"ฝันดีนะครับลูกชายของพ่อแทน" แทนไทก้มลงจูบหน้าผากลูกชายเบาๆ หลายวันมานี้อินทัชจะตัวติดแจเลขานุการคนใหม่ของผู้เป็นพ่อตลอด กลับจากโรงเรียนก็จะวิ่งไปหาเธอทันที และรอคอยที่จะได้เล่นกับเธอ
"ฝันดีฮับ" เด็กน้อยเอ่ยบอกแล้วค่อยๆ ปิดเปลือกตาลง
แทนไทกล่อมลูกชายเข้านอน และรอจนกระทั้งแน่ใจว่าลูกชายหลับสนิท หลังจากนั้นเขาก็จะออกไปผับของเขา เพื่อตรวจงานอย่างที่ทำเป็นประจำทุกคืน โดยมีป้าแช่มซึ่งเป็นป้าแท้ๆ ของตรัยคุณคอยดูแลต่อจากเขา
"มึงไปสืบประวัติของผู้หญิงคนนี้มาให้กู อย่างละเอียด" แทนไทยื่นกระดาษใบหนึ่งให้ตรัยคุณบอดี้การ์ดที่รู้ใจเขาที่สุด เน้นย้ำว่าต้องได้ประวัติของผู้หญิงคนนี้อย่างละเอียด
"นางฟ้าของอาชินี่ครับ" ตรัยคุณมองแผ่นกระดาษในมือแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผู้เป็นนาย
"ไปจัดการตามที่กูสั่ง และเร็วที่สุด" แทนไทบอกเสียงกร้าวอย่างต้องการให้ตรัยคุณปฏิบัติตามเสียงเร็วที่สุด
"ครับ คุณเอมี่มารออยู่แล้วนะครับ จะให้เข้ามาเลยไหมครับ" ตรัยคุณก้มศีรษะรับคำสั่ง แต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกเรื่องที่เขาตั้งใจจะเข้ามาบอกแต่แรก
"อืม" มาเฟียหนุ่มตอบเพียงเท่านั้น ตรัยคุณจึงออกไปทำงานตามที่ได้รับคำสั่งทันที คำว่าเร็วที่สุดของแทนไทคือภายในคืนนี้ต้องมีประวัติโดยละเอียดของพรพระพาย
"เอมี่คิดถึงแทนที่สุดเลยค่ะ" เสียงหวานของไฮโซสาวที่เดินนวยนาดเข้ามาหาแทนไท เธออยู่ในชุดเกาะอกกระโปรงสั้นสีแดงเพลิงที่แทบจะปิดอะไรไม่มิด ในขณะที่เขากำลังนั่งเอกเขนกบนโซฟาหรูหราในห้องส่วนตัว ในมือมีแก้วทรงเหลี่ยมพร้อมเครื่องดื่มสีอำพันที่ถูกแกว่งไปมาเบาๆ ก่อนจะยกขึ้นจรดริมฝีปาก และกลืนลงไปอึกใหญ่
"หึ คิดถึงก็จัดการซะสิ จะเสียเวลาอยู่ทำไม" แทนไทยกยิ้มมุมปาก มือหนาวางแก้วลงบนโต๊ะด้านหน้า เอนหลังพิงพนักโซฟา ลำแขนแข็งแรงวางไปตามความยาวของพนักพิง
"ใจร้อนจังเลยนะคะ" ไฮโซสาวพูดอย่างมีจริตจะก้าน เย้ายวนทุกการทำ นิ้วเรียวค่อยๆ ลากไล้ตั้งแต่สันจมูกโด่งของชายหนุ่ม เลื่อนลงมาที่ริมฝีปากหนา เกลี่ยไล้ไปมาอย่างยั่วยวน ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้หมายจะประทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากหยักได้รูป แต่มาเฟียหนุ่มก็หลบหลีกเสียก่อน
"อย่าทำ ถ้าทำตามข้อตกลงไม่ได้ก็กลับไป" แทนไทบอกเสียงกร้าว เขาไม่เคยจูบกับผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์แบบชั่วครั้งชั่วคราว และนั่นเป็นหนึ่งในข้อห้ามที่ผู้หญิงทุกคนต้องปฏิบัติตามเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องนี้
"ก็ได้ค่ะ ทำอารมณ์เสียไปได้ เดี๋ยวเอมี่จะทำให้แทนอารมณ์ดีเอง" ไฮโซสาวเอ่ยอย่างยั่วยวน แล้วลุกขึ้นยืนต่อหน้ามาเฟียหนุ่มค่อยๆ ถอดชุดของเธอออก
ร่างเปลือยเปล่าของไฮโซสาวเยื้องกรายเข้าไปปลดเข็มขัดหนังเส้นหรูของมาเฟียหนุ่ม เธอจัดการเสื้อผ้าของเขาออกจนหมด โดยที่เขาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
ริมฝีปากบางของไฮโซสาวจูบไล้เล็มไปตามแผงอกแกร่ง แล้วค่อยๆ ลากลิ้นเล็กเลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนถึงกลางกายของเขา ใบหน้าสวยที่ฉาบด้วยเครื่องสำอางราคาแพงแนบชิดกับแก่นกายที่ขยายใหญ่และแข็งชูชัน มือเล็กจับแก่นกายของเขารูดขึ้นรูดลง ปลายหัวหยักมีน้ำใสๆ ไหลซึมออกมา เธอใช้ปลายลิ้นแตะวนเบาๆ จากนั้นจึงลากปลายลิ้นวนรอบๆ หัวหยักที่บานฉ่ำ มือเล็กยังคงรูดขึ้นลงเรื่อยๆ แล้วอ้าปากครอบปลายหัวบานฉ่ำของเขา พร้อมทั้งดูดเม้มเข้าออกแรงๆ จนท่อนเอ็นร้อนกระตุกเกร็ง
"อื้ม..." มาเฟียหนุ่มครางในลำคอ เมื่อรู้สึกว่าตนเองจะถึงจุดแตกดับ มือหนากดศีรษะของไฮโซสาวไว้แล้วอัดสวนท่อนเอ็นเข้ามาในปากของเธอ จนน้ำสีขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าไปในโพรงปากจนไหลย้อยออกมาตรงมุมปาก เธอกลืนกินเข้าไปจนหมดราวกับว่าเป็นอาหารรสเลิศ
มาเฟียหนุ่มลุกจากโซฟาจับพลิกร่างของไฮโซสาวให้คว่ำหน้าลง มือบางจับพนักพิงโซฟาไว้มั่น สะโพกงอนสายโยกไปมาอย่างยั่วยวน ต้องการให้เขาสอดใส่ท่อนเอ็นใหญ่นั้นเข้ามาในตัวเธอ เพราะกลางกายของเธอตอนนี้สั่นระริกจนฉ่ำเยิ้มอยากให้เขาเข้ามาเติมเต็มเพื่อดับความกระสันซ่าน
