Novels by Melyssa

"สวัสดีครับพี่สาว ผมชื่ออธินะครับ พี่สาวชื่ออะไรเหรอครับ""อธิ ไม่รอพี่เอวาเลยนะ สวัสดีค่ะ พี่สาวคนสวย" ทะเลจันทร์เอ่ยว่าอธิศก่อนจะหันไปทักทายสาวสวยเสียงหวาน ส่งสายตาหยาดเยิ้มให้สาวชุดว่ายน้ำสีแดง"ปากหวานนะเรา" สาวชุดว่ายน้ำสีแดงบอก ก่อนจะจับแก้มนุ่มของทะเลจันทร์เบาๆ ทะเลจันทร์ยักคิ้วให้น้องชาย เมื่อตัวเองทำคะแนนเหนือกว่า"พวกพี่ชื่อไรกันครับ" อธิศถามอีกครั้ง เร่งทำคะแนน"พี่ชื่อเบล คนนี้พี่จอย ส่วนคนนี้พี่เฟิร์ส" สาวชุดว่ายน้ำสีแดงเป็นคนตอบ"เอวานะคะ พวกพี่ๆ เรียนอะไรกันเหรอคะ แต่เอวาว่าพวกพี่ต้องเรียนช่างแน่ๆ เลย""......" ทุกคนมีสีหน้ามึนงง"ช่างอะไรคะ" เบลถาม"ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้" ทะเลจันทร์บอก ยิ้มกริ่มให้หญิงสาวตรงหน้า"หูยยยย เล่นมุขด้วยอ่ะ" จอยพูด"พวกพี่มีเข็มกับด้ายไหมครับ" อธิศถามบ้าง"ไม่มีค่ะ น้องอธิจะเอาไปทำอะไรคะ" เบลถาม"เอามาเย็บใจนะสิครับ เห็นหน้าพวกพี่แล้วใจจะขาด" อธิศตอบ"คนนี้ก็มีมุข" เฟิร์สพูด"น้องสองคนมากับใครคะ" เบลถาม"อธิมา.../เอวามา..." ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน มองหน้าอย่างคนเป็นศัตรูหัวใจกัน"อธิมากับครอบครัวครับ""แล้วเอวาล่ะคะ" เบลถามต่อ"เอวาก็มากับครอบคร

ร่างบางบิดกายโค้งแอ่นด้วยความเสียวซ่าน สะโพกกลมกลึงแอ่นเข้าหาแก่นกายใหญ่อย่างไม่รู้ตัว มือหนาข้างหนึ่งจับเอวคอด อีกข้างจับท่อนเอ็นร้อนที่ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้ง ถูวนกับกลีบดอกไม้งามจากทางด้านหลัง"พี่แทน ไหนบอกจะพาไปดูวิวทะเลสวยๆ กับไปหาลูกไงคะ""ก็นี้ไงครับวิวทะเลสวยๆ ส่วนที่บอกว่าจะไปหาลูก คงต้องเป็นหลังจากเราดูวิวตรงหน้ากันเสร็จแล้ว" เขาบอกโดยเน้นตรงคำว่าเสร็จ แล้วดันแก่นกายใหญ่ของเขาเข้ามาพรวดเดียวจนสุดลำโคน"อ๊ะ...อ๊า...พี่แทน...อื้อ...พายจุก...อื้มมม" ร่างบางร้องครางด้วยความจุกเมื่ออีกฝ่ายดันท่อนเอ็นเข้ามาลึกจนชนกับผนังมดลูกของเธอ มือบางแนบไปกับกระจก เพื่อไม่ให้ไถลไปข้างหน้า ถึงเขาจะจับยึดสะโพกของเธอไว้ก็เถอะ แต่ด้วยแรงที่เขาถาโถมเข้ามาทำให้เธอต้องหาหลักค้ำยันไว้ เสียงร้องครางกระเส่า เสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดังลั่นไปทั่วห้องพักสุดหรู"อื้ม...อ๊ะ...อ๊ะ...เบาค่ะ...อ๊ะ...พายจุก...ซี๊ดดด""อื้มมมม...จุกหรือเสียวครับ" เขาถาม สะโพกสอบยังคงโหมกระหน่ำเข้าหาเธอ จนร่างบางครางไม่เป็นศัพท์เพราะความเสียว"อ๊ะ...พี่แทน...อื้อ...อย่าแกล้งพายสิคะ...ซี๊ดดด" แทนไทลดแรงกระแทกลง เป็นจังหวะรักที่เนิบนาบ

