เนยเริ่มรู้สึกสนุกกับการสนทนามากขึ้น เธอจึงเริ่มพิมพ์ข้อความอย่างเป็นกันเอง
B u T T e R says: แล้วคุณทำงานแผนกเดียวกับเนเหรอ?
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อืม แต่ผมไม่เก่งเท่าเนหรอก หมอนั่นมันเทพมาก
B u T T e R says: ยังไงล่ะ?
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ก็ไม่ว่าจะเจองานยากแค่ไหน เนก็แก้ได้ทุกครั้งเลย หมอนั่น ไม่ใช่คนแล้วอะ
B u T T e R says: ฮะๆ แบบนี้เรียกว่าใกล้บ้ารึเปล่า
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: น่าจะประมาณนั้นนะ
B u T T e R says: แล้วไม่กลัวเราเอาไปฟ้องเนเหรอ?
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: โอ้...ลืมไปเลย แหะๆ อย่าไปบอกเลยนะ (-/\-)
B u T T e R says: หุหุ ไม่บอกหรอก แต่เดี๋ยวจะตะโกนให้เนได้ยินดีกว่า ^O^
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เหวอ! อย่าทำแบบนั้นนะ สงสารผมเถอะ หมอนั่นเวลาโกรธเอาเรื่องอยู่
B u T T e R says: แล้วคุณรู้จักเนนานรึยัง?
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ก็ประมาณ 3-4 เดือนได้ แต่รู้สึกเหมือนสนิทกันมานานแล้ว ^^
B u T T e R says: แปลกดีนะ ปกติเนไม่ค่อยสนิทกับใครง่ายๆ เลยนี่นา
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เหรอ แต่เขาก็สนิทกับผมนะ ^^ คงเพราะผมเป็นคนดีล่ะมั้ง
B u T T e R says: หลงตัวเองไปแล้วล่ะมั้ง
(เนยส่ายหน้าพลางอมยิ้ม)
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อ้าว เรื่องจริงนะ ไม่เชื่อเหรอ?
B u T T e R says: ไม่เชื่อหรอก เราว่ารู้จักเนมากกว่าคุณอีก
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เอ๊ะ พูดแบบนี้ เป็นแฟนเนรึเปล่า?
B u T T e R says: ก็ทำนองนั้น
(เนยพิมพ์แกล้งเขาด้วยความหมั่นไส้)
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: O_o จริงเหรอ ว้า...งี้ผมก็อกหักน่ะสิ (T^T)
B u T T e R says: มั่วจริงๆ เราเป็นพี่สาวของเนย่ะ!
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อ้าวเหรอ...โล่งใจไปที
B u T T e R says: ทำไมล่ะ คิดจะจีบเราเหรอ? ^^
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เอ...ถ้าจะให้จีบก็จีบได้นะ ^^ แต่พี่สาวเพื่อนนี่เป็นของต้องห้ามนะ
B u T T e R says: ซะงั้น - -a
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ล้อเล่นน่ะ ล้อเล่น
เนยรู้สึกสบายใจมากขึ้น และยิ่งสนุกกับการคุย
B u T T e R says: แล้วเนยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ?
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อื้อ เขามีงานเลี้ยงอะไรซักอย่างน่ะ ฝากให้ผมช่วยโหลดงานให้ด้วย -___-a
B u T T e R says: อ้อ...แล้วคุณไม่ไปงานกับเขาเหรอ?
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: แหะๆ จริงๆ ต้องไปแหละ แต่ลืม พอเลิกงานก็ตรงกลับบ้านเลย
B u T T e R says: เป็นงั้นไป 555
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เฮ้ย...นี่ไง เนโทรมาตามแล้ว - - “
B u T T e R says: รีบไปเถอะ เดี๋ยวเนโกรธจะโดนเบียร์กรอกปากไม่รู้ตัวนะ!
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: โอ้โห...กลัวที่ไหนกัน!
B u T T e R says: เอาไว้จะคอยดู
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เอาเถอะ...แต่ถ้าเนโกรธจริงก็คงไม่ดี งั้นขอตัวก่อนนะ ไว้คุยกันใหม่ ^^”
B u T T e R says: ไหนบอกไม่กลัวเนไง?
