Melyssa의 작품

"ผมว่าเฮียกับผมเตรียมตัวเป็นลูกที่ถูกลืมได้เลย ดูท่าแล้วป๊ากับม๊าจะเห่อลูกสาวคนใหม่" บอลพูดขึ้น เมื่อพ่อกับแม่เอาแต่คุยกับมะปรางอย่างถูกอกถูกใจ"มะปรางมาหาม๊าลูก ม๊าจะสอนให้มะปรางดูลายทอง" มะปรางเดินไปหาแม่ของบาสอย่างว่าง่าย พร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พวกท่านพร่ำสอนด้วยความเต็มใจ"ป๊าถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นะ พามาหาป๊ากับม๊าบ่อยๆ มาเรียนรู้งานร้านทอง ต่อไปร้านนี้ก็ต้องเป็นของบาส เพราะบาสเป็นคนสร้างมันขึ้นมา""ป๊าพูดแบบนี้เดี๋ยวบอลมันก็น้อยใจแย่""ไม่เลยเฮีย ผมไม่มีความรู้สึกนั้นเลย""บอลมันจะชอบน่ะสิ จะได้มีคนมาคอยดูแลแทน ทุกวันนี้ทำหน้าเหมือนโดนบังคับ อยากแต่จะไปเปิดร้านอะไหล่รถบิ๊กไบค์อะไรของมัน""พร้อมเมื่อไรก็บอกล่ะ เฮียจะลงทุนให้""ไม่ต้องเลยเฮีย แค่เปอร์เซ็นต์จากกำไรร้านทองก็พอแล้ว ตอนนี้ผมแค่รอให้เฮียกลับมาดูแลร้านทองนี่แหละ ผมจะได้โบยบินไปตามความฝันผมเสียที""คงต้องรอให้มะปรางเรียนจบก่อน""อีกตั้งสี่ปีไม่ใช่เหรอเฮีย ผมแก่พอดี""ก็ให้มะปรางมาเรียนรู้กับม๊า หลังเลิกเรียนถ้าว่างก็มาร้าน ทำให้เคยชิน เพราะยังไงอนาคตก็ต้องดูแลกิจการกันเอง ป๊าจะได้พาม๊าเที่ยวรอบโลกเสียที ถ้ารอให้แก่กว่านี

"พรุ่งนี้ไปหาป๊ากับม๊าเฮียนะ ไปนอนค้างสักคืน" บาสเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ"มันไม่เร็วไปเหรอคะ" มะปรางกำลังนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง เธอรีบวางสมาร์ตโฟนลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง แสดงความกังวลออกมาให้เห็น"เฮียไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามันเร็ว เราคบกันมาเกือบปีแล้วนะ""แล้วป๊ากับม๊าเฮียจะชอบปรางไหม ปรางไม่มีอะไรเลย แล้วพวกท่านจะคิดว่าปรางเป็นเด็กใจแตกหรือเปล่าที่ปรางมาอยู่กับเฮียแบบนี้ ปรางว่ารอให้ปรางเรียนจบก่อนดีไหม ปราง...." มะปรางคิดไปต่างๆ นานาด้วยความกลัวว่าพ่อแม่สามีจะไม่ชอบเธอ"ปราง ปรางฟังเฮียนะ ป๊ากับม๊าเฮียรู้เรื่องของเราแล้ว เฮียเล่าเรื่องปรางให้พวกท่านฟังแล้ว แล้วพวกท่านก็เป็นคนให้เฮียพาปรางไปหาเอง" บาสประคองกรอบหน้าของมะปรางให้มองมาที่หน้าของเขา เอ่ยบอกเสียงหนักแน่น"ทำไมเฮียไม่บอกปรางก่อนว่าเฮียเล่าเรื่องปรางให้ป๊ากับม๊าของเฮียฟัง ปรางกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบปราง""ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้" บาสรั้งมะปรางเข้ามากอดพลางลูบศีรษะทุยอย่างอ่อนโยน"..........""อย่าคิดมาก ปรางก็เป็นปราง ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรทั้งนั้น อยู่กับเฮียเป็นยังไง อยู่ต่อหน้าป๊าม๊าก็

