาเพื่อตั้งคำถามและเอาความแน่นอนท้ายที่สุ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 691
"มีคนจำนวนไม่น้อยที่มองการณ์สั้น คิดเพียงแต่พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า หากสำนักราชเลขาเข้ามามีอำนาจในกองทัพ มันจะกลายเป็นหายนะสำหรับพวกเขา" ซูเจิ้นถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นหลี่เฉินยกมือรับชาโสมที่วั่นเจียวเจียวส่งมา หลังจากจิบชาไปอึกหนึ่ง เขาจึงกล่าวว่า "คนส่วนใหญ่ล้วนเป็นเช่นนั้น หากทุกคนสามารถมองเห็นข้างหน้าสามหรือสี่ก้าวภายในก้าวเดียว เช่นนั้น โลกนี้คงไม่ใช่โลกที่เราเห็นในตอนนี้แล้ว""สิ่งใดที่สามารถให้สัญญาได้ แม่ทัพก็จงให้สัญญาไป สิ่งใดที่สามารถมอบผลประโยชน์ได้ ก็จงมอบไปทันที ข้าจะค้ำประกันทุกสัญญาและผลประโยชน์ที่แม่ทัพมอบให้ ณ ช่วงเวลาวิกฤตนี้ เราต้องใช้วิธีที่ไม่ปกติอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างน้อยที่สุด เราต้องไม่ผลักพวกเขาไปอยู่ฝั่งตรงข้าม"หลี่เฉินใช้นิ้วลูบขอบถ้วยชาเบาๆ ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "แต่แม่ทัพควรรู้ใจตัวเองด้วย เช่น ใครบ้างที่ใช้งานได้ ใครบ้างที่ใช้งานไม่ได้ และใครบ้างที่ใช้ประโยชน์ได้ แต่ไม่ควรไว้วางใจในตำแหน่งสำคัญ สิ่งเหล่านี้ ข้าจะจัดการสะสางในภายหลัง"คำพูดที่ดูเรียบง่ายนั้น กลับแฝงไปด้วยความน่าเกรงขามและเจตนาอันเฉียบขาดเมื่อมอง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 690
หลี่จวิ้นเจ๋อสิ้นชีวิตแล้ว เหวินอ๋องย่อมไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆในฐานะองค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพา หลี่เฉินย่อมหนีไม่พ้นที่จะเกี่ยวข้อง แต่สำหรับเขาแล้ว มันไม่ได้สำคัญอะไรอย่างไรเสีย การปะทะกันระหว่างเขากับเหวินอ๋องก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในอนาคตสิ่งสำคัญคือ เขาทำให้จ้าวเสวียนจีต้องลงมือเองกับมือ ดังนั้น เหวินอ๋องและจ้าวเสวียนจียังจะร่วมมือกันได้อีกหรือ?การล้างแค้นให้บุตรนั้น เป็นความแค้นที่ไม่มีวันให้อภัยได้สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือ การขยี้จ้าวเสวียนจีและเหวินอ๋องให้พวกเขาต้องปะทะกันโดยตรงจ้าวเสวียนจีที่ยืนมองหลี่เฉินอยู่ตรงพระที่นั่ง รู้ดีถึงความตั้งใจของหลี่เฉินแต่ทว่าจ้าวเสวียนจีไม่มีทางเลือกอื่น“กระหม่อมรับพระบัญชา”จ้าวเสวียนจีพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ รับหน้าที่ที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ หลี่เฉินโบกมือกล่าวว่า “เช่นนั้นก็เลิกประชุมได้”กล่าวจบ หลี่เฉินก็เดินนำออกจากพระที่นั่งไท่เหอทันทีคนที่สองที่ลุกขึ้นคือ จ้าวชิงหลานนางมองจ้าวเสวียนจีด้วยสายตาซับซ้อน แต่เนื่องจากคนมากและสถานการณ์ยังตึงเครียด บิดาและบุตรจึงไม่ได้พูดอะไรกัน ทำได้เพียงเดินออกจากพระที่นั่งไท่เหอไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 689
