4

ไม่ใช่ผู้ชายแบบเจ้าสัวตันติวัฒน์อย่างแน่นอน แต่ดูท่าทางแล้วจะรอดยาก เสี่ยต้นล็อกเป้าลูกสาวตน ตั้งแต่วันงานประกวดนางงาม นั่นก็ยิ่งทำให้กำนันอินทนิลก็ไม่สบายใจ ทว่าทำได้แค่เตือนเท่านั้น เนื่องจากเสี่ยต้นยังไม่ได้ทำอะไรบุตรสาวเลย กระทั่ง... 

“คุณฟ้าคะ มีคนส่งดอกไม้มาให้ค่ะ” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินมาพร้อมกับช่อดอกกุหลาบในมือ 

“ใครส่งมาให้คะ” ม่านฟ้าถามด้วยความประหลาดใจ 

“ไม่ได้บอกเอาไว้ค่ะ” เจ้าหน้าที่ตอบ ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้กับเธอ ม่านฟ้าจึงพลิกดูทั้งช่อ เผื่อว่าจะมีการ์ดเขียนด้านใน แต่ไม่มีเลย 

“ของใครอ่ะ แต่... ขอบใจจ้ะ แล้วคนที่เอามาให้คือ” 

“เป็นเหมือนคนส่งดอกไม้แค่นั้นแหละค่ะ” 

“อ๋อ จ้ะ ไปทำงานต่อเถอะ” ม่านฟ้าบอก เจ้าหน้าที่จึงได้ปลีกตัวจากไป ตอนนี้เธออยู่กับเลขานุการเท่านั้น

“แล้วนี่จะให้ฟ้าเอาไปไว้ในไหนล่ะเนี่ย ฟ้าทำงานอยู่ นักท่องเที่ยวกำลังมาน่ะ แก้วเอาไปใส่แจกันแล้ววางไว้บนโต๊ะฟ้าได้ไหม”

“ได้ค่ะ” ขันแก้วเลขานุการรับช่อดอกไม้ไป แล้วกลับห้องทำงานเพื่อจัดดอกไม้ใส่แจกันให้ 

ขณะที่ม่านฟ้าก็หันมาให้ความสนใจเหล่านักท่องเที่ยว ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ ที่เข้ามาชมการแสดงของน้องช้าง ที่อยู่ภายใต้การดูแลของครอบครัวประมาณ70 เชือก แถมยังเปิดรับพ่อแม่บุญธรรมให้กับน้องช้างเพิ่งเกิดอีกด้วย 

แน่นอนว่าช้างเพิ่งเกิด ก็ต้องได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ความน่ารักของพวกเขา ทำให้นักท่องเที่ยวสนใจเป็นพิเศษ ไหนจะขี้อ้อน ม่านฟ้ามองไปยังคอกช้าง ที่มีเจ้าตัวเล็กกำลังซุกซน เธอจึงเดินเข้าไปหาใกล้ๆ หยิบหญ้าให้กิน แต่ในจังหวะเดียวกันนั้นก็มีมือใหญ่ ยื่นหญ้าส่งให้ช้างตัวเล็กกินด้วย 

ม่านฟ้าหันไปมองที่มือหนานั่น ก่อนจะค่อยๆ ไล่สายตาขึ้นไปมองเรื่อยๆ กระทั่งเห็นว่าเป็นใคร เธอจึงชะงักแล้วหันกลับพลางถอนใจ 

“ช่างตัวเล็กๆ น่ารักดีนะครับ” เสี่ยต้นเอ่ยขึ้นและยิ้มจนเห็นลักยิ้มเชียว เธอกระตุกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินไปให้ห่างๆ เขาก็เดินตามไปกระแซะใกล้ๆ อีก แต่เธอเริ่มแน่ใจแล้วว่า เจ้าของช่อดอกไม้น่าจะอยู่แถวนี้แหละ

“ชอบดอกไม้ที่เฮียส่งให้ไหมครับ” เขายื่นหน้ามากระซิบถาม ทำให้เธอกระตุกยิ้มมุมปากขึ้น แต่ไม่ได้หันมามองเขา

“อ๋อ ดอกไม้ของคุณเหรอคะ ขอบคุณค่ะ” เธอไม่ตอบว่าชอบหรือไม่ เพียงแค่ขอบคุณตามมารยาทเท่านั้น

“ปกติคุณชอบเที่ยวสถานที่แบบนี้เหรอคะ” ม่านฟ้าอดถามไม่ได้ แต่ก็ถามเพราะว่าเขาเป็นแขกเท่านั้นแหละ 

“ปกติแล้ว เฮียไม่เคยมีเวลาเที่ยวเลย” เขาตอบและยิ้มเล็กน้อย

“ส่วนใหญ่แล้ว คุณมักจะอยู่ในสถานที่อโคจรมากกว่าใช่ไหมคะ ธรรมชาติแบบนี้คงไม่ถูกจริต” คำประชดของเธอทำให้เขาถึงกับลำลักน้ำลายตัวเองเลยเชียว

“แหม เอ่อ จะเถียงยังไงดี” 

“แล้วมาที่นี่คือ...” 