"อื้ม...เฮียโทรมามีอะไรหรือเปล่า...ซี๊ดดด" บาสกดรับทันทีที่เห็นเจ้าของสายที่โทรเข้ามาขัดจังหวะ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีเรื่องด่วน"เชี้ยบาส! แล้วมึงจะรับทำเชี้ยอะไร" เสียงของเดย์ตะโกนกลับมาตามสาย จนบาสต้องยกสมาร์ตโฟนออกห่างหู"หูแทบแตก...อ๊า...แต่ตอนนี้เฮียจะแตกแล้ว...เสียวหัวมากเบบี๋...อื้มมม"บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อมะปรางยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดดุนเน้นๆไปที่ปลายหัวหยัก สลับไล้เลียไปตามเส้นสองสลึงตั้งแต่โครนจรดปลาย"อื้อ..." เสียงเล็กครางประท้วงเมื่อบาสอัดกระแทกเอวส่งแก่นกายใหญ่เข้าปากรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน"โอ้ววว...ซี๊ดดด...เฮียจะแตกแล้ว...เบบี๋...อ๊า...อ๊าสสสสส"บาสเกร็งกระตุกไปทุกส่วนเมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากมะปรางหมดทุกหยาดหยด เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาหายใจหอบเหนื่อย ก่อนจะผงกหัวมองมะปรางที่นั่งอยู่หว่างขา ที่กำลังใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลออกมาบางส่วน"มันยังแข็งอยู่เลย" มะปรางจ้องมองไปที่แก่นกายใหญ่พลางใช้นิ้วจิ้มไปมา มันก็เด้งสู้มือของเธอ"โอ้ววว...มะปราง...ซี๊ดดด...อ๊า" บาสร้องครางลั่นเมื่อมะปรางขึ้นมานั่งทับแล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรัก"อื้อออ...ของเฮ

"ตื่นได้แล้ว ไม่ไปโรงเรียนหรือไง" บาสใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปตามกรอบหน้าของมะปราง"อื้ออออ กี่โมงแล้วคะ" มะปรางหลับตาถามพลางซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง"เจ็ดโมงแล้ว""ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหม""ก็ได้ งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อน" บาสบอกพลางจะลุกจากเตียง แต่มะปรางก็ตวัดแขนโอบกอดเขาไว้"ไม่เอา ปรางอยากนอนกอดเฮีย""อย่าอ้อนเยอะ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พูดจบบาสก็ก้มลงไปหอมแก้มป่องหนักๆ"ปรางอยากให้เฮียหลงปรางเยอะๆ เฮียจะได้ไม่ทิ้งปราง""คิดมากนะเรา เฮียไม่มีทางทิ้งมะปรางหรอก เฮียต่างหากที่ต้องเป็นคนกลัว""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าถ้าสักวันมะปรางเจอคนที่ถูกใจ ที่อายุไล่เลี่ยกัน มะปรางก็จะเปลี่ยนใจไปจากเฮีย""ว่าแต่ปรางคิดมาก เฮียคิดมากยิ่งกว่าปรางอีก เฮียเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับปราง ปรางก็จะตอบแทนเฮียด้วยความรักทั้งหมดของปราง เฮียเคยฟังเพลงนี้ไหม...อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหมความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ไม่ใช่เรื่องใดไม่ต้องคิดอะไร อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป" (#เพลงเด็กกว่าแล้วไง AB Normal)"สงสัยวันนี้มะปรางคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนเฮียก็คงต้องโทรไปลางาน""ทำไมล่ะคะ""เห

