มันเป็นใคร เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจที่มีอารมณ์ปะทุปานลาวาภูเขาไฟเตรียมระเบิด แต่หากทำแบบนั้นมันจะเป็นการแสดงท่าทีเกินไป สู้ซุ่มเงียบแอบตามดูตามสืบว่าไอ้เด็กเกิดเมื่อวานมันเป็นใคร ต้องปล่อยให้แพรวาได้ออกไปบริการราเชนทร์ แม้ในใจอยากจะยกปืนยิงแสกกระบาลสั่งสอนไอ้นี่เสียหน่อย ทว่าทั้งหมดก็ได้แต่ประมวลจินตนาการเพียงในโสตประสาทเท่านั้น
ประตูห้อง VVIP เปิดอ้า ร่างอรชรเดินยั่วย้ายเข้าราเชนทร์ที่นั่งดูดบุหรี่และยกแก้วเหล้าดื่มอย่างสบายใจ
"เฮียขา นงค์เอาเด็กมาส่ง"
"...." จ้องร่างสวยที่ยืนบิดเร้าแอ่นหน้าแอ่นหลังเป็นการล่อสายตาราเชนทร์ คนตัวโตมองตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพยักหน้าหนึ่งครั้งเป็นการส่งสัญญาณให้อนงค์ออกไป
"ถ้าอย่างนั้นนงค์ไม่กวนแล้วนะคะ แพรวาแกดูแลเฮียเชนทร์ดีๆ"
เมื่อส่งเด็กเสร็จเจ้อนงค์ก็เดินออกไปด้วยความสบายใจและปล่อยให้แพรวาได้ปรนเปรอปรนนิบัติราเชนทร์ได้อย่างเต็มที่
ด้านในถูกเด็กเลานจ์ดูแลอย่างดีทั้งชงเหล้าทั้งบีบทั้งนวด แพรวาเป็นเด็กเลานจ์ที่หน้าตาดีที่สุดแต่ไม่ใช่สเปคที่ราเชนทร์ชอบหรือคลั่งไคล้ ทว่าผู้ชายที่เริ่มเมาอยู่กับผู้หญิงที่มีหน้าอกหน้าใจใหญ่คัพซีจากการทำศัลยกรรมย่อมเกิดอารมณ์ตามสัญชาตญาณเป็นธรรมดา
"ให้แพรวาช่วยไหมคะ" เอ่ยปากถามยามรับรู้ว่าราเชนทร์เริ่มมีอารมณ์หลังจากที่เธอเข้านั่งตักแกร่งและส่ายร่อนก้นกลมลงสัมผัสกับความเป็นชายของอีกฝ่ายจนพองตัว แน่นอนว่าเขาไม่ปฏิเสธไหนๆก็เสียค่าเมมเบอร์ของที่นี่และยังจ่ายติปแยกต่างหากไปหลายหมื่นจะอึบเด็กเลาจน์สักหน่อยคงคุ้มเงินดี
ถุงยางอนามัยถูกควักออกจากหน้าอกโดยแพรวาเป็นผู้เตรียมมา งานแบบนี้ถุงยางคือต้องติดตัวตลอดเวลา
"เอาออกมาทำไม"
"เอาออกมาให้เฮียใส่"
ราเชนทร์แสยะยิ้มกึ่งหัวเราะออกมาเบาๆ กระดกแก้วเหล้าเพรียวๆลงคอและหันกลับมามองแพรวา
"ใครบอกว่าเฮียจะเอาหนู" ไม่ใช่น้ำเสียงของการเอ็นดูเหมือนเป็นการเย้ยแพรวามากกว่า คนฟังได้แต่งง แข็งขึ้นเป็นลำแบบนั้นไม่มีอะไรกันแล้วจะทำอะไร
เสียงหัวเข็มขัดดังขึ้นมันกำลังถูกเจ้าของปลดออกและรูดซิป ราเชนทร์ควักแก่นกายอันใหญ่โตออกมาทั้งที่ยังสวมกางเกงราคาแพงไว้อยู่
"มาทำให้เฮียน้ำแตก" หมายความว่าแพรวาต้องใช้ปากโม้กความเป็นชายให้เขาโดยไม่สอดใส่ ราเชนทร์ระวังตัวพอสมควรการจะมีเซ็กซ์กับเด็กทำงานแบบนี้คงเป็นเรื่องที่เอาตัวเองไปเสี่ยง แม้เลาจน์ที่นี่จะมีการออกกฎให้เด็กป้องกันตัวเองอย่างดีทว่าทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นได้
บุหรี่อีกหนึ่งมวลจุดไฟแล้วคาบเข้าปากสูดสารนิโครตินเข้าปอดมองร่างอรชรยืนถอดชุดเดรสสีแดงเหลือเพียงชั้นในสีเดียวกันกับชุด มือหนาข้างซ้ายยกขึ้นและกระดิกนิ้วชี้และนิ้วกลางเป็นการเรียก
"คลานเข่าเข้ามา" สั่งแพรวาให้เข้ามาหาด้วยการคลานเข่า หญิงสาวนั่งย่อลงและคลานมาตามคำสั่ง ราเชนทร์แปลกกว่าแขกคนอื่นๆไม่ยอมทำและให้คลานเข่าเข้าหา
นั่งอ้าขากว้างให้เด็กเลานจ์ได้แทรกตัวเข้าหว่างขาและยังนั่งดูดบุหรี่มองหน้าแพรวาไปเรื่อยๆ นิ้วมือสวยทำเล็บยาวสีฟ้าคว้าแก่นกายไซซ์ขนาด 56 นิ้ว ถือว่าใหญ่พอสมควรกอบกุมแทบไม่หมดสาวรูดชักแก่นกายตรงหน้า แพรวาอ้าปากงับในขณะที่นั่งคุกเข่าลงพื้นราเชนทร์นั่งบนโซฟาหนังสีดำขลิบ มือหนาว่างหนึ่งข้างแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีกรมของตัวเองออกไป 3 เม็ดโชว์กล้ามหน้าอกเห็นเด่นชัดจนคนด้านล่างอยากจะขึ้นมาดูดหัวนมสีน้ำตาล ทว่าเขาไม่ให้เธอมายุ่งนอกจากความแข็งแกร่งด้านล่าง ทันทีที่แพรวาครอบงับแล้วรูดปากลงจนสุด ราเชนทร์แหงนใบหน้าขึ้นเพดานและพ่นควันบุหรี่หายใจแรง
