Chapter 8 เรื่องในเมื่อคืน

บานประตูห้องนอนของมิกกี้เปิดออก เขาก้าวเท้าเข้ามาอย่างเชื่องช้า หยุดอยู่กลางห้องก่อนจะยกมือกุมหน้าตัวเอง ความเสียใจที่ถูกแฟนสาวบอกเลิกเหมือนจะหายไปภายในค่ำคืนเดียวและถูกแทนที่ด้วยความกังวลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันเกิดขึ้นในตอนที่เขาไม่มีสติสัมปชัญญะ สมองมึนเบลอเผลอทำในสิ่งที่ไม่ควร อยากเอาหัวโขลกพื้นหรือหายตัวกลับอเมริกาให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อมีหน้าที่ใหญ่ต้องช่วยงานบริหารของน้องชายรออยู่ตรงหน้า มือหนาที่กุมใบหน้าร้อนผ่าวลูบขึ้นไปที่ศีรษะสางเส้นผมดำหนาแล้วกำแรงๆ เหมือนพยายามจะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง แต่มันก็เป็นไปแล้ว

เผลอมีอะไรกับแฟนน้องเพราะความเมามาย...

หงายตัวลงนอนบนเตียง มองเพดานสีขาวด้วยความรู้สึกหวั่นกลัว กลัวว่าแม็กเวลล์จะรู้เรื่องนี้ กลัวว่าน้องจะเกลียดกันอีกครั้ง นอนเอามือก่ายหน้าผากอย่างกังวลครั้นตอนนี้ความมึนเมาเริ่มสร่างและสติเริ่มกลับมา

“ทำยังไงต่อวะมิก ถ้าแม็กรู้ขึ้นมา...”

เหมือนจะแก้ไขอะไรไม่ได้ ก็ต้องเก็บเงียบงำกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงคนเดียว ความกลัวและกังวลยังสุมอยู่ในหัวก็พลันส่ายใบหน้าไปมา อยากจะสลัดความคิดกังวลแล้วทำเป็นเพิกเฉยก็ทำไม่ได้ กระทั่งลุกหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ หวังจะให้น้ำเย็นๆ ช่วยตบสติให้กลับมาเป็นปกติ

มิกกี้ถอดกางเกงแล้วสลัดกองไว้กับพื้นหน้าประตู ยืนเปลือยใต้ฝักบัว ปล่อยให้น้ำเย็นๆ ไหลรดลงกายหนา หวังว่าจะช่วยคลายกังวลกับเหตุการณ์ที่ไม่ตั้งใจนั้นได้ น้ำเย็นๆ ที่ชโลมรดตั้งแต่ศีรษะ ไหลผ่านกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ จนมาถึงปลายเท้าก็เหมือนจะไม่ได้ผล หลับตาลงเพื่อหวังจะตั้งสติ ก็มีภาพเหตุการณ์อันร้อนเร้าฉายเข้ามาในโสตประสาทอย่างต่อเนื่อง

ภาพผู้หญิงตัวเล็กนอนเปลือยบนเตียง แฟนน้องชายยั่วเย้าอยู่ใต้อกและความรู้สึกการสัมผัสกายกันเริ่มชัดขึ้นทั้งที่ไม่อยากจำ พลันนั้นมิกกี้ก็รู้สึกวูบวาบขึ้นมาอีกครั้ง น้ำที่ว่าเย็นในตอนนี้กลับรู้สึกอุ่นขึ้นทันที ราวกับว่ามีคนเปิดระบบทำน้ำอุ่น ใบหน้าสวยหวานแต่เซ็กซี่ผุดขึ้น พร้อมเสียงครางและจังหวะร่างกายที่กระแทกกันเคล้าอยู่ในโสตประสาทอย่างน่าประหลาดใจ

ชายหนุ่มยกมือเข้าผนังหินอ่อนหนึ่งข้าง เลียริมฝีปากพลางลูบแก่นกายตัวเองจนกระทั่งมันแข็งขึ้นมา สมองที่กังวลไปต่างๆ นานาคราวนี้มีแต่ผู้หญิงชื่อกวางแล่นวน เสียงครางที่แว่วมาในหูไม่ต่างจากหลอกหลอน ทั้งที่จริงเขาต้องเสียใจกับการอกหักครั้งนี้ แต่เปล่าเลย เขากลับไม่รู้สึกแบบนั้น เขาอยากสัมผัสผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาอีกครั้งทั้งที่มันไม่ควร

ไม่ควรแม้แต่จะคิด...