5 ปีผ่านไป ณ ภูเก็ต"อ๊ะ...อ๊ะ...พะ...พี่แทน...ซี๊ดดด...พายเสียว...อื้อ" ร่างบางร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายลิ้นร้อนโลมเลียกับยอดเกสรสีสวยกลางดอกไม้งาม ทั้งยังถูกดูดดุนจนขึ้นสีแดงช้ำ สลับกับสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในร่องรักรัวๆ และเร่าร้อน ยามที่เขาลากลิ้นร้อนผ่านไปตามรอยแยกกลางกลีบดอกไม้งามมันยิ่งทำให้ร่างบางเสียวจนแทบขาดใจ"อ๊า...พายใจจะขาดแล้ว...อื้อ...เสียว...ซี๊ดดด" สองมือบางจิกลงบนผ้า ปูที่นอน ปลายเท้าจิกเกร็งอยู่กลางอากาศ เมื่อเขาจับเรียวขาของเธอพลาดไว้ที่ไหล่แกร่ง"อ๊ะ...พะพาย...มะ...ไม่ไหวแล้ว...ซี๊ดดด...อ๊า...อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ายยยยยยย" ร่างบางเกร็งแอ่นสะท้านก่อนจะกระตุก ปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาให้อีกฝ่ายได้ดูดดื่ม"อื้ม...จะกี่ปีก็ยังหวานเหมือนเดิม" แทนไทเอ่ยบอก ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาจูบกลีบปากอิ่มอย่างดูดดื่มร่างบางเลื่อนเรียวแขนทั้งสองข้างคล้องลำคอแกร่ง เรียวนิ้วสอดแทรกไปตามเส้นผมสีดำสนิท แทนไทจ่อแก่นกายที่ขยายตัวใหญ่จนแข็งขึงกับปากทางของช่องทางรัก แล้วกดแทรกเข้าไปที่เดียวสุดลำยาว"อ๊ะ...อ๊า" ร่างบางร้องครางเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกสอดใส่เข้าไปในร่างกายของเธอจนเป็นหนึ่งเดี

"สวัสดีครับพ่อแทน แม่พาย" อินทัชเดินมาถึงก็ยกมือไหว้แทนไทกับพรพระพายเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำ ก่อนจะหอมแก้มของผู้เป็นแม่ทั้งซ้ายและขวา"ทำไมลูกชายแม่พายทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ เรียนพิเศษเหนื่อยมากเหรอคะ" พรพระพายถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย"ไม่เหนื่อยครับ ถึงจะเหนื่อย แค่อาชิได้หอมแก้มแม่พาย อาชิก็หายเหนื่อยแล้วครับ" พูดจบก็หอมแก้มผู้เป็นแม่ทั้งสองข้าง"ปากหวานกับแม่พายตลอด ขอแม่พายหอมบ้าง" พรพระพายบอก ก่อนจะหอมแก้มของลูกชายทั้งซ้ายขวา"แม่พายหอมพ่อแทนบ้างสิ" แทนไทพูดขึ้นก่อนจะยื่นแก้มไปให้เธอหอม"พอใจยังคะ" เธอถามเมื่อหอมแก้มของเขาแล้ว"พอใจแล้วครับ เดี๋ยวคืนนี้ให้รางวัล" เขาพูดพร้อมทั้งส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ย"พี่แทนนี่ อายอาชิบ้างสิคะ อาชิโตแล้วนะ""ไม่ต้องอายครับ อาชิชินแล้ว" อินทัชพูดอย่างยิ้มๆ"ฮ่าๆๆๆ เห็นไหมอาชิบอกไม่ต้องอาย งั้นพี่หอมมั่ง" แทนไทบอกอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะใช้มือหนากอบกุมใบหน้าหวานเข้ามาหอมแรงๆ ที่แก้มนวลทั้งสองข้าง"พอแล้วค่ะ พายจะคุยกับลูก""พอก็พอ ฟอด!!" เขาบอกก่อนจะหอมแก้มนวลไปอีกฟอดใหญ่"แล้วอาชิเป็นอะไรคะทำไมถึงทำหน้าแบบนี้" พรพระพายถาม"อาชิแค่เบื่อครับ""เบื่อเรียนพิ