"อ๊าส์" เสียงแหบครางออกในลำคอเล็กน้อยและยังดูดบุหรี่ต่อเนื่องสลับกับการยกแก้วเหล้ากลืนลงคอ แพรวาผงกหัวรูดดูดแท่งร้อนได้อย่างเชี่ยวชาญและช่ำชอง ราเชนทร์เริ่มรับรู้ได้ถึงความเสียวและไม่ใส่ใจกับสิ่งรอบข้างที่อยู่ด้านนอก อารมณ์ที่ถูกปากเล็กสอบกำลังกระฉูดทว่าก็ต้องชะงักลงเมื่อจู่ๆประตูก็ผลักและมีร่างแน่งน้อยวิ่งเข้ามา
"ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย" หญิงสาวหุ่นบางสูงราวๆ 160 เซนติเมตรวิ่งเข้ามาในขณะที่คนด้านในกำลังเดือดกับอารมณ์พล่าน อีกทั้งมีชายฉกรรจ์วิ่งตามเข้ามาอีก 2 คน แพรวาตกใจเมื่อจู่ๆมีคนมาโผล่กลางห้องนี้รีบถอนปากแล้วไปหลบหลังโซฟาโดยที่ราเชนทร์ยังนั่งงงและมีแท่งร้อนชี้โด่ออกมาให้คนที่วิ่งเข้ามาเห็นมัน
ราเชนทร์ดึงกางเกงขึ้นใส่เข็มขัดให้เข้าที่นั่งมองเหตุการณ์ผู้หญิงกำลังถูกชายฉกรรจ์สองคนลากออกไปจากห้อง เหตุเกิดซึ่งหน้าจะถูกจะผิดค่อยว่ากันแต่เมื่อเห็นผู้หญิงกำลังจะถูกทำร้ายก็ไม่ใช่คนนิ่งดูดาย คว้าปืนคู่กายยิงเข้าประตูเป็นการขู่ให้ชายฉกรรจ์หยุดการกระทำ
"พวกมึงหยุดแล้วเดินออกไป" เสียงแข็งไม่มีความกลัวทั้งที่ตัวเองมีเพียงปืนกระบอกเดียว ช่วงชุลมุนแพรวารีบคว้าเสื้อผ้าและวิ่งหนีออกไปทางประตูฉุกเฉินเพราะกลัวลูกหลง
"...." ชายฉกรรจ์สองคนยืนจ้องและคล้ายจะคว้าปืนออกมายิงสวนแต่คงไม่ทัน ราเชนทร์ยิงแฉลบเข้าต้นแขนหนึ่งคนจนต้องหอบกันวิ่งออกไปด้านนอกเหลือเพียงหญิงร่างบางยืนตัวสั่นระริก
"ไม่มีมารยาท คนกำลังเสียว"
"ขอโทษ ฉันเกือบโดนฆ่า" จบประโยคราเชนทร์มองเธอในทันที การแต่งตัวไม่ต่างจากเด็กเลานจ์ทว่ากลับไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้เลย
"เพิ่งมาทำงานเหรอ" เธอพยักหน้าเพราะเพิ่งมาทำงานที่นี่จริงๆ
"ชื่ออะไร"
"น้ำหนึ่ง"
อนงค์วิ่งเข้ามาทั้งกล้าทั้งกลัวแต่เมื่อเป็นผู้จัดการเลานจ์ก็ต้องรีบเข้ามาเพราะได้ยินเสียงปืนดังขึ้นสองนัดจนแขกเหรื่อแตกตื่นวิ่งหนีกันกระเจิง "เฮียเกิดอะไรขึ้น" ถามถึงสาเหตุในยามที่เห็นราเชนทร์ถือปืนกระบอกสีดำอยู่ในมือ พอๆกับตุลย์ที่วิ่งหน้าตื่นถือปืนเข้ามาเช่นกัน "เฮีย เป็นอะไรหรือเปล่า" สำรวจร่างกายราเชนทร์ยืนบังอารักขามองซ้ายมองขวาดูความปลอดภัย "กูไม่เป็นอะไร" ตอบมือขวาที่ยืนคุ้มกันด้วยความเป็นห่วง "แล้วแกมาทำอะไรตรงนี้น้ำหนึ่ง" อนงค์ถามเด็กปลายแถวในเลานจ์ ทำไมถึงมาโผล่ในห้องนี้ น้ำหนึ่งยืนเม้มปากไม่กล้าตอบ เธอกลัวอนงค์มากที่สุดและยิ่งมาสร้างเรื่องในเลานจ์ยิ่งกลัวไปใหญ่ "...." "อีหนึ่ง กูบอกมึงแล้วว่าอย่ามาสร้างปัญหาที่นี่" ฝ่ามือทุบลงไหล่แคบของน้ำหนึ่งต่อหน้าราเชนทร์ คนตัวเล็กเขยื้อนตามแรงตบตีถอยหลังไปชนราเชนทร์อย่างไม่ตั้งใจ "พอได้แล้วอนงค์" คว้ามือที่กำลังจะฟาดลงใบหน้า น้ำหนึ่งเอียงหลบตามสัญชาตญาณลงบนแผงอกคนตัวโตด้วยความกลัวเจ้อนงค์ "นงค์จะสั่งสอนเด็ก" "แล้วเด็กเธอทำอะไรผิด" "...." ไม่ตอบแล้วหันจ้องไปที่น้ำหนึ่ง "อย่าให้กูเห็นมึงที่นี่อีกนะนังหนึ่ง" คล้ายเป็นคำขู