“อ่า เป็นบ้าอะไร”

มิกกี้พูดออกมาอย่างหัวเสียเพราะไม่อยากให้รู้สึกแบบนั้น

ข้อมือสะบัดแล้วรูดท่อนลำ ในหัวก็มีแต่ภาพผู้หญิงคนนั้นฉายเข้ามา เขากำลังเป็นอะไร ทำไมต้องเป็นแบบนี้ แต่มันก็ไม่ได้คำตอบ ความเสียวซ่านเล่นงานขึ้นเรื่อยๆ มิกกี้รัวชักท่อนลำตัวเองในห้องน้ำ แล้วครางเสียงกระเส่า เร่งจังหวะแรงขึ้นจนในที่สุดก็พ่นน้ำขาวขุ่นออกมาเลอะผนังห้องน้ำ

“อ๊า!!”

ร่างกายรู้สึกสดชื่นแบบเต็มร้อยหลังจากได้ปลดปล่อยและอาบน้ำ มิกกี้ก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อจะหาอะไรกิน น้าแรมเตรียมมื้อเช้าไว้ตั้งแต่เจ็ดโมง ทว่าเขาเพิ่งลงมาตอนเก้าโมงครึ่ง บนโต๊ะมีเมนูไม่กี่อย่างและมีโน้ตจากน้าแรมแปะไว้

น้าออกไปซื้อของนะมิก เมื่อคืนน่าจะดื่มหนักกัน น้าเลยไม่อยากปลุก ตื่นแล้วก็กินข้าว ถ้าปวดหัวมียาอยู่ในตู้ข้างประตูห้องครัว

ยังไม่ทันจะตักข้าวใส่จาน ประตูบ้านก็เปิดและมีคนเดินเข้ามา แม็กเวลล์มาในสภาพแฮงก์หนัก ถอดรองเท้าได้ก็ทิ้งตัวลงบนโซฟากลางบ้าน ครั้นเห็นว่าเป็นน้อง มิกกี้ก็เดินเข้าไปดู

“มาแล้ว”

“ไม่ไหว ปวดหัวมากเลยพี่”

“แกดื่มแบบไม่พักเลย”

“เมื่อคืนกลับกับใครเหรอ”

คำถามนั้นทำมิกกี้อึกอัก กลืนน้ำลายลงคอก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับน้องชาย

“เรียกแท็กซี่ แกล่ะ อยู่ไหนทั้งคืน”

“นอนในคลับนั่นแหละ ดีที่เพื่อนมันลากไปหลังร้านและมันก็เพิ่งมาส่งด้วย”

อาการของแม็กเวลล์ดูท่าไม่รอด ปวดหัวถึงขั้นกุมขมับ อีกทั้งมีท่าทางเหมือนคนไม่สบาย ที่ผ่านมาพักผ่อนน้อยเพราะเอาเวลาไปทุ่มกับธุรกิจจนลืมดูแลสุขภาพแล้วยังมาดื่มหนักแบบไม่ดูกำลังตัวเอง

“อ่ะนี้ ยาแก้ปวด กินแล้วขึ้นไปนอนพัก ไม่ดีขึ้นไปหาหมอกัน”

“อืม”

แม็กเวลล์รับยาแล้วตามด้วยน้ำ แต่ไม่ได้เดินขึ้นไปห้องตัวเอง เขาล้มตัวลงโซฟา หลับตาแล้วยังนอนขดครั้นโซฟาสั้นกว่าขา ขณะที่มิกกี้ก็ไม่อยากกวน หาผ้าห่มมาให้น้องแล้วเดินกลับไปนั่งกินข้าวมื้อเช้าในช่วงสาย

แม็กเวลล์นอนตั้งแต่ช่วงสายจนตอนนี้ปาไปเกือบสองทุ่มก็ยังไม่ลุก อาหารมื้อเย็นถูกเตรียมและตั้งโต๊ะพร้อมกิน น้าแรมเดินมาปลุก ทว่าก็ต้องตกใจเมื่อหลานชายคนแฝดคนเล็กตัวร้อนราวกับโดนไฟอัง

“มิก...มิกกี้!!”

“ครับน้า”

“ตาแม็กตัวร้อนจี๋เลย”

ได้ยินเสียงน้าแรมร้องอย่างตื่นตระหนก มิกกี้ก็วางงานในมือที่กำลังดูให้น้องลง เดินมาด้วยความเร่งรีบแล้วแตะมือไปที่หน้าผากน้องด้วยความเป็นห่วง แม็กเวลล์ตัวร้อนมาก อุณหภูมิในร่างกายสูงและตัวก็ยังสั่น หากขืนปล่อยวันแบบนี้อาจมีอาการช็อกได้

“ต้องพาไปหาหมอ แม็กไข้สูงมาก”

“ไปเลยมิก พาน้องไปเลย”

พยายามปลุกน้องให้ลุกเดินก็ดูท่าไม่ไหว อุ้มกันขึ้นรถอย่างทุลักทุเลแล้วรีบนำส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด