"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้ม...แทนขาาาา...กระแทกเข้ามาแรงๆ เลยค่ะ...โอ้ว...แบบนั้น...เกลเสียว...ใจจะขาดแล้วแทนขาาา...อ๊า..." เสียงร้องครางปานจะขาดใจของนางแบบสาวนามว่ามิเกล ที่ถูกท่อนลำความเป็นชายของมาเฟียหนุ่มอย่างแทนไทถาโถมเข้าใส่ในร่องสวาทอย่างเน้นหนัก และต่อเนื่องรัวๆ
"อื้ม..." เสียงครางกระเส่าในลำคอของร่างสูงกำยำ มือหนาจับยืดสะโพกกลมกลึงไว้มั่น อัดกระแทกแก่นกายที่ใหญ่เกินมาตรฐานเข้าใส่ไม่ยั้ง เพราะเหตุนี้ทำให้มาเฟียหนุ่มเป็นที่หมายปองของสาวน้อยสาวใหญ่ที่อยากลิ้มลองรสกามของเขา อีกทั้งยังเพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติ และทรัพย์สมบัติ ไม่ว่าจะเป็นเหล่านางแบบ ไฮโซ หรือแม้แต่ดาราดัง ก็ต่างล้วนอยากครอบครองหัวใจของเขา แต่ก็ไม่เคยมีใครพิชิตหัวใจมาเฟียหนุ่มได้เลย
"อ๊า...แทนขาาาา...เกลเสียวร่องไปหมดแล้ว...ซี๊ดดด...อ๊ะ...อื้อ..." เสียงร้องครางของนางแบบสาวร่านสวาทดังลั่นไม่หยุด พร้อมกับขยับเอวไปมาตามแรงกระแทกรัวเร็วในร่องสวาทของเธอในท่า Doggie Style
"อู้ว...ซี๊ดดด...อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...แทนขาาาา...อ๊า..." เสียงร้องครางของเธอดังไม่ขาดสาย มาเฟียหนุ่มจับร่างบางนอนราบไปกับเตียง แล้วกระแทกความเป็นชายเข้ามาอีกหลายต่อหลายครั้งจนถึงจุดสุดยอด ทำเอานางแบบสาวนอนหอบหายใจเหนื่อยหมดเรี่ยวหมดแรง จากนั้นเขาก็ถอดถุงยางอนามัยโยนทิ้งลงไปในถังขยะใกล้ๆ บริเวณนั้น
"พรุ่งนี้ให้เกลมาหาแทนอีกนะคะ เกลจะทำให้แทนมีความสุขยิ่งกว่าวันนี้แน่นอน" นางแบบสาวร่างเพรียวเอ่ยเสียงหวานอย่างมีมารยาและจริตจะก้าน ก่อนจะเลื่อนตัวลงมากลางหว่างขาของเขา มือบางลูบไล้แก่นกายใหญ่อย่างหลงใหล จับท่อนเอ็นรูดขึ้นรูดลงตามความยาวอย่างชำนาญมือ แล้วก้มลงไปจูบท่อนเอ็นนั้นที่ยังคงแข็งชูชัน ปลายลิ้นเล็กตวัดเลียวนไปบนปลายหัวหยัก เลียวนตั้งแต่โคนจนถึงปลายยอด ปากเล็กค่อยๆ ครอบครองแก่นกายใหญ่เข้าไป
"อื้ม..." มาเฟียหนุ่มครางในลำคอด้วยความกระสันซ่าน ใช้สองมือหนาประคองศีรษะแล้วกระแทกสวนท่อนเอ็นเข้าไปในปากของนางแบบสาว
"อื้ม...อ๊า..." ร่างบางผละออกจากท่อนเอ็นร้อน แล้วค่อยๆ ขึ้นมานั่งคร่อมบนร่างกายอันกำยำของมาเฟียหนุ่ม บั้นท้ายกลมกลึงบดคลึงแก่นกายใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ จับแก่นกายหมายจะจับยัดเข้าไปในร่องสวาทอันฉ่ำเยิ้มของเธอ
"ถุงยาง" เสียงกร้าวของมาเฟียหนุ่มทำให้เธอต้องหยุดชะงัก
"ไม่ต้องใส่หรอกค่ะ เนื้อแนบเนื้อดีกว่าเป็นไหนๆ" มิเกลบอกพลางลูบไล้ไปบนหน้าท้องแกร่งอย่างเย้ายวน
"ถ้าไม่ใส่ก็กลับไป" มาเฟียหนุ่มบอกเสียงกร้าวอีกครั้ง ตั้งท่าจะลุกขึ้น
"ก็ได้ค่ะ" นางแบบสาวบอกเสียงอ่อย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบถุงยางอนามัยที่อยู่ไม่ไกลนักมาสวมใส่ท่อนเอ็นใหญ่ แล้วจับแก่นกายของเขาเข้าไปในร่องสวาท ครอบครองความใหญ่โตจนมิดลำยาว
"ซี๊ดดด...เสียวมาก...อ๊า..." หญิงสาวร้องครางด้วยความเสียวซ่าน จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหวร่างกายขึ้นลงช้าๆ แล้วก็เร็วขึ้นตามห้วงอารมณ์หวาม
"อ๊ะ...อื้ม...แทนขาาาา...อ๊า..." นางแบบสาวเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นขึ้นลงทั้งรัวเร็วและหนักหน่วง หน้าอกใหญ่เกินขนาดเพราะการศัลยกรรมกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทก จนสองมือเล็กต้องยกมือขึ้นมาจับพลางบีบขยำไปด้วยเพื่อระบายความร่านร้อน มาเฟียหนุ่มจับยึดสะโพกไว้มั่นแล้วอัดสวนกระแทกเข้ามาหนักๆ เน้นๆ เป็นจังหวะถี่รัว
"อ๊า...แทนขาาา...แรงๆ...แบบนั้น...กระแทกเข้ามาลึกๆ...อื้อ...อ๊ะ..." ยิ่งร่างแกร่งกระแทกกระทั้นเข้ามาด้วยความรุนแรงมากเท่าใด นางแบบสาวก็ยิ่งร้องครางลั่น เรียกร้องอย่างผู้หญิงร่านสวาท ร่างกายของเธอโยกคลอนไปตามจังหวะอันหยาบโลนของคนใต้ร่าง