"เอาเข้ามาเลยค่ะแทน เอมี่ต้องการคุณ" ไฮโซสาวเร่งเร้าเสียงหวานด้วยความกระสัน มาเฟียหนุ่มไม่รีรอ ในเมื่อเธออยาก เขาก็จะสนอง มือแกร่งจับแก่นกายที่ใหญ่เกินมาตรฐานใส่ถุงยางอนามัย แล้วกดแทรกเข้าไปในร่องสวาททีเดียวมิดลำ
"อ๊ายยย...อื้อ...ของแทนใหญ่จัง...เอมี่ชอบ...อ๊า..." ไฮโซสาวกรีดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน เธอมีอะไรกับผู้ชายมาหลายต่อหลายคน แต่คนที่ถึงใจเธอที่สุดก็คงมีแต่แทนไทเท่านั้น
"อ๊ะ...เอมี่เสียวใจจะขาดแล้ว...อ๊ะ...อื้อ...จะฉีกแล้ว...อ๊า..." ไฮโซร้องครางเสียงลั่นห้องกับบทรักอันเร่าร้อนของมาเฟียหนุ่มที่ทั้งเจ็บยามที่ถูกสอดแทรกเข้ามาในคราวเดียว ทั้งจุกยามที่เขาถาโถมความใหญ่โตเข้ามาในตัวเธอไม่ยั้ง แต่ทว่าก็ไม่เท่ากับความเสียวซ่านที่เขามอบให้
มาเฟียหนุ่มอัดกระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้าออกอย่างรุนแรง แต่แล้วก็ต้องชะงักลงกลางคัน เมื่อมีใบหน้าสวยหวานของผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในห้วงความคิด ทำไมหน้าของเธอถึงเข้ามาอยู่ในสมองของเขา แทนไทสะบัดหน้าเล็กน้อยเพื่อขับไล่ภาพนั้นออกไปจากหัว
"อ๊า...หยุดทำไมล่ะคะแทนขาาาาา...เอมี่ต้องการคุณ...กระแทกเข้ามาแรงๆ สิคะ...อ๊า..." ไฮโซสาวร้องหาท่อนเอ็นใหญ่ของเขาด้วยเสียงสั่นพร่า พลางส่ายร่อนสะโพกไปมาอย่างเชิญชวนให้เขาอัดกระแทกเข้ามาเสียที
มาเฟียหนุ่มอัดกระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้าออกอย่างรุนแรงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้รัวเร็วกว่าเดิมเพื่อที่จะปลดปล่อยออกมาให้ให้เร็วที่สุด จนในที่สุดเขาก็เกร็งกระตุก ฉีดพ่นน้ำสวาทออกมา ไฮโซสาวทรุดตัวลงไปกับโซฟาทันที ด้วยแข้งขาที่อ่อนแรง ฟุบหน้าหายใจหอบเหนื่อย แทนไทจัดการถอดถุงยางอนามัยโยนทิ้งถังขยะไปอย่างไม่ไยดี แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนใจร่างบางที่ทรุดตัวตรงโซฟาอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ทุกครั้งที่มีอะไรกับผู้หญิงพวกนี้เสร็จเขาจะต้องอาบน้ำชำระล้างร่างกาย เพราะไม่อยากให้กลิ่นของพวกเธอมาติดตามเนื้อตามตัวของเขา
"คืนนี้ให้เอมี่อยู่กับแทนนะคะ" ไฮโซสาวเดินมาออดอ้อนมาเฟียหนุ่มทันทีที่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ
"คุณกลับไปได้ละ ผมมีงานต้องทำต่อ" แทนไทบอกเสียงเรียบ
"แต่เอมี่อยากนอนค้างกับแทนนี่คะ นะคะ เราจะได้สนุกกันต่อ" หญิงสาวยังคงรบเร้าร่ำไร
"ผมไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่อง" แทนไทพูดอย่างนึกรำคาญ
"ก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้เอมี่มาหาแทนอีกนะ" ไฮโซสาวบอกเสียงอ่อยด้วยความผิดหวัง จำใจเดินออกจากห้องไป
มาเฟียหนุ่มทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ครุ่นคิดว่าทำไมภาพนางฟ้าของลูกชายถึงมาอยู่ในหัวของเขา ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ดวงตาคู่สวย จมูกเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มแดงเรื่อ รอยยิ้มหวานๆ ของเธอ มันเข้ามาอยู่ในห้วงความคิดของเขาได้อย่างไรกัน หรือว่าเธอจะเป็นนางฟ้าที่คอยร่ายเวทมนต์ให้ลูกชายกับเขาหลงใหล
ก๊อกๆๆ
"ผมได้ประวัตินางฟ้าของอาชิมาแล้วครับ" ตรัยคุณเปิดประตูเดินเข้ามาแล้วเอ่ยบอกทันที แทนไทหลุดออกจากภวังค์ เงยหน้ามองบอดี้การ์ดของเขา
"เธอชื่อพรพระพาย ชื่อเล่นว่าพายครับ เพิ่งเรียนจบด้วยเกียรนิยมอันดับหนึ่ง พูดได้สี่ภาษา..." บอดี้การ์ดหนุ่มเริ่มกล่าวรายงานประวัติของพรพระพาย แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเพราะสายตาไม่พอใจของมาเฟียหนุ่ม ด้วยเรื่องพวกนี้เขารู้อยู่แล้วจากเอกสารประกอบใบสมัครงานของเธอ
