" เกิดอะไรขึ้นครับนายหญิง " บรูซถามหน้าตาตื่น ยิ่งเมื่อได้เห็นภาพมาคอสที่โกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า ยอมลงไม้ลงมือกับบอดี้การ์ดคนสนิทด้วยตัวเองก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
" ไม่ต้องถาม มาช่วยกันห้ามก่อน " เธอแทบจะทนแรงอันมหาศาลของมาคอสไม่ได้แล้ว ถ้าขืนปล่อยไว้อีกนิดเดียวคงได้ปลิวไปพร้อมกันนั่นแหละ สิ้นเสียงคำสั่งของเจ้านายสาวเหล่าบอดี้การ์ดก็กรูกันเข้ามาห้ามทับ บางคนพยุงร่างอันสะบักสะบอมของออกัสให้ออกห่างจากผู้เป็นนาย ในขณะที่ทางฝั่งมาคอสเองนั้นผู้ที่เข้าไปห้ามปรามกลับมีเพียงบรูซบอดี้การ์ดคนสนิทกับนายหญิงสาวที่มีรูปร่างบอบบางเพียงคนเดียว หญิงสาวค้อนประหลับประเหลือก จร๊ะะะ...คนตัวโตขนาดนี้แต่คนห้ามกลับมีคนเดียว ดูฝั่งนู้นซิ เป็นผู้ถูกกระทำแท้ๆแต่กลับทำเหมือนเป็นนักโทษซะอย่างนั้น บ้านนี้เลี้ยงบอดี้การ์ดพวกนี้ด้วยอะไรเนี้ยถึงได้กลัวเจ้านายซะขนาดนี้ " มึง! ไอ้ออกัส คิดจะตีท้ายครัวกู วันนี้กูจะเอามึงให้ตาย " ชายหนุ่มทำท่าจะถลาเข้าไปทำร้ายลูกน้องคนสนิทอีกรอบ แต่ติดตรงที่ร่างบางเดินเข้ามาขวางไว้ก่อน " พอกันที! เลิกบ้าได้แล้ว เค้าแค่เอาเสื้อคลุมมาให้ฉันยืมคุณจะอะไรนักหนา แล้วมันก็เป็นเหตุสุดวิสัยฉันจำเป็นต้องใช้ คุณช่วยมีเหตุผลให้มากกว่านี้หน่อยได้ไหม " เคทพูดร่างยาวเป็นหางว่าว การที่เขารังแกเธอยังพอเข้าใจได้ว่าเกลียดจากการที่น้องสาวต้องมาตายในตระกูล คอทลิน แต่นี่แม้กระทั่งลูกน้องคนสนิทก็ไม่เว้น แบบนี้ไม่ได้เรียกว่าขาดสติละ น่าจะต้องเรียกว่าอันธพาลมากกว่า " เธอกำลังปกป้องมัน " ชายหนุ่มเม้มปากเเน่น ในใจอธิบายไม่ถูกว่ารู้สึกโมโหหรือรู้สึกเสียใจกันแน่ " ฉันไม่ได้ปกป้องใคร ฉันพูดไปตามเหตุผลที่มี " หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง " คุณเป็นเจ้านายนะมาคอส เวลาจะทำอะไรคุณต้องมีเหตุผลมากกว่านี้ไม่ใช่ทำอะไรตามใจตัวเองเหมือนเด็กๆ " " เธอกล้าสอนฉันหรอ " " ฮึ่ย! ถ้าฉันพูดอะไรก็ไม่เข้าหูนัก งั้นพูดมาเลยว่าจะเอายังไงเรื่องจะได้จบ จะลงโทษใช่ไหม งั้นฉันจะไปนั่งคุกเข่าอยู่หน้าคฤหาสน์เหมือนสาวใช้คนนั้นที่คุณเคยทำ คุณจะได้พอใจ ดีไหม? " หญิงสาวเอ่ยอย่างมีน้ำโห พูดอะไรก็ไม่พอใจสักอย่าง ถ้าเกลียดกันนักก็แตกหักกันไปเลย อยากอยู่กันแบบไม่สงบสุขนักใช่ไหม เธอก็ไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือที่จะนั่งรอขอความเมตตาหรือความเห็นอกเห็นใจจากใคร ฉันอยู่ได้ด้วยตัวฉันเอง สามีเนี้ยไม่ได้จำเป็นสำหรับชีวิตฉันอยู่แล้ว ถ้าอยู่ร่วมกันดีๆไม่ได้ก็ต่างคนต่างอยู่ไปเลย " นายหญิงโคตรเท่ห์เลยว่ะ " บอดี้การ์ดหนุ่มหันหน้าไปกระซิบกระซาบกัน สงสัยคราวนี้นายของพวกเขาจะเจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อกันเสียแล้ว " ก็ได้...ถ้าเธออยากออกไปนั่งก็ออกไปเลย ถ้าฉันไม่ได้สั่งก็ไม่ต้องเข้ามา " อยากออกไปนักก็ได้ เขาจะสงเคราะห์ให้เอง " แต่..นายครับ " " หุบปาก!! " ออกัสทำท่าเอ่ยปากพูดแต่กลับถูกมาคอสตวาดด้วยความโมโห ลำพังแค่เรื่องเก่าเขายังโมโหไม่หาย นี่ยังจะมาแสดงความห่วงใยออกหน้าออกตาอีก อยากตายแบบศพไม่สวยใช่ไหม " คุณออกัสพอแล้วค่ะ กลับไปทำแผลพักผ่อนเถอะเรื่องนี้ให้ฉันรับผิดชอบเองก็แล้วกัน " " เชี้ยยยย แมนไปอีก " บอดี้การ์ดหนุ่มหันไปกระซิบกันอีกครั้ง " เฮ้ยยย หยุดกระซิบกันได้แล้ว รีบไปก่อนที่นายจะโมโห " บรูซออกปากไล่เพื่อนร่วมงาน บรรดาบอดี้การ์ดหนุ่มโค้งตัวทำความเคารพเจ้านายก่อนจะลากร่างสะบักสะบอมของเพื่อนร่วมงานออกไปอย่างรวดเร็ว " เธอ! ออกไปนั่งซะให้พอใจ ถ้าฉันไม่เรียกก็ไม่ต้องกลับมา " มาคอสชี้นิ้วไปที่ประตูบานใหญ่ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวขึ้นไปบนห้องอย่างหัวเสีย เคทถอนหายใจเบอร์ใหญ่ส่ายหัวไปกับความเอาแต่ใจและป่าเถื่อนของเจ้านายบ้านนี้ พระผู้เป็นเจ้าช่วยลูกด้วย ขอให้ลูกมีความอดทนมากเพียงพอด้วยเถิด ปัง! มาคอสปิดประตูเสียงดังลั่น ร่างสูงเดินไปเดินมาอย่างหัวเสียก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปชำระล้างร่างกายอีกครั้ง หวังว่าน้ำเย็นฉ่ำจะทำให้หายอารมณ์หงุดหงิดได้บ้าง เวลาผ่านล่วงเลยไปหลายชั่วโมง หญิงชราชะโงกหน้ามองผ่านหน้าต่างลงไป เห็นร่างบางกำลังนั่งคุกเข่าอย่างอดทนก็รู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ ผู้อาวุโสเดินเข้าไปในห้องนอนของเจ้าของบ้าน มือหยาบกร้านจากการทำงานหนักยกน้ำเย็นขึ้นมาเสริฟถึงที่ ร่างสูงกำลังนั่งอ่านเอกสารในห้องทำงานเหลือบตาขึ้นมองหญิงชราเล็กน้อยก่อนเอ่ยปากขอบคุณ " ขอบคุณครับนม " " วันนี้นายยุ่งหรอคะ ทำไมดึกป่านนี้แล้วยังไม่นอน " " นิดหน่อยครับ นมมีอะไรรึเปล่า " ชายหนุ่มที่กำลังทำงานอย่างขมักเขม้นเอ่ยถามอย่างสงสัย " วันนี้ดูเหมือนฝนจะตกนะคะนาย ฝนหน้าหนาวคงหนาวเสียดกระดูกทีเดียวค่ะ " หญิงชราเอ่ยเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วไปเหมือนไม่ได้ใส่ใจนักแต่จริงๆแล้วกำลังสะกิดเตือนชายหนุ่มอยู่ว่ามีใครบางคนกำลังนั่งตากลมอยู่ข้างนอกมาหลายชั่วโมงแล้ว มาคอสหยุดกึกดวงตาคมกระตุกวูบหนึ่งก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว " คนบางคนถ้าอยากอวดเก่งนักก็ปล่อยเค้าไป อยากจะรู้เหมือนกันว่าทนได้สักกี่น้ำ " หญิงชราถอนหายใจกับความดื้อรั้นของชายหนุ่ม ตั้งแต่เล็กจนโตนิสัยเอาแต่ใจและดื้อรั้นก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงสักที เห็นทีต้องถอดใจปล่อยให้เป็นไปตามทางแล้วกัน นายหญิงคะป้าคงช่วยได้เท่านี้ ที่เหลือก็แล้วแต่นายแล้วกันว่าจะใจอ่อนเมื่อไหร่ . .ซ่าาาา~ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว เสียงลมพัดตีเข้ามาในโสตประสาทของหญิงสาวจนใบหูอื้ออึงไปหมด ร่างบางเปียกปอนชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝนบวกกับอากาศที่หนาวและลมที่พัดผ่านมากระทบร่างก็ทำให้เธอสั่นสะท้านไปถึงข้างในไม่ต้องพูดถึงเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ที่ตอนนี้แทบจะปกปิดอะไรไม่มิด ยังดีที่มาคอสไล่บอดี้การ์ดออกไปนอกอาณาเขตคฤหาสน์หลังใหญ่จนหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นภาพที่เห็นคงไม่น่าดูชมนัก" นายครับ ฝนตกแล้วครับ " บรูซที่อยู่รับใช้นายระหว่างทำงานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฝนตกโปรยปรายลงมา" แล้วยังไง " มาคอสเงยหน้าจากกองเอกสารส่งสายตาไม่พอใจไปให้" เปล่าครับ " บรูซรีบปฏิเสธพลางก้มหน้าลง เค้ายังไม่อยากขัดคำสั่งนายตอนนี้ ดีไม่ดีอาจเป็นเครื่องระบายอารมณ์เหมือนเพื่อนบอดี้การ์ดก็ได้" ออกไปหาอะไรร้อนๆมาให้กินหน่อย " ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม มือเรียวหนาดึงแว่นสายตาออกจากใบหน้า " ครับ " บอดี้การ์ดหนุ่มรับคำแล้วออกไปทำตามคำสั่งมาคอสมองตามจนร่างสูงลับหายไป เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปหยุดที่ริมหน้าต่าง ชายหนุ่มชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่างเห็นร่างบางกำลังนั่งสั่นงันงกอยู่แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ ไม่แม้กระทั่งอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขาเลยสัก
มาคอสอุ้มร่างบางมาจนถึงห้องนอนของตน สิ่งแรกที่ทำเมื่อเหยียบเข้ามาในห้องคือตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อให้หญิงสาวได้ชำระร่างกายก่อน " ขอบคุณค่ะ " เมื่อร่างบางถูกวางลงบนพื้นเธอก็เอ่ยขอบคุณชายหนุ่มทันที " อืม " มาคอสพยักหน้ารับแต่ก็ยังไม่ยอมเดินจากไปซะที ร่างบางมองหน้าชายหนุ่มอย่างฉงน สักพักจึงเอ่ยถามขึ้นว่า " คุณไม่ออกไปข้างนอกหรอ " " ออกไปไหน " บ้านหลังนี้เป็นบ้านของเขา นี่ก็เป็นห้องของเขา จะให้ออกไปไหนได้ " ก็...ฉันจะอาบน้ำไง คุณจะมายืนทำอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ " " อ่อ...ฉันก็จะช่วยเธออาบน้ำไงจะได้เสร็จเร็วๆ... " " หะ!! ไม่ต้องๆๆ ฉันอาบเองได้ " หญิงสาวรีบปฏิเสธพลางส่ายหน้ารัว " จะอายอะไรเมื่อคืนฉันก็ได้เห็นทุกซอกทุกมุมแล้วยังไม่ชินรึไง " ชินบ้าอะไรล่ะ เพิ่งเคยมีเซ็กส์ครั้งแรก จะให้เธอชินกับการแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นได้ยังไง " ไม่ได้ คุณจะบ้าหรอ " หญิงสาวกระชับเสื้อคลุมแน่น พลางปัดมือชายหนุ่มออกเป็นพัลวัน " อย่าดื้อสิ เธอไม่หนาวรึไง " ชายหนุ่มจับร่างบางหันหลังเข้าหาตัวแล้วดันไปจนติดกระจกบานใหญ่เพื่อจะได้หมดทางหนี มือหนาปลดผ้าคลุมออกอย่างชำนาญ วงแขนกว้างโอบเอวบางไว้จนแนบชิดกับกายแ
ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากดูดที่ซอกคอขาวผ่องแรงๆทีนึง ในขณะที่นิ้วมือยาวก็บีบเคล้นเต้านมสองข้างอย่างสม่ำเสมอ" อืออออ " ร่างบางถึงกับครางออกมาเบาๆเมื่อมือหนาบีบกระตุ้นอารมณ์ของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาคอสลูบไล้ผิวนวลเนียนลงมาจนถึงเอวสอบ เขาดึงชุดสีแดงที่ค้างอยู่บนเอวออกจนหลุดลงไปกองอยู่กับพื้น เหลือเพียงแพนตี้สีดำตัวจิ๋วที่ปกปิดเนินสามเหลี่ยม ร่างนวลเนียนช่างน่าดึงดูดและเย้ายวนใจชวนให้อยากลิ้มลองรสชาดอันหอมหวานอีกครั้ง ปลายนิ้วของชายหนุ่มเลื่อนลงไปสัมผัสจุดกลางลำตัวของหญิงสาวโดยที่ยังไม่ถอดแพนตี้ออก ความเปียกชื้นบริเวณนั้นบ่งบอกว่าเธอใกล้จะพร้อมสำหรับเขาแล้วนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในแพนตี้ตัวน้อย สะกิดส่วนปลายติ่งเสียวนิดหน่อยจนร่างบางสะท้านเผลอร้องครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้" อ่าาา มาคอสส " ร่างบางยกมือขึ้นเกี่ยวลำคอแกร่งเอาไว้เพื่อพยุงร่างของตัวเองไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้นเสียก่อน ส่วนมืออีกข้างกุมมือชายหนุ่มไว้เพื่อให้ปรนเปรอร่างกายส่วนล่างของเธอมากขึ้น มาคอสทำตามคำขอด้วยการสะกิดติ่งเสียวไม่หยุด ร่างบางสั่นสะท้านเพราะความเสี่ยวซ่านแล่นขึ้นมาจนถึงโสตประสาท เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นกลางบริเวณหน้าผากเพรา
ช่วงเวลาเช้าตรูของทุกวันนายใหญ่เจ้าของบ้านจะต้องมาฝึกการต่อสู้เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับรับความเสี่ยงทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น ถึงแม้ธุรกิจที่ชายหนุ่มทำจะเป็นธุรกิจที่ขาวสะอาด แต่เมื่อเป็นเจ้าของธุรกิจก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะล่วงเกินผู้มีอำนาจใหญ่โตบางคนจนเกิดเรื่องทะเลาะหรือบาดหมางกันอยู่ร่ำไป เห็นได้จากการที่ตระกูลลูอิซมีบอดี้การ์ดฝีมือดีอยู่หลายร้อยคน ถ้าให้คนภายนอกมองเข้ามาก็เหมือนกับมาเฟียดีๆนี่เอง" วันนี้นายท่านยังไม่ลงมาหรอ " เสียงสาวใช้ที่ทำความสะอาดอยู่แถวโรงฝึกกระซิบกระซาบกัน ทุกเช้าเหล่าบรรดาสาวๆจะแย่งกันมาทำความสะอาดบริเวณนี้ เพราะนอกจากจะได้เห็นมัดกล้ามเนื้ออันเต่งตึงของนายท่านสุดหล่อแล้วก็ยังนับว่าเป็นการสร้างโอกาสให้ได้รับความโปรดปรานิีกด้วย ดีไม่ดีถ้านายท่านหลงรักเข้าอาจได้รับการยกย่องขึ้นเป็นเมียคนหนึ่ง ได้สบายไปทั้งชาติล่ะทีนี้" นั่นสิ ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน เมื่อวานก็ไม่ได้มานะ " สาวใช้อีกคนพูดขึ้น เมื่อวานหล่อนก็ได้มาทำความสะอาดบริเวณนี้เหมือนกัน หลังจากตบตีแย่งชิงกับบรรดาสาวๆคนอื่น แต่ก็ต้องผิดหวังไปเพราะเมื่อวานอยู่ๆเจ้านายก็ตื่นสายทำให้พลาดเวลาการฝึกในตอนเช้า สร้าง
