มาเฟียหนุ่มนั่งเอนกายพิงพนักโซฟาหนังสุดหรูในห้องส่วนตัวที่ผับ หลังจากที่ส่งเจ้าลูกชายตัวน้อยเข้านอน ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง"คุณพัดชามารอแล้วนะครับ" ตรัยคุณเอ่ยบอกผู้เป็นนายเหมือนที่เขาทำในทุกๆ วัน อยู่ที่ว่าวันนั้นจะเป็นดารา นางแบบ หรือไฮโซคนไหนก็เท่านั้นเอง"กูอยากอยู่คนเดียว บอกให้เธอกลับไป" มาเฟียหนุ่มบอกเสียงกร้าว"ครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มไม่อยากเซ้าซี้จึงเดินออกไปทำตามคำสั่งเวลาผ่านไปไม่รู้ว่ากี่นาที หรือนานนับชั่วโมง แทนไทก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม คิดถึงแต่ใบหน้าหวานๆ ดวงตากลมสดใสราวดวงดาว จมูกโด่งเรียวสวย ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อของพรพระพาย ทำไมเธอถึงเข้ามารบกวนจิตใจเขาได้มากขนาดนี้ จะบอกว่าเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น ก็ไม่อยากจะเชื่อในความรู้สึกนั้นเลย เขาปิดประตูรักไปนานกว่าสามปี นานจนไม่อยากจะเปิดรับใครอีก แต่มาวันนี้พรพระพายกับทำให้เขารู้สึกลังเล"ผมจัดการงานเรียบร้อยแล้ว คุณแทนจะกลับเลยหรือเปล่าครับ" ตรัยคุณเดินเข้ามาบอกเจ้านายหนุ่ม"ไอ้เดย์ มึงว่ากูควรทำยังไงดี" แทนไทเปรยถามตรัยคุณด้วยความจนใจ ไม่รู้จะหาทางออกให้กับตนเองอย่างไร"ถ้าคิดถึงก็ไปหาสิครับ คุณแทนก็มีคีย
พรพระพายตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียเหมือนคนนอนไม่เต็มอิ่ม พาลให้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ เธอยืนแปรงฟันอยู่หน้ากระจกพลางนึกถึงความฝันเมื่อคืน เจ้านายหนุ่มกำลังลูบไล้ สัมผัสร่างกายของเธออย่างถ้วนทั่ว แม้แต่ตรงนั้น... ใบหน้าของเธอเห่อแดงด้วยความเขินอายที่ตนเองฝันถึงแทนไทแบบนั้น"เขามีลูกมีเมียแล้วจำไว้สิพรพระพาย" หญิงสาวบอกตนเองผ่านกระจก พอแปรงฟันเสร็จเธอก็ปลดปมผ้าเช็ดตัวออกเพื่อที่จะอาบน้ำ"เฮ้ย! รอยอะไรเนี่ย" พรพระพายร้องลั่นเมื่อเห็นร่างกายของตนเองผ่านกระจก ไม่ว่าจะเป็นไหล่ ลำคอ หน้าอก ไล่ลงมาถึงหน้าท้อง และต้นขาทั้งสองข้าง ล้วนมีแต่รอยจ้ำแดงเต็มไปหมด หรือว่าเมื่อคืนจะไม่ใช่ความฝัน ถ้าไม่ใช่ความฝันแล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไรกันที่เจ้านายหนุ่มจะมาทำแบบนั้นกับร่างกายของเธอ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เขาจะเข้ามาในห้องของเธอได้อย่างไรกัน คงจะแพ้อะไรสักอย่าง รอดูอาการไปก่อนถ้าไม่ดีขึ้นค่อยไปหาหมอ พรพระพายคิดเช่นนั้น แล้วรีบอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานในขณะที่กำลังเดินขึ้นตึกแทนไท คอร์ปอเรชั่น เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรที่เข้ามาอยู่ในห้วงแห่งความฝันของเธอเมื่อคืนก็ปรากฏตัวอยู่
มาเฟียหนุ่มกลับเข้ามาที่ห้องทำงานหลังจากไปตรวจโมเดลคอนโดมิเนียมที่กำลังจะสร้าง แต่เมื่อเข้ามาในห้องก็ไม่พบเลขานุการสาว เขายกนาฬิกาข้อมือเรือนหรูขึ้นมาดู ตอนนี้บอกเวลาเที่ยงสิบห้านาที เขารู้ในทันทีว่าเธอหายไปไหน และอยู่ที่ใด ความรู้สึกไม่พอใจก่อเกิด โดยปกติเธอจะต้องทานอาหารกับเขาที่ห้องนี้“พายครับ” พรพระพายหันหน้าไปตามเสียงเรียก“พายจำพี่ได้ไหม พี่ธาวิน คนที่เจอกันที่หน้าลิฟท์ ตอนที่พายกำลังจะล้ม จำได้ไหมครับ” ธาวินอธิบายเมื่อเห็นสีหน้างุนงงของพรพระพาย“อ๋อ จำได้แล้วค่ะ” พรพระพายตอบพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรกลับไป เธอไม่รู้จักพนักงานมากนัก ด้วยที่นี่มีพนักงานเป็นจำนวนมาก แล้วยังแยกออกไปแต่ละแผนก แต่ละชั้น ส่วนใหญ่เธอจะรู้จักหัวหน้าของแต่ละฝ่ายหรือแผนก เพราะต้องติดต่อประสานงานด้วย“ไปทานข้าวกับพวกพี่ไหม พวกพี่ก็กำลังจะไปพอดี” ธาวินเอ่ยชวนพรพระพาย“พี่ชื่อจุ๊บนะจ๊ะ”“พี่แคนครับ”“พี่ฟลุ๊ค พวกพี่อยู่ฝ่ายขาย” พนักงานที่มาพร้อมกับธาวินเอ่ยแนะนำตัว“พายค่ะ เป็นเลขาของคุณแทนไท ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” พรพระพายเอ่ยทักทาย พร้อมทั้งส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเช่นเคย“ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะเลยเวลาพัก คนยิ่ง
เมื่อเข้ามาในห้องทำงาน แทนไทเหวี่ยงพรพระพายไปชนกับกำแพง ทำให้ไหล่ของเธอกระแทกกับกำแพงอย่างแรงจนเจ็บร้าวไปทั้งแขน มาเฟียหนุ่มจับแขนของเธอขึ้นเหนือศีรษะยึดข้อมือเล็กนั้นติดกับกำแพงด้วยมือข้างเดียว แล้วประกบปากเข้าหาริมฝีปากบางด้วยความรุนแรง จนได้รสปะแล่มๆ และกลิ่นคาวของเลือด“อื้ออออ...” พรพระพายพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของมาเฟียหนุ่ม แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรุนแรงกับเธอ มือหนาฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ่น กระดุมหลุดกระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง“คุณแทน อย่าทำอะไรดิฉันเลยนะคะ อ๊ะ...อย่ากัด...จะ...เจ็บ...โอ๊ย...อย่า...อื้ออออ” พรพระพายอ้อนวอน เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระจากริมฝีปากร้าย และต้องร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาฝังคมเขี้ยวที่ลำคอของเธอ“ทำไม รังเกียจสัมผัสของฉันมากหรือไง แต่ชอบให้ไอ้พนักงานผู้ชายพวกนั้นมาถูกเนื้อต้องตัวเป็นของสาธารณะ ผู้หญิงมันก็ร่านเหมือนกันหมด” มาเฟียหนุ่มพูดใส่หน้าพรพระพายเสียงดังลั่นริบฝีปากหนาทั้งดูด ทั้งเม้ม ทั้งกัด ไปตามลำคอขาว เลื่อนลงมาถึงสองเต้างาม มือหนาบีบขยำอย่างแรง จนคนโดนกระทำต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด เขาทั้งดูดทั้งขบเม้มจนเกิดรอยจ้ำสีแดงไปทั่วทั
