11

ตกเย็นในวันเดียว ม่านฟ้าเลิกงานกลับบ้าน ซึ่งเป็นเวลาที่กำนันอินทนิลรอกินข้าว เธอกลับมาในเวลานี้ เพราะว่ามัวแต่เคลียร์งานที่ออฟฟิศ ดูแลนักท่องเที่ยวชมเพลิน ปล่อยความคิดโดยปราศจากผู้ชายคนนั้น

“คุณฟ้าคะกลับมาพอดีเลย กำนันกำลังรอกินข้าว” แม่บ้านเดินมาบอก ขณะที่บ้านฟ้ากำลังเดินเข้ามาในบ้าน 

“รอฟ้าอีกแล้ว” เธอบอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ก่อนจะเดินไปที่ห้องอาหาร ให้บิดานั่งรอกินข้าวเพียงลำพัง เธอจึงเดินไปนั่งลงตรงข้าม คนรับใช้ก็ตักข้าวให้ทันที

“ฟ้าเคยบอกพ่อหลายครั้งแล้วนะคะ ว่าถ้าฟ้ากลับช้าให้คุณพ่อกินก่อนได้เลย แล้วก็ขึ้นนอนก่อนได้เลย” 

“คนแก่กินคนเดียวมันก็เหงา ตั้งแต่หนูกลับมาทำงานที่บ้าน พ่อก็อยากมีเวลาอยู่กับหนู งานวันนี้เป็นยังไงบ้างลูก” 

“ก็ดีค่ะ นักท่องเที่ยวเยอะกว่าจะกลับ ฟ้าก็เลยกลับช้าไปหน่อย” 

“วันนี้เจ้าหน้าที่บอกว่า ฟ้าออกไปกับเจ้าสัวตันติวัฒน์ตามลำพัง” บิดาเริ่มยิงคำถามที่ต้องการ นี่คือเหตุผลที่รอกินข้าวสินะ 

“ค่ะพ่อ เราคุยกันเรื่องงานน่ะ” 

“ว่ารู้ใช่ไหมว่าพ่อห้ามฟ้าเรื่องอะไร” 

“ฟ้ารู้ค่ะ แล้วก็ไม่ได้เปิดโอกาสให้ตัวเองมีความรู้สึกแบบนั้น” 

“พ่อไม่เคยห้ามถ้าฟ้าจะมีแฟน ไม่เคยห้ามถ้าจะมีใครมาจีบ ให้ฟ้าพิจารณาเอาเองก็แล้วกัน ว่าฟ้าอยากจะเข้าไปอยู่ในความสัมพันธ์ที่เจ็บปวด ความสัมพันธ์ที่มี 4 5 6 คนแบบนั้นหรือเปล่า พ่อคิดว่าฟ้าคงไม่ต้องการหรอก คงไม่อยากแตกสลายเพราะใคร”

“เจ้าสัวเขาไม่ใช่คนดีเหรอคะ” อันนี้เธอถามด้วยความจริงจัง เพราะอยากรู้ว่าในสายตาของบิดา หรือว่าคนอื่นๆ นั้น มองเจ้าสัวตันติวัฒน์ในด้านใดบ้าง 

“เรื่องงานเขาเป็นคนจริงคนหนึ่ง มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อ เป็นคนใจดี ฐานะที่พ่อเป็นลูกหนี้ เขาไม่เคยทำอันตรายพ่อ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ทำกับคนอื่น แต่นั่นก็ไม่เกี่ยว พ่อมีลูกคนเดียว ไม่อยากเห็นลูกเสียใจหรือว่าร้องไห้ ลูกจะมีแฟนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่คนนี้ พ่อรู้ว่าเจ้าสัวกำลังจีบลูก ผู้ชายที่เป็นหนุ่มใหญ่นะพ่อไม่ว่าหรอก แต่พ่อไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้แบบนี้พ่อไม่รับเป็นเขย”

“คุณพ่อคะ คุณพ่อมองการไกลเกินไปหน่อยแล้ว ฟ้าเจอเจ้าสัวแค่ 2 ครั้งเอง ดูสิคุณพ่อมองไกลไปจนถึงการเป็นลูกเขยซะอีก” 

“พ่อพูดเอาไว้ก่อน เขาอาจจะมาจีบฟ้า ขอแค่ฟ้าอย่าใจอ่อน พ่อไม่อยากเห็นลูกเสียใจจริงๆ นะ เขาทำผู้หญิงเสียใจมานักต่อนักแล้ว เสี่ยเขาไม่ยอมมีเมียเป็นตัวเป็นตน เพราะเป็นคนรักสนุกแบบนี้”

