ร่างเพรียวของ พาย พรพระพาย ยืนอยู่หน้าบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่แทนไท คอร์ปอเรชั่น ใบหน้าสวยหวานแหงนเงยมองตึกสูงระฟ้าที่มีความหรูหรา ภายในก็ถูกตกแต่งอย่างเรียบหรู แต่ทว่ามีสไตล์อย่างเป็นเอกลักษณ์
"สวัสดีค่ะ ดิฉันมารายงานตัวในตำแหน่งเลขานุการค่ะ" พรพระพายเอ่ยบอกพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ในส่วนประชาสัมพันธ์
"อ๋อ คุณพรพระพาย เดี๋ยวดิฉันพาไปหาหัวหน้าฝ่ายบุคคลนะคะ" พนักงานสาวเอ่ยบอกอย่างเป็นมิตร
"ค่ะ" พรพระพายยิ้มอย่างมีไมตรีจิตตอบกลับไป แล้วเดินตามพนักงานสาวคนนั้นไปยังฝ่ายบุคคล
"พี่เพ็ญ น้องที่นัดรายงานตัวมาแล้วค่ะ" พนักงานสาวบอกผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูมีอายุ แต่ทว่ายังคงความสวยไว้อยู่ และคงจะเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่เธอกล่าวถึง
"ขอบใจมากแก้ว" ผู้หญิงคนนั้นหันมาบอกผู้หญิงที่มากับพรพระพาย
"เชิญนั่งจ้ะ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลผายมือให้พรพระพายนั่งลงตรงเก้าอี้ด้านหน้าเธอ
"ค่ะ" พรพระพายตอบด้วยท่าทางนอบน้อม
"พรพระพาย ใช่ไหม อืม...ชื่อแปลกดีนะ หน้าตาสวย ความสามารถก็ดี พี่อ่านประวัติแล้วไม่ธรรมดาเลยนะ พูดได้ตั้งสี่ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ฝรั่งเศส" หัวหน้าฝ่ายบุคคลอ่านแฟ้มประวัติแล้วเอ่ยชื่นชมในความสามารถด้านภาษาของพรพระพาย
"ขอบคุณค่ะ" พรพระพายไม่รู้จะตอบอะไรมากไปกว่านี้ มีท่าทีเขินอายเมื่อถูกชมซึ่งๆ หน้า
"พี่ชื่อเพ็ญนภานะ เป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคล พรพระพายเรียกพี่เพ็ญก็ได้จ้ะ"
"ค่ะพี่เพ็ญ พี่เพ็ญเรียกหนูว่าพายก็ได้นะคะ" พรพระพายเอ่ยบอกชื่อเล่นของตนเอง
"โอเค พายจะเป็นเลขาของคุณอลงกรณ์ คุณอลงกรณ์เป็นผู้จัดการของบริษัท พายก็คอยดูแลเรื่องตารางนัดหมาย รายงานการประชุม แล้วตอนนี้บริษัทของเราขาดคนด้านการติดต่อสื่อสาร เพราะส่วนมากพนักงานจะพูดได้แค่สองภาษา คือภาษาไทยกับภาษาอังกฤษ ได้พายมาคงจะช่วยงานบริษัทได้มากทีเดียวเชียว" เพ็ญนภาอธิบายงานที่พรพระพายต้องรับผิดชอบให้ฟัง
"ค่ะ พี่เพ็ญ" พรพระพายตอบ
"เดี๋ยวพี่พาไปพบคุณอลงกรณ์ เชิญจ้ะ" เพ็ญนภาลุกขึ้นแล้วพาพรพระพายไปพบกับอลงกรณ์ ผู้จัดการของที่นี่
ก๊อกๆๆ
"เชิญ" เสียงเอ่ยอนุญาตดังออกมาจากห้องทำงานของผู้จัดการ
"คุณอลงกรณ์ เพ็ญพาเลขาคนใหม่มาแนะนำตัวค่ะ ไหว้คุณอลงกรณ์สิจ๊ะพาย" เพ็ญนภาเอ่ยบอกเมื่อเข้ามาในห้องทำงานหรู
"สวัสดีค่ะ" พรพระพายยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
"เชิญนั่ง" อลงกรณ์บอกเสียงเรียบ
"ขอบคุณค่ะ" พรพระพายเดินเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
"คือผมลืมแจ้งคุณเพ็ญไป ว่าผมต้องย้ายไปประจำที่จีน" คำบอกเล่าของอลงกรณ์ทำเอาพรพระพายนิ่งอึ้งไป เธอจะตกงานตั้งแต่วันแรกเลยหรือนี่
"แล้วน้องพายล่ะคะ" เพ็ญนภาเอ่ยถาม
"ไม่มีปัญหา ก็ยังคงทำงานในตำแหน่งเลขาเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนจากเป็นเลขาของผม ไปเป็นเลขาของคุณแทนไทแทน จากที่ผมอ่านประวัติของคุณใช้ได้ทีเดียว น่าจะช่วยงานคุณแทนไทได้มาก คุณคงไม่มีปัญหานะครับ" อลงกรณ์กล่าว
"ไม่มีค่ะ" พรพระพายใจชื้นขึ้นมาทันทีที่ยังได้ทำงานที่นี่ต่อ
"ดี งั้นไปพบคุณแทนไทกับผมเลยละกัน ผมกำลังเข้าไปพบอยู่พอดี" อลงกรณ์บอก
อลงค์กรณ์นำพรพระพายเข้ามาในลิฟท์ แล้วกดไปที่ชั้น 34 ซึ่งเป็นชั้นของผู้บริหารก็คือคุณแทนไท เจ้าของแทนไท คอร์ปอเรชั่น อันยิ่งใหญ่
"คุณรอผมอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมเข้าไปพบคุณแทนไทก่อน" อลงกรณ์บอกแล้วเดินเข้าไปในห้องผู้บริหาร