"อ๊ะ...อ๊ะ...จะแตกแล้ว...อ๊ะ...อ๊ายยยยยยย" หญิงสาวร้องครางสุดเสียงเมื่อถึงจุดหมาย มาเฟียหนุ่มจับร่างเธอพลิกคว่ำลง จับสะโพกกลมกลึงไว้มั่นแล้วอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปสุดแรงที่เดียวจนมิดลำ อย่างไม่ให้อีกฝ่ายได้พักหายใจหายคอ
"อ๊ายยยยย...แทนขาาา...เกลไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ายยย" หญิงสาวร้องเสียงหลง พยายามดึงมือที่จับสะโพกของเธอออก แต่อีกฝ่ายก็หาสนใจไม่ ยิ่งอัดกระแทกเข้าใส่ทั้งเร็วและแรง ไม่สนใจว่าเธอจะรับไหวหรือเปล่า
"อื้ม..." มาเฟียหนุ่มครางในลำคอ เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและหนักหน่วงขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งทะยาน
"อ๊ะ...พะ...พอ...ละ...แล้ว...อ๊ะ...อื้อ..." นางแบบสาวเริ่มไม่มีแรงแม้แต่จะส่งเสียงคราง น้ำตาไหลซึมออกมา จากความเสียวซ่านแปรเปลี่ยนเป็นความทรมานเมื่อเจอบทรักที่ไม่มีที่สิ้นสุดเสียที ร่างบางทรุดตัวลงไปกับเตียง มีเพียงบั้นท้ายอันงอนงามลอยเด่นขึ้นมาเพราะมาเฟียหนุ่มจับยึดเอาไว้ จนยากที่เธอจะขยับหนี
"อ๊า..." มาเฟียหนุ่มปล่อยเสียงครางระบายความเสียวซ่าน ขณะที่สะโพกสอบอัดกระแทกด้วยแรงกายทั้งหมดที่มีเข้าหาร่างบางที่แทบจะสิ้นสติอย่างบ้าคลั่ง จังหวะการกระแทกกายอันหยาบโลนทำให้ช่องทางรักเริ่มฉีกขาด ทำให้แก่นกายใหญ่ที่ถูกห่อหุ้มด้วยถุงยางอนามัยเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงสด แต่เขาก็หาสนใจไม่ ยังคงตั้งหน้าตั้งตากระแทกกระทั้นเข้าออกไม่หยุด
"พะ...พอแล้ว...ได้โปรด...อื้อ...มะ...ไม่ไหว...แล้ว" เสียงครางแปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องอ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำ แต่ก็เหมือนลมที่พัดผ่านไปเท่านั้น
มาเฟียหนุ่มยังคงอัดกระแทกเข้าไปรัวเร็วอีกนับไม่ถ้วน ร่างกายของเขาเริ่มเกร็งกระตุก ก่อนที่แก่นกายใหญ่จะปลดปล่อยน้ำสวาทออกมา เขาชักแก่นกายออกจากร่องสวาทที่ทั้งฉีกขาด ทั้งบวมช้ำ แล้วดึงถุงยางอนามัยโยนทิ้งไป ปล่อยร่างบางนอนหมดสภาพอยู่บนเตียง
"ไอ้เดย์! มาจัดการ เอาออกไปให้พ้นลูกตากู" มาเฟียหนุ่มตะโกนลั่นออกคำสั่งลูกน้องที่อยู่ด้านนอกให้มาจัดการกับนางแบบสาว ก่อนที่ตัวเขาจะเดินเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองร่างไร้สติบนเตียง
"คุณแทนจะไปที่ไหนครับ" เดย์ ตรัยคุณ บอดี้การ์ดคนสนิท เอ่ยถามเจ้านายหนุ่มเมื่อเข้าประจำตำแหน่งคนขับในรถยุโรปสุดหรูหราตรัยคุณเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของทิพวรรณ มารดาของแทนไท พ่อแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทิพวรรณจึงเลี้ยงดูทั้งคู่มาด้วยกัน แทนไทรักตรัยคุณเหมือนน้องชายคนหนึ่ง"ไปรับอาชิที่โรงเรียน" แทนไทตอบเสียงเรียบ สายตาจดจ่ออยู่กับเอกสารในมือ"ครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มตอบรับ แล้วขับรถตรงไปยังโรงเรียนนานาชาติที่เจ้านายตัวน้อยเรียนอยู่"พ่อแทน" เสียงเด็กชายตัวน้อยร้องเรียกด้วยความดีใจเมื่อเห็นพ่อของตัวเองยืนรออยู่ที่หน้าโรงเรียน พร้อมทั้งวิ่งมาหา"อาชิอย่าวิ่งสิคะ เดี๋ยวจะหกล้มนะ" เสียงหวานของคุณครูสาวเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามไปติดๆ แววตาของเธอเจิดจ้าเป็นประกายเมื่อเห็นผู้ปกครองของเด็กนักเรียนที่เธอประจำชั้นอยู่"คนเก่งของพ่อแทน" ใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มปรากฎรอยยิ้มอบอุ่นพร้อมทั้งย่อตัวลงอ้าแขนรับลูกชายไว้ในอ้อมกอด แล้วอุ้มไว้ด้วยแขนแข็งแรงของเขาเพียงข้างเดียว ปลายจมูกโด่งจรดลงบนแก้มนุ่มนิ่มของลูกชายด้วยความรักใคร่"สวัสดีค่ะคุณแทนไท สวัสดีคุณพ่อหรือยังคะอาชิ" คุณครูส
