39

ในช่วงเวลาเดียวกัน ทั้งห้องรับแขก สาวๆ ทั้งห้า เป็นตัวแทนมาเยี่ยมเสี่ยต้น แต่พวกเธอก็มีสัมพันธ์สวาทกับเสี่ยต้นด้วย และคนเจ้าเสน่ห์แถมรวยโสดขนาดนี้ มีหรือสาวๆ จะพลาดให้หลุดมือ 

และสาวๆ ก็ไม่ได้เป็นมิตรกันด้วย เพราะต่างก็รู้ว่าเป็นอีหนูของเสี่ยทั้งนั้น

“คุณฟ้าครับ เสี่ยจะลงมาในอีกสิบนาที” นายมิ่งเดินเข้าไปบอกม่านฟ้า ซึ่งเธอกำลังเตรียมเครื่องดื่มและมื้อเช้าตรงเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม โดยที่เบื้องหน้าคือห้องรับแขกนั่นแหละ เห็นว่ามีแขกห้าคน

“สองวันติดเชียว เสน่ห์แรงซะจริงนะเจ้านายมิ่งเนี่ย” เธออดประชดไม่ได้ เขาได้เธอเป็นเมียแล้วอยากดูน้ำหน้านักว่าจะจัดการแม่พวกสาวๆ พวกนี้ให้หลุดพ้นยังไง เพราะถ้าเขาทำไม่ได้อย่างที่ปากพูด เธอก็จะไม่สนไม่แคร์เหมือนกัน 

“แหม น้ำเสียงเหมือนงอนเลยครับ” 

“ไม่ต้องแหมค่ะ” เธอสวนกลับ พลางมองไปที่สาวๆ บางคนเธอก็รู้จัก เป็นนางงามเหมือนกัน เสี่ยนี่ก็สอยแต่นางงามจริงๆ เธอคิด พลางส่ายหน้า 

“แม่นั่นเป็นนางงามเก่านี่น่า ใช่ไหม” หญิงสาวคนหนึ่งกระซิบถามขึ้นโน้มตัวเข้าหาคนข้างๆ แต่สายตามองมาที่ม่านฟ้า

“ใช่ เคยเห็นออกงานประกวดล่าสุด” อีกคนตอบ

“ของใหม่ล่ะสิท่า วันนั้นเห็นท่าทางจองหองใส่เสี่ยอยู่เลย วันนี้อยู่บ้านเสี่ยซะแล้ว สงสัยจะหิวเงิน” หญิงสาวว่าให้ม่านฟ้าแต่ก็โดนตัวเองเต็มๆ เหมือนกัน กำลังนินทากันไม่นานนัก เสี่ยต้นก็ลงมาจากบ้านมองไปที่ห้องรับแขก มีสาวๆ เต็มไปหมด และสายตาก็เหลือบมองเห็นเมียรักกำลังอยู่หลังเคาน์เตอร์ ครั้นจะเดินไปหาก็...

“เสี่ยขา” เสียงเรียกดังขึ้นเสียก่อน พร้อมกับเจ้าตัวเดินมาสวมกอดที่แขนของเขาเอาไว้ เป็นจังหวะเดียวกันกับม่านฟ้าเงยหน้าขึ้น เขาก็ยิ้มให้เธอก่อนเลยจนเห็นลักยิ้ม แต่เธอหน้าบึ้งกลับ

“สวัสดีค่ะเสี่ย” สาวๆ ทักทายขึ้นพร้อมกันและยกมือไหว้ เสี่ยต้นก็รับไหว้ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาประจำตัว และแกะมือปลาหมึกของหญิงสาวออกไปด้วย เขากลัวอะไรไม่รู้ล่ะตอนนี้ เหมือนมีพลังงานบางอย่างจ้องอยู่ 

“พ่อฝากของเยี่ยมมาให้ค่ะ” หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น

“ขอบฝากขอบใจด้วยจ้ะ” เสี่ยต้นยิ้มรับ แต่สายตาเขาไม่นิ่งเอาซะเลย

“เรื่องที่เสี่ยโดนทำร้าย แถมยังได้รับบาดเจ็บเนี่ย เป็นยังไงบ้างคะเสี่ย เป็นห่วงแทบแย่เลย” อีกคนเสริมขึ้น