"เอวา เอริน น้องอธิไปไหนคะ" พรพระพายเอ่ยถามหาอธิศลูกชายคนเล็กในวัยสองขวบกับลูกสาวฝาแฝดวัยหกขวบที่กำลังเล่นบล็อกตัวต่อขนาดใหญ่อยู่ที่สนามหน้าบ้าน"ไม่ได้ไปไหนค่ะ เอรินเอาให้สูงๆ" ทะเลจันทร์ตอบโดยไม่หันหน้ามามอง เพราะกำลังตั้งอกตั้งใจต่อบล็อกให้สูงๆ"เอรินกำลังทำอยู่ เอวาอย่าเร่งสิ อึบๆ" ตะวันวาดตอบพร้อมทั้งพยายามต่อบล็อกที่ตอนนี้มีความสูงเท่าตัวเอง"แล้วอธิหายไปไหนนะ" พรพระพายบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อหาอธิศไม่เจอ ก่อนจะเดินไปหาที่อื่นต่อ"เอรินไปเอาเก้าอี้มา เอวาจะต่อให้สูงๆ""รอแป๊บ" ตะวันวาดวิ่งไปหยิบเก้าอี้พลาสติกสำหรับเด็กที่วางอยู่ใกล้ๆ มาให้ทะเลจันทร์"เอรินส่งมา เอวาต่อเอง" ทะเลจันทร์บอกเมื่อขึ้นไปยืนบนเก้าอี้แล้ว"อ่ะ เอาสีชมพูบ้าง" ตะวันวาดส่งบล็อกสีชมพูให้ทะเลจันทร์"เอวากับเอรินเห็นอธิไหมลูก" แทนไทเดินมาถาม เมื่อพรพระพายให้ช่วยตามหาอธิศอีกแรง"เห็นค่ะ" ตะวันวาดตอบ มือก็หยิบบล็อกส่งให้ทะเลจันทร์"เห็นที่ไหนครับ""ที่นี่ค่ะ" ทะเลจันทร์ตอบ"ไหนล่ะน้องอธิ พ่อแทนไม่เห็นเลย""น้องอธิอยู่ในนี้ค่ะ" ตะวันวาดชี้ไปยังบล็อกที่ถูกต่อจนสูง"อยู่ในนี้ เอรินหมายความว่ายังไงลูก" แทนไททำหน้าสงสั

โผล่มาจากขอบฟ้า เค้ามาในยามเช้าฉ่องแฉงให้เยา อบอุ่นฉะบายเค้ายอยข้ามเยาไป จมหายไปในยามเย็นพรุ่งนี้เยาก็จะเห็น เค้าโผล่อีกที…ที่เดิมพระอาทิตย์ ยิ้มแฉ่ง ^O^ แก้มแด๊ง…แดงแต่งตัว ทาแป้งโผล่มา ยามเช้าตรู่ ~~ ฮู๊ ฮู ~~พระอาทิตย์ ยิ้มแฉ่ง ^O^ แก้มแด๊ง…แดงแต่งตัว ทาแป้งโผล่มา ฉ่งยิ้มให้คุณหนูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ โย้วๆ ฮู๊ ฮู โย้วววสองสาวน้อยฝาแฝดทั้งร้องทั้งเต้นให้น้องชายดูอย่างเมามัน อธิศก็โยกหัวตามพี่ๆ พร้อมทั้งส่งเสียงอ้อแอ้ เอิ๊กอ๊าก บางทีก็ล้มแผละ หงายหลังลงไปนอน แล้วก็ลุกขึ้นมานั่งใหม่"พ่อแทนครับ""พ่อแทนเห็นแล้วครับ"แทนไทกับอินทัชที่เพิ่งกลับจากสนามซ้อมยิงปืนกำลังยืนอึ้งกับภาพที่สองสาวน้อยฝาแฝดร้องเพลง โยกตัว เต้นไปตามเพลงให้น้องดู ส่วนอธิศก็หัวเราะชอบใจในสิ่งที่พี่ๆ กำลังทำ"กลับกันมาแล้วเหรอคะสองคนพ่อลูก แล้วทำไมทำหน้ากันแบบนั้นล่ะคะ" พรพระพายเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าตะลึงงันของพ่อลูก ขณะที่เดินออกมาจากห้องนอนชั้นล่าง เพราะเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ"พายไปไหนมาเหรอ""พายไปกินข้าว แล้วก็อาบน้ำค่ะ""แม่พายให้เอวากับเอรินดูอธิเหรอครับ""ใช่ค่ะ มีอะไรกันเหรอคะ" เธอถามด้วยความงุนงง เพราะเธอ