"เธออาศัยอยู่ที่คอนโดเอนิซซ่าเพียงลำพัง พ่อแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตั้งแต่เธอเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสอง แต่โชคดีที่พ่อแม่ของเธอทำประกันชีวิตไว้จึงมีเงินที่จะสามารถส่งตัวเองเรียนต่อจนจบได้ เธอขายบ้านของพ่อแม่ แล้วมาซื้อคอนโดอยู่ ในระหว่างเรียนเธอก็หารายได้พิเศษไปด้วย ทั้งรับงานแปล เป็นล่าม หรือแม้แต่พริตตี้ MC แต่จะเลือกงานที่ต้องใช้ความสามารถทางด้านภาษา พอเรียนจบก็มาสมัครงานที่แทนไท คอร์ปอเรชั่น ประวัติของเธอก็มีเท่านี้ครับ อ๋อ คอนโดเอนิซซ่า เป็นคอนโดในเครือของแทนไท คอร์ปอเรชั่น นะครับ จบการรายงานครับ" แทนไทเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้รับรู้ประวัติของพรพระพาย ตรัยคุณตั้งใจเน้นย้ำในประโยคสุดท้ายด้วยรู้ใจมาเฟียหนุ่มเป็นอย่างดีว่าเขาจะทำอะไรต่อจากนี้
มาเฟียหนุ่มนั่งนิ่งอย่างคนใช้ความคิดอยู่บนโซฟาตัวยาวมาเกือบชั่วโมง หลังจากที่ตรัยคุณรายงานเรื่องของพรพระพาย เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าสวยๆ รอยยิ้มหวานๆ ของเธอ โดยที่ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไม"ไอ้เดย์! ไอ้เดย์!!" แทนไทลุกเดินออกไปเรียกหาบอดี้การ์ดประจำตัว"ครับคุณแทน" บอดี้การ์ดหนุ่มรีบขานรับในทันทีเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นนายดังลั่น เขากำลังตรวจความเรียบร้อยอยู่ในบริเวณที่ไม่ไกลจากห้องทำงานของเจ้านายมากนักจึงขานรับได้ทันใจมาเฟียหนุ่ม เพราะตัวเขาเองมั่นใจว่าจะต้องถูกเรียกหาในไม่ช้าเป็นแน่ แล้วเขาก็คิดไม่ผิดจริงๆ สมกับเป็นบอดี้การ์ดที่รู้ใจเจ้านายคนนี้ที่สุด"เอากุญแจรถมา" แทนไทบอกพร้อมทั้งยื่นมือไปตรงหน้าบอดี้การ์ดคนสนิทที่เพิ่งวิ่งมาถึงเขา"คุณแทนจะไปไหนครับ บอกผมมาได้เลย ผมจะทำหน้าที่พลขับพาคุณแทนไปทุกที่ที่คุณแทนต้องการเลยครับ บัญชาไอ้เดย์มาได้เลย" ตรัยคุณถามพร้อมทั้งยกยิ้มมุมปากอย่างรู้จุดหมายปลายทางที่เจ้านายหนุ่มจะไป"เรื่องของกู เอากุญแจรถมา" แทนไทไม่ยอมบอก แถมยังพูดเสียงดังกว่าเดิม เหมือนกำลังกลบเกลื่อนการกระทำของตนเอง"แต่ปกติเวลาคุณแทนจะไปไหน ผมต้องเป็นคนขับรถให้ตลอดนะครับ" บอด
"ใส่ชุดนอนอะไรของเธอว่ะ ปิดนมก็ไม่มิด" แทนไทนั่งบ่นพึมพำกับตนเอง พลางลูบสัมผัสเจ้ามังกรผ่านเนื้อผ้าเหมือนจะกล่อมให้มันหลับใหลไปดั่งเดิม แต่ยิ่งลูบ กับสายตาที่ยังคงจับจ้องไปที่หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัว เจ้ามังกรก็ยิ่งอยากจะออกมาเจอโลกภายนอก อยากที่จะมุดเข้าไปสำรวจถ้ำของหญิงสาวตรงหน้า"ตัวก็เล็กนิดเดียวทำไมมันถึงล้นออกมาขนาดนั้นว่ะ" มาเฟียหนุ่มบ่นพึมพำขึ้นมาอีก สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ราวกับถูกสะกดไว้ด้วยมนตรา"คุณอาชิต้องทำแบบนี้...คุณอาชิเก่งจังเลย" จู่ๆ หญิงสาวที่กำลังหลับใหลก็พูดขึ้นมาทั้งที่ยังหลับตา ด้วยความตกใจแทนไทรีบทรุดตัวลงไปหลบข้างเตียง แล้วค่อยๆ ชำเรืองตามองขึ้นไปบนเตียงว่าเธอตื่นขึ้นมาหรือเปล่า"เฮ้อ!" มาเฟียหนุ่มถอยหายใจอย่างโล่งอก เพราะเธอเพียงนอนละเมอ คงเล่นกับลูกชายของเขาทั้งวันจนเก็บมาฝัน แล้วนอนละเมอแบบนี้เมื่อเห็นหญิงสาวยังคงหลับสนิท แทนไทก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งเก้าอี้ตามเดิม แต่ผ้าห่มของเธอตอนนี้ถูกสลัดออกไปอยู่ข้างกายบาง จนเรียวขาขาวโผล่พ้นออกมา ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคออีกอึกใหญ่ สายตาคมเคลื่อนไล้มองเรียวขาสวยตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงส่วนกลางกายสาว
"พี่พาย พี่พายฮับ" วันนี้เป็นวันหยุดของอินทัช เด็กชายตัวน้อยติดตามผู้เป็นพ่อมาบริษัทด้วย อินทัชตะโกนเรียกเลขานุการสาวพร้อมทั้งแกะมือออกจากผู้เป็นพ่อ แล้วรีบวิ่งไปหาพรพระพายที่กำลังยืนรอลิฟท์ พนักงานที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว ต่างรู้สึกแปลกใจที่ลูกชายประธานบริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่น เรียกขานพนักงานใหม่ที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วันอย่างสนิทสนม โดยปกติเวลาที่แทนไทพาลูกชายมาบริษัท เด็กน้อยจะไม่เคยให้ความสนิทสนมกับพนักงานคนไหน จะอยู่กับผู้เป็นพ่อแล้วก็บอดี้การ์ดประจำตัวเท่านั้นอินทัชวิ่งมาเกาะขาของพรพระพาย โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ร่างบางเซถอยหลังไปสองก้าว แต่มีพนักงานผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ มารับไว้ได้ทัน"เออ...ขะ...ขอบคุณค่ะ" พรพระพายเอ่ยขอบคุณพนักงานชายที่ช่วยเธอไว้"ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี ผมธาวินนะครับ แล้ว...." ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งแนะนำตนเอง และส่งยิ้มให้อย่างสื่อความหมายว่าพึงใจในตัวหญิงสาว"พรพระพายค่ะ เรียกพายก็ได้" พรพระพายเอ่ยแนะนำตัว พร้อมกับยิ้มตอบตามมารยาท"อาชิขอโทษ พี่พายเจ็บไหมฮับ" เด็กชายตัวน้อยทำหน้าสำนึกผิดที่ทำให้พรพระพายเกือบล้ม"พี่พายไม่เจ็บค่ะ คนเ