ตระกูลลูอิซเป็นตระกูลใหญ่ ในแวดวงธุรกิจไม่มีใครไม่รู้จักเนื่องจากผู้นำตะกูลคนก่อนได้นำพาตระกูลลูอิซเข้ามาบุกเบิกธุรกิจหลายประเภท ทั้งอสังหาริมทรัพย์ ห้างสรรพสินค้า รวมไปถึงอุปกรณ์แต่งตัว เครื่องประดับนำเข้า และอื่นๆอีกมากมายการทำธุรกิจที่หลากหลายในเมื่อก่อนอาจจะไม่เป็นปัญหาเพราะคนในตระกูลมีจำนวนมากจึงสามารถช่วยกันบริหารได้ แต่หลังจากนั้นไม่นานทายาทตระกูลลูอิซก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ ถึงแม้บิดาของผู้ตระกูลคนปัจจุบันจะมีภรรยาหลายคนแต่จำนวนทายาทนั้นก็นับว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับแต่ก่อนหนึ่งในนั้นก็คือมากาเร็ต ลูกสาวคนโตของตระกูลลูอิซที่เกิดจากภรรยาคนที่ 2 พวกเธออาศัยอยู่ในตระกูลลูอิซแต่ไม่ใช่คฤหาสน์ใหญ่ เนื่องจากตามกฎแล้วคฤหาสน์ใหญ่จะให้ผู้นำตระกูลและครอบครัวอยู่เท่านั้น ดังนั้นเมื่อสามีสิ้นชีพลงเธอกับลูกสาวก็จำเป็นต้องย้ายลงมาอยู่คฤหาสน์หลังเล็กแทน" คุณแม่คะคุณแม่ " หญิงสาวร่างบางแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีแดงสั้นคลุมทับด้วยเสื้อโค้ดสีแดงเดินเข้ามาในสวน " หืมม ว่าไงลูก " มารดาของเธอกำลังนั่งจิบชายามบ่ายรับอากาศเย็นหลังจากที่เพิ่งผ่านฝนมาเมื่อคืน" คุณแม่รู้ไหมว่าตึกใหญ่มีเรื่อง " มากาเร็ตเอ่ยถามขึ้
" เป็นไง เห็นแล้วรู้สึกตะลึงไปเลยใช่ม่ะ " มากาเร็ตถามอย่างภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง ในบรรดาธุรกิจที่มีทั้งหมดของตระกูลเธอถูกมอบหมายให้รับผิดชอบธุรกิจอัญมณีและเพชรพลอย ตลอดจนเครื่องประดับทั้งหมดในร้านก็ต้องผ่านมือเธอทั้งนั้น" อ่ออ ก็ตะลึงอยู่พอสมควร " ตะลึงว่าไปสรรหาเพชรคุณภาพต่ำแบบนี้มาจากไหนกันน่ะสิไม่ว่า" เนี้ย เป็นบุญตาของเธอแล้วนะที่ได้เห็นเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ใส่เลยสิเผื่อมันจะช่วยขับออร่าของความเป็นนายหญิงตระกูลลูอิซขึ้นมาได้บ้าง " มากาเร็ตแหน็บ" ไม่เป็นไรดีกว่าจ๊ะ พี่ว่าไว้ใส่วันหลังแล้วกันนะ " เคทรีบคว้ากล่องเครื่องเพชรมาปิดอย่างรวดเร็ว รับไม่ได้จริงๆกับการที่มาเห็นทั้งเพชรและการออกแบบที่ล้าสมัยขนาดนี้" ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวขึ้นไปพักข้างบนนะคะ " หญิงสาวเอ่ยขอตัวกลับก่อน ใจจริงวันนี้เธอตั้งใจไว้ว่าจะออกไปพบเพื่อนซักหน่อย แต่สองแม่ลูกนี่ก็กลับทำเสียเรื่องเสียนี่" เดี๋ยวสิ ฉันกับแม่อุตส่ามาเยี่ยม เธอจะไม่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเลี้ยงน้ำชากับขนมหน่อยหรอ " หะ! ฉันหูฝาดไปรึเปล่า สองแม่ลูกนี่อยากนั่งทานขนมกับเธอหรอ" อ่อออ เอางั้นก็ได้ ช่วยไปเตรียมน้ำชากับขนมทีจ๊ะ " เคทหันไปสั่งส
ร่างสูงเดินตรงไปที่คฤหาสน์หลังเล็กด้วยอารมณ์โกรธ ยิ่งเข้าไปใกล้ก็ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะอย่างเบิกบานใจของเจ้าของคฤหาสน์" วันนี้นะคะลูกสะใจมากเลย ป่านนี้ผิวหนังยัยนั่นคงถลอกปอกเปิกไปหมดล่ะ " มากาเร็ตหัวเราะเสียงดังหารู้ไม่ว่ากำลังจะนำภัยมาสู่ตัว" ทำไมลูกไม่เอาน้ำชาเทใส่หน้าไปเลยล่ะ หน้าสวยๆจะได้แหกไปเลย " ลิเดียพูดสนับสนุน" อุ้ย! นั่นสิค่ะ ลูกลืมคิดไป น่าเสียดายจริงๆรู้งี้เทราดหน้ามันจะดีกว่า " สิ้นเสียงพูดสองแม่ลูกก็หัวเราะอย่างชอบใจ คิดจะเข้ามาเป็นนายหญิงของตระกูลลูอิซไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้นหรอก" กำลังพูดถึงใครอยู่หรอ ดูสนุกเชียว " เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขัดจังหวะขึ้น ลิเดียและมาการเร็ตหุบยิ้มฉับ เส้นขนพากันลุกเกรียวอย่างพร้อมเพรียง เพราะแค่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าเป็นใคร" มาคอส! " " ใช่..