"ได้เวลาเลิกงานแล้ว เก็บของสิฉันไปส่งที่คอนโด" แทนไทพูดขึ้นเมื่อเห็นพรพระพายก้มหน้าก้มตาทำงาน โดยไม่มีทีท่าจะเก็บของกลับคอนโดมิเนียม เมื่อล่วงเลยเวลาเลิกงานมาเกือบชั่วโมง"คุณแทนรู้ได้ยังไงคะว่าพายอยู่คอนโด" ดวงตาคู่งามฉายแววฉงนที่เจ้านายหนุ่มรู้ว่าเธออาศัยอยู่คอนโดมิเนียม"ในใบสมัครที่เธอเขียนมา""อ๋อค่ะ""เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว อยู่คอนโดก็ดี มีระบบรักษาความปลอดภัย ปลอดภัยกว่าอยู่บ้านตามลำพัง""แล้วคุณแทนรู้ได้ยังไงคะว่าพายอยู่คนเดียว""ทำไมขี้สงสัยนักนะ เก็บของ ฉันไปส่ง" มาเฟียหนุ่มกลบเกลื่อนด้วยน้ำเสียงขุ่นขึง ออกคำสั่งอย่างผู้มีอำนาจเหนือกว่า นัยน์ตาคู่สวยหลุบต่ำลง เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงชอบดุเธอนัก"คุณแทนกลับไปก่อนเลยค่ะ พายขอทำงานต่ออีกสักครู่" พรพระพายบอกโดยไม่ยอมเงยหน้าสบตาเจ้านายหนุ่ม"งานก็ไม่ได้ด่วนอะไร พรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อก็ได้" น้ำเสียงของคนที่อยู่เหนือกว่าแฝงความเอาแต่ใจ"แต่..." หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่าย"ไม่มีแต่ เก็บของเดี๋ยวนี้ ฉันไปส่ง" แทนไทออกคำสั่งเสียงเข้ม"ไม่เป็นไรค่ะคุณแทน พายกลับเองได้""พาย อย่าดื้อ" ดวงตาคู่คมจ้องมองสีหน้าบนใบหน้าเ
พรพระพายทำได้แค่ยกมือดันหน้าอกของแทนไทไว้เท่านั้น แต่มันก็ไม่เป็นผล แทนไทคร่อมร่างของพรพระพายไว้ทั้งกายแกร่ง กลิ่นครีมอาบน้ำที่หอมอ่อนๆ บนตัวเธอ ยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากสัมผัสผิวเนื้อเนียน"คุณแทน...ยะ..." แทนไทก้มลงไปประกบริมฝีปากบางก่อนที่เธอจะได้เอ่ยห้ามปราม ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากหวาน กวาดลิ้นต้อนลิ้นเล็กไปมาจนพรพระพายหลงใหลเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสหวามไหวที่แสนอ่อนโยนนั้นพรพระพายยกมือขึ้นมาโอบรอบลำคอแกร่งด้วยความไม่รู้ตัว เผลอไผลไปกับสัมผัสละมุนละไม เมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มไม่ต่อต้าน มาเฟียหนุ่มก็เลื่อนมือขึ้นมาบีบขยำหน้าอกใหญ่ เพิ่มน้ำหนักมือลงไปเรื่อยๆ จนร่างบางแอ่นหน้าอกสู้มือ"พายหอมมาก" ร่างสูงผละออกจากริมฝีปากบาง แล้วค่อยๆ ซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว เขาทั้งเลียทั้งดูดจนเกิดรอยจ้ำสีแดงเพิ่มขึ้นมาอีก"อ๊ะ...อ๊า...คุณแทน...อื้อ""ไหนลองเรียกฉันว่าพี่แทนซิ" มือหนาประคองใบหน้าหวานให้สบตากับเขา"อ๊ะ..." พรพระพายร้องขึ้นเมื่อแทนไทขบเม้มที่ลำคอของเธอแรงๆ เมื่อเธอไม่ยอมทำตามที่เขาบอก"เรียกฉันว่าพี่แทน""พะ...พี่แทน...อื้อ..." พรพระพายเอ่ยเรียกด้วยความเขินอาย แทนไทยิ้มพอใจประกบปากจูบอย่างดูด