พรพระพายกวาดสายตามองไปรอบๆ ชั้นนี้กว้างขวางมาก ถูกตกแต่งอย่างเรียบหรู มีบอดี้การ์ดชุดดำยืนเป็นจุดๆ คอยรักษาความปลอดภัย แล้วสายตาของเธอก็หยุดอยู่ที่เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง เด็กคนนั้นกำลังนั่งเล่นอยู่บนพื้นที่ปูพรมไว้อย่างดี มีของเล่นมากมายตรงบริเวณนั้น เหมือนแบ่งโซนไว้ให้เด็กโดยเฉพาะ
พรพระพายเดินตรงเข้าไปหาเด็กผู้ชายตัวเล็กที่นั่งเล่นอยู่คนเดียว แล้วนั่งลงตรงข้าม เธอมองเด็กน้อยน่ารัก แก้มเป็นสีชมพูระเรื่อ หล่อเหล่าแต่เด็ก พ่อกับแม่ต้องสวยหล่อมากแน่ๆ
"เล่นอะไรอยู่ค่ะคนเก่ง ให้พี่เล่นเป็นเพื่อนไหม" พรพระพายทักทาย เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองเธอเพียงครู่ แล้วก็ก้มหน้าเล่นของเล่นของตนต่อโดยไม่สนใจเธอ
"พี่ทำอะไรให้ดูเอาไหม" พรพระพายคิดหาวิธีที่จะให้เด็กน้อยตรงหน้าพูดด้วย คิดได้ดังนั้นก็หยิบเหรียญในกระเป๋าออกมา
"ดูนี่นะคะ" พรพระพายชูเหรียญขึ้นมาตรงหน้าของเด็กผู้ชายตัวเล็ก เด็กน้อยก็เงยหน้าขึ้นมามองอย่างสนใจ
พรพระพายเอาเหรียญใส่ในฝ่ามือ แล้วพลิกมือเอาเหรียญใส่ไปอีกมือ แต่ทำเหมือนว่าเหรียญหายไป เด็กน้อยเริ่มตื่นตาตื่นใจ มองหาเหรียญว่าหายไปได้อย่างไร เธอสามารถหลอกล่อเด็กให้เล่นด้วยจนได้
"หูยยยย...หายไปไหนฮับ" เด็กน้อยตื่นตาตื่นใจ ยอมพูดกับพรพระพาย แม้จะพูดไม่ชัดตามภาษาเด็กแต่ก็น่ารักมากในสายตาของเธอ
"ต้องบอกพี่ก่อนว่าชื่ออะไร แล้วพี่จะบอกว่าเหรียญอยู่ไหน" พรพระพายหลอกล่อเด็กน้อยอีกครั้ง
"ชื่ออาชิฮับ" เด็กน้อยรีบบอกชื่อตนเองทันที แล้วมองมาที่มือของหญิงสาวตรงหน้าอย่างตั้งใจ
"อาชิดูนะครับ...นี่ไง เหรียญอยู่นี้" พรพระพายพลิกมือไปมาอีกนิดๆ หน่อยๆ แล้วชูเหรียญที่หายไปขึ้นมา
"หูยยยย..." อินทัชปรบมือด้วยความตื่นเต้นชอบใจ
"อาชิอยากทำเป็นไหมคะ"
"อยากฮับ" เด็กน้อยพูดไม่ชัดอีกตามเคย แล้วยังพยักหน้าหงึกหงักเหมือนตุ๊กตาติดสปริงหน้ารถด้วยท่าทางน่ารัก
"อาชิทำแบบนี้นะครับ" พรพระพายอุ้มเด็กน้อยขึ้นมานั่งบนตัก จับมือเล็กๆ ขึ้นมาแล้วสอนอย่างที่เธอทำ
"เย่ๆๆ อาชิทำได้แย้ว" อินทัชปรบมือร้องดีใจยกใหญ่
"อาชิเก่งที่สุดเลย" พรพระพายปรบมือให้เด็กชายตัวน้อย
การกระทำของพรพระพายอยู่ในสายตาของมาเฟียหนุ่ม เขามองด้วยความแปลกใจที่ลูกชายให้ความสนิทสนมกับคนแปลกหน้า แถมยังยอมเล่นด้วย มิหนำซ้ำยังหัวเราะชอบใจยกใหญ่ ปกติแล้วลูกชายของเขาจะไม่ยอมให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้มากขนาดนี้ นี้ยังยอมนั่งตักของเธออีกต่างหาก
"น่าแปลกที่อาชิยอมเล่นด้วย" ตรัยคุณตั้งข้อสงสัย
"พรพระพายครับ คนที่จะมาเป็นเลขาของคุณแทนไท" อลงกรณ์เอ่ยบอกเจ้านายหนุ่ม
"อาชิครับ" แทนไทเอ่ยเรียกลูกชายที่กำลังนั่งหัวเราะคิกคักกับหญิงสาวแปลกหน้า
"พ่อแทนฮับ" อินทัชรีบวิ่งมากอดขาผู้เป็นพ่อทันที พรพระพายรีบลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจที่เห็นผู้ชายสามคนยืนมองมาที่เธอ แล้วรีบเดินมาหาอลงกรณ์ทันที
"คุณแทนไทครับ พรพระพายคนที่จะมาเป็นเลขาของคุณครับ พรพระพาย นี้คือคุณแทนไท ประธานบริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่น แล้วนี่คุณตรัยคุณเป็นทั้งผู้ช่วยและบอดี้การ์ดของคุณแทนไท" อลงกรณ์แนะนำอย่างเป็นทางการ
"สวัสดีค่ะคุณแทนไท สวัสดีค่ะคุณตรัยคุณ" พรพระพายยกมือไหว้อย่างนอบน้อม เธอมองชายหนุ่มด้วยความตะลึง ด้วยคิดว่าเขาจะอายุพอๆ กับอลงกรณ์
"พ่อแทนฮับ พี่เขาเป็นนางฟ้า" อินทัชเงยหน้าบอกผู้เป็นพ่อ
"หึ...นางฟ้าหรือแม่มดกันแน่ครับ" แทนไทย่อตัวลงไปคุยกับลูกชาย พรพระพายเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างควบคุมอารมณ์ ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด
"นางฟ้าฮับ นางฟ้าของอาชิ" เด็กน้อยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้ว