ฉันเอง ตกใจอะไรกัน " " ปะ เปล่า " มากาเร็ตปฏิเสธหน้าซีด" หรอ...วันนี้ฉันได้ยินเรื่องสนุกๆมาด้วยสิ รู้ไหมว่าเรื่องอะไร " ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาหรู มือหนาลูบไล้โซฟาเนื้อดีอย่างแผ่วเบา สงสัยที่ผ่านมาเขาคงจะเลี้ยงพวกคนไร้ประโยชน์ไว้ดีเกินไปสินะ ให้กินดีอยู่ดีแต่กลับแว้งกัดเจ้าของ มันน่าจับถอนฟันให้ร
เเสงแดดอ่อนตอนเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง กระทบร่างบางที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหน้าอย่างสบายอารมณ์ หญิงสาวลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจซ้ายขวา ขาเรียวยาวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างบานใหญ่ มือบางดันผ้าม่านทึบออกเพื่อเปิดทางให้แสงแดดส่องเข้ามามากขึ้นวันนี้อากาศดีจริงๆร่างบางรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องเห็นสาวใช้กำลังเตรียมอาหารเช้ากันอย่างขมักเขม้น" รู้เรื่องรึเปล่าว่าเมื่อคืนนายท่านโกรธมากที่คุณมากาเร็ตเทน้ำใส่มือนายหญิง ถึงขั้นตามไปเอาเรื่องถึงคฤหาสน์เล็กเลยนะ " สาวใช้คนหนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนร่วมงาน" ตายจริง! แล้วคุณมากาเร็ตเป็นอะไรมากรึเปล่า " " เห็นว่าโดนน้ำร้อนลวกเหมือนที่นายหญิงโดน แต่ไม่รู้ว่าเจ็บมากน้อยแค่ไหนนะ เช้านี้คฤหาสน์เล็กยังไม่เปิดประตูให้ใครเข้าไปเลย "" ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี ก็คุณมากาเร็ตทำนายหญิงก่อน " " ใช่ ถ้างั้นก็หมายความว่านายท่านอยู่ข้างนายหญิงน่ะสิ ถ้างั้นเรื่องเมื่อวานที่เราไม่ช่วยนายหญิงจะถูกลงโทษรึเปล่านะ " สาวใช้รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา" นั่นสิ " " อ่ะแฮ่ม " เคทกระแอมขัดจังหวะ" อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง " บรรดาสาวใช้รีบทำความเคารพเพราะกลัวความผิดที่ตน
เเสงแดดอ่อนตอนเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง กระทบร่างบางที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหน้าอย่างสบายอารมณ์ หญิงสาวลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจซ้ายขวา ขาเรียวยาวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างบานใหญ่ มือบางดันผ้าม่านทึบออกเพื่อเปิดทางให้แสงแดดส่องเข้ามามากขึ้นวันนี้อากาศดีจริงๆร่างบางรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องเห็นสาวใช้กำลังเตรียมอาหารเช้ากันอย่างขมักเขม้น" รู้เรื่องรึเปล่าว่าเมื่อคืนนายท่านโกรธมากที่คุณมากาเร็ตเทน้ำใส่มือนายหญิง ถึงขั้นตามไปเอาเรื่องถึงคฤหาสน์เล็กเลยนะ " สาวใช้คนหนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนร่วมงาน" ตายจริง! แล้วคุณมากาเร็ตเป็นอะไรมากรึเปล่า " " เห็นว่าโดนน้ำร้อนลวกเหมือนที่นายหญิงโดน แต่ไม่รู้ว่าเจ็บมากน้อยแค่ไหนนะ เช้านี้คฤหาสน์เล็กยังไม่เปิดประตูให้ใครเข้าไปเลย "" ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี ก็คุณมากาเร็ตทำนายหญิงก่อน " " ใช่ ถ้างั้นก็หมายความว่านายท่านอยู่ข้างนายหญิงน่ะสิ ถ้างั้นเรื่องเมื่อวานที่เราไม่ช่วยนายหญิงจะถูกลงโทษรึเปล่านะ " สาวใช้รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา" นั่นสิ " " อ่ะแฮ่ม " เคทกระแอมขัดจังหวะ" อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง " บรรดาสาวใช้รีบทำความเคารพเพราะกลัวความผิดที่ตน