"กาแฟมาแล้วค่ะ" พรพระพายวางถาดกาแฟกับแซนวิชทูน่าบนโต๊ะทำงานตรงหน้ามาเฟียหนุ่ม"ฉันสั่งกาแฟอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ แล้วนี่คืออะไร" แทนไทเงยหน้าขึ้นมาถาม"แซนวิชทูน่าค่ะ พี่เดย์บอกว่าเมื่อเช้าคุณแทนไทไม่ได้รับประทานอาหารเช้ามา ดิฉันก็เลยทำแซนวิชมาให้ด้วยค่ะ เผื่อคุณจะหิว" พรพระพายอธิบาย"พี่เดย์งั้นเหรอ ดูสนิทสนมกันดีนะ ฉันไม่หิว เธอเอาออกไป ฉันไม่ชอบ" ประโยคแรกแทนไทพูดพึมพำกับตนเอง ส่วนประโยคหลังเขาบอกเธอด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว"ค่ะๆ" พรพระพายพูดเสียงอ่อย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องไม่พอใจขนาดนี้ด้วย แล้วเอื้อมมือไปหยิบจานแซนวิชกลับคืนมา แต่ยังไม่ทันจะได้หยิบมาถือไว้ ประตูห้องทำงานก็เปิดเสียก่อน"พี่พายฮับ" เสียงเด็กชายตัวน้อยเปิดประตูเข้ามา เมื่อเห็นหน้าพรพระพายก็รีบวิ่งมาหาเธอทันที"สงสัยอาชิจะลืมพ่อแทนไปแล้ว มาถึงก็เรียกหาแต่พี่พาย" มาเฟียหนุ่มแสร้งทำเสียงน้อยใจลูกชายตัวน้อยของเขา อินทัชรีบวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อแล้วป่ายปีนขึ้นไปนั่งบนตัก"อาชิยักพ่อแทนฮับ" อินทัชรีบซบหน้าไปที่อกแกร่งออดอ้อนผู้เป็นพ่อทันที"พ่อแทนก็รักอาชิครับ" แทนไทก้มหน้าลงมาหอมแก้มลูกชาย"พ่อแทนฮับ อาชิขอยักพี่พายด้วยได้ไหมฮับ
มาเฟียหนุ่มนั่งเอนกายพิงพนักโซฟาหนังสุดหรูในห้องส่วนตัวที่ผับ หลังจากที่ส่งเจ้าลูกชายตัวน้อยเข้านอน ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง"คุณพัดชามารอแล้วนะครับ" ตรัยคุณเอ่ยบอกผู้เป็นนายเหมือนที่เขาทำในทุกๆ วัน อยู่ที่ว่าวันนั้นจะเป็นดารา นางแบบ หรือไฮโซคนไหนก็เท่านั้นเอง"กูอยากอยู่คนเดียว บอกให้เธอกลับไป" มาเฟียหนุ่มบอกเสียงกร้าว"ครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มไม่อยากเซ้าซี้จึงเดินออกไปทำตามคำสั่งเวลาผ่านไปไม่รู้ว่ากี่นาที หรือนานนับชั่วโมง แทนไทก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม คิดถึงแต่ใบหน้าหวานๆ ดวงตากลมสดใสราวดวงดาว จมูกโด่งเรียวสวย ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อของพรพระพาย ทำไมเธอถึงเข้ามารบกวนจิตใจเขาได้มากขนาดนี้ จะบอกว่าเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น ก็ไม่อยากจะเชื่อในความรู้สึกนั้นเลย เขาปิดประตูรักไปนานกว่าสามปี นานจนไม่อยากจะเปิดรับใครอีก แต่มาวันนี้พรพระพายกับทำให้เขารู้สึกลังเล"ผมจัดการงานเรียบร้อยแล้ว คุณแทนจะกลับเลยหรือเปล่าครับ" ตรัยคุณเดินเข้ามาบอกเจ้านายหนุ่ม"ไอ้เดย์ มึงว่ากูควรทำยังไงดี" แทนไทเปรยถามตรัยคุณด้วยความจนใจ ไม่รู้จะหาทางออกให้กับตนเองอย่างไร"ถ้าคิดถึงก็ไปหาสิครับ คุณแทนก็มีคีย
พรพระพายตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียเหมือนคนนอนไม่เต็มอิ่ม พาลให้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ เธอยืนแปรงฟันอยู่หน้ากระจกพลางนึกถึงความฝันเมื่อคืน เจ้านายหนุ่มกำลังลูบไล้ สัมผัสร่างกายของเธออย่างถ้วนทั่ว แม้แต่ตรงนั้น... ใบหน้าของเธอเห่อแดงด้วยความเขินอายที่ตนเองฝันถึงแทนไทแบบนั้น"เขามีลูกมีเมียแล้วจำไว้สิพรพระพาย" หญิงสาวบอกตนเองผ่านกระจก พอแปรงฟันเสร็จเธอก็ปลดปมผ้าเช็ดตัวออกเพื่อที่จะอาบน้ำ"เฮ้ย! รอยอะไรเนี่ย" พรพระพายร้องลั่นเมื่อเห็นร่างกายของตนเองผ่านกระจก ไม่ว่าจะเป็นไหล่ ลำคอ หน้าอก ไล่ลงมาถึงหน้าท้อง และต้นขาทั้งสองข้าง ล้วนมีแต่รอยจ้ำแดงเต็มไปหมด หรือว่าเมื่อคืนจะไม่ใช่ความฝัน ถ้าไม่ใช่ความฝันแล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไรกันที่เจ้านายหนุ่มจะมาทำแบบนั้นกับร่างกายของเธอ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เขาจะเข้ามาในห้องของเธอได้อย่างไรกัน คงจะแพ้อะไรสักอย่าง รอดูอาการไปก่อนถ้าไม่ดีขึ้นค่อยไปหาหมอ พรพระพายคิดเช่นนั้น แล้วรีบอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานในขณะที่กำลังเดินขึ้นตึกแทนไท คอร์ปอเรชั่น เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรที่เข้ามาอยู่ในห้วงแห่งความฝันของเธอเมื่อคืนก็ปรากฏตัวอยู่
มาเฟียหนุ่มกลับเข้ามาที่ห้องทำงานหลังจากไปตรวจโมเดลคอนโดมิเนียมที่กำลังจะสร้าง แต่เมื่อเข้ามาในห้องก็ไม่พบเลขานุการสาว เขายกนาฬิกาข้อมือเรือนหรูขึ้นมาดู ตอนนี้บอกเวลาเที่ยงสิบห้านาที เขารู้ในทันทีว่าเธอหายไปไหน และอยู่ที่ใด ความรู้สึกไม่พอใจก่อเกิด โดยปกติเธอจะต้องทานอาหารกับเขาที่ห้องนี้“พายครับ” พรพระพายหันหน้าไปตามเสียงเรียก“พายจำพี่ได้ไหม พี่ธาวิน คนที่เจอกันที่หน้าลิฟท์ ตอนที่พายกำลังจะล้ม จำได้ไหมครับ” ธาวินอธิบายเมื่อเห็นสีหน้างุนงงของพรพระพาย“อ๋อ จำได้แล้วค่ะ” พรพระพายตอบพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรกลับไป เธอไม่รู้จักพนักงานมากนัก ด้วยที่นี่มีพนักงานเป็นจำนวนมาก แล้วยังแยกออกไปแต่ละแผนก แต่ละชั้น ส่วนใหญ่เธอจะรู้จักหัวหน้าของแต่ละฝ่ายหรือแผนก เพราะต้องติดต่อประสานงานด้วย“ไปทานข้าวกับพวกพี่ไหม พวกพี่ก็กำลังจะไปพอดี” ธาวินเอ่ยชวนพรพระพาย“พี่ชื่อจุ๊บนะจ๊ะ”“พี่แคนครับ”“พี่ฟลุ๊ค พวกพี่อยู่ฝ่ายขาย” พนักงานที่มาพร้อมกับธาวินเอ่ยแนะนำตัว“พายค่ะ เป็นเลขาของคุณแทนไท ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” พรพระพายเอ่ยทักทาย พร้อมทั้งส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเช่นเคย“ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะเลยเวลาพัก คนยิ่ง
เมื่อเข้ามาในห้องทำงาน แทนไทเหวี่ยงพรพระพายไปชนกับกำแพง ทำให้ไหล่ของเธอกระแทกกับกำแพงอย่างแรงจนเจ็บร้าวไปทั้งแขน มาเฟียหนุ่มจับแขนของเธอขึ้นเหนือศีรษะยึดข้อมือเล็กนั้นติดกับกำแพงด้วยมือข้างเดียว แล้วประกบปากเข้าหาริมฝีปากบางด้วยความรุนแรง จนได้รสปะแล่มๆ และกลิ่นคาวของเลือด“อื้ออออ...” พรพระพายพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของมาเฟียหนุ่ม แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรุนแรงกับเธอ มือหนาฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ่น กระดุมหลุดกระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง“คุณแทน อย่าทำอะไรดิฉันเลยนะคะ อ๊ะ...อย่ากัด...จะ...เจ็บ...โอ๊ย...อย่า...อื้ออออ” พรพระพายอ้อนวอน เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระจากริมฝีปากร้าย และต้องร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาฝังคมเขี้ยวที่ลำคอของเธอ“ทำไม รังเกียจสัมผัสของฉันมากหรือไง แต่ชอบให้ไอ้พนักงานผู้ชายพวกนั้นมาถูกเนื้อต้องตัวเป็นของสาธารณะ ผู้หญิงมันก็ร่านเหมือนกันหมด” มาเฟียหนุ่มพูดใส่หน้าพรพระพายเสียงดังลั่นริบฝีปากหนาทั้งดูด ทั้งเม้ม ทั้งกัด ไปตามลำคอขาว เลื่อนลงมาถึงสองเต้างาม มือหนาบีบขยำอย่างแรง จนคนโดนกระทำต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด เขาทั้งดูดทั้งขบเม้มจนเกิดรอยจ้ำสีแดงไปทั่วทั
"ผมว่าเฮียกับผมเตรียมตัวเป็นลูกที่ถูกลืมได้เลย ดูท่าแล้วป๊ากับม๊าจะเห่อลูกสาวคนใหม่" บอลพูดขึ้น เมื่อพ่อกับแม่เอาแต่คุยกับมะปรางอย่างถูกอกถูกใจ"มะปรางมาหาม๊าลูก ม๊าจะสอนให้มะปรางดูลายทอง" มะปรางเดินไปหาแม่ของบาสอย่างว่าง่าย พร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พวกท่านพร่ำสอนด้วยความเต็มใจ"ป๊าถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นะ พามาหาป๊ากับม๊าบ่อยๆ มาเรียนรู้งานร้านทอง ต่อไปร้านนี้ก็ต้องเป็นของบาส เพราะบาสเป็นคนสร้างมันขึ้นมา""ป๊าพูดแบบนี้เดี๋ยวบอลมันก็น้อยใจแย่""ไม่เลยเฮีย ผมไม่มีความรู้สึกนั้นเลย""บอลมันจะชอบน่ะสิ จะได้มีคนมาคอยดูแลแทน ทุกวันนี้ทำหน้าเหมือนโดนบังคับ อยากแต่จะไปเปิดร้านอะไหล่รถบิ๊กไบค์อะไรของมัน""พร้อมเมื่อไรก็บอกล่ะ เฮียจะลงทุนให้""ไม่ต้องเลยเฮีย แค่เปอร์เซ็นต์จากกำไรร้านทองก็พอแล้ว ตอนนี้ผมแค่รอให้เฮียกลับมาดูแลร้านทองนี่แหละ ผมจะได้โบยบินไปตามความฝันผมเสียที""คงต้องรอให้มะปรางเรียนจบก่อน""อีกตั้งสี่ปีไม่ใช่เหรอเฮีย ผมแก่พอดี""ก็ให้มะปรางมาเรียนรู้กับม๊า หลังเลิกเรียนถ้าว่างก็มาร้าน ทำให้เคยชิน เพราะยังไงอนาคตก็ต้องดูแลกิจการกันเอง ป๊าจะได้พาม๊าเที่ยวรอบโลกเสียที ถ้ารอให้แก่กว่านี
"พรุ่งนี้ไปหาป๊ากับม๊าเฮียนะ ไปนอนค้างสักคืน" บาสเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ"มันไม่เร็วไปเหรอคะ" มะปรางกำลังนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง เธอรีบวางสมาร์ตโฟนลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง แสดงความกังวลออกมาให้เห็น"เฮียไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามันเร็ว เราคบกันมาเกือบปีแล้วนะ""แล้วป๊ากับม๊าเฮียจะชอบปรางไหม ปรางไม่มีอะไรเลย แล้วพวกท่านจะคิดว่าปรางเป็นเด็กใจแตกหรือเปล่าที่ปรางมาอยู่กับเฮียแบบนี้ ปรางว่ารอให้ปรางเรียนจบก่อนดีไหม ปราง...." มะปรางคิดไปต่างๆ นานาด้วยความกลัวว่าพ่อแม่สามีจะไม่ชอบเธอ"ปราง ปรางฟังเฮียนะ ป๊ากับม๊าเฮียรู้เรื่องของเราแล้ว เฮียเล่าเรื่องปรางให้พวกท่านฟังแล้ว แล้วพวกท่านก็เป็นคนให้เฮียพาปรางไปหาเอง" บาสประคองกรอบหน้าของมะปรางให้มองมาที่หน้าของเขา เอ่ยบอกเสียงหนักแน่น"ทำไมเฮียไม่บอกปรางก่อนว่าเฮียเล่าเรื่องปรางให้ป๊ากับม๊าของเฮียฟัง ปรางกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบปราง""ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้" บาสรั้งมะปรางเข้ามากอดพลางลูบศีรษะทุยอย่างอ่อนโยน"..........""อย่าคิดมาก ปรางก็เป็นปราง ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรทั้งนั้น อยู่กับเฮียเป็นยังไง อยู่ต่อหน้าป๊าม๊าก็
"อื้ม...เฮียโทรมามีอะไรหรือเปล่า...ซี๊ดดด" บาสกดรับทันทีที่เห็นเจ้าของสายที่โทรเข้ามาขัดจังหวะ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีเรื่องด่วน"เชี้ยบาส! แล้วมึงจะรับทำเชี้ยอะไร" เสียงของเดย์ตะโกนกลับมาตามสาย จนบาสต้องยกสมาร์ตโฟนออกห่างหู"หูแทบแตก...อ๊า...แต่ตอนนี้เฮียจะแตกแล้ว...เสียวหัวมากเบบี๋...อื้มมม"บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อมะปรางยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดดุนเน้นๆไปที่ปลายหัวหยัก สลับไล้เลียไปตามเส้นสองสลึงตั้งแต่โครนจรดปลาย"อื้อ..." เสียงเล็กครางประท้วงเมื่อบาสอัดกระแทกเอวส่งแก่นกายใหญ่เข้าปากรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน"โอ้ววว...ซี๊ดดด...เฮียจะแตกแล้ว...เบบี๋...อ๊า...อ๊าสสสสส"บาสเกร็งกระตุกไปทุกส่วนเมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากมะปรางหมดทุกหยาดหยด เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาหายใจหอบเหนื่อย ก่อนจะผงกหัวมองมะปรางที่นั่งอยู่หว่างขา ที่กำลังใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลออกมาบางส่วน"มันยังแข็งอยู่เลย" มะปรางจ้องมองไปที่แก่นกายใหญ่พลางใช้นิ้วจิ้มไปมา มันก็เด้งสู้มือของเธอ"โอ้ววว...มะปราง...ซี๊ดดด...อ๊า" บาสร้องครางลั่นเมื่อมะปรางขึ้นมานั่งทับแล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรัก"อื้อออ...ของเฮ
"ตื่นได้แล้ว ไม่ไปโรงเรียนหรือไง" บาสใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปตามกรอบหน้าของมะปราง"อื้ออออ กี่โมงแล้วคะ" มะปรางหลับตาถามพลางซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง"เจ็ดโมงแล้ว""ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหม""ก็ได้ งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อน" บาสบอกพลางจะลุกจากเตียง แต่มะปรางก็ตวัดแขนโอบกอดเขาไว้"ไม่เอา ปรางอยากนอนกอดเฮีย""อย่าอ้อนเยอะ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พูดจบบาสก็ก้มลงไปหอมแก้มป่องหนักๆ"ปรางอยากให้เฮียหลงปรางเยอะๆ เฮียจะได้ไม่ทิ้งปราง""คิดมากนะเรา เฮียไม่มีทางทิ้งมะปรางหรอก เฮียต่างหากที่ต้องเป็นคนกลัว""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าถ้าสักวันมะปรางเจอคนที่ถูกใจ ที่อายุไล่เลี่ยกัน มะปรางก็จะเปลี่ยนใจไปจากเฮีย""ว่าแต่ปรางคิดมาก เฮียคิดมากยิ่งกว่าปรางอีก เฮียเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับปราง ปรางก็จะตอบแทนเฮียด้วยความรักทั้งหมดของปราง เฮียเคยฟังเพลงนี้ไหม...อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหมความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ไม่ใช่เรื่องใดไม่ต้องคิดอะไร อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป" (#เพลงเด็กกว่าแล้วไง AB Normal)"สงสัยวันนี้มะปรางคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนเฮียก็คงต้องโทรไปลางาน""ทำไมล่ะคะ""เห
บาสดูดเลียน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดอกไม้งาม แล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วรีบชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำนวดคลึงเต้าใหญ่พลางใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถัน"อ๊ายยยยยยยย"ร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาอีกครั้ง นอนตาลอยตัวเบาหวิว หายใจหอบหนัก"ขอเฮียเข้าไปในตัวมะปรางนะครับ" บาสบอกหลังจากชักนิ้วออกจากร่องรักแล้วส่งเข้าปาก ดูดเลียน้ำหวานตามซอกนิ้ว แล้วแทรกกายเข้าไปอยู่กลางหว่างขา จับท่อนเอ็นร้อนถูไถขึ้นลงกับร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส แล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากอิ่มพลางสอดลิ้นร้อนไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก มะปรางพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะไม่เป็นประสาบาสค่อยๆ กดปลายหัวหยักสอดใส่เข้าไปในร่องรักทีละนิด พร้อมทั้งจูบปลุกเร่าให้เธอเคลิบเคล้มไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา จนสามารถเข้าไปในตัวเธอได้ครึ่งลำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเยื่อบางๆ ที่ขวางทางรักบาสกอดจูบแลกลิ้น มือทั้งสองข้างบีบนวดขยำลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างเล็ก ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเกือบสุดปลายหัวหยัก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ให้ผ่านเยื่อพรหมจรรย์เข้าไปได้"อื้อออออออ" เสียงเล็
"ทำไมมันใหญ่จ้นล้นมือแบบนี้ นี่นมเด็กสิบแปดจริงไหมเนี่ย" บาสนวดคลึงสองเต้าใหญ่พลางพิจารณาขนาด ปากก็เอื้อนเอ่ยพึมพำ ตาก็จ้องไม่กะพริบ แล้วก็อดใจไม่ไหวรีบก้มลงเอาปากงาบงับยอดปทุมถันแล้วดูดแรงๆ"อื้ออออ ฮะ...เฮียอย่า" เสียงใสห้ามปนเสียงคราง พลางแหงนหน้ากัดริมฝีปากตัวเอง มือที่เคยทุบตีก็อ่อนแรงลงเอาดื้อๆ จนเปลี่ยนไปใช้เล็บจิกที่ไหล่แกร่งของเขาแทน บาสช้อนตามองใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ขณะนี้ช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนักบาสดูดยอดปทุมถันสลับซ้ายขวา พลางลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แล้วผละริมฝีปากจากเต้าใหญ่ จูบไล้ลงมาเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบมาหยุดตรงกลางกายความเป็นสาว ก่อนจะยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซุกหน้าเข้าหาดอกไม้งามเรียวลิ้นตวัดสัมผัสกลีบดอกไม้อันอวบอูม แล้วแยงลิ้นร้อนชอนไชไปตามรอยแยก"ฮะ...เฮีย...ยะ...หยุดเถอะ...ฮึก...ฮึก" บาสหยุดชะงักลงเมื่อหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาตรงหน้าผากเขาพอดี เขาจับขาเรียวลงจากบ่า แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืน"ทำไม มะปรางรังเกียจสัมผัสจากเฮียหรือไง ถึงไม่ยอมให้เฮียทำ" บาสเอ่ยถามชิดพวงแก้มด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"เปล่าค่ะ แต่ปรางกลัว กลัวว่าจะมองหน้าเฮียไม่ติดถ
