สาวใช้ในชุดเมทจ้องมองร่างบางอย่างโกรธแค้น เธอเป็นคนโปรดของมาคอส มีความสัมพันธ์กับเขามาแล้วไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง แล้วทุกครั้งเธอก็ได้เข้ามาร่วมรักกับเขาในห้องนี้ แต่ไม่มีสักครั้งที่เธอจะได้หลับนอนกับเขา หลังจากเสร็จกิจชายหนุ่มก็จะไล่เธอออกมาทันที แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แค่เมียในนาม งานแต่งก็ล่มเสียด้วยซ้ำ หล่อนมาสิทธิ์อะไรขึ้นมานอนตรงนี้
" แก! ลุกออกไปเดี๋ยวนี้ " มือบางจิกกระชากหมอนใบใหญ่ออก ตามด้วยการคว้าแขนหญิงสาวอีกคนให้ลงจากเตียง " โอ๊ยยย! ฉันเจ็บ " เพียงแค่ขยับตัวลงมาจากเตียงเคทก็เบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ช่วงล่างของเธอระบมหนักเพราะผ่านศึกสงครามมาทั้งคืน ลำพังแค่ยืนเฉยๆยังปวดไปหมดทั้งตัว " สำออย แค่มีเซ็กส์มันจะเจ็บอะไรนักหนา รู้ไว้ซะว่าฉันเป็นคนโปรดของนาย แกไสหัวออกไปได้แล้ว! " พูดจบสาวใช้คนสวยก็โยนผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ให้หญิงสาวจากนั้นเปิดประตูบานใหญ่แล้วผลักร่างบางที่ยังยืนทรงตัวไม่ดีออกไป ร่างบางถลาไปกับพื้น เรียวขาคู่สวยกระแทกลงกับพื้นอย่างจังจนปรากฏเป็นรอยเขียวช้ำขึ้นมา " ตายแล้ว!! โมนา! เธอทำอะไรของเธอ " แม่นมอาวุโสเดินผ่านมาเห็นเหตุการณ์พอดีจึงตวาดดังลั่น " ทำอะไรคะคุณนม โมนาไม่ได้ทำอะไร แค่อยากจะเชิญผู้หญิงคนนี้ออกไปจากห้องก็เท่านั้นค่ะ เกะกะคนจะทำความสะอาด " สาวใช้โมนาลอยหน้าลอยตาตอบ ไม่ได้มีความรู้สึกเกรงใจนายหญิงคนใหม่หรือเคารพผู้อาวุโสเลยสักนิด " คุณแคร์เป็นยังไงบ้างคะ " หญิงชราอาวุโสเข้าไปช่วยพยุงร่างบางให้ลุกขึ้นมือเหี่ยวย่นช่วยดึงผ้าขนหนูขึ้นมาปกปิดร่างกายขาวผ่อง ดีที่ไม่มีบอดี้การ์ดขึ้นมาในเวลานี้ ไม่อย่างนั้นถ้าเห็นภาพนี้เข้าคงดูไม่ดีเท่าไหร่ " ไม่เป็นไรค่ะ " เคทส่งสายตาไม่พอใจให้กับสาวใช้คนนั้น เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะภรรยาของเจ้าของบ้าน ต่อให้จะเป็นแค่ในนามหรืออะไรก็ช่างแต่ผู้หญิงคนนี้ก็ต้องให้ความเคารพเธอในฐานะนายหญิง ลำพังแค่พูดจาถากถางยังพอทนได้ แต่ถ้าถึงขั้นทำร้ายร่างกายแบบนี้ยอมไม่ได้เด็ดขาด " โมนา! ฉันขอเตือนว่าอย่าก่อเรื่องเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันจะรายงานเรื่องนี้ให้นายรู้ " หญิงชรากล่าวอย่างไม่พอใจ " รายงานก็รายงานสิคะ โมนาไม่เห็นกลัว อีกอย่างโมนาก็เป็นคนโปรดของนาย นายไม่ทำอะไรโมนาหรอก " ด้วยความที่มาคอสเรียกใช้บริการบ่อยจึงทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญ ถึงขนาดใช้เรื่องนี้มากดขี่ข่มเหงเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆให้ยอมทำตามที่ตนต้องการ เธอคิดว่าถึงแม้เธอจะเป็นคนใช้ แต่ก็เป็นคนใช้ส่วนตัวของเจ้าของบ้านไม่เหมือนสาวใช้คนอื่นที่เป็นแรงงานชั้นต่ำ ทำงานปัดหวาดเช็ดถูทั่วไป " ดี! ถ้างั้นฉันจะรายงานนายว่าเธอทำร้ายนายหญิง แล้วก็ไล่นายหญิงออกมาจากห้องโดยที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย แล้วเราลองมาดูกันว่านายจะเข้าข้างใคร " หญิงชราพูดอย่างท้าทาย ถึงแม้ว่าในใจก็คิดว่ามาคอสอาจจะไม่เข้าข้างหญิงสาวอย่างที่โมนาว่าจริงๆก็ตาม แต่ยังไงผู้อาวุโสอย่างนางก็ต้องโน้มน้าวมาคอสให้ได้เพื่อไม่ให้สาวใช้คนนี้หลงระเริงไปกับคำว่าคนโปรดจนก่อเรื่องใหญ่โตขึ้น " เชิญเถอะค่ะคุณนม " โมนาพูดอย่างหมั่นไส้พลางกระทืบเท้าเดินจากไป " ไม่มีสมบัติผู้ดี สอนกี่ครั้งก็ไม่จำว่าอย่างกระทืบเท้าต่อหน้าผู้ใหญ่ " ผู้อาวุโสบ่นตามหลัง " นายหญิงเข้าไปพักในห้องนายสักครู่นะคะ เดี๋ยวนมไปหาชุดมาให้เปลี่ยน จะได้กลับไปพักที่ห้อง " " พักที่ห้องหรอคะ หมายความว่า... " " อ่อ ปกติแล้วนายชินกับการนอนคนเดียวมาตลอดค่ะ ก็เลยเตรียมห้องแยกไว้ให้นายหญิง จะได้เป็นส่วนตัวมากขึ้นยังไงคะ " หญิงชราหาคำพูดเพื่อมาปลอบใจนายหญิงคนสวย โธ่ คงจะน้อยใจแย่ว่าทำไมสามีตัวเองต้องขอนอนแยกห้อง " อ๋อออ คะ " เคทรับคำเสียงยาว ตาเป็นประกายระยิบผิดกับสิ่งที่หญิงชราคาดคิดไว้ ทำไมเธอจะต้องเสียใจที่ได้นอนแยกห้องกับผู้ชายคนนั้นด้วย ดีเสียอีกจะได้หายใจหายคอบ้าง เพราะตั้งแต่ที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็โดนจับจ้องไปหมด น่าอึดอัดชะมัด หญิงสาวเดินเข้่่าไปนั่งรอผู้อาวุโสอยู่ในห้องอย่างว่าง่าย ดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วห้อง โอ้โห นี่มันห้องนอนหรือบ้านหลังนึงกันแน่ ทำไมถึงได้กว้างขวางขนาดนี้ มีทั้งเตียงนอนตัวใหญ่ที่หนาและนุ่มดูก็รู้ว่าเป็นของเกรดดีราคาแพง โซฟาสีขาวสะอาดเข้ากันได้ดีกับเครื่องเรือนอื่นๆ ไหนจะมีห้องทำงาน ห้องน้ำในตัว และที่สำคัญมีห้องดูหนังส่วนตัวซะด้วย นี่มันจะรวยไปแล้วมั้ง " นายหญิงคะ ชุดนี้พอใส่ได้หรือเปล่า พอดีบ้านนี้มีผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณแค่คนเดียว ก็เลยหาชุดให้ได้เท่านี้ค่ะ " เคทมองชุดเดรสสั้นสีแดงสดในมือหญิงชรา อือหือออ ผู้หญิงที่ใส่ชุดนี้อยู่บ้านต้องเป็นคนประเภทไหนกันนะ ชุดถึงได้แหวกหน้าคว้านหลังลึกขนาดนี้ ร่างบางยิ้มแห้งๆ ก่อนจะรับชุดนั้นมาถือไว้ ในใจก็กำลังคิดอยู่ว่าชุดสีแดงในมือกับผู้เช็ดตัวที่กำลังใส่อยู่มันไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่เลย " ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า เดี๋ยวเคท เอ้ย! แคร์ออกไปซื้อเพิ่มก็ได้ค่ะ " บ้าจริง! เมื่อกี้เผลอหลุดพูดชื่อจริงออกไปซะเเล้วสิ " ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้านายหญิงแต่งตัวเสร็จแล้วนมจะพาไปพักที่ห้องนะคะ " " คุณป้าไม่ต้องเรียกแคร์ว่านายหญิงหรอกค่ะ เรียกแคร์เฉยๆก็พอ " " ค่ะ คุณแคร์นี่น่ารักจังเลยนะคะ นิสัยดีอีกต่างหาก ไม่ถือตัวเลยสักนิด " " ขอบคุณที่ชมนะคะ " . .หญิงชราเดินนำร่างบางมาส่งที่ห้องริมสุดในชั้น 2 ของคฤหาสน์ ทุกคนที่อาศัยอยู่ในตระกูลลูอิซต่างรู้ดีว่าชั้น 3 ทั้งชั้นจะเป็นอาณาเขตส่วนตัวของมาคอส ลูอิซ ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องจะไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปด้านบน ยกเว้นหญิงสาวบางคนที่มีอภิสิทธ์พิเศษ ถูกเรียกตัวไปปรนิบัติในห้องก็จะได้มีโอกาสเหยียบย่างเข้าไปเคทเดินไปริมหน้าต่างมือบางเปิดม่านบังแสงออกเพื่อให้สามารถมองเห็นวิวข้างนอกได้อย่างชัดเจน อืมม สมกับที่เป็นคฤหาสน์ราคาหลายสิบล้านวิวทิวทัศน์ภายนอกนับว่าสวยงามมากทีเดียวเมื่อสำรวจความเรียบร้อยภายในห้องแล้วหญิงสาวก็คว้าเสื้อคลุมตัวยาวมาสวมทับเสื้อสีแดงข้างใน สภาพชุดที่เธอใส่ตอนนี้ถ้าจะออกไปข้างนอกคงจะไม่ได้แน่นอน แล้วไหนจะบรรดารอยจ้ำสีแดงตามตัวที่ชายหนุ่มฝากไว้อีก ถ้ามีคนอื่นเห็นก็คงรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง" นายหญิงจะออกไปข้างนอกหรอครับ " เคทเดินออกมานอกคฤหาสน์ได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกผู้ชายสวมสูทสีดำหน้าตาหล่อเหลาเรียกไว้เสียก่อน" เอ่ออ คุณคือ.. " " ผมเป็นบอดี้การ์ดนายท่านชื่อออกัสครับ " เขาแนะนำตัวเอง" อ่อออค่ะ คุณออกัส พอดีฉันจะออกไปซื้อเสื้อผ้าสักหน่อย " เคทแจ้งความประสงค์" ต้องการให้ผมไปด