"ยูมิ!!" เสียงของตรัยคุณดังขึ้นก่อนที่จะเดินมาถึงตัวเธอ เสียงที่แฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราด"....." ตั้นมองไปตามเสียงเรียกนั้น เขารู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้เป็นผู้ปกครองของยลดา ส่วนชายชุดดำอีกคนเป็นแฟนของมะปรางที่ทุกคนเริ่มคุ้นชินเพราะเขามารับมาส่งเธอที่โรงเรียนเกือบทุกวัน ส่วนอีกคนที่อยู่ในเสื้อเชิ๊ตสีดำสวมกางเกงยีนส์ แววตาของเขาดูแข็งกร้าวเมื่อจ้องมองมาทางเขา ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่ผู้ปกครองธรรมดาของยลดา"พี่เดย์ มาถึงนานยัง""มันเป็นใคร" ตรัยคุณถามยลดา แต่สายตาของเขาไม่ได้มองเธอเลย เขาจ้องหน้าตั้นอย่างเอาเรื่อง เขาจำได้ดีว่าตั้นคือผู้ชายคนเมื่อเช้าที่บังอาจมากอดคอผู้หญิงของเขา"ตั้นเขาเป็นเพื่อนของยูมิกับมะปรางเราเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน แต่คนละห้อง""เมื่อกี้ทำอะไรกัน" น้ำเสียงเยือกเย็นของตรัยคุณทำเอามะปรางที่ยืนอยู่ข้างๆ นึกหวาดกลัว ยังดีที่มีบาสจับมืออยู่ ต่างจากยลดาที่มีสีหน้างุนงงกับท่าทางและน้ำเสียงที่เขาใช้"แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย" ตั้นถามกลับ แต่คำถามนั้นกำลังกระตุ้นอารมณ์ที่ครุกรุ่นในตัวบอดี้การ์ดหนุ่มอย่างตรัยคุณให้ลุกโชน เขายืนกำหมัดแน่น คล้ายว่ากำลังจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้"ตั้นเข

"เย็นนี้ยูมิไปดูตั้นซ้อมร้องเพลงนะ" ตั้น นักร้องประจำโรงเรียน และเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก เช่นเดียวกับยลดา เพียงแต่อยู่คนละห้องเรียน วิ่งเข้ามากอดคอด้วยความสนิทสนม"เย็นนี้เหรอ?""ใช่ ยูมิไปเป็นกำลังใจให้ตั้นนะ""ได้สิ แต่ยูมิอยู่นานไม่ได้นะ""มีนัดกับผู้ชายคนที่ขับรถสปอร์ตมาส่งยูมิน่ะเหรอ คนนี้หรือเปล่าที่พวกมิมิวบอกว่าเป็นผู้ปกครองของยูมิ" ตั้นมีสีหน้าสลดลง เมื่อยูมิไม่สามารถดูเขาซ้อมร้องเพลงได้จนจบ"ใช่ แล้วตั้นซ้อมถึงกี่โมง""ปลื้มมันบอกว่าจะซ้อมถึงห้าโมงเย็น ถ้าใกล้ถึงวันงานโรงเรียนถึงจะซ้อมมากกว่านี้ ตั้นกะว่าถ้าซ้อมเสร็จจะชวนยูมิไปกินไอติม แต่ยูมิก็มีนัดเสียแล้ว" ตั้นมีสีหน้าที่ผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด"ตั้นอย่าทำหน้าแบบนี้สิ ไว้วันหลังเราค่อยไปกินกันนะ แต่ตอนนี้ไปขึ้นเรียนกันเถอะใกล้เวลาแล้ว""อืม ตั้นเดินไปส่งที่ห้องนะ" ตั้นเดินไปส่งยลดาที่ห้องเรียน ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องเรียนของตัวเองระหว่างทางนักเรียนคนอื่นๆ ต่างมองทั้งสองคน เพราะตั้นเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน ทั้งเพื่อนๆ และรุ่นน้องต่างชื่นชอบเขา เพราะเขาเล่นกีตาร์และร้องเพลงเก่ง เรียนก็ดี กีฬาก็เล่นได้ทุกประเภท ฐานะ