แทนไทเงยหน้าขึ้นมองพรพระพายด้วยสายตานิ่งเรียบ แววตาของเขาแฝงไปด้วยพลังบางอย่างที่ดึงดูดชวนให้หลงใหลในตัวเขาได้ไม่ยาก
"เออ...ขอโทษนะคะ คุณแทนไทจะให้ดิฉันเริ่มงานเมื่อไรคะ" พรพระพายนั่งนิ่งในห้องทำงานผู้บริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่นมาเกือบชั่วโมง ในขณะที่คนตรงหน้าเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสาร ไม่พูดอะไรสักคำ เธอจึงตัดสินใจเอ่ยถามออกไป"วันนี้ และตอนนี้" แทนไทเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เช่นเดียวกับน้ำเสียงของเขา แต่สายตาของเขากลับทำให้หัวใจของพรพระพายเต้นแรงกว่าปกติ เพียงแค่สบตากับเขาหัวใจของเธอก็เต้นแรงมากขึ้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ช่างมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามยิ่งนัก แต่ก็ต้องคอยบอกและย้ำเตือนตนเองเอาไว้ว่าเขามีลูกกับภรรยาแล้ว"แล้วโต๊ะทำงานของดิฉันล่ะคะ" พรพระพายถามคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันจะได้รับคำตอบ ประตูห้องทำงานก็เปิดเสียก่อน"พี่นางฟ้าฮับ พี่นางฟ้ายังไม่กลับอีกหยอฮับ หรือว่าพี่นางฟ้าจะมาอยู่กับอาชิฮับ" เด็กชายตัวน้อยเป็นผู้เปิดประตูเข้ามา เมื่อเห็นพรพระพายก็วิ่งมาเกาะแขนเธอทันที"ยังค่ะ อาชิ...คุณอาชิเรียกพี่ว่าพี่พายนะคะ พี่ชื่อพายค่ะไม่ใช่นางฟ้า" พรพระพายก้มหน้าลงไปคุยกับเด็กน้อย แต่พอนึกขึ้นได้ว่าอินทัชเป็นลูกของแทนไท ก็จำต้องเปลี่ยนสรรพนาม"ทำไมล่ะฮับ ก็พี่เป็นนางฟ้า ม
"ฝันดีนะครับลูกชายของพ่อแทน" แทนไทก้มลงจูบหน้าผากลูกชายเบาๆ หลายวันมานี้อินทัชจะตัวติดแจเลขานุการคนใหม่ของผู้เป็นพ่อตลอด กลับจากโรงเรียนก็จะวิ่งไปหาเธอทันที และรอคอยที่จะได้เล่นกับเธอ"ฝันดีฮับ" เด็กน้อยเอ่ยบอกแล้วค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงแทนไทกล่อมลูกชายเข้านอน และรอจนกระทั้งแน่ใจว่าลูกชายหลับสนิท หลังจากนั้นเขาก็จะออกไปผับของเขา เพื่อตรวจงานอย่างที่ทำเป็นประจำทุกคืน โดยมีป้าแช่มซึ่งเป็นป้าแท้ๆ ของตรัยคุณคอยดูแลต่อจากเขา"มึงไปสืบประวัติของผู้หญิงคนนี้มาให้กู อย่างละเอียด" แทนไทยื่นกระดาษใบหนึ่งให้ตรัยคุณบอดี้การ์ดที่รู้ใจเขาที่สุด เน้นย้ำว่าต้องได้ประวัติของผู้หญิงคนนี้อย่างละเอียด"นางฟ้าของอาชินี่ครับ" ตรัยคุณมองแผ่นกระดาษในมือแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผู้เป็นนาย"ไปจัดการตามที่กูสั่ง และเร็วที่สุด" แทนไทบอกเสียงกร้าวอย่างต้องการให้ตรัยคุณปฏิบัติตามเสียงเร็วที่สุด"ครับ คุณเอมี่มารออยู่แล้วนะครับ จะให้เข้ามาเลยไหมครับ" ตรัยคุณก้มศีรษะรับคำสั่ง แต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกเรื่องที่เขาตั้งใจจะเข้ามาบอกแต่แรก"อืม" มาเฟียหนุ่มตอบเพียงเท่านั้น ตรัยคุณจึงออกไปทำงานตามที่ได้รับคำสั่งทันที คำว่าเร็วที่สุดขอ
มาเฟียหนุ่มนั่งนิ่งอย่างคนใช้ความคิดอยู่บนโซฟาตัวยาวมาเกือบชั่วโมง หลังจากที่ตรัยคุณรายงานเรื่องของพรพระพาย เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าสวยๆ รอยยิ้มหวานๆ ของเธอ โดยที่ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไม"ไอ้เดย์! ไอ้เดย์!!" แทนไทลุกเดินออกไปเรียกหาบอดี้การ์ดประจำตัว"ครับคุณแทน" บอดี้การ์ดหนุ่มรีบขานรับในทันทีเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นนายดังลั่น เขากำลังตรวจความเรียบร้อยอยู่ในบริเวณที่ไม่ไกลจากห้องทำงานของเจ้านายมากนักจึงขานรับได้ทันใจมาเฟียหนุ่ม เพราะตัวเขาเองมั่นใจว่าจะต้องถูกเรียกหาในไม่ช้าเป็นแน่ แล้วเขาก็คิดไม่ผิดจริงๆ สมกับเป็นบอดี้การ์ดที่รู้ใจเจ้านายคนนี้ที่สุด"เอากุญแจรถมา" แทนไทบอกพร้อมทั้งยื่นมือไปตรงหน้าบอดี้การ์ดคนสนิทที่เพิ่งวิ่งมาถึงเขา"คุณแทนจะไปไหนครับ บอกผมมาได้เลย ผมจะทำหน้าที่พลขับพาคุณแทนไปทุกที่ที่คุณแทนต้องการเลยครับ บัญชาไอ้เดย์มาได้เลย" ตรัยคุณถามพร้อมทั้งยกยิ้มมุมปากอย่างรู้จุดหมายปลายทางที่เจ้านายหนุ่มจะไป"เรื่องของกู เอากุญแจรถมา" แทนไทไม่ยอมบอก แถมยังพูดเสียงดังกว่าเดิม เหมือนกำลังกลบเกลื่อนการกระทำของตนเอง"แต่ปกติเวลาคุณแทนจะไปไหน ผมต้องเป็นคนขับรถให้ตลอดนะครับ" บอด