“ก็ยังช้ำแล้วก็ระบมอยู่จ้ะ” เธอเกลียดเสียงจ๊ะจ๋าของเขาจริงๆ 

“เป็นเพราะใครนะคะที่ทำให้เสี่ยเป็นแบบนี้น่ะ” หญิงสาวว่าพร้อมกับเหลือบมองม่านฟ้า ที่เดินมาพร้อมกับถือถาดเครื่องดื่ม แน่นอนม่านฟ้าแค่ปลายตามอง ก็รู้ว่าพวกเธอแหน็บแนม แต่จังหวะเดียวกันนั้นม่านฟ้าก็นั่งลงข้างๆ เสี่ยต้นแบบตัวติดกันซะเลย ทำเอาสาวๆ ถึงกับตาโต

“แค่ผู้ช่วย ทำไมนั่งข้างเสี่ย” หญิงสาวคนหนึ่งถามด้วยความไม่พอใจ เสี่ยต้นเองก็แปลกใจเหมือนกัน แต่ก็แน่ล่ะเมื่อคืนได้เป็นเมียแล้วนี่นะ

“นั่นน่ะสิคะเสี่ยทำไมนั่งข้างเสี่ย” หญิงสาวอีกคนเสริมขึ้น เสี่ยต้นจึงหันมามองหน้าม่านฟ้าเพียงเล็กน้อย มีอาการอึกอัดกลัวเธองอน เพราะไม่รู้ว่าเวลานี้ม่านฟ้ากำลังคิดอะไรอยู่ ดูจะเหมือนถมึงทึงใส่เขา ในขณะที่เมื่อคืนคนละเรื่องกับอารมณ์ตอนนี้ เธอดูเหมือนคน 2 ขั้ว หรืออาจจะงอนเขาเพราะสาวๆ บุกถึงบ้านในตอนเช้า 

“เอ่อ คือ” ดูเหมือนเสี่ยต้นจะพูดไม่ออก บอกตำแหน่งม่านฟ้าไม่ถูก 

“ก็เป็นผู้ช่วย นั่งข้างเจ้านายน่ะถูกต้องแล้วค่ะ” ม่านฟ้าเป็นคนตอบเอง ในเมื่อเสี่ยต้นตอบไม่ได้ เธอก็ประเมินได้แล้วว่า เสี่ยต้นก็ยังเสียดายพวกสาวๆ พวกนี้อยู่ ไม่ได้อยากมีเธอคนเดียว 

“ผู้ช่วยเฉยๆ ใช่ไหมคะ” หญิงสาวคนเดิมถามด้วยความไม่ไว้ใจ เสี่ยต้นจึงตัดสินใจพูดขึ้นเสียเลย 

“ม่านฟ้าเป็นคนรักของเสี่ย” ในเมื่อเขา พยายามเอาชนะใจเธอ จนได้เธอมาครอง นี่คือสิ่งที่เขาจะตอบแทนเธอ ตามที่รับฝากเอาไว้ คือซื่อสัตย์และเลือกเธอเพียงคนเดียว 

“คนรักหรือ เสี่ยไม่เคยมีคนรัก แล้วพวกเราล่ะคะ” สาวๆ แทบไม่เชื่อหูตัวเอง 

“ก็อย่างที่บอก เสี่ยไม่เคยมีคนรัก ทั้งหมดไม่ใช่คนรัก ทุกคนรู้ดี แต่ม่านฟ้าคือคนที่เสี่ยรักและให้เกียรติ ฉะนั้นแล้วโปรดให้เกียรติม่านฟ้า” บอกอย่างหนักแน่น ขณะที่บ้านฟ้านั่งนิ่งยิ้มเล็กน้อย เหมือนไม่รู้สึกอะไรแต่เธอก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับคำว่าคนรักของเสี่ยหรอก เขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ไม่มีวันเลิกนิสัยแบบนี้ได้ เธอคิด พลางสูดหายใจเข้าลึกๆ

“แค่มาเยี่ยมเสี่ยใช่ไหมคะ จะได้นำของฝากไปเก็บ” ม่านฟ้าเอ่ยแทรกขึ้น ทำให้ทุกคนได้แต่ถลึงตาใส่เธออีกรอบ แต่ม่านฟ้ากลัวซะที่ไหนเล่า ถ้ากลัวคงไม่มานั่งเคียงข้างเสี่ยต้นอย่างนี้หรอก

“เอ่อ เสี่ยขา พ่อขอให้มาคุยเรื่องเงินกับเสี่ย” 

“เงินก้อนใหม่หรือก้อนเก่าล่ะ” เสี่ยต้นถามขึ้นเสียงเรียบทันที