ร่างเพรียวของ พาย พรพระพาย ยืนอยู่หน้าบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่แทนไท คอร์ปอเรชั่น ใบหน้าสวยหวานแหงนเงยมองตึกสูงระฟ้าที่มีความหรูหรา ภายในก็ถูกตกแต่งอย่างเรียบหรู แต่ทว่ามีสไตล์อย่างเป็นเอกลักษณ์"สวัสดีค่ะ ดิฉันมารายงานตัวในตำแหน่งเลขานุการค่ะ" พรพระพายเอ่ยบอกพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ในส่วนประชาสัมพันธ์"อ๋อ คุณพรพระพาย เดี๋ยวดิฉันพาไปหาหัวหน้าฝ่ายบุคคลนะคะ" พนักงานสาวเอ่ยบอกอย่างเป็นมิตร"ค่ะ" พรพระพายยิ้มอย่างมีไมตรีจิตตอบกลับไป แล้วเดินตามพนักงานสาวคนนั้นไปยังฝ่ายบุคคล"พี่เพ็ญ น้องที่นัดรายงานตัวมาแล้วค่ะ" พนักงานสาวบอกผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูมีอายุ แต่ทว่ายังคงความสวยไว้อยู่ และคงจะเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่เธอกล่าวถึง"ขอบใจมากแก้ว" ผู้หญิงคนนั้นหันมาบอกผู้หญิงที่มากับพรพระพาย"เชิญนั่งจ้ะ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลผายมือให้พรพระพายนั่งลงตรงเก้าอี้ด้านหน้าเธอ"ค่ะ" พรพระพายตอบด้วยท่าทางนอบน้อม"พรพระพาย ใช่ไหม อืม...ชื่อแปลกดีนะ หน้าตาสวย ความสามารถก็ดี พี่อ่านประวัติแล้วไม่ธรรมดาเลยนะ พูดได้ตั้งสี่ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ฝรั่งเศส" หัวหน้าฝ่ายบุคคลอ่านแฟ้มประวัติแล้วเอ่ยชื่นชม
"เออ...ขอโทษนะคะ คุณแทนไทจะให้ดิฉันเริ่มงานเมื่อไรคะ" พรพระพายนั่งนิ่งในห้องทำงานผู้บริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่นมาเกือบชั่วโมง ในขณะที่คนตรงหน้าเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสาร ไม่พูดอะไรสักคำ เธอจึงตัดสินใจเอ่ยถามออกไป"วันนี้ และตอนนี้" แทนไทเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เช่นเดียวกับน้ำเสียงของเขา แต่สายตาของเขากลับทำให้หัวใจของพรพระพายเต้นแรงกว่าปกติ เพียงแค่สบตากับเขาหัวใจของเธอก็เต้นแรงมากขึ้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ช่างมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามยิ่งนัก แต่ก็ต้องคอยบอกและย้ำเตือนตนเองเอาไว้ว่าเขามีลูกกับภรรยาแล้ว"แล้วโต๊ะทำงานของดิฉันล่ะคะ" พรพระพายถามคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันจะได้รับคำตอบ ประตูห้องทำงานก็เปิดเสียก่อน"พี่นางฟ้าฮับ พี่นางฟ้ายังไม่กลับอีกหยอฮับ หรือว่าพี่นางฟ้าจะมาอยู่กับอาชิฮับ" เด็กชายตัวน้อยเป็นผู้เปิดประตูเข้ามา เมื่อเห็นพรพระพายก็วิ่งมาเกาะแขนเธอทันที"ยังค่ะ อาชิ...คุณอาชิเรียกพี่ว่าพี่พายนะคะ พี่ชื่อพายค่ะไม่ใช่นางฟ้า" พรพระพายก้มหน้าลงไปคุยกับเด็กน้อย แต่พอนึกขึ้นได้ว่าอินทัชเป็นลูกของแทนไท ก็จำต้องเปลี่ยนสรรพนาม"ทำไมล่ะฮับ ก็พี่เป็นนางฟ้า ม
"ฝันดีนะครับลูกชายของพ่อแทน" แทนไทก้มลงจูบหน้าผากลูกชายเบาๆ หลายวันมานี้อินทัชจะตัวติดแจเลขานุการคนใหม่ของผู้เป็นพ่อตลอด กลับจากโรงเรียนก็จะวิ่งไปหาเธอทันที และรอคอยที่จะได้เล่นกับเธอ"ฝันดีฮับ" เด็กน้อยเอ่ยบอกแล้วค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงแทนไทกล่อมลูกชายเข้านอน และรอจนกระทั้งแน่ใจว่าลูกชายหลับสนิท หลังจากนั้นเขาก็จะออกไปผับของเขา เพื่อตรวจงานอย่างที่ทำเป็นประจำทุกคืน โดยมีป้าแช่มซึ่งเป็นป้าแท้ๆ ของตรัยคุณคอยดูแลต่อจากเขา"มึงไปสืบประวัติของผู้หญิงคนนี้มาให้กู อย่างละเอียด" แทนไทยื่นกระดาษใบหนึ่งให้ตรัยคุณบอดี้การ์ดที่รู้ใจเขาที่สุด เน้นย้ำว่าต้องได้ประวัติของผู้หญิงคนนี้อย่างละเอียด"นางฟ้าของอาชินี่ครับ" ตรัยคุณมองแผ่นกระดาษในมือแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผู้เป็นนาย"ไปจัดการตามที่กูสั่ง และเร็วที่สุด" แทนไทบอกเสียงกร้าวอย่างต้องการให้ตรัยคุณปฏิบัติตามเสียงเร็วที่สุด"ครับ คุณเอมี่มารออยู่แล้วนะครับ จะให้เข้ามาเลยไหมครับ" ตรัยคุณก้มศีรษะรับคำสั่ง แต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกเรื่องที่เขาตั้งใจจะเข้ามาบอกแต่แรก"อืม" มาเฟียหนุ่มตอบเพียงเท่านั้น ตรัยคุณจึงออกไปทำงานตามที่ได้รับคำสั่งทันที คำว่าเร็วที่สุดขอ