"ใส่ชุดนอนอะไรของเธอว่ะ ปิดนมก็ไม่มิด" แทนไทนั่งบ่นพึมพำกับตนเอง พลางลูบสัมผัสเจ้ามังกรผ่านเนื้อผ้าเหมือนจะกล่อมให้มันหลับใหลไปดั่งเดิม แต่ยิ่งลูบ กับสายตาที่ยังคงจับจ้องไปที่หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัว เจ้ามังกรก็ยิ่งอยากจะออกมาเจอโลกภายนอก อยากที่จะมุดเข้าไปสำรวจถ้ำของหญิงสาวตรงหน้า"ตัวก็เล็กนิดเดียวทำไมมันถึงล้นออกมาขนาดนั้นว่ะ" มาเฟียหนุ่มบ่นพึมพำขึ้นมาอีก สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ราวกับถูกสะกดไว้ด้วยมนตรา"คุณอาชิต้องทำแบบนี้...คุณอาชิเก่งจังเลย" จู่ๆ หญิงสาวที่กำลังหลับใหลก็พูดขึ้นมาทั้งที่ยังหลับตา ด้วยความตกใจแทนไทรีบทรุดตัวลงไปหลบข้างเตียง แล้วค่อยๆ ชำเรืองตามองขึ้นไปบนเตียงว่าเธอตื่นขึ้นมาหรือเปล่า"เฮ้อ!" มาเฟียหนุ่มถอยหายใจอย่างโล่งอก เพราะเธอเพียงนอนละเมอ คงเล่นกับลูกชายของเขาทั้งวันจนเก็บมาฝัน แล้วนอนละเมอแบบนี้เมื่อเห็นหญิงสาวยังคงหลับสนิท แทนไทก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งเก้าอี้ตามเดิม แต่ผ้าห่มของเธอตอนนี้ถูกสลัดออกไปอยู่ข้างกายบาง จนเรียวขาขาวโผล่พ้นออกมา ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคออีกอึกใหญ่ สายตาคมเคลื่อนไล้มองเรียวขาสวยตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงส่วนกลางกายสาว
"พี่พาย พี่พายฮับ" วันนี้เป็นวันหยุดของอินทัช เด็กชายตัวน้อยติดตามผู้เป็นพ่อมาบริษัทด้วย อินทัชตะโกนเรียกเลขานุการสาวพร้อมทั้งแกะมือออกจากผู้เป็นพ่อ แล้วรีบวิ่งไปหาพรพระพายที่กำลังยืนรอลิฟท์ พนักงานที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว ต่างรู้สึกแปลกใจที่ลูกชายประธานบริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่น เรียกขานพนักงานใหม่ที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วันอย่างสนิทสนม โดยปกติเวลาที่แทนไทพาลูกชายมาบริษัท เด็กน้อยจะไม่เคยให้ความสนิทสนมกับพนักงานคนไหน จะอยู่กับผู้เป็นพ่อแล้วก็บอดี้การ์ดประจำตัวเท่านั้นอินทัชวิ่งมาเกาะขาของพรพระพาย โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ร่างบางเซถอยหลังไปสองก้าว แต่มีพนักงานผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ มารับไว้ได้ทัน"เออ...ขะ...ขอบคุณค่ะ" พรพระพายเอ่ยขอบคุณพนักงานชายที่ช่วยเธอไว้"ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี ผมธาวินนะครับ แล้ว...." ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งแนะนำตนเอง และส่งยิ้มให้อย่างสื่อความหมายว่าพึงใจในตัวหญิงสาว"พรพระพายค่ะ เรียกพายก็ได้" พรพระพายเอ่ยแนะนำตัว พร้อมกับยิ้มตอบตามมารยาท"อาชิขอโทษ พี่พายเจ็บไหมฮับ" เด็กชายตัวน้อยทำหน้าสำนึกผิดที่ทำให้พรพระพายเกือบล้ม"พี่พายไม่เจ็บค่ะ คนเ
"กาแฟมาแล้วค่ะ" พรพระพายวางถาดกาแฟกับแซนวิชทูน่าบนโต๊ะทำงานตรงหน้ามาเฟียหนุ่ม"ฉันสั่งกาแฟอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ แล้วนี่คืออะไร" แทนไทเงยหน้าขึ้นมาถาม"แซนวิชทูน่าค่ะ พี่เดย์บอกว่าเมื่อเช้าคุณแทนไทไม่ได้รับประทานอาหารเช้ามา ดิฉันก็เลยทำแซนวิชมาให้ด้วยค่ะ เผื่อคุณจะหิว" พรพระพายอธิบาย"พี่เดย์งั้นเหรอ ดูสนิทสนมกันดีนะ ฉันไม่หิว เธอเอาออกไป ฉันไม่ชอบ" ประโยคแรกแทนไทพูดพึมพำกับตนเอง ส่วนประโยคหลังเขาบอกเธอด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว"ค่ะๆ" พรพระพายพูดเสียงอ่อย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องไม่พอใจขนาดนี้ด้วย