บาสดูดเลียน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดอกไม้งาม แล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วรีบชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำนวดคลึงเต้าใหญ่พลางใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถัน"อ๊ายยยยยยยย"ร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาอีกครั้ง นอนตาลอยตัวเบาหวิว หายใจหอบหนัก"ขอเฮียเข้าไปในตัวมะปรางนะครับ" บาสบอกหลังจากชักนิ้วออกจากร่องรักแล้วส่งเข้าปาก ดูดเลียน้ำหวานตามซอกนิ้ว แล้วแทรกกายเข้าไปอยู่กลางหว่างขา จับท่อนเอ็นร้อนถูไถขึ้นลงกับร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส แล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากอิ่มพลางสอดลิ้นร้อนไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก มะปรางพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะไม่เป็นประสาบาสค่อยๆ กดปลายหัวหยักสอดใส่เข้าไปในร่องรักทีละนิด พร้อมทั้งจูบปลุกเร่าให้เธอเคลิบเคล้มไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา จนสามารถเข้าไปในตัวเธอได้ครึ่งลำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเยื่อบางๆ ที่ขวางทางรักบาสกอดจูบแลกลิ้น มือทั้งสองข้างบีบนวดขยำลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างเล็ก ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเกือบสุดปลายหัวหยัก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ให้ผ่านเยื่อพรหมจรรย์เข้าไปได้"อื้อออออออ" เสียงเล็

"ทำไมมันใหญ่จ้นล้นมือแบบนี้ นี่นมเด็กสิบแปดจริงไหมเนี่ย" บาสนวดคลึงสองเต้าใหญ่พลางพิจารณาขนาด ปากก็เอื้อนเอ่ยพึมพำ ตาก็จ้องไม่กะพริบ แล้วก็อดใจไม่ไหวรีบก้มลงเอาปากงาบงับยอดปทุมถันแล้วดูดแรงๆ"อื้ออออ ฮะ...เฮียอย่า" เสียงใสห้ามปนเสียงคราง พลางแหงนหน้ากัดริมฝีปากตัวเอง มือที่เคยทุบตีก็อ่อนแรงลงเอาดื้อๆ จนเปลี่ยนไปใช้เล็บจิกที่ไหล่แกร่งของเขาแทน บาสช้อนตามองใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ขณะนี้ช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนักบาสดูดยอดปทุมถันสลับซ้ายขวา พลางลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แล้วผละริมฝีปากจากเต้าใหญ่ จูบไล้ลงมาเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบมาหยุดตรงกลางกายความเป็นสาว ก่อนจะยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซุกหน้าเข้าหาดอกไม้งามเรียวลิ้นตวัดสัมผัสกลีบดอกไม้อันอวบอูม แล้วแยงลิ้นร้อนชอนไชไปตามรอยแยก"ฮะ...เฮีย...ยะ...หยุดเถอะ...ฮึก...ฮึก" บาสหยุดชะงักลงเมื่อหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาตรงหน้าผากเขาพอดี เขาจับขาเรียวลงจากบ่า แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืน"ทำไม มะปรางรังเกียจสัมผัสจากเฮียหรือไง ถึงไม่ยอมให้เฮียทำ" บาสเอ่ยถามชิดพวงแก้มด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"เปล่าค่ะ แต่ปรางกลัว กลัวว่าจะมองหน้าเฮียไม่ติดถ

“พี่อาชิขา” เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอรู้ว่าเขาไม่พอใจมาก แต่จะให้เธอทำอย่างไรในเมื่อมันเป็นกิจกรรมของคณะ มันยากที่จะปฏิเสธ“...”“เอมได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนคณะไปประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัยด้วยนะ” ชะเอมพยายามชวนอาชิคุย แต่เขาก็ยังเอาแต่เงียบงัน ไม่หือไม่อือกับเธอสักคำ“...”“ไอ้เดลก็ได้เป็นเดือนคณะวิศวะฯ สาว ๆ นี่กรี๊ดกันใหญ่” ภูพูดขึ้น เมื่อเห็นสถานการณ์ตึงเครียด“ก็กูหล่อไง”“ไอ้หลงตัวเอง”“แบบนี้เดลก็เป็นคู่แข่งกับสายฟ้าสิ แบมว่ายังไงเดลก็ได้เป็นเดือนมหาลัยชัวร์ แบมเชียร์เดลเต็มที่เลยนะ” แบมบอกพร้อมทั้งเบ้ปากใส่สายฟ้า“พูดมาก ชิงนกขุนทองมาเกิดหรือไงถึงได้พูดมากขนาดนี้”“2 คนนี้อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ” พลอยพูดห้ามพร้อมทั้งส่งสายตาให้มองอาชิกับชะเอม“พี่อาชิกินข้าวหรือยัง เอมหิวข้าวมากเลย พาเอมไปกินข้าวนะ นะคะ พี่อาชิขา” ชะเอมทำเสียงออดอ้อน แล้วประทับริมฝีปากบางไปที่แก้มของอาชิ ทำให้เขายกยิ้มอย่างพอใจ“ไปสิ จะกินที่โรงอาหารหรือจะออกไปกินข้างนอก” ในที่สุดเขาก็พูดออกมา ทำให้ชะเอมคลี่ยิ้มออกมา แต่เพื่อน ๆ กำลังนั่งอ้าปากค้างนิ่งอึ้งกันไป“โรงอาหารก็ได้ บ่าย 3 เอมต้องไ

“เก่งมากครับทั้ง 2 คน แบบนี้ตำแหน่งดาวเดือนของมหาลัยต้องเป็นของคณะแพทย์ชัวร์ ๆ” พฤกษ์พูดชมเมื่อลงมาหลังเวที“ขอบคุณค่ะ”“ขอบคุณครับ”“น้องชะเอม สายฟ้า ถ้ากินข้าวเสร็จแล้วให้มาพบอาจารย์ขนบพรที่ห้องประชุมด้วยนะ สักประมาณบ่าย 3 ก็ได้ อาจารย์อยากคุยเรื่องการแสดงที่จะโชว์วันงาน”“ค่ะพี่กะเพรา”“ครับ”“เอมพึ่งรู้นะเนี่ยว่าสายฟ้าร้องเพลงเพราะขนาดนี้ แล้วยังเล่นกีตาร์เก่งมาก ๆ เลย” ชะเอมพูดขณะเดินไปหาพลอยกับแบม“เอมก็ร้องเพราะเหมือนกัน”“ชะเอม ! แย่แล้ว” พลอยรีบวิ่งมาหาชะเอมทันทีที่เธอเดินออกมาจากหลังเวที“พลอยเป็นอะไร” ชะเอมเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้าตาตื่นตระหนกของพลอย“พลอย” แบมเหมือนกำลังห้ามไม่ให้พลอยพูด“แต่ถ้าเราบอกชะเอมก่อน ชะเอมจะได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้ไง”“พลอยกับแบมมีอะไรกัน”“คือ... คือเดล ภู อาชิเขามาที่นี่” พลอยพูด“จริงสิ นี่บ่ายแล้ว พี่อาชิบอกจะมากินข้าวกับเอม แล้วตอนนี้พี่อาชิอยู่ไหนเหรอ”“คงอยู่หน้าคณะ หรือไม่ก็คงกลับไปแล้ว หรือคงจะอยู่ที่ไหนสักแห่งหรืออาจจะอยู่แถว ๆ นี้”“พลอยก็บอกไม่รู้แค่นั้นก็จบป้ะ” แบมว่า“เดี๋ยวเอมโทร.หาพี่อาชิก่อนนะ”“เราว่าออกไปดูหน้าคณะก่อนเถอะ ถ้าไม่อยู่เ