"อื้ม...." ตรัยคุณอุ้มยลดาขึ้นมานั่งตักด้วยความรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน แล้วประกบปากจูบอีกครั้ง ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปควานหาความหวานจากโพรงปากของเธอ มือหนาบีบเคล้นหน้าอก ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงมาที่ใจกลางความเป็นสาว เสียงเคาะกระจกดังขึ้นขัดจังหวะ คนตัวโตจำใจต้องผละออกจากริมฝีปากบาง อุ้มเธอกลับไปนั่งที่เดิม ก่อนจะเลือนกระจกลง ยลดารีบเก็บตุ๊กตาที่หล่นลงไปมาใส่ถุงตามเดิม"มีอะไรกันหรือเปล่า ป้าเห็นรถจอดนานแล้ว แต่ยูมิก็ไม่ลงมาสักที" ป้าแช่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ยูมิทำตุ๊กตาหล่นค่ะ" ยลดาบอกเมื่อเก็บตุ๊กตาตัวสุดท้ายขึ้นมา"ทำไมวันนี้นอนดึกจังครับ" ตรัยคุณเอ่ยถามคนเป็นป้า"รอยูมิน่ะสิ""ยูมิขอโทษนะคะที่กลับมาช้า ทำให้ป้าแช่มต้องรอ""จริงๆ ก็ไม่เชิงรอหรอก ตอนนี้ป้าติดละครน่ะ""ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว ไม่ใช่ห่วงแต่เล่นตุ๊กตาจนไม่หลับไม่นอนละ""รู้แล้วน่า" ยลดาทำปากยู่ใส่ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ"ผมไปนะครับ""ขับรถดีๆ อย่าขับเร็วมากละ มันดึกแล้ว เราเข้าบ้านกันเถอะ" ป้าแช่มเอ่ยบอกหลานชายด้วยความเป็นห่วงก่อนจะชวนเด็กสาวขึ้นบ้าน ยลดาหันหลังไปแลบลิ้นใส่คนเจ้าเล่ห์ เขาก็ทำปากจูบใส่เธอ พร้อมสายตากรุ้ม

"กินอะไร" ตรัยคุณพายลดามารับประทานอาหารยังร้านอาหารภายในห้างสรรพสินค้า หลังจากที่พาไปซื้อตุ๊กตาซิมป์สันส์ทั้งครอบครัว ตั้งแต่เดินเข้ามานั่งในร้าน เธอก็เอาแต่สนใจเจ้าตุ๊กตาสีเหลืองพวกนั้น"อะไรก็ได้ พี่เดย์สั่งให้ยูมิเลย" เธอตอบโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา จับตุ๊กตาตัวนั้นทีตัวนี้ทีขึ้นมาดู แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข"หน้ามันก็เหมือนๆ กัน ตัวก็เหลือง ไม่เห็นจะหล่อเลย พี่เดย์หล่อกว่าตั้งเยอะ มองหน้าพี่เดย์ดีกว่า" ตรัยคุณเริ่มไม่พอใจ จะว่าอิจฉาก็เห็นจะได้ที่เด็กสาวสนใจเจ้าตุ๊กตาพวกนี้มากเกินไป มากกว่าเขาที่นั่งอยู่ตรงนี้"บาร์ตหล่อกว่า เนอะๆ จุ๊บๆ" เธอชูตุ๊กตาขึ้นมาให้เขาดู แล้วเอามาจุ๊บสองสามที"บาร์ตไหน มันเป็นใคร" ตรัยคุณอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นมาทันที กล้าดีอย่างไรถึงมาชมคนอื่นว่าหล่อกว่าเขา"ก็เนี่ยบาร์ต ตัวนี้โฮเมอร์ มาร์จ แม็กกี้ ลิซ่า ส่วนนี่ชื่อเน็ด" ยลดาบอกชื้อตุ๊กตาแต่ละตัวให้คนตัวสูงฟัง ทำให้คนฟังรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที"ไม่เห็นรู้จักเลย""เฮ้อ! คุยกับคนแก่นี่ไม่รู้เรื่องเลยเนอะ" ยลดาพยักพเยิดกับตุ๊กตา"ระวังคนแก่คนนี้ไว้ให้ดีแล้วกัน""ทำไม จะตียูมิเหรอ หรือจะหายไปอีก""ต่อไปนี้จะ