แล้วเอื้อมมือไปหยิบจานแซนวิชกลับคืนมา แต่ยังไม่ทันจะได้หยิบมาถือไว้ ประตูห้องทำงานก็เปิดเสียก่อน"พี่พายฮับ" เสียงเด็กชายตัวน้อยเปิดประตูเข้ามา เมื่อเห็นหน้าพรพระพายก็รีบวิ่งมาหาเธอทันที"สงสัยอาชิจะลืมพ่อแทนไปแล้ว มาถึงก็เรียกหาแต่พี่พาย" มาเฟียหนุ่มแสร้งทำเสียงน้อยใจลูกชายตัวน้อยของเขา อินทัชรีบวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อแล้วป่ายปีนขึ้นไปนั่งบนตัก"อาชิยักพ่อแทนฮับ" อินทัชรีบซบหน้าไปที่อกแกร่งออดอ้อนผู้เป็นพ่อทันที"พ่อแทนก็รักอาชิครับ" แทนไทก้มหน้าลงมาหอมแก้มลูกชาย"พ่อแทนฮับ อาชิขอยักพี่พายด้วยได้ไหมฮับ
มาเฟียหนุ่มนั่งเอนกายพิงพนักโซฟาหนังสุดหรูในห้องส่วนตัวที่ผับ หลังจากที่ส่งเจ้าลูกชายตัวน้อยเข้านอน ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง"คุณพัดชามารอแล้วนะครับ" ตรัยคุณเอ่ยบอกผู้เป็นนายเหมือนที่เขาทำในทุกๆ วัน อยู่ที่ว่าวันนั้นจะเป็นดารา นางแบบ หรือไฮโซคนไหนก็เท่านั้นเอง"กูอยากอยู่คนเดียว บอกให้เธอกลับไป" มาเฟียหนุ่มบอกเสียงกร้าว"ครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มไม่อยากเซ้าซี้จึงเดินออกไปทำตามคำสั่งเวลาผ่านไปไม่รู้ว่ากี่นาที หรือนานนับชั่วโมง แทนไทก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม คิดถึงแต่ใบหน้าหวานๆ ดวงตากลมสดใสราวดวงดาว จมูกโด่งเรียวสวย ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อของพรพระพาย ทำไมเธอถึงเข้ามารบกวนจิตใจเขาได้มากขนาดนี้ จะบอกว่าเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น ก็ไม่อยากจะเชื่อในความรู้สึกนั้นเลย เขาปิดประตูรักไปนานกว่าสามปี นานจนไม่อยากจะเปิดรับใครอีก แต่มาวันนี้พรพระพายกับทำให้เขารู้สึกลังเล"ผมจัดการงานเรียบร้อยแล้ว คุณแทนจะกลับเลยหรือเปล่าครับ" ตรัยคุณเดินเข้ามาบอกเจ้านายหนุ่ม"ไอ้เดย์ มึงว่ากูควรทำยังไงดี" แทนไทเปรยถามตรัยคุณด้วยความจนใจ ไม่รู้จะหาทางออกให้กับตนเองอย่างไร"ถ้าคิดถึงก็ไปหาสิครับ คุณแทนก็มีคีย
พรพระพายตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียเหมือนคนนอนไม่เต็มอิ่ม พาลให้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ เธอยืนแปรงฟันอยู่หน้ากระจกพลางนึกถึงความฝันเมื่อคืน เจ้านายหนุ่มกำลังลูบไล้ สัมผัสร่างกายของเธออย่างถ้วนทั่ว แม้แต่ตรงนั้น... ใบหน้าของเธอเห่อแดงด้วยความเขินอายที่ตนเองฝันถึงแทนไทแบบนั้น"เขามีลูกมีเมียแล้วจำไว้สิพรพระพาย" หญิงสาวบอกตนเองผ่านกระจก พอแปรงฟันเสร็จเธอก็ปลดปมผ้าเช็ดตัวออกเพื่อที่จะอาบน้ำ"เฮ้ย! รอยอะไรเนี่ย" พรพระพายร้องลั่นเมื่อเห็นร่างกายของตนเองผ่านกระจก ไม่ว่าจะเป็นไหล่ ลำคอ หน้าอก ไล่ลงมาถึงหน้าท้อง และต้นขาทั้งสองข้าง ล้วนมีแต่รอยจ้ำแดงเต็มไปหมด หรือว่าเมื่อคืนจะไม่ใช่ความฝัน ถ้าไม่ใช่ความฝันแล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไรกันที่เจ้านายหนุ่มจะมาทำแบบนั้นกับร่างกายของเธอ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เขาจะเข้ามาในห้องของเธอได้อย่างไรกัน คงจะแพ้อะไรสักอย่าง รอดูอาการไปก่อนถ้าไม่ดีขึ้นค่อยไปหาหมอ พรพระพายคิดเช่นนั้น แล้วรีบอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานในขณะที่กำลังเดินขึ้นตึกแทนไท คอร์ปอเรชั่น เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรที่เข้ามาอยู่ในห้วงแห่งความฝันของเธอเมื่อคืนก็ปรากฏตัวอยู่