แบมเริ่มเต้นเป็นคนแรกทันทีที่พี่กะเพราพูดจบ ก่อนจะตามด้วยคนอื่น ๆ ที่เริ่มเต้นตาม ดูจากท่าเต้นของแต่ละคนเหมือนโดนบังคับ มีแต่แบมที่ดูจะมันอยู่คนเดียว แล้วยังมาจับชะเอมกับพลอยเต้นด้วย เธอจะไปจับสายฟ้าเต้น แต่เจอสายตาดุ ‍ๆ เธอจึงปล่อยมือพร้อมทั้งสะบัดหน้าใส่“ตอนนี้ก็ถึงเวลามานับคะแนนโหวตกันแล้วนะครับ เชิญพี่ปี 2 ทำหน้าที่ตามจุดเลยครับ เชิญน้อง ๆ ทั้ง 10 คนไปนั่งเก้าอี้ที่จัดไว้ด้านนั้นเลยครับ” พี่พฤกษ์พูดผู้ถูกเสนอชื่อเดินไปนั่งเก้าอี้ที่จัดไว้ด้านบนเวที รุ่นพี่ปี 2 ก็เริ่มการนับคะแนน ซึ่งใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็แล้วเสร็จ จริง ๆ ทราบผลตั้งแต่นับไปได้แล้วครึ่งทาง เพราะคะแนนที่นำโด่งเกินคนอื่น“เราก็ทราบผลโหวตกันแล้วนะครับ พี่ขอประกาศชื่อผู้ที่เป็นตัวแทนของคณะแพทยศาสตร์ที่จะไปประกวดดาวและเดือนของมหาวิทยาลัย ดาวประจำคณะแพทยศาสตร์ก็คือ น้องชะเอม พรรณวรทครับ”ฮิ้ว !!“ค่ะ เดือนประจำคณะแพทยศาสตร์ก็คือ สายฟ้า รามสูร ค่าาาาาา”กรี๊ด !“ขอเชิญดาวและเดือนมายืนโชว์ตัวตรงหน้าเวทีด้วยครับ”“พูดอะไรกับเพื่อน ๆ กันหน่อยค่ะ เริ่มจากน้องชะเอมเลยค่ะ”“เอมต้องขอขอบคุณทุก ๆ คะแนนโหวตที่เห็นว่าเอมเหมาะ

“กลางวันมากินข้าวด้วยนะ” อาชิขับรถมาส่งชะเอมที่หน้าตึกคณะแพทยศาสตร์ เขาเดินลงจากรถมาส่งเธอทุกสายตาต่างจ้องมองมายังคนทั้งคู่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน แต่ทั้งเขาและเธอก็เลือกที่จะไม่สนใจ พูดจบเขาก็ก้มลงไปจูบที่หน้าผากมนตอกย้ำความเป็นเจ้าของในตัวเธอ จะได้ไม่มีใครหน้าไหนกล้ามายุ่งกับผู้หญิงของเขา“ค่ะ เอมเข้าคณะก่อนนะ พลอยกับแบมยืนรออยู่ตรงนั้นแล้ว” ชะเอมยิ้มหวานให้เขา“ไอ้สายฟ้าด้วยสินะ พี่คงต้องอดทนไม่ให้ชกหน้ามันตลอดระยะเวลา 6 ปี” เขามองไปยังเพื่อนของเธอ เป็นจังหวะเดียวกับที่สายฟ้าเดินเข้าไปสมทบ“ถ้าพี่อาชิเชื่อใจเอม พี่อาชิจะไม่ต้องอดทนกับผู้ชายคนไหนเลย”“โอเคครับ พี่จะพยายาม รักเอมนะ” มือหนายกขึ้นมาลูบแก้มนวลอย่างแผ่วเบา“รักพี่อาชิเหมือนกันค่ะ เอมไปจริง ๆ แล้วนะ”“อื้ม” เขาก็พยักหน้าให้ เธอก็เดินเข้าไปหาเพื่อน ๆ เขายืนมองเธอจนเธอหันมาโบกมือบ๊ายบายและส่งยิ้มหวานให้ เขาจึงเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที“เราคงจะเป็นห่วงชะเอมไปเอง” แบมหันไปพูดกับพลอยเมื่อชะเอมเดินมาถึงพวกเธอ“นั่นน่ะสิ” พลอยตอบ“เมื่อวานไอ้อาชิมันทำอะไรรุนแรงกับเอมหรือเปล่า” สายฟ้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง“แหม่