“แล้วเขาเคยมีเมียไหมคะ” 

“จะเรียกว่าเมียเหรอ อันนี้พ่อก็ไม่มั่นใจ แต่เสี่ยเขาเคยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่งเป็นชาวต่างชาติ เคยเอาเข้ามาอยู่ในบ้าน อาจจะในฐานะคุณนาย เพราะปกติเสี่ยไม่เคยพาผู้หญิงเข้าบ้าน” 

“แล้วยังไงต่อคะ” 

“เขาก็เลิกกันแต่ผู้หญิงดันท้อง เสี่ยก็รับผิดชอบแค่ลูกและให้อยู่คลอดลูกซะก่อน แล้วอยากกลับก็ค่อยกลับ พอคลอดลูกเสร็จผู้หญิงคนนั้นก็หนีกลับประเทศเลย เขาทะเลาะกันเรื่องอะไรพ่อก็ไม่รู้หรอก ก็คงเป็นเพราะนิสัยของเสี่ยละมั้ง ที่ไม่เคยพอเรื่องผู้หญิง ทำให้ผู้หญิงคนนั้นรับไม่ได้ จากนั้นพ่อก็ไม่เคยเห็นเสี่ยจะพาใครเข้าบ้านอีกเลย เห็นแต่มีอีหนูเยอะแยะเต็มไปหมด ออกงานที่ไหนก็มีแต่อีหนูรอบหน้าล้อมหลัง อย่างที่หนูรู้พวกขัดดอกนะ” 

“แล้วเด็กคนนั้นอยู่ที่ไหนเหรอคะ” 

“ตอนนี้พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน เหมือนจะส่งไปเรียนต่อต่างประเทศหรือกรุงเทพฯ อันนี้พ่อก็ไม่มั่นใจน่าจะ อายุ 13 ปีแล้วมั้ง” 

“ฟ้า” “คะพ่อ” 

“มุมอื่นๆ ของเขาก็ดีลูก ยกเว้นมุมนี้” 

“ใครจะอยากรักคนเจ้าชู้ล่ะคะพ่อ ฟ้ารู้แล้ว คุณพ่อวางใจได้” 

“แต่ถ้าหัวใจมันหักห้ามกันไม่ได้ล่ะ ฟ้าจะทำยังไงลูก” 

“ฟ้าเข้มแข็งพอกับพ่อ ฟ้าก็มีวิธีรับมือกับผู้ชายประเภทนี้อยู่เหมือนกัน เชื่อฟ้านะคะ ฟ้าจะไม่เสียใจกับความสัมพันธ์นี้ ถ้ามันห้ามไม่ได้ เขานั่นแหละจะต้องเสียใจเอง” เธอก็พูดดักไว้ก่อนไปอย่างนั้นเองแหละ แม้ความสัมพันธ์มันจะไม่เกิดขึ้น แต่เสี่ยต้นได้เดินหน้ามาหาเธอแล้ว ถึงเธอจะไม่ตอบรับ 

แต่ในความรู้สึกเวลานี้ก็คือ เขาเป็นผู้ชายที่ทรงเสน่ห์มากคนนึง มากจนบางครั้งต้องเผลอเหลือบมองเขาด้วยซ้ำ มากจนบางครั้งแอบยิ้มไปกับรอยยิ้มของเขาด้วยซ้ำ นี่สินะมีเสน่ห์เหลือร้ายของผู้ชายคาสโนว่า แต่ถ้าหากเธอไม่ฟัง เอาหัวใจลงไปเล่นในเกมนี้ เธอก็จะไม่เล่นให้ตัวเองเจ็บหรอก

“กินข้าวเถอะนะคะพ่อ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้” 

“เขาเป็นคนเจ้าเสน่ห์นะฟ้า ลูกพ่อจะต้านทานไหวเหรอ” บิดาเสริมขึ้นแต่ไม่ได้ยิ้มออกมา

“หึหึ แก่ขนาดนั้นไม่เอาหรอกค่ะ” 

“ว่าไม่ได้ ต้องเห็นตอนที่เสี่ยเขาถอดรูป” 

“แหม อยากเห็นจังเลยค่ะ” 

“คนที่จะได้เห็นก็สาวๆ ของเขาเท่านั้นแหละหนูอย่าอยากเห็นเลย”    

“หึหึ กินข้าวด้วยค่ะพ่อเดี๋ยวจะเย็น แล้วก็จะได้นอนพักนะคะ” เธอบอกแล้วตักอาหารให้บิดาอย่างเอาใจ พร้อมกับกินข้าวร่วมกับท่าน