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ ล้วนเป็นไปอย่างมีเหตุผลและแฝงไปด้วยความแปลกประหลาดการประชุมเช้ายังไม่เสร็จสิ้น ทุกคนต่างกลับไปยังพระที่นั่งไท่เหอ และดำเนินการประชุมเช้าต่อไม่มีใครกล้าพูดอะไรเพิ่มเติม มีเพียงบทสนทนาระหว่างหลี่เฉินและจ้าวเสวียนจีหลี่เฉินเสนอรางวัลและการเลื่อนตำแหน่งให้แก่ซูผิงเป่ยและเหล่าทหารที่มีความดีความชอบได้อย่างราบรื่น ไม่ว่าจะเป็นการเลื่อนตำแหน่งหรือมอบรางวัลล้วนผ่านไปโดยไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆแต่จ้าวเสวียนจีก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่จะยอมอ่อนข้อทั้งหมด เขายังแสดงความเห็นคัดค้านต่อประเด็นที่หลี่เฉินเสนอในบางหัวข้อหลี่เฉินเองก็ไม่ได้ยืนกรานในเรื่องนั้นผลสรุปของการประชุมเช้า หลี่เฉินผ่านมติได้สามในห้าข้อ อีกสองข้อที่เกี่ยวกับการโยกย้ายตำแหน่งบุคคลสำคัญถูกจ้าวเสวียนจีปฏิเสธจนกระทั่งใกล้เที่ยงวัน หลี่เฉินกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย“รัฐทายาทเหวินอ๋อง หลี่จวิ้นเจ๋อ นำคนบุกรุกพระที่นั่งไท่เหอ แม้เขาจะถูกตัดสินโทษประหารแล้ว แต่เรื่องนี้ย่อมมีการชี้แนะของเหวินอ๋องอยู่เบื้องหลังแน่นอน”คำพูดนี้ทำให้ขุนนางที่เพิ่งสงบจิตใจลง ต้องกลับมารู้สึกตึงเครียดอีกครั้งเหวินอ๋อง ผู้ซึ่ง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 688
หลี่จวิ้นเจ๋อสะดุ้งเฮือก ราวกับเพิ่งได้สติ เขามองหลี่เฉินด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวในตอนนี้ เขารู้สึกจริงๆ ว่าหลี่เฉินสามารถฆ่าเขาได้ทุกเมื่อไม่เคยคาดคิดเลยว่าชีวิตของตนจะจบลงในที่แห่งนี้ หลี่จวิ้นเจ๋อทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดลง เขาทรุดเข่าลงกับพื้นและร้องไห้ขอชีวิต “ข้าถูกหลอกจนเสียสติ ขอองค์ชายโปรดทรงเมตตา โปรดทรงเมตตา!”แม้ว่าบิดาของเขาเหวินอ๋อง จะมีทหารฝีมือดีอยู่ในกำมือมากมาย และมีความทะเยอทะยานที่จะยึดอำนาจ แต่ในตอนนี้มันไกลเกินกว่าที่จะมาช่วยเขาได้ ทว่าหลี่เฉินผู้ที่อยู่ตรงหน้าสามารถคร่าชีวิตเขาได้ทุกเมื่อ ดังนั้น เพื่อที่จะมีชีวิตรอด เขายอมทำได้ทุกอย่าง“ถูกหลอกจนเสียสติ?”หลี่เฉินหัวเราะเยาะเบาๆ หรี่ตาลงมองหลี่จวิ้นเจ๋อ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “บอกมา บอกชื่อคนที่หลอกเจ้ามา”“ข้าอยู่ที่นี่ ขุนนางทั้งหลายก็อยู่ที่นี่ หากเจ้าบอกชื่อมา ข้าจะให้ความเป็นธรรมแก่เจ้า”“แต่เจ้าควรคิดให้ดี หากเจ้าเปิดเผยตัวผู้บงการ บางทีเจ้าอาจจะรอดชีวิต แต่หากไม่พูด วันนี้เจ้าได้ตายแน่!”ภายใต้การข่มขู่ของหลี่เฉิน หลี่จวิ้นเจ๋อกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก พลางหันไปมองจ้าวเสวียนจีโดยไม่รู้ตัวในตอ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 687