"พี่แทน เดี๋ยวพายทำเองค่ะ" พรพระพายเอ่ยร้องห้ามมาเฟียหนุ่ม ที่ตอนนี้กำลังเช็ดคราบน้ำรักของเขาออกจากใจกลางความเป็นสาวของเธออย่างตั้งอกตั้งใจ เธอหุบเรียวขาเข้าหากันด้วยความเขินอาย แต่เขาก็จับแยกออกแล้วตั้งหน้าตั้งตาเช็ดต่อ"นอนเฉยๆ สิ" แทนไทพูดขึ้นโดยไม่ได้เงยขึ้นมองหน้าของร่างบางที่ตอนนี้แดงซ่านไปทั่วทั้งใบหน้าพอเช็ดเสร็จมาเฟียหนุ่มก็โยนกระดาษทิชชู่ทิ้งไป แล้วจับขาเรียวตั้งฉาก และกางออก ซุกใบหน้าอันหล่อเหลาลงไปเชยชมดอกไม้งามที่บอบช้ำจากการร่วมรักก่อนหน้านี้ของพรพระพายทันที"พะ...พี่แทนจะทำอะไรคะ...อ๊ะ...อย่า...อื้อ" พรพระพายเอ่ยถามเสียงกระเส่า พยายามจะขยับหนีแต่ก็ไม่ทันลิ้นร้อนที่ตวัดเลียกลีบดอกไม้งาม จนต้องร้องครางออกมา"ขอชิมหน่อยนะ" มาเฟียหนุ่มตวัดปลายลิ้นโลมเลียกลีบดอกไม้งาม ถึงแม้จะบวมช้ำไปบ้าง แต่สำหรับเขามันยังคงสวยงามเสมอ ก่อนจะตวัดเรียวลิ้นไปตามรอยแยกที่พลิแย้มจากการร่วมรักมาเฟียหนุ่มตั้งหน้าตั้งตาทั้งดูด ทั้งเลีย ปรนเปรอให้กับร่างบางจนเธอเกร็งกระตุก แต่เขาก็ยังไม่หยุดที่จะดูดดื่มน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาจากดอกไม้งาม ยังคงเพลิดเพลินอยู่อย่างนั้นจนกายบางเกร็งกระตุกไปหลายครั้งหล
มาเฟียหนุ่มนั่งจ้องใบหน้าสวยหวานที่นอนหลับสนิทอยู่อย่างนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนจะเอนกายลงนอนข้างๆ แล้วขยับตัวเข้าไปกอดเธอไว้ เขารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่มีพรพระพายอยู่ข้างๆ แบบนี้พรพระพายนั่งหน้าแดง ก้มหน้าก้มตามองอาหารเช้าตรงหน้า อาหารหน้าตาน่ารับประทานที่แทนไทเป็นคนจัดเตรียมไว้ให้"วันนี้ให้ลาพักหนึ่งวัน เดี๋ยวตอนเย็นจะพาอาชิมาหาแล้วออกไปทานข้าวข้างนอกกัน" แทนไทพูดขึ้นหลังจากที่เดินไปอุ้มร่างบางขึ้นมานั่งบนตัก ก่อนจะหอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่"ได้ยินที่พี่บอกไหม" มาเฟียหนุ่มถามขึ้นอีกครั้งเมื่อพรพระพายยังคงนั่งก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมสบตาเขา"เมื่อกี้พี่แทน แทนตัวเองว่าอะไรนะคะ" พรพระพายถามออกไปเพราะไม่อยากจะเชื่อหูในสิ่งที่ได้ยิน"พี่ ชัดไหม" แทนไทบอกเสียงเน้นหนัก"ชัดค่ะ" พรพระพายยิ้มหวาน ดวงตาคู่สวยเป็นประกายด้วยความสุขใจ"ยิ้มแบบนี้อยากโดนอีกใช่ไหม" มาเฟียหนุ่มพูดพลางขบเม้มไปที่ติ่งหูของคนบนตักใหได้รู้สึกวาบหวาม"ไม่เอาแล้วนะคะ พายยังเจ็บอยู่เลย" พรพระพายรีบยกมือขึ้นมาปฏิเสธพัลวัน ท่าทางของเธอทำให้แทนไทหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน"พี่พายฮับ" เด็กชายตัวน้อยวิ่งเข้ามากอดขาพรพระพายทัน
