Chapter 10 สวมบทบาทเป็นพี่ชาย

บริษัท เอ็มไอที จำกัด

มิกกี้เข้ามาดูงานต่อให้น้อง หลังจากที่นอนป่วยอยู่โรงพยาบาลได้คืนที่สอง มีน้าแรมคอยดูแลไม่ห่าง อยู่เป็นเพื่อนทั้งวันและจะกลับมาบ้านแค่ตอนกลางคืน จากเดิมที่เขาต้องเข้ามาดูแลและคอยช่วยเหลือในระบบงานบริหาร กลายเป็นว่าทั้งหมดในบริษัทมิกกี้ต้องเข้ามาดูแลแทนน้องไปก่อน แม้กระทั่งพนักงานจากส่วนอื่นที่เข้ามาติดตั้งระบบต่างๆ ต่างก็เข้าใจผิดคิดว่าเขาคือแม็กเวลล์ น้องชายฝาแฝดที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก

“เรียบร้อยแล้วครับคุณแม็ก พร้อมส่งงานเลย”

ระบบซอฟต์แวร์บริษัทถูกติดตั้งสมบูรณ์พร้อมใช้งาน เจ้าหน้าที่ยื่นเอกสารการติดตั้งและเอกสารการเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์นี้แต่เพียงผู้เดียวให้มิกกี้ที่เข้าใจว่าคือแม็กเวล์ ทว่าเจ้าตัวก็ปล่อยให้คนอื่นเข้าใจไปแบบนั้นเพื่อง่ายต่อการมอบงาน เพราะหากอีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ใช่เจ้าของบริษัทนี้ก็คงชะงักและรอให้แม็กเวลล์หายดี ถึงตอนนั้นมันก็คงไม่ทันอย่างที่น้องชายเขาตั้งใจเอาไว้

เขาเซ็นรับงานโดยเป็นชื่อของแม็กเวลล์และไม่ได้ทำโดยพลการ เมื่อน้องชายเขาอนุญาตให้ทำแทนได้ ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์รอแค่วันเปิดตัว เจ้าหน้าที่จากส่วนอื่นทยอยกันกลับบ้าน เหลือเพียงเขาที่ยังตรวจตราเช็กความเรียบร้อยรอแม็กเวลล์หายจากอาการป่วยแล้วมาดูอีกรอบ

เดินสำรวจในตัวออฟฟิศ ตั้งแต่ชั้นล่างขึ้นชั้นบนอย่างละเอียดเพราะหากยังมีจุดผิดพลาดจะได้แก้ไขทัน แต่ทว่าทุกอย่างก็เรียบร้อยดี มิกกี้เดินกลับลงชั้นล่างอีกครั้ง เข้าไปยังห้องสำหรับเจ้าของบริษัทหรือห้องทำงานส่วนตัวของแม็กเวลล์ เปิดโน้ตบุ๊กราคาแพงที่วางระบบงานทั้งหมดเข้าเรียบร้อย เพราะจะได้ดูว่าสามารถโปรโมตทางการตลาดต่อไปได้แบบไหนเพื่อให้มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการที่นี่ให้มากๆ

นั่งดูระบบงานเพียงลำพังอย่างใจเย็น ครั้นเวลาในตอนนี้ไม่ดึกมาก อีกอย่างเขาไม่ต้องรีบไปไหน ไปเยี่ยมน้องไม่ได้เพราะมันเลยเวลาเยี่ยมมาแล้ว แต่ทว่าก็ต้องสะดุ้งเมื่อจู่ๆ มีมือปริศนาเอื้อมมาปิดที่ตาเขาสองข้าง มิกกี้ตกใจแต่ก็ยังพอมีสติ ทีแรกคิดว่าต้องเป็นโจรเข้ามาขโมยทรัพย์สิน เพราะประตูด้านหน้าบริษัทปิดไว้แต่ไม่ได้ล็อก แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าฝ่ามือที่ปิดบนเปลือกมันเล็กและนิ่ม ที่สำคัญมีกลิ่นหอมเหมือนมือผู้หญิง จากที่ตั้งท่าโวยวายหากเป็นโจรจะต่อยให้หงายสักตั้ง ก็เงียบลงและนั่งนิ่ง จากนั้นก็ถูกคนด้านหลังจูบลงที่แก้ม

!!