“พี่อาชิ” ชะเอมเรียกเขาหน้าตาตื่น“หืม ?”“พี่อาชิไม่ป้องกัน”“พี่ขอโทษ มันอดใจไม่ไหวจริง ๆ เดี๋ยวพี่ซื้อยาคุมฉุกเฉินให้นะ”“มันก็ต้องแหงละ”“เอมครับ ไหน ๆ ก็ต้องกินยาคุมฉุกเฉินแล้ว งั้นพี่ขอสดอีกนะ” เขาบอกเสียงอ้อน แต่สายตาของเขานี่สิ มันดูเหมือนพวกหื่นกระหายยังไม่ทันที่เธอจะตอบ เขาก็จับยกตัวของเธอขึ้นจนแก่นกายที่เชื่อมต่อกันอยู่หลุดออกจากกันพร้อมจับเธอหันหลัง แล้วเสียบแก่นกายเข้ามาในตัวเธออีกครั้งอย่างรวดเร็วจนเธอแทบตั้งตัวไม่ทันสวบ !“อื้อออ... พี่อาชิ” เธอจิกเล็บลงไปบนลำแขนแกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่าน“อ๊า... เสียวมากเลยเอม”“พี่อาชิ... อ๊ะ... อ๊ะ... อ๊า”ร่างแกร่งขยับสะโพกเข้ามาอย่างแรงทำให้ร่างบางร้องครางออกมาเสียงดัง อาชิผลักให้ชะเอมนั่งคุกเข่าในอ่างทำให้เธอต้องเอามือจับขอบอ่างไว้“โอ้วววว... เอม... ท่านี้เสียวมาก... ซี้ดดด”“อ๊ะ... อ๊า... พี่อาชิขา”ร่างแกร่งครางเสียงดังลั่นไม่แพ้กัน เขากระแทกแก่นกายใหญ่เข้าลึกสุด ๆ สร้างความเสียวซ่านแบบสุด ๆตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!!“อ๊า... พี่อาชิ... อ๊ะ... อ๊ะ... จะเสร็จแล้ว”ร่างบางครางออกมาไม่ได้ศัพท์ เพราะมือหนาเ

ชะเอมสระผมให้อาชิอย่างตั้งอกตั้งใจ เธอนึกถึงอดีตตอนที่เขาเข้ามาช่วยเธอจากเด็กอ้วนจอมเกเร เธอมองเขาเหมือนซูเปอร์ฮีโร่ที่มาช่วยนางเอกจากผู้ร้าย เขาดูเท่มากในสายตาของเธอเธอเฝ้าตามติดเขา พยายามเข้าไปอยู่ในชีวิตของเขา เธอไม่มีเพื่อนสนิทผู้หญิงนับตั้งแต่ตามติดเขา เธอจึงมีแค่อาชิ ภู แล้วก็เดลที่เป็นเพื่อนสนิท แต่เธอก็ไม่สนใจ เธอเลือกที่จะทำตามความต้องการของตนเอง เธอมีความสุขในสิ่งที่เธอเลือกเธอมักจะถูกหมั่นไส้จากผู้หญิงหลาย ๆ คน เพราะเธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มหนุ่มหล่อ รวย เพอร์เฟกต์ทั้ง 3 คนที่ฮ็อตมากในโรงเรียนภูเป็นผู้ชายอบอุ่น ใจเย็น แต่ถ้าถึงเวลาต่อสู้เขาก็จะดูน่าเกรงขามขึ้นมาทันทีเดลเป็นคนที่เฟรนด์ลี เป็นกันเอง กะล่อนนิด ๆ สาว ๆ เลยเยอะ แต่เวลาต่อสู้ก็ไม่ยอมใครหน้าไหนส่วนอาชิจะเป็นคนที่เข้าถึงยากมากที่สุด ด้วยความเย็นชากับผู้หญิงทุกคน ไม่เคยพูดดีหรือไว้หน้าใคร แต่ก็ยังเป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงหลาย ๆ คนเพราะดูเท่ มีเสน่ห์ ดูมีอะไรให้น่าค้นหา...'แต่เสียใจด้วย เขาเป็นของฉัน'เธอหน้ามึนตามเขาไปทุกที่ไม่ว่าเขาจะทำเสียงดุ เย็นชา หรือท่าทีที่สุดแสนจะรำคาญใส่เธอ เธอก็ยอมอดทน แต่ใครจ