"นี่พายกำลังสนับสนุนให้ลูกมีแฟนตั้งแต่อายุสี่ขวบนะ แล้วที่เราคุยกันตอนนั้นมันก็เป็นเรื่องของเอวา แค่เอวามีแฟนเป็นผู้หญิงสองคนพี่ก็แทบจะบ้าแล้ว นี้เอรินยังจะมีแฟนขึ้นมาอีกคน ถูกของพายว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของอนาคต แต่ถ้าเราจัดการเสียตอนนี้มันจะไม่ดีกว่าหรือไง""พายไม่ได้สนับสนุน พี่แทนเข้าใจคำว่าความรักแบบเด็กๆ ไหมคะ เขาสนิทกับใคร เขาก็คิดว่าคนนั้นเป็นแฟน พี่แทนจะให้พายอธิบายอีกกี่ครั้งพี่แทนถึงจะเข้าใจ พายเหนื่อยจะคุยกับพี่แล้ว ไปค่ะเอรินเราพาน้องไปนอนที่ห้องกันดีกว่า แล้วพายบอกพี่แทนไว้ตรงนี้เลยนะถ้าเด็กต้องทะเลาะกันจนมีเรื่องชกต่อยกันเมื่อไร พี่แทนนอนนอกห้อง" พรพระพายบอกเสียงดังเด็ดขาด ก่อนจะอุ้มตะวันวาดลงจากตัก แล้วเดินไปอุ้มอธิศออกไป"พาย! พายพูดเหมือนพี่ผิดเลยนะ พี่ไม่ยอมนอนนอกห้องเด็ดขาด พาย!" แทนไทตะโกนเรียกเสียงดัง แต่พรพระพายก็ไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับมา"เอรินขอโทษ เพราะเอริน แม่พายกับพ่อแทนถึงได้ทะเยาะกัน""ไม่ใช่ความผิดของเอรินเลยค่ะ แต่เอรินก็ต้องเข้าใจพ่อแทนกับพี่อาชิด้วยนะคะ เพราะพ่อแทนกับพี่อาชิรักและเป็นห่วงเอรินรู้ไหม เขาถึงได้หวงและห่วง กลัวว่าเอรินจะเจอคนไม่ดี เอริ
"แม่พายขาเอรินจะยูกกับพี่ภู" ตะวันวาดนั่งคุย ขณะที่คนเป็นแม่กำลังให้นมอธิศ"ต้องรอให้ถึงเวลาก่อนนะคะ ตอนนี้ยังมีไม่ได้ เอรินยังเป็นเด็กน้อยอยู่เลย""มีตอนนี้ไม่ได้เหรอคะ เอรินอยากมีตอนนี้ มียูกเหมือนน้องอธิ น่ายัก""ยังไม่ได้ค่ะ เอรินต้องโตเป็นผู้ใหญ่เหมือนแม่พายก่อน""เอรินอ้อนอะไรแม่พายครับ" แทนไทยเอ่ยถาม ขณะที่เดินมานั่งข้างๆ พรพระพาย"เอรินบอกแม่พายว่าเอรินจะมียูกกับพี่ภูค่ะ...อุ๊บ!..." ตะวันวาดรีบเอามือเล็กๆ ขึ้นมาปิดปากตัวเอง เมื่อหลุดพูดเรื่องที่เป็นความลับออกไป"เอรินจะมีลูกกับใครนะ" แทนไทถามเสียงเรียบ"แม่พายขา เอรินหลุดปาก ทำไงดี" ตะวันวาดหน้าเสีย รีบขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นแม่"สองคนแม่ลูกมีควาบลับอะไรกัน" แทนไทถามด้วยสีหน้าจริงจัง อย่างต้องการคำตอบ"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องเพื่อนๆ ที่โรงเรียน เรื่องเด็กๆ พี่แทนอย่าสนใจเลย" พรพระพายตอบบ่ายเบี่ยงไป"เดี๋ยวนี้พ่อแทนเป็นคนอื่นไปแล้วเหรอ เอรินถึงบอกพ่อแทนไม่ได้ ไม่รักพ่อแทนแล้วใช่ไหมครับ" แทนไทแสร้งทำหน้าเศร้า"เอรินยักพ่อแทน เอรินยอมบอกแย้ว แต่พ่อแทนฉัญญากับเอรินได้ไหมคะ ว่าจะไม่โกรธเอริน" เมื่อเห็นสีหน้าของพ่อแทน ตะวันวาดก็ใจ
"เอวาบอกพ่อแทนได้ไหมครับว่าทำไมน้องถึงร้อง""คือ...คือว่า..." ทะเลจันทร์ไม่กล้าพูดออกมา สองมือเล็กประสานเข้าหากัน"เอวาทำน้องย้องเหีอ" ตะวันวาดถาม"เอวาแค่อยากให้น้องเหมืองเอวา" ะเลจันทร์บอกเสียงอ่อย"เหมือนยังไงคะ" พรพระพายถามอย่างไม่เข้าใจ"ก็เอวาอยากให้ตรงนี้ของน้องเหมือนกับของเอวา" ทะเลจันทร์ชี้ไปที่อวัยวะเพศของอธิศ"แล้วเอวาทำยังไงกับน้องอธิคะ" พรพระพายถาม"เอวาดึง""ห๊ะ! ขาดไหมเนี่ย ลูกชายพ่อแทน" แทนไทร้องเสียงหลง ก่อนจะก้มไปดูอวัยวะเพศของลูกชาย ที่กำลังดูดนมจากเต้าของผู้เป็นแม่"ทำไมเอวาถึงทำแบบนั้นคะ เอวาลองบอกเหตุผลให้แม่พายเข้าใจหน่อยสิคะ""คือ...