มาเฟียหนุ่มนั่งนิ่งอย่างคนใช้ความคิดอยู่บนโซฟาตัวยาวมาเกือบชั่วโมง หลังจากที่ตรัยคุณรายงานเรื่องของพรพระพาย เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าสวยๆ รอยยิ้มหวานๆ ของเธอ โดยที่ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไม"ไอ้เดย์! ไอ้เดย์!!" แทนไทลุกเดินออกไปเรียกหาบอดี้การ์ดประจำตัว"ครับคุณแทน" บอดี้การ์ดหนุ่มรีบขานรับในทันทีเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นนายดังลั่น เขากำลังตรวจความเรียบร้อยอยู่ในบริเวณที่ไม่ไกลจากห้องทำงานของเจ้านายมากนักจึงขานรับได้ทันใจมาเฟียหนุ่ม เพราะตัวเขาเองมั่นใจว่าจะต้องถูกเรียกหาในไม่ช้าเป็นแน่ แล้วเขาก็คิดไม่ผิดจริงๆ สมกับเป็นบอดี้การ์ดที่รู้ใจเจ้านายคนนี้ที่สุด"เอากุญแจรถมา" แทนไทบอกพร้อมทั้งยื่นมือไปตรงหน้าบอดี้การ์ดคนสนิทที่เพิ่งวิ่งมาถึงเขา"คุณแทนจะไปไหนครับ บอกผมมาได้เลย ผมจะทำหน้าที่พลขับพาคุณแทนไปทุกที่ที่คุณแทนต้องการเลยครับ บัญชาไอ้เดย์มาได้เลย" ตรัยคุณถามพร้อมทั้งยกยิ้มมุมปากอย่างรู้จุดหมายปลายทางที่เจ้านายหนุ่มจะไป"เรื่องของกู เอากุญแจรถมา" แทนไทไม่ยอมบอก แถมยังพูดเสียงดังกว่าเดิม เหมือนกำลังกลบเกลื่อนการกระทำของตนเอง"แต่ปกติเวลาคุณแทนจะไปไหน ผมต้องเป็นคนขับรถให้ตลอดนะครับ" บอด
"ใส่ชุดนอนอะไรของเธอว่ะ ปิดนมก็ไม่มิด" แทนไทนั่งบ่นพึมพำกับตนเอง พลางลูบสัมผัสเจ้ามังกรผ่านเนื้อผ้าเหมือนจะกล่อมให้มันหลับใหลไปดั่งเดิม แต่ยิ่งลูบ กับสายตาที่ยังคงจับจ้องไปที่หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัว เจ้ามังกรก็ยิ่งอยากจะออกมาเจอโลกภายนอก อยากที่จะมุดเข้าไปสำรวจถ้ำของหญิงสาวตรงหน้า"ตัวก็เล็กนิดเดียวทำไมมันถึงล้นออกมาขนาดนั้นว่ะ" มาเฟียหนุ่มบ่นพึมพำขึ้นมาอีก สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ราวกับถูกสะกดไว้ด้วยมนตรา"คุณอาชิต้องทำแบบนี้...คุณอาชิเก่งจังเลย" จู่ๆ หญิงสาวที่กำลังหลับใหลก็พูดขึ้นมาทั้งที่ยังหลับตา ด้วยความตกใจแทนไทรีบทรุดตัวลงไปหลบข้างเตียง แล้วค่อยๆ ชำเรืองตามองขึ้นไปบนเตียงว่าเธอตื่นขึ้นมาหรือเปล่า"เฮ้อ!" มาเฟียหนุ่มถอยหายใจอย่างโล่งอก เพราะเธอเพียงนอนละเมอ คงเล่นกับลูกชายของเขาทั้งวันจนเก็บมาฝัน แล้วนอนละเมอแบบนี้เมื่อเห็นหญิงสาวยังคงหลับสนิท แทนไทก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งเก้าอี้ตามเดิม แต่ผ้าห่มของเธอตอนนี้ถูกสลัดออกไปอยู่ข้างกายบาง จนเรียวขาขาวโผล่พ้นออกมา ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคออีกอึกใหญ่ สายตาคมเคลื่อนไล้มองเรียวขาสวยตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงส่วนกลางกายสาว
"พี่พาย พี่พายฮับ" วันนี้เป็นวันหยุดของอินทัช เด็กชายตัวน้อยติดตามผู้เป็นพ่อมาบริษัทด้วย อินทัชตะโกนเรียกเลขานุการสาวพร้อมทั้งแกะมือออกจากผู้เป็นพ่อ แล้วรีบวิ่งไปหาพรพระพายที่กำลังยืนรอลิฟท์ พนักงานที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว ต่างรู้สึกแปลกใจที่ลูกชายประธานบริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่น เรียกขานพนักงานใหม่ที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วันอย่างสนิทสนม โดยปกติเวลาที่แทนไทพาลูกชายมาบริษัท เด็กน้อยจะไม่เคยให้ความสนิทสนมกับพนักงานคนไหน จะอยู่กับผู้เป็นพ่อแล้วก็บอดี้การ์ดประจำตัวเท่านั้นอินทัชวิ่งมาเกาะขาของพรพระพาย โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ร่างบางเซถอยหลังไปสองก้าว แต่มีพนักงานผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ มารับไว้ได้ทัน"เออ...