"ทำไมห้องถึงมืดแบบนี้วะ...มะปราง!!...ทำไมถึงไม่เปิดไฟ...มะปราง!!...หายไปไหน" บาสเปิดประตูห้องเข้ามา แต่พบว่าห้องอยู่ในความมืดมิด เขาจึงเรียกขานหามะปราง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา"ทุ่มกว่าแล้ว หายไปไหน" บาสบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อไม่พบมะปรางอยู่ในห้อง"หรือว่า..." เมื่อนึกได้ว่ามะปรางหายไปไหน เขาก็รีบหยิบหมวกกันน็อคกับกุญแจรถแล้วออกจากห้องไปทันที"เฮีย! เดี๋ยวสิเฮีย เฮีย!" มะปรางร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ บาสก็เข้ามายื้อยุดฉุดกระชากให้เธอเดินออกไปนอกร้าน ท่ามกลางสายตางุนงงของพนักงานคนอื่นๆ และลูกค้าที่กำลังนั่งรับประทานอาหาร"....." บาสลากมะปรางออกมายังหน้าร้าน เขามองเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจสุดๆ"เฮียลากปรางออกมาทำไม ปรางจะทำงาน" มะปรางสลัดแขนออกจากการเกาะกุม แต่บาสก็ยังคงจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"ใครให้มาทำ" บาสถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ"ปรางก็ทำอยู่ทุกวัน""เมื่อวานเฮียบอกปรางว่าไง""บอก? บอกอะไร""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางเอง""แล้ว?""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางในทุกๆ เรื่อง คำว่าดูแลของเฮียคือ เฮียจะเป็นคนดูแลทั้งค่าเรียน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เฮียจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด มะปรางไ
"ดึกแล้ว ค่อยจัดของพรุ่งนี้ก็ได้ มะปรางเข้าไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนพัก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า" บาสบอกเมื่อเข้ามายังห้องพักส่วนตัวของเขา"แล้วจะให้ปรางนอนที่ไหนเหรอคะ" มะปรางมองไปรอบๆ ห้องนอน เพราะเท่าที่สังเกตตั้งแต่ย่างกายเข้ามาในห้องพักของเขา ห้องนี้น่าจะมีแค่ห้องนอนเดียว"ก็บนเตียงในห้องนี้" บาสบอกพร้อมทั้งปรายตามองไปที่เตียง"แล้วพี่บาสจะนอนที่ไหน ให้ปรางไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้นะคะ""ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี้แหละ เตียงออกจะกว้าง""เออ...ปรางนอนดิ้นมากๆ ปรางกลัวว่าจะทำให้เฮียนอนไม่หลับ""ไปอาบน้ำ แล้วมานอนบนเตียงนี้ เดี๋ยวนี้""แต่...""ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปอาบน้ำ เฮียง่วงแล้ว" พูดจบบาสก็เดินหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้มะปราง และหยิบของตัวเองแล้วเดินออกไปอาบน้ำยังห้องน้ำด้านนอกมะปรางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้น เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอบาสนั่งพิงหัวเตียงเล่น สมาร์ตโฟน เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงนอนขายาว เผยให้เห็นรอยสักบนตัวของเขาอย่างชัดเจน"ปิดไฟ แล้วมานอนสิ""แล้วจะให้ปรางนอนตรงไหน""ตรงนี้" บาสบอกพลางตบเตียงตรงที่ว่างข้างๆ"เร็วสิ เฮียง่วงแล้
"ฉันเรียกค่าเลี้ยงดูยัยมะปรางหนึ่งล้านบาท นี่ยังถือว่าไม่คุ้มทะ...""ตกลงหนึ่งล้านบาท ต่อไปนี้ชีวิตมะปรางเป็นของผม พวกคุณห้ามมายุ่งกับชีวิตของมะปรางอีก""ได้สิ พวกฉันจะไม่มายุ่งกับมันอีก""พรุ่งนี้สิบโมงเช้ามารับเงินสดหนึ่งล้านบาทได้เลย""ตกลง พรุ่งนี้สิบโมงฉันจะมารับเงินที่นี่ แล้วอย่าคิดที่จะพายังมะปรางหนีล่ะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ...นี่ก็ยืนเมามึนไม่เลิก กลับบ้าน" แม่ของมะปรางพูดจบก็ลากผัวขี้เมากลับบ้านทันที"มะปราง" บาสเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"ปรางขอตัว" มะปรางปัดมือของบาสออกจากตัว เดินอย่างคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง"มะปรางจะไปไหน เดี๋ยวเฮียไปส่ง" บาสถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อมะปรางเดินเหมือนคนไร้จุดหมาย"ปราง...ปรางอยากกลับห้อง ปรางปวดหัว วันนี้ปรางคงไปทำงานไม่ไหวแล้ว" พอตั้งสติได้ เธอก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินเข้าหอพัก"เฮียไม่อยากให้ปรางอยู่คนเดียว""แต่ปรางอยากอยู่คนเดียว" พูดจบปรางก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันทีวันรุ่งขึ้น 10.00 น."ไหนล่ะเงิน" แม่ของมะปรางถามทันทีที่บาสกับมะปรางเดินมาถึงจุดที่นัดหมาย พวกเขามากันพร้อมหน้า พ่อ แม่ และปาร์ค"แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าพวกคุณจะไม่กลับมายุ่งเก