" มาคอส ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ " ร่างบางเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ รังสีบางอย่างกำลังแผ่ออกมาจากร่างสูง ดูคล้ายยมทูตกำลังมาตามเอาชีวิตเธอ" ที่นี่บ้านฉัน ฉันจะอยู่ที่ไหนต้องรายงานเธอด้วยหรอ " เขาตอบห้วนๆ" เฮ้อ..ฉันผิดเองแหละที่ถาม " เคทถอนหายใจอย่างปลงๆ วันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวันไม่อยากทะเลาะอะไรกับใครทั้งนั้นแหละ ร่างบางจึงเดินเลี่ยงออกมาเพื่อกลับขึ้นห้อง ในมือถือถุงกระดาษที่ซื้อมาจากข้างนอกพะรุงพะรังไปหมด " จะไปไหน! ฉันอนุญาตให้เธอไปแล้วรึไง " มาคอสเอื้อมมือไปคว้าแขนร่างบางไว้ ดวงตาคมมองเสื้อคลุมที่เธอสวมใส่อยู่อย่างพิจารณา" เอาเสื้อใครมาใส่! " เขาจำได้ว่าเสื้อคลุมแบบนี้เขาเคยให้กับลูกน้องคนสนิทไปสองสามคนแล้วมันมาอยู่บนตัวหญิงสาวได้ยังไง" เสื้อนี่หรอ ฉันยืมบอดี้การ์ดคุณมาน่ะ "" ไอ้บอดี้การ์ดคนนั้นมันเป็นใคร! " มาคอสตวาดเสียงดังจนหญิงสาวสะดุ้งโหยง " คุณเป็นอะไร ทำไมต้องเสียงดังด้วย " " ฉันถาม..ว่ามันเป็นใคร " ชายหนุ่มพยายามกลั้นอารมณ์ที่คุกรุ่นภายในใจ เอ่ยปากถามอย่างใจเย็นอีกครั้ง" ไม่รู้ จำหน้าไม่ได้แล้ว " เคทรู้สึกถึงความผิดปกติเลยไม่ตอบตามความจริง เธอไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อน
" เกิดอะไรขึ้นครับนายหญิง " บรูซถามหน้าตาตื่น ยิ่งเมื่อได้เห็นภาพมาคอสที่โกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า ยอมลงไม้ลงมือกับบอดี้การ์ดคนสนิทด้วยตัวเองก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น" ไม่ต้องถาม มาช่วยกันห้ามก่อน " เธอแทบจะทนแรงอันมหาศาลของมาคอสไม่ได้แล้ว ถ้าขืนปล่อยไว้อีกนิดเดียวคงได้ปลิวไปพร้อมกันนั่นแหละสิ้นเสียงคำสั่งของเจ้านายสาวเหล่าบอดี้การ์ดก็กรูกันเข้ามาห้ามทับ บางคนพยุงร่างอันสะบักสะบอมของออกัสให้ออกห่างจากผู้เป็นนาย ในขณะที่ทางฝั่งมาคอสเองนั้นผู้ที่เข้าไปห้ามปรามกลับมีเพียงบรูซบอดี้การ์ดคนสนิทกับนายหญิงสาวที่มีรูปร่างบอบบางเพียงคนเดียวหญิงสาวค้อนประหลับประเหลือก จร๊ะะะ...คนตัวโตขนาดนี้แต่คนห้ามกลับมีคนเดียว ดูฝั่งนู้นซิ เป็นผู้ถูกกระทำแท้ๆแต่กลับทำเหมือนเป็นนักโทษซะอย่างนั้น บ้านนี้เลี้ยงบอดี้การ์ดพวกนี้ด้วยอะไรเนี้ยถึงได้กลัวเจ้านายซะขนาดนี้" มึง! ไอ้ออกัส คิดจะตีท้ายครัวกู วันนี้กูจะเอามึงให้ตาย " ชายหนุ่มทำท่าจะถลาเข้าไปทำร้ายลูกน้องคนสนิทอีกรอบ แต่ติดตรงที่ร่างบางเดินเข้ามาขวางไว้ก่อน" พอกันที! เลิกบ้าได้แล้ว เค้าแค่เอาเสื้อคลุมมาให้ฉันยืมคุณจะอะไรนักหนา แล้วมันก็เป็นเหตุสุดวิสั
ซ่าาาา~ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว เสียงลมพัดตีเข้ามาในโสตประสาทของหญิงสาวจนใบหูอื้ออึงไปหมด ร่างบางเปียกปอนชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝนบวกกับอากาศที่หนาวและลมที่พัดผ่านมากระทบร่างก็ทำให้เธอสั่นสะท้านไปถึงข้างในไม่ต้องพูดถึงเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ที่ตอนนี้แทบจะปกปิดอะไรไม่มิด ยังดีที่มาคอสไล่บอดี้การ์ดออกไปนอกอาณาเขตคฤหาสน์หลังใหญ่จนหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นภาพที่เห็นคงไม่น่าดูชมนัก" นายครับ ฝนตกแล้วครับ " บรูซที่อยู่รับใช้นายระหว่างทำงานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฝนตกโปรยปรายลงมา" แล้วยังไง " มาคอสเงยหน้าจากกองเอกสารส่งสายตาไม่พอใจไปให้" เปล่าครับ " บรูซรีบปฏิเสธพลางก้มหน้าลง เค้ายังไม่อยากขัดคำสั่งนายตอนนี้ ดีไม่ดีอาจเป็นเครื่องระบายอารมณ์เหมือนเพื่อนบอดี้การ์ดก็ได้" ออกไปหาอะไรร้อนๆมาให้กินหน่อย " ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม มือเรียวหนาดึงแว่นสายตาออกจากใบหน้า " ครับ " บอดี้การ์ดหนุ่มรับคำแล้วออกไปทำตามคำสั่งมาคอสมองตามจนร่างสูงลับหายไป เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปหยุดที่ริมหน้าต่าง ชายหนุ่มชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่างเห็นร่างบางกำลังนั่งสั่นงันงกอยู่แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ ไม่แม้กระทั่งอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขาเลยสัก
มาคอสอุ้มร่างบางมาจนถึงห้องนอนของตน สิ่งแรกที่ทำเมื่อเหยียบเข้ามาในห้องคือตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อให้หญิงสาวได้ชำระร่างกายก่อน " ขอบคุณค่ะ " เมื่อร่างบางถูกวางลงบนพื้นเธอก็เอ่ยขอบคุณชายหนุ่มทันที " อืม " มาคอสพยักหน้ารับแต่ก็ยังไม่ยอมเดินจากไปซะที ร่างบางมองหน้าชายหนุ่มอย่างฉงน สักพักจึงเอ่ยถามขึ้นว่า " คุณไม่ออกไปข้างนอกหรอ " " ออกไปไหน " บ้านหลังนี้เป็นบ้านของเขา นี่ก็เป็นห้องของเขา จะให้ออกไปไหนได้ " ก็...ฉันจะอาบน้ำไง คุณจะมายืนทำอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ " " อ่อ...ฉันก็จะช่วยเธออาบน้ำไงจะได้เสร็จเร็วๆ... " " หะ!! ไม่ต้องๆๆ ฉันอาบเองได้ " หญิงสาวรีบปฏิเสธพลางส่ายหน้ารัว " จะอายอะไรเมื่อคืนฉันก็ได้เห็นทุกซอกทุกมุมแล้วยังไม่ชินรึไง " ชินบ้าอะไรล่ะ เพิ่งเคยมีเซ็กส์ครั้งแรก จะให้เธอชินกับการแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นได้ยังไง " ไม่ได้ คุณจะบ้าหรอ " หญิงสาวกระชับเสื้อคลุมแน่น พลางปัดมือชายหนุ่มออกเป็นพัลวัน " อย่าดื้อสิ เธอไม่หนาวรึไง " ชายหนุ่มจับร่างบางหันหลังเข้าหาตัวแล้วดันไปจนติดกระจกบานใหญ่เพื่อจะได้หมดทางหนี มือหนาปลดผ้าคลุมออกอย่างชำนาญ วงแขนกว้างโอบเอวบางไว้จนแนบชิดกับกายแ
ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากดูดที่ซอกคอขาวผ่องแรงๆทีนึง ในขณะที่นิ้วมือยาวก็บีบเคล้นเต้านมสองข้างอย่างสม่ำเสมอ" อืออออ " ร่างบางถึงกับครางออกมาเบาๆเมื่อมือหนาบีบกระตุ้นอารมณ์ของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาคอสลูบไล้ผิวนวลเนียนลงมาจนถึงเอวสอบ เขาดึงชุดสีแดงที่ค้างอยู่บนเอวออกจนหลุดลงไปกองอยู่กับพื้น เหลือเพียงแพนตี้สีดำตัวจิ๋วที่ปกปิดเนินสามเหลี่ยม ร่างนวลเนียนช่างน่าดึงดูดและเย้ายวนใจชวนให้อยากลิ้มลองรสชาดอันหอมหวานอีกครั้ง ปลายนิ้วของชายหนุ่มเลื่อนลงไปสัมผัสจุดกลางลำตัวของหญิงสาวโดยที่ยังไม่ถอดแพนตี้ออก ความเปียกชื้นบริเวณนั้นบ่งบอกว่าเธอใกล้จะพร้อมสำหรับเขาแล้วนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในแพนตี้ตัวน้อย สะกิดส่วนปลายติ่งเสียวนิดหน่อยจนร่างบางสะท้านเผลอร้องครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้" อ่าาา มาคอสส " ร่างบางยกมือขึ้นเกี่ยวลำคอแกร่งเอาไว้เพื่อพยุงร่างของตัวเองไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้นเสียก่อน ส่วนมืออีกข้างกุมมือชายหนุ่มไว้เพื่อให้ปรนเปรอร่างกายส่วนล่างของเธอมากขึ้น มาคอสทำตามคำขอด้วยการสะกิดติ่งเสียวไม่หยุด ร่างบางสั่นสะท้านเพราะความเสี่ยวซ่านแล่นขึ้นมาจนถึงโสตประสาท เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นกลางบริเวณหน้าผากเพรา