เมื่อมองไปยังทหารองครักษ์หลวงจำนวนมากที่รีบเร่งเข้ามา และยังมีทหารฝีมือดีจากหน่วยบูรพาที่ถูกเรียกตัวมาอย่างเร่งด่วน หลี่เฉินรู้ดีว่าได้ข้อสรุปทุกอย่างแล้วเขาหันไปมองหลี่จวิ้นเจ๋อ พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า "ดูเหมือนว่าเจ้าจะหมดโอกาสแล้ว"หลี่จวิ้นเจ๋อหายใจหนักๆ อย่างยากลำบาก ก่อนพูดว่า "ปล่อยข้าไป ข้าจะหายไปจากสายตาท่านเดี๋ยวนี้"ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดุร้ายและความบ้าคลั่ง พร้อมทั้งกล่าวข่มขู่ว่า "หากท่านฆ่าข้า บิดาของข้าจะไม่มีวันปล่อยท่านไปง่ายๆ แน่นอน"“ท่าทางของเจ้าที่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยองในตอนนี้ ต่างจากสภาพอ้อนวอนขอชีวิตก่อนหน้านี้จริงๆ”หลี่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนยกเท้าถีบหลี่จวิ้นเจ๋อจนล้มคว่ำไปกับพื้นหลี่จวิ้นเจ๋อที่ถูกกระแทกเข้าที่ท้อง กุมท้องพลางคุกเข่าลงกับพื้น หน้าผากแตะกับพื้นหิน ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดราวกับอวัยวะภายในถูกบดขยี้เส้นเลือดที่ลำคอโป่งขึ้นอย่างชัดเจนเพราะความเจ็บปวด หลี่จวิ้นเจ๋อฝืนเงยหน้าขึ้นมองหลี่เฉิน พร้อมกัดฟันกล่าวว่า “การฆ่าข้าอาจช่วยให้ท่านได้ระบายความโกรธชั่วครู่ แต่จะนำพาความยุ่งยากไม่รู้จบมาให้ท่าน หา
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 686
หลี่จวิ้นเจ๋อในตอนนี้ ใบหน้าบวมเป่งจนเหมือนหัวสุกร เลือด น้ำตา และน้ำมูกไหลปะปนกันจนเลอะเทอะไม่น่าดูยิ่งไปกว่านั้น สภาพสติเลือนลางยังพร่ำร้องขอความเมตตาอย่างน่าสงสาร ชวนให้ผู้เห็นต้องสะเทือนใจเมื่อเปรียบเทียบกับหลี่เฉินที่ยืนอยู่ข้างกันในฉลองพระองค์มังกรสีแดงสด ใบหน้าคมคายดั่งหยก ดวงตาประกายดั่งดวงดาว แสดงออกถึงพลังอำนาจที่พุ่งทะยานราวกับมังกรกำลังทะยานฟ้า ความแตกต่างช่างเด่นชัดราวกับคนหนึ่งจมปลักอยู่ในโคลนตม ส่วนอีกคนยืนอยู่บนเก้าแดนสวรรค์แม้แต่ผู้ที่ภักดีตาบอดและโง่เขลาที่สุด ก็ไม่อาจกล่าวคำใดที่เปรียบหลี่จวิ้นเจ๋อให้เทียบเท่าหลี่เฉินได้เมื่อถูกหลี่เฉินยกตัวขึ้นและบีบคาง หลี่จวิ้นเจ๋อดูเหมือนจะเริ่มได้สติกลับมาบ้างแสงแดดอันเจิดจ้าที่สาดลงบนใบหน้าของเขา ช่วยให้เขามีสติแจ่มชัดขึ้นเล็กน้อยเขาพยายามลืมตาที่บวมช้ำอย่างยากลำบาก มองไปยังกลุ่มคนที่บิดาของเขาส่งมาช่วยเหลือ พร้อมกับอ้าปากพูดอย่างลำบากว่า “ชะ...ช่วย...ช่วยข้าด้วย”เสียงร้องขอความช่วยเหลือของหลี่จวิ้นเจ๋อ ทำให้บางคนเริ่มได้สติกลับคืนมาในที่สุดพวกเขาพลันตระหนักได้ว่า ตนมาถึงจุดนี้แล้ว สังหารหลี่เฉินก็ตาย ไม่สังหารก