ร่างสูงเดินตรงไปที่คฤหาสน์หลังเล็กด้วยอารมณ์โกรธ ยิ่งเข้าไปใกล้ก็ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะอย่างเบิกบานใจของเจ้าของคฤหาสน์" วันนี้นะคะลูกสะใจมากเลย ป่านนี้ผิวหนังยัยนั่นคงถลอกปอกเปิกไปหมดล่ะ " มากาเร็ตหัวเราะเสียงดังหารู้ไม่ว่ากำลังจะนำภัยมาสู่ตัว" ทำไมลูกไม่เอาน้ำชาเทใส่หน้าไปเลยล่ะ หน้าสวยๆจะได้แหกไปเลย " ลิเดียพูดสนับสนุน" อุ้ย! นั่นสิค่ะ ลูกลืมคิดไป น่าเสียดายจริงๆรู้งี้เทราดหน้ามันจะดีกว่า " สิ้นเสียงพูดสองแม่ลูกก็หัวเราะอย่างชอบใจ คิดจะเข้ามาเป็นนายหญิงของตระกูลลูอิซไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้นหรอก" กำลังพูดถึงใครอยู่หรอ ดูสนุกเชียว " เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขัดจังหวะขึ้น ลิเดียและมาการเร็ตหุบยิ้มฉับ เส้นขนพากันลุกเกรียวอย่างพร้อมเพรียง เพราะแค่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าเป็นใคร" มาคอส! " " ใช่..ฉันเอง ตกใจอะไรกัน " " ปะ เปล่า " มากาเร็ตปฏิเสธหน้าซีด" หรอ...วันนี้ฉันได้ยินเรื่องสนุกๆมาด้วยสิ รู้ไหมว่าเรื่องอะไร " ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาหรู มือหนาลูบไล้โซฟาเนื้อดีอย่างแผ่วเบา สงสัยที่ผ่านมาเขาคงจะเลี้ยงพวกคนไร้ประโยชน์ไว้ดีเกินไปสินะ ให้กินดีอยู่ดีแต่กลับแว้งกัดเจ้าของ มันน่าจับถอนฟันให้ร
" เป็นไง เห็นแล้วรู้สึกตะลึงไปเลยใช่ม่ะ " มากาเร็ตถามอย่างภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง ในบรรดาธุรกิจที่มีทั้งหมดของตระกูลเธอถูกมอบหมายให้รับผิดชอบธุรกิจอัญมณีและเพชรพลอย ตลอดจนเครื่องประดับทั้งหมดในร้านก็ต้องผ่านมือเธอทั้งนั้น" อ่ออ ก็ตะลึงอยู่พอสมควร " ตะลึงว่าไปสรรหาเพชรคุณภาพต่ำแบบนี้มาจากไหนกันน่ะสิไม่ว่า" เนี้ย เป็นบุญตาของเธอแล้วนะที่ได้เห็นเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ใส่เลยสิเผื่อมันจะช่วยขับออร่าของความเป็นนายหญิงตระกูลลูอิซขึ้นมาได้บ้าง " มากาเร็ตแหน็บ" ไม่เป็นไรดีกว่าจ๊ะ พี่ว่าไว้ใส่วันหลังแล้วกันนะ " เคทรีบคว้ากล่องเครื่องเพชรมาปิดอย่างรวดเร็ว รับไม่ได้จริงๆกับการที่มาเห็นทั้งเพชรและการออกแบบที่ล้าสมัยขนาดนี้" ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวขึ้นไปพักข้างบนนะคะ " หญิงสาวเอ่ยขอตัวกลับก่อน ใจจริงวันนี้เธอตั้งใจไว้ว่าจะออกไปพบเพื่อนซักหน่อย แต่สองแม่ลูกนี่ก็กลับทำเสียเรื่องเสียนี่" เดี๋ยวสิ ฉันกับแม่อุตส่ามาเยี่ยม เธอจะไม่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเลี้ยงน้ำชากับขนมหน่อยหรอ " หะ! ฉันหูฝาดไปรึเปล่า สองแม่ลูกนี่อยากนั่งทานขนมกับเธอหรอ" อ่อออ เอางั้นก็ได้ ช่วยไปเตรียมน้ำชากับขนมทีจ๊ะ " เคทหันไปสั่งส
ตระกูลลูอิซเป็นตระกูลใหญ่ ในแวดวงธุรกิจไม่มีใครไม่รู้จักเนื่องจากผู้นำตะกูลคนก่อนได้นำพาตระกูลลูอิซเข้ามาบุกเบิกธุรกิจหลายประเภท ทั้งอสังหาริมทรัพย์ ห้างสรรพสินค้า รวมไปถึงอุปกรณ์แต่งตัว เครื่องประดับนำเข้า และอื่นๆอีกมากมายการทำธุรกิจที่หลากหลายในเมื่อก่อนอาจจะไม่เป็นปัญหาเพราะคนในตระกูลมีจำนวนมากจึงสามารถช่วยกันบริหารได้ แต่หลังจากนั้นไม่นานทายาทตระกูลลูอิซก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ ถึงแม้บิดาของผู้ตระกูลคนปัจจุบันจะมีภรรยาหลายคนแต่จำนวนทายาทนั้นก็นับว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับแต่ก่อนหนึ่งในนั้นก็คือมากาเร็ต ลูกสาวคนโตของตระกูลลูอิซที่เกิดจากภรรยาคนที่ 2 พวกเธออาศัยอยู่ในตระกูลลูอิซแต่ไม่ใช่คฤหาสน์ใหญ่ เนื่องจากตามกฎแล้วคฤหาสน์ใหญ่จะให้ผู้นำตระกูลและครอบครัวอยู่เท่านั้น ดังนั้นเมื่อสามีสิ้นชีพลงเธอกับลูกสาวก็จำเป็นต้องย้ายลงมาอยู่คฤหาสน์หลังเล็กแทน" คุณแม่คะคุณแม่ " หญิงสาวร่างบางแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีแดงสั้นคลุมทับด้วยเสื้อโค้ดสีแดงเดินเข้ามาในสวน " หืมม ว่าไงลูก " มารดาของเธอกำลังนั่งจิบชายามบ่ายรับอากาศเย็นหลังจากที่เพิ่งผ่านฝนมาเมื่อคืน" คุณแม่รู้ไหมว่าตึกใหญ่มีเรื่อง " มากาเร็ตเอ่ยถามขึ้