ขะ...ขอบคุณค่ะ" พรพระพายเอ่ยขอบคุณพนักงานชายที่ช่วยเธอไว้"ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี ผมธาวินนะครับ แล้ว...." ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งแนะนำตนเอง และส่งยิ้มให้อย่างสื่อความหมายว่าพึงใจในตัวหญิงสาว"พรพระพายค่ะ เรียกพายก็ได้" พรพระพายเอ่ยแนะนำตัว พร้อมกับยิ้มตอบตามมารยาท"อาชิขอโทษ พี่พายเจ็บไหมฮับ" เด็กชายตัวน้อยทำหน้าสำนึกผิดที่ทำให้พรพระพายเกือบล้ม"พี่พายไม่เจ็บค่ะ คนเ
"กาแฟมาแล้วค่ะ" พรพระพายวางถาดกาแฟกับแซนวิชทูน่าบนโต๊ะทำงานตรงหน้ามาเฟียหนุ่ม"ฉันสั่งกาแฟอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ แล้วนี่คืออะไร" แทนไทเงยหน้าขึ้นมาถาม"แซนวิชทูน่าค่ะ พี่เดย์บอกว่าเมื่อเช้าคุณแทนไทไม่ได้รับประทานอาหารเช้ามา ดิฉันก็เลยทำแซนวิชมาให้ด้วยค่ะ เผื่อคุณจะหิว" พรพระพายอธิบาย"พี่เดย์งั้นเหรอ ดูสนิทสนมกันดีนะ ฉันไม่หิว เธอเอาออกไป ฉันไม่ชอบ" ประโยคแรกแทนไทพูดพึมพำกับตนเอง ส่วนประโยคหลังเขาบอกเธอด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว"ค่ะๆ" พรพระพายพูดเสียงอ่อย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องไม่พอใจขนาดนี้ด้วย แล้วเอื้อมมือไปหยิบจานแซนวิชกลับคืนมา แต่ยังไม่ทันจะได้หยิบมาถือไว้ ประตูห้องทำงานก็เปิดเสียก่อน"พี่พายฮับ" เสียงเด็กชายตัวน้อยเปิดประตูเข้ามา เมื่อเห็นหน้าพรพระพายก็รีบวิ่งมาหาเธอทันที"สงสัยอาชิจะลืมพ่อแทนไปแล้ว มาถึงก็เรียกหาแต่พี่พาย" มาเฟียหนุ่มแสร้งทำเสียงน้อยใจลูกชายตัวน้อยของเขา อินทัชรีบวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อแล้วป่ายปีนขึ้นไปนั่งบนตัก"อาชิยักพ่อแทนฮับ" อินทัชรีบซบหน้าไปที่อกแกร่งออดอ้อนผู้เป็นพ่อทันที"พ่อแทนก็รักอาชิครับ" แทนไทก้มหน้าลงมาหอมแก้มลูกชาย"พ่อแทนฮับ อาชิขอยักพี่พายด้วยได้ไหมฮับ
"ผมว่าเฮียกับผมเตรียมตัวเป็นลูกที่ถูกลืมได้เลย ดูท่าแล้วป๊ากับม๊าจะเห่อลูกสาวคนใหม่" บอลพูดขึ้น เมื่อพ่อกับแม่เอาแต่คุยกับมะปรางอย่างถูกอกถูกใจ"มะปรางมาหาม๊าลูก ม๊าจะสอนให้มะปรางดูลายทอง" มะปรางเดินไปหาแม่ของบาสอย่างว่าง่าย พร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พวกท่านพร่ำสอนด้วยความเต็มใจ"ป๊าถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นะ พามาหาป๊ากับม๊าบ่อยๆ มาเรียนรู้งานร้านทอง ต่อไปร้านนี้ก็ต้องเป็นของบาส เพราะบาสเป็นคนสร้างมันขึ้นมา""ป๊าพูดแบบนี้เดี๋ยวบอลมันก็น้อยใจแย่""ไม่เลยเฮีย ผมไม่มีความรู้สึกนั้นเลย""บอลมันจะชอบน่ะสิ จะได้มีคนมาคอยดูแลแทน ทุกวันนี้ทำหน้าเหมือนโดนบังคับ อยากแต่จะไปเปิดร้านอะไหล่รถบิ๊กไบค์อะไรของมัน""พร้อมเมื่อไรก็บอกล่ะ เฮียจะลงทุนให้""ไม่ต้องเลยเฮีย แค่เปอร์เซ็นต์จากกำไรร้านทองก็พอแล้ว ตอนนี้ผมแค่รอให้เฮียกลับมาดูแลร้านทองนี่แหละ ผมจะได้โบยบินไปตามความฝันผมเสียที""คงต้องรอให้มะปรางเรียนจบก่อน""อีกตั้งสี่ปีไม่ใช่เหรอเฮีย ผมแก่พอดี""ก็ให้มะปรางมาเรียนรู้กับม๊า หลังเลิกเรียนถ้าว่างก็มาร้าน ทำให้เคยชิน เพราะยังไงอนาคตก็ต้องดูแลกิจการกันเอง ป๊าจะได้พาม๊าเที่ยวรอบโลกเสียที ถ้ารอให้แก่กว่านี
"พรุ่งนี้ไปหาป๊ากับม๊าเฮียนะ ไปนอนค้างสักคืน" บาสเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ"มันไม่เร็วไปเหรอคะ" มะปรางกำลังนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง เธอรีบวางสมาร์ตโฟนลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง แสดงความกังวลออกมาให้เห็น"เฮียไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามันเร็ว เราคบกันมาเกือบปีแล้วนะ""แล้วป๊ากับม๊าเฮียจะชอบปรางไหม ปรางไม่มีอะไรเลย แล้วพวกท่านจะคิดว่าปรางเป็นเด็กใจแตกหรือเปล่าที่ปรางมาอยู่กับเฮียแบบนี้ ปรางว่ารอให้ปรางเรียนจบก่อนดีไหม ปราง...." มะปรางคิดไปต่างๆ นานาด้วยความกลัวว่าพ่อแม่สามีจะไม่ชอบเธอ"ปราง ปรางฟังเฮียนะ ป๊ากับม๊าเฮียรู้เรื่องของเราแล้ว เฮียเล่าเรื่องปรางให้พวกท่านฟังแล้ว แล้วพวกท่านก็เป็นคนให้เฮียพาปรางไปหาเอง" บาสประคองกรอบหน้าของมะปรางให้มองมาที่หน้าของเขา เอ่ยบอกเสียงหนักแน่น"ทำไมเฮียไม่บอกปรางก่อนว่าเฮียเล่าเรื่องปรางให้ป๊ากับม๊าของเฮียฟัง ปรางกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบปราง""ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้" บาสรั้งมะปรางเข้ามากอดพลางลูบศีรษะทุยอย่างอ่อนโยน"..........""อย่าคิดมาก ปรางก็เป็นปราง ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรทั้งนั้น อยู่กับเฮียเป็นยังไง อยู่ต่อหน้าป๊าม๊าก็
"อื้ม...เฮียโทรมามีอะไรหรือเปล่า...ซี๊ดดด" บาสกดรับทันทีที่เห็นเจ้าของสายที่โทรเข้ามาขัดจังหวะ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีเรื่องด่วน"เชี้ยบาส! แล้วมึงจะรับทำเชี้ยอะไร" เสียงของเดย์ตะโกนกลับมาตามสาย จนบาสต้องยกสมาร์ตโฟนออกห่างหู"หูแทบแตก...อ๊า...แต่ตอนนี้เฮียจะแตกแล้ว...เสียวหัวมากเบบี๋...อื้มมม"บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อมะปรางยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดดุนเน้นๆไปที่ปลายหัวหยัก สลับไล้เลียไปตามเส้นสองสลึงตั้งแต่โครนจรดปลาย"อื้อ..." เสียงเล็กครางประท้วงเมื่อบาสอัดกระแทกเอวส่งแก่นกายใหญ่เข้าปากรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน"โอ้ววว...ซี๊ดดด...เฮียจะแตกแล้ว...เบบี๋...อ๊า...อ๊าสสสสส"บาสเกร็งกระตุกไปทุกส่วนเมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากมะปรางหมดทุกหยาดหยด เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาหายใจหอบเหนื่อย ก่อนจะผงกหัวมองมะปรางที่นั่งอยู่หว่างขา ที่กำลังใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลออกมาบางส่วน"มันยังแข็งอยู่เลย" มะปรางจ้องมองไปที่แก่นกายใหญ่พลางใช้นิ้วจิ้มไปมา มันก็เด้งสู้มือของเธอ"โอ้ววว...มะปราง...ซี๊ดดด...อ๊า" บาสร้องครางลั่นเมื่อมะปรางขึ้นมานั่งทับแล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรัก"อื้อออ...ของเฮ
"ตื่นได้แล้ว ไม่ไปโรงเรียนหรือไง" บาสใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปตามกรอบหน้าของมะปราง"อื้ออออ กี่โมงแล้วคะ" มะปรางหลับตาถามพลางซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง"เจ็ดโมงแล้ว""ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหม""ก็ได้ งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อน" บาสบอกพลางจะลุกจากเตียง แต่มะปรางก็ตวัดแขนโอบกอดเขาไว้"ไม่เอา ปรางอยากนอนกอดเฮีย""อย่าอ้อนเยอะ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พูดจบบาสก็ก้มลงไปหอมแก้มป่องหนักๆ"ปรางอยากให้เฮียหลงปรางเยอะๆ เฮียจะได้ไม่ทิ้งปราง""คิดมากนะเรา เฮียไม่มีทางทิ้งมะปรางหรอก เฮียต่างหากที่ต้องเป็นคนกลัว""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าถ้าสักวันมะปรางเจอคนที่ถูกใจ ที่อายุไล่เลี่ยกัน มะปรางก็จะเปลี่ยนใจไปจากเฮีย""ว่าแต่ปรางคิดมาก เฮียคิดมากยิ่งกว่าปรางอีก เฮียเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับปราง ปรางก็จะตอบแทนเฮียด้วยความรักทั้งหมดของปราง เฮียเคยฟังเพลงนี้ไหม...อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหมความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ไม่ใช่เรื่องใดไม่ต้องคิดอะไร อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป" (#เพลงเด็กกว่าแล้วไง AB Normal)"สงสัยวันนี้มะปรางคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนเฮียก็คงต้องโทรไปลางาน""ทำไมล่ะคะ""เห