"ซี้ด" "อย่านะ" "อ๊าาาส์" น้ำอุ่นกระฉูดใส่หน้าน้ำหนึ่งโดยที่เธอไม่ทันระวัง ราเชนทร์แตกนอกจากการใช้สองมือชักว่าวและใช้ใบหน้าสวยรองรับน้ำกาม คนเบื้องล่างนั่งคุกเข่าผงกหัวขึ้นเต็มแรงบนใบหน้าอาบไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นและมีกระเด็นเข้าปากไปบ้างเล็กน้อย "ทำบ้าอะไร""รู้จักตอบแทนบุญคุณคนอื่นบ้าง"หยิบเสื้อสูทที่ไหลกองกับพื้นขึ้นมาเสร็จหน้าตัวเองเพื่อเอาคราบคาวอสุจิออกไป ราเชนทร์นั่งมองผู่หญิงตัวบางอยู่อย่างนั้นและสงสัยว่าเธอไปทำอะไรมาถึงโดนผู้ชายตั้ง 4 คนตามระรานถึงขั้นจะเอาชีวิต"ไปยุ่งกับผัวคนอื่นมาเหรอ" เขาเอ่ยถาม ผู้หญิงตัวคนเดียวรอดน้ำมือชายฉกรรจ์มาได้ถือว่าเก่งพอสมควร"ไม่บ้าไปแย่งผัวใคร" ยกขวดน้ำเปล่าล้างหน้าให้คราบได้หลุดออกจากใบหน้าทั้งยังถุยน้ำลายเอากลิ่นคาวออกจากปาก ".....""แต่ก็ขอบคุณที่ช่วย แม้จะช่วยด้วยวิธีนี้ก็เหอะ" จากนั้นลุกสะบัดก้นเดินหายไปยังประตูฉุกเฉินด้านหลัง มีเพียงหางตาของราเชนทร์ที่ยังมองตามร่างแน่งน้อยจนหายไปกับตา หลังจากนั้นราเชนทร์เป็นฝ่ายเดินออกไปเช่นกันโดยมีตุลย์ที่นั่งรออยู่บนรถ"เฮียจะกลับแล้วเหรอ""อืม ไม่มีอารมณ์อยู่ต่อ" ถือว่ากลับไวกว่าทุกวันที่มาปกติไ
ผ่านไป 1 ชั่วโมงบ้านที่ว่ามันยังไม่ถึงและเหมือนว่าจะออกนอกเขตกรุงเทพมหานครไปแล้ว คนตัวเล็กนั่งหาวด้วยความง่วงปนความเหนื่อยจากการโหวกเหวกโวยวายเป็นเวลานาน ตัวค่อยๆเอียงเอนในยามที่เหมือนจะหลับอยู่รอมร่อ หัวทุยเล็กเผลอเอียงลงไหล่หนาของอีกฝ่าย ราเชนทร์ผลักหัวทุยออกจากไหล่หนาจับเอนลงที่พิงหัวของเบาะทว่าก็เอนกลับมาซบไหล่หนาหลายครั้ง น้ำหนึ่งหลับลึกจะโดนผลักจนหัวเขยื้อนแค่ไหนก็ไม่รู้สึกตัว ในยามที่จะผงกหน้าทิ่มลงที่วางเท้ามือหนารีบช้อนกลัวใบหน้าเล็กกระทบกับของแข็ง โดยมีสายตาลูกน้องคนสนิทมองผ่านกระจกหลังสังเกตพฤติกรรมของผู้เป็นเจ้านาย“เฮียจะเอาไปอยู่ด้วยเหรอ”“เปล่า” ตอบเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่ง“แล้วเอาขึ้นรถมาทำไม”“….” คราวนี้ราเชนทร์ไม่ตอบ แต่กลับส่งสายตาดุดันจ้องไปที่ตุลย์เป็นการตอบว่าไม่ต้องยุ่งและไม่เป็นจำเป็นต้องบอก สายตาดั่งคนพิโรธทำตุลย์รีบหลบและจดจ่อที่เบื้องหน้าไปในทันที การจราจรช่วงดึกไร้การแออัดง่ายต่อการเหยียบคันเร่งเข็มไมล์วิ่งขึ้นทะลุ 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง จนในที่สุดรถคันหรูเคลื่อนตัวช้าลงและจอดหน้าบ้านคล้ายรีสอร์ตขนาดใหญ่แต่ทว่าเป็นบ้านตากอากาศที่สร้างทิ้งไว้นานๆจะมีโอกาสมา
ตุลย์เมื่อได้ยินเสียงสิ่งของตกกระทบอยู่หลายครั้งก็วิ่งถือปืนมาในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวอย่างหมิ่นเหม่เพียงตัวเดียว บนหัวมีแชมพูสระผมขาวเป็นฟองทั่วทั้งหัว ทว่าวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางทะมัดทะแมงมือถือปืนเล็งเข้าพร้อมจะยิงกับศัตรูทุกเมื่อ ก็ต้องลดระดับมันลงเมื่อเห็นเจ้านายกำลังนอนทับร่างผู้หญิงที่พามาด้วยกันบนโซฟาจนแทบจะหลอมเป็นคนเดียวกัน"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ"เมื่อได้ยินเสียงจากตุลย์และโผล่เข้ามา ราเชนทร์ก็ลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวมองน้ำหนึ่งนอนจมบนโซฟาหลังจากถูกกดจนปวดแขนไปหมด ร่างเล็กดันตัวเองขึ้นทรงตัวนั่งเบ้หน้าจากความเจ็บปวดก่อนจะเอียงหางตามองคนอายุมากกว่าที่อยู่ใกล้ๆ"เด็กมันซนไปหน่อย"พับแขนเสื้อขึ้นแล้วแกะกระดุมปลดลงถึงกลางอกด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ในขณะที่น้ำหนึ่งก็ยังนั่งนวดแขนตัวเองไปมาไม่พูดไม่จามีเพียงสีหน้าของความเจ็บปรากฏออกมาเท่านั้น"คืนนี้ก็นอนบนโซฟาแล้วกัน"ราเชนทร์บอกคนตัวบางให้นอนบนโซฟาตัวนี้ จากนั้นก็เดินสะบัดคอขึ้นชั้นบนเข้าห้องนอนของตัวเองโดยไม่สนใจน้ำหนึ่ง"ไปทำอะไรให้เฮียไม่พอใจ" ตุลย์กระซิบถามทันทีที่ราเชนทร์เลี้ยวตัวขึ้นบันไดจนหายไปชั้นบน"เปล่า หนึ่งแค่โมโหที่เฮียเขาไม่ยอม