คือ...เอวาคิดว่าน้องต้องยำคาน มันเป็นฉ่วนเกิน เอวาก็เยยจะดึงออกให้ จะได้เหมือนเอวา ไม่ยำคาน" ทะเลจันทร์อธิบายเหตุผลของตนเอง"เอวาลูก เอวาจะทำแบบนั้นไม่ได้นะคะ เห็นไหมว่าน้องร้องเพราะเจ็บ ถ้าเอวาทำอีกน้องอาจจะเลือดออกได้นะ""เอวาขอโทษค่ะ ต่อไปเอวาจะไม่ทำอีก" ทะเลจันทร์ทำหน้าสำนึกผิด"เกือบสูญพันธุ์แล้วไงลูกชายพ่อแทน" แทนไทมองหน้าลูกชายอย่างสงสาร ปนขำในการกระทำของทะเลจันทร์"ครั้งนี้แม่พายยกโทษให้ค่ะ เพราะเอวาทำไปด้วยความไม่รู้ แต่ต่อ
"เอวาจะนอนกับน้อง เอวาไม่กลับบ้าน" ทะเลจันทร์งอแงเมื่อผู้เป็นพ่อจะให้กลับไปนอนบ้าน"เอรินก็อยากนอนกับน้องเหมือนกัน""ไม่งอแงกันสิครับ กลับไปนอนบ้านแล้วพรุ่งนี้ให้อาเดย์พามาหาน้องแต่เช้านะครับ" แทนไทบอก"อึก...อึก..." เมื่อผู้เป็นพ่อไม่ยอม ทะเลจันทร์ก็นั่งกอดอก เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เริ่มบีบเค้นน้ำตาออกมา"เอาที่นอนปิกนิกปูนอนตรงนี้ไม่ได้เหรอครับ อาชิก็อยากนอนที่นี่กับน้อง" อินทัชออกความคิดเห็น"นะคะพ่อแทนขา เอรินก็อยากนอนกับน้อง ถ้าพ่อแทนให้เอรินนอน เอรินฉัญญา ว่าเอรินจะไม่ดื้อ จะไม่ชน เอรินจะเชื่อฟังพ่อแทนกับแม่พาย แย้วเอรินก็จะช่วยพ่อแทนเยี้ยงน้องด้วย พ่อแทนจะได้ไม่เหนื่อย" ตะวันวาดเดินมากอดขาผู้เป็นพ่อ พร้อมทั้งออดอ้อนเอาหน้าถูไถไปกับขาของเขา"พี่แทน ถ้าลูกอยากนอนที่นี่ก็ให้ลูกนอนเถอะค่ะ" พรพระพายพูดขึ้นเมื่อเห็นอาการของลูกๆ จนอดสงสารไม่ได้"ก็ได้ครับ" แทนไทตอบ"เย่ๆๆๆ" สามคนพี่น้องกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ"เอวาไม่ร้องไห้แล้วเหรอครับ" แทนไทถามเมื่อทะเลจันทร์เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมาก"ไม่ย้องแย้วค่ะ เอวาย้องไห้ก็เพื่อจะให้พ่อแทนใจอ่อนเฉยๆ""นี้ลูกของเราไปเรียนการแสดงมาหรือไง" แทน
4 เดือนผ่านไป"โอ๊ะ!" พรพระพายร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่ามีของเหลวไหลลงมาตามเรียวขาของเธอ"คุณพาย น้ำคล่ำแตกแล้วค่ะ เด็กๆ รีบไปตามพ่อแทนพาแม่พายส่งโรงพยาบาลเร็วลูก" ป้าแช่มพูดด้วยความตกใจ สองสาวน้อยฝาแฝดรีบวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อทันที"พ่อแทนอยู่ไหน พ่อแทนขาาา" ตะวันวาดตะโกนหาผู้เป็นพ่อลั่นบ้าน"พ่อแทนขาาาา" ทะเลจันทร์ส่งเสียงเรียกหาผู้เป็นพ่อดังลั่นบ้านเมื่อผู้เป็นแม่เจ็บท้องใกล้คลอด"เอวา เอริน เรียกพ่อแทนทำไมครับ""แม่พายเจ็บท้องค่ะ""พ่อแทนรีบพาแม่พายไปโรงพยาบาลเย็วๆ คะ" ตะวันวาดเร่งผู้เป็นพ่อ"ครับๆ อาชิไปบอกให้อาเดย์เอารถออกครับ" แทนไทบอก"ครับ" อินทัชรับคำแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีโรงพยาบาล"กูฝากดูเด็กๆ ด้วยนะ กูเข้าไปดูพายก่อน" แทนไทบอกก่อนจะรีบตามพรพระพายเข้าไปในห้องคลอด"คุณแทนไม่ต้องเป็นห่วงครับ" ตรัยคุณตอบ"อาเดย์ขา แม่พายจะเป็นอะไยไหมคะ""แม่พายไม่เป็นอะไรครับ เดี๋ยวแม่พายก็จะออกมาพร้อมกับน้องของเอวาไงครับ""แต่แม่พายร้องเจ็บใหญ่เยย เอรินกลัว""ตอนเอวากับเอรินเกิด แม่พายก็ร้องเจ็บแบบนี้ เดี๋ยวแม่พายก็หาย" อินทัชบอกน้องๆ"อาเดย์ว่าเราไปนั่งรอกันตรงนั้นดีกว่านะครับ""ครับ/ค่ะ/ค่ะ" เด็ก
งานเปิดตัวกาสิโนผ่านพ้นไปด้วยดี ผู้คนหลั่งไหลกันมาเสี่ยงโชคในกาสิโนกันอย่างล้นหลาม สร้างเม็ดเงินมหาศาลให้กับกาสิโนแทนไทพาเด็กๆ ตะลุยเที่ยวมาเก๊าสองวัน แล้วพาทุกคนข้ามไปยังฮ่องกงเที่ยว Disneyland หนึ่งวันเต็ม วันต่อมาก็ไปเที่ยว Ocean Park อีกหนึ่งวันเต็มเช่นกัน และแทนไทพาศรีภรรยาช้อปปิ้งอีกหนึ่งวัน เด็กๆ หมดแรงขออยู่โรงแรมกับตรัยคุณไม่ตามมาด้วยสองอาทิตย์ผ่านไป"โอ๊ก!!! แหวะ!!! พาย! พายอยู่ไหน" แทนไทร้องเรียกหาพรพระพายลั่นบ้าน ในขณะที่เขานั่งกอดชักโครกอาเจียนอย่างหนัก"พี่แทน เป็นอะไรคะ" พรพระพายรีบวิ่งมาตามเสียง ตามด้วยลูกน้อยทั้งสามคน"พ่อแทน เป็นไยคะ" ทะเลจันทร์กับตะวันวาดถามแทบจะพร้อมกัน"เป็นอะไรคะ ทำไมหน้าซีดแบบนี้" พรพระพายเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"พี่ขอดมพายหน่อย พี่ไม่ไหวแล้ว" แทนไทรั้งพรพระพายเข้ามาหา แล้วซุกหน้าลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ"อาการพ่อแทนเหมือนตอนที่แม่พายท้องเอวากับเอรินเลยครับ พ่อแทนแพ้ท้องแทนแม่พายแน่ๆ" อินทัชจดจำอาการของคนเป็นพ่อตอนที่แพ้ท้องแทนแม่พายได้อย่างแม่นยำ แม้ในเวลานั้นตนจะอายุเพียงสามขวบ"ท้อง!" พรพระพายพูดด้วยความตกใจ"เห็นไหมว่าน้ำเชื้อพี่มันแรง ล
"เด็กๆ รอตรงนี้กับอาเดย์ อาวินไม่ไปไหนนะครับ พ่อแทนกับแม่พายไปคุยเรื่องงานก่อน...ดูแลเด็กๆ ให้ดี อย่างปล่อยให้คลาดสายตา" แทนไทบอก"ครับ/ครับ" ตรัยคุณกับวินรับคำพร้อมกัน"เดี๋ยวแม่พายมานะคะ ไม่ดื้อกับอาเดย์ อาวินนะ ห้ามเดินไปไหนตามลำพังด้วยรู้ไหม อาชิดูน้องด้วยนะลูก" พรพระพายบอกเด็กๆ ก่อนจะเดินควงคู่ไปกับแทนไท"ครับแม่พาย อาชิจะดูแลน้องเอง""เอวาจะไม่ดื้อค่ะ""เอรินก็จะไม่ชนค่ะ"พรพระพายยืนเคียงคู่กับสามี ทำหน้าที่ของภรรยาได้ดีเยี่ยม แล้วก็ถึงเวลาที่แทนไท ครูส และหลี่ยู่จะต้องจับมือถ่ายภาพร่วมกัน พรพระพายกับหลี่ซินเหมยจึงปลีกตัวออกมายืนข้างๆ"สวัสดีค่ะ ฉันหลี่ซินเหมย" หลี่ซินเหมยเอ่ยทักพรพระพายเป็นภาษาจีน เพราะคิดว่าเธอคงฟังไม่ออก พรพระพายค้อมศีรษะเล็กน้อยและยิ้มให้"แทนไทเขาเป็นคนเก่ง และมีเสน่ห์มากๆ เลย คุณว่าไหมคะ" หลี่ซินเหมยยังคงพูดเป็นภาษาจีน"....." พรพระพายเงียบรอฟัง เพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะพูดอะไร"หน้าโง่ๆ แบบนี้ คงไม่เข้าใจที่ฉันพูดสินะ"".....""นี่แทนไทเขาไปคว้าผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นภรรยาได้ยังไงกันนะ ดูๆ แล้วไม่เห็นจะมีอะไรเหมาะสมกับเขาสักอย่าง" หลี่ซินเหมยยังคงพูดว่าพรพระพา