"สวัสดีครับพี่สาว ผมชื่ออธินะครับ พี่สาวชื่ออะไรเหรอครับ""อธิ ไม่รอพี่เอวาเลยนะ สวัสดีค่ะ พี่สาวคนสวย" ทะเลจันทร์เอ่ยว่าอธิศก่อนจะหันไปทักทายสาวสวยเสียงหวาน ส่งสายตาหยาดเยิ้มให้สาวชุดว่ายน้ำสีแดง"ปากหวานนะเรา" สาวชุดว่ายน้ำสีแดงบอก ก่อนจะจับแก้มนุ่มของทะเลจันทร์เบาๆ ทะเลจันทร์ยักคิ้วให้น้องชาย เมื่อตัวเองทำคะแนนเหนือกว่า"พวกพี่ชื่อไรกันครับ" อธิศถามอีกครั้ง เร่งทำคะแนน"พี่ชื่อเบล คนนี้พี่จอย ส่วนคนนี้พี่เฟิร์ส" สาวชุดว่ายน้ำสีแดงเป็นคนตอบ"เอวานะคะ พวกพี่ๆ เรียนอะไรกันเหรอคะ แต่เอวาว่าพวกพี่ต้องเรียนช่างแน่ๆ เลย""......" ทุกคนมีสีหน้ามึนงง"ช่างอะไรคะ" เบลถาม"ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้" ทะเลจันทร์บอก ยิ้มกริ่มให้หญิงสาวตรงหน้า"หูยยยย เล่นมุขด้วยอ่ะ" จอยพูด"พวกพี่มีเข็มกับด้ายไหมครับ" อธิศถามบ้าง"ไม่มีค่ะ น้องอธิจะเอาไปทำอะไรคะ" เบลถาม"เอามาเย็บใจนะสิครับ เห็นหน้าพวกพี่แล้วใจจะขาด" อธิศตอบ"คนนี้ก็มีมุข" เฟิร์สพูด"น้องสองคนมากับใครคะ" เบลถาม"อธิมา.../เอวามา..." ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน มองหน้าอย่างคนเป็นศัตรูหัวใจกัน"อธิมากับครอบครัวครับ""แล้วเอวาล่ะคะ" เบลถามต่อ"เอวาก็มากับครอบคร
ร่างบางบิดกายโค้งแอ่นด้วยความเสียวซ่าน สะโพกกลมกลึงแอ่นเข้าหาแก่นกายใหญ่อย่างไม่รู้ตัว มือหนาข้างหนึ่งจับเอวคอด อีกข้างจับท่อนเอ็นร้อนที่ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้ง ถูวนกับกลีบดอกไม้งามจากทางด้านหลัง"พี่แทน ไหนบอกจะพาไปดูวิวทะเลสวยๆ กับไปหาลูกไงคะ""ก็นี้ไงครับวิวทะเลสวยๆ ส่วนที่บอกว่าจะไปหาลูก คงต้องเป็นหลังจากเราดูวิวตรงหน้ากันเสร็จแล้ว" เขาบอกโดยเน้นตรงคำว่าเสร็จ แล้วดันแก่นกายใหญ่ของเขาเข้ามาพรวดเดียวจนสุดลำโคน"อ๊ะ...อ๊า...พี่แทน...อื้อ...พายจุก...อื้มมม" ร่างบางร้องครางด้วยความจุกเมื่ออีกฝ่ายดันท่อนเอ็นเข้ามาลึกจนชนกับผนังมดลูกของเธอ มือบางแนบไปกับกระจก เพื่อไม่ให้ไถลไปข้างหน้า ถึงเขาจะจับยึดสะโพกของเธอไว้ก็เถอะ แต่ด้วยแรงที่เขาถาโถมเข้ามาทำให้เธอต้องหาหลักค้ำยันไว้ เสียงร้องครางกระเส่า เสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดังลั่นไปทั่วห้องพักสุดหรู"อื้ม...อ๊ะ...อ๊ะ...เบาค่ะ...อ๊ะ...พายจุก...ซี๊ดดด""อื้มมมม...จุกหรือเสียวครับ" เขาถาม สะโพกสอบยังคงโหมกระหน่ำเข้าหาเธอ จนร่างบางครางไม่เป็นศัพท์เพราะความเสียว"อ๊ะ...พี่แทน...อื้อ...อย่าแกล้งพายสิคะ...ซี๊ดดด" แทนไทลดแรงกระแทกลง เป็นจังหวะรักที่เนิบนาบ
5 ปีผ่านไป ณ ภูเก็ต"อ๊ะ...อ๊ะ...พะ...พี่แทน...ซี๊ดดด...พายเสียว...อื้อ" ร่างบางร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายลิ้นร้อนโลมเลียกับยอดเกสรสีสวยกลางดอกไม้งาม ทั้งยังถูกดูดดุนจนขึ้นสีแดงช้ำ สลับกับสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในร่องรักรัวๆ และเร่าร้อน ยามที่เขาลากลิ้นร้อนผ่านไปตามรอยแยกกลางกลีบดอกไม้งามมันยิ่งทำให้ร่างบางเสียวจนแทบขาดใจ"อ๊า...พายใจจะขาดแล้ว...อื้อ...เสียว...ซี๊ดดด" สองมือบางจิกลงบนผ้า ปูที่นอน ปลายเท้าจิกเกร็งอยู่กลางอากาศ เมื่อเขาจับเรียวขาของเธอพลาดไว้ที่ไหล่แกร่ง"อ๊ะ...พะพาย...มะ...ไม่ไหวแล้ว...ซี๊ดดด...อ๊า...อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ายยยยยยย" ร่างบางเกร็งแอ่นสะท้านก่อนจะกระตุก ปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาให้อีกฝ่ายได้ดูดดื่ม"อื้ม...จะกี่ปีก็ยังหวานเหมือนเดิม" แทนไทเอ่ยบอก ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาจูบกลีบปากอิ่มอย่างดูดดื่มร่างบางเลื่อนเรียวแขนทั้งสองข้างคล้องลำคอแกร่ง เรียวนิ้วสอดแทรกไปตามเส้นผมสีดำสนิท แทนไทจ่อแก่นกายที่ขยายตัวใหญ่จนแข็งขึงกับปากทางของช่องทางรัก แล้วกดแทรกเข้าไปที่เดียวสุดลำยาว"อ๊ะ...อ๊า" ร่างบางร้องครางเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกสอดใส่เข้าไปในร่างกายของเธอจนเป็นหนึ่งเดี