ที่นอนสำหรับคืนนี้ก็เป็นโซฟาตัวแคบ แต่เมื่อเทียบกับร่างบอบบางของน้ำหนึ่งก็ถือว่ากว้างมาก วางศีรษะลงหมอนนิ่มและห่มผ้านอนยังไม่ทันจะหลับ เสียงพื้นไม้ก็ดังเอี๊ยดอ๊าดจนน้ำหนึ่งกลัวอีกครั้ง ลุกขึ้นนั่งคว้าพระพุทธรูปเข้ากอด รู้สึกได้ว่ามีมวลความร้อนมหาศาลกำลังปกคลุม มองไปด้านนอกต้นไม้ก็โย้เย้โยกตัวมองไปมาราวกับผีเปรตไหนจะเสียงกอไผ่ที่เสียดสีกันดังเป็นระยะชวนหลอนไปกันใหญ่ตั๊กแก !!!ตุ๊กแกร้องพร้อมกันสองตัวสลับไปมาพร้อมสายลมโชยโกรกเย็นยะเยือก น้ำหนึ่งเด้งตัวลอยวืดเหนือพื้นแล้วกระทบฝ่าเท้าน้อยๆ ลงพื้น จากนั้นวิ่งหน้าตั้งขึ้นบันไดไปในความมืด สัญชาตญาณความกลัวทำให้ก้าวขาขึ้นบันไดได้อย่างรวดเร็วทะลุไปชั้นบนของบ้านโดยไม่ตกขั้นบันไดเลยสักนิด ด้านบนมีเพียงห้องนอนห้องเดียวและราเชนทร์นอนอยู่ในนั้น"เฮีย"ปังๆ!!"เฮีย ผีหลอก" กระหน่ำเคาะประตูจนคนด้านในตื่น ราเชนทร์ถือกระบอกไฟฉายที่วางไว้หัวเตียงออกมาเปิดเห็นน้ำหนึ่งหน้าตื่นตกใจกลัวทั้งยังหอบพระพุทธรูปองค์ใหญ่ขึ้นมาด้วย"มีอะไร""ผีหลอก ขอหนึ่งนอนด้วย" มุดตัวลอดหว่างแขนที่ราเชนทร์จับประตูแล้วกระโดดขึ้นเตียงดึงผ้าห่มกระชับตัวและยังนอนกอดพระพุทธรูปไม่ปล่
ในช่วงสายหลังจากอาบน้ำเสร็จ ราเชนทร์ย้ายตัวเองลงมาข้างล่างนั่งด้านนอกชมนกชมไม้ปล่อยดวงตาได้มองความเขียวชอุ่มของทัศนวิสัยเบื้องหน้า ส่วนน้ำหนึ่งก็นั่งอยู่บนโซฟาตัวเมื่อคืนมองตุลย์ที่กำลังประกอบกรอบรูปใบใหญ่แทนอันเดิมที่น้ำหนึ่งตั้งใจทำมันแตก"เฮียตุลย์" น้ำหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นคนในรูปชัดเจนมากกว่าเมื่อคืนในความสงสัย ตลุย์ขานรับอีกฝ่ายในขณะที่นั่งขัดสมาธิบนพื้น ดวงตาก็จ้องกับสิ่งที่จดจ่ออยู่ตรงหน้า"เมียเฮียเชนทร์เหรอ"ได้ยินเช่นนั้นคนฟังหัวเราะออกมาในทันที แต่กระนั้นก็ไม่ตอบอะไรตั้งใจทำสิ่งที่ถือขึ้นในมือขันน็อตประกอบเพื่อยึดโครงกรอบรูป"สวยดีเนาะ" น้ำหนึ่งเพ่งมองไปยังกระดาษใบใหญ่ที่เป็นรูปผู้หญิงหน้าตาดีอายุน่าจะราวๆ กับเธอ คนในรูปผมยาวกลางหลังยกเรียวปากยิ้มเล็กน้อยผิวค่อนข้างขาวและมีดวงตาชั้นเดียวดูเหมือนอาหมวยด้วยซ้ำ"เขาบอกว่าเนื้อคู่กันมักหน้าตาเหมือนกัน"น้ำหนึ่งยังพูดไม่หยุดและชื่นชมผู้หญิงบนแผ่นกระดาษที่มีหน้าตาละม้ายคลายราเชนทร์อย่างมาก"พูดเก่งนะเรา ไม่เหมือนเมื่อวานกลัวเจ้าหนี้จนหน้าสั่นงกๆ"ตุลย์แซวน้ำหนึ่งผู้หญิงในวันนั้นกับวันนี้ช่างต่างกันอย่างกับคนละคน ในตอนนั้นเธอต