ช่วงเวลาเช้าตรูของทุกวันนายใหญ่เจ้าของบ้านจะต้องมาฝึกการต่อสู้เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับรับความเสี่ยงทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น ถึงแม้ธุรกิจที่ชายหนุ่มทำจะเป็นธุรกิจที่ขาวสะอาด แต่เมื่อเป็นเจ้าของธุรกิจก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะล่วงเกินผู้มีอำนาจใหญ่โตบางคนจนเกิดเรื่องทะเลาะหรือบาดหมางกันอยู่ร่ำไป เห็นได้จากการที่ตระกูลลูอิซมีบอดี้การ์ดฝีมือดีอยู่หลายร้อยคน ถ้าให้คนภายนอกมองเข้ามาก็เหมือนกับมาเฟียดีๆนี่เอง" วันนี้นายท่านยังไม่ลงมาหรอ " เสียงสาวใช้ที่ทำความสะอาดอยู่แถวโรงฝึกกระซิบกระซาบกัน ทุกเช้าเหล่าบรรดาสาวๆจะแย่งกันมาทำความสะอาดบริเวณนี้ เพราะนอกจากจะได้เห็นมัดกล้ามเนื้ออันเต่งตึงของนายท่านสุดหล่อแล้วก็ยังนับว่าเป็นการสร้างโอกาสให้ได้รับความโปรดปรานิีกด้วย ดีไม่ดีถ้านายท่านหลงรักเข้าอาจได้รับการยกย่องขึ้นเป็นเมียคนหนึ่ง ได้สบายไปทั้งชาติล่ะทีนี้" นั่นสิ ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน เมื่อวานก็ไม่ได้มานะ " สาวใช้อีกคนพูดขึ้น เมื่อวานหล่อนก็ได้มาทำความสะอาดบริเวณนี้เหมือนกัน หลังจากตบตีแย่งชิงกับบรรดาสาวๆคนอื่น แต่ก็ต้องผิดหวังไปเพราะเมื่อวานอยู่ๆเจ้านายก็ตื่นสายทำให้พลาดเวลาการฝึกในตอนเช้า สร้าง
ตระกูลลูอิซเป็นตระกูลใหญ่ ในแวดวงธุรกิจไม่มีใครไม่รู้จักเนื่องจากผู้นำตะกูลคนก่อนได้นำพาตระกูลลูอิซเข้ามาบุกเบิกธุรกิจหลายประเภท ทั้งอสังหาริมทรัพย์ ห้างสรรพสินค้า รวมไปถึงอุปกรณ์แต่งตัว เครื่องประดับนำเข้า และอื่นๆอีกมากมายการทำธุรกิจที่หลากหลายในเมื่อก่อนอาจจะไม่เป็นปัญหาเพราะคนในตระกูลมีจำนวนมากจึงสามารถช่วยกันบริหารได้ แต่หลังจากนั้นไม่นานทายาทตระกูลลูอิซก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ ถึงแม้บิดาของผู้ตระกูลคนปัจจุบันจะมีภรรยาหลายคนแต่จำนวนทายาทนั้นก็นับว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับแต่ก่อนหนึ่งในนั้นก็คือมากาเร็ต ลูกสาวคนโตของตระกูลลูอิซที่เกิดจากภรรยาคนที่ 2 พวกเธออาศัยอยู่ในตระกูลลูอิซแต่ไม่ใช่คฤหาสน์ใหญ่ เนื่องจากตามกฎแล้วคฤหาสน์ใหญ่จะให้ผู้นำตระกูลและครอบครัวอยู่เท่านั้น ดังนั้นเมื่อสามีสิ้นชีพลงเธอกับลูกสาวก็จำเป็นต้องย้ายลงมาอยู่คฤหาสน์หลังเล็กแทน" คุณแม่คะคุณแม่ " หญิงสาวร่างบางแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีแดงสั้นคลุมทับด้วยเสื้อโค้ดสีแดงเดินเข้ามาในสวน " หืมม ว่าไงลูก " มารดาของเธอกำลังนั่งจิบชายามบ่ายรับอากาศเย็นหลังจากที่เพิ่งผ่านฝนมาเมื่อคืน" คุณแม่รู้ไหมว่าตึกใหญ่มีเรื่อง " มากาเร็ตเอ่ยถามขึ้
" เป็นไง เห็นแล้วรู้สึกตะลึงไปเลยใช่ม่ะ " มากาเร็ตถามอย่างภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง ในบรรดาธุรกิจที่มีทั้งหมดของตระกูลเธอถูกมอบหมายให้รับผิดชอบธุรกิจอัญมณีและเพชรพลอย ตลอดจนเครื่องประดับทั้งหมดในร้านก็ต้องผ่านมือเธอทั้งนั้น" อ่ออ ก็ตะลึงอยู่พอสมควร " ตะลึงว่าไปสรรหาเพชรคุณภาพต่ำแบบนี้มาจากไหนกันน่ะสิไม่ว่า" เนี้ย เป็นบุญตาของเธอแล้วนะที่ได้เห็นเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ใส่เลยสิเผื่อมันจะช่วยขับออร่าของความเป็นนายหญิงตระกูลลูอิซขึ้นมาได้บ้าง " มากาเร็ตแหน็บ" ไม่เป็นไรดีกว่าจ๊ะ พี่ว่าไว้ใส่วันหลังแล้วกันนะ " เคทรีบคว้ากล่องเครื่องเพชรมาปิดอย่างรวดเร็ว รับไม่ได้จริงๆกับการที่มาเห็นทั้งเพชรและการออกแบบที่ล้าสมัยขนาดนี้" ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวขึ้นไปพักข้างบนนะคะ " หญิงสาวเอ่ยขอตัวกลับก่อน ใจจริงวันนี้เธอตั้งใจไว้ว่าจะออกไปพบเพื่อนซักหน่อย แต่สองแม่ลูกนี่ก็กลับทำเสียเรื่องเสียนี่" เดี๋ยวสิ ฉันกับแม่อุตส่ามาเยี่ยม เธอจะไม่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเลี้ยงน้ำชากับขนมหน่อยหรอ " หะ! ฉันหูฝาดไปรึเปล่า สองแม่ลูกนี่อยากนั่งทานขนมกับเธอหรอ" อ่อออ เอางั้นก็ได้ ช่วยไปเตรียมน้ำชากับขนมทีจ๊ะ " เคทหันไปสั่งส