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ไม่ได้กลัว...แค่เกรงใจน่ะ ^^
B u T T e R says: หุหุ
แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ไปก่อนนะครับ บายๆ
B u T T e R says: ค่ะ บายค่ะ ^^
เนยปิดหน้าต่างแชทลง พร้อมกับอมยิ้มเล็กๆ เมื่อนึกถึงบทสนทนาที่เกิดขึ้น เธออดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงคุยกับชายหนุ่มปริศนาคนนี้ได้อย่างสนิทสนมเช่นนี้ อาจเป็นเพราะเขาเป็นเพื่อนของน้องชายเธอก็ได้ หญิงสาวสะบัดศีรษะเล็กน้อย ไล่ความเมื่อยล้า ก่อนจะรวบผมยาวของเธอขึ้น ม้วนไว้เป็นกลุ่มแล้วใช้ปากกาเสียบไว้ เพื่อกันไม่ให้ผมหลุดลงมา จากนั้นเธอก็หันกลับมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์และเริ่มลงมือทำงานต่อ
ณ ร้านอาหารทะเลริมถนนอุดมสุข ร้านอาหารเต็มไปด้วยผู้คนที่เข้ามาทานมื้อเย็น เบียร์ขับรถมาจอดที่ลานจอดด้านหลังร้าน ก่อนจะเดินตรงเข้าไป ชายหนุ่มสอดสายตามองหากลุ่มคนที่คุ้นเคย จนกระทั่งเห็นกลุ่มเพื่อนนั่งอยู่ที่โต๊ะใหญ่มุมหนึ่งของร้าน
“เฮ้! เบียร์ ทางนี้!”
เนตะโกนเรียกเบียร์พร้อมโบกมือ เบียร์ยิ้มขำๆ ก่อนจะเดินแทรกผ่านโต๊ะต่างๆ จนมาถึงโต๊ะของกลุ่มเพื่อน
“ทำไมมาช้าจังวะ” เนทักทันทีที่เบียร์นั่งลงข้างเขา
“ติดธุระนิดหน่อย” เบียร์ตอบสั้นๆ ก่อนจะพยักหน้าให้พนักงานที่เข้ามาเทเบียร์ใส่แก้วให้
“เฮ้ๆ มาช้าขนาดนี้ต้องเลี้ยงแล้วมั้ง!” เสียงแซวจากหัวโต๊ะดังขึ้น เบียร์หันไปยิ้มขำๆ
“โธ่...พี่ตูน เห็นใจคนเงินเดือนน้อยแบบผมบ้างเถอะครับ” เบียร์ยกแก้วขึ้นจิบเบียร์ด้วยท่าทางอารมณ์ดี
“ได้ข่าวว่าแผนกประชาสัมพันธ์กำลังจะรับพนักงานใหม่วะ” เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่ๆ ได้ข่าวว่าขาว สวย หมวย อึ๋มเชียวนะ!” อีกคนเสริมพร้อมหัวเราะ
“เฮ้ยๆ เกรงใจพี่ตูนหน่อย พี่เขาก็ผู้หญิงนะ” เบียร์ปรามเพื่อนอย่างขำๆ
“โธ่ ตูนน่ะเหรอ ผู้หญิงที่ไหนกัน ผู้ชายชัดๆ!” พี่กาว ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆ พี่ตูน พูดแซวขึ้นมา
ป้าป!