ช่วงเวลาเช้าตรูของทุกวันนายใหญ่เจ้าของบ้านจะต้องมาฝึกการต่อสู้เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับรับความเสี่ยงทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น ถึงแม้ธุรกิจที่ชายหนุ่มทำจะเป็นธุรกิจที่ขาวสะอาด แต่เมื่อเป็นเจ้าของธุรกิจก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะล่วงเกินผู้มีอำนาจใหญ่โตบางคนจนเกิดเรื่องทะเลาะหรือบาดหมางกันอยู่ร่ำไป เห็นได้จากการที่ตระกูลลูอิซมีบอดี้การ์ดฝีมือดีอยู่หลายร้อยคน ถ้าให้คนภายนอกมองเข้ามาก็เหมือนกับมาเฟียดีๆนี่เอง" วันนี้นายท่านยังไม่ลงมาหรอ " เสียงสาวใช้ที่ทำความสะอาดอยู่แถวโรงฝึกกระซิบกระซาบกัน ทุกเช้าเหล่าบรรดาสาวๆจะแย่งกันมาทำความสะอาดบริเวณนี้ เพราะนอกจากจะได้เห็นมัดกล้ามเนื้ออันเต่งตึงของนายท่านสุดหล่อแล้วก็ยังนับว่าเป็นการสร้างโอกาสให้ได้รับความโปรดปรานิีกด้วย ดีไม่ดีถ้านายท่านหลงรักเข้าอาจได้รับการยกย่องขึ้นเป็นเมียคนหนึ่ง ได้สบายไปทั้งชาติล่ะทีนี้" นั่นสิ ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน เมื่อวานก็ไม่ได้มานะ " สาวใช้อีกคนพูดขึ้น เมื่อวานหล่อนก็ได้มาทำความสะอาดบริเวณนี้เหมือนกัน หลังจากตบตีแย่งชิงกับบรรดาสาวๆคนอื่น แต่ก็ต้องผิดหวังไปเพราะเมื่อวานอยู่ๆเจ้านายก็ตื่นสายทำให้พลาดเวลาการฝึกในตอนเช้า สร้าง
ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากดูดที่ซอกคอขาวผ่องแรงๆทีนึง ในขณะที่นิ้วมือยาวก็บีบเคล้นเต้านมสองข้างอย่างสม่ำเสมอ" อืออออ " ร่างบางถึงกับครางออกมาเบาๆเมื่อมือหนาบีบกระตุ้นอารมณ์ของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาคอสลูบไล้ผิวนวลเนียนลงมาจนถึงเอวสอบ เขาดึงชุดสีแดงที่ค้างอยู่บนเอวออกจนหลุดลงไปกองอยู่กับพื้น เหลือเพียงแพนตี้สีดำตัวจิ๋วที่ปกปิดเนินสามเหลี่ยม ร่างนวลเนียนช่างน่าดึงดูดและเย้ายวนใจชวนให้อยากลิ้มลองรสชาดอันหอมหวานอีกครั้ง ปลายนิ้วของชายหนุ่มเลื่อนลงไปสัมผัสจุดกลางลำตัวของหญิงสาวโดยที่ยังไม่ถอดแพนตี้ออก ความเปียกชื้นบริเวณนั้นบ่งบอกว่าเธอใกล้จะพร้อมสำหรับเขาแล้วนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในแพนตี้ตัวน้อย สะกิดส่วนปลายติ่งเสียวนิดหน่อยจนร่างบางสะท้านเผลอร้องครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้" อ่าาา มาคอสส " ร่างบางยกมือขึ้นเกี่ยวลำคอแกร่งเอาไว้เพื่อพยุงร่างของตัวเองไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้นเสียก่อน ส่วนมืออีกข้างกุมมือชายหนุ่มไว้เพื่อให้ปรนเปรอร่างกายส่วนล่างของเธอมากขึ้น มาคอสทำตามคำขอด้วยการสะกิดติ่งเสียวไม่หยุด ร่างบางสั่นสะท้านเพราะความเสี่ยวซ่านแล่นขึ้นมาจนถึงโสตประสาท เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นกลางบริเวณหน้าผากเพรา