"หูยยยย แม่พายฉวยจังเยย""แม่พายฉวย เอรินอยากฉวยเหมือนแม่พาย"ลูกสาวสองคนเมื่อเห็นคนเป็นแม่แต่งหน้าทำผม และแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ต่างก็ชมไม่ขาดปากพรพระพายอยู่ในชุดราตรีสุดหรู เช่นเดียวกับลูกสาวทั้งสองที่อยู่ในชุดราตรีสำหรับเด็ก สวยน่ารักสมวัย ดั่งเจ้าหญิงตัวน้อย"เอวากับเอรินก็สวยค่ะ" พรพระพายตอบ ยิ้มให้ลูกน้อยอย่างอ่อนหวาน"พร้อมกันหรือยังครับสาวๆ" เสียงของแทนไทดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาในห้อง"แม่พายของอาชิสวยที่สุดเลยครับ" อินทัชที่เดินเข้ามาถึงก่อน เอ่ยชมแม่พายของตัวเอง"อาชิของแม่พายก็หล่อมากค่ะ""นี่คนหรือนางฟ้าครับ" แทนไทเดินเข้ามาโอบรอบเอวคอดของภรรยาคนสวยก่อนจะประทับจูบลงไปบนริมฝีปากบางของเธอ"อื้อ...พี่แทนทำอะไรอายลูกบ้างสิคะ" เธอเอ่ยด้วยใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ"เอวาไม่เห็นค่ะ""อาชิก็ไม่เห็นครับ""เอรินก็ไม่เห็นพ่อแทนจูบแม่พายค่ะ" สามคนพี่น้องยืนเอามือเล็กๆ ปิดตา หัวเราะกันคิกคัก"อายทำไมลูกบอกว่าไม่เห็น ใช่ไหมครับเด็กๆ" แทนไทพูดแล้วยิ้มละมุนให้กับพรพระพาย ก่อนจะหันไปถามลูกน้อยทั้งสาม"ใช่ครับ/ใช่ค่ะ/ใช่ค่ะ""เปิดตาได้แล้วค่ะ""พ่อแทนปากเปื้อน" ทะเลจันทร์ชี้ไปยังปากข
Go Too Macauแทนไทเหมา Business Class ทั้งชั้น เพื่อความเป็นส่วนตัว โดยทั้งชั้นมีเพียงครอบครัวของเขา และบอดี้การ์ดที่ติดตามมาดูแลความปลอดภัย"พี่อาชิ เอวาตื่นเต้น" ทะเลจันทร์ตื่นเต้นเมื่อขึ้นมาบนเครื่องบิน เพราะนี่เป็นครั้งแรกของสองสาวฝาแฝด"เอรินก็ตื่นเต้น""ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ ก็เหมือนนั่งรถนั่นแหละ" อินทัชพูดปลอบน้องๆ"เด็กๆ นั่งประจำที่ได้แล้วครับ" แทนไทเอ่ยเรียกสามพี่น้องที่ยืนเกาะกันอยู่ไม่นานเครื่องบินก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เด็กๆ จากที่กลัวก็เริ่มตื่นตาตื่นใจกับภาพที่ได้เห็น"หูยยยย พี่อาชิ เอรินมาดูนี่" ทะเลจันทร์ชี้ให้ดูทิวทัศน์ขณะที่เครื่องบินลอยอยู่เหนือท้องทะเลอันกว้างใหญ่"หูยยยย ฉวยจัง พี่อาชิมาดู" ตะวันวาดพูดด้วยความตื่นเต้น"ไหนครับ สวยจริงๆ ด้วย แม่พายมาดูนี่ครับ""ไหน ขอแม่พายดูด้วย สวยมากเลยค่ะ""ขอพ่อแทนดูด้วยคน" แทนไทเข้ามากอดไหล่ของพรพระพายสนามบินนานาชาติมาเก๊า"อาเดย์!" เด็กๆ วิ่งไปหาตรัยคุณที่มารอรับที่สนามบิน ตรัยคุณย่อตัวลงอ้าแขนริรับ"คิดถึงอาเดย์ที่สู๊ดดดด" ทะเลจันทร์วิ่งเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มด้วยความคิดถึง"เอรินก็คิดถึงอาเดย์" ตะวันวาดบอกพร้อมทั้งหอมแก้ม