“พูดมากนักไอ้กาว!” พี่ตูนฟาดหัวพี่กาวเบาๆ ทันที
“โอ๊ย...เบาๆ หน่อยสิครับ ตูนจ๋า กาวเจ็บนะ กาซิกๆ” พี่กาวทำท่าออดอ้อนพี่ตูนอย่างน่าสงสาร
ทุกคนในโต๊ะหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน รู้ดีว่าทั้งคู่เพิ่งตกลงคบกันได้ไม่นาน
เบียร์นั่งหัวเราะเบาๆ ก่อนจะอมยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องบางอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
“เฮ้ย ไอ้เบียร์ ยิ้มอะไรของมึงวะ” เนถามด้วยความสงสัย
“เปล่า ไม่มีอะไร” เบียร์ปฏิเสธ แต่ก็ยังคงยิ้มบางๆ เป็นปริศนาที่ยากจะเข้าใจ
หลังจากกินดื่มกันจนจบมื้อค่ำ เพื่อนๆ ก็เริ่มคุยกันถึงการไปต่อที่ผับของคิง เพื่อนสนิทของเบียร์และเน ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหาร“ไปต่อที่ Night Owl ร้านของคิงกันดีกว่า” พี่ตูนเอ่ยขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยผับ Night Owl เป็นผับขนาดกลางที่คึกคักไปด้วยแสงสีและเสียงเพลง ริมถนนใหญ่ในย่านที่เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายวัย เบียร์ขับรถตามหลังกลุ่มเพื่อนไปยังร้าน ทุกคนลงจากรถด้วยอารมณ์สนุกสนานหลังจากดื่มเบียร์กันไปพอหอมปากหอมคอภายในผับ Night Owl ถูกตกแต่งในสไตล์โมเดิร์น มีผนังอิฐเปลือย โต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้ม และแสงไฟสลัวที่ช่วยสร้างบรรยากาศให้ดูอบอุ่นและมีชีวิตชีวา วงดนตรีสดเริ่มบรรเลงเพลงต้อนรับลูกค้าที่ทยอยเข้ามา ทั้งกลุ่มเพื่อนและคนที่มาเที่ยวกันเป็นคู่คิง เจ้าของร้านและเพื่อนสนิทของเบียร์ เดินออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มกว้าง“มาแล้วเหรอวะพวกมึง! ยินดีต้อนรับ” คิงทักทายพร้อมผายมือให้พวกเขานั่งที่โซนวีไอพี“เออ พลาดได้ไง” เบียร์ยิ้มพลางจับมือทักทายกับคิงเครื่องดื่มถูกเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว ทุกคนนั่งดื่มและคุยกันอย่างสนุกสนาน ขณะเดียวกันที่โต๊ะข้างๆ เป็นกลุ่มสาวพริตตี้ที่มาฉลองกัน กลุ่มสาวๆ ในชุดเดรสรั
เมื่อทั้งสองมาถึงชั้นบน เบียร์เปิดประตูห้องที่คุ้นเคย เป็นห้องส่วนตัวที่ใช้สำหรับรับรองแขกพิเศษ ห้องถูกตกแต่งด้วยแสงไฟสลัวและบรรยากาศเงียบสงบ มีเตียงขนาดคิงไซส์อยู่ตรงกลางห้อง เมย์เดินตามเข้าไปในห้องโดยไม่มีความลังเล“ที่นี่เงียบดีจัง...” เมย์เอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆ ห้อง ริมฝีปากของเธอคลี่ยิ้มอย่างมีนัย เบียร์ปิดประตูห้องเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เธออีกครั้ง“ใช่… เหมาะสำหรับค่ำคืนแบบนี้” เบียร์กระซิบเบาๆ ริมฝีปากของเขาเกือบจะแตะกับแก้มของเธอ ก่อนจะค่อยๆ สัมผัสเบาๆเมย์ไม่พูดอะไร เธอหันกลับมาสบตากับเขาอย่างท้าทาย ทั้งคู่ยืนอยู่ใกล้กันจนแทบไม่มีช่องว่าง