มาคอสอุ้มร่างบางมาจนถึงห้องนอนของตน สิ่งแรกที่ทำเมื่อเหยียบเข้ามาในห้องคือตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อให้หญิงสาวได้ชำระร่างกายก่อน " ขอบคุณค่ะ " เมื่อร่างบางถูกวางลงบนพื้นเธอก็เอ่ยขอบคุณชายหนุ่มทันที " อืม " มาคอสพยักหน้ารับแต่ก็ยังไม่ยอมเดินจากไปซะที ร่างบางมองหน้าชายหนุ่มอย่างฉงน สักพักจึงเอ่ยถามขึ้นว่า " คุณไม่ออกไปข้างนอกหรอ " " ออกไปไหน " บ้านหลังนี้เป็นบ้านของเขา นี่ก็เป็นห้องของเขา จะให้ออกไปไหนได้ " ก็...ฉันจะอาบน้ำไง คุณจะมายืนทำอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ " " อ่อ...ฉันก็จะช่วยเธออาบน้ำไงจะได้เสร็จเร็วๆ... " " หะ!! ไม่ต้องๆๆ ฉันอาบเองได้ " หญิงสาวรีบปฏิเสธพลางส่ายหน้ารัว " จะอายอะไรเมื่อคืนฉันก็ได้เห็นทุกซอกทุกมุมแล้วยังไม่ชินรึไง " ชินบ้าอะไรล่ะ เพิ่งเคยมีเซ็กส์ครั้งแรก จะให้เธอชินกับการแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นได้ยังไง " ไม่ได้ คุณจะบ้าหรอ " หญิงสาวกระชับเสื้อคลุมแน่น พลางปัดมือชายหนุ่มออกเป็นพัลวัน " อย่าดื้อสิ เธอไม่หนาวรึไง " ชายหนุ่มจับร่างบางหันหลังเข้าหาตัวแล้วดันไปจนติดกระจกบานใหญ่เพื่อจะได้หมดทางหนี มือหนาปลดผ้าคลุมออกอย่างชำนาญ วงแขนกว้างโอบเอวบางไว้จนแนบชิดกับกายแ
ซ่าาาา~ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว เสียงลมพัดตีเข้ามาในโสตประสาทของหญิงสาวจนใบหูอื้ออึงไปหมด ร่างบางเปียกปอนชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝนบวกกับอากาศที่หนาวและลมที่พัดผ่านมากระทบร่างก็ทำให้เธอสั่นสะท้านไปถึงข้างในไม่ต้องพูดถึงเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ที่ตอนนี้แทบจะปกปิดอะไรไม่มิด ยังดีที่มาคอสไล่บอดี้การ์ดออกไปนอกอาณาเขตคฤหาสน์หลังใหญ่จนหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นภาพที่เห็นคงไม่น่าดูชมนัก" นายครับ ฝนตกแล้วครับ " บรูซที่อยู่รับใช้นายระหว่างทำงานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฝนตกโปรยปรายลงมา" แล้วยังไง " มาคอสเงยหน้าจากกองเอกสารส่งสายตาไม่พอใจไปให้" เปล่าครับ " บรูซรีบปฏิเสธพลางก้มหน้าลง เค้ายังไม่อยากขัดคำสั่งนายตอนนี้ ดีไม่ดีอาจเป็นเครื่องระบายอารมณ์เหมือนเพื่อนบอดี้การ์ดก็ได้" ออกไปหาอะไรร้อนๆมาให้กินหน่อย " ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม มือเรียวหนาดึงแว่นสายตาออกจากใบหน้า " ครับ " บอดี้การ์ดหนุ่มรับคำแล้วออกไปทำตามคำสั่งมาคอสมองตามจนร่างสูงลับหายไป เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปหยุดที่ริมหน้าต่าง ชายหนุ่มชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่างเห็นร่างบางกำลังนั่งสั่นงันงกอยู่แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ ไม่แม้กระทั่งอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขาเลยสัก
" เกิดอะไรขึ้นครับนายหญิง " บรูซถามหน้าตาตื่น ยิ่งเมื่อได้เห็นภาพมาคอสที่โกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า ยอมลงไม้ลงมือกับบอดี้การ์ดคนสนิทด้วยตัวเองก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น" ไม่ต้องถาม มาช่วยกันห้ามก่อน " เธอแทบจะทนแรงอันมหาศาลของมาคอสไม่ได้แล้ว ถ้าขืนปล่อยไว้อีกนิดเดียวคงได้ปลิวไปพร้อมกันนั่นแหละสิ้นเสียงคำสั่งของเจ้านายสาวเหล่าบอดี้การ์ดก็กรูกันเข้ามาห้ามทับ บางคนพยุงร่างอันสะบักสะบอมของออกัสให้ออกห่างจากผู้เป็นนาย ในขณะที่ทางฝั่งมาคอสเองนั้นผู้ที่เข้าไปห้ามปรามกลับมีเพียงบรูซบอดี้การ์ดคนสนิทกับนายหญิงสาวที่มีรูปร่างบอบบางเพียงคนเดียวหญิงสาวค้อนประหลับประเหลือก จร๊ะะะ...คนตัวโตขนาดนี้แต่คนห้ามกลับมีคนเดียว ดูฝั่งนู้นซิ เป็นผู้ถูกกระทำแท้ๆแต่กลับทำเหมือนเป็นนักโทษซะอย่างนั้น บ้านนี้เลี้ยงบอดี้การ์ดพวกนี้ด้วยอะไรเนี้ยถึงได้กลัวเจ้านายซะขนาดนี้" มึง! ไอ้ออกัส คิดจะตีท้ายครัวกู วันนี้กูจะเอามึงให้ตาย " ชายหนุ่มทำท่าจะถลาเข้าไปทำร้ายลูกน้องคนสนิทอีกรอบ แต่ติดตรงที่ร่างบางเดินเข้ามาขวางไว้ก่อน" พอกันที! เลิกบ้าได้แล้ว เค้าแค่เอาเสื้อคลุมมาให้ฉันยืมคุณจะอะไรนักหนา แล้วมันก็เป็นเหตุสุดวิสั