"พูดให้มันเบากว่านี้ นกฉันตกใจ" เตือนน้ำหนึ่งให้ลดเสียงแหลมลงมาหน่อยและทอดมองร่างแน่งน้อยด้วยสายตาเรียบเฉย"เลี้ยงนกพันธุ์อะไร?" ดันสนใจสัตว์เลี้ยงของราเชนทร์ ทั้งที่มีจุดประสงค์จะมาขออนุญาตออกไปข้างนอกตั้งแต่แรก ทว่าเป็นแค่การปูทางเกริ่นเรื่องอื่นออกไปก่อน"พูดธุระของเธอมา""คือ..จะขอออก-""ไม่" พูดยังไม่จบประโยค ราเชนทร์ก็ตัดจบด้วยคำว่าไม่"เอ้า จะไม่ฟังหนึ่งก่อนเหรอ จะขอออกไปข้างนอกกับเฮียตุลย์" แค่อ้าปากราเชนทร์ก็เดาได้ว่าน้ำหนึ่งหวังผลอย่างอื่นเธอคงต้องการจะออกไปจากที่นี่ คนอย่างราเชนทร์หว่านพืชก็ต้องหวังผล การจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ออกไปจากอาณาเขตของดิลกก้องเกียรติก็สมองกลวงเต็มทน"ฉันไม่ได้โง่" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นทำให้น้ำหนึ่งกลืนน้ำลายพูดไม่ออก ราเชนทร์เดินเลยผ่านคนตัวบางเข้าไปในบ้านกลิ่นตัวหอมจางๆ ปะทะจมูกคนตัวเล็กกว่าแล้วขึ้นห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ในขณะที่น้ำหนึ่งเดินตามมาติดๆ ยืนข้างบันไดด้วยความผิดหวัง"หนึ่งอยู่ที่นี่ ไม่ต้องออกไปไหน" ตุลย์เอ่ยขึ้นและกำชับไม่ให้เธอออกไปไหนทั้งยังถือเป็นการสั่งห้าม"แต่หนึ่ง-""ไม่ใช่แค่เฮียเชนทร์ที่มองออก เฮียเองก็รู้ว่าหนึ่งคิดอะไร"คน
บรรยากาศที่มีแต่เสียงช้อนเสียงเคี้ยวนั่งกันอยู่สองคนโดยที่ตลย์เดินออกไปหลังบ้านไปทำธุระส่วนตัวหลังจากจัดโต๊ะอาหารให้คนเป็นนายเสร็จ“อดอยากมาจากไหน”“เปล่า” แต่ก็ยังตักเข้าปากไม่เลิกทั้งยังลุกไปตักข้าวในหม้อมาอีกสองทัพพีนั่งกินตามเดิมอย่างเอร็ดอร่อย“เดี๋ยวติดคอตาย”คนฟังเลิกสนใจตอบตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว ส่วนราเชนทร์กินไปแค่ไม่กี่คำชายหนุ่มก็ยกแก้วน้ำมาดื่ม“อิ่มแล้วเหรอ”“อืม” ลุกจากเก้าอี้ขึ้นห้องนอนตามเดิม ปล่อยคนตัวเล็กนั่งกินข้าวคนเดียวต่ออย่างเอร็ดอร่อย แม้น้ำหนึ่งจะมองตามราเชนท์ทว่าก็ไม่ได้สนใจอะไร ดีซะอีกจะได้กินแบบไม่ต้องเกรงใจ ไม่ยอมให้กลับบ้านเลานจ์จะกินให้เกลี้ยงเลยคอยดูแน่นอนว่าคืนนี้น้ำหนึ่งยังคงต้องค้างที่นี่ต่อและจำเป็นต้องใช้ห้องน้ำของราเชนทร์แต่เธอกับเลือกจะเดินออกจากตัวบ้านไปสักหน่อยแล้วใช้ห้องน้ำของตุลย์แทน“ชั้นบนก็มี”“หนึ่งไม่สบายใจที่จะต้องเดินขึ้นห้องเฮียเชนทร์”ตุยล์พยักหน้าตอบก็คงจะไม่ชอบราเชนทร์เหมือนคนอื่นๆ ความหน้านิ่งดูไม่เป็นมิตรไม่แปลกที่จะมีคนไม่ชอบและมันก็เป็นส่วนใหญ่ตลอดหลายปีที่อยู่ด้วยกันมา“แล้วชุดของคุณรันที่เฮียตุลย์เอามาให้ใส่ หนึ่งก็ไม่ส
ร่างเล็กก้าวเท้าข้ามเข้ามาปิดประตูล็อคมันมิดชิดก่อนจะนั่งย่อลงคุกเข่าก้มตัวใช้มือฝ่ามือน้อยๆ สองข้างยันค้ำจากนั้นคืบตัวเป็นลักษณะการคลานเข้าไปทีละนิด ดวงตาคมกริบที่เห่อล้อมไปด้วยความหื่นจ้องมองอย่างพอใจ เขาชอบที่มีผู้หญิงคลานเข่าเข้ามาในยามอารมณ์พลุ่งพล่าน หากเปรียบตัวเองเป็นดั่งราชสีห์ที่มีแต่คนก้มหัวให้ ทันทีที่น้ำหนึ่งถึงตัวของอีกฝ่ายก็ถูกราเชนทร์ดันต้นคอประกบเข้าจูบอย่างดูดดื่มในขณะที่เธอยังใช้หัวเข่ายันพื้นเป็นการทรงตัว ริมฝีปากหนาโอบงับอีกฝ่ายไม่ได้มีโอกาสตั้งตัวเบียดประกบแน่นจนรู้สึกถึงกลิ่นคาวคลุ้ง“อึก” ลิ้นร้อนสอดต้อนเข้าหาทั้งดูดดึงเสียจนคนโดนตัวโยกตามจังหวะการส่งจูบอย่างหื่นกระหายจ๊วบ!!“อื้อ อย่ากัดลิ้น” ผละริมฝีปากรับรู้ว่าลิ้นอ่อนกำลังถูกฟันแหลมแทะกัดจนเจ็บปวด เมื่อน้ำหนึ่งผละใบหน้าออก เป้าหมายต่อไปคือลำคอระหงราเชนทร์จุมพิตดูดดึงต้นคอสวยขบเน้นบดขยี้ย้ำๆ หลายจุด คนโดนกระทำย่นคอหนีทว่ามือหนาก็จับล็อคไม่ให้ขยับ“เป็นแวมไพร์ทหรือไง ~ โอ๊ย” ร้องลั่นจนราเชนทร์ต้องหยุดกระทำ เมื่อน้อยยกดันลาดไหล่คนตรงหน้าให้ถอยห่าง“เจ็บเหรอ”“เจ็บสิ” เบะใบหน้าเจ็บปวดทำให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำหั
เป็นอีกคืนที่น้ำหนึ่งยังต้องวนเวียนอยู่กับราเชนทร์ในคฤหาสน์หลังโต ตั้งแต่มาถึงก็มักเห็นชายหนุ่มคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่บ่อยครั้งและยังหมกตัวอยู่ในห้องทำงานโดยมีลูกน้องคนสนิทอย่างตุลย์และอีกคนคือปืนที่เดินสับเปลี่ยนกันเดินเข้าออกอย่างกับขบวนพาเหรด“แล้วแบบนี้จะมีโอกาสได้คุยไหมล่ะ” น้ำหนึ่งอยากจะถามเจ้าของบ้านให้รู้เรื่องว่าเธอต้องอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน แม้จะสะดวกสบายราวเจ้าหญิง ทว่าวันหนึ่งราเชนทร์จะเฉดหัวออกไปแล้วจะตั้งตัวยังไงทันคนตัวเล็กนั่งนอนบนโซฟาหลังจากกินข้าวมื้อเย็นโดยมีเจ้าคัพเค้กแมวสีขาวขนปุยเล่นเป็นเพื่อน ยกเจ้าขนปุยขึ้นมาวางบนหน้าพลางใช้ใบหน้าถูไถขนนิ่ม“เมื่อไหร่เจ้านายแกจะออกมาเนี่ย ฉันนั่งรอหลายชั่วโมงแล้ว” บ่นกับแมวเหมียวที่ไม่รู้ภาษาคนมันได้แต่มองตาปริบๆ ในยามที่น้ำหนึ่งคุยด้วย“ทำไม คิดถึงฉันเหรอ” เสียงทุ้มต่ำดังกรอกข้างใบหูทางด้านหลัง ราเชนทร์เป็นประเภทบ่นปุ๊บโผล่มาปั๊บ“เฮีย! มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ตกใจหมด” ยกมือทาบอกหนึ่งข้าง มืออีกข้างยังอุ้มเจ้าคัพเค้กไว้ในอ้อมกอด“ถามหาทำไมอยากเจอหน้าหรืออยากได้คว..”“หุบปากไปเลย” น้ำหนึ่งรีบแทรกเพราะอีกฝ่ายกำลังจะชั
เท้าหนายันประตูแทนการใช้มือ ห้องนอนกว้างโทนสีทองขาวไม่ต่างจากชั้นล่างมีกลิ่นหอมอบอวลลอยเข้าจมูกจนน้ำหนึ่งเคลิ้มราวมนต์สะกด ราเชนทร์วางร่างแน่งน้อยลงเตียงแล้วใช้มือลูบหน้าผากอย่างอ่อนโยน จากนั้นขยับตัวออกไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้งถอดเสื้อเชิ้ตนาฬิกาออกจากตัวโดยที่สายตาของคนอายุน้อยกว่ามองปะทะกันผ่านกระจก“เฮียพาขึ้นมานอนแค่นั้นจริงๆ เหรอ” ราเชนทร์หันมาแล้วเดินกลับมานั่งด้านข้างบนเตียงกับคนตัวบาง“ง่วงก็พามานอน”“ถ้าหนึ่งอยากทำมากกว่าการนอน”ดวงตารัตติกาลมองปากสวยที่เพิ่งอ้าเปล่งออกมา ก่อนจะหุบมันแล้วเม้มกันไว้คล้ายกับได้สติว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไปอย่างน่าเกลียด“อยากให้เฮียทำอะไร” ขยับกายหนาเข้าใกล้ทั้งกระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“แล้วแต่ หนึ่งยอมได้หมด” เป็นการอนุญาตไปในตัวว่าผู้ชายตรงหน้าจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอพูดออกมาแบบนี้ ในส่วนของคนฟังยิ่งชอบใจที่น้ำหนึ่งยินดีจะมอบในสิ่งที่เขาต้องการ ปลายคางรูปไข่ถูกช้อนด้วยนิ้วมือหนาให้อีกฝ่ายได้เอียงรับกับริมฝีปากหยาบ ราเชนทร์ป้อนความหวานให้อย่างครั้งก่อนและคราวนี้เธอก็อ้าปากตอบรับมันอย่างรู้งานจ๊วบ!!เรียวปากประกบกันอย่างดูดดื่ม
แกร๊ก!!!“ทีมแพทย์จะเร่งกันอย่างเต็มที่ คุณราเชนทร์ไม่ต้องห่วง”บุคคลที่น้ำหนึ่งยืนรอออกมาพร้อมกับหมอมีอายุท่านหนึ่ง แต่เมื่อบุรุษในชุดกาวน์เห็นเธอก็มีอาการตกใจทั้งดวงตาเบิกกว้าง“ไม่เป็นไร ผู้หญิงคนนี้มากับผม”เมื่อคุณหมอได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจคล้ายโล่งอกแล้วกลับเข้าห้องไปตามเดิม น้ำหนึ่งยังยืนอยู่แบบนั้นด้วยแววตาสงสัยว่าด้านในมันมีอะไรทำไมทุกอย่างมันมีความลับและพิเศษกว่าคนอื่นๆ ทว่าดวงตานั้นก็ไม่ได้รับคำตอบจากคนฝั่งตรงข้าม นอกจากการถูกคว้ามือน้อยๆ เดินเข้าลิฟต์“เฮียมาหาใคร ทำไมดูซีเรียสกันจัง”ความอยากรู้อยากเห็นผุดขึ้นเป็นคำถาม ทว่าราเชนทร์ก็ยังยืนจับมือเล็กและใช้นิ้วหัวแม่มือลูบวนลงหลังมือของน้ำหนึ่ง“…”“มาเยี่ยมใคร แฟนใหม่หรือแฟนเก่า”ก็ยังวนและคิดว่าต้องเป็นผู้หญิงของราเชนทร์เหมือนครั้งก่อน และแน่นอนราเชนทร์กับปิดปากเงียบไม่แม้จะเปิดปากตอบคนเด็กกว่าอีกตามเคย คราวนี้น้ำหนึ่งเกิดอารมณ์โมโหเธอไม่ชอบการถามแล้วไม่มีอะไรกลับมา มันเหมือนเป็นอากาศเหมือนไม่มีตัวตนแต่ถ้าราเชนทร์เป็นคนรักก็คงเปรียบได้ว่าเธอไม่มีความสำคัญ“…”“ไม่ตอบก็ไม่ต้องมาจับมือหนึ่ง”สะบัดจนหลุดแล้วขยับตัวไปชิดอีกฝ