ตระกูลลูอิซเป็นตระกูลใหญ่ ในแวดวงธุรกิจไม่มีใครไม่รู้จักเนื่องจากผู้นำตะกูลคนก่อนได้นำพาตระกูลลูอิซเข้ามาบุกเบิกธุรกิจหลายประเภท ทั้งอสังหาริมทรัพย์ ห้างสรรพสินค้า รวมไปถึงอุปกรณ์แต่งตัว เครื่องประดับนำเข้า และอื่นๆอีกมากมายการทำธุรกิจที่หลากหลายในเมื่อก่อนอาจจะไม่เป็นปัญหาเพราะคนในตระกูลมีจำนวนมากจึงสามารถช่วยกันบริหารได้ แต่หลังจากนั้นไม่นานทายาทตระกูลลูอิซก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ ถึงแม้บิดาของผู้ตระกูลคนปัจจุบันจะมีภรรยาหลายคนแต่จำนวนทายาทนั้นก็นับว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับแต่ก่อนหนึ่งในนั้นก็คือมากาเร็ต ลูกสาวคนโตของตระกูลลูอิซที่เกิดจากภรรยาคนที่ 2 พวกเธออาศัยอยู่ในตระกูลลูอิซแต่ไม่ใช่คฤหาสน์ใหญ่ เนื่องจากตามกฎแล้วคฤหาสน์ใหญ่จะให้ผู้นำตระกูลและครอบครัวอยู่เท่านั้น ดังนั้นเมื่อสามีสิ้นชีพลงเธอกับลูกสาวก็จำเป็นต้องย้ายลงมาอยู่คฤหาสน์หลังเล็กแทน" คุณแม่คะคุณแม่ " หญิงสาวร่างบางแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีแดงสั้นคลุมทับด้วยเสื้อโค้ดสีแดงเดินเข้ามาในสวน " หืมม ว่าไงลูก " มารดาของเธอกำลังนั่งจิบชายามบ่ายรับอากาศเย็นหลังจากที่เพิ่งผ่านฝนมาเมื่อคืน" คุณแม่รู้ไหมว่าตึกใหญ่มีเรื่อง " มากาเร็ตเอ่ยถามขึ้
ช่วงเวลาเช้าตรูของทุกวันนายใหญ่เจ้าของบ้านจะต้องมาฝึกการต่อสู้เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับรับความเสี่ยงทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น ถึงแม้ธุรกิจที่ชายหนุ่มทำจะเป็นธุรกิจที่ขาวสะอาด แต่เมื่อเป็นเจ้าของธุรกิจก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะล่วงเกินผู้มีอำนาจใหญ่โตบางคนจนเกิดเรื่องทะเลาะหรือบาดหมางกันอยู่ร่ำไป เห็นได้จากการที่ตระกูลลูอิซมีบอดี้การ์ดฝีมือดีอยู่หลายร้อยคน ถ้าให้คนภายนอกมองเข้ามาก็เหมือนกับมาเฟียดีๆนี่เอง" วันนี้นายท่านยังไม่ลงมาหรอ " เสียงสาวใช้ที่ทำความสะอาดอยู่แถวโรงฝึกกระซิบกระซาบกัน ทุกเช้าเหล่าบรรดาสาวๆจะแย่งกันมาทำความสะอาดบริเวณนี้ เพราะนอกจากจะได้เห็นมัดกล้ามเนื้ออันเต่งตึงของนายท่านสุดหล่อแล้วก็ยังนับว่าเป็นการสร้างโอกาสให้ได้รับความโปรดปรานิีกด้วย ดีไม่ดีถ้านายท่านหลงรักเข้าอาจได้รับการยกย่องขึ้นเป็นเมียคนหนึ่ง ได้สบายไปทั้งชาติล่ะทีนี้" นั่นสิ ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน เมื่อวานก็ไม่ได้มานะ " สาวใช้อีกคนพูดขึ้น เมื่อวานหล่อนก็ได้มาทำความสะอาดบริเวณนี้เหมือนกัน หลังจากตบตีแย่งชิงกับบรรดาสาวๆคนอื่น แต่ก็ต้องผิดหวังไปเพราะเมื่อวานอยู่ๆเจ้านายก็ตื่นสายทำให้พลาดเวลาการฝึกในตอนเช้า สร้าง
ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากดูดที่ซอกคอขาวผ่องแรงๆทีนึง ในขณะที่นิ้วมือยาวก็บีบเคล้นเต้านมสองข้างอย่างสม่ำเสมอ" อืออออ " ร่างบางถึงกับครางออกมาเบาๆเมื่อมือหนาบีบกระตุ้นอารมณ์ของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาคอสลูบไล้ผิวนวลเนียนลงมาจนถึงเอวสอบ เขาดึงชุดสีแดงที่ค้างอยู่บนเอวออกจนหลุดลงไปกองอยู่กับพื้น เหลือเพียงแพนตี้สีดำตัวจิ๋วที่ปกปิดเนินสามเหลี่ยม ร่างนวลเนียนช่างน่าดึงดูดและเย้ายวนใจชวนให้อยากลิ้มลองรสชาดอันหอมหวานอีกครั้ง ปลายนิ้วของชายหนุ่มเลื่อนลงไปสัมผัสจุดกลางลำตัวของหญิงสาวโดยที่ยังไม่ถอดแพนตี้ออก ความเปียกชื้นบริเวณนั้นบ่งบอกว่าเธอใกล้จะพร้อมสำหรับเขาแล้วนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในแพนตี้ตัวน้อย สะกิดส่วนปลายติ่งเสียวนิดหน่อยจนร่างบางสะท้านเผลอร้องครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้" อ่าาา มาคอสส " ร่างบางยกมือขึ้นเกี่ยวลำคอแกร่งเอาไว้เพื่อพยุงร่างของตัวเองไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้นเสียก่อน ส่วนมืออีกข้างกุมมือชายหนุ่มไว้เพื่อให้ปรนเปรอร่างกายส่วนล่างของเธอมากขึ้น มาคอสทำตามคำขอด้วยการสะกิดติ่งเสียวไม่หยุด ร่างบางสั่นสะท้านเพราะความเสี่ยวซ่านแล่นขึ้นมาจนถึงโสตประสาท เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นกลางบริเวณหน้าผากเพรา