“ก็อยากมาชมธรรมชาติ รู้ว่ามีที่นี่แต่เฮียก็ไม่เคยสนใจจะมา เห็นอะไรเขียวๆ แบบนี้ก็สดชื่นดีเหมือนกัน” สิ้นประโยคของเขา เธอก็ถอนหายใจหนักๆ ให้เขาได้ยิน

“พอจะเป็นไกด์ให้เฮียได้ไหมล่ะ” 

“ต้องขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่ว่างเลยตอนนี้” ตอนนี้เธอเอาอาหารให้เจ้าช้างน้อยไงล่ะ 

“แต่ก็เอาหญ้าให้ช้างกินได้...” เขาแซว 

“คุณจะกินหญ้าด้วยไหมล่ะคะ” ม่านฟ้าสวนกลับ ทำให้คนเลี้ยงช้างถึงกับหลุดขำ เสี่ยต้นจึงมองค้อน ไอ้ผู้ติดตามก็ยังแอบขำ

“แหม พูดซะ ถ้าคุณฟ้าให้ผมกิน ก็จะยอมกินเอ้า”

“หึๆ” เธอก็หลุดขำออกมาเช่นกัน ก่อนจะเหลือบมองเขานิดหน่อย แล้วเดินจากไปเลย แต่ในวินาทีที่เขาเห็นเธอหัวเราะ ก็ดันเห็นลักยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก น่ารักอะไรอย่างนี้ เขาคิดและยิ้มตาม คนเป็นเนื้อคู่กันชัดๆ มีลักยิ้มเหมือนกันเชียว เขาคิดเข้าข้างตัวเอง 

“พวกมึงไปไกลๆ ไป” เสี่ยต้นออกปากไล่ทุกคน ทุกคนคือเกือบสิบคนที่เดินตามเป็นโขยง แล้วผู้หญิงที่ไหนจะไม่กลัวเล่า

“เสี่ยครับ ทุกคนน่าจะรู้จักเสี่ยนะ” 

“ไม่เป็นไรหรอกน่า อั้วะอยากอยู่กับคุณฟ้าตามลำพัง” สิ้นคำเขาก็รีบวิ่งตามไปทันที ส่วนลูกน้องก็ต้องชะลอการเดินให้ช้าลง ไม่ตามติดจนเกินไป แต่ก็มองไม่วางตา

“ทำไมคุณถึงมาที่นี่คะ” ม่านฟ้าถามไปพลางเดินไปพลาง 

“เอาเรื่องจริงหรือว่าโกหก” เขาก็กวนประสาท ทำให้เธอหยุดเดินแล้วมองหน้าคล้ายกับตั้งคำถาม

“ผมมาหาคุณฟ้า อยากเจอคุณ” 

“เพื่อ...” “คือ...” เขาก็อึกอักจะบอกไปตรงๆ ว่ามาจีบก็ต้องพูดไหมวะ 

“เสี่ยขา!!!” เสียงหวานดังขึ้น ทำให้เสี่ยต้นหันหาต้นเสียงในทันที ก็เห็นหญิงสาวหน้าตาสวย วิ่งเข้ามาหาแล้วสวมกอดที่แขนเขา

“เอ่อ หนูจี๊ด” เขาอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ก็เรียกหนูซะน่าหมั่นไส้

“ไม่น่าเชื่อว่าเสี่ยก็ชอบมาเที่ยวปางช้างด้วยเหมือนกัน” หญิงสาวไม่เชื่อสายตา พลางมองไปที่ม่านฟ้าด้วยแววตาตั้งคำถาม 

“เอ่อ พอดีเสี่ยรู้จักกับคุณม่านฟ้าน่ะ ผ่านมาทางนี้เลยแวะมาทักทาย” 

“บ้านเสี่ยไม่ได้อยู่แถวนี้ไม่ใช่เหรอคะ ไม่ใช่ทางผ่านด้วย” สจีแสร้งถามและยิ้มหยัน 

“ทำไมขี้สงสัยนัก แล้วมาทำอะไรแถวนี้” เสี่ยต้นถามกลับด้วยน้ำเสียงดูเข้ม 

“อ๋อ จี๊ดพาเพื่อนที่มาจากกรุงเทพฯ มาเที่ยวที่ปางนะคะเขาอยากมาเลี้ยงช้าง ที่นี่สวยบรรยากาศดี แล้วนี่ใครเหรอคะ” หญิงสาวถามและยังคงมองหน้าม่านฟ้าอยู่ 

“ก็คุณม่านฟ้าเป็นเจ้าของปางที่นี่” เสี่ยต้นเป็นคนแนะนำเอง ทำอย่างกับรู้จักม่านฟ้าดีซะเหลือเกิน แต่หญิงสาวไม่ยักกะทักทายแฮะ

“เจอเสี่ยก็ดีเหมือนกันนะคะ คิดถึงเสี่ยจังเลย ไม่ได้ไปหาที่บ้านหลายวันแล้ว” หญิงสาวออกตัว แล้วทำท่าว่าจะหวงเสี่ยต้น ในขณะที่เขาเอาแต่มองม่านฟ้า ด้วยท่าทีอึดอัดกลืนไม่เข้าคายไม่ออก กำลังจะมาจีบม่านฟ้าอยู่แล้วเชียว แต่ก็ดันมีผู้หญิงอีกคนโผล่มา แล้วแบบนี้คะแนนจะตกไหมเนี่ย เขาคิด

“ตามสบายนะคะฉันขอตัว” ม่านฟ้าเอ่ยขึ้นอย่างไม่แยแส ก่อนจะเดินเลี่ยง ทว่าเสี่ยต้นเรียกเอาไว้เสียก่อน 

“เดี๋ยวครับคุณฟ้า คือ” เสียงเรียกของเขา ทำให้เธอหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้า เรียกได้ว่าสู้สายตากันเลยทีเดียว