เสียงฝ่าเท้าวิ่งตุบตับขึ้นบันไดไปยังชั้นบนเป็นเหตุให้น้ำหนึ่งลืมตาตื่นในช่วงเจ็ดโมงเช้า ตุลย์หน้าตื่นตามหาเจ้านายทั้งส่งเสียงเรียกเสียงดังจนกระทั่งออกไปยังด้านนอกที่เป็นพื้นที่ของกรงนก ร่างแน่งน้อยสะลึมสะลือเพราะถูกก่อกวนจากเรื่องเมื่อคืนเป็นผลให้นอนไม่หลับทั้งครุ่นคิดอยู่คนเดียวบนโซฟาไปจนถึงตีสามและเพิ่งหลับตาได้สนิทไปได้ไม่กี่ชั่วโมงน้ำหนึ่งได้ยินเพียงเสียงสนทนาของเจ้านายกับลูกน้องมีน้ำเสียงเคร่งเครียดและจะข่มตาหลับตาหลับต่อ ทว่าแสงแดดเริ่มแยงลอดผ่านเข้ามากระทบเปลือกตาก็ไม่อาจหลับต่อได้ อ้าปากหาวนั่งมองชายสองคนยืนคุยกันด้านนอกแบบนั้นโดยไม่รู้จะลุกจากโซฟาไปทำอะไร“เอารถออก” เสียงทุ้มต่ำสั่งตุลย์ให้เตรียมรถแต่โดยเร็ว อีกคนรับคำสั่งอีกคนกึ่งวิ่งกึ่งเดินขึ้นห้องไปหยิบของสำคัญ“รีบอะไรกันขนาดนั้น”ลุกจากโซฟาเพื่อจะเข้าอาบน้ำล้างหน้าที่ห้องตุลย์ ยังไม่ทันจะก้าวขาซ้ายพ้นประตูด้านหลังของบ้านเรียวแขนเล็กถูกกระชากจนหงายไปด้านหลังชนเข้าแผงอกของราเชนทร์อย่างจัง ชายหนุ่มรีบใช้มือหนาอีกข้างโอบเอวกิ่วน้ำหนึ่งกันล้มเพราะแรงดึงกระชากแรงที่ทำคนเด็กกว่าไม่ทันตั้งตัว“เฮีย กระชากหนึ่งอีกแล้ว” โวยวายทั
เสียงหวานที่แผดร้องถูกกลืนหายลงลำคอของอีกฝ่ายในยามที่ราเชนทร์ประกบริมฝีปากอุ่นลง คนตัวเล็กทำได้แค่สะบัดไหล่ไปมาเมื่อแขนสองข้างถูกมัดไขว้หลังไปแล้วก็ไม่อาจใช้มือทุบตีเป็นการห้ามปราบอีกฝ่ายได้“สำหรับคนไม่รักษาคำพูด” น้ำหนึ่งอ้าปากโกยเอาออกซิเจนครั้นอีกฝ่ายถอนจูบและใช้ฝ่ามือประคองใบหน้ารูปไข่“อึ่ก” สอดชำแรกปลายลิ้นทั้งบดริมฝีปากลงอีกครั้ง ตักความหวานของผู้หญิงตรงหน้าออกมาชิมจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ ในขณะที่อีกฝ่ายยังตาเหลือกส่งเสียงอู้อี้ดังแผ่วเบาในเพียงลำคอ แม้พยายามจะเม้มปากแน่นกันลิ้นร้อนฉกฉวยก็ไม่อาจต้านทาน ราเชนทร์ยังขยี้มันอยู่แบบนั้นเกิดกลิ่นเลือดคาวคลุ้งเมื่อริมฝีปากของน้ำหนึ่งเริ่มแตกจากการบดเบียด“และสำหรับที่เอากรอบรูปน้องสาวเฮียทิ้งอย่างไม่แยแส”เขาโกรธเธอมากพอสมควรกับเหตุการณ์วันนั้นแต่ต้องระงับอารมณ์เพราะคนตัวบางก็โมโหพอๆ กับเขาในครั้นที่ราเชนทร์ไม่เอ่ยปากตอบ“หนึ่งไม่รู้ ขอ..อึ่ก” จะเอ่ยปากขอโทษก็ถูกฉกฉวยแย่งชิงออกซิเจนในทันที ราเชนร์สูบเรียวปากสวยจนแดงก่ำราวกับทาลิปสติกอย่างหนำใจ จากนั้นหันมาสนใจลำคอสวยลากไซร้มันอยู่แบบนั้น หนวดพอรำไรทิ่มตามเนื้อผิวสร้างความสยิวให้คนตัวบางอย