"สวัสดีครับพ่อแทน แม่พาย" อินทัชเดินมาถึงก็ยกมือไหว้แทนไทกับพรพระพายเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำ ก่อนจะหอมแก้มของผู้เป็นแม่ทั้งซ้ายและขวา"ทำไมลูกชายแม่พายทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ เรียนพิเศษเหนื่อยมากเหรอคะ" พรพระพายถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย"ไม่เหนื่อยครับ ถึงจะเหนื่อย แค่อาชิได้หอมแก้มแม่พาย อาชิก็หายเหนื่อยแล้วครับ" พูดจบก็หอมแก้มผู้เป็นแม่ทั้งสองข้าง"ปากหวานกับแม่พายตลอด ขอแม่พายหอมบ้าง" พรพระพายบอก ก่อนจะหอมแก้มของลูกชายทั้งซ้ายขวา"แม่พายหอมพ่อแทนบ้างสิ" แทนไทพูดขึ้นก่อนจะยื่นแก้มไปให้เธอหอม"พอใจยังคะ" เธอถามเมื่อหอมแก้มของเขาแล้ว"พอใจแล้วครับ เดี๋ยวคืนนี้ให้รางวัล" เขาพูดพร้อมทั้งส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ย"พี่แทนนี่ อายอาชิบ้างสิคะ อาชิโตแล้วนะ""ไม่ต้องอายครับ อาชิชินแล้ว" อินทัชพูดอย่างยิ้มๆ"ฮ่าๆๆๆ เห็นไหมอาชิบอกไม่ต้องอาย งั้นพี่หอมมั่ง" แทนไทบอกอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะใช้มือหนากอบกุมใบหน้าหวานเข้ามาหอมแรงๆ ที่แก้มนวลทั้งสองข้าง"พอแล้วค่ะ พายจะคุยกับลูก""พอก็พอ ฟอด!!" เขาบอกก่อนจะหอมแก้มนวลไปอีกฟอดใหญ่"แล้วอาชิเป็นอะไรคะทำไมถึงทำหน้าแบบนี้" พรพระพายถาม"อาชิแค่เบื่อครับ""เบื่อเรียนพิ
"เอวา เอริน น้องอธิไปไหนคะ" พรพระพายเอ่ยถามหาอธิศลูกชายคนเล็กในวัยสองขวบกับลูกสาวฝาแฝดวัยหกขวบที่กำลังเล่นบล็อกตัวต่อขนาดใหญ่อยู่ที่สนามหน้าบ้าน"ไม่ได้ไปไหนค่ะ เอรินเอาให้สูงๆ" ทะเลจันทร์ตอบโดยไม่หันหน้ามามอง เพราะกำลังตั้งอกตั้งใจต่อบล็อกให้สูงๆ"เอรินกำลังทำอยู่ เอวาอย่าเร่งสิ อึบๆ" ตะวันวาดตอบพร้อมทั้งพยายามต่อบล็อกที่ตอนนี้มีความสูงเท่าตัวเอง"แล้วอธิหายไปไหนนะ" พรพระพายบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อหาอธิศไม่เจอ ก่อนจะเดินไปหาที่อื่นต่อ"เอรินไปเอาเก้าอี้มา เอวาจะต่อให้สูงๆ""รอแป๊บ" ตะวันวาดวิ่งไปหยิบเก้าอี้พลาสติกสำหรับเด็กที่วางอยู่ใกล้ๆ มาให้ทะเลจันทร์"เอรินส่งมา เอวาต่อเอง" ทะเลจันทร์บอกเมื่อขึ้นไปยืนบนเก้าอี้แล้ว"อ่ะ เอาสีชมพูบ้าง" ตะวันวาดส่งบล็อกสีชมพูให้ทะเลจันทร์"เอวากับเอรินเห็นอธิไหมลูก" แทนไทเดินมาถาม เมื่อพรพระพายให้ช่วยตามหาอธิศอีกแรง"เห็นค่ะ" ตะวันวาดตอบ มือก็หยิบบล็อกส่งให้ทะเลจันทร์"เห็นที่ไหนครับ""ที่นี่ค่ะ" ทะเลจันทร์ตอบ"ไหนล่ะน้องอธิ พ่อแทนไม่เห็นเลย""น้องอธิอยู่ในนี้ค่ะ" ตะวันวาดชี้ไปยังบล็อกที่ถูกต่อจนสูง"อยู่ในนี้ เอรินหมายความว่ายังไงลูก" แทนไททำหน้าสงสั
โผล่มาจากขอบฟ้า เค้ามาในยามเช้าฉ่องแฉงให้เยา อบอุ่นฉะบายเค้ายอยข้ามเยาไป จมหายไปในยามเย็นพรุ่งนี้เยาก็จะเห็น เค้าโผล่อีกที…ที่เดิมพระอาทิตย์ ยิ้มแฉ่ง ^O^ แก้มแด๊ง…แดงแต่งตัว ทาแป้งโผล่มา ยามเช้าตรู่ ~~ ฮู๊ ฮู ~~พระอาทิตย์ ยิ้มแฉ่ง ^O^ แก้มแด๊ง…แดงแต่งตัว ทาแป้งโผล่มา ฉ่งยิ้มให้คุณหนูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ โย้วๆ ฮู๊ ฮู โย้วววสองสาวน้อยฝาแฝดทั้งร้องทั้งเต้นให้น้องชายดูอย่างเมามัน อธิศก็โยกหัวตามพี่ๆ พร้อมทั้งส่งเสียงอ้อแอ้ เอิ๊กอ๊าก บางทีก็ล้มแผละ หงายหลังลงไปนอน แล้วก็ลุกขึ้นมานั่งใหม่"พ่อแทนครับ""พ่อแทนเห็นแล้วครับ"แทนไทกับอินทัชที่เพิ่งกลับจากสนามซ้อมยิงปืนกำลังยืนอึ้งกับภาพที่สองสาวน้อยฝาแฝดร้องเพลง โยกตัว เต้นไปตามเพลงให้น้องดู ส่วนอธิศก็หัวเราะชอบใจในสิ่งที่พี่ๆ กำลังทำ"กลับกันมาแล้วเหรอคะสองคนพ่อลูก แล้วทำไมทำหน้ากันแบบนั้นล่ะคะ" พรพระพายเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าตะลึงงันของพ่อลูก ขณะที่เดินออกมาจากห้องนอนชั้นล่าง เพราะเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ"พายไปไหนมาเหรอ""พายไปกินข้าว แล้วก็อาบน้ำค่ะ""แม่พายให้เอวากับเอรินดูอธิเหรอครับ""ใช่ค่ะ มีอะไรกันเหรอคะ" เธอถามด้วยความงุนงง เพราะเธอ