สัมผัสของเบียร์ที่แขนของเธอทำให้ร่างกายของเธอสั่นเบาๆ ด้วยความตื่นเต้น บรรยากาศในห้องเริ่มร้อนระอุร่างของเมย์ถูกเบียร์ดึงเข้ามาใกล้จนแนบชิดกับตัวเขา ริมฝีปากของเขากดลงเบาๆ ที่ต้นคอของเธอ สัมผัสอ่อนโยนแต่กลับสร้างความรู้สึกเร่าร้อนจนเมย์หายใจสะดุดเมย์ถอยหลังเล็กน้อย ขยับร่างตัวเองขึ้นไปนั่งบนเตียง มือบางของเธอค่อยๆ ลูบไล้แผงอกของเบียร์ ผ่านเสื้อเชิ้ตสีดำที่เขายังสวมอยู่ สายตาของเธอเต็มไปด้วยแรงดึงดูดและความต้องการที่ชัดเจน"คุณร้อนแรงกว่า
“ฮื้อ...อีกแล้ว” เสียงพึมพำอย่างไม่พอใจหลุดออกมาจากปากของเนยขณะที่จ้องมองคอมพิวเตอร์ที่หน้าจอดับไปอีกครั้ง“เป็นอะไรเหรอเนย?” แพรที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ชะโงกหน้ามาถามด้วยความสงสัย“ก็เครื่องคอมฯ ฉันน่ะสิ รวนอีกแล้ว” เนยบ่นด้วยความหงุดหงิด“อ้าว เมื่อวานนี้ฝ่ายสารสนเทศเพิ่งมาซ่อมให้ไม่ใช่เหรอ?” แพรเดินเข้ามาดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเนยที่ตอนนี้ดับสนิท“ใช่น่ะสิ! ทำไมหมู่นี้มันถึงได้รวนบ่อยนักก็ไม่รู้” เนยขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ“สงสัยช่างที่มาซ่อมจะวางยาเครื่องเธอแล้วล่ะ” แพรหัวเราะแซว“หมายความว่าไงยะ?” เนยหันไปมองเพื่อนสาวอย่างไม่เข้าใจ“ก็หมอนั่นอาจจะอยากมาหาเธอทุกวันไงล่ะ เลยแอบทำให้เครื่องเธอเสียตลอดไง สาวสวยเสน่ห์แรงอย่างเธอ ใครจะไม่อยากมาเจอบ่อยๆ” แพรหัวเราะคิกคัก“อย่ามาล้อเล่นน่า อีตาช่างคนนั้นน่ะเหรอ? เฮอะ!” เนยยิ้มเหยียดเล็กน้อย“ก็แค่หน้าตาธรรมดา หน้าปลาจวดชัดๆ”“โธ่ เธอพูดอย่างนี้ได้ไง หมอนั่นเขามีชื่อว่าเป็นหนุ่มหล่อของบริษัทเลยนะ” แพรทำตาโต“ถ้านั่นน่ะหล่อ โลกนี้คงไม่มีใครหล่อแล้วล่ะ” เนยสวนกลับทันที“เอาน่าๆ รีบโทรตามเขามาเถอะ เดี๋ยวจะทำงานไม่ได้” แพรหัวเราะเบาๆ ด้วยความชอบใจที่ได้
ป้าป!“โธ่เว้ย! ติดซะทีเซ่!” เนยฟาดมือลงบนหน้าจอด้วยความโมโห“เฮ้ย! ตบลงไปแบบนั้น เดี๋ยวจอก็พังหรอก” แพรร้องออกมาอย่างตกใจ“มันน่าโมโหนี่นา” เนยบ่นก่อนจะบีบมือตัวเองด้วยความเจ็บ“แล้วเจ็บมั้ยล่ะนั่น” แพรแซวพร้อมขำเล็กๆ“เจ็บดิ ลองมั้ยล่ะ!” เนยมองแพรตาเขียว“พี่เนยแก้ปัญหาด้วยวิธีแปลกๆ นะคะ” เจี๊ยบหัวเราะคิกคัก“ไม่ต้องพูดมากน่ะ!” เนยพูดจบก็ก้มไปเตะเคสเครื่องคอมเบาๆ ด้วยความหงุดหงิด“คู้ณ เตะเครื่องมันแบบนั้น มันคงจะติดหรอกนะ” เสียงของชายหนุ่มแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ยุ่งอะไรด้วย!” เนยหันขวับไปมองทันทีด้วยความไม่พอใจ“เครื่องมือพวกนี้มันต้องถนอมๆ ใช้นะคุณ ไม่ใช่จะตบจะเตะเหมือนคุณทำเมื่อกี้” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆ พร้อมยิ้มเย้ย“นี่มันเครื่องของฉัน ฉันจะทำยังไงก็เรื่องของฉันสิ!” เนยเชิดหน้าใส่เขาอย่างไม่พอใจ“เครื่องคุณที่ไหนล่ะ นี่มันเครื่องบริษัทต่างหาก” ชายหนุ่มแย้งกลับ“แล้วคุณเป็นใครถึงมายุ่ง?” เนยรู้สึกว่าถูกขัดใจหนักขึ้น จึงถามอย่างไม่พอใจ“ผมเป็นใครไม่สำคัญหรอกครับ แต่ผมว่าตอนนี้ เครื่องคอมพ์ของคุณสำคัญกว่านะ” ชายหนุ่มยิ้มกวนๆ“ทำเป็นพูดแบบนี้ คุณซ่อมเป็นหรือไง?” เนยถ
เนยนั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โต๊ะทำงาน โชคดีที่บ่ายนี้ไม่ต้องไปพบลูกค้า ไม่อย่างนั้นอารมณ์หงุดหงิดของเธอคงทำให้ขายบัตรเครดิตไม่ออกแน่ เธอขบฟันแน่นเมื่อคิดถึงผู้ชายที่ชื่อเบียร์ ผู้ชายคนนี้น่าหงุดหงิดมากที่สุดในชีวิตของเธอ ทั้งหยิ่ง ทั้งกวน โมโหที่สุด!“เป็นอะไรคะพี่เนย? หน้าบูดเชียว” เจี๊ยบถามด้วยความสงสัย“ไม่มีอะไรจ้ะ” เนยตอบพลางฝืนยิ้ม“วันนี้ไม่ทานเยลลี่เหรอคะ?” เจี๊ยบถามต่อ“อ๋อ โดนคนตัดหน้าซื้อไปหมดแล้ว” เนยบ่นด้วยน้ำเสียงประชด“ใครกันคะ?” เจี๊ยบถามอย่างแปลกใจ“ไม่รู้เหมือนกัน” เนยตอบอย่างอ่อนใจ“พี่เนยนี่ตลกจัง” เจี๊ยบหัวเราะเนยรู้สึกหงุดหงิดและตัดสินใจลุกไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ“เป็นอะไรของเรานะ ทำไมเห็นหน้าหมอนั่นแล้วหงุดหงิดทุกที” เธอบ่นกับตัวเองขณะล้างมือในห้องน้ำ“บ่นอะไรอยู่เหรอ เนย?” เสียงของพี่เต้ย หัวหน้าฝ่ายสารสนเทศดังขึ้น“อ้าว พี่เต้ย” เนยทักด้วยรอยยิ้ม“บ่นมากระวังแก่เร็วนะ” พี่เต้ยแซวพร้อมยิ้ม“พูดแบบนี้ พี่เต้ยแอบแซวเรื่องคอมพ์ใช่ไหมคะ” เนยหัวเราะ“ก็ใช่น่ะสิ แต่ไม่ต้องห่วง ปีหน้าเดี๋ยวพี่จะทำเรื่องเปลี่ยนเครื่องใหม่ให้ทุกแผนกเลย” พี่เต้ยบอกด้วยน้ำเสียงเอ็นดู“เยี่ยมเล
ขณะที่เนยกำลังยืนสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก เตรียมพร้อมที่จะออกไปผับกับแพรและเจี๊ยบ ในจังหวะที่เธอกำลังจะหยิบกระเป๋าคลัทช์ใบโปรด เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น“ติ๊ง!”เนยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และสายตาก็เหลือบไปเห็นการแจ้งเตือนจาก Instagram ของ ‘เน’ น้องชายตัวดีของเธอ“หืม...โพสต์อะไรอีกล่ะ?” เธอพึมพำเบา ๆ ก่อนจะเปิดแอปพลิเคชันขึ้นมารูปภาพล่าสุดปรากฏชัดเจน เป็นภาพของเน นั่งอยู่ในผับที่เธอคุ้นเคย Night Owl ผับที่กำลังฮิตในหมู่วัยรุ่น หนุ่มสาวนั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่แต่ที่ทำให้เนยรู้สึกไม่พอใจที่สุดคือ…ข้างๆ เน มีสาวน้อยหน้าตาน่ารักยืนใกล้ชิดกับเขา เธอยิ้มอย่างสนุกสนานพร้อมแก้วเครื่องดื่มในมือเนยเม้มปากแน่น ดวงตาเธอเป็นประกายวาวโรจน์ด้วยความโกรธอย่างเห็นได้ชัด“ไอ้หมอนี่...สองวันแล้วไม่กลับบ้าน มัวไปเที่ยวสินะ...” เธอพูดด้วยน้ำเสียงกดต่ำพ่อกับแม่ของเธอไม่ได้สงสัยอะไร คิดว่าเนออกไปทำงานแต่เช้า แต่ความจริงน้องชายของเธอกำลังไปเฮฮาเที่ยวกลางคืนอยู่ต่างหาก“ไอ้น้องบ้านี่! เดี๋ยวได้เจอกันแน่” เนยพูดออกมาอย่างขัดใจ ก่อนจะหันมามองตัวเองในกระจกเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมถอนหายใจยาวเพื่อสงบสติอ