การแข่งขันเริ่มขึ้น น้ำหนึ่งถือไม้สนุ๊กด้วยท่าทีทะมัดทะแมงพอตัว เดินสำรวจมุมและจังหวะของตัวเองหมายช่วงชิงตำแหน่งของผู้ชนะเพื่อจะขอแลกกับการออกไปจากที่นี่ ในขณะที่ราเชนทร์ถอยตัวออกห่างยืนผิงโต๊ะด้านข้างและจิบน้ำเปล่าผสมโซดาและยังมีแอลกอฮอล์เจือจางบางๆ ครั้นชงมาดื่มเมื่อนอนไม่หลับในค่ำคืนนี้ ท่าทางของคนเด็กกว่าถือว่าใช้ได้ ราเชนทร์เริ่มเลิ่กลั่กหากเธอเป็นผู้ชนะเข้าต้องให้ทุกอย่างในข้อต่อรองทว่า..... ปัก!!ยิงครั้งสุดท้ายของการแข่งขันทว่ากลับไม่ลง น้ำหนึ่งกำลังพลาดเป็นเกมส์ที่รู้สึกประหม่าอย่างมากเมื่ออีกฝ่ายถึงคิวที่ต้องเล็งลูกสนุ๊ก ชายหนุ่มเดินรอบโต๊ะอย่างเชื่องช้าจ้องไปที่ลูกกลมๆ ทั้งกระจายตัวกันอยู่สองสามลูกก่อนจะสลัดหางตามองคนตัวเล็กที่ยืนหายใจแรงด้วยสีหน้าประหม่าราเชนทร์ก้มตัวต่ำระนาบลงกับโต๊ะพู เหยียดแขนข้างซ้ายออกสุดและใช้หลังมือรองไม้สนุ๊กที่พาดผ่านเป็นทางยาว ดวงตาสีคมเข้มจ้องไม่กะพริบเป็นการเล็งเพ่งเป้าหมายจากนั้นก็กระตุกไม้ชนลูกกลมๆ กระทบกันกระจุยกระจาย ยิ่งทำให้น้ำหนึ่งทำตัวไม่ถูก เมื่อมันไหลลงรูอย่างแม่นยำ ราวกับมีแม่เหล็กหน่วงลงไปเสียงปรบมือของผู้ชนะดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มแส
บรรยากาศที่มีแต่เสียงช้อนเสียงเคี้ยวนั่งกันอยู่สองคนโดยที่ตลย์เดินออกไปหลังบ้านไปทำธุระส่วนตัวหลังจากจัดโต๊ะอาหารให้คนเป็นนายเสร็จ“อดอยากมาจากไหน”“เปล่า” แต่ก็ยังตักเข้าปากไม่เลิกทั้งยังลุกไปตักข้าวในหม้อมาอีกสองทัพพีนั่งกินตามเดิมอย่างเอร็ดอร่อย“เดี๋ยวติดคอตาย”คนฟังเลิกสนใจตอบตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว ส่วนราเชนทร์กินไปแค่ไม่กี่คำชายหนุ่มก็ยกแก้วน้ำมาดื่ม“อิ่มแล้วเหรอ”“อืม” ลุกจากเก้าอี้ขึ้นห้องนอนตามเดิม ปล่อยคนตัวเล็กนั่งกินข้าวคนเดียวต่ออย่างเอร็ดอร่อย แม้น้ำหนึ่งจะมองตามราเชนท์ทว่าก็ไม่ได้สนใจอะไร ดีซะอีกจะได้กินแบบไม่ต้องเกรงใจ ไม่ยอมให้กลับบ้านเลานจ์จะกินให้เกลี้ยงเลยคอยดูแน่นอนว่าคืนนี้น้ำหนึ่งยังคงต้องค้างที่นี่ต่อและจำเป็นต้องใช้ห้องน้ำของราเชนทร์แต่เธอกับเลือกจะเดินออกจากตัวบ้านไปสักหน่อยแล้วใช้ห้องน้ำของตุลย์แทน“ชั้นบนก็มี”“หนึ่งไม่สบายใจที่จะต้องเดินขึ้นห้องเฮียเชนทร์”ตุยล์พยักหน้าตอบก็คงจะไม่ชอบราเชนทร์เหมือนคนอื่นๆ ความหน้านิ่งดูไม่เป็นมิตรไม่แปลกที่จะมีคนไม่ชอบและมันก็เป็นส่วนใหญ่ตลอดหลายปีที่อยู่ด้วยกันมา“แล้วชุดของคุณรันที่เฮียตุลย์เอามาให้ใส่ หนึ่งก็ไม่ส
"พูดให้มันเบากว่านี้ นกฉันตกใจ" เตือนน้ำหนึ่งให้ลดเสียงแหลมลงมาหน่อยและทอดมองร่างแน่งน้อยด้วยสายตาเรียบเฉย"เลี้ยงนกพันธุ์อะไร?" ดันสนใจสัตว์เลี้ยงของราเชนทร์ ทั้งที่มีจุดประสงค์จะมาขออนุญาตออกไปข้างนอกตั้งแต่แรก ทว่าเป็นแค่การปูทางเกริ่นเรื่องอื่นออกไปก่อน"พูดธุระของเธอมา""คือ..จะขอออก-""ไม่" พูดยังไม่จบประโยค ราเชนทร์ก็ตัดจบด้วยคำว่าไม่"เอ้า จะไม่ฟังหนึ่งก่อนเหรอ จะขอออกไปข้างนอกกับเฮียตุลย์" แค่อ้าปากราเชนทร์ก็เดาได้ว่าน้ำหนึ่งหวังผลอย่างอื่นเธอคงต้องการจะออกไปจากที่นี่ คนอย่างราเชนทร์หว่านพืชก็ต้องหวังผล การจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ออกไปจากอาณาเขตของดิลกก้องเกียรติก็สมองกลวงเต็มทน"ฉันไม่ได้โง่" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นทำให้น้ำหนึ่งกลืนน้ำลายพูดไม่ออก ราเชนทร์เดินเลยผ่านคนตัวบางเข้าไปในบ้านกลิ่นตัวหอมจางๆ ปะทะจมูกคนตัวเล็กกว่าแล้วขึ้นห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ในขณะที่น้ำหนึ่งเดินตามมาติดๆ ยืนข้างบันไดด้วยความผิดหวัง"หนึ่งอยู่ที่นี่ ไม่ต้องออกไปไหน" ตุลย์เอ่ยขึ้นและกำชับไม่ให้เธอออกไปไหนทั้งยังถือเป็นการสั่งห้าม"แต่หนึ่ง-""ไม่ใช่แค่เฮียเชนทร์ที่มองออก เฮียเองก็รู้ว่าหนึ่งคิดอะไร"คน