3 เดือนผ่านไปตอนนี้อธิศอายุได้ห้าเดือน สามารถลุกขึ้นนั่งเอง ชอบโล้ตัวไปตามพื้น ชอบเล่นกับพี่ๆ เมื่อพี่ๆพูดหรือร้องเพลงชอบหัวเราะเอิ๊กอ๊าก วันนี้เป็นวันหยุด ทะเลจันทร์กับตะวันวาดเสนอตัวช่วยแม่พายเลี้ยงน้อง ส่วนอินทัช แทนไทพาไปสนามยิงปืน"แม่พายไปกินข้าวเยยค่ะ เอวากับเอรินจะดูแยน้องอธิเอง" ทะเลจันทร์บอกอย่างแข็งขัน เมื่อพรพระพายยังไม่ได้กินข้าวเช้า"ใช่ค่ะ แม่พายไม่ต้องเป็นห่วง น้องอธิไม่ดื้อ""แน่ใจนะคะว่าดูแลน้องได้" พรพระพายเอ่ยถาม จริงๆ แล้วเธอก็ไม่ห่วงอะไรมาก เพราะห้องถูกจัดให้เหมาะกับเลี้ยงเด็กอยู่แล้ว อธิก็นั่งเล่น นอนเล่นอยู่กับพื้น บริเวณโดยรอบบุนวมทั้งหมด"แน่ใจค่ะ" สองสาวรับคำผู้เป็นแม่พร้อมกัน"แม่พายไปกินข้าว อาบน้ำได้เยยค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง เอรินโตแย้ว เยี้ยงน้องได้แย้วค่ะ""โอเคค่ะ แม่พายไปกินข้าว อาบน้ำก่อน แม่พายบอกให้ยายแช่มมาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ""ไม่เป็นไยค่ะ เอวากับเอรินดูน้องได้ ให้ยายแช่มนองพักไป""เอางั้นเหรอคะ""ค่ะ" เมื่อลูกสาวทั้งสองตบปากรับคำ พรพระพายจึงเดินออกไปกินข้าว อาบน้ำ"น้องอธิขา พี่เอวากับพี่เอรินย้องเพลงให้ฟังนะ...เดี๋ยวเอวาเป็นคนย้อง เอรินเป็นคนเต้นน
"แม่พายขา" ตะวันวาดเรียกผู้เป็นแม่ทั้งน้ำตา"ไม่ร้องนะคะคนเก่งของแม่พาย""แม่พายยู้""แม่พายรู้ค่ะ พ่อแทนก็รู้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะคะ เมื่อเอรินโตพอ แล้วพี่ภูก็ยังรอ เอรินกับพี่ภูอาจจะเป็นแฟนกันอีกก็ได้""ค่ะแม่พาย เอรินขอย้องไห้แค่วันนี้วันเดียว แย้วเอรินจะไม่ย้องอีก...อึก""พ่อแทนขอกอดลูกสาวคนเก่งได้ไหมครับ" แทนไทพูดพร้อมกับนั่งลงข้างพรพระพาย"ได้ฉิคะ" ตะวันวาดตอบ ก่อนจะถูกผู้เป็นพ่ออุ้มขึ้นไปนั่งบนตัก แล้วกอดไว้ ตะวันวาดร้องไห้จนหลับไปในอ้อมกอดของแทนไท"เกรซมีอะไย ทำไมต้องมาคุยตรงนี้" ทะเลจันทร์ถามเมื่อเกรซจูงมือมาที่ข้างบ้าน ที่เดียวกับภูดิศ ตะวันวาด"ทำไมเอวาต้องทำเป็นไม่ฉนใจเกรซ""เยาเคยคุยกันไปแย้วนะ ว่าเยาจะแอบคบกัน จะไม่ให้นนนี่กับข้าวสาวยู้""เกรซยักเอวานะ เกรซยอมเป็นกิ๊กเอวา แต่เกรซทำใจไม่ได้ที่เอวาทำเฉยแบบนี้" เกรซเข้ามาสวมกอด"เอวา!" เสียงนนนี่ดังขึ้น"ทำไมเอวาทำแบบนี้" ตามด้วยเสียงของข้าวสวย"นี่แน่ะ! มายุ่งกับเอวาทำไม" นนนี่เข้าไปผลักเกรซจนล้ม"นนนี่ ผลักเกรซทำไม" ทะเลจันทร์เข้าไปประคองเกรซขึ้นมา"ก็เกรซมากอดเอวทำไมล่ะ" นนนี่ตอบ"ก็เกรซยักเอวา" เกรซกอดทะเลจันทร์ไว้แน่น"
"พ่อแทนขา วันเกิดเอวาชวนเพื่อนมาด้วยได้ไหมคะ""ได้สิครับ" แทนไทตอบ"เอรินก็จะชวนเพื่อนมาด้วย""แล้วเพื่อนของเอรินไม่ได้เป็นเพื่อนของเอวาเหรอคะ" พรพระพายถามด้วยความสงสัย เพราะเอวากับเอรินเรียนห้องเดียวกัน"เป็นค่ะ แต่ไม่ฉะหนิด เอวาชอบเย่นพ่อแม่กับนนนี่แล้วก็ข้าวสวย จุ๊บกันเหมือนพ่อแทนกับแม่พายเยย""เอริน! ทำไมชอบขี้ฟ้อง" ทะเลจันทร์แว้ดใส่ตะวันวาดทันที"เอรินไม่ได้ฟ้อง เอรินเย่าให้พ่อแทนกับแม่พายฟังเฉยๆ เอวาอย่ามากล่าวหาเอริน" ตะวันวาดพูดอย่างไม่ยอม"ที่เอรินพูดน่ะ เขาเยียกว่าฟ้อง""ก็เอรินบอกว่าเย่าให้ฟังเฉยๆ ทำไมเอวาเข้าใจยาก""ไม่ทะเลาะกันแล้วครับ พ่อแทนเวียนหัว พ่อแทนไปขอยาดมยายแช่มก่อน" แทนไทพูดขึ้น เมื่อได้ฟังเรื่องของทะเลจันทร์มันทำให้เขารู้สึกจะเป็นลม เดินออกไปยกมือนวดขมับตัวเอง"พ่อแทนแพ้ท้องแทนแม่พายอีกแย้วเหรอคะ" ตะวันวาดถาม"พ่อแทนแค่เวียนหัวค่ะ ไม่ได้แพ้ท้องแทนแม่พาย""เอรินพูดมากไง พ่อแทนเยยเวียนหัว" ทะเลจันทร์ว่า เพราะยังขุ่นเคืองอยู่ที่ตะวันวาดพูดเรื่องของตนเอง"เอวาไม่พูดแบบนี้สิคะ ไม่น่ารักเลย" พรพระพายปรามลูกสาว"ก็เอรินชอบฟ้องนี่คะ""แม่พายขา เอรินไม่ได้ฟ้องนะคะ" ตะว