“ถ้ามึงไม่เปิด งั้นกูเปิด”คิงพึมพำลอยๆ เขามองไปยังกลุ่มของสามสาวสวยที่กำลังสนุกกับเสียงเพลง ก่อนจะหันไปหาลูกน้องคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ“เอาค็อกเทลที่แพงที่สุดในร้านไปเลี้ยงโต๊ะนั้นที” คิงเอ่ยเสียงเข้มพร้อมกับพยักเพยิดไปทางโต๊ะของสามสาวสวยลูกน้องรับคำสั่งทันที เขาเดินออกไปจัดการตามคำสั่งของเจ้านาย ไม่ช้าถาดค็อกเทลหลากสีราคาแพงที่สุดในร้านก็ถูกยกไปเสิร์ฟที่โต๊ะสามสาว เมื่อค็อกเทลถูกวางลงตรงหน้า เนยหันไปมองชายคนนั้น ส่งยิ้มหวานให้“พวกเราไม่ได้สั่งนี่คะ”“คุณคิงขอเลี้ยงพวกคุณครับ” ลูกน้องของคิงตอบ“ไหนคะ คุณคิง?” เนยเลิกคิ้วถามลูกน้องของคิงยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะชี้ไปทางโซน VIP เมื่อเนยหันไปมองตาม เธอก็เห็นคิงนั่งอยู่และส่งยิ้มกว้างให้ เนยส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มกลับไปอย่างมีมารยาท แต่ก็แฝงความเย้ายวนที่ทำให้คิงพอใจขึ้นไปอีก“เธอเล่นตามน้ำได้น่ารักดีแฮะ” คิงพูดเบาๆ กับตัวเอง พลางยิ้มตอบอย่างไม่ปิดบังความสนใจที่เขามีต่อเนยเบียร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ คิงมองดูการแลกยิ้มระหว่างสองคนแล้วกลับรู้สึกไม่สบอารมณ์เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่แววตาและรอยยิ้มของเนยที่ส่งให้คิง ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่คาดคิด
บรรยากาศในเรือนซ้อมเริ่มผ่อนคลายลง หลังจากที่เนโดนซ้อมจนตัวน่วม แต่ก่อนที่เขาจะได้พักเต็มที่ เสียงทุ้มของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ดังขึ้น“มือหนักเหมือนเดิมนะ” เคน พี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเนยกล่าวพลางยืนกอดอก สูบบุหรี่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เขามองดูการซ้อมของเนยด้วยแววตาแฝงความเอ็นดู“อ้าว...เฮียเคน มาเมื่อไหร่น่ะ” เนยหันไปส่งยิ้มหวาน แม้เหงื่อจะชุ่มตัว“ซ้อมน้องซะน่วมเลยนะเรา” เขาแซวเชิงหยอก ก่อนเหลือบมองเนที่นั่งหมดแรงพิงผนังเรือนซ้อมเหมือนคนหมดสภาพ“มันสมควรแล้วที่โดน” เนยตอบกลับพลางยิ้มมุมปาก เธอยกมือปาดเหงื่อที่หน้าผากอย่างไม่ใส่ใจนัก“มาเถอะ ซ้อมกะเฮียสักยกหน่อยเป็นไง” เคนยิ้มกวนๆ เขาอัดบุหรี่เข้าปอดพ่นควันออกมา ก่อนดีดบุหรี่ทิ้งอย่างไม่รีบร้อน แล้วถอดเสื้อนอกออก พร้อมเดินเข้ามาในพื้นที่ซ้อมเนยเลิกคิ้ว ยิ้มด้วยความพอใจ"หืม... แบบนี้สิ น่าสนุก เฮียแน่ใจนะ?"“แน่สิ” เคนยิ้มอย่างท้าทาย พลางยกมือเตรียมตัวปะทะกับเนย"OK, come on bro!" เนยยิ้มร้ายกาจ กวักมือเรียกเคนให้เข้ามา ทั้งสองเริ่มประจันหน้ากันเนยเคลื่อนไหวคล่องแคล่ว ส่งหมัดและลูกเตะอย่างว่องไว ทำให้เคนต้องตั้งรับอย่างรวดเร็ว ในช่ว