ตรัยคุณหาข้อมูลของซิมป์สันส์ ก่อนจะรีบเข้าไปแต่งตัว คว้ากุญแจรถออกจากห้องทันทีตรัยคุณขับรถคู่ใจเข้ามาจอดบริเวณบ้านของแทนไท เขาก้าวเท้าลงจากรถ ในมือถือตุ๊กตาตัวสีเหลือง หัวตั้งๆ เดินเข้าไปในครัว"ป้าแช่ม ยูมิล่ะครับ" ตรัยคุณเอ่ยถามป้าแช่มที่กำลังเตรียมอาหาร"เดย์ถามหายูมิทำไม จะทำอะไรยูมิอีก" น้ำเสียงของป้าแช่มแสดงความขุ่นเคืองจนคนเป็นหลานรู้สึกได้"ผมขอโทษที่เมื่อวานผมอารมณ์ร้อนไปหน่อย ป้าแช่มอย่าโกรธหลานคนนี้เลยนะครับ" ตรัยคุณเข้าไปสวมกอดพูดเสียงออดอ้อนผู้เป็นป้าด้วยความรู้สึกผิด"จะทำอะไรก็นึกถึงความรู้สึกยูมิบ้าง ป้าสงสารยูมิ ที่ผ่านมายูมิก็เจอเรื่องแย่ๆ มามากพอแล้ว ป้าก็พอดูออกว่าเดย์รู้สึกยังไง ถ้าไม่คิดจริงจังก็อย่าให้มันถลำลึกไปมากกว่านี้ สัญญากับป้าได้ไหมว่าจะไม่ทำร้ายยูมิ""ครับ ผมสัญญา""ยูมิออกไปข้างนอกกับคุณพาย กว่าจะกลับก็คงดึกเลยละ""เหรอครับ" ตรัยคุณปล่อยกอดคนเป็นป้า แล้วทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้"ซื้อมาให้ยูมิเหรอ ฝากป้าไปให้ก่อนก็ได้นะ แล้วป้าจะช่วยพูดให้อีกแรง ยูมิจะได้หายโกรธ""จริงนะครับ ขอบคุณป้าแช่มมากนะครับ" ตรัยคุณบอกอย่างดีใจ สวมกอดพร้อมห้อมแก้มคนเป็นป้าอีกครั้ง

"เฮียพอแล้ว มันเหล้านะไม่ใช่น้ำถึงได้ดื่มเอาๆ" ตรัยคุณเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปาก ไม่ยอมพูดจา วินอดเป็นห่วงไม่ได้ตรัยคุณเข้ามาที่ผับตั้งแต่ช่วงก่อนผับจะเปิด พอมาถึงก็เอาแต่ดื่มเหล้า ซึ่งตอนนี้ก็เกือบตีหนึ่งแล้ว กรเห็นว่าผิดปกติจึงโทรตามบาสกับวินมาห้ามปราม"เฮียพูดอะไรกับพวกผมบ้าง เฮียอย่าเป็นแบบนี้ดิ" บาสเป็นห่วงคนเป็นนาย และยังเป็นคนที่ตนรักเคารพเหมืออนพี่ชาย"ยูมิ พี่เดย์ขอโทษ" ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ตรัยคุณพูดพร่ำคำนี้ ครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่สนใจเสียงรอบข้าง"เอาไงดีวะ ไปรับยูมิมาที่นี่เลยดีไหม" วินมองหน้าบาสอย่างขอความคิดเห็น"มึงอยากโดนป้าแช่มแพ่นกบาลก็เชิญมึงไปรับมาเลย กูไม่เอาด้วยหรอก" บาสว่า"เฮ้อ! เฮียกู" วินได้แต่ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ"ก็ปล่อยไปแบบนี้แหละ เมาหลับเมื่อไรมึงกับกูค่อยช่วยกันแบกกลับ" บาสพูดอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว"เฮ้อ! กว่าจะหลับได้เล่นเอาเกือบสว่าง" วินมองดูตรัยคุณนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ซึ่งเขากับบาสแบกกลับมาจากผับในเวลาเกือบรุ่งสาง"อาการหนักเลย ลูกพี่กู" บาสส่ายหน้าให้กับคนที่นอนหมดสภาพ"เอาไงดีว่ะ" วินถาม"ก็ปล่อยนอนไปไง""กูหมายถึงจะโทรบอกยูมิดีไหม ยูมิจะ