“ยังไม่กลับเหรอคะ”

เสียงที่เอ่ยออกมามันหวานหู พลันนั้นก็จำได้เลยว่านี่คือเสียงของกวาง แฟนของแม็กเวลล์ มิกกี้ตกใจหนักแล้วยังตื่นเต้น ไม่ใช่โจรแต่คือผู้หญิงในคืนนั้น เมื่อมือขาวละออกจากเปลือกตา เขาก็ค่อยๆ หน้ามอง ก็เห็นว่าเป็นคนตัวเล็กยืนฉีกยิ้มหวานให้ กวางขยับตัวขึ้นมาเกยบนตักแล้วกอดคอก็ยิ่งทำมิกกี้ประหม่าไปใหญ่ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายตัวเกร็งขึ้นมาเมื่อแฟนน้องนั่งอยู่บนตัก ภายในอกข้างซ้ายก็อดใจสั่นไม่ได้

“กวาง...”

“กำลังจะไปหาที่บ้าน แต่เห็นรถพี่จอดหน้าบริษัทเลยเลี้ยวเข้ามา ก็เห็นพี่แม็กอยู่ข้างในจริงๆ ด้วย”

“...”

มิกกี้ทำตัวไม่ถูก ไม่นึกว่าต้องมาเจอแฟนน้องอีกครั้ง

“โทรหาไม่รับเลย เป็นอะไรเหรอ”

“ไม่รับ...คือผม เอ่อพี่งานยุ่งน่ะ กวางก็รู้ว่าต้องเตรียมตัวเปิดบริษัท”

มิกกี้ตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ทว่าการไม่รับสายเพราะแฟนตัวจริงของเธอนอนป่วยที่โรงพยาบาลต่างหาก กวางไม่ได้เอะใจครั้นคนตรงหน้าไม่มีอะไรแตกต่างไปจากแม็กเวลล์ อีกทั้งแฟนหนุ่มก็ยุ่งอยู่กับบริษัทที่ตั้งใจทำ กวางนั่งบนตักกอดคอแล้วจูบลงแก้มซ้ายแก้มขวาอยู่อย่างนั้น ทำมิกกี้วูบวาบร้อนผ่าวไปทั้งตัว

“จะกลับบ้านหรือยัง”

“หยะยังหรอก พี่เช็กระบบงานอีกแป๊บหนึ่ง”

“ให้เวลาอีกครึ่งชั่วโมง”

“หมายถึงอะไร”

แม็กเวลล์ทำหน้างงๆ ไม่เข้าใจที่กวางพูด ทว่าคนเด็กกว่านั่งอมยิ้มก่อนจะจุมพิตลงที่ริมฝีปาก

“ก็คิดถึง”

ระหว่างเธอกับแม็กเวลล์ไม่ได้เจอกันมาเป็นอาทิตย์ เพราะเดินทางไปต่างจังหวัดกับแม่ โทรหากันบ้างพิมพ์แชตคุยกันบ้าง จนวันนั้นเธอตามมาที่คลับแต่กลับมาเจอพี่ชายฝาแฝดแทน

“พี่...”

“ไม่เอา ไม่ปฏิเสธ ไม่คิดถึงกวางเลยเหรอ”

น้ำเสียงที่ออดอ้อนทำคนฟังใจสั่น รู้สึกหวั่นไหวเป็นทุนเดิมพอเจอแบบนี้มิกกี้ก็ยิ่งถลำลึกลงไป ทั้งที่พยายามจะลืมครั้งแรกที่เผลอลึกซึ้งกับแฟนน้อง แต่เหมือนว่าจะไม่ลืมลงเสียแล้ว และตรงนี้มีกวางตัวน้อยยั่วยวนอีกต่างหาก คนบนตักเป็นฝ่ายรุก ป้อนจูบให้คนตรงหน้าอย่างชำนาญ ไม่สนใจเลยว่าเขาต้องเช็กงานต่อและรู้เพียงว่าคิดถึงชายอันเป็นที่รักมากที่สุด ริมฝีปากที่แนบเข้าหากันมันสัมผัสได้อย่างลึกซึ้ง ตอนนี้มิกกี้ไม่ได้เมาอย่างวันนั้น เขารับรสจูบอันแสนหวานของแฟนน้องได้เต็มที่

มือหนาที่จับข้างสะโพกหมายจะดันกวางให้ลุกออกไปก่อน ก็เปลี่ยนเป็นโอบกระชับแน่น มิกกี้ให้ความร่วมมือทั้งที่อยากห้ามใจ แต่ความหวั่นไหวมันเข้ามาครอบงำจนเผลอคล้อยตามคนบนตักเข้าให้

“กวาง”

“คะ”

“พี่...”