มาคอสอุ้มร่างบางมาจนถึงห้องนอนของตน สิ่งแรกที่ทำเมื่อเหยียบเข้ามาในห้องคือตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อให้หญิงสาวได้ชำระร่างกายก่อน " ขอบคุณค่ะ " เมื่อร่างบางถูกวางลงบนพื้นเธอก็เอ่ยขอบคุณชายหนุ่มทันที " อืม " มาคอสพยักหน้ารับแต่ก็ยังไม่ยอมเดินจากไปซะที ร่างบางมองหน้าชายหนุ่มอย่างฉงน สักพักจึงเอ่ยถามขึ้นว่า " คุณไม่ออกไปข้างนอกหรอ " " ออกไปไหน " บ้านหลังนี้เป็นบ้านของเขา นี่ก็เป็นห้องของเขา จะให้ออกไปไหนได้ " ก็...ฉันจะอาบน้ำไง คุณจะมายืนทำอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ " " อ่อ...ฉันก็จะช่วยเธออาบน้ำไงจะได้เสร็จเร็วๆ... " " หะ!! ไม่ต้องๆๆ ฉันอาบเองได้ " หญิงสาวรีบปฏิเสธพลางส่ายหน้ารัว " จะอายอะไรเมื่อคืนฉันก็ได้เห็นทุกซอกทุกมุมแล้วยังไม่ชินรึไง " ชินบ้าอะไรล่ะ เพิ่งเคยมีเซ็กส์ครั้งแรก จะให้เธอชินกับการแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นได้ยังไง " ไม่ได้ คุณจะบ้าหรอ " หญิงสาวกระชับเสื้อคลุมแน่น พลางปัดมือชายหนุ่มออกเป็นพัลวัน " อย่าดื้อสิ เธอไม่หนาวรึไง " ชายหนุ่มจับร่างบางหันหลังเข้าหาตัวแล้วดันไปจนติดกระจกบานใหญ่เพื่อจะได้หมดทางหนี มือหนาปลดผ้าคลุมออกอย่างชำนาญ วงแขนกว้างโอบเอวบางไว้จนแนบชิดกับกายแ
ซ่าาาา~ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว เสียงลมพัดตีเข้ามาในโสตประสาทของหญิงสาวจนใบหูอื้ออึงไปหมด ร่างบางเปียกปอนชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝนบวกกับอากาศที่หนาวและลมที่พัดผ่านมากระทบร่างก็ทำให้เธอสั่นสะท้านไปถึงข้างในไม่ต้องพูดถึงเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ที่ตอนนี้แทบจะปกปิดอะไรไม่มิด ยังดีที่มาคอสไล่บอดี้การ์ดออกไปนอกอาณาเขตคฤหาสน์หลังใหญ่จนหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นภาพที่เห็นคงไม่น่าดูชมนัก" นายครับ ฝนตกแล้วครับ " บรูซที่อยู่รับใช้นายระหว่างทำงานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฝนตกโปรยปรายลงมา" แล้วยังไง " มาคอสเงยหน้าจากกองเอกสารส่งสายตาไม่พอใจไปให้" เปล่าครับ " บรูซรีบปฏิเสธพลางก้มหน้าลง เค้ายังไม่อยากขัดคำสั่งนายตอนนี้ ดีไม่ดีอาจเป็นเครื่องระบายอารมณ์เหมือนเพื่อนบอดี้การ์ดก็ได้" ออกไปหาอะไรร้อนๆมาให้กินหน่อย " ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม มือเรียวหนาดึงแว่นสายตาออกจากใบหน้า " ครับ " บอดี้การ์ดหนุ่มรับคำแล้วออกไปทำตามคำสั่งมาคอสมองตามจนร่างสูงลับหายไป เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปหยุดที่ริมหน้าต่าง ชายหนุ่มชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่างเห็นร่างบางกำลังนั่งสั่นงันงกอยู่แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ ไม่แม้กระทั่งอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขาเลยสัก
" เกิดอะไรขึ้นครับนายหญิง " บรูซถามหน้าตาตื่น ยิ่งเมื่อได้เห็นภาพมาคอสที่โกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า ยอมลงไม้ลงมือกับบอดี้การ์ดคนสนิทด้วยตัวเองก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น" ไม่ต้องถาม มาช่วยกันห้ามก่อน " เธอแทบจะทนแรงอันมหาศาลของมาคอสไม่ได้แล้ว ถ้าขืนปล่อยไว้อีกนิดเดียวคงได้ปลิวไปพร้อมกันนั่นแหละสิ้นเสียงคำสั่งของเจ้านายสาวเหล่าบอดี้การ์ดก็กรูกันเข้ามาห้ามทับ บางคนพยุงร่างอันสะบักสะบอมของออกัสให้ออกห่างจากผู้เป็นนาย ในขณะที่ทางฝั่งมาคอสเองนั้นผู้ที่เข้าไปห้ามปรามกลับมีเพียงบรูซบอดี้การ์ดคนสนิทกับนายหญิงสาวที่มีรูปร่างบอบบางเพียงคนเดียวหญิงสาวค้อนประหลับประเหลือก จร๊ะะะ...คนตัวโตขนาดนี้แต่คนห้ามกลับมีคนเดียว ดูฝั่งนู้นซิ เป็นผู้ถูกกระทำแท้ๆแต่กลับทำเหมือนเป็นนักโทษซะอย่างนั้น บ้านนี้เลี้ยงบอดี้การ์ดพวกนี้ด้วยอะไรเนี้ยถึงได้กลัวเจ้านายซะขนาดนี้" มึง! ไอ้ออกัส คิดจะตีท้ายครัวกู วันนี้กูจะเอามึงให้ตาย " ชายหนุ่มทำท่าจะถลาเข้าไปทำร้ายลูกน้องคนสนิทอีกรอบ แต่ติดตรงที่ร่างบางเดินเข้ามาขวางไว้ก่อน" พอกันที! เลิกบ้าได้แล้ว เค้าแค่เอาเสื้อคลุมมาให้ฉันยืมคุณจะอะไรนักหนา แล้วมันก็เป็นเหตุสุดวิสั
" มาคอส ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ " ร่างบางเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ รังสีบางอย่างกำลังแผ่ออกมาจากร่างสูง ดูคล้ายยมทูตกำลังมาตามเอาชีวิตเธอ" ที่นี่บ้านฉัน ฉันจะอยู่ที่ไหนต้องรายงานเธอด้วยหรอ " เขาตอบห้วนๆ" เฮ้อ..ฉันผิดเองแหละที่ถาม " เคทถอนหายใจอย่างปลงๆ วันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวันไม่อยากทะเลาะอะไรกับใครทั้งนั้นแหละ ร่างบางจึงเดินเลี่ยงออกมาเพื่อกลับขึ้นห้อง ในมือถือถุงกระดาษที่ซื้อมาจากข้างนอกพะรุงพะรังไปหมด " จะไปไหน! ฉันอนุญาตให้เธอไปแล้วรึไง " มาคอสเอื้อมมือไปคว้าแขนร่างบางไว้ ดวงตาคมมองเสื้อคลุมที่เธอสวมใส่อยู่อย่างพิจารณา" เอาเสื้อใครมาใส่! " เขาจำได้ว่าเสื้อคลุมแบบนี้เขาเคยให้กับลูกน้องคนสนิทไปสองสามคนแล้วมันมาอยู่บนตัวหญิงสาวได้ยังไง" เสื้อนี่หรอ ฉันยืมบอดี้การ์ดคุณมาน่ะ "" ไอ้บอดี้การ์ดคนนั้นมันเป็นใคร! " มาคอสตวาดเสียงดังจนหญิงสาวสะดุ้งโหยง " คุณเป็นอะไร ทำไมต้องเสียงดังด้วย " " ฉันถาม..ว่ามันเป็นใคร " ชายหนุ่มพยายามกลั้นอารมณ์ที่คุกรุ่นภายในใจ เอ่ยปากถามอย่างใจเย็นอีกครั้ง" ไม่รู้ จำหน้าไม่ได้แล้ว " เคทรู้สึกถึงความผิดปกติเลยไม่ตอบตามความจริง เธอไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อน
หญิงชราเดินนำร่างบางมาส่งที่ห้องริมสุดในชั้น 2 ของคฤหาสน์ ทุกคนที่อาศัยอยู่ในตระกูลลูอิซต่างรู้ดีว่าชั้น 3 ทั้งชั้นจะเป็นอาณาเขตส่วนตัวของมาคอส ลูอิซ ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องจะไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปด้านบน ยกเว้นหญิงสาวบางคนที่มีอภิสิทธ์พิเศษ ถูกเรียกตัวไปปรนิบัติในห้องก็จะได้มีโอกาสเหยียบย่างเข้าไปเคทเดินไปริมหน้าต่างมือบางเปิดม่านบังแสงออกเพื่อให้สามารถมองเห็นวิวข้างนอกได้อย่างชัดเจน อืมม สมกับที่เป็นคฤหาสน์ราคาหลายสิบล้านวิวทิวทัศน์ภายนอกนับว่าสวยงามมากทีเดียวเมื่อสำรวจความเรียบร้อยภายในห้องแล้วหญิงสาวก็คว้าเสื้อคลุมตัวยาวมาสวมทับเสื้อสีแดงข้างใน สภาพชุดที่เธอใส่ตอนนี้ถ้าจะออกไปข้างนอกคงจะไม่ได้แน่นอน แล้วไหนจะบรรดารอยจ้ำสีแดงตามตัวที่ชายหนุ่มฝากไว้อีก ถ้ามีคนอื่นเห็นก็คงรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง" นายหญิงจะออกไปข้างนอกหรอครับ " เคทเดินออกมานอกคฤหาสน์ได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกผู้ชายสวมสูทสีดำหน้าตาหล่อเหลาเรียกไว้เสียก่อน" เอ่ออ คุณคือ.. " " ผมเป็นบอดี้การ์ดนายท่านชื่อออกัสครับ " เขาแนะนำตัวเอง" อ่อออค่ะ คุณออกัส พอดีฉันจะออกไปซื้อเสื้อผ้าสักหน่อย " เคทแจ้งความประสงค์" ต้องการให้ผมไปด