บาสดูดเลียน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดอกไม้งาม แล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วรีบชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำนวดคลึงเต้าใหญ่พลางใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถัน"อ๊ายยยยยยยย"ร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาอีกครั้ง นอนตาลอยตัวเบาหวิว หายใจหอบหนัก"ขอเฮียเข้าไปในตัวมะปรางนะครับ" บาสบอกหลังจากชักนิ้วออกจากร่องรักแล้วส่งเข้าปาก ดูดเลียน้ำหวานตามซอกนิ้ว แล้วแทรกกายเข้าไปอยู่กลางหว่างขา จับท่อนเอ็นร้อนถูไถขึ้นลงกับร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส แล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากอิ่มพลางสอดลิ้นร้อนไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก มะปรางพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะไม่เป็นประสาบาสค่อยๆ กดปลายหัวหยักสอดใส่เข้าไปในร่องรักทีละนิด พร้อมทั้งจูบปลุกเร่าให้เธอเคลิบเคล้มไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา จนสามารถเข้าไปในตัวเธอได้ครึ่งลำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเยื่อบางๆ ที่ขวางทางรักบาสกอดจูบแลกลิ้น มือทั้งสองข้างบีบนวดขยำลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างเล็ก ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเกือบสุดปลายหัวหยัก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ให้ผ่านเยื่อพรหมจรรย์เข้าไปได้"อื้อออออออ" เสียงเล็
"ทำไมมันใหญ่จ้นล้นมือแบบนี้ นี่นมเด็กสิบแปดจริงไหมเนี่ย" บาสนวดคลึงสองเต้าใหญ่พลางพิจารณาขนาด ปากก็เอื้อนเอ่ยพึมพำ ตาก็จ้องไม่กะพริบ แล้วก็อดใจไม่ไหวรีบก้มลงเอาปากงาบงับยอดปทุมถันแล้วดูดแรงๆ"อื้ออออ ฮะ...เฮียอย่า" เสียงใสห้ามปนเสียงคราง พลางแหงนหน้ากัดริมฝีปากตัวเอง มือที่เคยทุบตีก็อ่อนแรงลงเอาดื้อๆ จนเปลี่ยนไปใช้เล็บจิกที่ไหล่แกร่งของเขาแทน บาสช้อนตามองใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ขณะนี้ช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนักบาสดูดยอดปทุมถันสลับซ้ายขวา พลางลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แล้วผละริมฝีปากจากเต้าใหญ่ จูบไล้ลงมาเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบมาหยุดตรงกลางกายความเป็นสาว ก่อนจะยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซุกหน้าเข้าหาดอกไม้งามเรียวลิ้นตวัดสัมผัสกลีบดอกไม้อันอวบอูม แล้วแยงลิ้นร้อนชอนไชไปตามรอยแยก"ฮะ...เฮีย...ยะ...หยุดเถอะ...ฮึก...ฮึก" บาสหยุดชะงักลงเมื่อหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาตรงหน้าผากเขาพอดี เขาจับขาเรียวลงจากบ่า แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืน"ทำไม มะปรางรังเกียจสัมผัสจากเฮียหรือไง ถึงไม่ยอมให้เฮียทำ" บาสเอ่ยถามชิดพวงแก้มด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"เปล่าค่ะ แต่ปรางกลัว กลัวว่าจะมองหน้าเฮียไม่ติดถ
"ทำไมห้องถึงมืดแบบนี้วะ...มะปราง!!...ทำไมถึงไม่เปิดไฟ...มะปราง!!...หายไปไหน" บาสเปิดประตูห้องเข้ามา แต่พบว่าห้องอยู่ในความมืดมิด เขาจึงเรียกขานหามะปราง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา"ทุ่มกว่าแล้ว หายไปไหน" บาสบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อไม่พบมะปรางอยู่ในห้อง"หรือว่า..." เมื่อนึกได้ว่ามะปรางหายไปไหน เขาก็รีบหยิบหมวกกันน็อคกับกุญแจรถแล้วออกจากห้องไปทันที"เฮีย! เดี๋ยวสิเฮีย เฮีย!" มะปรางร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ บาสก็เข้ามายื้อยุดฉุดกระชากให้เธอเดินออกไปนอกร้าน