อยากพูดเต็มทนว่าตัวเองไม่ใช่แม็กเวลล์ แต่ก็เหมือนน้ำท่วมปากและหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ไม่มีบทสนทนาอะไรต่อ นอกจากริมฝีปากที่บดเข้าหากันอย่างหนักหน่วง กวางขยับบั้นท้ายกลมกลึงบดลงตักชายหนุ่มอย่างยั่วยวนตามนิสัยที่รู้กันดีระหว่างเธอกับแม็กเวลล์ แต่ทว่าความยั่วยวนที่เผยออกมามันไม่ต่างจากกับดักความลุ่มหลง

มิกกี้ลงตกลงหลุมของแม่กวางน้อย...

ระบบงานบนโต๊ะถูกลอยแพ ครั้นตรงหน้ามีอย่างอื่นให้สนใจ นั่งจูบนัวเนียกันบนเก้าอี้ ดูดดื่มริมฝีปากฉ่ำจนแทบบวมเจ่อ กวางออกลีลาท่าทางยั่วยวน ร่อนบั้นท้ายบดลงใส่ท่อนลำที่กำลังขยายตัวแข็งคับเป้ากางเกง

“ไหนบอกให้เวลาพี่ครึ่งชั่วโมง”

“แล้วตอนนี้ไหวไหมล่ะ ถ้าไหวกวางจะลุกให้”

เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อยอิ่ง รู้ดีว่าตอนนี้ชายตรงหน้าก็ทนแทบไม่ไหว แต่แกล้งทำเป็นพูดไปเท่านั้น ว่าแล้วก็ลุกออกจากตักของชายหนุ่มคล้ายเป็นการกลั่นแกล้งกลับ กระตุกเสื้อสีอ่อนบนกายให้เข้าที่แล้วลูบผมยาวสลวยให้เป็นทรง กำลังจะเดินออกเพื่อให้เวลามิกกี้ได้ทำงานต่อ ยังก้าวขาไม่ทันพ้นประตู ร่างน้อยๆ ก็ถูกดึงเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับถูกผลักจนหลังบางกระแทกกับผนังห้อง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด

กวางเชิดดวงตามองใบหน้าหล่อเหลาแล้วยังกระตุกยิ้ม เป็นจังหวะที่คนตรงหน้าประสานดวงตาคมลงมามองกัน กวางเพ่งมองนัยน์ตาคู่นั้น ครั้นที่คิดว่าคุ้นเคยอย่างดีและวันนี้รู้สึกว่ามันเปลี่ยนไป เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้เธอสงสัย ครั้นแววตาของแม็กเวลล์มันไม่เหมือนเดิมหรือแค่คิดมากไป

กวางไม่มีเวลาหาคำตอบในความสงสัยนั้น ครั้นอีกฝ่ายโฉบหน้าลงมา กดปลายจมูกลงที่ลำคอระหง มิกกี้ไซ้ไปมาพลางขบเบาๆ จนรู้สึกสยิว ซาบซ่านจนสติที่มีกำลังจะแล่นกระเจิง ร่างน้อยๆ โดนมือหนาสัมผัส ลูบข้างเอวลงมาสะโพกผาย ก่อนที่เขาจะล้วงเข้าไปด้านในแล้วบีบบั้นท้ายกลมกลึงได้เต็มมือ

“ฮื่อ พี่แม็ก”

มิกกี้ที่ได้ยินก็แอบหัวเสียแต่นั่นคือชื่อน้องชายและกวางก็เรียกแฟนของเธอ เขาทำได้แค่ทนฟังก็เท่านั้น ถึงอย่างไรเขาไม่มีสิทธิ์เรียกร้องเพราะตัวเองสวมการเป็นแม็กเวลล์ไว้อยู่