ท่ามกลางสายตางุนงงของพนักงานคนอื่นๆ และลูกค้าที่กำลังนั่งรับประทานอาหาร"....." บาสลากมะปรางออกมายังหน้าร้าน เขามองเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจสุดๆ"เฮียลากปรางออกมาทำไม ปรางจะทำงาน" มะปรางสลัดแขนออกจากการเกาะกุม แต่บาสก็ยังคงจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"ใครให้มาทำ" บาสถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ"ปรางก็ทำอยู่ทุกวัน""เมื่อวานเฮียบอกปรางว่าไง""บอก? บอกอะไร""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางเอง""แล้ว?""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางในทุกๆ เรื่อง คำว่าดูแลของเฮียคือ เฮียจะเป็นคนดูแลทั้งค่าเรียน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เฮียจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด มะปรางไ
"ดึกแล้ว ค่อยจัดของพรุ่งนี้ก็ได้ มะปรางเข้าไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนพัก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า" บาสบอกเมื่อเข้ามายังห้องพักส่วนตัวของเขา"แล้วจะให้ปรางนอนที่ไหนเหรอคะ" มะปรางมองไปรอบๆ ห้องนอน เพราะเท่าที่สังเกตตั้งแต่ย่างกายเข้ามาในห้องพักของเขา ห้องนี้น่าจะมีแค่ห้องนอนเดียว"ก็บนเตียงในห้องนี้" บาสบอกพร้อมทั้งปรายตามองไปที่เตียง"แล้วพี่บาสจะนอนที่ไหน ให้ปรางไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้นะคะ""ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี้แหละ เตียงออกจะกว้าง""เออ...ปรางนอนดิ้นมากๆ ปรางกลัวว่าจะทำให้เฮียนอนไม่หลับ""ไปอาบน้ำ แล้วมานอนบนเตียงนี้ เดี๋ยวนี้""แต่...""ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปอาบน้ำ เฮียง่วงแล้ว" พูดจบบาสก็เดินหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้มะปราง และหยิบของตัวเองแล้วเดินออกไปอาบน้ำยังห้องน้ำด้านนอกมะปรางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้น เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอบาสนั่งพิงหัวเตียงเล่น สมาร์ตโฟน เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงนอนขายาว เผยให้เห็นรอยสักบนตัวของเขาอย่างชัดเจน"ปิดไฟ แล้วมานอนสิ""แล้วจะให้ปรางนอนตรงไหน""ตรงนี้" บาสบอกพลางตบเตียงตรงที่ว่างข้างๆ"เร็วสิ เฮียง่วงแล้
"ฉันเรียกค่าเลี้ยงดูยัยมะปรางหนึ่งล้านบาท นี่ยังถือว่าไม่คุ้มทะ...""ตกลงหนึ่งล้านบาท ต่อไปนี้ชีวิตมะปรางเป็นของผม พวกคุณห้ามมายุ่งกับชีวิตของมะปรางอีก""ได้สิ พวกฉันจะไม่มายุ่งกับมันอีก""พรุ่งนี้สิบโมงเช้ามารับเงินสดหนึ่งล้านบาทได้เลย""ตกลง พรุ่งนี้สิบโมงฉันจะมารับเงินที่นี่ แล้วอย่าคิดที่จะพายังมะปรางหนีล่ะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ...นี่ก็ยืนเมามึนไม่เลิก กลับบ้าน" แม่ของมะปรางพูดจบก็ลากผัวขี้เมากลับบ้านทันที"มะปราง" บาสเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"ปรางขอตัว" มะปรางปัดมือของบาสออกจากตัว เดินอย่างคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง"มะปรางจะไปไหน เดี๋ยวเฮียไปส่ง" บาสถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อมะปรางเดินเหมือนคนไร้จุดหมาย"ปราง...ปรางอยากกลับห้อง ปรางปวดหัว วันนี้ปรางคงไปทำงานไม่ไหวแล้ว" พอตั้งสติได้ เธอก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินเข้าหอพัก"เฮียไม่อยากให้ปรางอยู่คนเดียว""แต่ปรางอยากอยู่คนเดียว" พูดจบปรางก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันทีวันรุ่งขึ้น 10.00 น."ไหนล่ะเงิน" แม่ของมะปรางถามทันทีที่บาสกับมะปรางเดินมาถึงจุดที่นัดหมาย พวกเขามากันพร้อมหน้า พ่อ แม่ และปาร์ค"แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าพวกคุณจะไม่กลับมายุ่งเก